သံယုတ္တနိကာယ်
ခန္ဓဝဂ္ဂသံယုတ်ပါဠိတော်
မြန်မာပြန်
------
နမော
တဿ ဘဂဝတော
အရဟတော
သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။
၁-ခန္ဓသံယုတ်
၁-နကုလပိတုဝဂ်
၁-နကုလပိတုသုတ်
၁။
အကျွန်ုပ်သည်
ဤသို့
ကြားနာခဲ့ရပါသည်-
အခါတစ်ပါး၌
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဘဂ္ဂတိုင်း သုသုမာရဂိရမြို့ဝယ်
သားတို့ကို
ဘေးမဲ့ပေးရာ
ဘေသကဠတော၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏၊
ထိုအခါ နကုလပိတာသူကြွယ်သည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
ရိုသေစွာ
ရှိခိုးပြီးလျှင်
တစ်ခုသောနေရာ၌
ထိုင်ပြီးသော်
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏-
အသျှင်ဘုရား
အကျွန်ုပ်သည်
အိုမင်းပါပြီ၊
အရွယ်ကြီးပါပြီ၊
အသက်ကြီးပါပြီ၊
အရွယ်သုံးပါးသို့
ရောက်ပါပြီ၊
နောက်ဆုံးအရွယ်သို့
ရောက်ပါပြီ၊
နာကျင်သောကိုယ်ရှိပါ၏၊
မပြတ်နာကျင်၍
နေပါ၏၊
အသျှင်ဘုရား
အကျွန်ုပ်သည်
မြတ်စွာဘုရားကိုလည်းကောင်း၊
စိတ်နှလုံးကို
ပွါးစေတတ်သော
ရဟန်းတော်တို့ကိုလည်းကောင်း
အမြဲတစေ
မဖူးမြင်နိုင်တော့ပါ။
အသျှင်ဘုရား
မြတ်စွာဘုရားသည်
အကျွန်ုပ်အား
ဆုံးမတော်မူပါ၊
ကံမြစ်တော်မူပါ၊
ယင်းအဆုံးအမတော်သည်
အကျွန်ုပ်အား
ကြာမြင့်စွာသော
ကာလပတ်လုံး
စီးပွါးချမ်းသာအလို့ငှါ
ဖြစ်ရာပါ၏ဟု
(လျှောက်၏)။
သူကြွယ်
ဤစကားသည်
မှန်၏၊
သူကြွယ်
ဤစကားသည်ဟုတ်၏၊
သူကြွယ်
ဤကိုယ်သည်နာကျင်သည်သာတည်း၊
ဥကဲ့သို့
ဖြစ်၏၊
အရေပါးတို့ဖြင့်
မြှေးယှက်ထားအပ်၏၊
သူကြွယ်
တစ်ဦးတစ်ယောက်သော
သူသည်
ဤကိုယ်ကို
ရွက်ဆောင်နေရလျက်
တစ်ခဏမျှသော်လည်း
အနာကင်းခြင်းကို
ဝန်ခံပါလျှင်
ထိုသူ့အား
မိုက်သည့်အဖြစ်မှတစ်ပါး
အခြားမရှိတော့ချေ၊
သူကြွယ် ထို့ကြောင့်
ဤအရာဝယ်
''ငါသည်
နာကျင်သောကိုယ်ရှိသူ
ဖြစ်လျက်
ငါ၏စိတ်သည်
နာကျင်မှုကင်းသည်ဖြစ်လတ္တံ့''ဟု
ဤသို့ သင် ကျင့်အပ်၏ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
ထို့နောက်
နကုလပိတာသူကြွယ်သည်
မြတ်စွာဘုရား၏
စကားကို
အလွန်နှစ်သက်ဝမ်းမြောက်လျက်နေရာမှ
ထကာ
မြတ်စွာဘုရားကို
ရိုသေစွာ ရှိခိုး၍
အရိုအသေ
ပြုပြီးလျှင်
အသျှင်သာရိပုတြာထံသို့ချဉ်းကပ်၍
ရှိခိုးပြီးလျှင်
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေ၏၊
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေသော
နကုလပိတာသူကြွယ်အား
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
ဤစကားကို
ဆို၏-
''သူကြွယ်
သင်၏ ဣန္ဒြေတို့သည်
အလွန်ကြည်လင်ကုန်၏၊
မျက်နှာအဆင်းသည်လည်း
စင်ကြယ်၏၊
ဖြူစင်တောက်ပ၏၊
ယနေ့
မြတ်စွာဘုရား၏မျက်မှောက်တော်မှ
တရားစကားကို
နာခဲ့ရပါသလော
''ဟု ဆို၏။
အသျှင်ဘုရား
အဘယ်မှာ
မနာရဘဲ
ရှိပါမည်နည်း၊
အသျှင်ဘုရား
ယခုပင်
အကျွန်ုပ်ကို
မြတ်စွာဘုရားသည်
တရားစကားတည်းဟူသော
အမြိုက်ရေဖြင့်
သွန်းလောင်းလိုက်ပါ၏ဟု
လျှောက်၏။
သူကြွယ်
သင့်ကို
မြတ်စွာဘုရားသည်
တရားစကားတည်းဟူသော
အမြိုက်ရေဖြင့်
အဘယ်သို့သွန်းလောင်းလိုက်ပါ
သနည်းဟု
မိန့်၏။
အသျှင်ဘုရား
အကျွန်ုပ်သည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
ရှိခိုးပြီးလျှင်
တစ်ခု သော
နေရာ၌ ထိုင်၍
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်ပါ၏-''အကျွန်ုပ်သည်
အိုမင်းပါပြီ၊
အရွယ်ကြီးပါပြီ၊
အသက်ကြီးပါပြီ၊
အရွယ်သုံးပါးသို့
ရောက်ပါပြီ၊
နောက်ဆုံးအရွယ်သို့
ရောက်ပါပြီ၊
နာကျင်သောကိုယ်ရှိပါ၏၊
မပြတ်
နာကျင်၍
နေပါ၏၊
အသျှင်ဘုရားအကျွန်ုပ်သည်
မြတ်စွာဘုရားကိုလည်းကောင်း၊
စိတ်နှလုံးကို
ပွါးစေတတ်သော
ရဟန်းတော်တို့ကိုလည်းကောင်း
အမြဲတစေ
မဖူးမြင်နိုင်
တော့ပါ၊ အသျှင်ဘုရား
မြတ်စွာဘုရားသည်အကျွန်ုပ်အား
ဆုံးမတော်မူပါ၊
ကံမြစ်တော်မူပါ၊
ယင်းအဆုံး
အမတော်သည်
အကျွန်ုပ်အားကြာမြင့်စွာသော
ကာလပတ်လုံး
စီးပွါးချမ်းသာအလို့ငှါ
ဖြစ်ရာပါ၏
''ဟု
လျှောက်ပါ၏၊
ဤသို့လျှောက်လတ်သော်
မြတ်စွာဘုရားသည်
အကျွန်ုပ်အား
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ
ပါ၏-
သူကြွယ်
ဤစကားသည်
မှန်၏၊
သူကြွယ်
ဤစကားသည်ဟုတ်၏၊
သူကြွယ်
ဤကိုယ်သည်နာကျင်သည်သာတည်း၊
ဥကဲ့သို့
ဖြစ်၏၊
အရေပါးတို့ဖြင့်
မြှေးယှက်ထားအပ်၏၊
သူကြွယ်
တစ်ဦးတစ်ယောက်သော
သူသည်
ဤကိုယ်ကို
ရွက်ဆောင်နေရပါလျက်
တစ်ခဏမျှသော်လည်းအနာကင်းခြင်းကို
ဝန်ခံပါလျှင်
ထိုသူ့အား
မိုက်သည့်အဖြစ်မှ
တစ်ပါး အခြား
မရှိတော့ချေ၊
သူကြွယ်ထို့ကြောင့်
ဤအရာ ဝယ်
''ငါသည်
နာကျင်သောကိုယ်ရှိသူ
ဖြစ်လျက် ငါ၏
စိတ်သည်နာကျင်မှုကင်းသည်
ဖြစ်လတ္တံ့''ဟု
ဤသို့ သင်
ကျင့်အပ်၏၊
အသျှင်ဘုရား
ဤသို့လျှင် အကျွန်ုပ်ကိုမြတ်စွာဘုရားသည်
တရားစကားတည်း
ဟူသော
အမြိုက်ရေဖြင့်
သွန်းလောင်းလိုက်ပါ၏ဟု
လျှောက်၏။
သူကြွယ်
''မြတ်စွာဘုရား
အဘယ်မျှဖြင့်
နာကျင်သောကိုယ်ရှိသူ
ဖြစ်၍
နာကျင်သော
စိတ်ရှိသူလည်းဖြစ်ပါသနည်း၊
အဘယ်မျှဖြင့်
နာကျင်သောကိုယ်ရှိသူသာ
ဖြစ်၍
နာကျင်သော
စိတ်မရှိသူ ဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
ထို့ထက်အလွန်
မြတ်စွာဘုရားအား
ပြန်လျှောက်ရန်
သင့်ဉာဏ်၌
မထင်ပြီလောဟု
မိန့်၏။
အသျှင်ဘုရား
အကျွန်ုပ်တို့သည်
အသျှင်သာရိပုတြာ၏
အထံ၌ ဤစကား၏
အနက်ကို
သိရန်အဝေးကြီးမှ
သော်လည်း
လာရပါကုန်၏၊
တောင်းပန်ပါ၏၊
ဤစကား၏ အနက်ကို
အသျှင်သာရိပုတြာ၏
ဉာဏ်၌
သာလျှင် ထင်စေတော်မူပါလော့ဟု
လျှောက်၏။
သူကြွယ်
သို့ဖြစ်လျှင်
နာလော့၊
ကောင်းစွာ
နှလုံးသွင်းလော့၊
ဟောကြားအံ့ဟု
မိန့်တော်မူ၏၊
''အသျှင်ဘုရား
ကောင်းပါပြီ''ဟု
နကုလပိတာသူကြွယ်သည်
အသျှင်သာရိပုတြာအားပြန်ကြားလျှောက်ထား၏။
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
ဤသို့
ဟောတော်မူ၏-
သူကြွယ်
အဘယ်သို့လျှင်
နာကျင်သောကိုယ်ရှိသူ
ဖြစ်၍
နာကျင်သော
စိတ်ရှိသူလည်း
ဖြစ် သနည်း။
သူကြွယ်
ဤသာသနာတော်၌
အကြားအမြင်မရှိသော,
အရိယာတို့ကို
မဖူးမြင်ဖူးသော,
အရိယာ တရား၌
မလိမ္မာသော,
အရိယာတရား၌
မယဉ်ကျေးသော၊
သူတော်ကောင်းတို့ကို
မဖူးမြင်ဖူးသော,သူတော်ကောင်းတရား၌
မလိမ္မာသော,
သူတော်ကောင်းတရား၌
မယဉ်ကျေးသော
ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်ကိုအတ္တဟူ၍
ရှု၏။
ရုပ်ရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ရုပ်ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ရုပ်၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
ရှု၏။ ''ငါသည်
ရုပ်ဖြစ်၏၊
ရုပ်သည် ငါ၏ ဥစ္စာဖြစ်၏
''ဟု
ထကြွလွှမ်းမိုးသော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်၏၊
''ရုပ်သည် ငါ
ဖြစ်၏၊ ရုပ်သည်
ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်၏
''ဟု
ထကြွလွှမ်းမိုးသော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်သော
ထိုသူ၏
ထိုရုပ်သည်
ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏။
ထိုသူအား
ရုပ်၏
ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
ဖြစ်ကုန်၏။
ဝေဒနာကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။
ဝေဒနာရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ဝေဒနာဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ဝေဒနာ၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
ရှု၏။
''ဝေဒနာသည် ငါ
ဖြစ်၏၊
ဝေဒနာသည် ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်၏''ဟု
ထကြွလွှမ်းမိုးသော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်၏၊
''ဝေဒနာသည်
ငါဖြစ်၏၊
ဝေဒနာသည် ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်၏
''ဟု
ထကြွလွှမ်းမိုးသော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်သောထိုသူ၏
ထိုဝေဒနာသည်
ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏။
ထိုသူအား ဝေဒနာ၏
ဖောက်ပြန်ခြင်းတစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်း
ကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာပင်ပန်းမှုတို့သည်
ဖြစ်ကုန်၏။
သညာကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။
သညာရှိသော
အတ္တဟူ၍ သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌ သညာဟူ၍
သော့်လည်းကောင်း၊
သညာ၌ အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
ရှု၏။
''သညာသည် ငါ
ဖြစ်၏၊
သညာသည်ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်၏''ဟု
ထကြွလွှမ်းမိုးသော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်၏၊
''သညာသည် ငါ
ဖြစ်၏၊
သညာသည် ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်၏
''ဟု
ထကြွလွှမ်းမိုးသော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်သော
ထိုသူ၏ထိုသညာသည်
ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏။
ထိုသူအား
သညာ၏ ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံဖြစ်ခြင်း
ကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
ဖြစ်ကုန်၏။
သင်္ခါရတို့ကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။
သင်္ခါရရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌ သင်္ခါရတို့ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
သင်္ခါရတို့၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
ရှု၏။
''သင်္ခါရတို့သည်
ငါ ဖြစ်၏၊ သင်္ခါရ
တို့သည် ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်၏
''ဟု ထကြွလွှမ်းမိုးသော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်၏၊ ''သင်္ခါရတို့သည်
ငါ ဖြစ်၏၊
သင်္ခါရတို့သည်
ငါ၏ ဥစ္စာဖြစ်၏''ဟု
ထကြွလွှမ်းမိုးသောအခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်သော
ထိုသူ၏
ထိုသင်္ခါရတို့သည်
ဖောက်ပြန်ကုန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံဖြစ်ကုန်၏။
ထိုသူအား
သင်္ခါရတို့၏
ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
ဖြစ်ကုန်၏။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။
ဝိညာဏ်ရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ဝိညာဏ်ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ဝိညာဏ်၌ အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
ရှု၏။
''ဝိညာဏ်သည်
ငါ ဖြစ်၏၊
ဝိညာဏ်သည်
ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်၏''ဟု
ထကြွလွှမ်းမိုးသော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်၏၊ ''ဝိညာဏ်သည်ငါ
ဖြစ်၏၊
ဝိညာဏ်သည်
ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်၏''ဟု
ထကြွလွှမ်းမိုးသော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်သောထိုသူ၏
ထို
ဝိညာဏ်သည်
ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏။
ထိုသူအား
ဝိညာဏ်၏
ဖောက်ပြန်ခြင်းတစ်မျိုး
တစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာပင်ပန်းမှုတို့သည်
ဖြစ် ကုန်၏၊
သူကြွယ်
ဤသို့လျှင်
နာကျင်သောကိုယ်ရှိသူ
ဖြစ်၍
နာကျင်သောစိတ်ရှိသူလည်း
ဖြစ်၏။
သူကြွယ်
အဘယ်သို့လျှင်
နာကျင်သောကိုယ်ရှိသူသာ
ဖြစ်၍
နာကျင်သော
စိတ်ရှိသူ
မဖြစ်သနည်း။
သူကြွယ်
ဤသာသနာတော်၌
အကြားအမြင်ရှိသော,
အရိယာတို့ကို
ဖူးမြင်ဖူးသော,
အရိယာတရား၌
လိမ္မာ သော,
အရိယာတရား၌
ယဉ်ကျေးသော၊
သူတော်ကောင်းတို့ကို
ဖူးမြင်ဖူးသော,သူတော်ကောင်းတရား၌
လိမ္မာသော,
သူတော်ကောင်းတရား၌
ယဉ်ကျေးသော
အရိယာတပည့်သည်ရုပ်ကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။
ရုပ်ရှိ သော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ရုပ်ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ရုပ်၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်း
ကောင်း မရှု။
''ရုပ်သည် ငါ
ဖြစ်၏၊
ရုပ်သည် ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်၏
''ဟုထကြွလွှမ်းမိုးသော
အခြင်းအရာ
အားဖြင့်
မတည်၊
''ရုပ်သည် ငါ
ဖြစ်၏၊ ရုပ်သည်
ငါ၏ဥစ္စာဖြစ်၏
''ဟု
ထကြွလွှမ်းမိုးသော
အခြင်းအရာ
အားဖြင့်
မတည်သော
ထိုသူ၏ ထိုရုပ်သည်ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏။
ထိုသူအား
ရုပ်၏
ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
မဖြစ်ကုန်။
ဝေဒနာကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။
ဝေဒနာရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ဝေဒနာဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ဝေဒနာ၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
မရှု။
''ဝေဒနာသည် ငါ
ဖြစ်၏၊
ဝေဒနာသည်ငါ၏ ဥစ္စာဖြစ်၏
''ဟု
ထကြွလွှမ်းမိုးသော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
မတည်၊
''ဝေဒနာသည် ငါ
ဖြစ်၏၊ ဝေဒနာသည်
ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်၏''ဟု
ထကြွလွှမ်းမိုးသော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
မတည်သော
ထိုသူ၏ထိုဝေဒနာသည်
ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံဖြစ်၏။
ထိုသူအား
ဝေဒနာ၏
ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
မဖြစ်ကုန်။
သညာကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။
သညာရှိသော
အတ္တဟူ၍ သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌ သညာဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
သညာ၌ အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
မရှု။ ''သညာသည်
ငါ ဖြစ်၏၊
သညာသည်
ငါ၏့ဥစ္စာဖြစ်၏
''ဟု
ထကြွလွှမ်းမိုးသော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
မတည်၊
''သညာသည် ငါ
ဖြစ်၏၊
သညာသည်ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်၏
''ဟု
ထကြွလွှမ်းမိုးသော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
မတည်သော
ထိုသူ၏
ထိုသညာသည်ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏။
ထိုသူအား သညာ၏
ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
မဖြစ်ကုန်။
သင်္ခါရတို့ကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။
သင်္ခါရရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌ သင်္ခါရတို့ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
သင်္ခါရတို့၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
မရှု။
''သင်္ခါရတို့သည်
ငါ ဖြစ်၏၊
သင်္ခါရ
တို့သည် ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်ကုန်၏
''ဟု
ထကြွလွှမ်းမိုးသော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
မတည်၊
''သင်္ခါရတို့သည်
ငါ ဖြစ်၏၊
သင်္ခါရတို့သည်
ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်ကုန်၏
''ဟု
ထကြွလွှမ်းမိုးသောအခြင်းအရာအားဖြင့်
မတည်သော
ထိုသူ၏
ထိုသင်္ခါရတို့သည်
ဖောက်ပြန်ကုန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံဖြစ်ကုန်၏။
ထိုသူအား
သင်္ခါရတို့၏
ဖောက်
ပြန်ခြင်း တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာပင်ပန်းမှု
တို့သည် မဖြစ်ကုန်။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။
ဝိညာဏ်ရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ဝိညာဏ်ဟူ၍ သော်လည်းကောင်း၊
ဝိညာဏ်၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
မရှု။ ''ဝိညာဏ်သည်
ငါ ဖြစ်၏၊
ဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ ဥစ္စာဖြစ်၏
''ဟု
ထကြွလွှမ်းမိုးသော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
မတည်၊
''ဝိညာဏ်သည်ငါ
ဖြစ်၏၊
ဝိညာဏ်သည် ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်၏
''ဟု
ထကြွလွှမ်းမိုးသော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
မတည်သောထိုသူ၏
ထို ဝိညာဏ်သည်
ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏။ ထိုသူအား
ဝိညာဏ်၏ ဖောက်ပြန်ခြင်းတစ်မျိုး
တစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာပင်ပန်းမှုတို့သည်
မဖြစ် ကုန်။
သူကြွယ်
ဤသို့လျှင်
နာကျင်သောကိုယ်ရှိသူသာ
ဖြစ်၍
နာကျင်သောစိတ်ရှိသူ
မဖြစ်။
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏။
နကုလပိတာသူကြွယ်သည်
အသျှင်သာရိပုတြာ၏စကားကို
အလွန်
နှစ်သက်ဝမ်းမြောက်လေ၏။
ပဌမသုတ်။
------
၂-ဒေဝဒဟသုတ်
၂။
အကျွန်ုပ်သည်
ဤသို့
ကြားနာခဲ့ရပါသည်။
အခါတစ်ပါး၌
မြတ်စွာဘုရားသည်
သက္ကတိုင်း ဒေဝဒဟမည်သော
သာကီဝင်မင်းတို့၏
နိဂုံး၌ (သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏။
ထိုအခါ
များစွာသော ပစ္ဆာဘူမဇနပုဒ်သို့
ခရီးသွားလိုသူ
ရဟန်းတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
ရှိခိုးပြီးလျှင်
တစ်ခုသောနေရာ၌
ထိုင်ကုန်ပြီးသော်
မြတ်စွာဘုရားအား
''အသျှင်ဘုရား
အကျွန်ုပ်တို့သည်
ပစ္ဆာဘူမဇနပုဒ်သို့သွားလိုပါကုန်၏၊
ပစ္ဆာဘူမဇနပုဒ်၌
နေလိုပါကုန်၏
''ဟု
လျှောက်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
သာရိပုတြာကို
သင်တို့
ခွင့်ပန်ပြီးကြပြီလော၊
အသျှင်ဘုရား
အကျွန်ုပ်တို့သည်
အသျှင်သာရိပုတြာကို
ခွင့်မပန်ကြရသေးပါ။
ရဟန်းတို့
သာရိပုတြာကို
ခွင့်ပန်ကြကုန်ဦးလော့၊
ရဟန်းတို့
သာရိပုတြာသည်
ပညာရှိ၏၊ သီတင်းသုံးဖော်
ရဟန်းတို့ကို
ချီးမြှောက်တတ်၏ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
''အသျှင်ဘုရား
ကောင်းပါပြီ''ဟု
ထိုရဟန်းတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားအား
ပြန်ကြားလျှောက်ထားကြကုန်၏။
ထိုအခါ
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
မြတ်စွာဘုရားနှင့်
မနီးမဝေး
ဒန့်ကျွဲချုံ
မဏ္ဍပ်တစ်ခု၌
နေတော် မူ၏။
ထို့နောက်
ထိုရဟန်းတို့သည်
မြတ်စွာဘုရား၏
စကားကို
နှစ်သက်ဝမ်းမြောက်ကုန်၍
နေရာမှ ထကြကာရှိခိုးပြီးလျှင်
အရိုအသေ ပြု၍
အသျှင်သာရိပုတြာထံသို့
ချဉ်းကပ်လျက်
အသျှင်သာရိပုတြာနှင့်
အတူဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ
နှုတ်ဆက်ပြောဆိုကုန်၏၊
ဝမ်းမြောက်ဖွယ်
အမှတ်ရဖွယ်စကားကို
ပြောဆိုပြီး၍
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်ကြကုန်ပြီးသော်
အသျှင်သာရိပုတြာအား
''ငါ့သျှင်သာရိပုတြာ
အကျွန်ုပ်တို့သည့်ပစ္ဆာဘူမဇနပုဒ်သို့
သွားလိုပါကုန်၏၊
ပစ္ဆာဘူမဇနပုဒ်၌
နေလိုပါကုန်၏၊
အကျွန်ုပ်တို့သည်
မြတ်စွာဘုရားကို
ခွင့်ပန်ပြီးပါပြီ''ဟု
လျှောက်ကုန်၏။
ငါ့သျှင်တို့
နိုင်ငံရပ်ခြား
တိုင်းတစ်ပါးသို့
သွားသောရဟန်းအား
ပြဿနာမေးတတ်ကုန်သော
မင်းပညာရှိ
ပုဏ္ဏားပညာရှိ
သူကြွယ်ပညာရှိ
ရဟန်းပညာရှိတို့သည်
ထင်ရှားရှိကြကုန်၏၊
ငါ့သျှင်တို့
ပညာရှိကုန်သော
လူတို့သည်
''အသျှင်တို့၏ဆရာ
မြတ်စွာဘုရားသည်
အဘယ်ဝါဒရှိပါသနည်း၊
အဘယ်ကို
ဟောလေ့ရှိပါသနည်း
''ဟု
စုံစမ်းတတ်ကုန်၏။
အသို့နည်း
အသျှင်တို့သည်
ယင်းအမေးကို
ဖြေဆိုကြသော်
မြတ်စွာဘုရား
ဟောတော်မူသည့်အတိုင်း
ဖြစ်နိုင်လောက်အောင်
မြတ်စွာဘုရားကိုမဟုတ်မမှန်သောအား
ဖြင့်
မစွပ်စွဲနိုင်လောက်အောင်
တရားတော်အား
လျော်သော
တရားကိုလည်းဖြေဆိုနိုင်သည်
မည်နိုင်
လောက်အောင်
သင်တို့၏ ဝါဒ,
အနုဝါဒတို့သည်
အကြောင်းနှင့်
တကွ ဖြစ်၍
အကဲ့ရဲ့ခံရခြင်းသို့
အနည်း ငယ်မျှ
မရောက်မရှိနိုင်ကြလောက်အောင်
တရားတို့ကိုနာဖူးကြ,
သင်ယူဖူးကြပါကုန်၏လော၊
နှလုံးသွင်းဖူး
ကြပါကုန်၏လော၊
ဆောင်ဖူးကြပါကုန်၏လော၊
ပညာဖြင့်
ကောင်းစွာ
ထိုးထွင်း၍
သိကြပါကုန်၏လောဟု
(မိန့်ဆို၏)။
ငါ့သျှင်
အကျွန်ုပ်တို့သည်
အသျှင်သာရိပုတြာ၏
အထံ၌ ဤစကား၏
အနက်အဓိပ္ပါယ်ကို
သိကြရန်အဝေးကြီးမှပင်
လာခဲ့ရပါကုန်၏၊
တောင်းပန်ပါကုန်၏၊
ဤစကား၏
အနက်အဓိပ္ပါယ်ကို
အသျှင်သာရိပုတြာ၏
ဉာဏ်၌
သာလျှင်
ထင်ပါစေလော့ဟု
လျှောက်ကုန်၏။
ငါ့သျှင်တို့
သို့ဖြစ်လျှင်
နာကုန်လော့၊
ကောင်းစွာ
နှလုံးသွင်းကုန်လော့၊
ဟောပြပေအံ့ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
''ငါ့သျှင်
ကောင်းပါပြီ''ဟု
ထိုရဟန်းတို့သည်
အသျှင်သာရိပုတြာအား
ပြန်လျှောက်ကြကုန်၏၊
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
ဤစကားကိုဟောတော်
မူ၏။
ငါ့သျှင်တို့
နိုင်ငံရပ်ခြား
တိုင်းတစ်ပါးသို့
သွားသော
ရဟန်းကို
မင်းပညာရှိ။ပ။
ပြဿနာ
မေးတတ်ကြကုန်၏၊
ငါသျှင်တို့
ပညာရှိသော
လူတို့သည်
''အသျှင်တို့၏
ဆရာ
မြတ်စွာဘုရားသည်
အဘယ်ဝါဒရှိပါသနည်း။
အဘယ်ကို
ဟောလေ့ရှိပါသနည်း
''ဟု စုံစမ်းတတ်ကုန်၏၊
ငါ့သျှင်တို့
သင်တို့သည် ဤသို့အမေးခံကြရသော်
''ငါတို့၏ ဆရာ
မြတ်စွာဘုရားသည်
လိုချင်တပ်မက်မှု'ဆန္ဒရာဂ'
ပယ်ဖျောက်ခြင်းကိုဟောလေ့ရှိ၏
''ဟု ဤသို့
ဖြေကြားကုန်လော့။
ငါ့သျှင်တို့
ဤသို့
ဖြေသော်လည်း
ဤမင်းပညာရှိ။ပ။
ရဟန်းပညာရှိတို့သည်
တစ်ဆင့်တက်၍
ပြဿနာကို
မေးတတ်ကြကုန်၏၊
ငါသျှင်တို့
ပညာရှိသော လူတို့သည်
''အသျှင်တို့၏
ဆရာ
မြတ်စွာဘုရားသည်
အဘယ်၌
လိုချင်တပ်မက်မှု'ဆန္ဒရာဂ'ပယ်ဖျောက်ခြင်းကို
ဟောလေ့ရှိပါသနည်း''ဟု
စုံစမ်းတတ်ကုန်၏၊
ငါ့သျှင်တို့
သင်တို့သည် ဤသို့အမေးခံကြရသော်
''ငါတို့၏ ဆရာ
မြတ်စွာဘုရားသည်
ရုပ်၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'
ပယ်ဖျောက်ခြင်းကို
ဟောလေ့ရှိ၏၊
ဝေဒနာ၌ ။ သညာ၌
။
သင်္ခါရတို့၌
။ ဝိညာဏ်၌
လိုချင်တပ်
မက်မှု'ဆန္ဒရာဂ'
ပယ်ဖျောက်ခြင်းကို
ဟောလေ့ရှိ၏''ဟု
ဤသို့
ဖြေကြားကုန်လော့။
ငါ့သျှင်တို့
ဤသို့
ဖြေသော်လည်း
ဤမင်းပညာရှိ။ပ။
ရဟန်းပညာရှိတို့သည်
တစ်ဆင့်တက်၍
မေးတတ်ကြကုန်၏၊
ငါသျှင်တို့
ပညာရှိသော
လူတို့သည်
''အသျှင်တို့၏
ဆရာ
မြတ်စွာဘုရားသည်အဘယ်အပြစ်ကို
မြင်၍ ရုပ်၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'
ပယ်ဖျောက်ခြင်းကို
ဟောလေ့ရှိပါသနည်း၊
ဝေဒနာ၌ ။ သညာ၌
။
သင်္ခါရတို့၌
။ ဝိညာဏ်၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'
ပယ်ဖျောက်ခြင်းကို
ဟောလေ့ရှိပါသနည်း''ဟု
စုံစမ်းတတ်ကုန်၏၊
ငါ့သျှင်တို့
သင်တို့သည်
ဤသို့
အမေးခံကြရသော်
ငါ့သျှင်တို့
ရုပ်၌
တပ်စွန်းမှု
မကင်းသူ,
လိုချင်မှု
မကင်းသူ,
ခင်တွယ်မှု
မကင်းသူ,
မွတ်သိပ်မှု
မကင်းသူ,
ပူလောင်မှုမကင်းသူ,
တောင့်တမှု
မကင်းသူအား
ထိုရုပ်၏
ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှုငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ ပင်ပန်းမှုတို့သည်
ဖြစ်ကုန်၏။
ဝေဒနာ၌ ။ သညာ၌
။
သင်္ခါရတို့၌
တပ်စွန်းမှု
မကင်းသူ။ပ။ တောင့်တမှု
မကင်းသူအား
ထိုသင်္ခါရတို့၏
ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုး့တစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
ဖြစ်ကုန်၏။
ဝိညာဏ်၌
တပ်စွန်းမှု
မကင်းသူ,
လိုချင်မှု
မကင်းသူ,
ခင်တွယ်မှု
မကင်းသူ,
မွတ်သိပ်မှုမကင်းသူ,
ပူလောင်မှု
မကင်းသူ,
တောင့်တမှု,
မကင်းသူအား
ထိုဝိညာဏ်၏ ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
ဖြစ်ကုန်၏။
ငါ့သျှင်တို့
ငါတို့၏ ဆရာ
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤအပြစ်ကို
မြင်၍ ရုပ်၌
လိုချင်တပ်မက်မှု'ဆန္ဒရာဂ'
ပယ်ဖျောက်ခြင်းကို
ဟောတော်မူလေ့ရှိ၏၊
ဝေဒနာ၌ ။ သညာ၌
။
သင်္ခါရတို့၌
။ ဝိညာဏ်၌
လိုချင်
တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'
ပယ်ဖျောက်ခြင်းကို
ဟောတော်မူလေ့ရှိ၏
''ဟု ဤသို့
ဖြေကုန်လော့။
ငါ့သျှင်တို့
ဤသို့
ဖြေသော်လည်း
မင်းပညာရှိ
ပုဏ္ဏားပညာရှိ
သူကြွယ်ပညာရှိ
ရဟန်းပညာရှိတို့သည်တစ်ဆင့်တက်၍
ပြဿနာကို
မေးတတ်ကြကုန်၏။
ငါသျှင်တို့
ပညာရှိသော
လူတို့သည်
''အသျှင် တို့၏ဆရာ
မြတ်စွာဘုရားသည်
အဘယ်အကျိုးကို
မြင်၍ ရုပ်၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ' ပယ်ဖျောက်ခြင်းကို
ဟောတော်မူလေ့ရှိပါသနည်း၊
ဝေဒနာ၌ ။ သညာ၌
။
သင်္ခါရတို့၌
။ ဝိညာဏ်၌ လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒ ရာဂ'
ပယ်ဖျောက်ခြင်းကို
ဟောတော်မူလေ့ရှိပါသနည်း''ဟု
စုံစမ်းတတ်ကုန်၏၊
ငါ့သျှင်တို့
သင်တို့သည်
ဤသို့
အမေးခံကြရသော်
ရုပ်၌
တပ်စွန်းမှု
ကင်းသူ,
လိုချင်မှု
ကင်းသူ,ခင်တွယ်မှု
ကင်းသူ,
မွတ်သိပ်မှု
ကင်းသူ, ပူလောင်မှု
ကင်းသူ,
တောင့်တမှု
ကင်းသူအား ထိုရုပ်၏ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်း
ကြောင့် စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှုပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
မဖြစ်ကုန်။
ဝေဒနာ၌ ။ သညာ၌
။
သင်္ခါရတို့၌
တပ်စွန်းမှု
ကင်းသူ,
လိုချင်မှုကင်းသူ,
ခင်တွယ်မှု
ကင်းသူ,
မွတ်သိပ်မှု
ကင်းသူ, ပူလောင်မှု
ကင်းသူ,
တောင့်တမှု
ကင်းသူအားထိုသင်္ခါရတို့၏
ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်း
ကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှုစိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
မဖြစ်ကုန်။
ဝိညာဏ် ၌
တပ်စွန်းမှု
ကင်းသူ,
လိုချင်မှု
ကင်းသူ,ခင်တွယ်မှု
ကင်းသူ,
မွတ်သိပ်မှု
ကင်းသူ,
ပူလောင်
မှုကင်းသူ, တောင့်တမှု
ကင်းသူအား
ထိုဝိညာဏ်၏ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာပင်ပန်းမှုတို့သည်
မဖြစ်ကုန်။
ငါ့သျှင်တို့
ငါတို့၏ ဆရာ
မြတ်စွာ
ဘုရားသည် ဤအကျိုးကို
မြင်၍ ရုပ်၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'
ပယ်ဖျောက်ခြင်းကို
ဟောတော်မူလေ့
ရှိ၏။ ဝေဒနာ၌
။ သညာ၌ ။
သင်္ခါရတို့၌
။ ဝိညာဏ်၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'
ပယ်ဖျောက်ခြင်းကို
ဟော
တော်မူလေ့ရှိ၏
''ဟု
ဤသို့ဖြေကုန်လော့။
ငါ့သျှင်တို့
အကုသိုလ်တရားတို့သို့
ကပ်ရောက်နေသူအား
မျက်မှောက်ဘဝ၌လည်း
ချမ်းသာစွာနေရခြင်း
မဆင်းရဲရခြင်း
ပြင်းစွာ မပင်ပန်းရခြင်း
မပူလောင်ရခြင်းတို့နှင့်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှနောက်၌လည်း
ကောင်းသော
လားရာကို
(မချွတ်
ရလိမ့်မည်ဟု)
မျှော်လင့်နိုင်ခြင်း
ဖြစ်ခဲ့ပါမူ
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤအကုသိုလ်တရားတို့ကို
ဤသို့
ပယ်ခြင်းကို
ချီးမွမ်းတော်မမူရာ၊
ငါ့သျှင်တို့
အကုသိုလ်တရားတို့သို့
ကပ်ရောက်နေသူအား
မျက်မှောက်ဘဝ၌လည်း
ဆင်းရဲစွာ
နေရခြင်း
မချမ်းမသာ
နေရခြင်းပြင်းစွာ
ပင်ပန်းရခြင်း
ပူလောင်ရခြင်းတို့နှင့်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ နောက်၌လည်း
မကောင်းသော
လားရာကို
(မချွတ် ရလိမ့်မည်ဟု)
မျှော်လင့်နိုင်ခြင်းကြောင့်သာ
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤအကုသိုလ်တရားတို့ကို
ပယ်ခြင်းကို
ချီးမွမ်းတော်မူ၏။
ငါ့သျှင်တို့
ကုသိုလ်တရားတို့သို့
ကပ်ရောက်နေသူအား
မျက်မှောက်ဘဝ၌လည်း
ဆင်းရဲစွာ
နေရခြင်းမချမ်းမသာ
နေရခြင်း
ပြင်းစွာ ပင်ပန်းရခြင်း
ပူလောင်ရခြင်းတို့နှင့်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှနောက်၌လည်း
မကောင်းသော
လားရာကို
(မချွတ်
ရလိမ့်မည်ဟု)
မျှော်လင့်နိုင်ခြင်း
ဖြစ်ခဲ့ပါမူမြတ်စွာဘုရားသည်
ဤကုသိုလ်တရားတို့နှင့်
ပြည့်စုံခြင်းကို
ချီးမွမ်းတော်မမူရာ၊
ငါ့သျှင်တို့
ကုသိုလ်တရားတို့သို့
ကပ်ရောက်နေသူအား
မျက်မှောက်ဘဝ၌လည်း
ချမ်းသာစွာ
နေရခြင်း
မဆင်းရဲရခြင်း
ပြင်းစွာ့မပင်ပန်းရခြင်း
မပူလောင်ရခြင်းတို့နှင့်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌လည်း
ကောင်းသောလားရာကို
(မချွတ်
ရလိမ့်မည်ဟု)
မျှော်လင့်နိုင်ရသောကြောင့်သာ
မြတ်စွာဘုရားသည်
ကုသိုလ်တရားနှင့်ပြည့်စုံခြင်းကို
ချီးမွမ်းတော်မူ၏။
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
ဤစကားကို
ဟောတော်မူ၏။
ထိုရဟန်းတို့သည်
အသျှင်သာရိပုတြာ၏စကားကို
အလွန်နှစ်သက်
ဝမ်းမြောက်ကြလေကုန်၏။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-ဟာလိဒ္ဒိကာနိသုတ်
၃။
အကျွန်ုပ်သည်
ဤသို့
ကြားနာခဲ့ရပါသည်-
အခါတစ်ပါး၌
အသျှင်မဟာကစ္စည်းသည်
အဝန္တိတိုင်း
ကုလဃရမြို့
တောင်ကမ်းပါးပြတ်၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏၊
ထိုအခါ
ဟာလိဒ္ဒိကာနိသူကြွယ်သည်အသျှင်မဟာကစ္စည်းထံသို့
ချဉ်းကပ်၍ ရှိခိုးပြီးလျှင်
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်လျက်
ဤစကားကိုလျှောက်၏၊
''အသျှင်ဘုရား
အဋ္ဌကဝဂ်၌
လာသော
မာဂဏ္ဍိယပြဿနာဝယ်-
''အမြဲနေရာ
အိမ်ကို ပယ်၍
ယာယီအိမ်တည်းဟူသော
တည်ရာ
မရှိသော၊
ရွာ၌
အကျွမ်းဝင်
မှုတို့ကိုမပြုသော၊
ကာမတို့မှ
ကင်းဆိတ်သော၊
(ဝဋ်ကို)
ရှေ့သွား
မပြုသော
ရဟန်းသည်
လူတို့နှင့်
ငြင်းခုံ၍
စကားပြောမှုကို
မပြုရာ''ဟု-
ဤစကားကို
မြတ်စွာဘုရား
ဟောထားပါ၏၊ အသျှင်ဘုရား
မြတ်စွာဘုရား
အကျဉ်းဟောထားသော
ဤစကား၏
အကျယ်အနက်ကို
အဘယ်သို့
မှတ်ရပါမည်နည်း''ဟု
လျှောက်၏။
သူကြွယ်
ဖောက်ပြန်မှု
ရုပ်ဓာတ်သည်
သိမှုဝိညာဏ်၏
အိမ်မည်၏၊
ဖောက်ပြန်မှု
ရုပ်ဓာတ်၌
တပ်မက်မှုဖြင့်
ဖွဲ့စပ်နေသော
ဝိညာဏ်ကိုမူကား
''အိမ်ဟူသော
တည်ရာ ရှိ၏
''ဟု ဆိုရ၏။
သူကြွယ်ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'
ဓာတ်သည်
သိမှု 'ဝိညာဏ်'၏
အိမ်မည်၏၊
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'ဓာတ်၌
တပ်မက်မှုဖြင့်
ဖွဲ့စပ်နေသော
ဝိညာဏ်ကိုမူကား
''အိမ်ဟူသော တည်ရာ
ရှိ၏ ''ဟု
ဆိုရ၏။
သူကြွယ်
မှတ်သားမှု 'သညာ'ဓာတ်သည်
သိမှု
'ဝိညာဏ်'၏
အိမ်မည်၏၊
မှတ်သားမှု
'သညာ'ဓာတ်၌
တပ်မက်မှုဖြင့်
ဖွဲ့စပ်နေသောဝိညာဏ်ကိုမူကား
''အိမ်ဟူသော
တည်ရာ ရှိ၏
''ဟု ဆိုရ၏။
သူကြွယ်
ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'ဓာတ်သည်
သိမှု'ဝိညာဏ်
'၏ အိမ်မည်၏၊
ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'
ဓာတ်၌
တပ်မက်မှုဖြင့်
ဖွဲ့စပ်နေသော
ဝိညာဏ်ကိုမူကား''အိမ်ဟူသော
တည်ရာ ရှိ၏
''ဟု ဆိုရ၏။
သူကြွယ်
ဤသို့လျှင်
အမြဲနေရာ
အိမ်ဟူသော
တည်ရာရှိသူဖြစ်၏။
သူကြွယ်
အဘယ်သို့လျှင်
အမြဲနေအိမ်ဟူသော
တည်ရာမရှိသူ
ဖြစ်သနည်း။
သူကြွယ်
ဖောက်ပြန်မှုရုပ်ဓာတ်၌
စိတ်၏ တည်ရာ
အမှားနှလုံးသွင်းရာ
ကိန်းဝပ်ရာဖြစ်ကုန်သော
လိုချင်မှု
စွဲမက်မှု
နှစ်သက်မှုတပ်မက်မှု
ကပ်ရောက်မှု
စွဲလမ်းမှုတို့ကို
မြတ်စွာဘုရားသည်
ပယ်အပ်ကုန်ပြီ၊
အမြစ်ရင်းကို
အကြွင်းမဲ့ဖြတ်အပ်ကုန်ပြီ၊
နုတ်ပြီးသော
ထန်းပင်ရာကဲ့သို့
ပြုအပ်ကုန်ပြီ၊
နောက်တစ်ဖန်
မဖြစ်ခြင်းကို
ပြုအပ်ကုန်ပြီ၊
နောင်အခါ
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော
မရှိကုန်၊
ထို့ကြောင့်
မြတ်စွာဘုရားကို
''အမြဲနေအိမ်ဟူသောတည်ရာ
မရှိသူ''ဟု
ဆိုရ၏။
သူကြွယ် ခံစားမှု
'ဝေဒနာ' ဓာတ်၌
။ မှတ်သားမှု
'သညာ' ဓာတ်၌ ။
ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'
ဓာတ်၌ ။
သိမှု'ဝိညာဏ'ဓာတ်၌
စိတ်၏ တည်ရာ
အမှားနှလုံးသွင်းရာ
ကိန်းဝပ်ရာဖြစ်ကုန်သောလိုချင်မှု
စွဲမက်မှု
နှစ်သက်မှု
တပ်မက်မှု
ကပ်ရောက်မှု
စွဲလမ်းမှုတို့ကို
မြတ်စွာဘုရားသည်
ပယ်အပ်ကုန်ပြီ၊
အမြစ်ရင်းကို
အကြွင်းမဲ့
ဖြတ်အပ်ကုန်ပြီ၊
နုတ်ပြီးသော
ထန်းပင်ရာကဲ့သို့
ပြုအပ်ကုန်ပြီ၊
နောက်တစ်ဖန်
မဖြစ်ခြင်းကို
ပြုအပ်ကုန်ပြီ၊
နောင်အခါ
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော
မရှိကုန်၊
ထို့ကြောင့်မြတ်စွာဘုရားကို
''အမြဲနေရာ
အိမ်ဟူသော
တည်ရာ
မရှိသူ''ဟု
ဆိုရ၏။
သူကြွယ်
ဤသို့လျှင်အမြဲနေအိမ်ဟူသော
တည်ရာ မရှိသူ
ဖြစ်၏။
သူကြွယ်
အဘယ်သို့လျှင်
ယာယီအိမ်ဟူသော
တည်ရာရှိသူ
ဖြစ်သနည်း။
သူကြွယ်
ရူပါရုံတည်းဟူသော
(ကိလေသာဖြစ်ကြောင်း)
ယာယီအိမ်၌
ကိလေသာ
ပျံ့နှံ့ဖွဲ့စပ်သူတို့ကို
''ယာယီအိမ်ဟူသောတည်ရာ
ရှိသူ''ဟု
ဆိုရ၏။
သဒ္ဒါရုံ။ပ။
ဂန္ဓာရုံ။
ရသာရုံ။
ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ။
ဓမ္မာရုံတည်းဟူသော
(ကိလေသာဖြစ်ကြောင်း)
အိမ်၌ ကိလေသာ
ပျံ့နှံ့ဖွဲ့စပ်သူတို့ကို
''ယာယီအိမ်ဟူသော
တည်ရာရှိသူ''ဟုဆိုရ၏။
သူကြွယ် ဤသို့
လျှင်
ယာယီအိမ်ဟူသော
တည်ရာရှိသူ
ဖြစ်၏။
သူကြွယ်
အဘယ်သို့လျှင်
ယာယီအိမ်ဟူသော
တည်ရာမရှိသူ
ဖြစ်သနည်း။
သူကြွယ်
ရူပါရုံတည်းဟူသော
ယာယီအိမ်၌
ကိလေသာ
ပျံ့နှံ့ဖွဲ့စပ်မှုတို့ကို
မြတ်စွာဘုရားသည်
ပယ်အပ်ကုန်ပြီ၊
အမြစ်ရင်းကိုအကြွင်းမဲ့
ဖြတ်အပ်ကုန်ပြီ၊
နုတ်ပြီးသော
ထန်းပင်ရာကဲ့သို့
ပြုအပ်ကုန်ပြီ၊
နောက်တစ်ဖန်
မဖြစ်ခြင်းကိုပြုအပ်ကုန်ပြီ၊
နောင်အခါ
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော
မရှိကုန်၊
ထို့ကြောင့်
မြတ်စွာဘုရားကို''ယာယီအိမ်ဟူသော
တည်ရာ
မရှိသူ''ဟု
ဆိုရ၏။ သဒ္ဒါရုံ။
ဂန္ဓာရုံ။
ရသာရုံ။
ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ။
ဓမ္မာရုံတည်းဟူသော
ယာယီအိမ်၌
ကိလေသာ ပျံ့နှံ့ဖွဲ့စပ်မှုတို့ကို
မြတ်စွာဘုရားသည်
ပယ်အပ်ကုန်ပြီ၊
အမြစ်ရင်းကို
အကြွင်းမဲ့
ဖြတ်အပ်ကုန်
ပြီ၊ နုတ်ပြီးသော
ထန်းပင်ရာကဲ့သို့
ပြုအပ်ကုန်ပြီ၊
နောက်တစ်ဖန်မဖြစ်ခြင်းကို
ပြုအပ်ကုန်ပြီ၊
နောင် အခါ
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော
မရှိကုန်၊
ထို့ကြောင့်
မြတ်စွာဘုရားကို''ယာယီအိမ်ဟူသော
တည်ရာ
မရှိသူ''ဟု ဆိုရ၏။
သူကြွယ်
ဤသို့လျှင်
ယာယီအိမ်ဟူသော
တည်ရာမရှိသူ
ဖြစ်၏။
သူကြွယ်
အဘယ်သို့လျှင်
ရွာ၌
အကျွမ်းဝင်မှုရှိသူ
ဖြစ်သနည်း။
သူကြွယ်
ဤလောက၌ အချို့သူသည်လူတို့နှင့်
ပေါင်းသင်း၍
နေ၏၊ တကွ နှစ်သက်ခြင်းရှိ၏၊
တကွ
စိုးရိမ်ခြင်းရှိ၏၊
လူတို့
ချမ်းသာကြသော်
ချမ်းသာ၏၊
လူတို့ ဆင်းရဲကြသော်
ဆင်းရဲ၏၊
ကိစ္စကြီးငယ်တို့
ဖြစ်လာကုန်လတ်သော်
ထိုကိစ္စကြီးငယ်တို့၌
ကိုယ်တိုင်
အားထုတ်ခြင်းသို့
ရောက်၏။ သူကြွယ်
ဤသို့လျှင်
ရွာ၌
အကျွမ်းဝင်မှုရှိသူဖြစ်၏။
သူကြွယ်
အဘယ်သို့လျှင်
ရွာ၌
အကျွမ်းဝင်မှု
မရှိသူ
ဖြစ်သနည်း။
သူကြွယ်
ဤသာသနာတော်၌
ရဟန်းသည်
လူတို့နှင့်
မပေါင်းသင်းဘဲ
နေ၏၊ တကွ
နှစ်သက်ခြင်း
မရှိ၊ တကွ
စိုးရိမ်ခြင်း
မရှိ၊
လူတို့ချမ်းသာကြသော်
မချမ်းသာ၊
လူတို့
ဆင်းရဲကြသော်
မဆင်းရဲ၊
ကိစ္စကြီးငယ်တို့
ဖြစ်လာကုန်လတ်သော်ထိုကိစ္စကြီးငယ်တို့၌
ကိုယ်တိုင်
အားထုတ်ခြင်းသို့
မရောက်။
သူကြွယ် ဤသို့လျှင်
ရွာ၌
အကျွမ်းဝင်မှုမရှိသူ
ဖြစ်၏။
သူကြွယ်
အဘယ်သို့လျှင်
ကာမတို့မှ
မကင်းဆိတ်သူ
ဖြစ်သနည်း။
သူကြွယ်
ဤလောက၌
အချို့သူသည်
ကာမတို့၌
စွဲမက်မှု
မကင်း၊
လိုချင်မှု
မကင်း၊
ခင်တွယ်မှု
မကင်း၊
မွတ်သိပ်မှု မကင်း၊
ပူလောင်မှုမကင်း၊
တပ်မက်မှု
မကင်း။
ဤသို့လျှင်
ကာမတို့မှ
မကင်းဆိတ်သူ
ဖြစ်၏။
သူကြွယ်
အဘယ်သို့လျှင်
ကာမတို့မှ
ကင်းဆိတ်သူ
ဖြစ်သနည်း။
သူကြွယ်
ဤလောက၌
အချို့သူသည် ကာမတို့၌
စွဲမက်မှု
ကင်း၏၊
လိုချင်မှု
ကင်း၏၊
ခင်တွယ်မှု
ကင်း၏၊
မွတ်သိပ်မှု
ကင်း၏၊
ပူလောင်မှု
ကင်း၏၊
တပ်မက်မှု
ကင်း၏။ ဤသို့လျှင်
ကာမတို့မှ
ကင်းဆိတ်သူ
ဖြစ်၏။
သူကြွယ်
အဘယ်သို့လျှင်
(ဝဋ်ကို)
ရှေ့သွားပြုသူ
ဖြစ်သနည်း။
သူကြွယ်
ဤလောက၌
အချို့
သူအား''အနာဂတ်ကာလ၌
ဤသို့ ရုပ်ရှိသူ
ဖြစ်ရလို၏၊
အနာဂတ်ကာလ၌
ဤသို့ ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'
ရှိသူဖြစ်ရလို၏၊
အနာဂတ်ကာလ၌ ဤသို့
မှတ်သားမှု
'သညာ'ရှိသူ
ဖြစ်ရလို၏၊
အနာဂတ်ကာလ၌
ဤသို့ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'
ရှိသူ ဖြစ်ရလို၏၊
အနာဂတ်ကာလ၌
ဤသို့
သိမှု'ဝိညာဏ်
'ရှိသူ ဖြစ်ရလို၏
''ဟု
စိတ်ဖြစ်၏။
သူကြွယ်
ဤသို့လျှင်
(ဝဋ်ကို)
ရှေ့သွားပြုသူ
ဖြစ်၏။
သူကြွယ်
အဘယ်သို့လျှင်
(ဝဋ်ကို)
ရှေ့သွား မပြုသူ
ဖြစ်သနည်း။
သူကြွယ်
ဤသာသနာတော်၌
အချို့သူအား
''အနာဂတ်ကာလ၌
ဤသို့
ရုပ်ရှိသူ ဖြစ်ရလို၏၊
အနာဂတ်ကာလ၌
ဤသို့ခံစားမှု
'ဝေဒနာ' ရှိသူ
ဖြစ်ရလို၏၊
''အနာဂတ်ကာလ၌
ဤသို့
မှတ်သားမှု
'သညာ'ရှိသူ
ဖြစ်ရလို၏၊
အနာဂတ်ကာလ၌
ဤသို့
ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'ရှိသူ
ဖြစ်ရလို၏၊
အနာဂတ်ကာလ၌
ဤသို့သိမှု'ဝိညာဏ်
' ရှိသူ
ဖြစ်ရလို၏
''ဟု စိတ်
မဖြစ်။ သူကြွယ်
ဤသို့လျှင်
(ဝဋ်ကို)
ရှေ့သွား
မပြုသူ ဖြစ်၏။
သူကြွယ်
အဘယ်သို့လျှင်
လူတို့နှင့်
ငြင်းခုံ၍
စကားပြောတတ်သူ
ဖြစ်သနည်း။
သူကြွယ် ဤလောက၌
အချို့သူသည်
ဤသို့
သဘောရှိသော
စကားကို
ဆိုတတ်၏-
''သင်သည်
ဤဓမ္မဝိနယကိုမသိ၊
ငါသည်
ဤဓမ္မဝိနယကို
သိ၏၊ သင်သည်
ဤဓမ္မဝိနယကို
အသို့
သိနိုင်အံ့နည်း၊
သင်သည်မှားသော
အကျင့်ရှိသူ
ဖြစ်၏၊ ငါသည်
မှန်သော
အကျင့်ရှိသူ
ဖြစ်၏၊
ရှေ့ဆိုသင့်သည်ကို
နောက်မှဆို၏၊
နောက်မှ
ဆိုသင့်သည်ကို
ရှေ့ဆို၏၊
ငါ၏ စကားသည်
ပြေပြစ်၏၊ သင်၏
စကားသည်
မပြေပြစ်၊
သင်၏
ကြာမြင့် စွာ
လေ့လာထားသော
စကားသည်
သင့်ဆီသို့
ပြန်လှည့်၍
တည်လေပြီ၊
သင့်အယူ၌
ရှိသော
အပြစ်ကို ငါ တင်ပြပြီ၊
သင် အရေးနိမ့်ပြီ၊
ငါ တင်ပြသော
အပြစ်မှ
လွတ်မြောက်ရန်ရှာကြံချေဦးလော့၊
သင့်ကို
နှိမ် အပ်ပြီ၊
စွမ်းနိုင်လျှင်
ဖြေဦးလော့''ဟု
ဤသို့လျှင်
လူတို့နှင့်
ငြင်းခုံ၍
ဤသို့ သဘောရှိသော
စကားကို
ပြောတတ်သူ
ဖြစ်၏။
သူကြွယ်
အဘယ်သို့လျှင်
လူတို့နှင့်
ငြင်းခုံ၍
စကားပြောတတ်သူ
မဖြစ်သနည်း။ သူကြွယ်
ဤသာသနာတော်၌
ရဟန်းသည်
ဤသို့ သဘောရှိသော
စကားကို
မပြောတတ်
-''သင်သည်
ဤဓမ္မဝိနယကိုမသိ။ပ။
စွမ်းနိုင်လျှင်
ဖြေဦးလော့''ဟု
ဤသို့လျှင်
လူတို့နှင့်
ငြင်းခုံ၍
ဤသို့
သဘောရှိသော
စကားကိုပြောတတ်သူ
မဖြစ်။
သူကြွယ်
ဤသို့
အဋ္ဌကဝဂ်၌
လာသော
မာဂဏ္ဍိယပြဿနာဝယ်-
''အမြဲနေရာ
အိမ်ကို ပယ်၍
ယာယီအိမ်ဟူသော
တည်ရာ
မရှိသော၊
ရွာ၌
အကျွမ်းဝင်
မှုတို့ကိုမပြုသော၊
ကာမတို့မှ
ကင်းဆိတ်သော၊
(ဝဋ်ကို)
ရှေ့သွား မပြုသော
ရဟန်းသည်
လူတို့နှင့်
ငြင်းခုံ၍ စကားပြောမှုကို
မပြုရာ''ဟု-
မြတ်စွာဘုရား
အကျဉ်း
ဟောထားတော်မူသော
ဤစကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ဤသို့မှတ်အပ်၏ဟု
(မိန့်ဆို၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-ဒုတိယ
ဟာလိဒ္ဒိကာနိသုတ်
၄။
အကျွန်ုပ်သည်
ဤသို့
ကြားနာခဲ့ရပါသည်-အခါတစ်ပါး၌
အသျှင်မဟာကစ္စည်းသည်
အဝနိ ္တတိုင်းကုလဃရမြို့
တောင်ကမ်းပါးပြတ်၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏၊
ထိုအခါ
ဟာလိဒ္ဒိကာနိသူကြွယ်သည်အသျှင်မဟာကစ္စည်းထံသို့။ပ။
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်ပြီးသော်
ဤစကားကို
လျှောက်၏၊
''အသျှင်ဘုရား
သက္ကပဥှာသုတ်၌
'တဏှာကုန်သဖြင့်
ကိလေသာမှ
လွတ်ကုန်သောသမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
စင်စစ် ပြီး
ဆုံးခြင်းသို့
ရောက်ကုန်၏၊
စင်စစ်
ယောဂကုန်ခြင်း
ရှိကုန်၏၊ စင်စစ်
မြတ်သောအကျင့်
ရှိကုန်၏၊
စင်စစ် သံသရာအဆုံး
ရှိကုန်၏၊ နတ်,လူတို့တွင်
အမြတ်ဆုံးဖြစ်ကုန်၏
'ဟူသော ဤစကားကို
မြတ်စွာဘုရား
ဟောထားတော်မူ၏၊
အသျှင်ဘုရား
မြတ်စွာဘုရားသည်အကျဉ်းဟောထားသော
ဤစကား၏ အကျယ်
ဖြစ်သော
အနက်ကို
အဘယ်သို့
မှတ်ရပါမည်နည်း''ဟုလျှောက်၏။
သူကြွယ်
ရုပ်ဓာတ်၌
စိတ်တည်ရာ
အမှားနှလုံးသွင်းရာ
ကိန်းဝပ်ရာဖြစ်ကုန်သော
လိုချင်မှု
စွဲမက်မှုနှစ်သက်မှု
တပ်မက်မှု
ကပ်ရောက်မှု
စွဲလမ်းမှုတို့
ကုန်ခြင်းကြောင့်
တပ်မက်ခြင်း
ကင်းခြင်းကြောင့်
ချုပ်ခြင်းကြောင့်
စွန့်ခြင်းကြောင့်
မငြိကပ်ခြင်းကြောင့်
''စိတ်သည်
ကိလေသာတို့မှ
ကောင်းစွာ
လွတ်မြောက်၏
''ဟု ဆိုရ၏၊
သူကြွယ် ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'ဓာတ်၌
။ပ။ သူကြွယ်
မှတ်သားမှု
'သညာ'ဓာတ်၌ ။
သူကြွယ့်ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'ဓာတ်၌
။ သိမှု
'ဝိညာဏ်' ဓာတ်၌
စိတ်တည်ရာ
အမှားနှလုံးသွင်းရာ
ကိန်းဝပ်ရာဖြစ်ကုန်သော
လိုချင်မှု
စွဲမက်မှု
နှစ်သက်မှု
တပ်မက်မှု
ကပ်ရောက်မှု
စွဲလမ်းမှုတို့
ကုန်ခြင်းကြောင့်
တပ်မက်ခြင်းကင်းခြင်းကြောင့်
ချုပ်ခြင်းကြောင့်
စွန့်ခြင်းကြောင့်
မငြိကပ်ခြင်းကြောင့်
''စိတ်သည်
ကိလေသာတို့မှကောင်းစွာ
လွတ်မြောက်၏
''ဟု ဆိုရ၏။
သူကြွယ်
ဤသို့လျှင်
သက္ကပဥှာသုတ်၌
''တဏှာကုန်သဖြင့်
ကိလေသာမှ
လွတ်ကုန်သော
သမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
စင်စစ်
ပြီးဆုံးခြင်းသို့
ရောက်ကုန်၏၊
စင်စစ်
ယောဂကုန်ခြင်း
ရှိကုန်၏၊
စင်စစ်
မြတ်သောအကျင့်
ရှိကုန်၏၊
စင်စစ်
သံသရာအဆုံး
ရှိကုန်၏၊
နတ်,လူတို့တွင်
အမြတ်ဆုံးဖြစ်ကုန်၏
''ဟူသော ဤစကားကို
မြတ်စွာဘုရား
ဟောထား၏၊
သူကြွယ် မြတ်စွာဘုရား
အကျဉ်းဟောထားတော်မူသော
ဤစကား၏ အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ဤသို့
မှတ်အပ်၏ဟု (မိန့်ဆို၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-သမာဓိသုတ်
၅။
အကျွန်ုပ်သည်
ဤသို့
ကြားနာခဲ့ရပါသည်-
သာဝတ္ထိပြည်
ထိုအခါ။ပ။
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏
- ရဟန်းတို့
တည်ကြည်မှု
'သမာဓိ'ကို
ပွါးကုန်လော့၊
ရဟန်းတို့
တည်ကြည်သော
ရဟန်းသည်ဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
သိ၏၊
အဘယ်ကိုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
သိသနည်း။
ရုပ်၏
ဖြစ်ပုံ
ချုပ်ပုံကိုလည်းကောင်း၊
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'၏
ဖြစ်ပုံ
ချုပ်ပုံကိုလည်းကောင်း၊
မှတ်သားမှု
'သညာ'၏
ဖြစ်ပုံ
ချုပ်ပုံကိုလည်းကောင်း၊
ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'တို့၏
ဖြစ်ပုံ ချုပ်ပုံကိုလည်းကောင်း၊
သိမှု
'ဝိညာဏ်'၏
ဖြစ်ပုံ
ချုပ်ပုံကိုလည်းကောင်း
သိ၏။
ရဟန်းတို့
ရုပ်၏
ဖြစ်ပုံသည် အဘယ်နည်း၊
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'၏
ဖြစ်ပုံသည်
အဘယ်နည်း၊
မှတ်သားမှု
'သညာ'၏
ဖြစ်ပုံသည်
အဘယ်နည်း၊
ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'
တို့၏
ဖြစ်ပုံသည်
အဘယ်နည်း၊
သိမှု 'ဝိညာဏ်
'၏ ဖြစ်ပုံသည်
အဘယ်နည်း၊
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
ရဟန်းသည်
နှစ်သက်၏၊
စွဲလမ်းပြောဆို၏၊
လွှမ်းမိုးဆုံးဖြတ်၍
တည်၏။
အဘယ်ကို
နှစ်သက်သနည်း၊
စွဲလမ်းပြောဆိုသနည်း၊
လွှမ်းမိုးဆုံးဖြတ်၍
တည်သနည်း။
ရုပ်ကိုနှစ်သက်၏၊
စွဲလမ်းပြောဆို၏၊
လွှမ်းမိုးဆုံးဖြတ်၍
တည်၏။
ရုပ်ကို
နှစ်သက်သော
စွဲလမ်းပြောဆိုသောလွှမ်းမိုးဆုံးဖြတ်၍
တည်သော
ထိုသူအား
နှစ်သက်မှုသည်
ဖြစ်၏၊ ရုပ်၌
နှစ်သက်မှုသည်
စွဲလမ်းမှုပင်ဖြစ်၏၊
စွဲလမ်းမှုဟူသော
အကြောင်းကြောင့်
ထိုသူအား
ဘဝဖြစ်၏၊
ဘဝဟူသော
အကြောင်းကြောင့်ပဋိသန္ဓေနေမှု
ဖြစ်၏၊
ပဋိသန္ဓေနေမှုဟူသော
အကြောင်းကြောင့်
အိုမှု သေမှု
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
ဖြစ်ကုန်၏။
ဤသို့လျှင်
အလုံးစုံသော
ဤဆင်းရဲအစုသည်
ဖြစ်၏။
ခံစားမှု 'ဝေဒနာ'ကို
နှစ်သက်၏။ပ။
မှတ်သားမှု
'သညာ'ကို နှစ်သက်၏။
ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'တို့ကို
နှစ်သက်၏။
သိမှု
'ဝိညာဏ်'ကို
နှစ်သက်၏၊
စွဲလမ်းပြောဆို၏၊
လွှမ်းမိုးဆုံးဖြတ်၍
တည်၏။
ဝိညာဏ်ကို
နှစ်သက်သော
စွဲလမ်းပြောဆိုသော
လွှမ်းမိုးဆုံးဖြတ်၍
တည်သော
ထိုသူအား
နှစ်သက်မှုဖြစ်၏၊
ဝိညာဏ်၌
နှစ်သက်မှုသည်
စွဲလမ်းမှုပင်
ဖြစ်၏၊ စွဲလမ်းမှုဟူသော
အကြောင်းကြောင့်ဘဝဖြစ်၏၊
ဘဝဟူသော
အကြောင်းကြောင့်
ပဋိသန္ဓေနေမှု
ဖြစ်၏၊
ပဋိသန္ဓေနေမှုဟူသောအကြောင်းကြောင့်။ပ။
ဤသို့လျှင်
အလုံးစုံသော
ဤဆင်းရဲအစုသည်
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤကားရုပ်ဖြစ်ပုံတည်း။
ဤကား
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'ဖြစ်ပုံတည်း။
ဤကား
မှတ်သားမှု
'သညာ'
ဖြစ်ပုံတည်း။
ဤကား
ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'တို့
ဖြစ်ပုံတည်း။
ဤကား
သိမှု'ဝိညာဏ်'
ဖြစ်ပုံတည်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်၏
ချုပ်ပုံသည်
အဘယ်နည်း၊ ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'၏
ချုပ်ပုံသည်
အဘယ်နည်း၊ မှတ်သားမှု
'သညာ'၏ ချုပ်ပုံသည်
အဘယ်နည်း၊
ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'တို့၏
ချုပ်ပုံသည်
အဘယ်နည်း၊
သိမှု့'ဝိညာဏ်'၏
ချုပ်ပုံသည်
အဘယ်နည်း။
ရဟန်းတို့ ဤလောက၌
မနှစ်သက်၊
စွဲလမ်း၍
မပြောဆို၊
လွှမ်းမိုးဆုံးဖြတ်၍
မတည်။
အဘယ်ကို
မနှစ်သက်သနည်း၊
စွဲလမ်း၍
မပြောဆိုသနည်း၊
လွှမ်းမိုးဆုံးဖြတ်၍
မတည်သနည်း။
ရုပ်ကို
မနှစ်သက်၊
စွဲလမ်း၍
မပြောဆို၊ လွှမ်းမိုးဆုံးဖြတ်၍
မတည်။
ရုပ်ကို
မနှစ်သက်သော
စွဲလမ်း၍
မပြောဆိုသော
လွှမ်းမိုးဆုံးဖြတ်၍
မတည်သော
ထိုသူအား
ရုပ်၌ နှစ်သက်မှုသည်ချုပ်၏၊
နှစ်သက်မှု
ချုပ်ခြင်းကြောင့်
ထိုသူအား
စွဲလမ်းမှု
ချုပ်၏၊
စွဲလမ်းမှု
ချုပ်ခြင်းကြောင့်
ဘဝချုပ်၏။ပ။
ဤသို့လျှင်
အလုံးစုံသော
ဤဆင်းရဲအစု
ချုပ်မှု
ဖြစ်၏။
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'ကို
မနှစ်သက်၊
စွဲလန်း၍ မပြောဆို၊
ထိုလွှမ်းမိုးဆုံးဖြတ်၍
မတည်။ ခံစားမှုကိုမနှစ်သက်သော
စွဲလန်း၍
မပြောဆိုသော
လွှမ်းမိုးဆုံးဖြတ်၍
မတည်သော
ထိုသူအား
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'၌
နှစ်သက်မှု
ချုပ်၏၊
နှစ်သက်မှု
ချုပ်ခြင်းကြောင့်
ထိုသူအား
စွဲလမ်းမှု
ချုပ်၏၊
စွဲလမ်းမှု
ချုပ်ခြင်းကြောင့်ဘဝချုပ်၏။ပ။
ဤသို့လျှင်
အလုံးစုံသော
ဤဆင်းရဲအစု
ချုပ်မှု
ဖြစ်၏။
မှတ်သားမှု
'သညာ'ကို
မနှစ်သက်။ပ။
ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'တို့ကို
မနှစ်သက်၊
စွဲလမ်း၍ မပြောဆို၊
လွှမ်းမိုးဆုံးဖြတ်၍
မတည်။
ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'
တို့ကို
မနှစ်သက်သော
စွဲလန်း၍
မပြောဆိုသော
လွှမ်းမိုးဆုံးဖြတ်၍
မတည်သော
ထိုသူအား
ပြုပြင်မှု 'သင်္ခါရ'တို့၌
နှစ်သက်မှု
ချုပ်၏၊
နှစ်သက်မှုချုပ်ခြင်းကြောင့်
ထိုသူအား
စွဲလမ်းမှု
ချုပ်၏၊
စွဲလမ်းမှု
ချုပ်ခြင်းကြောင့်
ဘဝချုပ်၏။ပ။
ဤသို့လျှင်အလုံးစုံသော
ဤ ဆင်းရဲအစု
ချုပ်မှု
ဖြစ်၏။
ဝိညာဏ်ကို
မနှစ်သက်၊
စွဲလမ်း၍
မပြောဆို၊ လွှမ်းမိုးဆုံးဖြတ်၍
မတည်။
ဝိညာဏ်ကို မနှစ်သက်
သောစွဲလမ်း၍
မပြောဆိုသော
လွှမ်းမိုးဆုံးဖြတ်၍
မတည်သော
ထိုသူအား
ဝိညာဏ်၌ နှစ်သက်မှု
ချုပ်၏၊
နှစ်သက်မှု
ချုပ်ခြင်းကြောင့်
ထိုသူအား
စွဲလမ်းမှု
ချုပ်၏။ပ။
ဤသို့လျှင်
အလုံးစုံသော
ဤဆင်းရဲ
အစုချုပ်မှု
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့ ဤကား
ရုပ်၏
ချုပ်ပုံတည်း။
ဤကား
ခံစားမှု'ဝေဒနာ'၏
ချုပ်ပုံတည်း။
ဤကား
မှတ်သားမှု'သညာ'၏
ချုပ်ပုံတည်း။
ဤကား
ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'တို့၏
ချုပ်ပုံတည်း။
ဤကားဝိညာဏ်၏
ချုပ်ပုံတည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-ပဋိသလ္လာဏသုတ်
၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
တစ်ပါးတည်း
ကိန်းအောင်းမှု၌
အားထုတ်ခြင်းသို့
ရောက်ကုန်လော့၊
ရဟန်းတို့
တစ်ပါးတည်း
ကိန်းအောင်းသော
ရဟန်းသည်ဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
သိ၏၊
အဘယ်ကိုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
သိသနည်း။
ရုပ်၏
ဖြစ်ပုံ
ချုပ်ပုံကိုလည်းကောင်း၊
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'၏
ဖြစ်ပုံ ချုပ်ပုံကိုလည်းကောင်း၊
မှတ်သားမှု'သညာ'၏
ဖြစ်ပုံ
ချုပ်ပုံကိုလည်းကောင်း၊
ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'တို့၏
ဖြစ်ပုံ
ချုပ်ပုံကိုလည်းကောင်း၊
ဝိညာဏ်၏
ဖြစ်ပုံ
ချုပ်ပုံကိုလည်းကောင်း
(သိ၏)။
(ပဌမသုတ်အတူ
ချဲ့အပ်၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-ဥပါဒါပရိတဿနာသုတ်
၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
စွဲလမ်းမှုကြောင့်
ဖြစ်သော
တောင့်တခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
မစွဲလမ်းမှုကြောင့်
ဖြစ်သော
မတောင့်တခြင်းကိုလည်းကောင်း
သင်တို့အား
ဟောကြားအံ့၊
နာကုန်လော့၊
ကောင်းစွာ
နှလုံးသွင်းကုန်လော့၊
ဟောပေအံ့ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
''အသျှင်ဘုရား
ကောင်းပါပြီ''ဟု
ထိုရဟန်းတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားအား
ပြန်ကြားလျှောက်ကြကုန်၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏-
ရဟန်းတို့
အဘယ်သို့လျှင်
စွဲလမ်းမှုကြောင့်
ဖြစ်သော
တောင့်တခြင်း
ဖြစ်သနည်း။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အကြားအမြင်
မရှိသော
အရိယာတို့ကို
မဖူးမြင်ဖူးသော
အရိယာတရား၌
မလိမ္မာသောအရိယာတရား၌
မယဉ်ကျေးသော၊
သူတော်ကောင်းတို့ကို
မဖူးမြင်ဖူးသော
သူတော်ကောင်းတရား၌
မလိမ္မာသော
သူတော်ကောင်းတရား၌
မယဉ်ကျေးသော
ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်ကို အတ္တဟူ၍
ရှု၏။
ရုပ်ရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ရုပ်ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ရုပ်၌ အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
ရှု၏။ ထိုသူ၏
ထိုရုပ်သည်
ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူအား
ရုပ်ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုး
တစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
ရုပ်ဖောက်ပြန်ခြင်းသို့
အစဉ်လိုက်သောဝိညာဏ်ဖြစ်၏၊
ထိုသူအား
ရုပ်ဖောက်ပြန်
ခြင်းသို့
အစဉ်လိုက်ခြင်းကြောင့်
ဖြစ်ကုန်သော
တောင့်တမှုအကုသိုလ်တရား
အစုတို့သည်
စိတ်ကို
သိမ်း ကျုံး၍
တည်ကုန်၏၊
စိတ်ကို
သိမ်းကျုံး၍
တည်ခြင်းကြောင့်
ထိတ်လန့်ခြင်းရှိသည်လည်း
ဖြစ်၏၊ ပင်ပန်း
ခြင်းရှိသည်လည်း
ဖြစ်၏၊
ငဲ့ကွက်ခြင်းရှိသည်လည်း
ဖြစ်၏၊
စွဲလမ်း၍လည်း
တောင့်တ၏။
ခံစားမှု'ဝေဒနာ'ကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။
ဝေဒနာရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ဝေဒနာဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ဝေဒနာ၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
ရှု၏။ ထိုသူ၏ထိုခံစားမှု
'ဝေဒနာ'သည်
ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူ၏
ထိုဝေဒနာသည်
ဖောက်ပြန်ခြင်းတစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်း
ကြောင့်
ဝေဒနာ
ဖောက်ပြန်ခြင်းသို့
အစဉ်လိုက်သော
ဝိညာဏ်သည်
ဖြစ်၏၊
ထိုသူအား
ဝေဒနာ ဖောက်
ပြန်ခြင်းသို့
အစဉ်လိုက်ခြင်းကြောင့်
ဖြစ်ကုန်သော
တောင့်တမှုအကုသိုလ်တရားအစုတို့သည်
စိတ်ကို သိမ်းကျုံး၍
တည်ကုန်၏၊
စိတ်ကို
သိမ်းကျုံး၍
တည်ခြင်းကြောင့်ထိတ်လန့်ခြင်းရှိသည်လည်း
ဖြစ်၏၊
ပင်ပန်းခြင်းရှိသည်လည်း
ဖြစ်၏၊
ငဲ့ကွက်ခြင်းရှိသည်လည်း
ဖြစ်၏၊
စွဲလမ်း၍လည်း
တောင့်တ၏။
မှတ်သားမှု
'သညာ'ကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။ပ။
ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'တို့ကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။ ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'ရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'တို့ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'
တို့၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
ရှု၏။ ထိုသူ၏
ထိုပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'တို့သည်ဖောက်ပြန်ကုန်၏၊
တစ်မျိုး
တစ်ဖုံ ဖြစ်ကုန်၏၊
ထိုသူ၏
ထိုပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'တို့
ဖောက်ပြန်ခြင်းတစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'တို့
ဖောက်ပြန်ခြင်းသို့
အစဉ်လိုက်သော
ဝိညာဏ်သည်ဖြစ်၏၊
ထိုသူအား
ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'တို့
ဖောက်ပြန်ခြင်းသို့
အစဉ်လိုက်ခြင်းကြောင့်
ဖြစ်ကုန်သောတောင့်တမှု
အကုသိုလ်တရားအစုတို့သည်
စိတ်ကို
သိမ်းကျုံး၍
တည်ကုန်၏၊
စိတ်ကို
သိမ်းကျုံး၍
တည်ခြင်းကြောင့်
ထိတ်လန့်ခြင်းရှိသည်လည်း
ဖြစ်၏၊
ပင်ပန်းခြင်းရှိသည်လည်း
ဖြစ်၏၊ ငဲ့ကွက်ခြင်းရှိသည်လည်း
ဖြစ်၏၊ စွဲလမ်း၍လည်း
တောင့်တ၏။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။
ဝိညာဏ်ရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ဝိညာဏ်ဟူ၍ သော်လည်းကောင်း၊
ဝိညာဏ်၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
ရှု၏။ ထိုသူ၏
ထိုဝိညာဏ်သည်ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူအား ဝိညာဏ်ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံဖြစ်ခြင်းကြောင့်
ဝိညာဏ်
ဖောက်ပြန်ခြင်းသို့
အစဉ်လိုက်သော
ဝိညာဏ်သည်
ဖြစ်၏၊
ထိုသူအားဝိညာဏ်
ဖောက်ပြန်ခြင်းသို့
အစဉ်
လိုက်ခြင်းကြောင့်
ဖြစ်ကုန်သော
တောင့်တမှုအကုသိုလ်တရားအစုတို့သည်
စိတ်ကို
သိမ်းကျုံး၍
တည် ကုန်၏၊
စိတ်ကို
သိမ်းကျုံး၍
တည်ခြင်းကြောင့်ထိတ်လန့်ခြင်းရှိသည်လည်း
ဖြစ်၏၊
ပင်ပန်းခြင်းရှိသည်လည်း
ဖြစ်၏၊
ငဲ့ကွက်ခြင်းရှိသည်လည်း
ဖြစ်၏၊
စွဲလမ်း၍လည်း
တောင့်တ၏။
ရဟန်းတို့
ဤသို့လျှင် စွဲလမ်းမှုကြောင့်
ဖြစ်သော
တောင့်တခြင်း
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
အဘယ်သို့လျှင်
မစွဲလမ်းမှုကြောင့်
ဖြစ်သော
မတောင့်တခြင်း
ဖြစ်သနည်း။ ရဟန်းတို့
ဤလောက၌ အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတို့ကို
ဖူးမြင်ဖူးသော
အရိယာတရား၌
လိမ္မာသော
အရိယာတရား၌
ယဉ်ကျေးသော၊
သူတော်ကောင်းတို့ကို
ဖူးမြင်ဖူးသော
သူတော်ကောင်းတရား၌
လိမ္မာသော
သူတော်ကောင်းတရား၌
ယဉ်ကျေးသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်ကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။
ရုပ်ရှိသော
အတ္တဟူ၍ သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌ ရုပ်ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ရုပ်၌
အတ္တဟူ၍ သော်လည်းကောင်း
မရှု။ ထိုသူ၏
ထိုရုပ်သည်
ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူအား ရုပ်ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံဖြစ်ခြင်းကြောင့်
ရုပ်ဖောက်ပြန်ခြင်းသို့
အစဉ်လိုက်သော
ဝိညာဏ်
မဖြစ်၊
ထိုသူအား
ရုပ်ဖောက်ပြန်ခြင်းသို့အစဉ်လိုက်ခြင်းကြောင့်
ဖြစ်ကုန်သော
တောင့်တမှု အကုသိုလ်တရားအစုတို့သည်
စိတ်ကို
သိမ်းကျုံး၍
မတည်ကုန်၊
စိတ်ကို
သိမ်းကျုံး၍
မတည်ခြင်းကြောင့်
ထိတ်လန့်ခြင်းရှိသည်လည်း
မဖြစ်၊
ပင်ပန်းခြင်းရှိသည်လည်း
မဖြစ်၊ ငဲ့ကွက်ခြင်းရှိသည်လည်း
မဖြစ်၊
မစွဲလမ်းမူ၍လည်း
မတောင့်တ။
ခံစားမှု''ဝေဒနာ''ကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။
ဝေဒနာရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ဝေဒနာဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ဝေဒနာ၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
မရှု။
ထိုသူ၏ထိုခံစားမှု
''ဝေဒနာ''သည်
ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူအား ခံစားမှု
''ဝေဒနာ''ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
ခံစားမှု
''ဝေဒနာ''
ဖောက်ပြန်ခြင်းသို့
အစဉ်လိုက်သောဝိညာဏ်သည်
မဖြစ်၊ ထိုသူအား
ခံစားမှု
''ဝေဒနာ''
ဖောက်ပြန်ခြင်းသို့
အစဉ်လိုက်ခြင်းကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော
တောင့်တမှု
အကုသိုလ်တရား
အစုတို့သည်
စိတ်ကို သိမ်းကျုံး၍
မတည်ကုန်၊
စိတ်ကိုသိမ်းကျုံး၍
မတည်ခြင်းကြောင့်
ထိတ်လန့်ခြင်း
ရှိသည်လည်း
မဖြစ်၊
ပင်ပန်းခြင်းရှိသည်လည်း
မဖြစ်၊
ငဲ့ကွက်ခြင်းရှိသည်လည်း
မဖြစ်၊
မစွဲလမ်းမူ၍လည်း
မတောင့်တ။
မှတ်သားမှု
''သညာ''ကို။ပ။
ပြုပြင်မှု
''သင်္ခါရ''တို့ကို
အတ္တဟူ၍
မရှု၊
ပြုပြင်မှု''သင်္ခါရ''ရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌ ပြုပြင်မှု''သင်္ခါရ''တို့ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ပြုပြင်မှု''သင်္ခါရ''တို့၌
အတ္တ ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
မရှု။ ထိုသူ၏
ထိုပြုပြင်မှု
''သင်္ခါရ''တို့သည်
ဖောက်ပြန်ကုန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ကုန်၏၊
ထိုသူအား
ပြုပြင်မှု''သင်္ခါရ''တို့
ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံဖြစ်ခြင်းကြောင့်
ပြုပြင်မှု
''သင်္ခါရ''တို့
ဖောက်ပြန်ခြင်းသို့
အစဉ်လိုက်သော
ဝိညာဏ်
မဖြစ်၊
ထိုသူအားပြုပြင်မှု''သင်္ခါရ''တို့
ဖောက်
ပြန်ခြင်းသို့
အစဉ်လိုက်ခြင်းကြောင့်
ဖြစ်ကုန်သော
တောင့်တမှုအကုသိုလ်တရားအစုတို့သည်
စိတ်ကို
သိမ်းကျုံး၍
မတည်ကုန်၊
စိတ်ကို
သိမ်းကျုံး၍
မတည်ခြင်းကြောင့်ထိတ်လန့်ခြင်းရှိသည်လည်း
မဖြစ်၊ ပင်ပန်းခြင်းရှိသည်လည်း
မဖြစ်၊
ငဲ့ကွက်ခြင်းရှိသည်လည်း
မဖြစ်၊
မစွဲလမ်းမူ၍လည်း
မတောင့်တ။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။
ဝိညာဏ်ရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း။ပ။
မရှု။ ထိုသူ၏
ထိုဝိညာဏ်သည်
ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူအား
ဝိညာဏ်
ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံဖြစ်ခြင်းကြောင့်
ဝိညာဏ်
ဖောက်ပြန်ခြင်းသို့
အစဉ်လိုက်သော
ဝိညာဏ်သည်
မဖြစ်၊
ထိုသူအား ဝိညာဏ်ဖောက်ပြန်ခြင်းသို့
အစဉ်လိုက်ခြင်းကြောင့်
ဖြစ်ကုန်သော
တောင့်တမှုအကုသိုလ်တရားအစုတို့သည်စိတ်ကို
သိမ်းကျုံး၍
မတည်ကုန်၊
စိတ်ကို
သိမ်းကျုံး၍
မတည်ခြင်းကြောင့်
ထိတ်လန့်ခြင်းရှိသည်လည်းမဖြစ်၊
ပင်ပန်းခြင်းရှိသည်လည်း
မဖြစ်၊
ငဲ့ကွက်ခြင်းရှိသည်လည်း
မဖြစ်၊
မစွဲလမ်းမူ၍လည်း
မတောင့်တ။
ရဟန်းတို့
ဤသို့လျှင်
မစွဲလမ်းမှုကြောင့်
ဖြစ်သော
မတောင့်တခြင်း
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-ဒုတိယ
ဥပါဒါပရိတဿနာသုတ်
၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
စွဲလမ်းမှုကြောင့်
ဖြစ်သော
တောင့်တခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
မစွဲလမ်းမှုကြောင့်
ဖြစ်သော
မတောင့်တခြင်းကိုလည်းကောင်း
သင်တို့အား
ဟောကြားအံ့၊
ထိုတရားကိုနာကြ
ကုန်လော့။ပ။
ရဟန်းတို့
အဘယ်သို့လျှင်
စွဲလမ်းမှုကြောင့်
ဖြစ်သော
တောင့်တခြင်း
ဖြစ်သနည်း။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အကြားအမြင်မရှိသော
ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်ကို ''
ဤရုပ်သည် ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည် ငါ
ဖြစ်၏၊ ဤရုပ်သည်
ငါ၏
ကိုယ်တည်း''ဟု
ရှု၏၊ ထိုသူ၏
ထိုရုပ်သည်
ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏၊ ထိုသူအား
ရုပ်ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့
ဖြစ်ကုန်၏။
ခံစားမှု''ဝေဒနာ''ကို
ဤဝေဒနာသည်ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်၏။ပ။
မှတ်သားမှု
''သညာ''ကို ဤသညာသည်
ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်၏။ပ။
ပြုပြင်မှု''သင်္ခါရ''တို့ကို
ဤသင်္ခါရတို့သည်
ငါ၏ ဥစ္စာဖြစ်ကုန်၏။ပ။
ဝိညာဏ်ကို ''
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ကိုယ်တည်း''ဟု
ရှု၏။ ထိုသူ၏
ထိုဝိညာဏ်သည်ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူအား
ဝိညာဏ်ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့
ဖြစ်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ဤသို့လျှင်စွဲလမ်းမှုကြောင့်
ဖြစ်သော
တောင့်တခြင်း
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
အဘယ်သို့လျှင်
မစွဲလမ်းမှုကြောင့်
ဖြစ်သော
မတောင့်တခြင်း
ဖြစ်သနည်း။ ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်ကို ''
ဤရုပ်သည် ငါ၏
ဥစ္စာ မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
မဟုတ် ''ဟု
ရှု၏။ ထိုသူ၏
ထိုရုပ်သည်ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူအား ရုပ်ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့
မဖြစ်ကုန်။ ခံစားမှု''ဝေဒနာ''ကို
ဤဝေဒနာသည်
ငါ၏ ဥစ္စာ မဟုတ်။ပ။
မှတ်သားမှု
''သညာ''ကို
ဤသညာသည် ငါ၏
ဥစ္စာ မဟုတ်၊
ပြုပြင်မှု
''သင်္ခါရ''တို့ကို
ဤသင်္ခါရတို့သည်
ငါ၏ ဥစ္စာ
မဟုတ်ကုန်။
ဝိညာဏ်ကို ''
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ဥစ္စာ
မဟုတ်။ ဤ
ဝိညာဏ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
မဟုတ် ''ဟု
ရှု၏။
ထိုသူ၏
ထိုဝိညာဏ်သည်
ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူအား
ဝိညာဏ်ဖောက်ပြန်ခြင်းတစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့မဖြစ်ကုန်။
ရဟန်းတို့
ဤသို့လျှင်
မစွဲလမ်းမှုကြောင့်
ဖြစ်သော မတောင့်တခြင်း
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-ကာလတ္တယအနိစ္စသုတ်
၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အတိတ်အနာဂတ်ဖြစ်သော
ရုပ်သည်
မမြဲ၊
ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သော
ရုပ်၏မမြဲခြင်း၌
ကား
အဘယ်ဆိုဖွယ်ရာ
ရှိမည်နည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသို့
မြင်သော အကြားအမြင်ရှိသောအရိယာ
တပည့်သည်
အတိတ်ဖြစ်သော
ရုပ်၌
ငဲ့ကွက်ခြင်း
ကင်း၏၊ အနာဂတ်ဖြစ်သော
ရုပ်ကိုမနှစ်သက်၊
ပစ္စုပ္ပန်
ဖြစ်သော
ရုပ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းငှါ
တပ်မက်ခြင်းကင်းခြင်းငှါ
ချုပ်ခြင်းငှါ
ကျင့်၏။
အတိတ်အနာဂတ်ဖြစ်သော
ခံစားမှု
''ဝေဒနာ''တို့သည်
မမြဲကုန်။ပ။
မှတ်သားမှု
''သညာ''တို့သည်မမြဲကုန်။ပ။
''သင်္ခါရ''တို့သည်
မမြဲ ကုန်၊
ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သော
သင်္ခါရတို့၌
အဘယ်ဆိုဖွယ်ရာ
ရှိမည်နည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသို့
မြင်သော
အကြား အမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
အတိတ်ဖြစ်သော
သင်္ခါရတို့၌
ငဲ့ကွက်ခြင်း
ကင်း၏၊
အနာဂတ်ဖြစ်သော
သင်္ခါရတို့ကို
မနှစ်သက်၊
ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သော
သင်္ခါရတို့၌
ငြီးငွေ့ခြင်းငှါ
တပ်မက်ခြင်းကင်းခြင်းငှါ
ချုပ်ခြင်းငှါ
ကျင့်၏။
အတိတ်အနာဂတ်ဖြစ်သော
ဝိညာဏ်သည်မမြဲ၊
ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သော
ဝိညာဏ်၏
မမြဲခြင်း၌
ကား
အဘယ်ဆိုဖွယ်ရာ
ရှိမည်နည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသို့မြင်သော
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
အတိတ်ဖြစ်သော
ဝိညာဏ်၌
ငဲ့ကွက်ခြင်း
ကင်း၏၊
အနာဂတ်ဖြစ်သော
ဝိညာဏ်ကို
မနှစ်သက်၊ ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်
သော ဝိညာဏ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းငှါတပ်မက်ခြင်းကင်းခြင်းငှါ
ချုပ်ခြင်းငှါ
ကျင့်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-ကာလတ္တယဒုက္ခသုတ်
၁၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အတိတ်အနာဂတ်ဖြစ်သော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သောရုပ်၏
ဆင်းရဲခြင်း၌
အဘယ်ဆိုဖွယ်ရာ
ရှိမည်နည်း။
ရဟန်တို့
ဤသို့
မြင်သော အကြားအမြင်ရှိသောအရိယာတပည့်သည်
အတိတ်ဖြစ်သော
ရုပ်၌
ငဲ့ကွက်ခြင်း
ကင်း၏၊
အနာဂတ်ဖြစ်သော
ရုပ်ကို
မနှစ်သက်၊
ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သော
ရုပ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းငှါ
တပ်မက်ခြင်းကင်းခြင်းငှါ
ချုပ်ခြင်းငှါ
ကျင့်၏။
အတိတ်အနာဂတ်ဖြစ်သော
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'သည်
ဆင်းရဲ၏။
မှတ်သားမှု
'သညာ 'သည်
ဆင်းရဲ၏။
ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'တို့သည်
ဆင်းရဲကုန်၏၊
ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သော
ဝိညာဏ်၏
ဆင်းရဲခြင်း၌
အဘယ်ဆိုဖွယ်ရာ
ရှိမည်နည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသို့
မြင်သော
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
အတိတ်ဖြစ်သော
ဝိညာဏ်၌
ငဲ့ကွက်ခြင်း
ကင်း၏၊
အနာဂတ်ဖြစ်သော
ဝိညာဏ်ကို
မနှစ်သက်၊
ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သောဝိညာဏ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းငှါ
တပ်မက်ခြင်းကင်းခြင်းငှါ
ချုပ်ခြင်းငှါ
ကျင့်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
------
၁၁-ကာလတ္တယအနတ္တသုတ်
၁၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အတိတ်အနာဂတ်ဖြစ်သော
ရုပ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ'မဟုတ်၊
ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သော
ရုပ်၏
အတ္တမဟုတ်ရာ၌
အဘယ်ဆိုဖွယ်ရာ
ရှိမည်နည်း။
ရဟန်းတို့ ဤသို့
မြင်သော
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
အတိတ်ဖြစ်သော
ရုပ်၌
ငဲ့ကွက်ခြင်း
ကင်း၏၊
အနာဂတ်ဖြစ်သောရုပ်ကို
မနှစ်သက်၊ ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သော
ရုပ်၌ ငြီးငွေ့ခြင်းငှါ
တပ်မက်ခြင်းကင်းခြင်းငှါ
ချုပ်ခြင်းငှါ
ကျင့်၏။
အတိတ်အနာဂတ်ဖြစ်သော
ခံစားမှု'ဝေဒနာ'သည်
အတ္တမဟုတ်။
မှတ်သားမှု
'သညာ'သည်
အတ္တမဟုတ်။ ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'တို့သည်
အတ္တမဟုတ်ကုန်။
ဝိညာဏ်သည်
အတ္တမဟုတ်၊
ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သော
ဝိညာဏ်၏အတ္တမဟုတ်ခြင်း၌
အဘယ်ဆိုဖွယ်ရာ
ရှိမည်နည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသို့
မြင်သော အကြားအမြင်ရှိသောအရိယာတပည့်သည်
အတိတ်ဖြစ်သော
ဝိညာဏ်၌
ငဲ့ကွက်ခြင်း
ကင်း၏၊
အနာဂတ်ဖြစ်သော
ဝိညာဏ်ကိုမနှစ်သက်၊
ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သော
ဝိညာဏ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းငှါ
တပ်မက်ခြင်းကင်းခြင်းငှါ
ချုပ်ခြင်းငှါ
ကျင့်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဧကာဒသမသုတ်
ရှေးဦးစွာသော
နကုလပိတုဝဂ်
ပြီး၏။
------
၂-အနိစ္စဝဂ်
၁-အနိစ္စသုတ်
၁၂။
အကျွန်ုပ်သည်
ဤသို့
ကြားနာခဲ့ရပါသည်-
သာဝတ္ထိပြည်၌
။ ထိုအခါ။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည်
မမြဲ၊
ဝေဒနာသည်
မမြဲ၊ သညာသည်
မမြဲ၊ သင်္ခါရတို့သည်
မမြဲကုန်၊
ဝိညာဏ်သည်
မမြဲ။ ရဟန်းတို့
ဤသို့မြင်သော
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝေဒနာ၌လည်း
ငြီး ငွေ့၏၊
သညာ၌လည်း ငြီးငွေ့၏၊
သင်္ခါရတို့၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊ ဝိညာဏ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ငြီးငွေ့သော်တပ်မက်မှု
ကင်း၏၊
တပ်မက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်
(ကိလေသာမှ)
လွတ်၏၊
(ကိလေသာမှ)
လွတ်သော် (ကိလေသာမှ)
လွတ်ပြီ''ဟု အသိဉာဏ်ဖြစ်၏၊
''ပဋိသန္ဓေနေမှု
ကုန်ပြီ၊ အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးပြီးပြီ၊
ပြုဖွယ်ကိစ္စကို
ပြုပြီးပြီ၊
ဤ'မဂ်ကိစ္စ'အလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏''ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-ဒုက္ခသုတ်
၁၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည် ဆင်းရဲ၏၊
ဝေဒနာသည်
ဆင်းရဲ၏၊
သညာသည်
ဆင်းရဲ၏၊
သင်္ခါရတို့သည်
ဆင်းရဲကုန်၏၊
ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ဤသို့
မြင်သော။ပ။ ဤ
(မဂ်ကိစ္စ)
အလို့ငှါတစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-အနတ္တသုတ်
၁၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည် အတ္တမဟုတ်၊
ဝေဒနာသည် အတ္တမဟုတ်၊
သညာသည်အတ္တမဟုတ်၊
သင်္ခါရတို့သည်
အတ္တမဟုတ်ကုန်၊
ဝိညာဏ်သည်
အတ္တမဟုတ်။ ရဟန်းတို့
ဤသို့
မြင်သောအကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝေဒနာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
သညာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊ သင်္ခါရတို့၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝိညာဏ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ငြီးငွေ့သော်
တပ်မက်မှုကင်း၏၊
တပ်မက်မှုကင်းခြင်းကြောင့်
(ကိလေသာမှ)
လွတ်၏၊
(ကိလေသာမှ)
လွတ်သော် (ကိလေသာမှ)
လွတ်ပြီဟု
အသိဉာဏ်ဖြစ်၏၊
''ပဋိသန္ဓေနေမှု
ကုန်ပြီ၊
အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးပြီးပြီ၊
ပြုဖွယ်ကိစ္စကိုပြုပြီး
ပြီ၊ ဤ
(မဂ်ကိစ္စ)
အလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏''ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-ယဒနိစ္စသုတ်
၁၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည် မမြဲ၊
မမြဲသော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ဆင်းရဲသော ရုပ်သည်အတ္တမဟုတ်၊
အတ္တမဟုတ်သော
ရုပ်ကို ''
ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ၏
အတ္တမဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
ဝေဒနာသည်
မမြဲ၊
မမြဲသော
ဝေဒနာသည် ဆင်းရဲ၏၊
ဆင်းရဲသော
ဝေဒနာသည်
အတ္တမဟုတ်၊
အတ္တမဟုတ်သော
ဝေဒနာကို ''
ဤဝေဒနာသည်
ငါ့ဥစ္စာ မဟုတ်၊
ဤဝေဒနာသည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤဝေဒနာသည်ငါ၏
အတ္တမဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
သညာသည်
မမြဲ။ပ။
သင်္ခါရတို့သည်
မမြဲကုန်။
ဝိညာဏ်သည်
မမြဲ၊
မမြဲသော
ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ဆင်းရဲသောဝိညာဏ်သည်
အတ္တမဟုတ်၊
အတ္တမဟုတ်သော
ဝိညာဏ်ကို ''
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ မဟုတ်၊ ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏
အတ္တမဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်းမှန်ကန်
သော ပညာဖြင့်
ရှုရမည်၊
ဤသို့
မြင်သော။ပ။ ဤ
(မဂ်ကိစ္စ)
အလို့ငှါ
တစ်ပါးသော
ပြုဖွယ်ကိစ္စမရှိတော့
ပြီဟု သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-ယံဒုက္ခသုတ်
၁၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည် ဆင်းရဲ၏၊
ဆင်းရဲသော
ရုပ်သည်
အတ္တမဟုတ်၊
အတ္တမဟုတ်သော
ရုပ်ကို '' ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ၏
အတ္တမဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
ဝေဒနာသည်
ဆင်းရဲ၏၊
သညာသည်
ဆင်းရဲ၏။ သင်္ခါရတို့သည်
ဆင်းရဲကုန်၏။
ဝိညာဏ်သည် ဆင်းရဲ၏၊
ဆင်းရဲသော
ဝိညာဏ်သည်
အတ္တမဟုတ်၊ အတ္တမဟုတ်သော
ဝိညာဏ်ကို ''
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်ငါ
မဟုတ်။
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏
အတ္တမဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
ဤသို့
မြင်သော။ပ။ ဤ
(မဂ်ကိစ္စ)
အလို့ငှါ
တစ်ပါးသော
ပြုဖွယ်ကိစ္စ
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏့ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-ယဒနတ္တာသုတ်
၁၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည် အတ္တမဟုတ်၊
အတ္တမဟုတ်သော
ရုပ်ကို ''
ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊ ဤရုပ်သည်
ငါ၏
အတ္တမဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်းမှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။ ဝေဒနာသည်
အတ္တမဟုတ်။
သညာသည်
အတ္တမဟုတ်။
သင်္ခါရတို့သည်အတ္တမဟုတ်ကုန်။
ဝိညာဏ်သည်
အတ္တမဟုတ်၊
အတ္တမဟုတ်သော
ဝိညာဏ်ကို ''
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏
အတ္တမဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။ ရဟန်းတို့
ဤသို့
မြင်သော။ပ။ ဤ
(မဂ်ကိစ္စ)
အလို့ငှါ
တစ်ပါးသော ပြုဖွယ်ကိစ္စ
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-သဟေတုအနိစ္စသုတ်
၁၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည် မမြဲ၊
ရုပ်ဖြစ်ပေါ်ခြင်း၏
အကြောင်း
အထောက်အပံ့သည်လည်း
မမြဲ၊
ရဟန်းတို့
မမြဲသော အကြောင်းကြောင့်
ဖြစ်ပေါ်လာသော
ရုပ်သည်ကား
အဘယ်မှာမြဲလိမ့်မည်နည်း။
ဝေဒနာသည်
မမြဲ၊
ဝေဒနာဖြစ်ပေါ်ခြင်း၏
အကြောင်း
အထောက်အပံ့သည်လည်း
မမြဲ၊ ရဟန်းတို့
မမြဲသော
အကြောင်းကြောင့်
ဖြစ်ပေါ်လာသော
ဝေဒနာသည်
အဘယ်မှာ
မြဲလိမ့်မည်နည်း။
သညာသည် မမြဲ။
သင်္ခါရတို့သည်
မမြဲကုန်၊ သင်္ခါရတို့
ဖြစ်ပေါ်ခြင်း၏
အကြောင်း အထောက်အပံ့သည်လည်း
မမြဲ၊ ရဟန်းတို့
မမြဲသော
အကြောင်းကြောင့်
ဖြစ်ပေါ်လာကုန်သော
သင်္ခါရတရားတို့သည်ကားအဘယ်မှာ
မြဲကုန်လိမ့်မည်နည်း။
ဝိညာဏ်သည်
မမြဲ၊
ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်ခြင်း၏
အကြောင်း
အထောက်အပံ့သည်လည်း
မမြဲ၊
ရဟန်းတို့
မမြဲသောအကြောင်းကြောင့်
ဖြစ်ပေါ်လာသော
ဝိညာဏ်သည်ကားအဘယ်မှာ
မြဲလိမ့်မည်နည်း။
ဤသို့
မြင်သော။ပ။ ဤ
(မဂ်ကိစ္စ)
အလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-သဟေတုဒုက္ခသုတ်
၁၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည် ဆင်းရဲ၏၊
ရုပ်ဖြစ်ပေါ်ခြင်း၏
အကြောင်း အထောက်အပံ့သည်လည်း
ဆင်းရဲ၏၊
ရဟန်းတို့
ဆင်းရဲသော
အကြောင်းကြောင့်
ဖြစ်ပေါ်လာသော
ရုပ်သည်အဘယ်မှာ
ချမ်းသာနိုင်အံ့နည်း။
ဝေဒနာသည်
ဆင်းရဲ၏။ သညာသည်
ဆင်းရဲ၏။
သင်္ခါရတို့သည်ဆင်းရဲကုန်၏၊
ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ဝိညာဏ်
ဖြစ်ပေါ်ခြင်း၏
အကြောင်း
အထောက်အပံ့သည်လည်းဆင်းရဲ၏၊
ရဟန်းတို့
ဆင်းရဲသော
အကြောင်းကြောင့်
ဖြစ်ပေါ်လာသော
ဝိညာဏ်သည်
အဘယ်မှာချမ်းသာနိုင်ပါအံ့
နည်း။ ဤသို့
မြင်သော။ပ။ ဤ
(မဂ်ကိစ္စ)
အလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟုသိ၏ဟု
(မိန့်တော်
မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-သဟေတုအနတ္တသုတ်
၂၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည် အတ္တမဟုတ်၊
ရုပ်ဖြစ်ပေါ်ခြင်း၏
အကြောင်း အထောက်
အပံ့သည်လည်း
အတ္တမဟုတ်၊
ရဟန်းတို့
အတ္တမဟုတ်သော
အကြောင်းကြောင့်
ဖြစ်ပေါ်လာသော
ရုပ်သည်အဘယ်မှာ
အတ္တဖြစ်လိမ့်မည်နည်း။
ဝေဒနာသည်
အတ္တမဟုတ်။
သညာသည်
အတ္တမဟုတ်။
သင်္ခါရတို့သည်
အတ္တမဟုတ်ကုန်။
ဝိညာဏ်သည်
အတ္တမဟုတ်၊
ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်ခြင်း၏
အကြောင်းအထောက်အပံ့သည်လည်း
အတ္တမဟုတ်၊
ရဟန်းတို့
အတ္တမဟုတ်သော
အကြောင်းကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာသော
ဝိညာဏ်သည်
အဘယ်မှာ
အတ္တဖြစ်လိမ့်မည်နည်း။
ဤသို့
မြင်သော။ပ။ ဤ
(မဂ်ကိစ္စ)
အလို့ငှါ တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟုသိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-အာနန္ဒသုတ်
၂၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
အသျှင်အာနန္ဒာသည်
မြတ်စွာဘုရား၏
အထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
ရှိခိုးပြီးလျှင်
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်ပြီးသော်
''ြဲမတ်စွာဘုရား
'ချုပ်မှု
ချုပ်မှု'ဟု
ဆိုအပ်ပါ၏၊
အသျှင်ဘုရားအဘယ်တရားတို့၏
ချုပ်မှုကို
ချုပ်မှုဟု
ဆိုရပါသနည်း
''ဟု ဤစကားကို
လျှောက်၏။
အာနန္ဒာ
ရုပ်သည်
မမြဲ၊
အပြုပြင်ခံရ၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍ ဖြစ်၏၊
ကုန်ခြင်းသဘောရှိ၏၊
ပျက်ခြင်းသဘောရှိ၏၊
ကင်းပြတ်ခြင်းသဘောရှိ၏၊
ချုပ်ခြင်းသဘောရှိ၏၊
ထိုရုပ်၏
ချုပ်မှုကို
ချုပ်မှုဟုဆိုရ၏။
ဝေဒနာသည်
မမြဲ၊
အပြုပြင်ခံရ၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍ ဖြစ်၏၊
ကုန်ခြင်းသဘောရှိ၏၊
ပျက်ခြင်းသဘော
ရှိ၏၊
ကင်းပြတ်ခြင်းသဘောရှိ၏၊
ချုပ်ခြင်းသဘောရှိ၏၊
ထိုဝေဒနာ၏
ချုပ်မှုကိုချုပ်မှုဟု
ဆိုရ၏၊
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်
မမြဲကုန်
အပြုပြင်ခံရကုန်၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍
ဖြစ်ကုန်၏၊
ကုန်ခြင်းသဘော
ရှိကုန်၏၊
ပျက်ခြင်းသဘောရှိကုန်၏၊
ကင်းပြတ်ခြင်းသဘောရှိကုန်၏၊
ချုပ်ခြင်းသဘောရှိကုန်၏၊
ထိုသင်္ခါရ
တို့၏
ချုပ်မှုကို
ချုပ်မှုဟု ဆိုရ၏။
ဝိညာဏ်သည်
မမြဲ၊
အပြုပြင်ခံရ၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍ ဖြစ်၏၊
ကုန်ခြင်းသဘောရှိ၏၊
ပျက်ခြင်းသဘောရှိ၏၊
ကင်းပြတ်ခြင်းသဘောရှိ၏၊
ချုပ်ခြင်းသဘောရှိ၏၊
ထိုဝိညာဏ်၏ ချုပ်မှုကို
ချုပ်မှုဟု
ဆိုရ၏။
အာနန္ဒာ ဤတရားတို့၏
ချုပ်မှုကို
ချုပ်မှုဟု
ဆိုရ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
နှစ်ခုမြောက်
အနိစ္စဝဂ်
ပြီး၏။
------
၃-ဘာရဝဂ်
၁-ဘာရသုတ်
၂၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ။
ရဟန်းတို့ ဝန်ကိုလည်းကောင်း၊
ဝန်ဆောင်သမားကိုလည်းကောင်း၊
ဝန်ယူရကြောင်းကိုလည်းကောင်း၊
ဝန်ချထားခြင်းကိုလည်းကောင်း
သင်တို့အား
ဟောကြားအံ့၊
ထိုတရားကို
နာကုန်လော့။
ရဟန်းတို့
ဝန်ဟူသည်
အဘယ်နည်း။
''ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့''ဟု
ဆိုအပ်သည်
ဖြစ်ရာ၏။
အဘယ်ငါးမျိုးတို့နည်း၊
ရုပ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
ဝေဒနာဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
သညာဟူသောဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
သင်္ခါရဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
ဝိညာဏ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို
ဝန်ဟု
ဆိုအပ်သည်
ဖြစ်ရာ၏။
ရဟန်းတို့
ဝန်ဆောင်သမားဟူသည်
အဘယ်နည်း။ ''ပုဂ္ဂိုလ်''ဟု
ဆိုအပ်သည်
ဖြစ်ရာ၏၊
ဤအသျှင်ကား
ဤသို့
အမည်ရှိ၏၊
ဤသို့
အနွယ်ရှိ၏ဟု
ဆိုရသော
ပုဂ္ဂိုလ်ပင်တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤပုဂ္ဂိုလ်ကိုဝန်ဆောင်သမားဟု
ဆိုရ၏။
ရဟန်းတို့
ဝန်ယူရကြောင်းဟူသည်
အဘယ်နည်း။
ကာမ၌
တပ်မက်မှု 'ကာမတဏှာ'၊
ဘဝ၌
တပ်မက်မှု
'ဘဝတဏှာ'၊
ဘဝပြတ်ခြင်း၌
တပ်မက်မှု
'ဝိဘဝတဏှာ'
ဟူသော
ဘဝသစ်ကို ဖြစ်စေနိုင်သော
နှစ်သက်စွဲမက်မှုနှင့်
တကွဖြစ်သော
ထိုထိုဖြစ်ရာ
အာရုံတို့ကို
အလွန်နှစ်သက်တတ်သော
တဏှာပင်တည်း။
ရဟန်းတို့ ဤတဏှာကို
ဝန်ယူရကြောင်းဟု
ဆိုရ၏။
ရဟန်းတို့
ဝန်ချထားခြင်းဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
ထိုတပ်မက်မှု
'တဏှာ'၏သာလျှင်
အကြွင်းမဲ့ကင်းပြတ်ချုပ်ငြိမ်းခြင်း
စွန့်ခြင်း
မကပ်ငြိခြင်း
လွတ်ခြင်း
မတွယ်တာခြင်းတည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကိုဝန်ချထားခြင်းဟု
ဆိုရ၏။
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူပြီးနောက်
တစ်ပါးသော
ဤဂါထာကို
မိန့်တော်မူ ပြန်၏
-
''ခန္ဓာငါးမျိုးတို့သည်
စင်စစ်
ဝန်တို့တည်း။
ပုဂ္ဂိုလ်ကား
ဝန်ဆောင်သမား
တည်း။ ဝန်ကိုယူရခြင်းသည်
လောက၌
ဆင်းရဲ၏၊
ဝန်ကို ချထားခြင်းသည်
ချမ်းသာ၏။
လေးသော
ဝန်ကို
ချထားပြီးလျှင်
တစ်ပါးသော ဝန်ကို
မယူမူ၍
အမြစ်ရင်းနှင့်
တကွ တဏှာကိုနုတ်ပယ်ပြီးလျှင်
ဆာလောင်မှု'တဏှာ'
ကင်းသည်ဖြစ်၍
အေးငြိမ်း ရ၏
''ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၂-ပရိညသုတ်
၂၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ပိုင်းခြားသိသင့်သော
တရားတို့ကိုလည်းကောင်း၊
ပိုင်းခြားသိမှုကိုလည်းကောင်း
ဟောပေအံ့၊ ထိုတရားကို
နာကြကုန်လော့။
ရဟန်းတို့
ပိုင်းခြားသိသင့်သော
တရားတို့ဟူသည်
အဘယ်တို့နည်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည်ပိုင်းခြားသိသင့်သော
တရားတည်း၊
ဝေဒနာသည်
ပိုင်းခြားသိသင့်သော
တရားတည်း၊
သညာသည်ပိုင်းခြားသိသင့်သော
တရားတည်း၊
သင်္ခါရတို့သည်
ပိုင်းခြားသိသင့်သော
တရားတို့တည်း၊
ဝိညာဏ်သည်ပိုင်းခြားသိသင့်သော
တရားတည်း။
ရဟန်းတို့ ဤသည်တို့ကို
ပိုင်းခြားသိသင့်သော
တရားတို့ဟူ၍
ဆိုရ၏။
ရဟန်းတို့
ပိုင်းခြားသိမှုဟူသည်
အဘယ်နည်း။
ရဟန်းတို့
စွဲမက်မှု''ရာဂ''၏
ကုန်ခြင်း၊ အမျက်ထွက်မှု''ဒေါသ''၏
ကုန်ခြင်း၊
တွေဝေမှု''မောဟ''၏
ကုန်ခြင်းပေတည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို
ပိုင်းခြားသိမှုဟု
ဆိုရ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-အဘိဇာနသုတ်
၂၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ကို အထူးမသိသည်ရှိသော်
ပိုင်းခြားမသိသည်ရှိသော်
စွဲမက်မှုမကင်းသည်ရှိသော်
မပယ်သည်ရှိသော်
ဆင်းရဲကုန်ခြင်းငှါ
မထိုက်။
ဝေဒနာကို
အထူးမသိသည်ရှိသော်ပိုင်းခြားမသိသည်ရှိသော်
စွဲမက်မှု
မကင်းသည်ရှိသော်
မပယ်သည်ရှိသော်
ဆင်းရဲကုန်ခြင်းငှါ
မထိုက်။
သညာကို
အထူးမသိသည်ရှိသော်။
သင်္ခါရတို့ကို
အထူးမသိသည်ရှိသော်
ပိုင်းခြားမသိသည်ရှိသော်
စွဲမက်မှုမကင်းသည်ရှိသော်
မပယ်သည်ရှိသော်
ဆင်းရဲကုန်ခြင်းငှါ
မထိုက်။
ဝိညာဏ်ကို
အထူးမသိသည်ရှိသော်ပိုင်းခြားမသိသည်ရှိသော်
စွဲမက်မှု မကင်းသည်ရှိသော်
မပယ်သည်ရှိသော်
ဆင်းရဲကုန်ခြင်းငှါ
မထိုက်။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ကို
အထူးသိသည်ရှိသော်
ပိုင်းခြားသိသည်ရှိသော်
စွဲမက်မှု
ကင်းသည်ရှိသော်ပယ်စွန့်သည်ရှိသော်
ဆင်းရဲကုန်ခြင်းငှါ
ထိုက်၏။
ဝေဒနာကို
အထူးသိသည်ရှိသော်။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို အထူးသိသည်ရှိသော်
ပိုင်းခြားသိသည်ရှိသော်
စွဲမက်မှု
ကင်းသည်ရှိသော်
ပယ်စွန့်သည်ရှိသော်
ဆင်းရဲကုန်ခြင်းငှါ
ထိုက်၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-ဆန္ဒရာဂသုတ်
၂၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်၌ လိုချင်စွဲမက်မှု
''ဆန္ဒရာဂ''ကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ဤသို့ပယ်သည်ရှိသော်
ထိုရုပ်သည်
ပယ်ပြီး
ဖြစ်လတ္တံ့။
အမြစ်ရင်းကို
အကြွင်းမဲ့
ဖြတ်ပြီး
ဖြစ်လတ္တံ့။
နုတ်ပြီးသော
ထန်းပင်ရာကဲ့သို့
ပြုပြီး
ဖြစ်လတ္တံ့၊
နောက်ထပ်မဖြစ်အောင်
ပြုပြီး
ဖြစ်လတ္တံ့၊
နောင်အခါ
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော
မရှိသည်
ဖြစ်လတ္တံ့။
ဝေဒနာ၌
လိုချင်စွဲမက်မှု
''ဆန္ဒရာဂ''ကို
ပယ်ကြကုန်လော့။
ဤသို့ပယ်သည်ရှိသော်
ဝေဒနာသည်
ပယ်ပြီး
ဖြစ်လတ္တံ့။
အမြစ်ရင်းကို
အကြွင်းမဲ့
ဖြတ်ပြီး
ဖြစ်လတ္တံ့၊
နုတ်ပြီးသော
ထန်းပင်ရာကဲ့သို့
ပြုပြီး
ဖြစ်လတ္တံ့၊
နောက်ထပ်မဖြစ်အောင်
ပြုပြီး
ဖြစ်လတ္တံ့၊
နောင်အခါ
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော
မရှိသည် ဖြစ်လတ္တံ့။
သညာ၌
လိုချင်စွဲမက်မှု
''ဆန္ဒရာဂ''ကို
ပယ်ကြကုန်လော့။
ဤသို့ပယ်သည်ရှိသော်
ထိုသညာသည်
ပယ်ပြီး ဖြစ်လတ္တံ့၊
အမြစ်ရင်းကို
အကြွင်းမဲ့
ဖြတ်ပြီး
ဖြစ်လတ္တံ့၊
နုတ်ပြီးသော
ထန်းပင်ရာကဲ့သို့
ပြုပြီး
ဖြစ်လတ္တံ့၊
နောက်ထပ်မဖြစ်အောင်
ပြုပြီး
ဖြစ်လတ္တံ့၊
နောင်အခါ ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော
မရှိသည်
ဖြစ်လတ္တံ့၊
သင်္ခါရတို့၌
လိုချင်စွဲမက်မှု
''ဆန္ဒရာဂ''ကို
ပယ်ကြကုန်လော့။
ဤသို့ ပယ်သည်ရှိသော်
ထိုသင်္ခါရတို့သည်
ပယ်ပြီး ဖြစ်ကုန်လတ္တံ့၊
အမြစ်ရင်းကို
အကြွင်းမဲ့ ဖြတ်ပြီးဖြစ်ကုန်
လတ္တံ့၊
နုတ်ပြီးသော
ထန်းပင်ရာကဲ့သို့
ပြုပြီး
ဖြစ်ကုန်လတ္တံ့၊
နောက်ထပ်
မဖြစ်အောင်
ပြုပြီးဖြစ်ကုန်
လတ္တံ့၊
နောင်အခါ
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော
မရှိကုန်သည်
ဖြစ်ကုန်လတ္တံ့။
ဝိညာဏ်၌
လိုချင်စွဲမက်မှု''ဆန္ဒ
ရာဂ''ကို ပယ်ကြကုန်လော့။
ဤသို့
ပယ်သည်ရှိသော်
ထိုဝိညာဏ်သည်
ပယ်ပြီးဖြစ်လတ္တံ့၊
အမြစ်ရင်းကို
အကြွင်းမဲ့
ဖြတ်ပြီးဖြစ်လတ္တံ့၊
နုတ်ပြီးသော
ထန်းပင်ရာကဲ့သို့
ပြုပြီးဖြစ်လတ္တံ့၊
နောက်ထပ်မဖြစ်အောင်
ပြုပြီး
ဖြစ်လတ္တံ့၊
နောင်အခါ
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော
မရှိသည်
ဖြစ်လတ္တံ့ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-အဿာဒသုတ်
၂၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ငါသည် (သစ္စာလေးပါးကို)
မသိမီ
သစ္စာလေးပါးကို
မသိသေး
သောဘုရားလောင်းဖြစ်စဉ်
ဤသို့
အကြံဖြစ်၏
-''ရုပ်၏
သာယာဖွယ်ကား
အဘယ်နည်း၊
အပြစ်ကားအဘယ်နည်း၊
ထွက်မြောက်ရာကား
အဘယ်နည်း။
ဝေဒနာ၏
သာယာဖွယ်ကား
အဘယ်နည်း၊
အပြစ်ကား
အဘယ်နည်း၊
ထွက်မြောက်ရာကား
အဘယ်နည်း။
သညာ၏
သာယာဖွယ်ကား
အဘယ်နည်း၊ အပြစ်ကား
အဘယ်နည်း၊
ထွက်မြောက်ရာကား
အဘယ်နည်း။
သင်္ခါရတို့၏
သာယာဖွယ်ကားအဘယ်နည်း၊
အပြစ် ကား
အဘယ်နည်း၊
ထွက်မြောက်ရာကား
အဘယ်နည်း။
ဝိညာဏ်၏သာယာဖွယ်ကား
အဘယ်နည်း၊
အပြစ်ကား
အဘယ်နည်း၊
ထွက်မြောက်ရာကား
အဘယ်နည်း''ဟု (
ဤသို့
အကြံဖြစ်၏)။
ရဟန်းတို့
ထိုငါ့အား
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍ ဖြစ်ပေါ်လာသော
ကိုယ်ချမ်းသာမှု
စိတ်ချမ်းသာမှုသည်
ရုပ်၏သာယာဖွယ်တည်း၊
ရုပ်၏ မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်သော
သဘောသည်
ရုပ်၏
အပြစ်တည်း၊
ရုပ်၌ လိုချင်
စွဲမက်မှု
''ဆန္ဒရာဂ''ကို
ဖျောက်ခြင်း
လိုချင်စွဲမက်မှု
''ဆန္ဒရာဂ''ကို
ပယ်ခြင်းသည် ရုပ်၏ထွက်မြောက်ရာတည်း။
ဝေဒနာကို
အစွဲပြု၍
ဖြစ်ပေါ်လာသောကိုယ်ချမ်းသာမှု
စိတ်ချမ်းသာမှုသည်ဝေဒနာ၏
သာယာဖွယ်တည်း၊
ဝေဒနာ၏
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်သော
သဘောသည်ဝေဒနာ၏
အပြစ်တည်း၊
ဝေဒနာ၌
လိုချင်စွဲမက်မှု
''ဆန္ဒရာဂ''ကို
ဖျောက်ခြင်း
လိုချင်စွဲမက်မှု''ဆန္ဒရာဂ''ကိုပယ်ခြင်းသည်
ဝေဒနာ၏
ထွက်မြောက်ရာတည်း။
သညာကို
အစွဲပြု၍
ဖြစ်ပေါ်လာသော။ပ။
သင်္ခါရတို့ကိုအစွဲပြု၍
ဖြစ်ပေါ်လာသောကိုယ်ချမ်းသာမှု
စိတ်ချမ်းသာမှုသည်
သင်္ခါရတို့၏
သာယာဖွယ်တည်း၊
သင်္ခါရတို့၏
မမြဲ သော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်သော
သဘောသည်
သင်္ခါရတို့၏
အပြစ်တည်း၊
့သင်္ခါရတို့၌
လိုချင်စွဲမက်မှု
''ဆန္ဒရာဂ''ကို
ဖျောက်ခြင်း
လိုချင်စွဲမက်မှု
''ဆန္ဒရာဂ''ကို
ပယ်ခြင်းသည်သင်္ခါရတို့၏
ထွက်မြောက်ရာ
တည်း။
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဖြစ်ပေါ်လာသောကိုယ်ချမ်းသာမှုစိတ်ချမ်းသာမှုသည်
ဝိညာဏ်၏
သာယာဖွယ်တည်း၊
ဝိညာဏ်၏
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်သောသဘောသည်
ဝိညာဏ်၏
အပြစ် တည်း၊
ဝိညာဏ်၌
လိုချင်စွဲမက်မှု
''ဆန္ဒရာဂ''ကို
ဖျောက်ခြင်းလိုချင်စွဲမက်မှု
''ဆန္ဒရာဂ''ကို
ပယ်ခြင်းသည်
ဝိညာဏ်၏
ထွက်မြောက်ရာတည်း။
ရဟန်းတို့
ဤဥပါဒါနက္ခခန္ဓာငါးမျိုးတို့၏
ဤသို့သာယာဖွယ်ကိုလည်း
သာယာဖွယ်ဟူ၍
အပြစ်ကိုလည်းအပြစ်ဟူ၍
ထွက်မြောက်ရာကိုလည်း
ထွက်မြောက်ရာဟူ၍
ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိရသေးသမျှကာလပတ်လုံး
နတ် မာရ်နတ်
ဗြဟ္မာနှင့်
တကွသော
နတ်လောကနှင့်
သမဏ ဗြာဟ္မဏ
မင်းများလူများ
နှင့် တကွသော
လူ့လောက၌
''အတုမရှိသော
သဗ္ဗညုတဉာဏ်ကို
ရပြီ''ဟု ငါ
ဝန်မခံ။
ရဟန်းတို့ ဤ
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၏
ဤသို့
သာယာဖွယ်ကိုလည်း
သာယာဖွယ်ဟူ၍
အပြစ်ကိုလည်းအပြစ်ဟူ၍
ထွက် မြောက်ရာကိုလည်း
ထွက်မြောက်ရာဟူ၍
ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိပြီးသော
အခါမှသာလျှင်နတ်
မာရ်နတ်
ဗြဟ္မာနှင့်
တကွသော
နတ်လောကနှင့်
သမဏ ဗြာဟ္မဏ
မင်းများ လူများနှင့်
တကွသောလူ့လောက၌
''အတုမရှိသော
သဗ္ဗညုတဉာဏ်ကို
ရပြီ''ဟု ငါ
ဝန်ခံခဲ့၏။
ငါ့အား
ဉာဏ်အမြင်သည်ထင်ရှားဖြစ်၏၊
ငါ၏ အရဟတ္တဖိုလ်စိတ်သည်
မပျက်စီး၊
ဤဘဝကား
နောက်ဆုံးဘဝတည်း၊
နောက်တစ်ဖန်
ဖြစ်ခြင်းမရှိတော့ပြီဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-ဒုတိယအဿာဒသုတ်
၂၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ငါသည် ရုပ်၏
သာယာဖွယ်ကို
ရှာမှီးလျက်
လှည့်လည်ခဲ့ဖူးပြီ။
ရုပ်၏သာယာဖွယ်ကို
သိခဲ့ပြီ၊
ရုပ်၏
သာယာဖွယ်ရှိသမျှကို
ပညာဖြင့် ငါ
ကောင်းစွာ
မြင်ခဲ့ပြီ။
ရဟန်းတို့ငါသည်
ရုပ်၏ အပြစ်ကို
ရှာမှီးလျက်
လှည့်လည်ခဲ့ဖူးပြီ၊
ရုပ်၏
အပြစ်ကို
သိခဲ့ပြီ၊
ရုပ်၏
အပြစ်ရှိသမျှကိုပညာဖြင့်
ငါ ကောင်းစွာ
မြင်ခဲ့ပြီ။
ရဟန်းတို့
ငါသည် ရုပ်၏
ထွက်မြောက်ရာကို
ရှာမှီးလျက်လှည့်လည်ခဲ့
ဖူးပြီ။
ရုပ်၏
ထွက်မြောက်ရာကို
သိခဲ့ပြီ၊ ရုပ်၏
ထွက်မြောက်ရာ
ရှိသမျှကို
ပညာဖြင့် ငါကောင်းစွာ
မြင်ခဲ့ ပြီ။ ရဟန်းတို့
ငါသည်
ဝေဒနာ၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ငါသည် သညာ၏။
ရဟန်းတို့ငါသည်
သင်္ခါရတို့၏။
ရဟန်းတို့
ငါသည်
ဝိညာဏ်၏
သာယာဖွယ်ကို
ရှာမှီးလျက်
လှည့်လည်ခဲ့ဖူးပြီ၊
ဝိညာဏ်၏ သာယာဖွယ်ကို
သိခဲ့ပြီ၊
ဝိညာဏ်၏
သာယာဖွယ် ရှိသမျှကို
ပညာဖြင့် ငါ
ကောင်းစွာမြင်ခဲ့ပြီ။
ရဟန်းတို့
ငါသည် ဝိညာဏ်၏
အပြစ်ကို
ရှာမှီးလျက်
လှည့်လည်ခဲ့ပြီ၊
ဝိညာဏ်၏
အပြစ်ကိုသိခဲ့ပြီ။
ဝိညာဏ်၏ အပြစ်ရှိသမျှ
ကို ပညာဖြင့်
ငါ ကောင်းစွာ
မြင်ခဲ့ပြီ။
ရဟန်းတို့
ငါသည်
ဝိညာဏ်၏ထွက်မြောက်ရာကို
ရှာမှီးလျက်
လှည့်လည်ခဲ့ဖူးပြီ၊
ဝိညာဏ်၏
ထွက်မြောက်ရာကို
သိခဲ့ပြီ။
ဝိညာဏ်၏ထွက်မြောက်ရာ
ရှိသမျှကို
ပညာ ဖြင့် ငါ
ကောင်းစွာ
မြင်ခဲ့ပြီ။
ရဟန်းတို့
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၏
သာယာဖွယ်ကိုလည်း
သာယာဖွယ်ဟူ၍
အပြစ်ကိုလည်းအပြစ်ဟူ၍
ထွက်မြောက်ရာကိုလည်း
ထွက်မြောက်ရာဟူ၍
ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိရသေးသမျှ
ကာလပတ်လုံး
အတုမဲ့
သဗ္ဗညုတဉာဏ်ကို
ရပြီဟု ငါ
ဝန်မခံသေး။ပ။
ဝန်ခံပြီ။ပ။
ငါ့အား
ဉာဏ်အမြင်သည်ထင်ရှားဖြစ်ပြီ။
ငါ၏
အရဟတ္တဖိုလ်စိတ်သည်
မပျက်စီး၊
ဤဘဝကား
နောက်ဆုံးဘဝတည်း၊
နောက်ထပ်တစ်ဖန်
ဖြစ်ခြင်း
မရှိတော့ပြီဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-တတိယ
အဿာဒသုတ်
၂၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်၏ သာယာဖွယ်
မရှိခဲ့ပါလျှင်
သတ္တဝါတို့သည်
ရုပ်၌
မစွဲမက်ကုန်ရာ၊
ရဟန်းတို့
ရုပ်၏ သာယာဖွယ်
ရှိသောကြောင့်သာလျှင်
သတ္တဝါတို့သည်
ရုပ်၌
စွဲမက်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ရုပ်၏ အပြစ်
မရှိခဲ့ပါလျှင်
သတ္တဝါတို့သည်
ရုပ်၌
မငြီးငွေ့ကုန်ရာ၊
ရဟန်းတို့
ရုပ်၏
အပြစ်ရှိသောကြောင့်သာလျှင်
သတ္တဝါတို့သည်
ရုပ်၌
ငြီးငွေ့ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ရုပ်၏
ထွက်မြောက်ရာ
မရှိခဲ့ပါလျှင်
သတ္တဝါတို့သည်
ရုပ်မှ
မထွက်မြောက်နိုင်ကုန်ရာ၊
ရဟန်းတို့
ရုပ်၏
ထွက်မြောက်ရာ
ရှိသောကြောင့်သာလျှင်
သတ္တဝါတို့သည်
ရုပ်မှ
ထွက်မြောက်ကြကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ဝေဒနာ၏။
ရဟန်းတို့
သညာ၏။
ရဟန်းတို့
သင်္ခါရတို့၏
ထွက်မြောက်ရာ
မရှိခဲ့ပါလျှင်
သတ္တဝါတို့သည်
သင်္ခါရတို့မှ
မထွက်မြောက်နိုင်ကုန်ရာ၊
ရဟန်းတို့
သင်္ခါရတို့၏
ထွက်မြောက်ရာ
ရှိသောကြောင့်သာလျှင်
သတ္တဝါတို့သည်
သင်္ခါရတို့မှထွက်မြောက်ကြကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်၏
သာယာဖွယ် မရှိခဲ့ပါလျှင်
သတ္တဝါတို့သည်
ဝိညာဏ်၌ မစွဲမက်ကုန်ရာ၊
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်၏
သာယာဖွယ်
ရှိသောကြောင့်သာလျှင်
သတ္တဝါတို့သည်
ဝိညာဏ်၌
စွဲမက်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့ ဝိညာဏ်၏
အပြစ်
မရှိခဲ့ပါလျှင်
သတ္တဝါတို့သည်
ဝိညာဏ်၌
မငြီးငွေ့ကုန်ရာ၊
ရဟန်းတို့ ဝိညာဏ်၏
အပြစ်ရှိသောကြောင့်သာလျှင်
သတ္တဝါတို့သည်
ဝိညာဏ်၌
ငြီးငွေ့ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်၏
ထွက်မြောက်ရာ
မရှိခဲ့ပါလျှင်
သတ္တဝါတို့သည်
ဝိညာဏ်၌ မထွက်မြောက်နိုင်ကုန်ရာ၊
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်၏
ထွက်မြောက်ရာ
ရှိသောကြောင့်သာလျှင်သတ္တဝါတို့သည်
ဝိညာဏ်မှ
ထွက်မြောက်ကြကုန်၏။
ရဟန်းတို့
သတ္တဝါတို့သည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၏
သာယာဖွယ်ကိုလည်း
သာယာဖွယ်ဟူ၍
အပြစ်ကိုလည်း
အပြစ်ဟူ၍ ထွက်မြောက်ရာကိုလည်း
ထွက်မြောက်ရာဟူ၍
ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိရသေးသမျှ
ကာလပတ်လုံး
နတ် မာရ်နတ်
ဗြဟ္မာနှင့်
တကွသော
နတ်လောကနှင့်
သမဏ ဗြာဟ္မဏ
မင်းများလူများနှင့်
တကွသော
လူ့လောကမှ
ထွက်မြောက်ကွေကွင်း
လွတ်ကင်းကုန်သည်ဖြစ်၍
အပိုင်းအခြား
မရှိသော စိတ်ဖြင့်
မနေရကုန်။
ရဟန်းတို့
သတ္တဝါတို့သည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၏
သာယာဖွယ်ကိုလည်း
သာယာဖွယ်ဟူ၍
အပြစ်ကိုလည်း
အပြစ်ဟူ၍
ထွက်မြောက်ရာကိုလည်း
ထွက်မြောက်ရာဟူ၍
ဟုတ်
တိုင်းမှန်စွာ
သိကြသော
အခါမှသာလျှင်
နတ် မာရ်နတ်
ဗြဟ္မာနှင့်
တကွသော
နတ်လောကနှင့်သမဏ
ဗြာဟ္မဏ မင်းများ
လူများနှင့်
တကွသော လူ့လောကမှ
ထွက်မြောက်ကွေကွင်းလွတ်ကင်းကုန်သည်ဖြစ်၍
အပိုင်းအခြား
မရှိသော
စိတ်ဖြင့်
နေနိုင်ကုန်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-အဘိနန္ဒနသုတ်
၂၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ကို နှစ်သက်သော
သူသည်
ဆင်းရဲကို
နှစ်သက်သည်
မည်၏။
ဆင်းရဲကို
နှစ်သက်သော
သူသည် ''ဆင်းရဲမှ
မလွတ်သေး''ဟူ၍
(ငါ) ဆို၏။
ဝေဒနာကို နှစ်သက်သောသူသည်။
သညာကို
နှစ်သက်သော
သူသည်။
သင်္ခါရတို့ကို
နှစ်သက်သော
သူသည်။ ဝိညာဏ်ကို
နှစ်သက်သော
သူသည်
ဆင်းရဲကို
နှစ်သက်သည်
မည်၏။
ဆင်းရဲကို
နှစ်သက်သော
သူသည် ''ဆင်းရဲမှ
မလွတ်သေး''ဟူ၍
(ငါ) ဆို၏။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ကို မနှစ်သက်သော
သူသည်
ဆင်းရဲကို
မနှစ်သက်။
ဆင်းရဲကို
မနှစ်သက်သော
သူသည်''ဆင်းရဲမှ
လွတ်၏ ''ဟူ၍ (ငါ)
ဆို၏။
ဝေဒနာကို
မနှစ်သက်သော
သူသည်။ သညာကို
မနှစ်
သက်သောသူသည်။
သင်္ခါရတို့ကို
မနှစ်သက်သော
သူသည်။
ဝိညာဏ်ကို
မနှစ်သက်သော
သူသည်
ဆင်းရဲကိုမနှစ်သက်။
ဆင်းရဲကို မနှစ်သက်သော
သူသည်
''ဆင်းရဲမှ
လွတ်၏ ''ဟု (ငါ)
ဆို၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-ဥပ္ပါဒသုတ်
၃၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်၏ ဖြစ်ပေါ်မှု
တည်မှု
အသစ်ဖြစ်မှု
ထင်ရှားဖြစ်မှုသည်
ဆင်းရဲဖြစ်ပေါ်မှုပင်တည်း၊
ရောဂါတို့၏
တည်မှုပင်တည်း၊
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ထင်ရှားဖြစ်မှုပင်တည်း။
ဝေဒနာ၏။
သညာ၏။
သင်္ခါရတို့၏။
ဝိညာဏ်၏
ဖြစ်ပေါ်မှု
တည်မှု
အသစ်ဖြစ်မှု
ထင်ရှားဖြစ်မှုသည်ဆင်းရဲ
ဖြစ်ပေါ်မှုပင်တည်း၊
ရောဂါတို့၏
တည်မှုပင်တည်း၊
အိုခြင်း သေခြင်း၏
ထင်ရှားဖြစ်မှုပင်တည်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်၏
ချုပ်မှု
ငြိမ်းမှု
ကင်းမှုသည်
ဆင်းရဲ
ချုပ်မှုပင်တည်း၊
ရောဂါတို့၏ငြိမ်းမှုပင်
တည်း၊
အိုခြင်း သေခြင်း၏
ကင်းမှုပင်တည်း။
ဝေဒနာ၏။
သညာ၏။ သင်္ခါရတို့၏။
ဝိညာဏ်၏
ချုပ်မှု
ငြိမ်းမှုကင်းမှုသည်
ဆင်းရဲ
ချုပ်မှုပင်တည်း၊
ရောဂါတို့၏ငြိမ်းမှုပင်တည်း၊
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ကင်းမှုပင်တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-အဃမူလသုတ်
၃၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဆင်းရဲကိုလည်းကောင်း၊
ဆင်းရဲ၏
အရင်းမူလကိုလည်းကောင်းဟောပေအံ့၊
ထိုတရားကို
နာကြကုန်လော့။
ရဟန်းတို့
ဆင်းရဲဟူသည်
အဘယ်နည်း။
ရဟန်းတို့ရုပ်သည်
ဆင်းရဲတည်း၊
ဝေဒနာသည်
ဆင်းရဲတည်း၊
သညာသည်
ဆင်းရဲတည်း၊
သင်္ခါရတို့သည်ဆင်းရဲတို့တည်း။
ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲတည်း။
ရဟန်းတို့
ဤရုပ်စသောတရားကို
ဆင်းရဲဟု
ဆိုရ၏။
ရဟန်းတို့
ဆင်းရဲ၏
အရင်းမူလဟူသည်
အဘယ်နည်း။
ကာမ၌
တပ်မက်မှု၊
ဘဝ၌
တပ်မက်မှု၊
ဘဝပြတ်ခြင်း၌
တပ်မက်မှုဟူသော
ဘဝသစ်ကို
ဖြစ်စေတတ်သော
နှစ်သက်တပ်မက်မှု
'နန္ဒီရာဂ'
နှင့် တကွဖြစ်သော
ထိုထိုဘဝအာရုံ၌
အလွန်နှစ်သက်တတ်သော
တဏှာတည်း။
ရဟန်းတို့
ဤတဏှာကို
ဆင်းရဲ၏အရင်းမူလဟု
ဆိုရ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
------
၁၁-ပဘဂုင်္သုတ်
၃၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ပျက်စီးခြင်းတရားကိုလည်းကောင်း၊
မပျက်စီးခြင်းတရားကိုလည်းကောင်း
ဟောပေအံ့၊
ထိုတရားကို နာကြကုန်လော့။
ရဟန်းတို့
ပျက်စီးခြင်းတရားဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
မပျက်စီးခြင်း
တရားဟူသည်
အဘယ်နည်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည်
ပျက်စီးခြင်းတရား
မည်၏၊
ထိုရုပ်၏
ချုပ်ခြင်း
ငြိမ်းခြင်း
မဖြစ်ပေါ်ခြင်းသည်မပျက်စီးခြင်းတရား
မည်၏။
ခံစားမှု''ဝေဒနာ''သည်
ပျက်စီးခြင်းတရား
မည်၏။
ထိုခံစားမှု
ဝေဒနာ၏ချုပ်ခြင်း
ငြိမ်းခြင်း
မဖြစ်ပေါ်ခြင်းသည်
မပျက်စီးခြင်းတရား
မည်၏။ မှတ်သားမှု
''သညာ''သည်
ပျက်စီးခြင်းတရား
မည်၏။ ပြုပြင်မှု
''သင်္ခါရ''တို့သည်
ပျက်စီးခြင်းတရား
မည်ကုန်၏။
ထိုပြုပြင်မှု''သင်္ခါရ''တို့၏ချုပ်ခြင်း
ငြိမ်းခြင်း
မဖြစ်ပေါ်ခြင်းသည်
မပျက်စီးခြင်းတရား
မည်၏။
ဝိညာဏ်သည်
ပျက်စီးခြင်းတရားမည်၏၊
ထိုဝိညာဏ်၏
ချုပ်ခြင်း
ငြိမ်းခြင်း
မဖြစ်ပေါ်ခြင်းသည်
မပျက်စီးခြင်းတရား
မည်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဧကာဒသမသုတ်။
သုံးခုမြောက်
ဘာရဝဂ်
ပြီး၏။
------
၄-နတုမှာကဝဂ်
၁-နတုမှာကသုတ်
၃၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
သင်တို့၏ ဥစ္စာမဟုတ်သော
တရားကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ထိုတရားကို
ပယ်သည်ရှိသော်
သင်တို့အား
စီးပွားခြင်းငှါ
ချမ်းသာခြင်းငှါ
ဖြစ်လတ္တံ့။
ရဟန်းတို့
သင်တို့၏ဥစ္စာမဟုတ်သော
တရားကား အဘယ်နည်း၊
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည်
သင်တို့၏ ဥစ္စာမဟုတ်၊
ထိုရုပ်ကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ထိုရုပ်ကို
ပယ်သည်ရှိသော်
သင်တို့အား
စီးပွားခြင်းငှါ
ချမ်းသာခြင်းငှါ
ဖြစ်လတ္တံ့။
ဝေဒနာသည်
သင်တို့၏
ဥစ္စာမဟုတ်၊
ထိုဝေဒနာကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ထိုဝေဒနာကို
ပယ်သည်ရှိသော်
သင်တို့အား
စီးပွားခြင်းငှါ
ချမ်းသာခြင်းငှါ
ဖြစ်လတ္တံ့။
သညာသည်
သင်တို့၏
ဥစ္စာမဟုတ်၊
ထိုသညာကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ထိုသညာကို
ပယ်သည်ရှိသော်
သင်တို့အား
စီးပွားခြင်းငှါ
ချမ်းသာခြင်းငှါ
ဖြစ်လတ္တံ့။
သင်္ခါရတို့သည်
သင်တို့၏
ဥစ္စာမဟုတ်ကုန်၊
ထိုသင်္ခါရတို့ကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ထိုသင်္ခါရတို့ကို
ပယ်သည်ရှိသော်သင်တို့အား
စီးပွားခြင်းငှါ
ချမ်းသာခြင်းငှါ
ဖြစ်ကုန်လတ္တံ့။
ဝိညာဏ်သည်
သင်တို့၏
ဥစ္စာမဟုတ်၊
ထိုဝိညာဏ်ကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ထိုဝိညာဏ်ကို
ပယ်သည်ရှိသော်
သင်တို့အား
စီးပွားခြင်းငှါချမ်းသာခြင်းငှါ
ဖြစ်လတ္တံ့။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
ဤဇေတဝန်ကျောင်း၌
မြက် ထင်း
သစ်ခက်
သစ်ရွက်ကို
လူအပေါင်းသည်
ယူဆောင်လျှင်ဖြစ်စေ၊
မီးရှို့လျှင်ဖြစ်စေ၊
အလိုရှိတိုင်း
ပြုလျှင်ဖြစ်စေ
''ငါတို့ကို
လူအပေါင်းသည်ယူ
ဆောင်၏ဟူ၍လည်းကောင်း၊
မီးရှို့၏ဟူ၍လည်းကောင်း၊
အလိုရှိတိုင်းပြု၏
''ဟူ၍လည်းကောင်းသင်တို့အား
ဤသို့သော
အထင်သည်
ဖြစ်ရာသလော။
မဖြစ်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်
ဤအရာသည်
အကျွန်ုပ်တို့၏ကိုယ်လည်း
မဟုတ်ပါ၊
ကိုယ်ပိုင်ဥစ္စာလည်း
မဟုတ်ပါဟုလျှောက်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ဤအတူ ရုပ်သည်
သင်တို့၏
ဥစ္စာမဟုတ်၊
ထိုရုပ်ကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ထိုရုပ်ကိုပယ်သည်ရှိသော်
သင်တို့အား
စီးပွားခြင်းငှါ
ချမ်းသာခြင်းငှါ
ဖြစ်လတ္တံ့။
ဝေဒနာသည်
သင်တို့၏
ဥစ္စာမဟုတ်၊
ထိုဝေဒနာကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ထိုဝေဒနာကို
ပယ်သည်ရှိသော်
သင်တို့အား
စီးပွားခြင်းငှါချမ်းသာခြင်းငှါ
ဖြစ်လတ္တံ့။
သညာသည်
သင်တို့၏
ဥစ္စာမဟုတ်။
သင်္ခါရတို့သည်
သင်တို့၏
ဥစ္စာမဟုတ်ကုန်။
ဝိညာဏ်သည်
သင်တို့၏
ဥစ္စာမဟုတ်၊
ထိုဝိညာဏ်ကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ထိုဝိညာဏ်ကို
ပယ်သည်ရှိသော်
သင်တို့အား
စီးပွားခြင်းငှါ
ချမ်းသာခြင်းငှါ
ဖြစ်လတ္တံ့ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-ဒုတိယ
နတုမှာကသုတ်
၃၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်တို့
သင်တို့၏ ဥစ္စာမဟုတ်သော
တရားကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ထိုတရားကို
ပယ်သည်ရှိသော်
သင်တို့အား
စီးပွားခြင်းငှါ
ချမ်းသာခြင်းငှါ
ဖြစ်လတ္တံ့။
ရဟန်းတို့
သင်တို့၏ဥစ္စာမဟုတ်သော
တရားကား
အဘယ်နည်း၊
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည်
သင်တို့၏
ဥစ္စာမဟုတ်၊
ထိုရုပ်ကိုပယ်ကြကုန်လော့၊
ထိုရုပ်ကို
ပယ်သည်ရှိသော်
သင်တို့အား
စီးပွားခြင်းငှါ
ချမ်းသာခြင်းငှါ
ဖြစ်လတ္တံ့။
ဝေဒနာသည်
သင်တို့၏
ဥစ္စာမဟုတ်။
သညာသည် သင်တို့၏
ဥစ္စာမဟုတ်။
သင်္ခါရတို့သည်
သင်တို့၏ဥစ္စာမဟုတ်ကုန်။
ဝိညာဏ်သည်
သင်တို့၏ ဥစ္စာမဟုတ်၊
ထိုဝိညာဏ်ကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ထိုဝိညာဏ်ကိုပယ်သည်ရှိသော်
သင်တို့အား
စီးပွားခြင်းငှါ
ချမ်းသာခြင်းငှါ
ဖြစ်လတ္တံ့။
ရဟန်းတို့
သင်တို့သည်
ဥစ္စာမဟုတ်သော
တရားကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ထိုတရားကို
ပယ်သည်ရှိသော်
သင်တို့အား
စီးပွားခြင်းငှါချမ်းသာခြင်းငှါ
ဖြစ်လတ္တံ့ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-အညတရဘိက္ခုသုတ်
၃၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
ရဟန်းတစ်ပါးသည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
ရိုသေစွာ
ရှိခိုးပြီးလျှင်
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်၍
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏- ''အသျှင်ဘုရားတောင်းပန်ပါ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
အကျွန်ုပ်အား
အကျဉ်းအားဖြင့်
တရားဟောတော်မူပါလော့၊
အကျွန်ုပ်သည်
မြတ်စွာဘုရား၏
ယင်းတရားတော်ကို
ကြားနာရသည်ရှိသော်
တစ်ယောက်တည်းဆိတ်ငြိမ်ရာသို့
ကပ်၍ မမေ့မလျော့
လုံ့လပြုလျက်
နိဗ္ဗာန်သို့
စေလွှတ်သော
စိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍
နေလိုပါ၏''ဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
အကြင်တရားကို
အာရုံပြု၍
ကိန်းဝပ်၏၊
ထိုကိန်းဝပ်သောတရားဖြင့်
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့
ရောက်၏၊ အကြင်တရားကို
အာရုံပြု၍
မကိန်းဝပ်၊
ထိုမကိန်းဝပ်သောတရားဖြင့်
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့
မရောက်ဟု
ဟောတော်မူ၏။
မြတ်စွာဘုရား
သိပါပြီ၊
ကောင်းသော
စကားကို
ဆိုတော်မူတတ်သော
မြတ်စွာ
ဘုရား
သိပါပြီ''ဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
သင်သည် ငါ
အကျဉ်းဟောထားသော
တရား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို အဘယ်သို့သိသနည်း။
အသျှင်ဘုရား
ရုပ်ကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်
အကယ်၍
ကိန်းငြားအံ့၊
ထိုအကိန်းတရားဖြင့်
(တပ်မက်သူ
ပြစ်မှားသူ
တွေဝေသူဟူ၍ )
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့
ရောက်၏။
ဝေဒနာကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်
အကယ်၍
ကိန်းငြားအံ့၊
ထိုအကိန်းတရားဖြင့်
(တပ်မက်သူ
ပြစ်မှားသူ
တွေဝေသူဟူ၍ )
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့
ရောက်၏။ သညာကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်
အကယ်၍ ကိန်းငြားအံ့၊
ထိုအကိန်းတရားဖြင့်
(တပ်မက်သူ
ပြစ်မှားသူ
တွေဝေသူဟူ၍ )
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့
ရောက်၏။
သင်္ခါရတို့ကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်
အကယ်၍
ကိန်းငြားအံ့၊
ထိုအကိန်းတရားဖြင့်
(တပ်မက်သူပြစ်မှားသူ
တွေဝေသူဟူ၍ )
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့
ရောက်၏။
ဝိညာဏ်ကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်အကယ်၍
ကိန်းငြားအံ့၊
ထိုအကိန်းတရားဖြင့်
(တပ်မက်သူ
ပြစ်မှားသူ
တွေဝေသူဟူ၍ )
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်း
သို့ ရောက်၏။
အသျှင်ဘုရား
ရုပ်ကို အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်
အကယ်၍
မကိန်းငြားအံ့၊
ထိုမကိန်းတရားဖြင့်ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့
မရောက်။
ဝေဒနာကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်
အကယ်၍
မကိန်းငြားအံ့၊
ထိုမကိန်းတရားဖြင့်
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့
မရောက်။
သညာကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်အကယ်၍
မကိန်းငြားအံ့။
သင်္ခါရတို့ကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်
အကယ်၍ မကိန်းငြားအံ့။
ဝိညာဏ်ကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်
အကယ်၍
မကိန်းငြားအံ့၊
ထိုမကိန်းတရားဖြင့်
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့
မရောက်ဟု
မြတ်စွာဘုရား
အကျဉ်းဟောထားသော
ဤတရား၏ အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ဤသို့
အကျွန်ုပ်
သိပါ၏ဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ကောင်းပေစွ၊
ကောင်းပေစွ၊
ရဟန်း သင်သည်
ငါ အကျဉ်းဟောထားသော
တရား၏အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ကောင်းစွာ
သိပေ၏။ ရဟန်း
ရုပ်ကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်အကယ်၍
ကိန်းငြားအံ့၊
ထိုအကိန်းတရားဖြင့်
(တပ်မက်သူ
ပြစ်မှားသူ တွေဝေသူဟူ၍
)
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်း
သို့ ရောက်၏။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။ သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အာရုံပြု၍ အကိန်းတရားသည်
အကယ်၍
ကိန်းငြားအံ့၊
ထိုအကိန်းတရားဖြင့်
(တပ်မက်သူ
ပြစ်မှားသူတွေဝေသူဟူ၍
)
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်း
သို့ ရောက်၏။
ရဟန်း
ရုပ်ကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်
အကယ်၍
မကိန်းငြားအံ့၊
ထိုမကိန်းတရားဖြင့်ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့
မရောက်။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်
အကယ်၍ မကိန်းငြားအံ့၊
ထိုမကိန်းတရားဖြင့်
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့
မရောက်။
ရဟန်း ငါအကျဉ်းဟောထားသော
ဤတရား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ဤသို့
မှတ်အပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ထို့နောက်
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရား၏
စကားကို
အလွန်နှစ်သက်ဝမ်းမြောက်၍
နေရာမှ
ထပြီးလျှင်မြတ်စွာဘုရားကို
ရှိခိုး၍
အရိုအသေပြုကာ
ဖဲသွားလေ၏။
ထိုအခါ
ထိုရဟန်းသည်
တစ်ပါးတည်း
ဆိတ်ငြိမ်ရာသို့
ကပ်၍
မမေ့မလျော့
လုံ့လပြုလျက်
နိဗ္ဗာန်သို့စေလွှတ်ထားသော
စိတ်ရှိသည်
ဖြစ်၍ နေသော်
လူ့ဘောင်မှ
ရဟန်းဘောင်သို့
ဝင်ရောက်ရဟန်းပြုကုန်သော
အမျိုးသားတို့
လိုလားတောင့်တကြသည့်
အတုမရှိသော
အကျင့်မြတ်၏
အဆုံးဖြစ်သော
အရဟတ္တဖိုလ်ကို
မကြာမီ
ယခုဘဝ၌ ပင်
ကိုယ်တိုင်
ထူးသော
ဉာဏ်ဖြင့် မျက်မှောက်ပြု၍
ရောက်လျက်
နေရ၏။
''ပဋိသန္ဓေနေမှု
ကုန်ပြီ၊
အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးပြီးပြီ၊
ပြုဖွယ်ကိစ္စကို
ပြုပြီးပြီ၊
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသော
ပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီ''ဟု
သိ၏။ ထိုရဟန်းသည်
ရဟန္တာတို့တွင်
တစ်ပါး
အပါအဝင် ဖြစ်လေသတည်း။
တတိယသုတ်။
------
၄-ဒုတိယ
အညတရဘိက္ခုသုတ်
၃၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
ရဟန်းတစ်ပါးသည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
။ပ။ တစ်ခုသောနေရာ၌
ထိုင်နေပြီးသော်
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏
-''အသျှင်ဘုရား
တောင်းပန်ပါ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
အကျွန်ုပ်အား
အကျဉ်းအားဖြင့်
တရားဟောတော်မူပါလော့၊
အကျွန်ုပ်သည်
မြတ်စွာဘုရား၏
ယင်းတရားကို
နာရသည်ရှိသော်
တစ်ယောက်တည်း
ဆိတ်ငြိမ်ရာသို့
ကပ်၍ မမေ့မလျော့လုံ့လ
ပြုလျက် နိဗ္ဗာန်သို့
စေလွှတ်သော
စိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍
နေလိုပါ၏''ဟု
လျှောက်၏။
ရဟန်းအကြင်တရားကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရား
ကိန်းဝပ်၏၊
ထိုတရားသည်
အကိန်းတရားနှင့်
တကွပျက်စီး၏။
ထိုပျက်စီး
သော
အကိန်းတရားဖြင့်
(တပ်မက်သူ ပြစ်မှားသူ
တွေဝေသူဟူ၍ )
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့
ရောက်၏။
အကြင်တရားကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်
မကိန်းဝပ်၊ ထိုတရားသည်
အကိန်းတရားနှင့်
တကွ မပျက်စီး။
မပျက်စီးသော
ထိုအကိန်းတရားဖြင့်
(တပ်မက်သူပြစ်မှားသူ
တွေဝေသူဟူ၍ )
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်
ခြင်းသို့
မရောက်ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
မြတ်စွာဘုရား
သိပါပြီ၊
ကောင်းသော
စကားကို ဆိုတော်မူတတ်သော
မြတ်စွာဘုရား
သိပါပြီ''ဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ငါ
အကျဉ်းဟောထားသည့်
တရား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်အဓိပ္ပာယ်ကို
သင် အဘယ်
သို့သိသနည်း။
အသျှင်ဘုရား
ရုပ်ကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်
အကယ်၍
ကိန်းငြားအံ့၊
ထိုရုပ်သည်အကိန်းတရားနှင့်
တကွ
ပျက်စီး၏။
ထိုုပျက်စီးသော
အကိန်းတရားဖြင့်
(တပ်မက်သူ ပြစ်မှားသူတွေဝေသူဟူ၍
)
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့
ရောက်၏။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကိုအာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်
အကယ်၍
ကိန်းငြားအံ့၊
ထိုဝိညာဏ်သည်
အကိန်းတရားနှင့်
တကွပျက်စီး၏။
ထိုုပျက်စီးသော
အကိန်းတရားဖြင့်
(တပ်မက်သူ
ပြစ်မှားသူ
တွေဝေသူဟူ၍ )
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့
ရောက်၏။
အသျှင်ဘုရား
ရုပ်ကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်
အကယ်၍
မကိန်းငြားအံ့၊
ထိုရုပ်သည်အကိန်းတရားနှင့်
တကွ
မပျက်စီး။
ထိုမပျက်စီးသော
ရုပ်ဖြင့်
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့
မရောက်။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်
အကယ်၍ မကိန်းငြားအံ့၊
ထိုဝိညာဏ်သည်
အကိန်းတရားနှင့်
တကွ
မပျက်စီး။
ထိုမပျက်စီးသော
ဝိညာဏ်ဖြင့်
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့
မရောက်။ အသျှင်ဘုရား
မြတ်စွာဘုရား
အကျဉ်းဟောထားသော
ဤတရား၏
အကျယ်ဖြစ်သောအနက်ကို
ဤသို့ သိပါ၏ဟု
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ကောင်းပေစွ၊
ကောင်းပေစွ၊
ရဟန်း ငါ အကျဉ်းဟောထားသော
တရား၏
အကျယ်ဖြစ်သောအနက်ကို
ကောင်းစွာ
သိပေ၏။ ရဟန်း
ရုပ်ကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်
အကယ်၍
ကိန်းငြားအံ့၊
ထိုရုပ်သည် အကိန်းတရားနှင့်
တကွ
ပျက်စီး၏။
ထိုပျက်စီးသော
အကိန်းတရားဖြင့်
(တပ်မက်သူပြစ်မှားသူ
တွေဝေသူဟူ၍ )
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့
ရောက်၏။
ရဟန်း
ဝေဒနာကို။ သညာကို။
သင်္ခါရ့တို့ကို။
ရဟန်း
ဝိညာဏ်ကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်
အကယ်၍ ကိန်းငြားအံ့၊
ထိုဝိညာဏ်သည်အကိန်းတရားနှင့်
တကွ
ပျက်စီး၏။
ထိုပျက်စီးသော
အကိန်းတရားဖြင့်
(တပ်မက်သူ
ပြစ်မှားသူ
တွေဝေသူဟူ၍ )
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့
ရောက်၏။
ရဟန်း
ရုပ်ကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်
အကယ်၍
မကိန်းငြားအံ့၊
ထိုရုပ်သည်
အကိန်းတရားနှင့်
တကွ
မပျက်စီး။
ထိုမပျက်စီးသော
ရုပ်ဖြင့်
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့
မရောက်။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အာရုံပြု၍
အကိန်းတရားသည်
အကယ်၍
မကိန်းငြားအံ့၊
ထိုဝိညာဏ်သည်
အကိန်းတရားနှင့်
တကွ
မပျက်စီး။
ထိုမပျက်စီးသော
ဝိညာဏ်ဖြင့်
ခေါ်ဝေါ်ပညတ်ခြင်းသို့မရောက်။
ရဟန်း ငါ
အကျဉ်းဟောထားသော
ဤတရား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ဤသို့ မှတ်သင့်၏။ပ။
ထိုရဟန်းသည်
ရဟန္တာတို့တွင်
တစ်ပါးအပါအဝင်
ဖြစ်သတည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-အာနန္ဒသုတ်
၃၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ အသျှင်အာနန္ဒာသည်။ပ။
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေသော
အသျှင်အာနန္ဒာအား
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
ဟောတော်မူ၏။
အာနန္ဒာ
သင့်ကို ''ငါ့သျှင်
အာနန္ဒာအဘယ်တရားတို့၏
ဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ထင်သနည်း၊
ပျက်မှုသည်
ထင်သနည်း၊
တည်သော
တရား၏ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်သနည်း''ဟု
အကယ်၍
မေးလာကြကုန်မူ
အာနန္ဒာ
ဤသို့
အမေးခံရသောသင်သည်
အဘယ်သို့
ဖြေမည်နည်းဟု
မိန့်တော်မူ၏။
အသျှင်ဘုရား
အကယ်၍
တပည့်တော်ကို''ငါ့သျှင်
အာနန္ဒာ
အဘယ်တရားတို့၏
ဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ထင်သနည်း၊
ပျက်မှုသည်
ထင်သနည်း၊
တည်သော တရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်သနည်း''ဟု
ဤသို့
မေးလာကြကုန်မူ
အသျှင်ဘုရား
ဤသို့အမေးခံ
ရသော
အကျွန်ုပ်သည်
''ငါ့သျှင်တို့
ရုပ်၏ ဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ထင်၏၊
ပျက်မှုသည်
ထင်၏၊ တည်သော
ရုပ်၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်၏။
ခံစားမှု
''ဝေဒနာ''၏။
မှတ်သားမှု
''သညာ''၏။
ပြုပြင်မှု
''သင်္ခါရ''
တို့၏။
ဝိညာဏ်၏
ဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ထင်၏၊
ပျက်မှုသည်
ထင်၏၊ တည်သောဝိညာဏ်၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်၏။
ငါ့သျှင်တို့
ဤတရားတို့၏
ဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ထင်၏၊
ပျက်မှုသည်ထင်၏၊
တည်ကုန်သော
တရားတို့၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်၏''ဟု ဖြေပါအံ့။
အသျှင်ဘုရား
ဤသို့အမေးခံရသော
အကျွန်ုပ်သည်
ဤသို့
ဖြေပါအံ့။
အာနန္ဒာ
ကောင်းပေစွ၊
ကောင်းပေစွ၊
အာနန္ဒာ
ရုပ်၏
ဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ထင်၏၊ ပျက်မှုသည်
ထင်၏၊ တည်သော
ရုပ်၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်၏။
ခံစားမှု
''ဝေဒနာ''၏။
မှတ်သားမှု
''သညာ''၏။
ပြုပြင်မှု''သင်္ခါရ''တို့၏။
ဝိညာဏ်၏ ဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ထင်၏၊
ပျက်မှုသည်
ထင်၏၊ တည်သော
ဝိညာဏ်၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်၏။ အာနန္ဒာ
ဤတရားတို့၏
ဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ထင်၏၊ ပျက်မှုသည်
ထင်၏၊
တည်သောတရားတို့၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်၏။
အာနန္ဒာ
ဤသို့
အမေးခံရသော
သင်သည် ဤသို့
ဖြေရာ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-ဒုတိယ
အာနန္ဒသုတ်
၃၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေသော
အသျှင်အာနန္ဒာအား
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏
- အာနန္ဒာ
သင့်ကို
''ငါ့သျှင်အာနန္ဒာ
အဘယ်တရားတို့၏
ဖြစ်မှုသည်
ထင်ခဲ့သနည်း၊
ပျက်မှုသည်
ထင်ခဲ့သနည်း၊
တည်သော တရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်ခဲ့သနည်း၊
အဘယ်တရားတို့၏
ဖြစ်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့နည်း၊
ပျက်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့နည်း၊
တည်သော တရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့နည်း၊
အဘယ်တရားတို့၏
ဖြစ်မှုသည်
ထင်သနည်း၊
ပျက်မှုသည်
ထင်သနည်း၊
တည်သော တရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်သနည်း''ဟု
မေးခဲ့ငြားအံ့၊
အာနန္ဒာ
ဤသို့
အမေးခံရသော
သင်သည်
အဘယ်သို့
ဖြေမည်နည်း။
အသျှင်ဘုရား
''ငါ့သျှင်
အာနန္ဒာ
အဘယ်တရားတို့၏
ဖြစ်မှုသည်
ထင်ခဲ့သနည်း၊
ပျက်မှုသည်ထင်ခဲ့သနည်း၊
တည်သော တရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်ခဲ့သနည်း၊
အဘယ်တရားတို့၏
ဖြစ်မှုသည်ထင်လတ္တံ့နည်း၊
ပျက်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့နည်း၊
တည်သော တရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့နည်း''အဘယ်တရားတို့၏
ဖြစ်မှုသည်
ထင်သနည်း၊
ပျက်မှုသည်
ထင်သနည်း၊
တည်သော တရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်သနည်း''ဟု
အကျွန်ုပ်ကို
ဤသို့
မေးခဲ့ငြားအံ့။
အသျှင်ဘုရား
ဤသို့
အမေးခံရသော
တပည့်တော်သည်
''အကြင်ရုပ်သည်
လွန်ခဲ့၏၊
ချုပ်ခဲ့၏၊ ပြောင်းလွှဲခဲ့၏၊
ထိုရုပ်၏
ဖြစ်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ။
ပျက်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ။
တည်သော ရုပ်၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ။
အကြင်ဝေဒနာသည်
လွန်ခဲ့၏၊
ချုပ်ခဲ့၏၊
ပြောင်းလွှဲခဲ့၏၊
ထိုဝေဒနာ၏
ဖြစ်မှုသည်ထင်ခဲ့ပြီ၊
ပျက်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ၊
တည်သော
ဝေဒနာ၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ။
အကြင်သညာသည်။
အကြင်
သင်္ခါရတို့သည်
လွန်ခဲ့ကုန်၏၊
ချုပ်ခဲ့ကုန်၏၊
ပြောင်းလွှဲခဲ့ကုန်၏၊
ထိုသင်္ခင်္ါရတို့
ဖြစ်ပေါ်မှုသည်ထင်ခဲ့ပြီ၊
ပျက်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ၊
တည်သော
သင်္ခါရ၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ။
အကြင်ဝိညာဏ်သည်လွန်ခဲ့၏၊
ချုပ်ခဲ့၏၊
ပြောင်းလွှဲခဲ့၏၊
ထိုဝိညာဏ်၏
ဖြစ်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ၊
ပျက်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ၊
တည်သောဝိညာဏ်၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ။
ငါ့သျှင်တို့
ဤ (ခန္ဓာငါးပါး)
တရားတို့၏
ဖြစ်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ၊ ပျက်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ၊
တည်သော တရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ။
ငါ့သျှင်တို့
အကြင်ရုပ်သည်
မဖြစ်ပေါ်သေး၊
မထင်ရှားသေး၊
ထိုရုပ်၏
ဖြစ်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့၊
ပျက်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့၊
တည်သော တရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့။
အကြင်ဝေဒနာသည်
မဖြစ်ပေါ်သေး၊
မထင်ရှားသေး၊
ထိုဝေဒနာ၏
ဖြစ်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့၊ ပျက်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့၊
တည်သောတရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့။
အကြင်သညာသည်။ပ။
အကြင်သင်္ခင်္ါရတို့သည်မဖြစ်ပေါ်ကုန်သေး၊
မထင်ရှားကုန်သေး၊
ထိုသင်္ခါရတို့၏
ဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့၊
ပျက်မှုသည်ထင်လတ္တံ့၊
တည်သော တရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့။
အကြင်ဝိညာဏ်သည်
မဖြစ်ပေါ်သေး၊
မထင်ရှားသေး၊
ထို ဝိညာဏ်၏
ဖြစ်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့၊
ပျက်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့၊ တည်သော
တရား၏ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့။
ငါ့သျှင်တို့
ဤ
(ခန္ဓာငါးပါး)
တရားတို့၏ ဖြစ်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့၊
ပျက်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့၊
တည်သော တရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့။
ငါ့သျှင်တို့
အကြင်ရုပ်သည်
ဖြစ်ပေါ်၏၊
ထင်ရှား၏၊
ထိုရုပ်၏
ဖြစ်မှုသည်
ထင်၏၊
ပျက်မှုသည်
ထင်၏၊ တည်သော
တရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်၏။
အကြင်ဝေဒနာသည်
ဖြစ်ပေါ်၏၊
ထင်ရှား
ဖြစ်၏။ပ။
အကြင်သညာသည်။
အကြင်သင်္ခါရတို့သည်
ဖြစ်ပေါ်ကုန်၏၊
ထင်ရှားဖြစ်ကုန်၏၊
ထိုသင်္ခါရ
တို့၏ဖြစ်မှုသည်
ထင်၏၊ ပျက်မှုသည်
ထင်၏၊ တည်သော
တရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်၏။
အကြင်ဝိညာဏ်သည်
ဖြစ်ပေါ်၏၊
ထင်ရှားဖြစ်၏၊
ထိုဝိညာဏ်၏
ဖြစ်မှုသည်
ထင်၏၊
ပျက်မှုသည်ထင်၏၊
တည်သော တရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်၏။
ငါ့သျှင်တို့
ဤ
(ခန္ဓာငါးပါး)
တရားတို့၏ဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ထင်၏၊
ပျက်မှုသည်
ထင်၏၊ တည်သော
တရား၏ ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်၏ ''ဟု
ဤသို့
ဖြေပါအံ့။ မြတ်စွာဘုရား
ဤသို့
အမေးခံရသော
အကျွန်ုပ်သည်
ဤသို့
ဖြေပါအံ့ဟု
လျှောက်၏။
အာနန္ဒာ
ကောင်းပေစွ
ကောင်းပေစွ၊
အာနန္ဒာ အကြင်ရုပ်သည်
လွန်ခဲ့၏၊
ချုပ်ခဲ့၏၊
ပြောင်းလွှဲခဲ့၏၊
ထိုရုပ်၏
ဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ၊
ပျက်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ၊
တည်သော ရုပ်၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ။
အကြင်ဝေဒနာသည်။
အကြင်သညာသည်။
အကြင်သင်္ခါရတို့သည်။
အကြင်ဝိညာဏ်သည်
လွန်ခဲ့၏၊ ချုပ်ခဲ့၏၊
ပြောင်းလွှဲခဲ့၏၊
ထိုဝိညာဏ်၏
ဖြစ်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ၊
ပျက်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ၊
တည်သော
ဝိညာဏ်၏့ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ။
အာနန္ဒာ ဤ
(ခန္ဓာငါးပါး)
တရားတို့၏
ဖြစ်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ၊ ပျက်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ၊
တည်သော တရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်ခဲ့ပြီ။
အာနန္ဒာ
အကြင်ရုပ်သည်
မဖြစ်ပေါ်သေး၊
မထင်ရှားသေး၊
ထိုရုပ်၏
ဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့၊
ပျက်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့၊
တည်သော တရားတို့၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့။
အကြင်ဝေဒနာသည်။
အကြင်သညာသည်။
အကြင်သင်္ခင်္ါရတို့သည်။
အကြင်ဝိညာဏ်သည်
မဖြစ်ပေါ်သေး၊
မထင်ရှားသေး၊
ထိုဝိညာဏ်၏
ဖြစ်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့၊
ပျက်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့၊
တည်သော တရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်ထင်လတ္တံ့။
အာနန္ဒာ ဤ
(ခန္ဓာငါးပါး)
တရားတို့၏
ဖြစ်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့၊
ပျက်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့၊
တည်သော တရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်လတ္တံ့။
အာနန္ဒာ
အကြင်ရုပ်သည်
ဖြစ်ပေါ်၏၊
ထင်ရှားဖြစ်၏၊
ထိုရုပ်၏
ဖြစ်မှုသည်
ထင်၏၊ ပျက်မှုသည်ထင်၏၊
တည်သော တရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်၏။
အကြင်ဝေဒနာသည်။
အကြင်သညာသည်။
အကြင်သင်္ခါရတို့သည်။
အကြင်ဝိညာဏ်သည်
ဖြစ်ပေါ်၏၊
ထင်ရှားဖြစ်၏၊
ထိုဝိညာဏ်၏
ဖြစ်မှုသည်ထင်၏၊
ပျက်မှုသည် ထင်၏၊
တည်သော တရား၏
ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်၏။
အာနန္ဒာ ဤ
(ခန္ဓာငါးပါး)
တရား တို့၏
ဖြစ်မှုသည်
ထင်၏၊
ပျက်မှုသည်
ထင်၏၊ တည်သော
တရား၏ဖောက်ပြန်မှုသည်
ထင်၏။
အာနန္ဒာ
ဤသို့ အမေးခံရသော
သင်သည် ဤသို့
ဖြေရာ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-အနုဓမ္မသုတ်
၃၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
လောကုတ္တရာတရားအား
လျော်သော
အကျင့်ကို
ကျင့်သောရဟန်းအား
ဤတရားစဉ်သည်
ဖြစ်၏၊
''ရုပ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းများသည်
ဖြစ်၍ နေရာ၏၊
ခံစားမှု'ဝေဒနာ'၌
ငြီးငွေ့ခြင်းများသည်ဖြစ်၍
နေရာ၏၊ မှတ်သားမှု'သညာ'၌
ငြီးငွေ့ခြင်းများသည်
ဖြစ်၍ နေရာ၏၊
ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'တို့၌
ငြီးငွေ့ခြင်းများသည်
ဖြစ်၍ နေရာ၏၊
ဝိညာဏ်၌ ငြီးငွေ့ခြင်းများသည်
ဖြစ်၍ နေရာ၏။
ရုပ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းများသည်
ဖြစ်၍ နေသော ရဟန်းသည်
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'၌ ။
မှတ်သားမှု
'သညာ' ၌ ။
ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'တို့၌
ငြီးငွေ့ခြင်းများသည်
ဖြစ်၍ နေသော
ရဟန်းသည်။
ဝိညာဏ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းများသည်ဖြစ်၍
နေသော
ရဟန်းသည်
ရုပ်ကို
ပိုင်းခြား
သိ၏။
ခံစားမှု'ဝေဒနာ'ကို။
မှတ်သားမှု'သညာ'ကို။
ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'တို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
ပိုင်းခြား
သိ၏၊
ထိုရဟန်းသည်
ရုပ်ကို
ပိုင်းခြားသိသော်
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'ကို။
မှတ်သားမှု
'သညာ'ကို။
ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'တို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
ပိုင်းခြားသိသော်
ရုပ်မှ
လွတ်၏၊ ခံစားမှု'ဝေဒနာ'မှ
လွတ်၏၊
မှတ်သားမှု
'သညာ' မှ လွတ်၏၊
ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'တို့မှ
လွတ်၏၊ ဝိညာဏ်မှလွတ်၏၊
ပဋိသန္ဓေနေမှုမှ
အိုမှု သေမှုမှ
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာပင်ပန်းမှုတို့မှ
လွတ်၏၊ ဆင်းရဲအပေါင်းမှ
လွတ်၏ ''ဟု (ငါ)
ဟော၏။ ''
သတ္တမသုတ်။
------
၈-ဒုတိယ
အနုဓမ္မသုတ်
၄၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
လောကုတ္တရာတရားအား
လျော်သော
အကျင့်ကို
ကျင့်လေ့ရှိသောရဟန်းအား
ဤတရားစဉ်သည်
ဖြစ်၏၊
''ရုပ်၌ မမြဲဟု
အစဉ်ရှုလေ့ရှိသည်
ဖြစ်၍
နေရာ၏။ပ။
ဆင်းရဲအပေါင်းမှ
လွတ်၏''ဟု (ငါ) ဟော၏။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-တတိယ
အနုဓမ္မသုတ်
၄၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
လောကုတ္တရာတရားအား
လျော်သော
အကျင့်ကို
ကျင့်လေ့ရှိသောရဟန်းအား
ဤတရားစဉ်သည်
ဖြစ်၏၊
''ရုပ်၌ ဆင်းရဲတည်းဟု
အစဉ်ရှုလေ့ရှိသည်
ဖြစ်၍ နေရာ၏။ပ။
ဆင်းရဲအပေါင်းမှ
လွတ်၏ ''ဟု (ငါ)
ဟော၏။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-စတုတ္ထ
အနုဓမ္မသုတ်
၄၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
လောကုတ္တရာတရားအား
လျော်သော
အကျင့်ကို
ကျင့်သောရဟန်းအား
ဤတရားစဉ်သည်
ဖြစ်၏၊
''ရုပ်၌
ကိုယ်'အတ္တ'
မဟုတ်ဟု
အစဉ်ရှုလေ့ရှိသည်
ဖြစ်၍ နေရာ၏။
ခံစားမှု'ဝေဒနာ'၌
။ မှတ်သားမှု'သညာ'၌
။
ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'တို့၌
။ ဝိညာဏ်၌
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်ဟုအစဉ်ရှုလေ့ရှိသည်
ဖြစ်၍ နေရာ၏။
ရုပ်၌ ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်ဟု အစဉ်ရှုလေ့ရှိသည်
ဖြစ်၍
နေသောရဟန်းသည်။ပ။
ရုပ်ကို
ပိုင်းခြား၍
သိ၏။
ခံစားမှု'ဝေဒနာ'ကို။
မှတ်သားမှု
'သညာ'ကို။
ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'တို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
ပိုင်းခြား၍
သိ၏။
ထိုရဟန်းသည်
ရုပ်ကို
ပိုင်းခြား၍
သိသော်
ခံစားမှု 'ဝေဒနာ'ကို။
မှတ်သားမှု
'သညာ'ကို။
ပြုပြင်မှု 'သင်္ခါရ'တို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
ပိုင်းခြား၍
သိသော်
ရုပ်မှ
လွတ်၏၊
ခံစားမှု'ဝေဒနာ
'မှ လွတ်၏၊
မှတ်သားမှု
'သညာ' မှ
လွတ်၏၊
ပြုပြင်မှု 'သင်္ခါရ'တို့မှ
လွတ်၏၊
ဝိညာဏ်မှ
လွတ်၏၊
ပဋိသန္ဓေနေမှုမှ
အိုမှု
သေမှုမှ
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့မှလွတ်၏၊
ဆင်းရဲအပေါင်းမှ
လွတ်၏''ဟု (ငါ)
ဟော၏။
ဒသမသုတ်။
လေးခုမြောက်
န တုမှာကဝဂ်
ပြီး၏။
------
၅-အတ္တဒီပဝဂ်
၁-အတ္တဒီပသုတ်
၄၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
မိမိကိုယ်ကိုသာ
မှီခိုကြလျက်
မိမိကိုယ်ကိုသာ
အားထားကြလျက်အခြားတစ်ပါးကို
အားမကိုးကြဘဲ
တရားကိုသာ
မှီခိုကြလျက်
တရားကိုသာ
အားထားကြလျက်
အခြားတစ်ပါးကို
အားမထားကြဘဲ
နေကြကုန်လော့၊
ရဟန်းတို့
မိမိကိုယ်ကိုသာ
မှီခိုကြလျက်
မိမိကိုယ်ကိုသာအားထားကြလျက်
အခြားတစ်ပါးကို
အားမထားကြဘဲ
တရားကိုသာ
မှီခိုကြလျက်
တရားကိုသာ
အားထားကြလျက်
အခြားတစ်ပါးကို
အားမထားကြဘဲ
နေသူတို့သည်
''စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှုစိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
အဘယ်လျှင်
ဖြစ်ကြောင်းရှိကုန်သနည်း၊
အဘယ်လျှင်
အမွန်အစရှိကုန်သနည်း''ဟု
အကြောင်းကို
စူးစမ်းဆင်ခြင်အပ်၏။
ရဟန်းတို့
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
အဘယ်လျှင်ဖြစ်ကြောင်းရှိကုန်သနည်း၊
အဘယ်လျှင်
အမွန်အစရှိကုန်သနည်းဟူမူ
- ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အကြားအမြင်မရှိသော,
အရိယာတို့ကို
မဖူးမြင်ဖူးသော,
အရိယာတရား၌
မလိမ္မာသော,
အရိယာတရား၌
မယဉ်ကျေးသော၊
သူတော်ကောင်းတို့ကို
မဖူးမြင်ဖူးသော,
သူတော်ကောင်းတရား၌
မလိမ္မာသော,သူတော်
ကောင်းတရား၌
မယဉ်ကျေးသော ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်ကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။ ရုပ်ရှိသောအတ္တဟူ၍
သော်လည်း
ကောင်း၊
အတ္တ၌ ရုပ်ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ရုပ်၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်းရှု၏။
ထိုသူ၏ ထိုရုပ်သည်
ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူအား
ရုပ်၏
ဖောက်ပြန်ခြင်းတစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်း
ကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာပင်ပန်းမှုတို့သည်
ဖြစ်ပေါ်ကုန်၏။
ဝေဒနာကို
အတ္တဟူ၍ ရှု၏။
ဝေဒနာရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ဝေဒနာဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ဝေဒနာ၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း့ရှု၏။
ထိုသူ၏ ထိုဝေဒနာသည်
ဖောက်ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူအား
ဝေဒနာ၏ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုး
တစ်ဖုံဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှု။ပ။
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
ဖြစ်ပေါ်ကုန်၏။
သညာကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။
သင်္ခါရတို့ကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။ ဝိညာဏ်ရှိသောအတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌ ဝိညာဏ်ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ဝိညာဏ်၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
ရှု၏။ ထိုသူ၏
ထိုဝိညာဏ်သည်
ဖောက် ပြန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူအား
ဝိညာဏ်၏
ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှုစိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
ဖြစ်ပေါ်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ရုပ်၏သာလျှင်
မမြဲသည့်အဖြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ဖောက်ပြန်ခြင်း
ကင်းပြတ်ခြင်း
ချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း
သိ၍
''ရှေးကရုပ်သည်လည်းကောင်း၊
ယခုရုပ်သည်လည်းကောင်း
ရုပ်အားလုံးသည်မမြဲ၊
ဆင်းရဲ၏၊
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိ၏''ဟု
ဤသို့
ဤရုပ်ကိုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုသော သူအား
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
ပျောက်ကင်းကုန်၏။
ထို
(စိုးရိမ်မှုစသည်)
တို့၏
ပျောက်ကင်းခြင်းကြောင့်
မတောင့်တ၊
မတောင့်တသည်ရှိသော်ချမ်းသာစွာ
နေရ၏၊
ချမ်းသာစွာ
နေရသော
ရဟန်းကို
''တစ်ခဏငြိမ်းအေးသူ''ဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ဝေဒနာ၏သာလျှင်
မမြဲသည့်အဖြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ဖောက်ပြန်ခြင်း
ကင်းပြတ်ခြင်းချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း
သိ၍ ''ရှေးကဝေဒနာသည်လည်းကောင်း၊
ယခုဝေဒနာသည်လည်းကောင်းဝေဒနာ
အားလုံးသည်
မမြဲ၊
ဆင်းရဲ၏၊
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိ၏
''ဟု ဤသို့
ဤဝေဒနာကိုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့် ရှုသော
သူအား
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှုစိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
ပျောက်ကင်းကုန်၏။
ထို
(စိုးရိမ်မှုစသည်)
တို့၏ပျောက်ကင်းခြင်းကြောင့်
မတောင့်တ၊
မတောင့်တသည်ရှိသော်
ချမ်းသာစွာ
နေရ၏၊
ချမ်းသာစွာနေရသော
ရဟန်းကို
''တစ်ခဏငြိမ်းအေးသူ''ဟု
ဆိုအပ်၏။ သညာ၏။
ရဟန်းတို့
သင်္ခါရတို့၏သာလျှင်မမြဲသည့်အဖြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ဖောက်ပြန်ခြင်း
ကင်းပြတ်ခြင်း
ချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း
သိ၍
''ရှေးကသင်္ခါရတို့သည်လည်းကောင်း၊
ယခုသင်္ခါရတို့သည်လည်းကောင်း
သင်္ခါရအားလုံးတို့သည်
မမြဲကုန်၊
ဆင်းရဲကုန်၏၊
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိကုန်၏''ဟု
ဤသို့
ဤသင်္ခါရတို့ကိုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သောပညာဖြင့်
ရှုသော သူအား
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်
ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ ပင်ပန်းမှုတို့သည်ပျောက်ကင်းကုန်၏။
ထို (စိုးရိမ်မှုစသည်)
တို့၏ ပျောက်
ကင်းခြင်းကြောင့်
မတောင့်တ၊
မတောင့်တသည်ရှိသော်
ချမ်းသာစွာ
နေရ၏၊
ချမ်းသာစွာ
နေရသော
ရဟန်းကို''တစ်ခဏငြိမ်းအေးသူ''ဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်၏သာလျှင်
မမြဲသည့်အဖြစ်ကိုလည်းကောင်း
ဖောက်ပြန်ခြင်း
ကင်းပြတ်ခြင်းချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း
သိ၍ ''ရှေးကဝိညာဏ်သည်လည်းကောင်း၊
ယခုဝိညာဏ်သည်လည်းကောင်းဝိညာဏ်အားလုံးသည်
မမြဲ၊
ဆင်းရဲ၏၊ ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိ၏''ဟု
ဤသို့ ဤဝိညာဏ်ကိုဟုတ်တိုင်း
မှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုသော သူအား
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှုစိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
ပျောက်ကင်းကုန်၏။
ထို
(စိုးရိမ်မှုစသည်)
တို့၏ပျောက်ကင်းခြင်းကြောင့်
မတောင့်တ၊ မတောင့်တသည်ရှိသော်
ချမ်းသာစွာ
နေရ၏၊ ချမ်းသာစွာနေရသော
ရဟန်းကို ''တစ်ခဏငြိမ်းအေးသူ''ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-ပဋိပဒါသုတ်
၄၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
သက္ကာယဖြစ်ပေါ်ခြင်းသို့
ရောက်စေတတ်သော
အကျင့်ကိုလည်း့ကောင်း၊
သက္ကာယချုပ်ခြင်းသို့
ရောက်စေတတ်သော
အကျင့်ကိုလည်းကောင်း
ဟောပေအံ့၊
ထိုတရားကိုနာကြကုန်လော့။
ရဟန်းတို့
သက္ကာယဖြစ်ပေါ်ခြင်းသို့
ရောက်စေတတ်သော
အကျင့်ဟူသည်အဘယ်နည်း၊
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အကြားအမြင်မရှိသော,
အရိယာတို့ကို
မမြင်ဖူးသော,အရိယာတရား၌
မလိမ္မာ သော,
အရိယာတရား၌
မယဉ်ကျေးသော၊
သူတော်ကောင်းတို့ကိုမဖူးမြင်ဖူးသော,
သူတော်ကောင်းတရား
၌ မလိမ္မာသော,
သူတော်ကောင်းတရား၌
မယဉ်ကျေးသောပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်ကို အတ္တဟူ၍
ရှု၏။
ရုပ်ရှိ သော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ရုပ်ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ရုပ်၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်း
ကောင်း ရှု၏။
ဝေဒနာကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။
ဝိညာဏ်ရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ဝိညာဏ်ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ဝိညာဏ်၌ အတ္တ
ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
ရှု၏။ ရဟန်းတို့
ဤအကျင့်ကို
သက္ကာယဖြစ်ပေါ်ခြင်းသို့
ရောက်စေတတ်သော
အကျင့်ဟူ၍
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့''သက္ကာယဖြစ်ပေါ်ခြင်းသို့
ရောက်စေတတ်သော
အကျင့်
''ဟူသော
ဤစကားကို
''ဆင်းရဲဖြစ်ပေါ်ခြင်းသို့ရောက်စေတတ်သော
ရှုမှု''ဟု
ဆိုအပ်၏၊
ဤသည်ပင်လျှင်
ဤပုဒ်၏
အနက်တည်း။
ရဟန်းတို့
သက္ကာယချုပ်ခြင်းသို့
ရောက်စေတတ်သော
အကျင့်ဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
ရဟန်းတို့ ဤလောက၌
အကြားအမြင်ရှိသော,
အရိယာတို့ကို
ဖူးမြင်ဖူးသော,
အရိယာတရား၌
လိမ္မာသော,
အရိယာတရား၌
ယဉ်ကျေးသော၊
သူတော်ကောင်းတို့ကို
ဖူးမြင်ဖူးသော,
သူတော်ကောင်းတရား၌
လိမ္မာသော,သူတော်ကောင်းတရား၌
ယဉ်ကျေးသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်ကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။
ရုပ်ရှိသော အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ရုပ်ဟူ၍ သော်လည်းကောင်း၊
ရုပ်၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
မရှု။
ဝေဒနာကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။ သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။
ဝိညာဏ်ရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ဝိညာဏ်ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ဝိညာဏ်၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
မရှု။
ရဟန်းတို့
ဤအကျင့်ကို
သက္ကာယချုပ်ခြင်းသို့
ရောက်စေတတ်သော
အကျင့်ဟူ၍ ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
''သက္ကာယချုပ်ခြင်းသို့
ရောက်စေတတ်သော
အကျင့်''
ဟူသော
ဤစကားကို
''ဆင်းရဲချုပ်ခြင်းသို့
ရောက်စေတတ်သော
ရှုမှု''ဟု
ဆိုအပ်၏၊
ဤသည်ပင်လျှင်
ဤပုဒ်၏
အနက်တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-အနိစ္စသုတ်
၄၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည် မမြဲ၊
မမြဲသော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ဆင်းရဲသော ရုပ်သည်အတ္တမဟုတ်၊
အတ္တမဟုတ်သော
ရုပ်ကို ''
ဤရုပ်သည်
အတ္တမဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ၏
အတ္တမဟုတ်''ဟု
ဤသို့သာလျှင်
ထိုရုပ်ကိုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်ရှုရမည်၊
ဤသို့ ထိုရုပ်ကိုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုသော သူ၏
စိတ်သည်
တပ်မက်မှုကင်း၏၊
မစွဲလမ်းမူ၍
အာသဝေါတို့မှ
လွတ်၏။
ဝေဒနာသည်
မမြဲ။
သညာသည်။ သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မမြဲ၊
မမြဲသော ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ဆင်းရဲသော
ဝိညာဏ်သည် အတ္တမဟုတ်၊
အတ္တမဟုတ်သော
ဝိညာဏ်ကို ''
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ အတမဟုတ်
''ဟု ဤသို့
သာလျှင်
ထိုဝိညာဏ်ကိုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်ရှုရမည်၊
ဤသို့
ထိုဝိညာဏ်ကိုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုသော သူ၏ စိတ်သည်တပ်မက်မှု
ကင်း၏၊
မစွဲလမ်းမူ၍
အာသဝေါတို့မှ
လွတ်၏။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ဓာတ်၌
ရဟန်း၏
စိတ်သည် အကယ်၍
တပ်မက်မှု
ကင်းငြားအံ့၊
မစွဲလမ်းမူ၍
အာသဝေါတို့မှ
လွတ်မြောက်၏။
ဝေဒနာဓာတ်၌
။ပ။ သညာဓာတ်၌ ။
သင်္ခါရဓာတ်၌
။
ရဟန်းတို့ဝိညာဏ
ဓာတ်၌ ရဟန်း၏
စိတ်သည်
အကယ်၍
တပ်မက်မှု
ကင်းငြားအံ့၊
မစွဲလမ်းမူ၍
အာသဝေါတို့မှလွတ်၏။
လွတ်ခြင်းကြောင့်
တည်တံ့၏၊
တည်တံ့ခြင်းကြောင့်
ရောင့်ရဲ၏၊
ရောင့်ရဲခြင်းကြောင့်မတောင့်တ၊
မတောင့်တသည်ရှိသော်
မျက်မှောက်ဘဝ၌
ပင်လျှင်
ငြိမ်းအေး၏။
''ပဋိသန္ဓေနေမှု
ကုန်ပြီ၊
အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံး
ပြီးပြီ၊
ပြုဖွယ် (မဂ်)
ကိစ္စကို ပြုပြီးပြီ၊
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ ''ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-ဒုတိယ
အနိစ္စသုတ်
၄၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည်
မမြဲ၊
မမြဲသော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ဆင်းရဲသော
ရုပ်သည်အတ္တမဟုတ်၊
အတ္တမဟုတ်သော
ရုပ်ကို ''
ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ၏
အတ္တမဟုတ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
ဝေဒနာသည်မမြဲ။
သညာသည် မမြဲ။
သင်္ခါရတို့သည်
မမြဲကုန်။
ဝိညာဏ်သည်
မမြဲ၊ မမြဲသော
ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ဆင်းရဲသော
ဝိညာဏ်သည်
အတ္တမဟုတ်၊
အတ္တမဟုတ်သော
ဝိညာဏ်ကို ''
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏
အတ္တမဟုတ်
''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာမှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
ဤသို့
ထိုဝိညာဏ်ကိုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်ရှုသော
သူအား
ရှေးအဖို့ကို
စွဲယူသော
အယူတို့သည်
မဖြစ်နိုင်ကုန်၊
ရှေးအဖို့ကို
စွဲယူသော
အယူတို့မရှိသော်
နောက်အဖို့ကို
စွဲယူသော
အယူတို့သည်
မဖြစ်နိုင်ကုန်၊
နောက်အဖို့ကို
စွဲယူသော
အယူတို့မရှိသော်
ဒိဋ္ဌိအားအစွမ်းသည်လည်းကောင်း၊
အမှားသုံးသပ်ခြင်းသည်လည်းကောင်း
မဖြစ်နိုင်။
ဒိဋ္ဌိအားအစွမ်းသည်လည်းကောင်း၊
အမှားသုံးသပ်ခြင်းသည်လည်းကောင်း
မရှိခဲ့သော်
ရုပ်၌ ။
ဝေဒနာ၌ ။ သညာ၌
။
သင်္ခါရတို့၌
။ ဝိညာဏ်၌
စိတ်သည်
တပ်မက်ခြင်း
ကင်း၏၊ မစွဲလမ်းမူ၍
အာသဝေါတို့မှလွတ်၏။
လွတ် ခြင်းကြောင့်
တည်တံ့၏၊
တည်တံ့ခြင်းကြောင့်
ရောင့်ရဲ၏၊
ရောင့်ရဲခြင်းကြောင့်မတောင့်တ၊
မတောင့်တသည်ရှိသော်
မျက်မှောက်၌
ပင်လျှင်
ငြိမ်းအေး၏။
''ပဋိသန္ဓေနေမှု
ကုန်ပြီ၊
အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးပြီးပြီ၊
ပြုဖွယ် (မဂ်)
ကိစ္စကို
ပြုပြီးပြီ၊
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်မရှိတော့ပြီ
''ဟု သိ၏ဟု (မိန့်တော်
မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-သမနုပဿနာသုတ်
၄၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အတ္တကို ရှုကြကုန်သော
ခပ်သိမ်းသော
သမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်အတ္တကို
အမျိုးမျိုး
ရှုကြကုန်၏၊
ထိုသူအားလုံတို့သည်
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးကိုသော်လည်းကောင်း၊
ထိုငါးမျိုးတို့တွင်
တစ်မျိုးမျိုးကိုသော်လည်းကောင်း
ရှုကုန်၏။
အဘယ်ငါးမျိုးတို့နည်းဟူမူ
- ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အကြားအမြင်မရှိသော,
အရိယာတို့ကို
မဖူးမြင်ဖူးသော,
အရိယာတရား၌
မလိမ္မာသော,အရိယာတရား၌
မယဉ်ကျေးသော၊
သူတော်ကောင်းတို့ကို
မဖူးမြင်ဖူးသော,
သူတော်ကောင်းတရား၌
မလိမ္မာသော,
သူတော်ကောင်းတရား၌
မယဉ်ကျေးသော
ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်ကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။
ရုပ်ရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ရုပ်ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ရုပ်၌ အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
ရှု၏။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တဟူ၍ ရှု၏၊
ဝိညာဏ်ရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ဝိညာဏ်ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ဝိညာဏ်၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
ရှု၏။
ဤသို့
ဤရှုမှုသည်
ထိုသူအား ''ငါ
ဖြစ်၏ ''ဟူသော
စွဲလမ်းမှု
မကင်းခြင်း
ဖြစ်၏၊ ရဟန်းတို့
''ငါ့ဖြစ်၏
''ဟူ၍
စွဲလန်းမှု
မကင်းလတ်သော်
စက္ခုန္ဒြေ
သောတိန္ဒြေ
ဃာနိန္ဒြေ ဇိဝှိန္ဒြေ
ကာယိန္ဒြေဟူသောဣန္ဒြေငါးမျိုးတို့၏
သက်ရောက်မှု
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
စိတ်သည်
ရှိ၏၊ အာရုံတရားတို့သည်
ရှိကုန်၏၊
အဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်
ရှိ၏။
ရဟန်းတို့
အဝိဇ္ဇာဓာတ်နှင့်
ယှဉ်သည့်
တွေ့ထိမှုကြောင့်
ဖြစ်သော
ခံစားမှုဖြင့်တွေ့ထိအပ်သော
အကြားအမြင်မရှိသော
ထိုပုထုဇဉ်အား
''ငါ ဖြစ်၏
''ဟူ၍လည်း
ဖြစ်၏၊ ''
ဤအရာသည်ငါ
ဖြစ်၏
''ဟူ၍လည်း
ဖြစ်၏၊
''ဖြစ်ကုန်လတ္တံ့''ဟူ၍လည်း
ဖြစ်၏၊ ''မဖြစ်ကုန်လတ္တံ့''
ဟူ၍လည်းဖြစ်၏၊
''ရုပ်ရှိသည်တို့
ဖြစ်ကုန်လတ္တံ့''ဟူ၍လည်း
ဖြစ်၏၊ ''ရုပ်
မရှိသည်တို့
ဖြစ်ကုန်လတ္တံ့''ဟူ၍လည်းဖြစ်၏၊
''သညာရှိသည်တို့
ဖြစ်ကုန်လတ္တံ့''ဟူ၍လည်း
ဖြစ်၏၊ ''သညာ
မရှိသည်တို့ဖြစ်ကုန်လတ္တံ့''ဟူ၍လည်း
ဖြစ်၏၊
''သညာရှိသည်လည်း
မဟုတ် သညာ
မရှိသည်လည်း
မဟုတ်သည်တို့ဖြစ်ကုန်လတ္တံ့''ဟူ၍လည်း
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုခန္ဓာတို့၌
သာလျှင်
ဣန္ဒြေငါးမျိုးတို့
တည်ကုန်သည်သာတည်း၊
ဤသို့ တည်သောဣန္ဒြေငါးမျိုးတို့၌
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်အား
အဝိဇ္ဇာ
ကင်းပျောက်၏၊
ဝိဇ္ဇာဖြစ်ပေါ်လာ၏၊
ထိုအရိယာတပည့်အား
အဝိဇ္ဇာချုပ်ခြင်း
ဝိဇ္ဇာဖြစ်ပေါ်လာခြင်းကြောင့်
''ငါဖြစ်၏''ဟူ၍လည်း
မဖြစ်တော့ချေ၊
'' ဤအရာသည် ငါ ဖြစ်၏''ဟူ၍လည်း
မဖြစ်တော့ချေ၊
''ဖြစ်ကုန်လတ္တံ့''ဟူ၍လည်း။
''မဖြစ်ကုန်လတ္တံ့''
ဟူ၍လည်း။ ''ရုပ်ရှိသည်တို့။
ရုပ်မရှိသည်တို့။
သညာရှိသည်တို့။
သညာမရှိသည်တို့။
သညာရှိသည်လည်း
မဟုတ် သညာ မရှိသည်လည်းမဟုတ်သည်တို့
ဖြစ်ကုန်လတ္တံ့''ဟူ၍လည်း
မဖြစ်တော့ချေဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ပဉ္စသုတ်။
------
၆-ခန္ဓသုတ်
၄၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကိုလည်းကောင်း၊
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကိုလည်းကောင်း
ဟောပေအံ့၊ ထိုတရားကို
နာကြကုန်လော့။
ရဟန်းတို့
ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ဟူသည်
အဘယ်တို့နည်း၊
ရဟန်းတို့
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်
အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး အနီးလည်းဖြစ်သော
ရုပ်အားလုံးကို
ရူပက္ခန္ဓာဟု
ဆိုအပ်၏။
အတိတ် အနာဂတ် ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော။ပ။
ဝေဒနာအားလုံးကို။
သညာအားလုံးကို။
သင်္ခါရအားလုံးကို
သင်္ခါရက္ခန္ဓာဟု
ဆိုအပ်၏။
အတိတ်အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး အနီးလည်းဖြစ်သော
ဝိညာဏ်အားလုံးကို
ဝိညာဏက္ခခန္ဓာဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤတရားတို့ကို
ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ဟူ၍
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ဟူသည်
အဘယ်တို့နည်းဟူမူ
- ရဟန်းတို့
အာသဝေါ၏ အာရုံ
ဖြစ်၍
စွဲလမ်းအပ်သော
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော။ပ။
အဝေး အနီးလည်းဖြစ်သော
ရုပ်အားလုံးကို
ရူပုပါဒါနက္ခန္ဓာဟု
ဆိုအပ်၏။
အာသဝေါ၏
အာရုံဖြစ်၍
စွဲလမ်းအပ်သော။ပ။
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သော
ဝေဒနာအားလုံးကို
ဝေဒနုပါဒါနက္ခန္ဓာဟု
ဆိုအပ်၏။
အာသဝေါ၏
အာရုံဖြစ်၍
စွဲလမ်းအပ်သော။ပ။
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သော
သညာအားလုံးကို
သညုပါဒါနက္ခန္ဓာဟု
ဆိုအပ်၏။
အာသဝေါ၏အာရုံဖြစ်၍
စွဲလမ်းအပ်သော
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော။ပ။
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သောဝိညာဏ်အားလုံးကို
ဝိညာဏုပါဒါနက္ခန္ဓာဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့ ဤတရားတို့ကို
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ဟူ၍
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-သောဏသုတ်
၄၉။
အကျွန်ုပ်သည်
ဤသို့
ကြားနာခဲ့ရပါသည်
- အခါတစ်ပါး၌
မြတ်စွာဘုရားသည်
ရာဇဂြိုဟ်ပြည်ရှဉ့်နက်တို့ကို
အစာကျွေးရာဖြစ်သော
ဝေဠုဝန်ကျောင်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏၊
ထိုအခါသူကြွယ်သား
သောဏသည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
။ပ။ တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေသောသူကြွယ်သား
သောဏအား
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏
-
သောဏ
သမဏဗြာဟ္မဏအချို့သည်
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ဖြင့်''ငါသည်
အမြတ်ဆုံးဖြစ်၏''ဟူ၍လည်း
ရှုကုန်၏၊
''ငါသည်
အတန်းအစားတူ
ဖြစ်၏''ဟူ၍လည်းရှုကုန်၏၊
''ငါသည်
အောက်တန်းစား
ဖြစ်၏
''ဟူ၍လည်း ရှုကုန်၏၊
ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့အားဟုတ်မှန်တိုင်းကို
မမြင်သည်မှတစ်ပါး
အခြားဆိုဖွယ်
မရှိနိုင်တော့ပြီ။
မမြဲသော
ဆင်းရဲသောဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝေဒနာဖြင့်
''ငါသည်
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏
''ဟူ၍လည်း
ရှုကုန်၏၊
''ငါသည်အတန်းအစားတူ
ဖြစ်၏'' ဟူ၍လည်း
ရှုကုန်၏၊
''ငါသည်
အောက်တန်းစား
ဖြစ်၏''ဟူ၍လည်းရှုကုန်၏၊
ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့အားဟုတ်မှန်တိုင်းကို
မမြင်သည်မှတစ်ပါး
အခြားဆိုဖွယ်
မရှိတော့ပြီ။
မမြဲသော။ပ။
သညာဖြင့်။
မမြဲသော ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိကုန်သော
သင်္ခါရတို့ဖြင့်''ငါသည်
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏ ''ဟူ၍လည်း
ရှုကုန်၏၊
''ငါသည်
အတန်းအစားတူ
ဖြစ်၏''ဟူ၍လည်းရှုကုန်၏၊
''ငါသည်
အောက်တန်းစား
ဖြစ်၏''
ဟူ၍လည်း
ရှုကုန်၏၊
ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့အားဟုတ်မှန်တိုင်းကို
မမြင်သည်မှတစ်ပါး
အခြားဆိုဖွယ်
မရှိတော့ချေ။
မမြဲသော
ဆင်းရဲသောဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ဖြင့်
''ငါသည်
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏
''ဟူ၍လည်း
ရှုကုန်၏၊
''ငါသည်အတန်းအစားတူ
ဖြစ်၏ ''ဟူ၍လည်း
ရှုကုန်၏၊
''ငါသည်
အောက်တန်းစား
ဖြစ်၏ ''ဟူ၍လည်းရှုကုန်၏၊
ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့အားဟုတ်မှန်တိုင်းကို
မမြင်သည်မှ
တစ်ပါး အခြားဆိုဖွယ်မရှိတော့ချေ။
သောဏ
သမဏဗြာဟ္မဏအချို့တို့သည်
မမြဲသော ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ဖြင့်''ငါသည်
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏''ဟူ၍လည်း
မရှုကုန်၊
''ငါသည်
အတန်းအစားတူ
ဖြစ်၏''ဟူ၍လည်းမရှုကုန်၊
''ငါသည်
အောက်တန်းစား
ဖြစ်၏''ဟူ၍လည်း
မရှုကုန်၊
ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့အားဟုတ်မှန်တိုင်းကို
မြင်သည်မှတစ်ပါး
အခြားဆိုဖွယ်
မရှိတော့ချေ။
မမြဲသော
ဝေဒနာဖြင့်။ မမြဲသော
သညာဖြင့်။
မမြဲကုန်သော
သင်္ခါရတို့ဖြင့်။
မမြဲသော ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ဖြင့်''ငါသည်
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏''ဟူ၍လည်း
မရှုကုန်၊
''ငါသည်
အတန်းအစားတူ
ဖြစ်၏''ဟူ၍လည်းမရှုကုန်၊
''ငါသည်
အောက်တန်းစား
ဖြစ်၏ ''ဟူ၍လည်း
မရှုကုန်၊
ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့အားဟုတ်မှန်တိုင်းကို
မြင်သည်မှ
တစ်ပါး
အခြားဆိုဖွယ်
မရှိတော့ချေ။
သောဏ
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲလော၊
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသောဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို ''
ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည် ငါ ဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည် ငါ၏
အတ္တတည်း''ဟု
ရှုခြင်းငှါ
သင့်လျော်ပါမည်လော။
မသင့်လျော်ပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည် မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲလော၊
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသောဝိညာဏ်ကို
'' ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏အတ္တတည်း
''ဟု
ရှုခြင်းငှါ
သင့်လျော်ပါမည်လော။
မသင့်လျော်ပါ
အသျှင်ဘုရား။
သောဏ
ထို့ကြောင့်ပင်
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်
အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သောရုပ်အားလုံးကို
'' ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည်
ငါ၏အတ္တမဟုတ်''ဟုဟုတ်တိုင်း
မှန်စွာ
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သောအတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်
အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေးအနီးလည်းဖြစ်သော
ဝေဒနာ အားလုံးကို။
သညာအားလုံးကို။
သင်္ခါရအားလုံးတို့ကို။
ဝိညာဏ်အားလုံးကို
''
ဤအားလုံးသော ဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏
အတ္တမဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
သောဏ
ဤသို့ ရှုသော
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝေဒနာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
သညာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
သင်္ခါရတို့၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝိညာဏ်၌လည်းငြီးငွေ့၏၊
ငြီးငွေ့သော်
တပ်မက်မှု
ကင်း၏၊ တပ်မက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်
ကိလေသာမှ လွတ်မြောက်၏၊
ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်သော်
ကိလေသာမှ
''လွတ်မြောက်ပြီ
''ဟု အသိဉာဏ်
ဖြစ်၏၊ ''ပဋိသန္ဓေနေမှုကုန်ပြီ၊
အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးပြီးပြီ၊
ပြုဖွယ် (မဂ်)
ကိစ္စကို ပြုပြီးပြီ၊
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီ''ဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-ဒုတိယ
သောဏသုတ်
၅၀။
အကျွန်ုပ်သည်
ဤသို့
ကြားနာခဲ့ရပါသည်-အခါတစ်ပါး၌
မြတ်စွာဘုရားသည်
ရာဇဂြိုဟ်ပြည်ရှဉ့်နက်တို့ကို
အစာကျွေးရာဖြစ်သော
ဝေဠုဝန်ကျောင်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏၊
ထိုအခါသူကြွယ်သား
သောဏသည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
ရှိခိုးပြီးလျှင်
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေ၏၊
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေသော
သူကြွယ်သား
သောဏအား
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏-
သောဏ
သမဏဗြာဟ္မဏ
အချို့တို့သည်
ရုပ်ကို မသိကုန်၊
ရုပ်ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကို
မသိကုန်၊
ရုပ်ချုပ်ရာကို
မသိကုန်၊
ရုပ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
မသိကုန်။ ဝေဒနာကို
မသိကုန်၊
ဝေဒနာဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကို
မသိကုန်၊
ဝေဒနာချုပ်ရာကို
မသိကုန်၊
ဝေဒနာချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကိုမသိကုန်။
သညာကို
မသိကုန်။ပ။
သင်္ခါရတို့ကို
မသိကုန်၊
သင်္ခါရတို့
ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကို
မသိကုန်၊
သင်္ခါရတို့
ချုပ်ရာကို
မသိကုန်၊
သင်္ခါရတို့
ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
မသိကုန်။
ဝိညာဏ်ကို
မသိကုန်၊
ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကို
မသိကုန်၊
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာကို
မသိကုန်၊ ဝိညာဏ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
မသိကုန်။
သောဏ
ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့ကို
သမဏတို့တွင်လည်း
သမဏဟုမသမုတ်အပ်ကုန်၊
ဗြာဟ္မဏတို့တွင်လည်း
ဗြာဟ္မဏဟု
မသမုတ်အပ်ကုန်၊
ထိုအသျှင်တို့သည်
သမဏဖြစ်ကျိုး
ဗြာဟ္မဏဖြစ်ကျိုးကို
မျက်မှောက်ဘဝ၌
ပင်
ကိုယ်တိုင်
ထူးသောညာဏ်ဖြင့်
မျက်မှောက်ပြုကာကပ်ရောက်လျက်
မနေရကုန်။
သောဏ
သမဏဗြာဟ္မဏအချို့တို့သည်ကား
ရုပ်ကို
သိကုန်၏၊
ရုပ်ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကို
သိကုန်၏၊
ရုပ်ချုပ်ရာကို
သိကုန်၏၊
ရုပ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
သိကုန်၏။
ဝေဒနာကို
သိကုန်၏။ပ။
သညာကို
သိကုန်၏။ သင်္ခါရတို့ကို
သိကုန်၏။
ဝိညာဏ်ကို
သိကုန်၏၊
ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကိုသိကုန်၏၊
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာကို
သိကုန်၏၊
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
သိကုန်၏။
သောဏ
ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့ကို
သမဏတို့တွင်လည်း
သမဏဟု
သမုတ်အပ်ကုန်၏၊
ဗြာဟ္မဏတို့တွင်လည်း
ဗြာဟ္မဏဟု
သမုတ်အပ်ကုန်၏။
ထိုအသျှင်တို့သည်ကားသမဏဖြစ်ကျိုးကိုလည်းကောင်း၊
ဗြာဟ္မဏဖြစ်
ကျိုးကိုလည်းကောင်း
မျက်မှောက်ဘဝ၌
ပင်
ကိုယ်တိုင့်ထူးသော
ဉာဏ်ဖြင့်
မျက်မှောက်ပြုကာ
ကပ်ရောက် လျက်
နေရကုန်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-နန္ဒိက္ခယသုတ်
၅၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရဟန်းသည် မမြဲသည်သာ
ဖြစ်သော
ရုပ်ကို
''မမြဲ''ဟု
ရှု၏၊ ဤရှုမှုသည်
ထိုသူ၏
မှန်ကန်သောအမြင်
ဖြစ်၏၊
မှန်ကန်စွာ
မြင်သော်
ငြီးငွေ့၏၊
နှစ်သက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်
စွဲမက်မှု
ကုန်၏၊ စွဲမက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်
နှစ်သက်မှု
ကုန်၏၊
နှစ်သက်မှု
စွဲမက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်
လွတ်မြောက်သော
စိတ်ကို
''ကောင်းစွာ
လွတ်မြောက်ပြီ
''ဟု ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့ရဟန်းသည်
မမြဲသည်သာ
ဖြစ်သော
ဝေဒနာကို
''မမြဲ''ဟု
ရှု၏၊
ဤရှုမှုသည်
ထိုသူ၏မှန်ကန်သောအမြင်
ဖြစ်၏၊
မှန်ကန်စွာ
မြင်သော်
ငြီးငွေ့၏၊
နှစ်သက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်
စွဲမက်မှုကုန်၏၊
စွဲမက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်
နှစ်သက်မှု
ကုန်၏၊
နှစ်သက်မှု
စွဲမက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်လွတ်မြောက်သော
စိတ်ကို ''ကောင်းစွာ
လွတ်
မြောက်ပြီ''ဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ရဟန်းသည်မမြဲသည်သာ
ဖြစ်သော
သညာကို ''မမြဲ''ဟု
ရှု၏။ပ။ ရဟန်းတို့
ရဟန်းသည်
မမြဲသည်သာ
ဖြစ်သောသင်္ခါရတို့ကို
''မမြဲ''ဟု
ရှု၏၊
ဤရှုမှုသည်
ထိုသူ၏ မှန်ကန်သောအမြင်
ဖြစ်၏၊
မှန်ကန်စွာ
မြင်သော်ငြီးငွေ့၏၊
နှစ်သက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်
စွဲမက်မှု
ကုန်၏၊
စွဲမက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်
နှစ်သက်မှု
ကုန်၏၊
နှစ်သက်မှု စွဲမက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်
လွတ်မြောက်သော
စိတ်ကို
''ကောင်းစွာ လွတ်မြောက်ပြီ''ဟုဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ရဟန်းသည်
မမြဲသည်သာ
ဖြစ်သော
ဝိညာဏ်ကို
''မမြဲ''ဟု
ရှု၏၊
ဤရှုမှုသည်ထိုသူ၏
မှန်ကန်သောအမြင်
ဖြစ်၏၊
မှန်ကန်စွာ
မြင်သော်
ငြီးငွေ့၏၊
နှစ်သက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်စွဲမက်မှု
ကုန်၏၊
စွဲမက်မှု ကုန်ခြင်းကြောင့်
နှစ်သက်မှု
ကုန်၏၊ နှစ်သက်မှု
စွဲမက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်လွတ်မြောက်သော
စိတ်ကို
''ကောင်းစွာ
လွတ်မြောက်ပြီ''ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-ဒုတိယ
နန္ဒိက္ခယသုတ်
၅၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ကို အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းကြကုန်လော့၊
ရုပ်၏
မမြဲခြင်းကိုလည်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
ရှုကြကုန်လော့။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ကို
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းသော,
ရုပ်၏မမြဲခြင်းကိုလည်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
ရှုသော
ရဟန်းသည်
ရုပ်၌
ငြီးငွေ့၏၊
နှစ်သက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်စွဲမက်မှု
ကုန်၏၊ စွဲမက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်
နှစ်သက်မှု
ကုန်၏၊
နှစ်သက်မှု
စွဲမက်မှု ကုန်ခြင်းကြောင့်လွတ်မြောက်သော
စိတ်ကို ''ကောင်းစွာ
လွတ်မြောက်ပြီ
''ဟု ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ဝေဒနာကို
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းကုန်လော့၊
ဝေဒနာ၏
မမြဲခြင်းကိုလည်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
ရှုကြကုန်လော့။
ရဟန်းတို့
ဝေဒနာကို
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းသော
ဝေဒနာ၏
မမြဲခြင်းကိုလည်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာရှုသော
ရဟန်းသည် ဝေဒနာ၌
ငြီးငွေ့၏၊
နှစ်သက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်
စွဲမက်မှု
ကုန်၏၊
စွဲမက်မှုကုန်ခြင်းကြောင့်
နှစ်သက်မှု
ကုန်၏၊
နှစ်သက်မှု စွဲမက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်
လွတ်မြောက်သော
စိတ်ကို''ကောင်းစွာ
လွတ် မြောက်ပြီ''ဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
သညာကို။ ရဟန်းတို့
သင်္ခါရတို့ကိုအသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းကြ
ကုန်လော့၊
သင်္ခါရတို့၏
မမြဲခြင်းကိုလည်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာရှုကြကုန်လော့။
ရဟန်းတို့
သင်္ခါရတို့ကို
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းသော
သင်္ခါရတို့၏
မမြဲခြင်းကိုလည်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
ရှုသော
ရဟန်းသည်
သင်္ခါရတို့၌
ငြီးငွေ့၏၊
နှစ်သက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်
စွဲမက်မှုကုန်၏၊
စွဲမက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်
နှစ်သက်မှု
ကုန်၏၊
နှစ်သက်မှု
စွဲမက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်လွတ်မြောက်သော
စိတ်ကို
''ကောင်းစွာ
လွတ်မြောက်ပြီ
''ဟု ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်ကို့အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းကြကုန်လော့၊
ဝိညာဏ်၏
မမြဲခြင်းကိုလည်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာရှုကြကုန်လော့။
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်ကို
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းသော
ဝိညာဏ်၏ မမြဲခြင်းကိုလည်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
ရှုသော
ရဟန်းသည်
ဝိညာဏ်၌
ငြီးငွေ့၏၊
နှစ်သက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်
စွဲမက်မှုကုန်၏၊
စွဲမက်မှု
ကုန်ခြင်းကြောင့်
နှစ်သက်မှု
ကုန်၏၊
နှစ်သက်မှု
စွဲမက်မှု
ကုန်
ခြင်းကြောင့်လွတ်မြောက်သော
စိတ်ကို ''ကောင်းစွာ
လွတ်မြောက်ပြီ''ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
ငါးခုမြောက်
အတ္တဒီပဝဂ်
ပြီး၏။
------
(၆)
၁-ဥပယဝဂ်
၁-ဥပယသုတ်
၅၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ကပ်ရောက်သော
သူသည်
မလွတ်မြောက်၊
မကပ်ရောက်သောသူသည်
လွတ်မြောက်၏။
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်တည်သည်ရှိသော်
ရုပ်သို့ ကပ်ရောက်၍
မူလည်း
တည်ရာ၏၊
ရုပ်လျှင်
အာရုံရှိသော
ရုပ်လျှင်
တည်ရာရှိသော
ဝိညာဏ်သည် နှစ်သက်မှု
'တဏှာ' ဖြင့်
သွန်းလောင်းအပ်သည်ဖြစ်၍
ကြီးပွါး
စည်ပင် ပြန့်ပြောခြင်းသို့
ရောက်ရာ၏။
ဝေဒနာသို့ ကပ်ရောက်၍
မူလည်း။ပ။
သညာသို့
ကပ်ရောက်၍ မူလည်း။ပ။
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်တည်သည်ရှိသော်
သင်္ခါရသိုု့
ကပ်ရောက်၍
မူလည်းတည်ရာ၏၊
သင်္ခါရလျှင်
အာရုံရှိသော
သင်္ခါရလျှင်
တည်ရာရှိသော
ဝိညာဏ်သည်
နှစ်သက်မှု
'တဏှာ' ဖြင့်သွန်းလောင်းအပ်သည်ဖြစ်၍
ကြီးပွါး
စည်ပင်
ပြန့်ပြောခြင်းသို့
ရောက်ရာ၏။
ရဟန်းတို့
တစ်ဦးတစ်ယောက်က
''ငါသည်
ရုပ်ကို ဖယ်ထား၍
ဝေဒနာကို
ဖယ်ထား၍
သညာကိုဖယ်ထား၍
သင်္ခါရတို့ကို
ဖယ်ထား၍
ဝိညာဏ်၏
လာခြင်း သွားခြင်း
သေခြင်း
ဖြစ်ခြင်း
ကြီးပွါးခြင်းစည်ပင်ခြင်း
ပြန့်ပြောခြင်းကို
ပညတ်အံ့''ဟု
ဆိုရာ၏၊
ဤအကြောင်းမျိုးသည်
မရှိနိုင်။
ရဟန်းတို့
ရဟန်းသည်
ရုပ်ဓာတ်၌
စွဲမက်မှုကို
အကယ်၍
ပယ်အပ်သည်
ဖြစ်ငြားအံ့၊
စွဲမက်မှုကိုပယ်ခြင်းကြောင့်
အာရုံသည်
ပြတ်၏၊ ဝိညာဏ်၏
တည်ရာ
မဖြစ်နိုင်။
ရဟန်းတို့
ဝေဒနာဓာတ်၌ ။
ရဟန်းတို့
သညာဓာတ်၌ ။
ရဟန်းတို့ သင်္ခါရဓာတ်၌
။ ရဟန်းတို့
ရဟန်းသည်
ဝိညာဏဓာတ်၌
စွဲမက်မှုကိုအကယ်၍
ပယ်အပ်သည်
ဖြစ်ငြားအံ့၊
စွဲမက်မှုကို
ပယ်ခြင်းကြောင့်
အာရုံသည်
ပြတ်၏၊
ဝိညာဏ်၏တည်ရာ
မဖြစ်နိုင်။
တည်ရာ
မရှိသော
ထိုဝိညာဏ်သည်
စည်ပင်မှု
ကင်းလျက်
ပြုပြင်မှု
ကင်းလျက် (ကိလေသာမှ)
လွတ်မြောက်၏၊
(ကိလေသာမှ)
လွတ်မြောက်ခြင်းကြောင့်
တည်တံ့၏၊
တည်တံ့ခြင်းကြောင့်
ရောင့်ရဲ၏၊
ရောင့်ရဲခြင်းကြောင့်
မတောင့်တ၊
မတောင့်တသော သူသည်မျက်မှောက်ဘဝ၌
ပင်လျှင်
ငြိမ်းအေး၏၊
''ပဋိသန္ဓေနေမှု
ကုန်ပြီ၊
အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးပြီးပြီ၊
ပြုဖွယ် (မဂ်)
ကိစ္စကို ပြုပြီးပြီ၊
ဤမဂ်ကိစ္စ
အလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီ''ဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-ဗီဇသုတ်
၅၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
မျိုးစေ့တို့သည်
ဤငါးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်ငါးမျိုးတို့နည်း
ဟူမူ-အမြစ်မျိုးစေ့၊
ပင်စည်မျိုးစေ့၊
အညွန့်မျိုးစေ့၊
အဆစ်မျိုးစေ့၊
ငါးခုမြောက်
အစေ့မျိုးစေ့တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤမျိုးစေ့ငါးမျိုးတို့သည်
မကျိုးကုန်
မပုပ်ဆွေးကုန်
လေပူနေပူ
အညှဉ်းမခံရကုန်
အနှစ်ရှိကုန်ကောင်းစွာ
ထားအပ်ကုန်၏။
သို့သော်လည်း
မြေသည်လည်းကောင်း၊
ရေသည်လည်းကောင်း
မရှိခဲ့ရာ။
ဤမျိုးစေ့ငါးမျိုးတို့သည်
ကြီးပွါး စည်ပင်
ပြန့်ပြောခြင်းသို့
ရောက်ကုန်ရာအံ့လော။
မရောက်နိုင်ပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
မျိုးစေ့ငါးမျိုးတို့သည်
မကျိုးကုန်။ပ။
ကောင်းစွာ
ထားအပ်ကုန်၏။
မြေသည်လည်း့ကောင်း၊
ရေသည်လည်းကောင်း
ရှိခဲ့ရာ၏။
ရဟန်းတို့
ဤမျိုးစေ့ငါးမျိုးတို့သည်
ကြီးပွါး
စည်ပင်
ပြန့်ပြောခြင်းသို့
ရောက်ကုန်ရာအံ့လော။
ရောက်နိုင်ပါသည်
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
မြေဓာတ်ကဲ့သို့
ဤအတူဝိညာဏ်၏
တည်ရာလေးမျိုးတို့ကို
မှတ်အပ်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ရေဓာတ်ကဲ့သို့
ဤအတူ
နှစ်သက်စွဲမက်မှု
'နန္ဒီရာဂ'
ကို မှတ်အပ်၏။
ရဟန်းတို့
မျိုးစေ့ငါးမျိုးတို့ကဲ့သို့
ဤအတူ
အကြောင်းနှင့်
တကွသောဝိညာဏ်ကို
မှတ်အပ်၏။
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်တည်သည်ရှိသော်
ရုပ်သို့
ကပ်ရောက်၍
မူလည်း
တည်ရာ၏၊
ရုပ်လျှင်
အာရုံ ရှိသောရုပ်လျှင်
တည်ရာရှိသော
ဝိညာဏ်သည်
နှစ်သက်မှု
'တဏှာ' ဖြင့်
သွန်းလောင်းအပ်သည်ဖြစ်၍
ကြီးပွါးစည်ပင်
ပြန့်ပြောခြင်းသို့
ရောက်ရာ၏။
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်တည်သည်ရှိသော်
ဝေဒနာသို့
ကပ်ရောက်၍
မူလည်း
တည်ရာ၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်တည်သည်ရှိသော်
သညာသို့
ကပ်ရောက်၍
မူလည်းတည်ရာ၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်တည်သည်ရှိသော်
သင်္ခါရသို့
ကပ်ရောက်၍
မူလည်း
တည်ရာ၏၊
သင်္ခါရ လျှင်
အာရုံရှိသော
သင်္ခါရလျှင်
တည်ရာရှိသော ဝိညာဏ်သည်
နှစ်သက်မှု
'တဏှာ'
ဖြင့်သွန်းလောင်းအပ်သည်ဖြစ်၍
ကြီးပွါး
စည်ပင်
ပြန့်ပြောခြင်းသို့
ရောက်ရာ၏။
ရဟန်းတို့
တစ်ဦးတစ်ယောက်က
''ငါသည်
ရုပ်ကို ဖယ်ထား၍
ဝေဒနာကို
ဖယ်ထား၍
သညာကိုဖယ်ထား၍
သင်္ခါရတို့ကို
ဖယ်ထား၍
ဝိညာဏ်၏
လာခြင်း သွားခြင်း
သေခြင်း
ဖြစ်ခြင်း
ကြီးပွါးခြင်းစည်ပင်ခြင်း
ပြန့်ပြောခြင်းကို
ပညတ်အံ့''ဟု
ဆိုရာ၏၊
ဤအကြောင်းမျိုးသည်
မရှိနိုင်။
ရဟန်းတို့ရဟန်းသည်
ရုပ်ဓာတ်၌
စွဲမက်မှုကို
အကယ်၍
ပယ်အပ်သည်
ဖြစ်ငြားအံ့၊
စွဲမက်မှုကို
ပယ်ခြင်းကြောင့်အာရုံသည်
ပြတ်၏၊
ဝိညာဏ်၏
တည်ရာသည် မဖြစ်နိုင်။
ဝေဒနာဓာတ်၌
အကယ်၍ ။
သညာဓာတ်၌ အကယ်၍
။
သင်္ခါရဓာတ်တို့၌
အကယ်၍ ။
ရဟန်းတို့
ရဟန်းသည်
ဝိညာဏဓာတ်၌
စွဲမက်မှုကိုအကယ်၍
ပယ်အပ်သည်
ဖြစ်ငြားအံ့၊
စွဲမက်မှုကို
ပယ်ခြင်းကြောင့်
အာရုံသည်
ပြတ်၏၊
ဝိညာဏ်၏တည်ရာသည်
မဖြစ်နိုင်၊
တည်ရာမရှိသော
ထိုဝိညာဏ်သည်
စည်ပင်မှု
ကင်းလျက်
ပြုပြင်မှု
ကင်းလျက်ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်၏၊
ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်ခြင်းကြောင့်
တည်တံ့၏၊
တည်တံ့ခြင်းကြောင့်ရောင့်ရဲ၏၊
ရောင့်ရဲခြင်းကြောင့်
မတောင့်တ၊
မတောင့်တသည်ရှိသော်
မျက်မှောက်ဘဝ၌
ငြိမ်းအေး၏၊
''ပဋိသန္ဓေနေမှု
ကုန်ပြီ။ပ။ ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီ''ဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-ဥဒါနသုတ်
၅၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဥဒါန်းကို
ကျူးရင့်တော်မူ၏-
''ငါမည်သောတရားသည်
အကယ်၍
မရှိငြားအံ့၊
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်ရာ၊
အကယ်၍
ပြုပြင်မှု'ကမ္မာဘိသင်္ခါရ'မဖြစ်ငြားအံ့၊
ငါ့အား
ပဋိသန္ဓေနေမှု
မဖြစ်တော့လတံ္တ့ဟု
ဤသို့
နှလုံးသွင်းသော
ရဟန်းသည်အောက်ပိုင်းသံယောဇဉ်
တို့ကို
ဖြတ်နိုင်ရာ၏''ဟု
ကျူးရင့်တော်မူ၏။
ဤသို့
မိန့်တော်မူသော်ရဟန်းတစ်ပါးသည်
မြတ်စွာဘုရား
အား
''အသျှင်ဘုရား
အကယ်၍ ငါ
မဖြစ်ငြားအံ့၊
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်ရာ၊
အကယ်၍
ပြုပြင်မှု'ကမ္မာဘိသင်္ခါရ'
မဖြစ်ငြားအံ့၊
ငါ့အား
ပဋိသန္ဓေနေမှု
မဖြစ်တော့လတံ္တ့ဟု
ဤသို့
နှလုံးသွင်းသော
ရဟန်းသည်
အောက်
ပိုင်းသံယောဇဉ်တို့ကို
အဘယ်သို့
ဖြတ်နိုင်ရာသနည်း''ဟုလျှောက်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အကြားအမြင်မရှိသော
အရိယာတို့ကို
မဖူးမြင်ဖူးသော။ပ။
သူတော်ကောင်းတရား၌
မယဉ်ကျေးသော
ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်ကို အတ္တဟူ၍
ရှု၏။
ရုပ်ရှိသောအတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ရုပ်ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ရုပ်၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း့ရှု၏။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။ သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။ ဝိညာဏ်ရှိသောအတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ဝိညာဏ်ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ဝိညာဏ်၌ အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
ရှု၏။
ထိုသူသည်
မမြဲသော
ရုပ်ကို
''မမြဲသောရုပ်''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မသိ၊ မမြဲသော
ဝေဒနာကို''မမြဲသော
ဝေဒနာ''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မသိ၊ မမြဲသော
သညာကို
''မမြဲသော
သညာ''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မသိ၊ မမြဲသော
သင်္ခါရတို့ကို
''မမြဲသော
သင်္ခါရတို့''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မသိ၊ မမြဲသော
ဝိညာဏ်ကို ''မမြဲသော
ဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မသိ။
ဆင်းရဲသော
ရုပ်ကို
''ဆင်းရဲသော
ရုပ်''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မသိ၊
ဆင်းရဲသော
ဝေဒနာကို။
ဆင်းရဲသော
သညာကို။
ဆင်းရဲသော
သင်္ခါရတို့ကို။
ဆင်းရဲသော
ဝိညာဏ်ကို
''ဆင်းရဲသော
ဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မသိ။
အတ္တမဟုတ်သော
ရုပ်ကို
''အတ္တမဟုတ်သော
ရုပ်''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မသိ၊
အတ္တမဟုတ် သောဝေဒနာကို
''အတ္တမဟုတ်သော
ဝေဒနာ''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မသိ၊
အတ္တမဟုတ်သော
သညာကို''အတ္တမဟုတ်သော
သညာ''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မသိ၊
အတ္တမဟုတ်သော
သင်္ခါရတို့ကို''အတ္တမဟုတ်သော
သင်္ခါရတို့''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မသိ၊
အတ္တမဟုတ်သော
ဝိညာဏ်ကို
''အတ္တမဟုတ်သော
ဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မသိ။
အပြုခံရသော
ရုပ်ကို
''အပြုခံရသော
ရုပ်''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မသိ၊
အပြုခံရသော
ဝေဒနာ ကို။ အပြုခံရသော
သညာကို။
အပြုခံရသော
သင်္ခါရတို့ကို။
အပြုခံရသော
ဝိညာဏ်ကို
''အပြုခံရသောဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မသိ၊ ''ရုပ်သည်
ပျက်စီးလတ္တံ့''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မသိ၊
ခံစားမှု 'ဝေဒနာ'သည်
ပျက်စီးလတ္တံ့။
မှတ်သားမှု
'သညာ'သည်
ပျက်စီးလတ္တံ့။
ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'တို့သည်ပျက်စီးလတ္တံ့။
''ဝိညာဏ်သည်
ပျက်စီးလတ္တံ့''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
မသိ။
ရဟန်း
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတို့ကို
ဖူးမြင်ဖူးသော,
အရိယာတရား၌
လိမ္မာသော,
အရိယာတရား၌
ယဉ်ကျေးသော၊
သူတော်ကောင်းတို့ကို
ဖူးမြင်ဖူးသော,
သူတော်ကောင်းတရား၌
လိမ္မာသော,သူတော်ကောင်းတရား၌
ယဉ်ကျေးသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်ကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။ပ။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။
ဝိညာဏ်ရှိသော
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌ ဝိညာဏ်ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
ဝိညာဏ်၌
အတ္တဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
မရှု။
ထိုသူသည်
မမြဲေသော
ရုပ်ကို
''မမြဲသော
ရုပ်''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
သိ၏၊ မမြဲသော
ဝေဒနာကို။
မမြဲသော
သညာကို။
မမြဲသော
သင်္ခါရတို့ကို။
မမြဲသော
ဝိညာဏ်ကို
''မမြဲသော
ဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
သိ၏။
ဆင်းရဲသော ရုပ်ကို။ပ။
ဆင်းရဲသော ဝိညာဏ်ကို။
အတ္တမဟုတ်သော
ရုပ်ကို။ပ။
အတ္တမဟုတ်သော
ဝိညာဏ်ကို။
အပြုခံရသော
ရုပ်ကို။ အပြုခံရသော
ဝိညာဏ်ကို
''အပြုခံရသောဝိညာဏ်
''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
သိ၏။
''ရုပ်သည် ပျက်စီးလတ္တံ့''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
သိ၏။
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'သည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
''ဝိညာဏ်သည် ပျက်စီးလတ္တံ့''ဟုဟုတ်မှန်သည့်အတိုင်း
သိ၏။
ထိုသူသည်
ရုပ်ပျက်စီးခြင်းကြောင့်
ဝေဒနာပျက်စီးခြင်းကြောင့်
သညာပျက်စီးခြင်းကြောင့်
သင်္ခါရတို့ပျက်စီးခြင်းကြောင့်
ဝိညာဏ်ပျက်စီးခြင်းကြောင့်
''ငါမည်သော
တရားသည်
အကယ်၍
မရှိငြားအံ့၊
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
ရှိသည်
မဖြစ်ရာ၊
အကယ်၍ ပြုပြင်မှု
'ကမ္မာ
ဘိသင်္ခါရ'
မဖြစ်ငြားအံ့၊
ငါ့အား
ပဋိသန္ဓေနေမှု
မဖြစ်တော့လတံ္တ့''ဟု
ဤသို့
နှလုံးသွင်းသော
ရဟန်းသည်
အောက်ပိုင်းသံယောဇဉ်တို့ကို
ဖြတ်နိုင်ရာ၏ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
အသျှင်ဘုရား
မှန်ပါ၏၊
ဤသို့ နှလုံးသွင်းသော
ရဟန်းသည်
အောက်ပိုင်းသံယောဇဉ်တို့ကိုဖြတ်နိုင်ရာသည်သာလျှင်တည်းဟု
လျှောက်၏။
အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သို့
သိသော
အဘယ်သို့ မြင်သောသူအား
ကာလမခြားဘဲ
အာသဝေါကုန်မှုဖြစ်ပါသနည်းဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း လောက၌
အကြားအမြင်မရှိသော
ပုထုဇဉ်သည်မထိတ်လန့်ထိုက်
သော အရာ၌
ထိတ်လန့်ခြင်းသို့
ရောက်၏။
ရဟန်း မှန်၏၊
အကယ်၍
ငါမည်သောတရား
မရှိငြားအံ့၊
ငါ့ဥစ္စာဟု
ရှိသည်
မဖြစ်ရာ၊
အကယ်၍ ပြုပြင်မှု
'ကမ္မာဘိသင်္ခါရ'မဖြစ်ငြားအံ့၊
ငါ့အား
ပဋိသန္ဓေနေမှု
မဖြစ်တော့လတံ္တ့ဟူသော
(အနည်းငယ်သော)
ဤဝိပဿနာသည်အကြားအမြင်မရှိသော
ပုထုဇဉ်အား
ထိတ်လန့်ခြင်းပင်
မည်၏။
ရဟန်း
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
မထိတ်လန့်ထိုက်သော
အရာ၌ ထိတ်လန့်ခြင်းသို့မရောက်။
ရဟန်း မှန်၏၊
ငါမည်သောတရား
အကယ်၍
မရှိခဲ့သော်
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
ရှိသည်
မဖြစ်ရာ၊
အကယ်၍
ပြုပြင်မှု
'ကမ္မာ
ဘိသင်္ခါရ'
မဖြစ်ငြားအံ့၊
ငါ့အား
ပဋိသန္ဓေနေမှု
မဖြစ်တော့လတံ္တ့ဟူသော
ဤဝိပဿနာသည်
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်အား
ထိတ်လန့်ခြင်း
မမည်။ ရဟန်း
ဝိညာဏ်တည်သည်ရှိသော်
ရုပ်သို့
ကပ်ရောက်၍ မူလည်း
တည်ရာ၏၊
ရုပ်လျှင်
အာရုံရှိသော
ရုပ်လျှင်
တည်ရာရှိသောဝိညာဏ်သည်
နှစ်သက်မှု
'တဏှာ' ဖြင့်
သွန်းလောင်းအပ်သည်ဖြစ်၍
ကြီးပွါး
စည်ပင်
ပြန့်ပြောခြင်းသို့ရောက်ရာ၏။
ရဟန်း
ဝေဒနာသို့
ကပ်ရောက်၍
မူလည်း။ ရဟန်း
သညာသို့
ကပ်ရောက်၍ မူလည်း။
ရဟန်း
ဝိညာဏ်တည်သည်ရှိသော်
သင်္ခါရသို့
ကပ်ရောက်၍
မူလည်း
တည်ရာ၏၊
သင်္ခါရလျှင်
အာရုံရှိသောသင်္ခါရလျှင်
တည်ရာရှိသော
ဝိညာဏ်သည်
နှစ်သက်မှု
'တဏှာ' ဖြင့်
သွန်းလောင်းအပ်သည်ဖြစ်၍
ကြီးပွါးစည်ပင်
ပြန့်ပြောခြင်းသို့
ရောက်ရာ၏။
ရဟန်း
တစ်ဦးတစ်ယောက်က
''ငါသည်
ရုပ်ကို ဖယ်ထား၍
ဝေဒနာကို
ဖယ်ထား၍
သညာကိုဖယ်ထား၍
သင်္ခါရတို့ကို
ဖယ်ထား၍
ဝိညာဏ်၏
လာခြင်း သွားခြင်း
သေခြင်း
ဖြစ်ခြင်း
ကြီးပွါးခြင်းစည်ပင်ခြင်း
ပြန့်ပြောခြင်းကို
ပညတ်အံ့ ''ဟု
ဆိုရာ၏၊
ဤအကြောင်းမျိုးသည်
မရှိနိုင်။
ရဟန်း
ရဟန်းသည်
ရုပ်ဓာတ်၌
စွဲမက်မှုကို
အကယ်၍
ပယ်အပ်သည်
ဖြစ်ငြားအံ့၊
စွဲမက်မှုကိုပယ်ခြင်းကြောင့်
အာရုံသည်
ပြတ်၏၊
ဝိညာဏ်၏
တည်ရာ
မဖြစ်နိုင်။
ရဟန်း
ရဟန်းသည်ဝေဒနာဓာတ်၌
အကယ်၍ ။ ရဟန်း
ရဟန်းသည်
သညာဓာတ်၌
အကယ်၍ ။ ရဟန်း
ရဟန်းသည်သင်္ခါရဓာတ်၌
အကယ်၍ ။ ရဟန်း
ရဟန်းသည် ဝိညာဏ်ဓာတ်၌
စွဲမက်မှုကို
အကယ်၍
ပယ်အပ်သည်ဖြစ်ငြားအံ့၊
စွဲမက်မှုကို
ပယ်ခြင်းကြောင့်
အာရုံသည်
ပြတ်၏၊ ဝိညာဏ်၏
တည်ရာသည်
မဖြစ်နိုင်၊
တည်ရာမရှိသော
ထိုဝိညာဏ်သည်
စည်ပင်မှု
ကင်းလျက်
ပြုပြင်မှု
ကင်းလျက်
ကိလေသာမှလွတ်မြောက်၏၊
ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်ခြင်းကြောင့်
တည်တံ့၏၊
တည်တံ့ခြင်းကြောင့်
ရောင့်ရဲ၏၊
ရောင့်ရဲခြင်းကြောင့်
မတောင့်တ၊ မတောင့်တသော
သူသည်
မျက်မှောက်ဘဝ၌
သာလျှင် ငြိမ်းအေး၏၊
''ပဋိသန္ဓေနေမှု
ကုန်ပြီ။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စ
အလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီ''ဟု
သိ၏။ ရဟန်း
ဤသို့ သိသော
ဤသို့ မြင်သော
သူအား
ကာလမခြားဘဲ
အာသဝေါကုန်မှု
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-ဥပါဒါနပရိပဝတ္တနသုတ်
၅၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့သည်
ဤငါးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်ငါးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ရူပုပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
ဝေဒနုပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
သညုပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
သင်္ခါရုပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
ဝိညာဏုပါဒါနက္ခန္ဓာတို့တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
လေးပြန်အားဖြင့်ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိရသေးသမျှကာလပတ်လုံး
နတ် မာရ်နတ်
ဗြဟ္မာနှင့်
တကွသော နတ်လောကနှင့်
သမဏ ဗြာဟ္မဏ
မင်းများလူများ
နှင့် တကွသော
လူူ့လောက၌
''အတုမရှိသော
သဗ္ဗညုတဉာဏ်ကို
ထိုးထွင်း၍
သိပြီ''ဟု
ငါဝန်မခံ။ ရဟန်းတို့
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
လေးပြန်အားဖြင့်ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိသောအခါ၌
သာလျှင်
နတ်။ပ။ မင်းများ
လူများနှင့်
တကွသော
လူူ့လောက၌
''အတုမရှိသောသဗ္ဗညုတဉာဏ်ကို
ထိုးထွင်း၍
သိပြီ''ဟု ငါ
ဝန်ခံ၏။
လေးပြန်ဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
ရုပ်ကို
ထိုးထွင်း၍
သိပြီ၊
ရုပ်ဖြစ်ကြောင်းကို
ထိုးထွင်း၍
သိပြီ၊
ရုပ်ချုပ်ရာကို
ထိုးထွင်း၍
သိပြီ၊ ရုပ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
ထိုးထွင်း၍
သိပြီ။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
ထိုးထွင်း၍
သိပြီ၊ ဝိညာဏ်ဖြစ်ကြောင်းကို
ထိုးထွင်း၍
သိပြီ၊
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာကို
ထိုးထွင်း၍
သိပြီ၊ ဝိညာဏ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
ထိုးထွင်း၍
သိပြီ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ဟူသည်
အဘယ်နည်း။
မဟာဘုတ်လေးမျိုးနှင့်
မဟာဘုတ်လေးမျိုးတို့ကို
မှီ၍ ဖြစ်သော
ရုပ်တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို
ရုပ်ဟု ဆိုရ၏။
အာဟာရဖြစ်ပေါ်မှုကြောင့်
ရုပ်ဖြစ်ပေါ်၏၊
အာဟာရချုပ်မှုကြောင့်
ရုပ်ချုပ်၏၊
မှန်ကန်သော
မြင်မှု။ပ။
မှန်ကန်သော
တည်ကြည်မှုဟူသော
အင်္ဂါရှစ်မျိုးရှိသော
ဤအရိယမဂ်သည်ပင်
ရုပ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်
မည်၏။
ရဟန်းတို့
သမဏဗြာဟ္မဏအချို့တို့သည်
ဤသို့
ရုပ်ကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ရုပ်ဖြစ်ကြောင်းကိုအထူးသိ၍
ဤသို့
ရုပ်ချုပ်ရာကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ရုပ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
အထူးသိ၍
ရုပ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းငှါ
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းငှါ
ချုပ်ခြင်းငှါ
ကျင့်ကုန်၏၊
ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်ကောင်းစွာ
ကျင့်သူတို့
ဖြစ်ကုန်၏။
ထိုသူတို့သည်
ဤဓမ္မဝိနယ
'သာသနာတော် ' ၌
ထောက်တည်နိုင်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
သမဏဗြာဟ္မဏအချို့တို့သည်
ဤသို့
ရုပ်ကို
အထူးသိ၍ ။ပ။
ဤသို့
ရုပ်ချုပ်ရာသို့ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
အထူးသိ၍
ရုပ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းကြောင့်
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်ချုပ်ခြင်းကြောင့်
စွဲလမ်းခြင်း
မရှိမူ၍
ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်ကုန်၏။
ထိုသူတို့သည်
ကောင်းစွာလွတ်မြောက်သူတို့
ဖြစ်ကုန်၏။
ထိုကောင်းစွာ
လွတ်မြောက်သူတို့သည်
အလုံးစုံကိစ္စ
ပြီးပြီးဖြစ်ကုန်၏။
ထိုအလုံးစုံကိစ္စ
ပြီးပြီး
ဖြစ်ကုန်သော
သူတို့အား
ဝဋ်ဆင်းရဲဟူ၍
ပညတ်ရန်
မရှိတော့ပြီ။
ရဟန်းတို့
ဝေဒနာဟူသည်
အဘယ်နည်း။
ရဟန်းတို့
ဝေဒနာအပေါင်းတို့သည်
ဤခြောက်ပါးတို့တည်း၊
မျက်စိအတွေ့ကြောင့်ဖြစ်သော
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'၊
နားအတွေ့ကြောင့်ဖြစ်သောခံစားမှု
'ဝေဒနာ'၊
နှာခေါင်းအတွေ့ကြောင့်ဖြစ်သော
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'၊
လျှာအတွေ့ကြောင့်ဖြစ်သောခံစားမှု
'ဝေဒနာ'၊
ကိုယ် အတွေ့ကြောင့်ဖြစ်သော
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'၊ စိတ်အတွေ့ကြောင့်ဖြစ်သောခံစားမှု
'ဝေဒနာ' တို့တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို
ဝေဒနာဟု
ဆိုအပ်၏။
ဖဿဖြစ်ပေါ်ခြင်းကြောင့်ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'
ဖြစ်ပေါ်၏၊
ဖဿ ချုပ်ခြင်းကြောင့်
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'
ချုပ်၏။ မှန်ကန်သော
မြင်မှု။ပ။
မှန်ကန်သော
တည်ကြည်မှုဟူသော
အင်္ဂါရှစ်ပါးရှိသော
ဤအရိယမဂ်သည်ပင်
ဝေဒနာချုပ်ရာသို့ရောက်ကြောင်းအကျင့်
မည်၏။
ရဟန်းတို့
သမဏဗြာဟ္မဏအချို့တို့သည်
ဤသို့
ဝေဒနာကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ဝေဒနာဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ဝေဒနာချုပ်ရာကို
အထူးသိ၍ ဤသို့
ဝေဒနာချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
အထူးသိ၍
ဝေဒနာ၌
ငြီးငွေ့ခြင်းငှါ
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းငှါ
ချုပ်ခြင်းငှါ
ကျင့်ကုန်၏၊
ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ကောင်းစွာ ကျင့်သူတို့
ဖြစ်ကုန်၏။
ထိုကောင်းစွာ
ကျင့်သူတို့သည်
ဤဓမ္မဝိနယ'သာသနာတော်
'၌
ထောက်တည်နိုင်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
သမဏဗြာဟ္မဏအချို့တို့သည်
ဤသို့
ဝေဒနာကို
အထူးသိ၍ ။ပ။
ဤသို့
ဝေဒနာချုပ် ရာသို့ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
အထူးသိ၍ ။ပ။
အလုံးစုံကိစ္စ
ပြီးပြီးဖြစ်ကုန်သော
သူတို့အား
ဝဋ်ဆင်းရဲ
ဟူ၍ ပညတ်ရန်
မရှိတော့ပြီ။
ရဟန်းတို့
သညာဟူသည်
အဘယ်နည်း။ ရဟန်းတို့
သညာအပေါင်းတို့သည်
ဤခြောက်ပါးတို့
တည်း၊ အဆင်း၌
မှတ်သားမှု
'သညာ'၊ အသံ၌ မှတ်သားမှု
'သညာ'၊ အနံ့၌
မှတ်သားမှု
'သညာ'၊ အရသာ၌
့မှတ်သားမှု
'သညာ'၊ အတွေ့၌
မှတ်သားမှု
'သညာ'၊ ဓမ္မ၌
မှတ်သားမှု
'သညာ'
တို့တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို
သညာဟု
ဆိုအပ်၏။
ဖဿဖြစ်ပေါ်ခြင်းကြောင့်
မှတ်သားမှု
'သညာ'
ဖြစ်ပေါ်၏၊
ဖဿချုပ်ခြင်းကြောင့်
မှတ်သားမှု
'သညာ' ချုပ်၏။
မှန်ကန်သော
မြင်မှု။ပ။
မှန်ကန်သော
တည်ကြည်မှုဟူသော
အင်္ဂါရှစ်ပါးရှိသော
ဤအရိယမဂ်သည်ပင်
သညာချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်
မည်၏။ပ။
အလုံးစုံကိစ္စ
ပြီးပြီးဖြစ်ကုန်သော
သူတို့အား
ဝဋ်ဆင်းရဲဟူ၍
ပညတ်ရန်
မရှိတော့ပြီ။
ရဟန်းတို့
သင်္ခါရတို့ဟူသည်
အဘယ်နည်း။ ရဟန်းတို့
စေ့ဆော်မှု
စေတနာအပေါင်းတို့သည်
ဤခြောက်ပါးတို့တည်း၊
အဆင်း၌
စေ့ဆော်မှု၊
အသံ၌
စေ့ဆော်မှု၊
အနံ့၌
စေ့ဆော်မှု၊
အရသာ၌
စေ့ဆော်မှု၊
အတွေ့အထိ၌
စေ့ဆော်မှု၊
ဓမ္မ၌
စေ့ဆော်မှုတို့တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို
သင်္ခါရတို့ဟု
ဆိုအပ်၏။
ဖဿဖြစ်ပေါ်ခြင်းကြောင့်
သင်္ခါရဖြစ်ပေါ်၏၊
ဖဿချုပ်ခြင်းကြောင့်
သင်္ခါရချုပ်၏။
မှန်ကန်သော
မြင်မှု။ပ။
မှန်ကန်သော
တည်ကြည်မှုဟူသော
အင်္ဂါရှစ်ပါးရှိသော
ဤအရိယမဂ်သည်ပင်
သင်္ခါရတို့
ချုပ်ရာသို့ရောက်
ကြောင်းအကျင့်
မည်၏။
ရဟန်းတို့
သမဏဗြာဟ္မဏအချို့တို့သည်
ဤသို့
သင်္ခါရတို့ကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
သင်္ခါရတို့
ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
သင်္ခါရတို့
ချုပ်ရာကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
သင်္ခါရတို့
ချုပ်ရာသို့ရောက်
ကြောင်းအကျင့်ကို
အထူးသိ၍
သင်္ခါရတို့၌
ငြီးငွေ့ခြင်းငှါ
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းငှါ
ချုပ်ခြင်းငှါကျင့်ကုန်၏၊
ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ကောင်းစွာ
ကျင့်သူတို့
ဖြစ်ကုန်၏။
ထိုကောင်းစွာကျင့်သူတို့သည်
ဤဓမ္မ ဝိနယ
'သာသနာတော် ' ၌
ထောက်တည်နိုင်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
သမဏဗြာဟ္မဏအချို့တို့သည်ကား
ဤသို့
သင်္ခါရတို့ကို
အထူးသိ၍
ဤသို့ သင်္ခါရတို့ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကို
အထူးသိ၍
ဤသို့ သင်္ခါရတို့
ချုပ်ရာကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
သင်္ခါရတို့
ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
အထူးသိ၍
သင်္ခါရတို့၌
ငြီးငွေ့ခြင်းကြောင့်
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်
ချုပ်ခြင်းကြောင့်
မစွဲလမ်းမူ၍
ကိလေသာမှ
လွတ်ကုန်၏။
ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ကောင်းစွာ လွတ်မြောက်သူတို့
ဖြစ်ကုန်၏။ ထိုကောင်းစွာ
လွတ်မြောက်သူတို့သည်
အလုံးစုံကိစ္စ
ပြီးပြီးဖြစ်ကုန်၏။
ထိုအလုံးစုံကိစ္စ
ပြီးပြီးဖြစ်ကုန်သော
သူတို့အား ဝဋ်ဆင်းရဲဟူ၍
ပညတ်ရန်
မရှိတော့ပြီ။
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်ဟူသည်
အဘယ်နည်း။
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်အပေါင်းတို့သည်
ဤခြောက်ပါးတို့တည်း၊
စက္ခုဝိညာဏ်၊
သောတဝိညာဏ်၊
ဃာနဝိညာဏ်၊
ဇိဝှါဝိညာဏ်၊
ကာယဝိညာဏ်၊
မနောဝိညာဏ်တို့တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို ဝိညာဏ်ဟု
ဆိုရ၏။
နာမ်ရုပ်ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကြောင့်
ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်၏၊
နာမ်ရုပ်ချုပ်ခြင်းကြောင့်
ဝိညာဏ်ချုပ်၏။
မှန်ကန်သော
မြင်မှု။ပ။
မှန်ကန်သော
တည်ကြည်မှုဟူသောအင်္ဂါရှစ်ပါးရှိသော
ဤအရိယမဂ်သည်ပင်
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်
မည်၏။
ရဟန်းတို့
သမဏဗြာဟ္မဏအချို့တို့သည်
ဤသို့
ဝိညာဏ်ကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
အထူးသိ၍
ဝိညာဏ်၌ ငြီးငွေ့ခြင်းငှါ
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းငှါ
ချုပ်ခြင်းငှါ
ကျင့်ကုန်၏၊
ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ကောင်းစွာ ကျင့်သူတို့
ဖြစ်ကုန်၏။
ထိုကောင်းစွာ
ကျင့်သူတို့သည်
ဤဓမ္မဝိနယ'သာသနာတော်
' ၌ ထောက်တည်နိုင်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
သမဏဗြာဟ္မဏအချို့တို့သည်
ဤသို့
ဝိညာဏ်ကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
အထူးသိ၍
ဝိညာဏ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းကြောင့်
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်
ချုပ်ခြင်းကြောင့်မစွဲလမ်း
မူ၍ ကိလေသာမှ လွတ်မြောက်ကုန်၏၊
ထိုသူတို့သည်
ကောင်းစွာ
လွတ်မြောက်သူတို့ဖြစ်ကုန်၏။
ထို
ကောင်းစွာ
လွတ်မြောက်ပြီးသူတို့သည်
အလုံးစုံကိစ္စ
ပြီးပြီး
ဖြစ်ကုန်၏။
ထိုအလုံးစုံကိစ္စပြီးပြီးဖြစ်ကုန်
သော သူတို့အား
ဝဋ်ဆင်းရဲဟူ၍
ပညတ်ရန်
မရှိတော့ပြီဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-သတ္တဋ္ဌာနသုတ်
၅၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ခုနစ်ဌာနတို့၌
လိမ္မာသော
သုံးမျိုးအားဖြင့်
ရှုသော
ရဟန်းကို ဤသာသနာတော်၌
အလုံးစုံ
ပြည့်စုံသူ
ကျင့်သုံးပြီးသူ
ယောက်ျားမြတ်ဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ရဟန်းသည်
အဘယ်သို့လျှင်
ခုနစ်ဌာနတို့၌
လိမ္မာသနည်း၊
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌ ရဟန်းသည်
ရုပ်ကို သိ၏၊
ရုပ်ဖြစ်ကြောင်းကို
သိ၏၊
ရုပ်ချုပ်ရာကို
သိ၏၊ ရုပ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
သိ၏။
ရုပ်၏သာယာဖွယ်ကို
သိ၏၊ ရုပ်၏
အပြစ်ကို သိ၏၊
ရုပ်မှ
ထွက်မြောက်မှုကို
သိ၏။ ဝေဒနာကို
သိ၏။ သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
သိ၏၊
ဝိညာဏ်ဖြစ်ကြောင်းကို
သိ၏၊ ဝိညာဏ်ချုပ်ရာကို
သိ၏၊ ဝိညာဏ်
ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
သိ၏။ ဝိညာဏ်၏
သာယာဖွယ်ကို
သိ၏၊
ဝိညာဏ်၏အပြစ်ကို
သိ၏၊
ဝိညာဏ်မှ
ထွက်မြောက်မှုကို
သိ၏။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ဟူသည်
အဘယ်နည်း။
မဟာဘုတ်လေးမျိုးနှင့်
မဟာဘုတ်လေးမျိုးတို့ကို
မှီ၍
ဖြစ်သောရုပ်တို့တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို
ရုပ်ဟု
ဆိုအပ်၏၊
အာဟာရဖြစ်ပေါ်မှုကြောင့်
ရုပ်ဖြစ်ပေါ်၏၊
အာဟာရချုပ်မှုကြောင့်
ရုပ်ချုပ်၏။
မှန်ကန်သော
မြင်မှု။ပ။
မှန်ကန်သော
တည်ကြည်မှုဟူသော
အင်္ဂါရှစ်ပါးရှိသော
ဤအရိယမဂ်သည်ပင်
ရုပ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်
မည်၏။
ရုပ်ကို စွဲ၍
ဖြစ်ပေါ်လာသောကိုယ်၏
ချမ်းသာမှု
စိတ်၏
ချမ်းသာမှုသည်
ရုပ်၏ သာယာဖွယ်
မည်၏၊
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောသည်
ရုပ်၏ အပြစ်
မည်၏။ ရုပ်၌
လိုချင်စွဲမက်မှု'ဆန္ဒရာဂ'ကို
ဖျောက်ခြင်းလိုချင်စွဲမက်မှု'ဆန္ဒရာဂ'ကို
ပယ်ခြင်းသည်
ရုပ်မှ
ထွက်မြောက်မှု
မည်၏။ ရဟန်းတို့
အချို့သော
သမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ဤသို့
ရုပ်ကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ရုပ်ဖြစ်ကြောင်းကို
အထူးသိ၍
ဤသို့ ရုပ်ချုပ်ရာကိုအထူးသိ၍
ဤသို့
ရုပ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
အထူးသိ၍ ဤသို့
ရုပ်၏
သာယာဖွယ်ကိုအထူးသိ၍
ဤသို့ ရုပ်၏ အပြစ်ကို
အထူးသိ၍
ဤသို့ ရုပ်မှ
ထွက်မြောက်မှုကို
အထူးသိ၍
ရုပ်၌
ငြီငွေ့ခြင်းငှါ
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းငှါ
ချုပ်ခြင်းငှါ
ကျင့်ကုန်၏။
ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ကောင်းစွာကျင့်သူတို့
ဖြစ်ကုန်၏။
ထိုကောင်းစွာ
ကျင့်သူတို့သည်
ဤဓမ္မဝိနယ 'သာသနာတော်'
၌
ထောက်တည်ရာရကုန်၏။
ရဟန်းတို့
အချို့သော
သမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်ကား
ဤသို့
ရုပ်ကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ရုပ်ဖြစ်ကြောင်းကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ရုပ်ချုပ်ရာကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ရုပ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကိုအထူးသိ၍
ဤသို့ ရုပ်၏
သာယာဖွယ်ကို
အထူးသိ၍
ဤသို့ ရုပ်၏
အပြစ်ကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ရုပ်မှထွက်မြောက်မှုကို
အထူးသိ၍
ရုပ်၌
ငြီငွေ့ခြင်းကြောင့်
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်
ချုပ်ခြင်းကြောင့်မစွဲလမ်း
မူ၍ ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်ကုန်၏၊
ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ကောင်းစွာလွတ်မြောက်သူတို့
ဖြစ် ကုန်၏။ ထိုကောင်းစွာ
လွတ်မြောက်ပြီးသူတို့သည်
အလုံးစုံကိစ္စ
ပြီးပြီးဖြစ်ကုန်၏။
ထိုအလုံးစုံကိစ္စ
ပြီးပြီးဖြစ်ကုန်သော
သူတို့အား
ဝဋ်ဆင်းရဲဟူ၍
ပညတ်ရန်
မရှိတော့ပြီ။
ရဟန်းတို့
ဝေဒနာဟူသည်
အဘယ်နည်း။
ရဟန်းတို့
ဝေဒနာအပေါင်းတို့သည်
ဤခြောက်ပါးတို့တည်း၊
မျက်စိအတွေ့ကြောင့်
ဖြစ်သော
ဝေဒနာ။ပ။
စိတ်အတွေ့ကြောင့်
ဖြစ်သောဝေဒနာတို့တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို
ဝေဒနာဟု
ဆိုအပ်၏။
ဖဿဖြစ်ပေါ်ခြင်းကြောင့်ဝေဒနာဖြစ်ပေါ်၏၊
ဖဿချုပ်ခြင်း
ကြောင့်
ဝေဒနာချုပ်၏။
မှန်ကန်သော
မြင်မှု။ပ။
မှန်ကန်သောတည်ကြည်မှုဟူသော
အင်္ဂါရှစ်ပါးရှိသော
ဤအရိယမဂ်သည်ပင်
ဝေဒနာချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်မည်၏။
ဝေဒနာကို စွဲ၍
ဖြစ်ပေါ်လာ
သောကိုယ်၏
ချမ်းသာမှု
စိတ်၏
ချမ်းသာမှုသည်
ဝေဒနာ၏သာယာဖွယ်
မည်၏။ မမြဲသော
ဆင်းရဲ သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောသည်
ဝေဒနာ၏
အပြစ်မည်၏။
ဝေဒနာ၌
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
ဖျောက်ခြင်း
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
ပယ်ခြင်းသည်
ဝေဒနာမှထွက်မြောက်မှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
အချို့သော
သမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ဤသို့
ဝေဒနာကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ဝေဒနာဖြစ်ကြောင်းကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ဝေဒနာချုပ်ရာကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ဝေဒနာချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
အထူးသိ၍
ဤသို့ ဝေဒနာ၏
သာယာဖွယ်ကို
အထူးသိ၍
ဤသို့ ဝေဒနာ၏ အပြစ်ကိုအထူးသိ၍
ဤသို့
ဝေဒနာမှ
ထွက်မြောက်မှုကို
အထူးသိ၍
ဝေဒနာ၌
ငြီငွေ့ခြင်းငှါ
စွဲမက်ခြင်းကင်းခြင်းငှါ
ချုပ်ခြင်းငှါ
ကျင့်ကုန်၏။
ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ကောင်းစွာ
ကျင့်သူတို့
ဖြစ်ကုန်၏။
ထိုကောင်းစွာ
ကျင့်သူတို့သည်
ဤဓမ္မဝိနယ
'သာသနာတော်' ၌
ထောက်တည်ရာ
ရကုန်၏။ ရဟန်းတို့အချို့သော
သမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်ကား
ဤသို့
ဝေဒနာကို
အထူးသိ၍ ။ပ။
ထိုအလုံးစုံကိစ္စပြီးပြီးဖြစ်ကုန်သော
သူတို့အား
ဝဋ်ဆင်းရဲဟူ၍
ပညတ်ရန်
မရှိတော့ပြီ။
ရဟန်းတို့
သညာဟူသည်
အဘယ်နည်း။
ရဟန်းတို့ သညာအပေါင်းတို့သည်
ဤခြောက်ပါးတို့
တည်း၊ အဆင်း၌
မှတ်သားမှု'သညာ'၊
အသံ၌ မှတ်သားမှု'သညာ'၊
အနံ့၌
မှတ်သားမှု'သညာ'၊
အရသာ၌ မှတ်သားမှု'သညာ'၊
အတွေ့အထိ၌
မှတ်သားမှု'သညာ'၊
ဓမ္မ၌
မှတ်သားမှု'သညာ'
တို့တည်း။
ရဟန်းတို့ ဤသည်ကို
သညာဟု
ဆိုအပ်၏။
ဖဿဖြစ်ပေါ်ခြင်းကြောင့်
မှတ်သားမှု'သညာ'
ဖြစ်ပေါ်၏၊
ဖဿချုပ်ခြင်း
ကြောင့်
မှတ်သားမှု
'သညာ' ချုပ်၏။
မှန်ကန်သော မြင်မှု။ပ။
မှန်ကန်သောတည်ကြည်မှုဟူသော
အင်္ဂါ
ရှစ်ပါးရှိသော
ဤအရိယမဂ်သည်ပင်
သညာချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်မည်၏။ပ။
ထိုအလုံးစုံကိစ္စ
ပြီးပြီးဖြစ်ကုန်သော
သူတို့အား
ဝဋ်ဆင်းရဲဟူ၍
ပညတ်ရန်
မရှိတော့ပြီ။
ရဟန်းတို့
သင်္ခါရတို့ဟူသည်
အဘယ်နည်း။
ရဟန်းတို့
စေ့ဆော်မှု 'စေတနာ'အပေါင်းတို့သည်
ဤခြောက်ပါးတို့တည်း၊
အဆင်း၌
စေ့ဆော်မှု'စေတနာ'။ပ။
ဓမ္မ၌ စေ့ဆော်မှု
'စေတနာ'
တို့တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသည်တို့ကို
သင်္ခါရတို့ဟု
ဆိုအပ်ကုန်၏။
ဖဿဖြစ်ပေါ်ခြင်းကြောင့်
သင်္ခါရ
ဖြစ်ပေါ်၏၊ ဖဿချုပ်ခြင်း
ကြောင့် သင်္ခါရ
ချုပ်၏။
မှန်ကန်သော
မြင်မှု။ပ။ မှန်ကန်သော
တည်ကြည်မှုဟူသောအင်္ဂါရှစ်ပါးရှိသော
ဤအရိယမဂ်သည်ပင်
သင်္ခါရတို့
ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်
မည်၏။
သင်္ခါရတို့ကို
စွဲ၍
ဖြစ်ပေါ်
လာသောကိုယ်၏
ချမ်းသာမှု
စိတ်၏
ချမ်းသာမှုသည်
သင်္ခါရတို့၏သာယာဖွယ်
မည်၏။
မမြဲသော ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်း
သဘောသည်
သင်္ခါရတို့၏
အပြစ်မည်၏။
သင်္ခါရတို့၌
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
ဖျောက်ခြင်း
လိုချင်စွဲမက်မှု'ဆန္ဒရာဂ'ကို
ပယ်ခြင်းသည်သင်္ခါရတို့မှ
ထွက်မြောက်မှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
အချို့သော
သမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ဤသို့
သင်္ခါရတို့ကို
အထူးသိ၍ ဤသို့
သင်္ခါရတို့ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
သင်္ခါရတို့
ချုပ်ရာကို
အထူးသိ၍ ဤသို့
သင်္ခါရတို့
ချုပ်ရာသို့ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
အထူးသိ၍ ။ပ။
သင်္ခါရတို့၌
ငြီငွေ့ခြင်းငှါ
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းငှါ
ချုပ်ခြင်းငှါ
ကျင့်ကုန်၏။
ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ကောင်းစွာ
ကျင့်သူတို့
ဖြစ်ကုန်၏။
ထိုကောင်းစွာ
ကျင့်သူတို့သည်
ဤဓမ္မဝိနယ
'သာသနာတော်' ၌
ထောက်တည်ရာ ရကုန်၏။ပ။
ထိုအလုံးစုံကိစ္စ
ပြီးပြီးဖြစ်ကုန်သော
သူတို့အား
ဝဋ်ဆင်းရဲဟူ၍
ပညတ်ရန် မရှိတော့ပြီ။
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်ဟူသည်
အဘယ်နည်း။
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်အပေါင်းတို့သည်
ဤခြောက်ပါးတို့တည်း။
စက္ခုဝိညာဏ်၊
သောတဝိညာဏ်၊
ဃာနဝိညာဏ်၊
ဇိဝှါဝိညာဏ်၊
ကာယဝိညာဏ်၊
မနောဝိညာဏ်တို့တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို
ဝိညာဏ်ဟု
ဆိုအပ်၏။ နာမ်ရုပ်ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကြောင့်
ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်၏၊
နာမ်ရုပ်ချုပ်ခြင်းကြောင့်
ဝိညာဏ်ချုပ်၏၊
မှန်ကန်သော
မြင်မှု။ပ။
မှန်ကန်သော
တည်ကြည်မှုဟူသောအင်္ဂါရှစ်ပါးရှိသော
ဤအရိယမဂ်သည်ပင်
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်
မည်၏။
ဝိညာဏ်ကိုစွဲ၍
ဖြစ်ပေါ်လာသောကိုယ်၏
ချမ်းသာမှု စိတ်၏
ချမ်းသာမှုသည်
ဝိညာဏ်၏
သာယာဖွယ် မည်၏၊
မမြဲ သော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောသည်
ဝိညာဏ်၏
အပြစ်မည်၏။
ဝိညာဏ်၌
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
ဖျောက်ခြင်း
လိုချင်စွဲမက်မှု'ဆန္ဒရာဂ'ကို
ပယ်ခြင်းသည်
ဝိညာဏ်မှထွက်မြောက်မှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
အချို့သော
သမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ဤသို့
ဝိညာဏ်ကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ဝိညာဏ်၏
သာယာဖွယ်ကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ဝိညာဏ်၏
အပြစ်ကို
အထူးသိ၍
ဤသို့ ဝိညာဏ်မှ
လွတ်မြောက်မှုကို
အထူးသိ၍ ဝိညာဏ်၌
ငြီငွေ့ခြင်းငှါ
စွဲမက်မှုကင်းခြင်းငှါ
ချုပ်ခြင်းငှါ
ကျင့်ကုန်၏။
ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ကောင်းစွာ
ကျင့်သူတို့
ဖြစ်ကုန်၏။
ထိုကောင်းစွာ
ကျင့်သူတို့သည်
ဤဓမ္မဝိနယ
'သာသနာတော်' ၌
ထောက်တည်ရာ
ရကုန်၏။
ရဟန်းတို့
အချို့သော
သမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်ကား
ဤသို့
ဝိညာဏ်ကို
အထူးသိ၍
ဤသို့ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကို
အထူးသိ၍
ဤသို့ ဝိညာဏ်ချုပ်ရာကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာသို့ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
အထူးသိ၍ ဤသို့
ဝိညာဏ်၏
သာယာဖွယ်ကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ဝိညာဏ်၏အပြစ်ကို
အထူးသိ၍
ဤသို့
ဝိညာဏ်မှ
ထွက်မြောက်မှုကို
အထူးသိ၍
ဝိညာဏ်၌
ငြီငွေ့ခြင်းကြောင့်စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်
ချုပ်ခြင်းကြောင့်
မစွဲလမ်းမူ၍
ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်ကုန်၏၊
ထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ကောင်းစွာ
လွတ်မြောက်သူတို့
ဖြစ်ကုန်၏။
ကောင်းစွာ
လွတ်မြောက်ပြီးသော
သူတို့သည်
အလုံးစုံကိစ္စ
ပြီးပြီး
ဖြစ်ကုန်၏။ ထိုအလုံးစုံကိစ္စ
ပြီးပြီးဖြစ်ကုန်သော
သူတို့အား
ဝဋ်ဆင်းရဲဟူ၍
ပညတ်ရန်
မရှိတော့ပြီ။
ရဟန်းတို့
ဤသို့လျှင်
ရဟန်းသည်
ခုနစ်ဌာနတို့၌
လိမ္မာ၏။
ရဟန်းတို့
ရဟန်းသည်
အဘယ်သို့လျှင်
သုံးမျိုးအားဖြင့်
ရှုဆင်ခြင်သူ
ဖြစ်သနည်း။
ရဟန်းတို့ ဤသာသနာတော်၌
ရဟန်းသည်
ဓာတ်အားဖြင့်
ရှု၏၊
အာယတနအားဖြင့်
ရှု၏၊
ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်အားဖြင့်ရှု၏၊
ရဟန်းတို့
ဤသို့လျှင်
ရဟန်းသည်
သုံးမျိုးအားဖြင့်
ရှုဆင်ခြင်သူ
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ခုနစ်ဌာနတို့၌
လိမ္မာသော သုံးမျိုးအားဖြင့်
ရှုသော ရဟန်းကို
ဤဓမ္မဝိနယ
'သာသနာတော်' ၌
အလုံးစုံ ပြည့်စုံသူကျင့်သုံးပြီသူ
ယောက်ျားမြတ်ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓသုတ်
၅၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ပူဇော်အထူးကို
ခံတော်မူထိုက်သော
(အလုံးစုံသော
တရားတို့ကို)ကိုယ်တိုင်မှန်စွာ
သိတော်မူသော
မြတ်စွာဘုရားကို
ရုပ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းကြောင့်
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်ချုပ်ခြင်းကြောင့်
မစွဲလမ်းမူ၍
ကိလေသာတို့မှ
လွတ်မြောက်ပြီးသော
သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ပညာအားဖြင့်
ကိလေသာတို့မှ
လွတ်မြောက်သော
ရဟန်းကိုလည်း
ရုပ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းကြောင့်စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်
ချုပ်ခြင်းကြောင့်
မစွဲလမ်းမူ၍
ကိလေသာတို့မှ
လွတ်မြောက်ပြီးသောပညာဝိမုတ္တရဟန်းဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ပူဇော်အထူးကို
ခံတော်မူထိုက်သော
(အလုံးစုံသော
တရားတို့ကို)ကိုယ်တိုင်မှန်စွာ
သိတော်မူသော
မြတ်စွာဘုရားကို
ဝေဒနာ၌
ငြီးငွေ့ခြင်းကြောင့်
စွဲမက်မှု ကင်းခြင်းကြောင့်
ချုပ်ခြင်းကြောင့်မစွဲလမ်းမူ၍
ကိလေသာတို့မှ
လွတ်မြောက်ပြီးသော
သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့ ပညာအားဖြင့်ကိလေသာတို့မှ
လွတ်မြောက်သော
ရဟန်းကိုလည်း
ဝေဒနာ၌
ငြီးငွေ့ခြင်းကြောင့်။ပ။
ပညာဝိမုတ္တရဟန်းဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ပူဇော်အထူးကို
ခံတော်မူထိုက်သော
(အလုံးစုံသောတရားတို့ကို)ကိုယ်တိုင်မှန်စွာ
သိတော်မူသော
မြတ်စွာဘုရားကို
သညာ၌ ။
သင်္ခါရတို့၌
။ ဝိညာဏ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းကြောင့်
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်း
ကြောင့် ချုပ်ခြင်းကြောင့်
မစွဲလမ်းမူ၍
ကိလေသာတို့မှ့လွတ်မြောက်ပြီးသော
သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ပညာအားဖြင့်
လွတ်မြောက်သောရဟန်းကိုလည်း
ဝိညာဏ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းကြောင့်
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်
ချုပ်ခြင်းကြောင့်
မစွဲလမ်းမူ၍
ကိလေသာတို့မှ
လွတ်မြောက်ပြီးသော
ပညာဝိမုတ္တရဟန်းဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုနှစ်ပါးတို့တွင်
ပူဇော်အထူးကို
ခံတော်မူထိုက်သော
(အလုံးစုံသော
တရားတို့ကို)ကိုယ်တိုင်မှန်စွာ
သိတော်မူသော
မြတ်စွာဘုရားနှင့်
ပညာအားဖြင့်
လွတ်မြောက်သော
ပညာဝိမုတ္တရဟန်းနှစ်ပါးတို့၏
အထူးကား
အဘယ်နည်း။
ပိုလွန်သော
အားထုတ်မှုကား
အဘယ်နည်း၊
ခြားနားမှုကားအဘယ်နည်းဟု
မိန့်တော်မူ၏။
မြတ်စွာဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတော်တို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာလျှင်
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။
မြတ်စွာဘုရားသာလျှင်
ရှေ့ဆောင်
ဖြစ်ပါကုန်၏။
မြတ်စွာဘုရားသာလျှင်ကိုးကွယ်ရာ
ရှိပါကုန်၏၊ အသျှင်ဘုရား
တောင်းပန်ပါ၏၊
ဤစကား၏ အနက်အဓိပ္ပါယ်ကို
မြတ်စွာဘုရားဉာဏ်၌
သာ ထင်စေတော်မူပါလော့၊
မြတ်စွာဘုရားထံမှ
ကြားနာရ၍
ရဟန်းတို့သည်
ဆောင်ထားရပါကုန်လတ္တံ့ဟု
(လျှောက်ကုန်၏)။
ရဟန်းတို့
သို့ဖြစ်လျှင်
နာကြကုန်လော့၊
ကောင်းစွာ
နှလုံးသွင်းကုန်လော့၊
ဟောပေအံ့ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
''အသျှင်ဘုရား
ကောင်းပါပြီ''ဟု
ထိုရဟန်းတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားအားပြန်ကြားလျှောက်ထားကုန်၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို မိန့်တော်မူ၏-
ရဟန်းတို့
ပူဇော်အထူးကို
ခံတော်မူထိုက်သော
(အလုံးစုံသော
တရားတို့ကို)ကိုယ်တိုင်မှန်စွာ
သိတော်မူသော
မြတ်စွာဘုရားသည်
မဖြစ်ပေါ်သေးသော
လမ်းကို
ဖြစ်ပေါ်စေ၏၊
မဖြစ်သေးသော
လမ်းကိုဖြစ်စေ၏၊
မပြောကြားဖူးသေးသော
လမ်းကို
ပြောကြားတော်မူ၏၊
လမ်းကို
သိတော်မူ၏၊
လမ်း၌
ကျွမ်းကျင်တော်မူ၏၊
လမ်း၌
လိမ္မာတော်မူ၏၊
ရဟန်းတို့
ယခုအခါ တပည့်တို့သည်
လမ်းသို့
အစဉ်လိုက်ကုန်လျက်
နေကုန်၏၊
နောက်မှ
ပြည့်စုံကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ပူဇော်အထူးကို
ခံတော်မူထိုက်သော
(အလုံးစုံသော
တရားတို့ကို)ကိုယ်တိုင်မှန်စွာ
သိတော်မူသော
မြတ်စွာဘုရားနှင့်
ပညာဖြင့်လွတ်မြောက်သော
ရဟန်း တို့၏
အထူးကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
ပိုလွန်သော
အားထုတ်မှုကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
ခြားနားမှုကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-အနတ္တလက္ခဏသုတ်
၅၉။
အခါတစ်ပါး၌
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဗာရာဏသီပြည်
ဣသိပတန
မိဂဒါဝုန်တော၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏။
ထိုအခါ
မြတ်စွာဘုရားသည်
ပဉ္စဝဂ္ဂီရဟန်းတို့ကို
''ရဟန်းတို့''ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
အသျှင်ဘုရားဟု
ထိုရဟန်းတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားအား
ပြန်ကြားလျှောက်ထားကုန်၏-
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည်
အတ္တမဟုတ်၊
ရဟန်းတို့ ရုပ်သည်
အတ္တ
ဖြစ်ခဲ့ငြားအံ့၊
ဤရုပ်သည် နာကျင်ခြင်းငှါ
မဖြစ်ရာ၊
''ငါ၏ ရုပ်သည်
ဤသို့
ဖြစ်စေ၊ ငါ၏
ရုပ်သည်
ဤသို့
မဖြစ်စေလင့်''ဟု
ရုပ်၌
တောင့်တမှုကို
ရကောင်းရာ၏။
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည်
အတ္တမဟုတ်သောကြောင့်
နာကျင်ခြင်းငှါ
ဖြစ်၏။
''ငါ၏
ရုပ်သည်
ဤသို့
ဖြစ်စေ၊ ငါ၏
ရုပ်သည် ဤသို့
မဖြစ်စေလင့်''ဟု
ရုပ်၌
တောင့်တမှုကို
ရလည်းမရ။
ဝေဒနာသည်
အတ္တမဟုတ်၊
ရဟန်းတို့
ဝေဒနာသည် အတ္တ
ဖြစ်ခဲ့ငြားအံ့၊
ဤဝေဒနာသည်
နာကျင်ခြင်းငှါ
မဖြစ်ရာ၊
''ငါ၏
ဝေဒနာသည်
ဤသို့
ဖြစ်စေ၊ ငါ၏
ဝေဒနာသည်
ဤသို့
မဖြစ်စေလင့်''ဟုဝေဒနာ၌
တောင့်တမှုကို
ရကောင်းရာ၏။
ရဟန်းတို့
ဝေဒနာသည်
အတ္တမဟုတ်သောကြောင့်နာကျင်ခြင်း
ငှါ ဖြစ်၏။
''ငါ၏
ဝေဒနာသည်
ဤသို့
ဖြစ်စေ၊ ငါ၏
ဝေဒနာသည်
ဤသို့မဖြစ်စေလင့်''ဟု
ဝေဒနာ၌
တောင့်တမှုကို
ရလည်း မရ။
သညာသည်
အတ္တမဟုတ်။ပ။
သင်္ခါရတို့သည်
အတ္တမဟုတ်ကုန်၊
ရဟန်းတို့
သင်္ခါရတို့သည်
အတ္တ့ဖြစ်ကုန်ငြားအံ့၊
နာကျင်ခြင်းငှါ
မဖြစ်ကုန်ရာ၊
''ငါ၏
သင်္ခါရတို့သည်
ဤသို့ ဖြစ်စေကုန်သတည်း၊
ငါ၏သင်္ခါရတို့သည်
ဤသို့ မဖြစ်စေကုန်သတည်း
''ဟု သင်္ခါရတို့၌
တောင့်တမှုကို
ရကောင်းရာ၏။
ရဟန်းတို့သင်္ခါရတို့သည်
အတ္တမဟုတ်သောကြောင့်
နာကျင်ခြင်းငှါ
ဖြစ်ကုန်၏။
''ငါ၏ သင်္ခါရတို့သည်
ဤသို့ဖြစ်စေ
ကုန်သတည်း၊
ငါ၏
သင်္ခါရတို့သည်
ဤသို့
မဖြစ်စေကုန်သတည်း''ဟု
သင်္ခါရတို့၌
တောင့်တမှုကိုရလည်း
မရ။
ဝိညာဏ်သည်
အတ္တမဟုတ်၊ ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်သည်
အတ္တ
ဖြစ်ခဲ့ငြားအံ့၊
နာကျင်ခြင်းငှါ
မဖြစ်ရာ၊
''ငါ၏
ဝိညာဏ်သည်
ဤသို့
ဖြစ်စေ၊ ငါ၏
ဝိညာဏ်သည်
ဤသို့ မဖြစ်စေလင့်''ဟု
ဝိညာဏ်၌
တောင့်တမှုကို
ရကောင်းရာ၏။
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်သည်
အတ္တမဟုတ်သောကြောင့်
နာကျင်ခြင်းငှါ
ဖြစ်၏။
''ငါ၏ဝိညာဏ်သည်
ဤသို့
ဖြစ်စေ၊ ငါ၏
ဝိညာဏ်သည်
ဤသို့
မဖြစ်စေလင့်''ဟု
ဝိညာဏ်၌
တောင့်တမှုကိုရလည်း
မရ။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကုန်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲလော
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသောဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို ''
ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊ ဤရုပ်သည်
ငါ ဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ'တည်း''ဟု
ရှုခြင်းငှါ
သင့်လျော်ပါမည်လော။
မသင့်လျော်ပါအသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲလော
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
'' ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ'တည်း''ဟု
ရှုခြင်းငှါသင့်လျော်ပါမည်လော။
မသင့်လျော်ပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
ထိုသို့ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်
အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး အနီးလည်းဖြစ်သောအလုံးစုံသော
ရုပ်ကို ''
ဤရုပ်သည် ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊ ဤရုပ်သည်
ငါ၏ကိုယ်'အတ္တ'
မဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
အတိတ်
အနာဂတ်ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သော
အလုံးစုံသော
ဝေဒနာကို ''
ဤဝေဒနာသည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊ ဤဝေဒနာသည်
ငါ မဟုတ်၊
ဤဝေဒနာသည်
ငါ၏ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာမှန်ကန်သော
ပညာဖြင့် ရှုရမည်။
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သော။ပ။
အဝေး အနီးလည်းဖြစ်သော
အလုံးစုံသော
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို
''
ဤသင်္ခါရတို့သည်ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်ကုန်၊
ဤသင်္ခါရတို့သည်
ငါ
မဟုတ်ကုန်၊ ဤသင်္ခါရတို့သည်
ငါ၏ကိုယ် 'အတ္တ'မဟုတ်ကုန်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
အတိတ် အနာဂတ်ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်
အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သော
အလုံးစုံသော
ဝိညာဏ်ကို ''
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော ပညာ
ဖြင့်
ရှုရမည်။
ရဟန်းတို့
ဤသို့ ရှုသော
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝေဒနာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
သညာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
သင်္ခါရတို့၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝိညာဏ်၌လည်းငြီးငွေ့၏၊
ငြီးငွေ့သော်
စွဲမက်မှု ကင်း၏၊
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်
(ကိလေသာမှ)
လွတ်မြောက်၏၊
(ကိလေသာမှ)
လွတ်မြောက်သော်
(ကိလေသာမှ)
''လွတ်မြောက်ပြီ''ဟု
အသိဉာဏ် ဖြစ်ပေါ်၏၊
''ပဋိသန္ဓေ
နေမှု
ကုန်ပြီ၊
အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးပြီးပြီ၊
ပြုဖွယ် (မဂ်)
ကိစ္စကို
ပြုပြီးပြီ၊
ဤ (မဂ်)
ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသော
ပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီ''ဟု
ဟောတော်မူ၏။
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏၊
ပဉ္စဝဂ္ဂီရဟန်းတို့သည်
မြတ်စွာဘုရား
မိန့်တော်မူသော
စကားကို
နှစ်လိုသည်
ဖြစ်၍ ဝမ်းမြောက်စွာ
ခံယူကုန်ပြီ။
ဤဂါထာမဖက် သက်သက်သောဒေသနာကို
ဟောတော်မူအပ်သည်ရှိသော်
ပဉ္စဝဂ္ဂီရဟန်းတို့၏
စိတ်တို့သည်
မစွဲလမ်းမူ၍
အာသဝေါတို့မှလွတ်မြောက်ကုန်၏။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-မဟာလိသုတ်
၆၀။
အကျွန်ုပ်သည်
ဤသို့
ကြားနာခဲ့ရပါသည်-
အခါတစ်ပါး၌
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဝေသာလီပြည်မဟာဝုန်တော
ပြာသာဒ်ဆောင်
ပေါက်သောကျောင်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏။ ထိုအခါမဟာလိလိစ္ဆဝီသည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
။ပ။ တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်လျက်
ဤစကားကိုလျှောက်၏-
''အသျှင်ဘုရား
ပူရဏကဿပသည်
သတ္တဝါတို့
ညစ်ညူးရန်
အကြောင်း
မရှိ၊
အထောက်အပံ့
မရှိ၊ အကြောင်း
မရှိဘဲ
အထောက်အပံ့
မရှိဘဲ
သတ္တဝါတို့သည်
ညစ်ညူးကုန်၏။
သတ္တဝါတို့
စင်ကြယ်ရန်အကြောင်း
မရှိ၊
အထောက်အပံ့
မရှိ၊ အကြောင်း
မရှိဘဲ
အထောက်အပံ့
မရှိဘဲ
သတ္တဝါတို့သည်စင်ကြယ်ကုန်၏ဟု
ဆိုကုန်၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်ကား
ဤအရာ၌
အဘယ်သို့
မိန့်ဆိုပါသနည်း''ဟုလျှောက်၏။
မဟာလိ
သတ္တဝါတို့
ညစ်ညူးရန်
အကြောင်းရှိ၏၊
အထောက်အပံ့ရှိ၏၊
သတ္တဝါတို့သည်
အကြောင်းရှိကုန်
အထောက်အပံ့ရှိကုန်သည်
ဖြစ်၍
ညစ်ညူးကုန်၏။
မဟာလိ
သတ္တဝါတို့
စင်ကြယ်ရန်
အကြောင်းရှိ၏၊
အထောက်အပံ့ရှိ၏၊
သတ္တဝါတို့သည်
အကြောင်းရှိကုန်သည်
အထောက်အပံ့ရှိကုန်သည်
ဖြစ်၍
စင်ကြယ်ကုန်၏ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
အသျှင်ဘုရား
သတ္တဝါတို့
ညစ်ညူးရန်
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကားအဘယ်ပါနည်း၊
သတ္တဝါတို့သည်
အဘယ်အကြောင်းရှိကုန်သည်
အဘယ်အထောက်အပံ့ရှိကုန်သည်
ဖြစ်၍
ညစ်ညူးပါကုန်သနည်း။
မဟာလိ
ဤရုပ်သည်
စင်စစ်
ဆင်းရဲသာ
ဖြစ်ငြားအံ့၊
ဆင်းရဲသို့သာ
ကျရောက်ငြားအံ့၊
ဆင်းရဲသို့
သာသက်ဝင်ငြားအံ့၊
ချမ်းသာသို့
မသက်ဝင်ငြားအံ့၊
သတ္တဝါတို့သည်
ရုပ်၌ ပြင်းစွာ
မစွဲမက်ကုန်ရာ။
မဟာလိ
ရုပ်သည်
ချမ်းသာ၏၊
ချမ်းသာသို့
ကျရောက်၏၊
ချမ်းသာသို့
သက်ဝင်၏၊
ဆင်းရဲသို့
မသက်ဝင်၊
ထို့ကြောင့်
သတ္တဝါတို့သည်
ရုပ်၌
ပြင်းစွာ
စွဲမက်ကုန်၏၊
ပြင်းစွာ
စွဲမက်ခြင်းကြောင့်
ယှဉ်စပ်ကုန်၏၊
ယှဉ်စပ်ခြင်းကြောင့်
ညစ်ညူးကုန်၏။
မဟာလိ
ဤသည်ကား
သတ္တဝါတို့
ညစ်ညူးရန်
အကြောင်းတည်း၊
ညစ်ညူးရန်
အထောက်အပံ့တည်း။
ဤသို့လည်း
သတ္တဝါတို့သည်
အကြောင်းရှိကုန်သည်
အထောက်အပံ့ရှိကုန်သည်
ဖြစ်၍
ညစ်ညူးကုန်၏။
မဟာလိ
ဤဝေဒနာသည်
စင်စစ်
ဆင်းရဲသာ
ဖြစ်ငြားအံ့၊
ဆင်းရဲသို့သာ
ကျရောက်ငြားအံ့၊
ဆင်းရဲသို့သာ
သက်ဝင်ငြားအံ့၊
ချမ်းသာသို့
မသက်ဝင်ငြားအံ့၊
သတ္တဝါတို့သည်
ဝေဒနာ၌
ပြင်းစွာ မစွဲမက်ကုန်ရာ။
မဟာလိ
ဝေဒနာသည်
ချမ်းသာ၏၊
ချမ်းသာသို့
ကျရောက်၏၊
ချမ်းသာသို့
သက်ဝင်၏၊
ဆင်းရဲသို့
မသက်ဝင်၊
ထို့ကြောင့်
သတ္တဝါတို့သည်
ဝေဒနာ၌
ပြင်းစွာ
စွဲမက်ကုန်၏၊
ပြင်းစွာ
စွဲမက်ခြင်းကြောင့်
ယှဉ်စပ်ကုန်၏၊
ယှဉ်စပ်ခြင်းကြောင့်
ညစ်ညူးကုန်၏။
မဟာလိ
ဤသည်လည်း
သတ္တဝါတို့ညစ်ညူးရန်
အကြောင်းတည်း၊
ညစ်ညူးရန် အထောက်အပံ့တည်း။
ဤသို့လည်း
သတ္တဝါတို့သည့်အကြောင်းရှိကုန်သည်
အထောက်အပံ့ရှိကုန်သည်
ဖြစ်၍
ညစ်ညူးကုန်၏။
မဟာလိ
သညာသည်။ပ။
မဟာလိ
သင်္ခါရတို့သည်
စင်စစ်
ဆင်းရဲသာ
ဖြစ်ကုန်ငြားအံ့၊
ဆင်းရဲ သို့သာကျရောက်ကုန်ငြားအံ့၊
ဆင်းရဲသို့သာ
သက်ဝင်ကုန်ငြားအံ့၊
ချမ်းသာသို့
မသက်ဝင်ကုန်ငြားအံ့၊
သတ္တဝါတို့သည်
သင်္ခါရတို့၌
ပြင်းစွာ
မစွဲမက်ကုန်ရာ။
မဟာလိ
သင်္ခါရတို့သည်
ချမ်းသာကုန်၏၊
ချမ်းသာ္စသို့
ကျရောက်ကုန်၏၊
ချမ်းသာသို့
သက်ဝင်ကုန်၏၊
ဆင်းရဲသို့
မသက်ဝင်ကုန်၊
ထို့ကြောင့်
သတ္တဝါတို့သည်
သင်္ခါရတို့၌
ပြင်းစွာ
စွဲမက်ကုန်၏၊
ပြင်စွာ
စွဲမက်ခြင်းကြောင့်
ယှဉ်စပ်ကုန်၏၊
ယှဉ်စပ်ခြင်းကြောင့်
ညစ်ညူးကုန်၏။
မဟာလိ
ဤသည်လည်း
သတ္တဝါတို့ ညစ်ညူးရန်အကြောင်းတည်း၊
ညစ်ညူးရန်
အထောက်အပံ့တည်း။
ဤသို့လည်း
သတ္တဝါတို့သည်အကြောင်းရှိကုန်သည်
အထောက်အပံ့ရှိကုန်သည်
ဖြစ်၍
ညစ်ညူးကုန်၏။
မဟာလိ
ဝိညာဏ်သည်
စင်စစ်
ဆင်းရဲသာ
ဖြစ်ငြားအံ့၊
ဆင်းရဲသို့သာ
ကျရောက်ငြားအံ့၊
ဆင်းရဲသို့သာ
သက်ဝင်ငြားအံ့၊
ချမ်းသာသို့
မသက်ဝင်ငြားအံ့၊
သတ္တဝါတို့သည်
ဝိညာဏ်၌ ပြင်းစွာ
မစွဲမက်ကုန်ရာ။
မဟာလိ
ဝိညာဏ်သည် ချမ်းသာ၏၊
ချမ်းသာသို့
ကျရောက်၏၊
ချမ်းသာသို့
သက်ဝင်၏၊
ဆင်းရဲသို့မသက်ဝင်၊
ထို့ကြောင့်
သတ္တဝါတို့သည်
ဝိညာဏ်၌
ပြင်းစွာ
စွဲမက်ကုန်၏၊
ပြင်းစွာ
စွဲမက်ခြင်းကြောင့်ယှဉ်စပ်ကုန်၏၊
ယှဉ်စပ်ခြင်းကြောင့်
ညစ်ညူးကုန်၏။
မဟာလိ
ဤသည်လည်း
သတ္တဝါတို့
ညစ်ညူးရန်အကြောင်းတည်း၊
ညစ်ညူးရန်
အထောက်အပံ့တည်း။
ဤသို့လည်း
သတ္တဝါတို့သည်
အကြောင်းရှိကုန်သည်
အထောက်အပံ့ရှိကုန်သည်
ဖြစ်၍
ညစ်ညူးကုန်၏။
အသျှင်ဘုရား
သတ္တဝါတို့သည်
စင်ကြယ်ရန် အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကားအဘယ်ပါနည်း၊
သတ္တဝါတို့သည်
အဘယ်အကြောင်းရှိကုန်သည်
အဘယ်အထောက်အပံ့ရှိကုန်သည်
ဖြစ်၍
စင်ကြယ်ပါကုန်သနည်း။
မဟာလိ
ဤရုပ်သည်
စင်စစ်
ချမ်းသာသာ
ဖြစ်ငြားအံ့၊
ချမ်းသာသို့သာ
ကျရောက်ငြားအံ့၊
ချမ်းသာသို့သာ
သက်ဝင်ငြားအံ့၊
ဆင်းရဲသို့
မသက်ဝင်ငြားအံ့၊
သတ္တဝါတို့သည်
ရုပ်၌
မငြီးငွေ့ကုန်ရာ။
မဟာလိ
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ဆင်းရဲသို့
ကျရောက်၏၊
ဆင်းရဲသို့
သက်ဝင်၏၊
ချမ်းသာသို့
မသက်ဝင်၊
ထို့ကြောင့်
သတ္တဝါတို့သည်
ရုပ်၌
ငြီးငွေ့ကုန်၏၊
ငြီးငွေ့သော်
စွဲမက်မှု
ကင်းကုန်၏၊
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်
စင်ကြယ်ကုန်၏။
မဟာလိ ဤသည်လျှင်
သတ္တဝါတို့
စင်ကြယ်ရန်အကြောင်းတည်း၊
အထောက်အပံ့တည်း။
သတ္တဝါတို့သည်
ဤသို့ အကြောင်းရှိကုန်သည်အထောက်အပံ့ရှိ
ကုန်သည်
ဖြစ်၍
စင်ကြယ်ကုန်၏။
မဟာလိ
ဝေဒနာသည်
စင်စစ်
ချမ်းသာသာ
ဖြစ်ခဲ့ငြားအံ့။ပ။
မဟာလိ
သညာသည်။ပ။
မဟာလိသင်္ခါရတို့သည်
စင်စစ်
ချမ်းသာသာ
ဖြစ်ခဲ့ကုန်ငြားအံ့။ပ။
မဟာလိ
ဝိညာဏ်သည်
စင်စစ်
ချမ်းသာသာဖြစ်ခဲ့ငြားအံ့၊
ချမ်းသာသို့သာ
ရောက်ငြားအံ့၊
ချမ်းသာသို့သာ
သက်ဝင်ငြားအံ့၊
ဆင်းရဲသို့
မသက်ဝင်ငြားအံ့၊
သတ္တဝါတို့သည်
ဝိညာဏ်၌
မငြီးငွေ့ကုန်ရာ။
မဟာလိ
ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ဆင်းရဲသို့ကျရောက်၏၊
ဆင်းရဲသို့
သက်ဝင်၏၊
ချမ်းသာသို့
မသက်ဝင်၊
ထို့ကြောင့်
သတ္တဝါတို့သည်
ဝိညာဏ်၌
ငြီးငွေ့ကုန်၏၊
ငြီးငွေ့သော်
စွဲမက်မှု
ကင်းကုန်၏၊
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်
စင်ကြယ်ကုန်၏။
မဟာလိ ဤသည်လျှင်
သတ္တဝါတို့
စင်ကြယ်ရန်
အကြောင်းတည်း၊
အထောက်အပံ့တည်း။
သတ္တဝါတို့သည်
ဤသို့အကြောင်းရှိကုန်သည်
အထောက်အပံ့ရှိကုန်သည်
ဖြစ်၍
စင်ကြယ်ကုန်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-အာဒိတ္တသုတ်
၆၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည် ပြောင်ပြောင်
တောက်လောင်၏၊
ဝေဒနာသည်
ပြောင်ပြောင်
တောက်လောင်၏၊
သညာသည် ပြောင်ပြောင်
တောက်လောင်၏၊
သင်္ခါရတို့သည်
ပြောင်ပြောင့်တောက်လောင်ကုန်၏၊
ဝိညာဏ်သည်
ပြောင်ပြောင်
တောက်လောင်၏။
ရဟန်းတို့ ဤသို့
မြင်သောအကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝေဒနာ၌လည်း ငြီးငွေ့၏၊
သညာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
သင်္ခါရတို့၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝိညာဏ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ငြီးငွေ့သော်
စွဲမက်မှု
ကင်း၏၊
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်
(ကိလေသာမှ)
လွတ်မြောက်၏၊
(ကိလေသာမှ)
လွတ်မြောက်သော်
(ကိလေသာ မှ)
''လွတ်မြောက်ပြီ''ဟု
အသိဉာဏ် ဖြစ်ပေါ်၏၊
''ပဋိသန္ဓေနေမှု
ကုန်ပြီ၊
အကျင့်မြတ်ကိုကျင့်သုံးပြီးပြီ၊
ပြုဖွယ် (မဂ်)
ကိစ္စကို
ပြုပြီးပြီ၊
ဤ (မဂ်ကိစ္စ)
အလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီ''ဟုသိ၏ဟု
(မိန့်
တော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-နိရုတ္တိပထသုတ်
၆၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ပညာရှိသမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
မတားမြစ်အပ်ကုန်သော
မစွန့်အပ်ကုန်သော
မစွန့်ဖူးကုန်သော
သဒ္ဒါ, အမည်,
ပညတ်
ဤသုံးမျိုးတို့ကို
ယခုလည်း
မစွန့်အပ်ကုန်၊
နောင်လည်း စွန့်အပ်လိမ့်မည်
မဟုတ်ကုန်။
အဘယ်သုံးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-ရဟန်းတို့
လွန်ပြီး
ချုပ်ပြီးဖောက်ပြန်ပြီးသော
ရုပ်အား
''ဖြစ်ပြီး''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
''ဖြစ်ပြီး''ဟူသော
အမည်ကို''ဖြစ်ပြီး''ဟူ
သော ပညတ်ကို
ရ၏၊
''ဖြစ်ဆဲ''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
မရ၊
''ဖြစ်လတ္တံ့''ဟူသောအခေါ်အဝေါ်ကို
မရ။ လွန်ပြီး
ချုပ်ပြီး
ဖောက်ပြန်ပြီးသော
ဝေဒနာအား
''ဖြစ်ပြီး''ဟူသောအခေါ်အဝေါ်ကို
''ဖြစ်ပြီး''ဟူသော
အမည်ကို
''ဖြစ်ပြီး''ဟူသော
ပညတ်ကို ရ၏၊
''ဖြစ်ဆဲ''ဟူသောအခေါ်အဝေါ်ကို
မရ၊ ''ဖြစ်လတ္တံ့''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
မရ။ လွန်ပြီး
ချုပ်ပြီး
ဖောက်ပြန်ပြီးသောသညာအား။
သင်္ခါရတို့အား
''ဖြစ်ပြီး''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
''ဖြစ်ပြီး''ဟူသော
အမည်ကို''ဖြစ်ပြီး''ဟူသော
ပညတ်ကို ရ၏၊
''ဖြစ်ဆဲ''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
မရ၊
''ဖြစ်လတ္တံ့''
ဟူသောအခေါ်အဝေါ်ကို
မရ။ လွန်ပြီး
ချုပ်ပြီး
ဖောက်ပြန်ပြီးသော
ဝိညာဏ်အား
''ဖြစ်ပြီး''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
''ဖြစ်ပြီး''ဟူသော
အမည်ကို
''ဖြစ်ပြီး''ဟူသော
ပညတ်ကို ရ၏၊
''ဖြစ်ဆဲ''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
မရ၊ ''ဖြစ်လတ္တံ့''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
မရ။
ရဟန်းတို့
မဖြစ်သေး
မထင်ရှားသေးသော
ရုပ်အား
''ဖြစ်လတ္တံ့''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
''ဖြစ်လတ္တံ့''ဟူသော
အမည်ကို
''ဖြစ်လတ္တံ့''ဟူသော
ပညတ်ကို ရ၏၊
''ဖြစ်ဆဲ''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
မရ၊
''ဖြစ်ပြီး''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
မရ။ မဖြစ်သေး
မထင်ရှားသေးသော
ဝေဒနာအား
''ဖြစ်လတ္တံ့''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
''ဖြစ်လတ္တံ့''ဟူသော
အမည်ကို
''ဖြစ်လတ္တံ့''ဟူသော
ပညတ်ကို ရ၏၊
''ဖြစ်ဆဲ''ဟူ
သော အခေါ်အဝေါ်ကို
မရ၊
''ဖြစ်ပြီး''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
မရ။
မဖြစ်သေးမထင်ရှားသေးသော
သညာအား။ သင်္ခါရတို့အား
''ဖြစ်လတ္တံ့''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို''ဖြစ်လတ္တံ့''
ဟူသော
အမည်ကို
''ဖြစ် လတ္တံ့''ဟူသော
ပညတ်ကို ရ၏၊
''ဖြစ်ဆဲ''ဟူသောအခေါ်အဝေါ်ကို
မရ၊
''ဖြစ်ပြီး''
ဟူသော အခေါ်
အဝေါ်ကို မရ။
မဖြစ်သေး
မထင်ရှားသေးသောဝိညာဏ်အား
''ဖြစ်လတ္တံ့''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
''ဖြစ်လတ္တံ့''
ဟူသော
အမည်ကို''ဖြစ်လတ္တံ့''ဟူသော
ပညတ်ကို ရ၏၊
''ဖြစ်ဆဲ''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
မရ၊ ''ဖြစ်ပြီး''
ဟူသောအခေါ်အဝေါ်ကို
မရ။
ရဟန်းတို့
ဖြစ်နေသော
ထင်ရှားနေသော
ရုပ်အား
''ဖြစ်ဆဲ''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
''ဖြစ်ဆဲ''ဟူသော
အမည်ကို
''ဖြစ်ဆဲ''ဟူသော
ပညတ်ကို ရ၏၊
''ဖြစ်ပြီး''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
မရ၊
''ဖြစ်လတ္တံ့''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
မရ။
ဖြစ်နေသော
ထင်ရှားနေသော
ဝေဒနာအား
''ဖြစ်ဆဲ''
ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
''ဖြစ်ဆဲ''ဟူသော
အမည်ကို
''ဖြစ်ဆဲ''ဟူသော
ပညတ်ကို ရ၏၊
''ဖြစ်ပြီး''ဟူသော
အခေါ့်အဝေါ်ကို
မရ၊ ''ဖြစ်လတ္တံ့''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
မရ။ ဖြစ်နေသော
ထင်ရှားနေသော
သညာအား။
သင်္ခါရတို့အား
''ဖြစ်ဆဲ''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
''ဖြစ်ဆဲ''ဟူသော
အမည်ကို
''ဖြစ်ဆဲ''ဟူသော
ပညတ်ကို ရ၏၊
''ဖြစ်ပြီး''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
မရ၊
''ဖြစ်လတ္တံ့''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
မရ။
ဖြစ်နေသော
ထင်ရှားနေသော
ဝိညာဏ်အား
''ဖြစ်ဆဲ''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
''ဖြစ်ဆဲ''ဟူသောအမည်ကို
''ဖြစ်ဆဲ'' ဟူသော
ပညတ်ကို ရ၏၊
''ဖြစ်ပြီး''ဟူသော
အခေါ်အဝေါ်ကို
''ဖြစ်လတ္တံ့''
ဟူသောအခေါ်အဝေါ်ကို
မရ။
ရဟန်းတို့
ပညာရှိသမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
မတားမြစ်အပ်ကုန်သော
မစွန့်အပ်ကုန်သော
မစွန့်ဖူးကုန်သော
သဒ္ဒါ, အမည်,
ပညတ်
ဤသုံးမျိုးတို့ကို
ယခုလည်း
မစွန့်အပ်ကုန်၊
နောင်လည်း စွန့်အပ်လိမ့်မည်
မဟုတ်ကုန်။
ရဟန်းတို့ အကြောင်းမရှိဟု
အယူရှိကုန်သော
ပြုသော်လည်း
ပြုသည်
မမည်ဟုအယူရှိကုန်သော
အကျိုးမရှိဟု
အယူရှိကုန်သော
ဥက္ကလဇနပုဒ်သား
ဝဿနှင့်
ဘညတို့သော်မှလည်းကဲ့ရဲ့
ပုတ်ခတ်
ပြစ်တင်
စွပ်စွဲမည်ကို
ကြောက်သောကြောင့်
ဤသဒ္ဒါ, အမည်,
ပညတ်
သုံးမျိုးတို့ကိုကဲ့ရဲ့ဖွယ်
တားမြစ်ဖွယ်ဟု
မထင်ခဲ့ကုန်ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)
ဒသမသုတ်။
မဇ္ဈိမပဏ္ဏာသက၏
ရှေးဦးစွာသော
ဥပယဝဂ်
ပြီး၏။
------
(၇)
၂-အရဟန္တဝဂ်
၁-ဥပါဒိယမာနသုတ်
၆၃။
အကျွန်ုပ်သည်
ဤသို့
ကြားနာခဲ့ရပါသည်-
အခါတစ်ပါး၌
မြတ်စွာဘုရားသည်
သာဝတ္ထိပြည်အနာထပိဏ်သူဌေး၏
အရံဖြစ်သော
ဇေတဝန်ကျောင်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏။
ထိုအခါ
ရဟန်းတစ်းပါးသည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်၍ ရှိခိုးပြီးလျှင်
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်ပြီးသော်
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏-
''အသျှင်ဘုရား
တောင်းပန်ပါ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်တပည့်တော်
အား
အကျဉ်းအားဖြင့်
တရားဟောတော်မူပါလော့၊
တပည့်တော်သည်
မြတ်စွာဘုရား၏ယင်းတရားကို
ကြားနာရသော်
တစ်ယောက်တည်း
ဆိတ်ငြိမ်ရာသို့
ကပ်၍
မမေ့မလျော့ပြင်းစွာလုံ့လပြုလျက်
နိဗ္ဗာန်သို့
စေလွှတ်သော
စိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍
နေလိုပါ၏ ''ဟု
လျှောက်၏။
ရဟန်းစွဲလမ်းသော်
မာရ်သည်
နှောင်ဖွဲ့
အပ်၏၊
မစွဲလမ်းသော်
မာရ်မှ
လွတ်မြောက်၏။
ဘုန်းတော်ကြီးသောမြတ်စွာဘုရား
သိပါပြီ၊
ကောင်းသော
စကားကို
ဆိုတော်မူတတ်သော
မြတ်စွာဘုရား
သိပါပြီဟု (လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ငါ
အကျဉ်းဟောအပ်သော
စကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို သင်
အဘယ်သို့
သိသနည်း။
အသျှင်ဘုရား
ရုပ်ကို
စွဲလမ်းသော်
မာရ်သည် နှောင်ဖွဲ့အပ်၏၊
မစွဲလမ်းသော်
မာရ်မှ
လွတ်မြောက်၏၊
ဝေဒနာကို
စွဲလမ်းသော်
မာရ်သည် နှောင်ဖွဲ့အပ်၏၊
မစွဲလမ်းသော်
မာရ်မှ လွတ်မြောက်၏၊
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
စွဲလမ်းသော်
မာရ်သည်
နှောင်ဖွဲ့အပ်၏၊
မစွဲလမ်းသော်
မာရ်မှလွတ်မြောက်၏။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်သည်
မြတ်စွာဘုရား
အကျဉ်းအားဖြင့်
ဟောသော
ဤစကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ဤသို့ သိပါ၏ဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ကောင်းပေစွ
ကောင်းပေစွ၊
သင်သည် ငါဘုရား
အကျဉ်းအားဖြင့်
ဟောကြားအပ်သောစကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ကောင်းစွာ
သိပေ၏။ ရဟန်း
ရုပ်ကို
စွဲလမ်းသော်
မာရ်သည်နှောင်ဖွဲ့အပ်၏၊
မစွဲလမ်းသော်
မာရ်မှ
လွတ်မြောက်၏၊
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကိုစွဲလမ်းသော်
မာရ်သည်
နှောင်ဖွဲ့အပ်၏၊
မစွဲလမ်းသော်
မာရ်မှ လွတ်မြောက်၏။
ရဟန်း
ငါအကျဉ်းအား
ဖြင့် ဟောကြားအပ်သော
ဤစကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို ဤသို့
မှတ်ရမည်ဟုမိန့်တော်မူ၏။
ထိုအခါ
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရား၏
စကားကို
အလွန်နှစ်သက်ဝမ်းမြောက်၍
နေရာမှ ထကာရှိခိုးပြီးလျှင်
အရိုအသေပြု၍
ဖဲသွားလေ၏။
ထို့နောက်
ထိုရဟန်းသည်
တစ်ပါးတည်း
ဆိတ်ငြိမ်ရာသို့ကပ်၍
မမေ့မလျော့
လုံ့လပြုလျက်
နိဗ္ဗာန်သို့
စေလွှတ်သော
စိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍
နေလတ်သော်
မကြာမီပင်လူ့ဘောင်မှ
ရဟန်းဘောင်သို့
ဝင်ရောက်ရဟန်းပြုကြသော
အမျိုးသားတို့
လိုလားတောင့်တအပ်သောအကျင့်မြတ်ကို
မျက်မှောက်ဘဝ၌
ပင်ကိုယ်တိုင်
ထူးသော
ဉာဏ်ဖြင့်
မျက်မှောက်ပြုကာ
ရောက်လျက်နေ၏၊
''ပဋိသန္ဓေနေမှု
ကုန်ပြီ၊ အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးပြီးပြီ၊
ပြုဖွယ် (မဂ်)
ကိစ္စကို
ပြုပြီးပြီ၊
ဤ (မဂ်ကိစ္စ)
အလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီ''ဟု
သိ၏၊
ထိုရဟန်းသည်
ရဟန္တာတို့တွင်
တစ်ပါးအပါအဝင်
ဖြစ်လေ၏။
ပဌမသုတ်။
------
၂-မညမာနသုတ်
၆၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
ရဟန်းတစ်ပါးသည်။ပ။
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်ပြီးသော်
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏-
''အသျှင်ဘုရား
တောင်းပန်ပါ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်တပည့်တော်
အား အကျဉ်းအားဖြင့်
တရားဟောတော်မူပါလော့။ပ။
ပြင်းစွာ
လုံ့လပြုလျက်
နိဗ္ဗာန်သို့စေလွှတ်သော
စိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍
နေလိုပါ၏ ''ဟု
လျှောက်၏။
ရဟန်း ငါဟု
ထင်မှတ်သော်
မာရ်သည်နှောင်ဖွဲ့အပ်၏၊
ငါဟု
မထင်မှတ်သော်
မာရ်မှ
လွတ်မြောက်၏ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
ဘုန်းတော်ကြီးသောမြတ်စွာဘုရား
သိပါ ပြီ၊
ကောင်းသော
စကားကို
ဆိုတော်မူတတ်သော
မြတ်စွာဘုရား
သိပါပြီဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ငါ
အကျဉ်းဟောအပ်သော
စကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို သင်
အဘယ်သို့ သိသနည်း။
အသျှင်ဘုရား
ရုပ်ကို ငါဟု
ထင်မှတ်သော်
မာရ်သည်
နှောင်ဖွဲ့အပ်၏၊
မထင်မှတ်သော်
မာရ်မှလွှတ်မြောက်၏။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
ငါဟု ထင်မှတ်သော်
မာရ်သည်နှောင်ဖွဲ့အပ်၏၊
မထင်မှတ်သော်
မာရ်မှ
လွတ်မြောက်၏။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်သည်မြတ်စွာဘုရား
အကျဉ်းအားဖြင့်
ဟောအပ်သော
ဤစကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ဤသို့သိပါ၏ဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ကောင်းပေစွ
ကောင်းပေစွ၊
သင်သည် ငါဘုရား
အကျဉ်းအားဖြင့်
ဟောကြားအပ်သောစကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ကောင်းစွာ
သိပေ၏။ ရဟန်း
ရုပ်ကို ငါဟု
ထင်မှတ်သော်
မာရ်သည်
နှောင်ဖွဲ့
အပ်၏၊
မထင်မှတ်သော်
မာရ်မှ
လွတ်မြောက်၏။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
ငါဟု ထင်မှတ်သော်
မာရ်သည်
နှောင်ဖွဲ့အပ်၏၊
မထင်မှတ်သော်
မာရ်မှ
လွတ်မြောက်၏။
ရဟန်း
ငါ
အကျဉ်းအားဖြင့်
ဟောအပ်သော
ဤစကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ဤသို့ မှတ်ရမည်။ပ။
ထိုရဟန်းသည်
ရဟန္တာတို့တွင်
တစ်ပါးအပါအဝင်
ဖြစ်လေ၏။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-အဘိနန္ဒမာနသုတ်
၆၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
ရဟန်းတစ်ပါးသည်။ပ။
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်ပြီးသော်
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏-
အသျှင်ဘုရား
တောင်းပန်ပါ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
တပည့်တော်အား
အကျဉ်းအားဖြင့်
တရားဟောတော်မူပါလော့။ပ။
ပြင်းစွာ
လုံ့လပြု၍
နိဗ္ဗာန်သို့
စေလွှတ်အပ်သောစိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍
နေလိုပါ၏ ''ဟု
လျှောက်၏။
ရဟန်း
အလွန်နှစ်သက်သော်
မာရ်သည် နှောင်ဖွဲ့အပ်၏၊
မနှစ်သက်သော်
မာရ်မှ လွတ်မြောက်၏ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
ဘုန်းတော်ကြီးသော
မြတ်စွာဘုရား
သိပါပြီ၊
့ကောင်းသော
စကားကို
ဆိုတော်မူတတ်သော
မြတ်စွာဘုရား
သိပါပြီဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ငါ
အကျဉ်းဟောအပ်သော
စကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို သင်
အဘယ်သို့
သိသနည်းဟု
မိန့်တော်မူ၏။
မြတ်စွာဘုရား
ရုပ်ကို
အလွန်နှစ်သက်သော်
မာရ်သည်
နှောင်ဖွဲ့အပ်၏၊
မနှစ်သက်သော်
မာရ်မှ
လွတ်မြောက်၏။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အလွန်နှစ်သက်သော်
မာရ်သည်
နှောင်ဖွဲ့အပ်၏၊
မနှစ်သက်သော်
မာရ်မှ
လွတ်မြောက်၏။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်သည်
မြတ်စွာဘုရား
အကျဉ်းဟော
အပ်သော
ဤစကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ဤသို့
သိပါ၏ဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ကောင်းပေစွ
ကောင်းပေစွ၊
သင်သည် ငါ
အကျဉ်းဟောအပ်သော
စကား၏
အကျယ်ဖြစ်
သောအနက်ကို
ကောင်းစွာ
သိပေ၏။ ရဟန်း
ရုပ်ကို
အလွန်နှစ်သက်သော်
မာရ်သည်
နှောင်ဖွဲ့အပ်၏၊
မနှစ်သက်သော်
မာရ်မှ
လွတ်မြောက်၏။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကိုနှစ်သက်သော်
မာရ်သည်
နှောင်ဖွဲ့အပ်၏၊
မနှစ်သက်သော်
မာရ်မှ လွတ်မြောက်၏။
ရဟန်း
ငါအကျဉ်းဟောအပ်သော
ဤစကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ဤသို့ မှတ်ရမည်။ပ။
ထိုရဟန်းသည်ရဟန္တာတို့တွင်
တစ်ပါး
အပါအဝင်
ဖြစ်လေ၏။
တတိယသုတ်။
------
၄-အနိစ္စသုတ်
၆၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
ရဟန်းတစ်ပါးသည်။ပ။
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေပြီးသော်မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏-အသျှင်ဘုရား
တောင်းပန်ပါ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
တပည့်တော်အား
အကျဉ်းအားဖြင့်
တရားဟောတော်မူပါလော့။ပ။
ပြင်းစွာ
လုံ့လပြုလျက်
နိဗ္ဗာန်သို့
စေလွှတ်အပ်သော
စိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍
နေလိုပါ၏''ဟု
လျှောက်၏။
ရဟန်း
အကြင်သဘောတရားသည်
မမြဲ၊ ထိုမမြဲသော
သဘောတရား၌
သင်သည် လိုချင်မှုကို
ပယ်ရမည်ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
ဘုန်းတော်ကြီးသော
မြတ်စွာဘုရား
သိပါပြီ၊ ကောင်းသော
စကားကို
ဆိုတော်မူတတ်သော
မြတ်စွာဘုရား
သိပါပြီဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ငါ
အကျဉ်းဟောအပ်သော
စကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို သင်
အဘယ်သို့
သိသနည်းဟု
မိန့်တော်မူ၏။
အသျှင်ဘုရား
ရုပ်သည် မမြဲပါ၊
တပည့်တော်သည်
ထိုမမြဲသော
ရုပ်၌ လိုချင်မှုကို
ပယ်ရမည်။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။ သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မမြဲပါ။
တပည့်တော်သည်ထိုမမြဲသော
ဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရပါမည်။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်သည်
မြတ်စွာဘုရားအကျဉ်းဟောအပ်သော
ဤစကား၏ အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ဤသို့ သိပါ၏ဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ကောင်းပေစွ
ကောင်းပေစွ၊
သင်သည် ငါ အကျဉ်းဟောအပ်သော
စကား၏
အကျယ်ဖြစ်
သောအနက်ကို
ကောင်းစွာ
သိပေ၏။ ရဟန်း
ရုပ်သည်
မမြဲ၊ သင်သည်
ထိုမမြဲသော
ရုပ်၌
လိုချင်မှုကိုပယ်ရမည်။
ဝေဒနာသည်
မမြဲ။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မမြဲ၊ သင်သည်
ထိုမမြဲသော ဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရမည်။
ရဟန်း ငါ အကျဉ်းဟောအပ်သော
ဤစကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ဤသို့
မှတ်ရမည်။ပ။
ထိုရဟန်းသည်
ရဟန္တာတို့တွင်
တစ်ပါးအပါအဝင်
ဖြစ်လေ၏။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-ဒုက္ခသုတ်
၆၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
ရဟန်းတစ်ပါးသည်။ပ။
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေပြီးသော်မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏-
''မြတ်စွာဘုရား
တောင်းပန်ပါ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်တပည့်တော်အား
အကျဉ်းအားဖြင့်
တရားဟောတော်မူပါလော့။ပ။
ပြင်းစွာ
လုံ့လပြုလျက်
နိဗ္ဗာန်သို့စေလွှတ်အပ်သော
စိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍
နေလိုပါ၏ ''ဟု
လျှောက်၏။
ရဟန်း
အကြင်သဘောတရားသည်ဆင်းရဲ၏၊
ထိုဆင်းရဲသော
သဘောတရား၌
သင်သည်
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရမည်ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
ဘုန်းတော်
ကြီးသော
မြတ်စွာဘုရား
သိပါပြီ၊
ကောင်းသော
စကားကို
ဆိုတော်မူတတ်သောမြတ်စွာဘုရား
သိပါပြီဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ငါ
အကျဉ်းဟောအပ်သော
စကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို သင်
အဘယ်သို့
သိသနည်းဟု
မိန့်တော်မူ၏။
အသျှင်ဘုရား
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
တပည့်တော်သည်
ထိုဆင်းရဲသော
ရုပ်၌
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရပါမည်။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲ၏။
တပည့်တော်သည်
ထိုဆင်းရဲသော
ဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရပါမည်။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်သည်မြတ်စွာ
ဘုရား
အကျဉ်းဟောအပ်သော
ဤစကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ဤသို့ သိပါ၏ဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ကောင်းပေစွ
ကောင်းပေစွ၊
သင်သည် ငါ အကျဉ်းဟောအပ်သော
စကား၏
အကျယ်ဖြစ်
သောအနက်ကို
ကောင်းစွာ
သိပေ၏။ ရဟန်း
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
သင်သည်
ထိုဆင်းရဲသော
ရုပ်၌
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရမည်။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
သင်သည်ထိုဆင်းရဲသော
ဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရမည်။
ရဟန်း ငါ
အကျဉ်းဟောအပ်သော
ဤစကား၏အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ဤသို့
မှတ်ရမည်။ပ။
ထိုရဟန်းသည်
ရဟန္တာတို့တွင်
တစ်ပါးအပါအဝင်ဖြစ်လေ၏။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-အနတ္တသုတ်
၆၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
ရဟန်းတစ်ပါးသည်။ပ။
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်ပြီးသော်
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏-
''အသျှင်ဘုရား
တောင်းပန်ပါ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်တပည့်တော်
အား
အကျဉ်းအားဖြင့်
တရားဟောတော်မူပါလော့။ပ။
ပြင်းစွာ
လုံ့လပြုလျက်
နိဗ္ဗာန်သို့စေလွှတ်အပ်သော
စိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍
နေလိုပါ၏''ဟု
လျှောက်၏။ ရဟန်း
အကြင်သဘောတရားသည်ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ်၊ သင်သည်
ထိုကိုယ်
'အတ္တ'မဟုတ်သော
သဘောတရား၌ လိုချင်မှုကို
ပယ်မည်ဟုမိန့်တော်မူ၏။
ဘုန်းတော်
ကြီးသော
မြတ်စွာဘုရား
သိပါပြီ၊ ကောင်းသော
စကားကိုဆိုတော်မူတတ်သော
မြတ်စွာဘုရား
သိပါပြီဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ငါ
အကျဉ်းဟောအပ်သော
စကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို သင်
အဘယ်သို့
သိသနည်းဟု
မိန့်တော်မူ၏။
အသျှင်ဘုရား
ရုပ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်ပါ၊
တပည့်တော်သည်
ထိုကိုယ်'အတ္တ'
မဟုတ်သော
ရုပ်၌
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရပါမည်။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်ပါ၊
တပည့်တော်သည်
ထိုကိုယ် 'အတ္တ'မဟုတ်သော
ဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရပါမည်။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်သည်
မြတ်စွာဘုရား
အကျဉ်းဟောအပ်သော
ဤစကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ဤသို့
သိပါ၏ဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ကောင်းပေစွ
ကောင်းပေစွ၊
သင်သည် ငါ အကျဉ်းဟောအပ်သော
စကား၏
အကျယ်ဖြစ်
သောအနက်ကို
ကောင်းစွာ
သိပေ၏။ ရဟန်း
ရုပ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ်၊
သင်သည် ထိုကိုယ်
'အတ္တ'မဟုတ်သော
ရုပ်၌
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရမည်။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ်၊
သင်သည် ထိုကိုယ်
'အတ္တ'မဟုတ်သော
ဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရပါမည်။
ရဟန်း ငါ
အကျဉ်းဟော
အပ်သော ဤစကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ဤသို့
မှတ်ရမည်။ပ။
ထိုရဟန်းသည်
ရဟန္တာတို့တွင်
တစ်ပါးအပါအဝင်
ဖြစ်လေ၏။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-အနတ္တနိယသုတ်
၆၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
ရဟန်းတစ်ပါးသည်။ပ။
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေပြီးသော်မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏-
''အသျှင်ဘုရား
တောင်းပန်ပါ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်တပည့်တော်အား
အကျဉ်းအားဖြင့်
တရားဟောတော်မူပါလော့။ပ။
နေလိုပါ၏ ''ဟု လျှောက်၏။
ရဟန်းအကြင်သဘောတရားသည်ကိုယ်ပိုင်ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ထိုကိုယ်ပိုင်ဥစ္စာ
မဟုတ်သော
သဘောတရား၌
သင်သည်
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရမည်ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
ဘုန်းတော်ကြီးသော
မြတ်စွာဘုရား
သိပါပြီ၊ ကောင်းသော
စကားကို
ဆိုတော်မူတတ်သော
မြတ်စွာဘုရား
သိပါပြီဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ငါ
အကျဉ်းဟောအပ်သော
စကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို သင်
အဘယ်သို့
သိသနည်းဟု
မိန့်တော်မူ၏။
အသျှင်ဘုရား
ရုပ်သည်ကိုယ်ပိုင်ဥစ္စာ
မဟုတ်ပါ၊
တပည့်တော်သည်ကိုယ်ပိုင်ဥစ္စာ
မဟုတ်သော
ရုပ်၌
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရမည်။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်ကိုယ်ပိုင်ဥစ္စာ
မဟုတ်ပါ။
တပည့်တော်သည်ကိုယ်ပိုင်ဥစ္စာ
မဟုတ်သော ထိုဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှုကိုပယ်ရမည်။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်သည်
မြတ်စွာဘုရား
အကျဉ်းဟောအပ်သော
ဤစကား၏အကျယ်
ဖြစ်သော
အနက်ကို ဤသို့
သိပါ၏ဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ကောင်းပေစွ
ကောင်းပေစွ၊
သင်သည် ငါ အကျဉ်းဟောအပ်သော
စကား၏
အကျယ်ဖြစ်
သောအနက်ကို
ကောင်းစွာ
သိပေ၏။ ရဟန်း
ရုပ်သည်ကိုယ်ပိုင်ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
သင်သည်
ထိုကိုယ်ပိုင်
ဥစ္စာမဟုတ်သော
ရုပ်၌
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရမည်။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်ကိုယ်ပိုင်ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
သင်သည်
ထိုကိုယ်ပိုင်ဥစ္စာ
မဟုတ်သော
ဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရမည်။ ရဟန်း
ငါ
အကျဉ်းဟောအပ်သော
ဤစကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ဤသို့
မှတ်ရမည်။ပ။
ထိုရဟန်းသည်
ရဟန္တာတို့တွင်
တစ်ပါးအပါအဝင်
ဖြစ်လေ၏။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-ရဇနီယသဏ္ဌိတသုတ်
၇၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
ရဟန်းတစ်ပါးသည်။ပ။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော်မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို လျှောက်၏-''အသျှင်ဘုရား
တောင်းပန်ပါ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်တပည့်
တော်အား
အကျဉ်းအားဖြင့်
တရားဟောတော်မူပါလော့၊
တပည့်တော်သည်
မြတ်စွာဘုရား၏တရားကို
နာရ၍ ။ပ။
နေလိုပါ၏''ဟု လျှောက်၏။
ရဟန်း အကြင်သဘောတရားသည်စွဲမက်ဖွယ်အခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်၏၊
ထိုစွဲမက်ဖွယ်အခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်သော
သဘောတရား၌
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရမည်ဟု
မိန့်
တော်မူ၏။
ဘုန်းတော်ကြီးသော
မြတ်စွာဘုရား
သိပါပြီ၊
ကောင်းသောစကားကို
ဆိုတော်မူတတ်သော
မြတ်စွာဘုရား
သိပါပြီဟု (လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ငါ အကျဉ်းဟောအပ်သော
စကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို သင်
အဘယ်သို့
သိသနည်းဟု
မိန့်တော်မူ၏။
အသျှင်ဘုရား
ရုပ်သည်
စွဲမက်ဖွယ်အခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်ပါ၏၊
တပည့်တော်သည်
ထိုစွဲမက်ဖွယ်အခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်သော ရုပ်၌
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရမည်။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
စွဲမက်ဖွယ်အခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်ပါ၏။
တပည့်တော်သည်
ထိုစွဲမက်ဖွယ်အခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်သော
ဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရမည်။ အသျှင်ဘုရားတပည့်တော်သည်
မြတ်စွာဘုရား
အကျဉ်းဟောအပ်သော
ဤစကား၏
အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ဤသို့
သိပါ၏ဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ကောင်းပေစွ
ကောင်းပေစွ၊
သင်သည် ငါ
အကျဉ်းဟောအပ်သော
စကား၏
အကျယ်ဖြစ်
သောအနက်ကို
ကောင်းစွာ
သိပေ၏။ ရဟန်း
ရုပ်သည် စွဲမက်ဖွယ်အခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်၏၊ သင်သည်ထိုစွဲမက်ဖွယ်အခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်သော ရုပ်၌
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရမည်။
ဝေဒနာသည်။ သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
စွဲမက်ဖွယ်အခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်၏၊ သင်သည်
ထိုစွဲမက်ဖွယ်အခြင်းအရာအားဖြင့်
တည်သော
ဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှုကို
ပယ်ရမည်။
ရဟန်း ငါ
အကျဉ်းဟောအပ်သော
ဤစကား၏ အကျယ်ဖြစ်သော
အနက်ကို
ဤသို့
မှတ်ရမည်။ပ။
ထိုရဟန်းသည်
ရဟန္တာတို့တွင်
တစ်ပါးအပါအဝင်
ဖြစ်လေ၏။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-ရာဓသုတ်
၇၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
ဤစကားကိုလျှောက်၏-
''အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သို့
သိသူ
အဘယ်သို့
မြင်သူအား
ဝိညာဏ်ရှိသော
ဤကိုယ်၌လည်း
ကောင်း၊
အပဖြစ်သော
အာရုံအားလုံးတို့၌လည်းကောင်း
ငါဟု
စွဲယူမှု 'ဒိဋ္ဌိ'
ငါ့ဥစ္စာဟုတပ်မက်မှု'တဏှာ'
ထောင်လွှားမှု
'မာနာနုသယ' တို့သည်
မဖြစ်ပါကုန်သနည်း
''ဟု
လျှောက်၏။
ရာဓအတိတ်
အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သောအယုတ်
အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး အနီးလည်းဖြစ်သော
ရုပ်အားလုံးကို
'' ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာမှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှု၏၊ အတိတ်
အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော။ပ။
အဝေးအနီးလည်းဖြစ်သော
ဝေဒနာ။ သညာ။
သင်္ခါရ။
ဝိညာဏ်အားလုံးကို
'' ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ မဟုတ်၊ ဤ
ဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှု၏။ ရာဓ
ဤသို့ သိသူ
ဤသို့
မြင်သူအား
ဝိညာဏ်ရှိသော
ဤကိုယ်၌လည်းကောင်း၊
အပဖြစ်သော
အာရုံ
အားလုံးတို့၌လည်းကောင်း
ငါဟု
စွဲယူမှု
'ဒိဋ္ဌိ' ငါ့ဥစ္စာဟုတပ်မက်မှု'တဏှာ'
ထောင်လွှားမှု
'မာနာနုသယ'
တို့သည်
မဖြစ်ကုန်။ပ။
အသျှင်ရာဓသည်ရဟန္တာတို့တွင်
တစ်ပါးအပါအဝင်
ဖြစ်လေ၏။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-သုရာဓသုတ်
၇၂။
ထိုအခါ
အသျှင်သုရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏-
''အသျှင်ဘုရားအဘယ်သို့
သိသူ
အဘယ်သို့
မြင်သူအား
ဝိညာဏ်ရှိသော
ဤကိုယ်၌လည်းကောင်း၊
အပဖြစ်သောအာရုံ
အားလုံးတို့၌လည်းကောင်း
ငါဟု
စွဲယူမှု 'ဒိဋ္ဌိ'
ငါ့ဥစ္စာဟု
တပ်မက်မှု
'တဏှာ'ထောင်လွှားမှု
'မာန'မှ ကင်း
သော,
ထောင်လွှားခြင်းအဖို့ကို
ကောင်းစွာ
လွန်သော,
(ကိလေသာပူပန်မှုမှ)
ငြိမ်းသော,
(ကိလေသာမှ)
ကောင်းစွာ
လွတ်မြောက်သောစိတ်
ဖြစ်ပါသနည်း
''ဟု
လျှောက်၏။
သုရာဓအတိတ်
အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော။ပ။
အဝေး အနီးလည်းဖြစ်သော
ရုပ်အားလုံးကို''
ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည်
ငါ၏ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှု၍
မစွဲလမ်းဘဲ
ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်၏။
အတိတ်
အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သောအယုတ်
အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သော
ဝေဒနာအားလုံးကို။
သညာအားလုံးကို။
သင်္ခါရအားလုံးတို့ကို။
ဝိညာဏ်အားလုံးကို
'' ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သောပညာဖြင့်
ရှု၍ မစွဲလမ်းဘဲ
ကိလေသာမှ
လွတ်
မြောက်၏။
သုရာဓ ဤသို့
သိသူ ဤသို့
မြင်သူအားဝိညာဏ်ရှိသော
ဤကိုယ်၌လည်းကောင်း၊
အပဖြစ် သော
အာရုံအားလုံးတို့၌လည်းကောင်း
ငါဟုစွဲယူမှု'ဒိဋ္ဌိ'
ငါ့ဥစ္စာဟု
တပ်မက်မှု'တဏှာ'
ထောင်လွှားမှု
'မာန'မှ
ကင်းသော
ထောင်လွှားခြင်းအဖို့ကိုကောင်းစွာ
လွန်သော (ကိလေသာပူပန်မှုမှ)
ငြိမ်းသော
(ကိလေသာမှ)
ကောင်းစွာ
လွတ်မြောက်သောစိတ်ဖြစ်၏။ပ။
အသျှင်သုရာဓသည်
ရဟန္တာတို့တွင်
တစ်ပါး
အပါအဝင် ဖြစ်လေ၏။
ဒသမသုတ်။
နှစ်ခုမြောက်
အရဟန္တဝဂ်
ပြီး၏။
------
------
(၈)
၃-ခဇ္ဇနီယဝဂ်
၁-အဿာဒသုတ်
၇၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အကြားအမြင်မရှိသော
ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်၏
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။ ဝေဒနာ၏။
သညာ၏။
သင်္ခါရတို့၏။
ဝိညာဏ်၏
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်
မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။
ရဟန်းတို့
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်၏
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏။ ဝေဒနာ၏။
သညာ၏။
သင်္ခါရတို့၏။
ဝိညာဏ်၏
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-သမုဒယသုတ်
၇၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အကြားအမြင်မရှိသော
ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်၏
ဖြစ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။ ဝေဒနာ၏။
သညာ၏။
သင်္ခါရတို့၏။
ဝိညာဏ်၏
ဖြစ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။
ရဟန်းတို့
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်၏
ဖြစ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏။ ဝေဒနာ၏။
သညာ၏။ သင်္ခါရတို့၏။
ဝိညာဏ်၏
ဖြစ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-ဒုတိယ
သမုဒယသုတ်
၇၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်၏
ဖြစ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏။ ဝေဒနာ၏။
သညာ၏။ သင်္ခါရတို့၏။
ဝိညာဏ်၏ဖြစ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
့အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-အရဟန္တသုတ်
၇၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည်
မမြဲ၊ မမြဲသော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ဆင်းရဲသော
ရုပ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ '
မဟုတ်၊ကိုယ်
'အတ္တ '
မဟုတ်သော ရုပ်ကို
'' ဤရုပ်သည်
ငါ၏ ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ ' မဟုတ်
''ဟု ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့် ရှုရမည်။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မမြဲ၊
မမြဲသောဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ဆင်းရဲသော
ဝိညာဏ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ ' မဟုတ်၊ကိုယ်
'အတ္တ '
မဟုတ်သောဝိညာဏ်ကို
'' ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ ' မဟုတ်
''ဟု ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
ရဟန်းတို့
ဤသို့ ရှုသော
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝေဒနာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
သညာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
သင်္ခါရတို့၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝိညာဏ်၌လည်းငြီးငွေ့၏၊
ငြီးငွေ့သော်
စွဲမက်မှု ကင်း၏၊
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်
ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်၏၊
ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်သော်
''လွတ်မြောက်ပြီ''ဟု
အသိဉာဏ်
ဖြစ်၏၊
''ပဋိသန္ဓေနေမှု
ကုန်ပြီ၊
အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးပြီးပြီ၊
ပြုဖွယ် (မဂ်) ကိစ္စကို
ပြုပြီးပြီ၊
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်မရှိတော့ပြီ
''ဟု သိ၏။ ရဟန်းတို့
ထိုရဟန္တာတို့သည်
သတ္တဝါတို့၏
နေရာရှိသမျှ
ဘဝဂ်တိုင်အောင်လောက၌
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်ကုန်၏၊ အချီးမွမ်းထိုက်ဆုံး
ဖြစ်ကုန်၏။
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကိုမိန့်တော်မူပြီးနောက်
ဤဂါထာကို
မိန့်တော်မူ၏
-
''ရဟန္တာတို့သည်
ချမ်းသာကုန်စွတကား၊
ထိုရဟန္တာတို့အား
တဏှာသည်
မရှိ၊ ငါ
ဖြစ်၏ဟူသောမာနကို
ကောင်းစွာ
ဖြတ်အပ်ပြီ၊
မောဟတည်းဟူသော
ကွန်ရက်ကို
ဖျက်ဆီးအပ်ပြီ။
ထိုရဟန္တာတို့သည်
တဏှာမရှိရာသို့
ရောက်ကုန်ပြီ၊
ထိုရဟန္တာတို့၏
စိတ်သည်
နောက်ကျုခြင်း
မရှိ၊
ထိုရဟန္တာတို့သည်
လောက၌ ကိလေသာတို့ဖြင့်
မလိမ်းကျံ
ကုန်၊
မြတ်သော သူတို့
ဖြစ်ကုန်၏၊
အာသဝ
ကုန်ခန်းကုန်ပြီ။
(ထိုရဟန္တာတို့သည်)
ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
ပိုင်းခြားသိ၍
သူတော်ကောင်းတရား
ခုနစ်ပါးလျှင်အာရုံရှိကုန်၏၊
ချီးမွမ်းထိုက်ကုန်၏၊
သူတော်ကောင်းဖြစ်ကုန်၏၊
မြတ်စွာဘုရား၏
ရင်၌
ဖြစ်သောသားတော်တို့
ဖြစ်ကုန်၏။
ကြီးသော
လုံ့လရှိကုန်သော
ထိုရဟန္တာတို့သည်
(ဗောဇ္ဇျင်ဟူသော)
ရတနာ
ခုနစ်ပါးနှင့်
ပြည့်စုံကုန်၏၊
ကျင့်ဖွယ်
(သိက္ခာ)
သုံးမျိုးတို့၌
ကျင့်ပြီး
ဖြစ်ကုန်၏၊
ဘေးငယ်,
ဘေးကြီးတို့ကို
ပယ်ပြီး ဖြစ်ကုန်၍
လှည့်လည်ကုန်၏။
ထိုရဟန္တာတို့သည်
အင်္ဂါဆယ်ပါးတို့နှင့်
ပြည့်စုံကုန်၏၊
ဆင်ပြောင်ကြီးသဖွယ်
ကြီးကျယ်မြင့်မြတ်ကုန်၏၊
တည်ကြည်ကုန်၏၊
လောက၌
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်ကုန်၏၊
ထိုရဟန္တာတို့အား
တဏှာသည်
မရှိ။
ထိုရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ်တို့အား
အသေက္ခပုဂ္ဂိုလ်တို့၏
ဉာဏ်သည်
ဖြစ်ပေါ်ပြီ၊
ဤ ခန္ဓာကိုယ်သည်
နောက်ဆုံးဖြစ်၏၊
အကျင့်မြတ်၏
အနှစ်ဖြစ်သော
အရိယာဖိုလ်၌
သူတစ်ပါးကို
အားထားဖွယ်
မရှိကုန်ပြီ။
သုံးပါးသော
မာနအဖို့တို့ကြောင့်
မတုန်လှုပ်ကုန်၊
တစ်ဖန်
ဘဝသစ်၌
ဖြစ်ခြင်းမှ
လွတ်ကုန်၏၊
ယဉ်ကျေးပြီးသူတို့
ရောက်အပ်ရာဘုံ
'အရဟတ္တဖိုလ်
' သို့ ရောက်
ကုန်၏၊
ထိုရဟန္တာတို့သည်
လောက၌
ရန်အပေါင်းတို့ကို
အောင်မြင်ပြီးသူတို့
ဖြစ် ကုန်၏။
ထိုရဟန္တာတို့အား
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်ဘဝတို့၌
နှစ်သက်မှု
'တဏှာ'သည်
မရှိ၊ 'လောက၌
့မြတ်စွာဘုရားတို့သည်
အတု မရှိကုန်
'ဟု
ထိုရဟန္တာတို့သည်
ရဲရဲရင့်ရင့်
စကားကို
ကြုံးဝါးကုန်၏
''ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-ဒုတိယ
အရဟန္တသုတ်
၇၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည် မမြဲ၊
မမြဲသော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ဆင်းရဲသော ရုပ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ '
မဟုတ်၊ကိုယ်
'အတ္တ '
မဟုတ်သော ရုပ်ကို
'' ဤရုပ်သည်
ငါ၏ ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ ' မဟုတ်
''ဟု။ပ။
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာမှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
ရဟန်းတို့
ဤသို့ ရှုသော
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝေဒနာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
သညာ၌လည်း။
သင်္ခါရတို့၌လည်း။
ဝိညာဏ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ငြီးငွေ့သော်စွဲမက်မှု
ကင်း၏၊ စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်
(ကိလေသာမှ)
လွတ်မြောက်၏၊
(ကိလေသာမှ)
လွတ်မြောက်သော်
''လွတ်မြောက်ပြီ''ဟု
အသိဉာဏ်သည်
ဖြစ်၏၊
''ပဋိသန္ဓေနေမှု
ကုန်ပြီ၊
အကျင့်မြတ်ကိုကျင့်သုံးပြီးပြီ၊
ပြုဖွယ် (မဂ်)
ကိစ္စကို
ပြုပြီးပြီ၊
ဤ (မဂ်)
ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီ
''ဟုသိ၏။ ရဟန်းတို့
ထိုရဟန္တာတို့သည်
သတ္တဝါတို့၏
နေရာရှိသမျှ
ဘဝဂ်တိုင်အောင်
လောက၌ အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်ကုန်၏၊
အချီးမွမ်းထိုက်ဆုံး
ဖြစ်ကုန်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-သီဟသုတ်
၇၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
သားတို့သနင်း
ခြင်္သေ့မင်းသည်
ညချမ်းအခါ
နေရာမှ ထွက်၍
စံပယ်ပြီးလျှင်
ထက်ဝန်းကျင်
အရပ်လေးမျက်နှာတို့ကို
ကြည့်၍
သုံးကြိမ်
ခြင်္သေ့သံကို
ဟောက်လျက်ကျက်စားရာ
အရပ်သို့ သွား၏၊
ရဟန်းတို့
သားတို့သနင်း
ခြင်္သေ့မင်း၏
ဟောက်သံကို
ကြားရသောတိရစ္ဆာန်သတ္တဝါအားလုံးတို့သည်
များသောအားဖြင့်
ကြောက်ခြင်း
ထိတ်ခြင်း
လန့်ခြင်းသို့ရောက်ကုန်၏။
တွင်းနေသတ္တဝါတို့သည်
တွင်းသို့
ဝင်ကုန်၏၊
ရေနေသတ္တဝါတို့သည်
ရေသို့ ဝင်ကုန်၏၊
တောနေသတ္တဝါ
တို့သည်
တောသို့ ဝင်ကုန်၏၊
ငှက်တို့သည်
ကောင်းကင်သို့
ပျံကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ရွာနိဂုံး မင်းနေပြည်
တို့၌
ခိုင်ခံ့သော
ကြိုးတို့ဖြင့်
ချည်ထားအပ်ကုန်သော
မင်း၏
ဆင်တို့သော်မှလည်းထိုကြိုးတို့ကို
ဖြတ်
ကုန်လျက် ချိုးဖဲ့ပြီးလျှင်
ကြောက်သဖြင့်
ကျင်ငယ်ကျင်ကြီးတို့ကို
စွန့်ကြကာ
ထိုမှ ဤမှ
ပြေးသွားကုန်၏။
ရဟန်းတို့
သားတို့သနင်း
ခြင်္သေ့မင်းသည်
တိရစ္ဆာန်သတ္တဝါတို့တွင်
ဤသို့တန်ခိုးကြီး၏၊
ဤသို့ အစိုးရ၏၊
ဤသို့
အာနုဘော်ကြီး၏။
ရဟန်းတို့
ဤအတူ
အကြင်အခါ
ပူဇော်အထူးကို
ခံတော်မူထိုက်သော
(အလုံးစုံသော
တရားတို့ကို)ကိုယ်တိုင်မှန်စွာ
သိတော်မူသော
အသိဉာဏ်
'ဝိဇ္ဇာ'
အကျင့် 'စရဏ'
နှင့်
ပြည့်စုံတော်မူသော
ကောင်းသောစကားကို
ဆိုတော်မူတတ်သော
လောကကို
သိတော်မူသော
ဆုံးမထိုက်သူကို
ဆုံးမတတ်သည့်
အတုမဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်တော်မူသော
နတ်လူတို့၏
ဆရာဖြစ်တော်မူသော
(သစ္စာလေးပါးတရားတို့ကို)
သိစေတော်မူသော
ဘုန်းတန်ခိုးကြီးတော်မူသော
မြတ်စွာဘုရားသည်
လောက၌
ပွင့်တော်မူ၏၊
ထိုမြတ်စွာဘုရားသည်''ရုပ်ကား
ဤသို့၊
ရုပ်ဖြစ်ကြောင်းကား
ဤသို့၊
ရုပ်ချုပ်ရာကား
ဤသို့တည်း။
ဝေဒနာကား
ဤသို့။
သညာကား
ဤသို့။ သင်္ခါရတို့ကား
ဤသို့။
ဝိညာဏ်ကား
ဤသို့၊ ဝိညာဏ်ဖြစ်ကြောင်းကား
ဤသို့၊
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာကား
ဤသို့တည်း''ဟု
တရားကို
ဟော၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအခါ
အသက်ရှည်ကုန်သော
အဆင်းလှကုန်သော
ချမ်းသာများကုန်သော
မြင့်သောဗိမာန်တို့၌
ကြာမြင့်စွာ
တည်ကုန်သော
နတ်တို့သော်မှလည်း
မြတ်စွာဘုရား၏
တရားသံကို
ကြားနာရ၍
အချင်းတို့
ငါတို့သည်
မမြဲသူတို့သာ
ဖြစ်ကုန်လျက်
''မြဲကြကုန်၏
''ဟု ထင်မိခဲ့ကုန်၏၊
အချင်းတို့ငါတို့သည်
မခိုင်ခံ့သူတို့သာ
ဖြစ်ကုန်လျက်
''ခိုင်ခံ့ကုန်၏
''ဟု
ထင်မိခဲ့ကုန်၏၊
အချင်းတို့
ငါတို့သည်မတည်တံ့သူတို့သာ
ဖြစ်ကုန်လျက်
''တည်တံ့ကုန်၏
''ဟု
ထင်မိခဲ့ကုန်၏၊
အချင်းတို့
ငါတို့သည်လည်းမမြဲကြဘူးတဲ့၊
မခိုင်ခံ့ကြဘူးတဲ့၊
မတည်တံ့ကြဘူးတဲ့၊
သက္ကာယ၌
အကျုံးဝင်ကုန်သတဲ့ဟု
အများအားဖြင့်ကြောက်ခြင်း
ထိတ်ခြင်း
လန့်ခြင်းသို့
ရောက်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
မြတ်စွာဘုရားသည်
နတ်နှင့်တကွသော
လောက၌ ဤသို့
တန်ခိုးကြီး၏၊
ဤသို့
အစိုးရ၏၊
ဤသို့
အာနုဘော်ကြီး၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤ စကားကို
မိန့်တော်မူပြီး၍
တစ်ဖန်
ဤဂါထာကို မိန့်ဆိုပြန်၏-
''နတ်နှင့်
တကွသော လောက၏
ဆရာဖြစ်သော
ပြိုင်ဖက်မရှိသော
မြတ်စွာ
ဘုရားသည်
အကြင်အခါ၌
သက္ကာယကိုလည်းကောင်း၊
သက္ကာယ၏
ချုပ်ရာကိုလည်း
ကောင်း၊
သက္ကာယ၏
ဖြစ်ရာကိုလည်းကောင်း၊
ဆင်းရဲငြိမ်းရာသို့
ရောက်စေနိုင်
သော အင်္ဂါရှစ်မျိုးရှိသော
အရိယမဂ်ကိုလည်းကောင်း
အထူးသိ၍
တရားစကြာကို
လည်စေတော်မူ၏။
ထိုအခါ၌
'အခြားသားကောင်တို့သည်
ခြင်္သေ့ကို
ကြောက်ကြသကဲ့သို့'
အသက် ရှည်ကုန်သောအဆင်းလှကုန်သော
အခြံအရံများကုန်သော
နတ်တို့သော်မှလည်း
ပူဇော်အထူးကို
ခံထိုက်သောကိလေသာမှ
လွတ်ပြီးသော
တာဒိဂုဏ်နှင့်
ပြည့်စုံသော
မြတ်စွာဘုရား၏
စကားကို ကြားနာကြရ၍
ကြောက်ရွံ့ကုန်ရကား
''အချင်းတို့
ငါ တို့သည်
သက္ကာယ (ခန္ဓာကိုယ်)ကို
မလွန်ကြသေးဘူးသတဲ့၊
မမြဲကြဘူးသတဲ့''ဟု
ထိတ်လန့်ခြင်းသို့
ရောက်ကုန်၏
''ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-ခဇ္ဇနီယသုတ်
၇၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
များပြားစွာသော
ရှေး၌
နေဖူးသော
ဘဝကို
အောက်မေ့ကုန်သောသမဏဗြာဟ္မဏအချို့တို့သည်
စွဲလမ်းမှု
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ
ငါးမျိုးတို့ကိုဖြစ်စေ၊
ထိုငါးမျိုးတို့တွင်
တစ်ခုခုကိုဖြစ်စေ
အောက်မေ့ကုန်၏။
အဘယ်ငါးမျိုးတို့နည်း၊
ရဟန်းတို့
''အတိတ်ကာလ၌
ဤသို့သောရုပ်ရှိသူ
ဖြစ်ဖူးပြီ
''ဟု ဤသို့
အောက်မေ့သော်
ရုပ်ကိုသာ
အောက်မေ့၏၊ ရဟန်းတို့
''အတိတ်ကာလ၌
ဤသို့သော
ဝေဒနာရှိသူ ဖြစ်ဖူးပြီ''ဟု
ဤသို့
အောက်မေ့သော်
ဝေဒနာကိုသာ
အောက်မေ့၏၊
''အတိတ်ကာလ၌
ဤသို့သော
သညာရှိသူ
ဖြစ်ဖူးပြီ''ဟု။
''အတိတ်ကာလ၌
ဤသို့သော
သင်္ခါရရှိသူတို့
ဖြစ်ဖူးကုန်ပြီ
''ဟု။
''အတိတ်ကာလ၌
ဤသို့သော ဝိညာဏ်ရှိသူ
ဖြစ်ဖူးပြီ
''ဟု ဤသို့
အောက်မေ့သော်
ဝိညာဏ်ကိုသာ
အောက်မေ့၏။
ရဟန်းတို့
အဘယ်အကြောင်းကြောင့်
ရုပ်ဟု
ဆိုကုန်သနည်း၊
ရဟန်းတို့ ဖောက်ပြန်တတ်သော
ကြောင့်''ရုပ်''ဟု
ဆိုအပ်၏။ အဘယ်တရားကြောင့်
ဖောက်ပြန်သနည်း၊
အအေးကြောင့်လည်း
ဖောက် ပြန်၏၊
အပူကြောင့်လည်း
ဖောက်ပြန်၏၊
ဆာလောင်ခြင်းကြောင့်လည်း
ဖောက်ပြန်၏၊
မွတ်သိပ်ခြင်းကြောင့်လည်း
ဖောက်ပြန်၏၊
မှက် ခြင် လေ
နေပူ မြွေ
ကင်းသန်းတို့နှင့်
တွေ့ခြင်းကြောင့်လည်းဖောက်ပြန်၏။
ရဟန်းတို့
ဤသို့ ဖောက်ပြန်တတ်သောကြောင့်
''ရုပ်''ဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
အဘယ်အကြောင်းကြောင့်
ဝေဒနာဟု ဆိုကုန်သနည်း၊
ရဟန်းတို့
ခံစားတတ်သော
ကြောင့်''ဝေဒနာ''ဟု
ဆိုအပ်၏။
အဘယ်ကို
ခံစားတတ်သနည်း၊
ချမ်းသာကိုလည်း
ခံစားတတ်၏၊
ဆင်းရဲကိုလည်း
ခံစားတတ်၏၊ ဆင်းရဲမဟုတ်
ချမ်းသာမဟုတ်သည်ကိုလည်း
ခံစားတတ်၏။
ရဟန်းတို့
ခံစားတတ်သောကြောင့်
''ဝေဒနာ''ဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
အဘယ်အကြောင်းကြောင့်
သညာဟု ဆိုကုန်သနည်း၊
ရဟန်းတို့
မှတ်သားတတ်သောကြောင့်
''သညာ''ဟု
ဆိုအပ်၏။
အဘယ်ကို
မှတ်သားတတ်သနည်း၊
အညိုကိုလည်း
မှတ်သားတတ်၏၊
အဝါကိုလည်း မှတ်သားတတ်၏၊
အနီကိုလည်း
မှတ်သားတတ်၏၊
အဖြူကိုလည်း
မှတ်သားတတ်၏။
ရဟန်းတို့
မှတ်သားတတ်သောကြောင့်
''သညာ''ဟု ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
အဘယ်အကြောင်းကြောင့်
သင်္ခါရတို့ဟု
ဆိုကုန်သနည်း၊
ရဟန်းတို့
ပြုပြင်အပ်သောသဘောကို
ပြုပြင်တတ်သောကြောင့်
''သင်္ခါရတို့''ဟု
ဆိုအပ်၏။
အဘယ်ပြုပြင်အပ်သော
သဘောကိုပြုပြင်တတ်သနည်း၊
ရုပ်ကို
ရုပ်အဖြစ်အကျိုးငှါ
ပြုပြင်အပ်သော
သဘောကို
ပြုပြင်တတ်၏။
ဝေဒနာကိုဝေဒနာအဖြစ်အကျိုးငှါ
ပြုပြင်အပ်သော
သဘောကို
ပြုပြင်တတ်၏၊
သညာကို
သညာအဖြစ်အကျိုးငှါပြုပြင်အပ်သော
သဘောကို
ပြုပြင်တတ်၏၊
သင်္ခါရတို့ကို
သင်္ခါရအဖြစ်အကျိုးငှါ
ပြုပြင်အပ်သော
သဘောကို
ပြုပြင်တတ်၏၊
ဝိညာဏ်ကို
ဝိညာဏ်အဖြစ်အကျိုးငှါ
ပြုပြင်အပ်သော
သဘောကို
ပြုပြင်တတ်၏။
ရဟန်းတို့
ပြုပြင်အပ်သော
သဘောကို
ပြုပြင်တတ်သောကြောင့်
''သင်္ခါရတို့''ဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
အဘယ်အကြောင်းကြောင့်
ဝိညာဏ်ဟု
ဆိုကုန်သနည်း၊
ရဟန်းတို့
သိတတ်သောကြောင့်''ဝိညာဏ်''ဟု
ဆိုအပ်၏။
အဘယ်ကို
သိတတ်သနည်း၊
အချဉ်ကိုလည်း
သိတတ်၏၊
အခါးကိုလည်းသိတတ်၏၊
အစပ်ကိုလည်း
သိတတ်၏၊
အချိုကိုလည်း
သိတတ်၏၊
အငန်ကိုလည်း
သိတတ်၏၊
အငန်မဟုတ်သည်ကိုလည်း
သိတတ်၏၊
ဆားအရသာကိုလည်း
သိတတ်၏၊
ဆားမှ တစ်ပါး
အရသာကိုလည်းသိတတ်၏။
ရဟန်းတို့
သိတတ်သောကြောင့်
''ဝိညာဏ်''ဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ထိုခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
ဤသို့
ဆင်ခြင်၏၊
''ယခုငါ့ကို
ရုပ်သည်ကိုက်ခဲအပ်၏၊
ငါ့ကို
ယခုအခါ
ပစ္စုပ္ပန်ရုပ်သည်ကိုက်ခဲအပ်သကဲ့သို့
အတိတ်ကာလကလည်း
ဤအတူ ငါ့ကို
ရုပ်သည်ကိုက်ခဲအပ်ဖူးပြီ၊
ငါသည်
အနာဂတ်အခါ၌
ရုပ်ကို
နှစ်သက်ငြားအံ့၊
ငါ့ကိုယခုပစ္စုပ္ပန်ရုပ်သည်ကိုက်ခဲအပ်သကဲ့သို့
အနာဂတ်ကာလ၌လည်း
ဤအတူ ငါ့ကို
ရုပ်သည်ကိုက်ခဲရာ၏
''ဟု ဤသို့
ဆင်ခြင်၍
အတိတ်ရုပ်၌
ငဲ့ကွက်ခြင်း
ကင်း၏၊
အနာဂတ်ရုပ်ကို
မနှစ်သက်၊
ပစ္စုပ္ပန်ရုပ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းငှါ
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းငှါ
ချုပ်ခြင်းငှါ
ကျင့်၏။
''ယခု
ငါ့ကို
ဝေဒနာသည်ကိုက်ခဲအပ်၏၊
ယခု ငါ့ကို
ပစ္စုပ္ပန်ဝေဒနာသည်ကိုက်ခဲအပ်သကဲ့သို့အတိတ်ကာလကလည်း
ဤအတူ ငါ့ကို
ဝေဒနာသည်ကိုက်ခဲအပ်ဖူး၏၊
ငါသည်
အနာဂတ်အခါ၌
ဝေဒနာကို
နှစ်သက်ငြားအံ့၊
ယခုအခါ
ငါ့ကို
ပစ္စုပ္ပန်ဝေဒနာသည်ကိုက်ခဲအပ်သကဲ့သို့
အနာဂတ်ကာလ၌လည်းငါ့ကို
ဝေဒနာသည်ကိုက်ခဲရာ၏
''ဟု ဆင်ခြင်၍
အတိတ်ဝေဒနာ၌
ငဲ့ကွက်ခြင်း
ကင်း၏၊
အနာဂတ်ဝေဒနာကို
မနှစ်သက်၊
ပစ္စုပ္ပန်ဝေဒနာ၌
ငြီးငွေ့ခြင်းငှါ
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းငှါ
ချုပ်ခြင်းငှါကျင့်၏။
''ယခု
ငါ့ကို
သညာသည်ကိုက်ခဲအပ်၏။ပ။
ယခု ငါ့ကို
သင်္ခါရတို့သည်ကိုက်ခဲအပ်၏၊
ယခု
ငါ့ကိုပစ္စုပ္ပန်သင်္ခါရတို့သည်ကိုက်ခဲအပ်သကဲ့သို့
အတိတ်ကာလ၌လည်း
ဤအတူ ငါ့ကို
သင်္ခါရတို့သည်ကိုက်ခဲအပ်ဖူးပြီ၊
ငါသည်
အနာဂတ်အခါ၌
သင်္ခါရတို့ကို
နှစ်သက်ငြားအံ့၊
ယခု ငါ့ကို
ပစ္စုပ္ပန်သင်္ခါရတို့သည်ကိုက်ခဲအပ်သကဲ့သို့
အနာဂတ်ကာလ၌လည်း
ဤအတူ ငါ့ကို
သင်္ခါရတို့သည်ကိုက်ခဲကုန်ရာ၏
''ဟု ဤသို့ဆင်ခြင်၍
အတိတ်သင်္ခါရတို့၌
ငဲ့ကွက်ခြင်း
ကင်း၏၊
အနာဂတ်သင်္ခါရတို့ကို
မနှစ်သက်၊
ပစ္စုပ္ပန်သင်္ခါရတို့၌
ငြီးငွေ့ခြင်းငှါ
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းငှါ
ချုပ်ခြင်းငှါ
ကျင့်၏။
''ယခု
ငါ့ကို
ဝိညာဏ်သည်ကိုက်ခဲအပ်၏၊
ယခု ငါ့ကို
ပစ္စုပ္ပန်ဝိညာဏ်သည်ကိုက်ခဲအပ်သကဲ့သို့အတိတ်ကာလ၌လည်း
ဤအတူ
ဝိညာဏ်သည်
ငါ့ကိုကိုက်ခဲအပ်ဖူးပြီ၊
ငါသည်
အနာဂတ်ဝိညာဏ်ကိုနှစ်သက်ငြားအံ့၊
ယခု ငါ့ကို
ပစ္စုပ္ပန်ဝိညာဏ်သည်ကိုက်ခဲအပ်သကဲ့သို့
အနာဂတ်ကာလ၌လည်း
ဤအတူဝိညာဏ်သည်
ငါ့ကိုကိုက်ခဲရာ၏''ဟု
ဆင်ခြင်၍ အတိတ်ဝိညာဏ်၌
ငဲ့ကွက်ခြင်း
ကင်း၏၊
အနာဂတ်ဝိညာဏ်ကို
မနှစ်သက်၊
ပစ္စုပ္ပန်ဝိညာဏ်ကို
ငြီးငွေ့ခြင်းငှါ
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းငှါ
ချုပ်ခြင်းငှါ
ကျင့်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကုန်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲလော၊
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါ အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသောဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို ''
ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည် ငါ
ဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည် ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ' တည်း ''ဟု
ရှုခြင်းငှါ
သင့်လျော်ပါမည်လော။
မသင့်လျော်ပါအသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲလော၊
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါ အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို ''
ဤဝိညာဏ်သည် ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ'တည်း''ဟု
ရှုခြင်းငှါသင့်လျော်ပါမည်လော။
မသင့်လျော်ပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
ထို့ကြောင့်
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သောအကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်
အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သောရုပ်အားလုံးကို
'' ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည်
ငါ၏ကိုယ် 'အတ္တ'မဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
ဝေဒနာအားလုံးကို။
သညာအားလုံးကို။
သင်္ခါရအားလုံး
တို့ကို။
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော။ပ။
အဝေးအနီးလည်းဖြစ်သော
ဝိညာဏ်အားလုံးကို
'' ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါမဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ်
''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သောပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
ရဟန်းတို့
ဤအရိယာတပည့်ကို
ဖျက်ဆီးတတ်၏၊
မပွါးစီးစေတတ်။
ပယ်စွန့်တတ်၏၊
စွဲလမ်း၍ မယူတတ်။
ဖရိုဖရဲ
ဖြန့်ကြဲတတ်၏၊
မပေါင်းစုတတ်။
ငြိမ်းစေ၏၊
မတောက်လောင်စေတတ်ဟုဆိုအပ်၏။
အဘယ်ကို
ဖျက်ဆီးသနည်း၊
မပွါးစီးစေတတ်သနည်း။
ရုပ်ကို
ဖျက်ဆီးတတ်၏၊
မပွါးစီးစေတတ်။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။ သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
ဖျက်ဆီးတတ်၏၊
မပွါးစီးစေတတ်။
အဘယ်ကို
ပယ်စွန့်
သနည်း၊ စွဲလမ်းမယူသနည်း။
ရုပ်ကို
ပယ်စွန့်၏၊
စွဲလမ်းမယူ။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
ပယ်စွန့်၏၊
စွဲလမ်းမယူ။
အဘယ်ကို
ဖရိုဖရဲ
ဖြန့်ကြဲသနည်း၊
မပေါင်းစုသနည်း။
ရုပ်ကို
ဖရိုဖရဲ ဖြန့်ကြဲ၏၊
မပေါင်းစု။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။ သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
ဖရိုဖရဲ ဖြန့်ကြဲ၏၊
မပေါင်းစု။
အဘယ်ကို
ငြိမ်းစေသနည်း၊
မတောက်လောင်စေသနည်း။
ရုပ်ကို
ငြိမ်းစေ၏၊
မတောက်
လောင်စေ။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို ငြိမ်းစေ၏၊
မတောက်လောင်စေ။
ရဟန်းတို့
ဤသို့ ရှုသော
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏။
ဝေဒနာ၌လည်း။
သညာ၌လည်း။
သင်္ခါရတို့၌လည်း။
ဝိညာဏ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ငြီးငွေ့သော်
စွဲမက်မှုကင်း၏။
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်
ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်၏၊
ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်သော်''လွတ်
မြောက်ပြီ''ဟု
အသိဉာဏ် ဖြစ်၏၊
''ပဋိသန္ဓေနေမှု
ကုန်ပြီ၊
အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးပြီးပြီ၊
ပြုဖွယ် (မဂ်)
ကိစ္စကို
ပြုပြီးပြီ၊
ဤ (မဂ်)
ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီ''ဟု
သိ၏။
ရဟန်းတို့
ဤရဟန်းကို မဖျက်ဆီးတတ်၊
မပွါးစီးစေတတ်၊
ဖျက်ဆီးပြီး၍
တည်၏။
မပယ်စွန့်
တတ်၊
စွဲလမ်းမယူတတ်၊
ပယ်စွန့်ပြီး၍
တည်၏။
ဖရိုဖရဲ
မဖြန့်ကြဲတတ်၊
မပေါင်းစုတတ်၊
ဖရိုဖရဲ
ဖြန့်ကြဲပြီး၍
တည်၏။
မငြိမ်းစေတတ်၊
မတောက်လောင်စေတတ်၊
ငြိမ်းစေပြီး၍
တည်၏ဟု
ဆိုအပ်၏။
အဘယ်ကိုမဖျက်ဆီးတတ်၊
မပွါးစီးစေတတ်သနည်း၊
ဖျက်ဆီးပြီး၍
ကား
တည်သနည်း။
ရုပ်ကို
မဖျက်ဆီး
တတ်၊
မပွါးစီးစေတတ်၊
ဖျက်ဆီးပြီး၍
ကား တည်၏။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကိုမဖျက်ဆီးတတ်၊
မပွါးစီးစေတတ်၊
ဖျက်ဆီးပြီး၍
ကား တည်၏။
အဘယ်ကို မပယ်စွန့်သနည်း၊
စွဲလမ်း့မယူသနည်း၊
ပယ်စွန့်ပြီး၍
ကား တည်သနည်း။
ရုပ်ကို
မပယ်စွန့်၊
စွဲလမ်းမယူ၊
ပယ်စွန့်ပြီး၍
ကား တည်၏။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။ သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
မပယ်စွန့်၊
စွဲလမ်းမယူ၊
ပယ်စွန့်ပြီး၍
ကား တည်၏။
အဘယ်ကို ဖရိုဖရဲ
မဖြန့်ကြဲသနည်း၊
မပေါင်းစုသနည်း၊
ဖရိုဖရဲ
ဖြန့်ကြဲပြီး၍
ကား
တည်သနည်း။
ရုပ်ကို
ဖရိုဖရဲ
မဖြန့်ကြဲ၊
မပေါင်းစု၊
ဖရိုဖရဲ
ဖြန့်ကြဲပြီး၍
ကား တည်၏။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရ
တို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
ဖရိုဖရဲ
မဖြန့်ကြဲ၊
မပေါင်းစု၊
ဖရိုဖရဲ
ဖြန့်ကြဲပြီး၍
ကား တည်၏။
အဘယ်ကိုမငြိမ်း
စေသနည်း၊
မတောက်လောင်စေသနည်း၊
ငြိမ်းစေပြီး၍
ကား
တည်သနည်း။
ရုပ်ကို မငြိမ်းစေ၊
မတောက် လောင်စေ၊
ငြိမ်းစေပြီး၍
ကား တည်၏။
ဝေဒနာကို။ သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကိုမငြိမ်းစေ၊
မတောက်လောင်စေ၊
ငြိမ်းစေပြီး၍
ကား တည်၏။
ဤသို့
လွတ်မြောက်သော
စိတ်ရှိသောရဟန်းကို
သိကြား
ဗြဟ္မာ
ပဇာပတိနတ်မင်းနှင့်
တကွသော
နတ်တို့သည်
အဝေးမှပင်လျှင်
ရှိခိုးကုန်၏-
''ယောက်ျားအာဇာနည်ဖြစ်တော်မူသော
မြတ်စွာဘုရား
အသျှင်ဘုရားအား
ရှိခိုး ပါ၏၊
ယောက်ျားမြတ်ဖြစ်တော်မူသော
မြတ်စွာဘုရား
အသျှင်ဘုရားအား
ရှိခိုး ပါ၏။
အသျှင်ဘုရားမှီရာအာရုံပြု၍
ရှုသောတရားကိုကား
အကျွန်ှုပ်တို့
မသိပါကုန်''ဟု
(ရှိခိုးကုန်၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-ပိဏ္ဍောလျသုတ်
၈၀။
အခါတစ်ပါး၌
မြတ်စွာဘုရားသည်
သက္ကတိုင်း
ကပိလဝတ်ပြည်
နိဂြောဓာရုံကျောင်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏၊
ထိုအခါ
မြတ်စွာဘုရားသည်
တစ်စုံတစ်ခုသော
အကြောင်းကြောင့်
ရဟန်းသံဃာကို
နှင်ထုတ်တော်
မူ၍ နံနက်အခါ
သင်္ကန်းကို
ပြင်ဝတ်တော်မူပြီးလျှင်
သပိတ်သင်္ကန်းကို
ယူဆောင်လျက်
ကပိလဝတ်ပြည်သို့
ဆွမ်းခံဝင်တော်မူ၏၊
ကပိလဝတ်ပြည်၌
ဆွမ်းခံလှည့်လည်တော်မူပြီးလျှင်
ဆွမ်းစားပြီးနောက်
ဆွမ်းခံရာမှ
ဖဲခွါတော်မူ၍
မဟာဝုန်တောသို့
နေ့သန့်စင်ရန်
ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်
မဟာဝုန်တောသို့
ဝင်ရောက်၍
ဥသျှစ်ပင်ရင်း၌
နေ့သန့်စင်ရန်
ထိုင်တော်မူ၏။
ထိုအခါ
ဆိတ်ငြိမ်ရာ၌
တစ်ပါးတည်း ကိန်းအောင်းနေသော
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤသို့
စိတ်အကြံသည်
ဖြစ်၏ - ''ငါသည်
ရဟန်းသံဃာကို
နှင်ထုတ်အပ်၏၊
ဤရဟန်းသံဃာ၌
ငယ်ကုန်သောရဟန်းပြု၍
မကြာသေးကုန်သော
ဤဓမ္မဝိနယ'သာသနာတော်'သို့
ယခုမှ
ရောက်လာကုန်သောရဟန်းတို့သည်
ရှိကုန်၏၊
ထိုရဟန်းတို့သည်
ငါဘုရားကို
မမြင်ကြရသော်
တစ်မျိုးတစ်မည်
ဖြစ်ရာ၏၊
ဖောက်ပြန်ခြင်း
ဖြစ်ရာ၏။
ဥပမာသော်ကား
နုနယ်သော
နွားကလေးသည်
မိခင်ကို
မမြင်ရသော်တစ်မျိုးတစ်မည်
ဖြစ်ရာသကဲ့သို့
ဖောက်ပြန်ခြင်း
ဖြစ်ရာသကဲ့သို့
ဤအတူ
ဤရဟန်းသံဃာ၌
ငယ်ကုန်သော
ရဟန်းပြု၍ မကြာသေးကုန်
သော
ဤဓမ္မဝိနယ
'သာသနာတော် '
သို့ ယခုမှရောက်လာကုန်သော
ရဟန်းတို့သည်
ရှိသေးကုန်၏၊
ထိုရဟန်းတို့သည်
ငါ့ကို
မမြင်ကြရသော်တစ်မျိုးတစ်မည်
ဖြစ်ရာ၏၊
ဖောက်ပြန်ခြင်း
ဖြစ်ရာ၏။
ဥပမာ တစ်မျိုးသော်ကား
နုသောမျိုးစေ့တို့သည်
ရေကို
မရကြသော်
တစ်မျိုးတစ်မည်
ဖြစ်ရာသကဲ့သို့
ဖောက်
ပြန်ခြင်း
ဖြစ်ရာသကဲ့သို့
ဤအတူ ဤရဟန်းသံဃာ၌
။ပ။
ရှိသေးကုန်၏၊
ထိုရဟန်းတို့သည်
ငါ့ကို မမြင်
ကြရသော်တစ်မျိုးတစ်မည်
ဖြစ်ရာ၏၊
ဖောက်ပြန်ခြင်း
ဖြစ်ရာ၏၊
ငါသည်
ရှေးအခါ
ရဟန်းသံဃာကိုချီးမြှောက်သကဲ့သို့
ဤအတူ ယခုအခါ
ချီးမြှောက်ရပါမူ
ကောင်းလေစွ
''ဟု အကြံ
ဖြစ်၏။
ထိုအခါ
သဟမ္ပတိဗြဟ္မာသည်
မြတ်စွာဘုရား၏
စိတ်အကြံကို
မိမိစိတ်ဖြင့်
သိ၍
အားရှိသောယောက်ျားသည်
ကွေးသောလက်ရုံးကို
ဆန့်သကဲ့သို့
ဆန့်ထားသောလက်ရုံးကို
ကွေးသကဲ့သို့
ဗြဟ္မာ့ဘုံမှကွယ်ခဲ့၍
မြတ်စွာဘုရား၏
ရှေ့တော်၌
ထင်ရှားဖြစ်၏။
ထိုအခါ
သဟမ္ပတိဗြဟ္မာသည်
ပခုံးတစ်ဖက်၌
အပေါ်ရုံကို
တင်၍
မြတ်စွာဘုရားရှိရာသို့
လက်အုပ်ချီလျက်
ဤစကားကို
လျှောက်၏-''ဘုန်းတော်ကြီး့တော်မူသော
မြတ်စွာဘုရား
ဤအတိုင်းပင်
မှန်ပါ၏၊
ကောင်းသော
စကားကို ဆိုတော်မူတတ်သောမြတ်စွာ
ဘုရား
ဤအတိုင်းပင်
မှန်ပါ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
ရဟန်းသံဃာကို
နှင်ထုတ်အပ်၏၊
ဤရဟန်းသံဃာ၌
ငယ်ကုန်သော
ရဟန်းပြု၍
မကြာသေးကုန်သော
ဤဓမ္မဝိနယ 'သာသနာတော်
' သို့ယခုမှ
ရောက်လာကုန်
သော
ရဟန်းတို့သည်
ရှိသေးကုန်၏၊
ထိုရဟန်းတို့သည်
မြတ်စွဘုရားကိုမမြင်ကြရသော်
တစ်မျိုး
တစ်မည်
ဖြစ်ရာ၏၊
ဖောက်ပြန်ခြင်း
ဖြစ်ရာ၏၊
ဥပမာသော်ကား
နုနယ်သောနွားကလေးသည်
မိခင်ကို
မမြင်ကြရသော်
တစ်မျိုးတစ်မည်
ဖြစ်ရာသကဲ့သို့
ဖောက်ပြန်ခြင်းဖြစ်ရာသကဲ့သို့
ဤအတူ ဤရဟန်း သံဃာ၌
ငယ်ကုန်သော
ရဟန်းပြု၍
မကြာသေးကုန်သော
ဤဓမ္မဝိနယ'သာသနာတော်
'သို့ ယခုမှ
ရောက် လာကုန်သော
ရဟန်းတို့သည်
ရှိသေးကုန်၏၊
ထိုရဟန်းတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားကို
မမြင်ကြရသော်
တစ်မျိုးတစ်မည်
ဖြစ်ရာပါ၏၊
ဖောက်ပြန်ခြင်းဖြစ်ရာပါ၏။
ဥပမာတစ်မျိုးသော်ကား
နုသော
မျိုးစေ့
တို့သည် ရေကို
မရကြသော်
တစ်မျိုးတစ်မည်ဖြစ်ရာသကဲ့သို့
ဖောက်ပြန်ခြင်း
ဖြစ်ရာသကဲ့သို့
ဤအတူ
ဤရဟန်းသံဃာ၌
ငယ်ကုန်သော
ရဟန်းပြု၍
မကြာသေးကုန်သော
ဤဓမ္မဝိနယ
'သာသနာတော် '
သို့ ယခုမှ
ရောက်လာကုန်သော
ရဟန်းတို့သည်ရှိသေးကုန်၏၊
ထိုရဟန်းတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားကို
မဖူးမြင်
ကြရသော်
တစ်မျိုးတစ်မည်
ဖြစ်ရာပါ၏၊
ဖောက်ပြန်ခြင်း
ဖြစ်ရာပါ၏၊
အသျှင်ဘုရား
မြတ်စွာဘုရားသည်
ရဟန်းသံဃာကို
နှစ်သက်တော်မူပါ၊
အသျှင်ဘုရား
မြတ်စွာဘုရားသည်
ရဟန်းသံဃာကို
ဆုံးမတော်မူပါ၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
ရှေးအခါကရဟန်းသံဃာကို
ချီးမြှောက်တော်မူသကဲ့သို့
ယခုအခါ၌လည်း
ချီးမြှောက်
တော်မူပါ ''ဟု
လျှောက်၏။
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဆိတ်ဆိတ်နေခြင်းဖြင့်
လက်ခံတော်မူ၏၊
ထိုအခါ
သဟမ္ပတိဗြဟ္မာသည်
မြတ်စွာဘုရား
လက်ခံကြောင်းကို
သိ၍ မြတ်စွာဘုရားကို
ရှိခိုးပြီးလျှင်
အရိုအသေပြုကာ
ထိုနေရာ၌ ပင်
ကွယ်ပျောက်လေ၏။
ထို့နောက်
မြတ်စွာဘုရားသည်
ညချမ်းအခါ ကိန်းအောင်းရာမှ
ထပြီးလျှင်
နိဂြောဓာရုံကျောင်းသို့ချဉ်းကပ်တော်မူ၍
ခင်းထားသော
နေရာ၌
ထိုင်တော်မူလျက်
ရဟန်းတို့သည်
တစ်ပါးစီလည်းကောင်း၊
နှစ်ပါးစီလည်းကောင်း
ကြောက်ရွံ့သော
သဘောရှိကုန်လျက်
ငါ့ထံသို့
ချဉ်းကပ်ကြစေဟူသော
တန်ခိုးဖန်ဆင်းမှုကို
ပြုတော်မူ၏။
ထိုရဟန်းတို့သည်လည်း
တစ်ပါးစီလည်းကောင်း၊
နှစ်ပါးစီလည်းကောင်းကြောက်ရွံ့သော
သဘောရှိကုန်လျက်
မြတ်စွာဘုရားရှိရာသို့
ချဉ်းကပ်ကြပြီးလျှင်
ရှိခိုး၍
တစ်ခုသောနေရာ၌
ထိုင်ကြကုန်၏၊
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေကုန်သော
ထိုရဟန်းတို့အား
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏-
ရဟန်းတို့
အသက်မွေးမှုတို့တွင်
ဤထမင်းတောင်း၍
အသက်မွေးခြင်းသည်
အယုတ်ဆုံး
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
လောက၌ ''
ဤသူတောင်းစား
ခွက်လက်စွဲသည်
လှည့်လည်၏
''ဟု
ဆဲရေးခြင်းရှိ၏။
ရဟန်းတို့
ဤသို့ပင်
ဖြစ်သော်လည်း
အကျိုးထူးကို
လိုလားကုန်သော
အမျိုးသားတို့သည်
အကျိုးထူးကိုအစွဲပြု၍
ထိုထမင်းတောင်းမှုသို့
ချဉ်းကပ်ကုန်၏၊
မင်းနှိပ်စက်၍လည်း
မဟုတ်ကုန်၊
ခိုးသူနှိပ်စက်၍လည်းမဟုတ်
ကုန်၊
ကြွေးမြီနှိပ်စက်၍လည်း
မဟုတ်ကုန်၊
ဘေးနှိပ်စက်၍လည်း
မဟုတ်ကုန်၊ အသက်မွေးမှုနှိပ်စက်၍လည်း
မဟုတ်ကုန်။
စင်စစ်သော်ကား
''ပဋိသန္ဓေနေမှု
အိုမှု သေမှု
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ ပင်ပန်းမှုတို့သည်
သက်ဝင်အပ်ကုန်သည်
ဖြစ်၍ ဆင်းရဲခြင်းတို့သည်သက်ဝင်အပ
်ကုန်၏၊ ဆင်းရဲတို့သည်
နှိပ်စက်အပ်ကုန်၏၊
ဤအလုံးစုံသော
ဆင်းရဲအစု၏အဆုံးပြုမှုသည်
ထင်ကောင်း
တန်ရာ၏ ''ဟု
(နှလုံးပြု၍
ချဉ်းကပ်ကုန်၏)။
ရဟန်းတို့
ဤသို့ရဟန်းပြုသော
အမျိုးသားသည်လည်း
မက်မောခြင်း
'အဘိဇ္ဈာ'
များသူ
ကာမတို့၌
ထက်သော
စွဲမက်မှုရှိသူ
ဖျက်ဆီးလိုသော
စိတ်ရှိသူ
ပြစ်မှားလိုသော
စိတ်အကြံရှိသူ
သတိမေ့လျော့သူပညာဆင်ခြင်တုံ
မရှိသူ
မတည်ကြည်သူ
တုန်လှုပ်သော
စိတ်ရှိသူ
ဣန္ဒြေတို့ကို
မစောင့်စည်းသူ
ဖြစ်ခဲ့အံ့၊
ရဟန်းတို့
နှစ်ဖက်မှ
ရဲရဲလောင်နေသော
အလယ်မှ
မစင်ပေနေသော သူကောင်မြှိုက်
ထင်းကုလားတုံးမီးစသည်
ရွာ၌လည်း
ထင်းကိစ္စကို
မပြီးစေနိုင်၊
တော၌လည်း
ထင်းကိစ္စကို
မပြီးစေနိုင်သကဲ့သို့
ထိုနည်းတူစွာ
ဤပုဂ္ဂိုလ်ကို
လူ့စည်းစိမ်မှလည်း
ယုတ်သူ
ရဟန်းပြုကျိုးကိုလည်း
မပြည့်စုံစေနိုင်သူဟု
ငါ ဆို၏။
ရဟန်းတို့
အကုသိုလ်အကြံအစည်တို့သည်
ဤသုံးမျိုးတို့တည်း။
ကာမ၌
ကြံစည်မှု
'ကာမဝိတက် '၊
ဖျက်ဆီးခြင်း၌
ကြံစည်မှု
'ဗျာပါဒဝိတက်'၊
ညှဉ်းဆဲခြင်း၌
ကြံစည်မှု
'ဝိဟိံသာဝိတက်
' တို့တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤအကုသိုလ်အကြံအစည်
သုံးမျိုးတို့သည်
အဘယ်၌
အကြွင်းမဲ့
ချုပ်ကုန်သနည်း၊
သတိပဋ္ဌာန်လေးပါး
တို့၌ ကောင်းစွာ
တည်သော စိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍
နေသော
သူအားလည်းကောင်း၊
နိစ္စနိမိတ်စသည်
မရှိ သော
အနိမိတ္တသမာဓိကို
ပွါးနေသော
သူအားလည်းကောင်း
(ချုပ်ကုန်၏)။
ရဟန်းတို့
ဤအနိမိတ္တ
သမာဓိကို
ပွါးခြင်းငှါ
အလွန်
သင့်သည်သာတည်း။
ရဟန်းတို့
နိစ္စနိမိတ်မရှိသော
အနိမိတ္တသမာဓိကို
ပွါးသော်
ကြိမ်ဖန်များစွာ
ပြုသော်
အကျိုးများ၏၊
အာနိသင်များ၏။
ရဟန်းတို့
ဒိဋ္ဌိတို့သည်
ဤနှစ်မျိုးတို့တည်း။
ဘဝရှိ၏ဟု
စွဲယူသော
ဒိဋ္ဌိလည်းကောင်း၊
ဘဝမရှိဟုစွဲယူသော
ဒိဋ္ဌိလည်းကောင်းတို့တည်း။
ရဟန်းတို့
ထိုနှစ်မျိုးတို့တွင်
အကြားအမြင်ရှိသောအရိယာတပည့်သည်
''ငါဟု စွဲလမ်းသော်
အပြစ်မရှိနိုင်ရာသော
တစ်စုံတစ်ခုသော
တရားမျိုးသည်လောက၌
ရှိသလော''ဟု
ဆင်ခြင်၏။
ထိုသူသည်
ဤသို့ ''ငါဟု
စွဲလမ်းသော်
အပြစ်မရှိနိုင်ရာသောတစ်စုံတစ်ခုသော
တရား
မျိုးသည်
လောက၌ မရှိ။
မှန်၏၊ ငါသည်
စွဲလမ်းသော်
ရုပ်ကိုသာလျှင်စွဲလမ်းရာ၏၊
ဝေဒနာကိုသာလျှင်။
သညာကိုသာလျှင်။
သင်္ခါရတို့ကိုသာလျှင်။
ဝိညာဏ်ကိုသာလျှင်စွဲလမ်းရာ၏၊
ထိုငါ့အား
ဤစွဲလမ်းမှု
အကြောင်းကြောင့်
ဘဝဖြစ်ရာ၏၊
ဘဝအကြောင်းကြောင့်ပဋိသန္ဓေနေမှု
ဖြစ်ရာ၏၊ ပဋိသန္ဓေနေမှုအကြောင်း
ကြောင့်
အိုမှု သေမှု
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှုစိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့
ဖြစ်ကုန်ရာ၏၊
ဤသို့လျှင်
အလုံးစုံသော
ဤဆင်းရဲအစု၏ဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ဖြစ်ရာ၏''ဟု
သိ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကုန်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲလော၊
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသောဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို ''
ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည် ငါ
ဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ' တည်း ''ဟု
ရှုခြင်းငှါ
သင့်လျော်ပါမည်လော။
မသင့်လျော်ပါအသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်။ပ။
ရဟန်းတို့
ထို့ကြောင့်ပင်
ဤသို့
ရှုသော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စ
အလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-ပါလိလေယျသုတ်
၈၁။
အခါတစ်ပါး၌
မြတ်စွာဘုရားသည်
ကောသမ္ဗီပြည်
ဃောသိတာရုံကျောင်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏၊
ထိုအခါ
မြတ်စွာဘုရားသည်
နံနက်အခါ
သင်္ကန်းကို
ပြင်ဝတ်တော်မူ၍
သပိတ်သင်္ကန်းကိုယူဆောင်လျက်
ကောသမ္ဗီပြည်သို့
ဆွမ်းခံဝင်တော်မူ၏၊
ကောသမ္ဗီပြည်၌
ဆွမ်းခံလှည့်လည်တော်မူပြီးလျှင်ဆွမ်းစားပြီးနောက်
ဆွမ်းခံရာမှ
ဖဲခွါတော်မူ၍
ကိုယ်တော်တိုင်
ကျောင်း
အိပ်ရာ
နေရာကို သိမ်းဆည်း၍
သပိတ်သင်္ကန်းကို
ယူဆောင်လျက်
အလုပ်အကျွေးတို့ကို
မပန်ကြားဘဲ
ရဟန်းသံဃာကို
မပြောကြားဘဲတစ်ပါးတည်း
အဖော်မပါဘဲ
ဒေသစာရီ
ကြွချီတော်မူ၏။
ထိုအခါ
ရဟန်းတစ်ပါးသည်
မြတ်စွာဘုရားကြွ၍
မကြာမီ
အသျှင်အာနန္ဒာထံသို့
ချဉ်းကပ်၍ အသျှင်အာနန္ဒာအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏ -
''ငါ့သျှင်အာနန္ဒာ
မြတ်စွာဘုရားသည်ကိုယ်တော်တိုင်
ကျောင်းအိပ်ရာ
နေရာကို
သိမ်းဆည်း၍ သပိတ်သင်္ကန်းကို
ယူဆောင်လျက်
အလုပ်အကျွေးတို့ကို
မပန်ကြားဘဲ့ရဟန်းသံဃာကို
မပြောကြားဘဲ
တစ်ပါးတည်း
အဖော်မပါဘဲ
ဒေသစာရီ
ကြွချီတော်မူ၏
''ဟုလျှောက်၏။
ငါ့သျှင်
မြတ်စွာဘုရားသည်ကိုယ်တော်တိုင်
ကျောင်း
အိပ်ရာ
နေရာကို
သိမ်းဆည်း၍
သပိတ်သင်္ကန်းကို
ယူဆောင်လျက်
အလုပ်အကျွေးတို့ကို
မပန်ကြားဘဲ
ရဟန်းသံဃာကိုမပြောကြားဘဲ
တစ်ပါးတည်း
အဖော် မပါဘဲ
ဒေသစာရီ
ကြွချီတော်မူသော
အခါမျိုး၌
မြတ်စွာဘုရားသည်တစ်ပါးတည်းသာ
နေတော်မူလို၏၊
ထိုအခါမျိုး၌
မည်သူမျှ
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
မလိုက်အပ်ဟု
(ဆို၏)။
ထို့နောက်
မြတ်စွာဘုရားသည်
အစဉ်အတိုင်း ဒေသစာရီ
ကြွချီတော်မူရာ
ပါလိလေယျကတောသို့ရောက်တော်မူ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
ထိုပါလိလေယျကတောဝယ်
တင့်တယ်သော
အင်ကြင်းပင်ရင်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏။
ထိုအခါ
များစွာသော
ရဟန်းတို့သည်
အသျှင်အာနန္ဒာထံသို့
ချဉ်းကပ်ကုန်၍
အသျှင်အာနန္ဒာနှင့်
အတူ
ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ
နှုတ်ဆက်ပြောဆိုကုန်၏၊
ဝမ်းမြောက်ဖွယ်နှစ်လိုဖွယ်စကားကို
ပြောဆိုပြီး၍
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေကြပြီးလျှင်
ဤစကားကို
ပြောဆိုကုန်၏-''ငါ့သျှင်အာနန္ဒာ
ငါတို့သည်
မြတ်စွာဘုရား၏
အထံတော်မှ
တရားစကားကို
မနာကြားရသည်ကားကြာမြင့်လှပါပြီ၊
မြတ်စွာ
ဘုရား၏
အထံတော်မှ
တရားစကားကို
ကြားနာခြင်းငှါ
အလိုရှိပါကုန်၏''ဟု
(လျှောက်ကုန်၏)။
ထိုအခါ
အသျှင်အာနန္ဒာသည်
ထိုရဟန်းတို့နှင့်
အတူ
ပါလိလေယျကတောဝယ်
တင့်တယ်သောအင်ကြင်းပင်ရင်း
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်၍ ရှိခိုးပြီးလျှင်
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေ၏၊
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေကြသော
ရဟန်းတို့ကို
မြတ်စွာဘုရားသည်
အကျိုးစီးပွါးကို
ကောင်းစွာ
ပြလျက်တရားကို
ဆောက်တည်စေကာ
တရားကျင့်သုံးရန်
ထက်သန်ရွှင်လန်းစေတော်မူ၏။
ထိုအခါ
ရဟန်းတစ်ပါးအား
''အဘယ်သို့
သိသူ
အဘယ်သို့
မြင်သူအား
ကာလ မခြားမူ၍
အာသဝေါတရားတို့
ကုန်ခန်းပါသနည်း
'' ဟူသော
အကြံဖြစ်၏၊
ထိုအခါ
မြတ်စွာဘုရားသည်
ထိုရဟန်း၏
စိတ်အကြံကို
မိမိစိတ်ဖြင့်သိတော်မူ၍
ရဟန်းတို့ကို
မိန့်တော်မူ၏-''ရဟန်းတို့
ငါသည်
စူးစမ်းပြီးမှ
တရားကို
ဟောအပ်၏၊
စူးစမ်းပြီးမှ
သတိပဋ္ဌာန်လေးမျိုးတို့ကို
ဟောအပ်ကုန်၏၊
စူးစမ်းပြီးမှ
သမ္မပ္ပဓာန်လေးမျိုးတို့ကို
ဟောအပ်ကုန်၏၊
စူးစမ်းပြီးမှ
ဣဒ္ဓိပါဒ်လေးမျိုးတို့ကို
ဟောအပ်ကုန်၏၊
စူးစမ်းပြီးမှ
ဣန္ဒြေငါးမျိုးတို့ကို
ဟောအပ်ကုန်၏၊
စူးစမ်းပြီးမှ
ဗိုလ်ငါးမျိုးတို့ကို
ဟောအပ်ကုန်၏၊
စူးစမ်းပြီးမှ
ဗောဇ္ဈင်ခုနစ်မျိုးတို့ကို
ဟောအပ်ကုန်၏၊
စူးစမ်းပြီးမှ
အင်္ဂါရှစ်ပါးရှိသော
အရိယာမဂ်ကို
ဟောအပ်၏။
ဤသို့ ငါသည်
စူးစမ်းပြီးမှ
တရားကို
ဟောအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ငါသည် ဤသို့
စူးစမ်းပြီးမှ
တရားကို ဟောအပ်ပါလျက်
အဘယ့်ကြောင့်အချို့သော
ရဟန်းအား
''အဘယ်သို့
သိသူ
အဘယ်သို့
မြင်သူအား ကာလ
မခြားမူ၍
အာသဝေါတရားတို့
ကုန်ပါသနည်း
''ဟု ဤသို့
စိတ်အကြံ
ဖြစ်ပေါ်လေဘိသနည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ရဟန်းတို့
အဘယ်သို့
သိသူ
အဘယ်သို့
မြင်သူအား
ကာလ မခြားဘဲ
အာသဝေါတရားတို့
ကုန်သနည်းဟူမူ-
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အကြားအမြင်မရှိသော,
အရိယာတို့ကို
မဖူးမြင်ဖူးသော,
အရိယာတရား၌ မလိမ္မာသော
အရိယာတရား၌
မယဉ်ကျေးသော၊
သူတော်ကောင်းတိုု့ကို
မဖူးမြင်ဖူးသော,သူတော်ကောင်းတရား၌
မလိမ္မာသော,
သူတော်ကောင်းတရား၌
မယဉ်ကျေးသော
ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်ကိုအတ္တဟု
ရှု၏၊
ရဟန်းတို့
ထိုရှုမှုသည်
သင်္ခါရ၁ဖြစ်၏။
ထိုသင်္ခါရသည်
အဘယ်လျှင်
အကြောင်းနိဒါန်းရှိသနည်း၊
အဘယ်လျှင်
ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းရှိသနည်း၊
အဘယ်လျှင်
ဇာစ်မြစ်ရှိသနည်း၊
အဘယ်လျှင်
အမွန်အစရှိသနည်း။
ရဟန်းတို့
အဝိဇ္ဇာနှင့်
ယှဉ်သော
တွေ့ထိမှု
'ဖဿ' ကြောင့်
ဖြစ်သော
ဝေဒနာဖြင့်တွေ့ထိ
အပ်သော, အကြားအမြင်မရှိသော
ပုထုဇဉ်အား
တဏှာသည်
ဖြစ်ပေါ်၏၊
ထိုသင်္ခါရသည်ထိုတဏှာကြောင့်
ဖြစ်၏။ ရဟန်းတို့
ဤသို့လျှင်
ထိုသင်္ခါရသည်လည်း
မမြဲ၊
ပြုပြင်အပ်၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍ ဖြစ်ပေါ်၏။
ထိုတဏှာသည်လည်း
မမြဲ၊
ပြုပြင်အပ်၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍
ဖြစ်ပေါ်၏။
ထိုဝေဒနာသည်လည်း
မမြဲ၊
ပြုပြင်အပ်၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍
ဖြစ်ပေါ်၏။
ထိုဖဿသည်လည်း
မမြဲ၊
ပြုပြင်အပ်၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍
ဖြစ်ပေါ်၏။
ထိုအဝိဇ္ဇာသည်လည်း
မမြဲ၊
ပြုပြင်အပ်၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍ ဖြစ်ပေါ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤသို့ သိသူ
ဤသို့ မြင်သူအား
ကာလမခြားဘဲ
အာသဝေါတရားတို့
ကုန်မှုဖြစ်၏။
ရုပ်ကို
အတ္တဟူ၍ ကား
မရှု၊
သို့သော်
ရုပ်ရှိသော
အတ္တဟု ရှု၏။
ရဟန်းတို့
ထိုရှုမှုသည်
သင်္ခါရဖြစ်၏။
ထိုသင်္ခါရသည်
အဘယ်လျှင်
အကြောင်းနိဒါန်းရှိသနည်း၊
အဘယ်လျှင်
ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းရှိသနည်း၊
အဘယ်လျှင်
ဇာစ်မြစ်ရှိသနည်း၊
အဘယ်လျှင်
အမွန်အစရှိသနည်း။
ရဟန်းတို့
အဝိဇ္ဇာနှင့်
ယှဉ်သောတွေ့ထိမှု
'ဖဿ 'ကြောင့်
ဖြစ်သော
ဝေဒနာဖြင့်
တွေ့ထိအပ်သော,
အကြားအမြင်မရှိသော
ပုထုဇဉ်အားတဏှာသည်
ဖြစ်ပေါ်၏၊
ထိုသင်္ခါရသည်
ထိုတဏှာကြောင့်
ဖြစ်ပေါ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤသို့လျှင်
ထိုသင်္ခါရသည်လည်း
မမြဲ၊
ပြုပြင်အပ်၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍
ဖြစ်ပေါ်၏။
ထိုတဏှာသည်လည်း၊
ထိုဝေဒနာသည်လည်း၊
ထိုဖဿသည်လည်း၊
ထိုအဝိဇ္ဇာသည်လည်း
မမြဲ၊
ပြုပြင်အပ်၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍
ဖြစ်ပေါ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤသို့ သိသူ
ဤသို့
မြင်သူအား
ကာလ မခြားဘဲ
အာသဝေါတရားတို့
ကုန်မှု
ဖြစ်၏။
ရုပ်ကို
အတ္တဟူ၍လည်း
မရှု၊
ရုပ်ရှိသော
အတ္တဟုလည်း
မရှု၊
သို့သော်
အတ္တ၌ ရုပ်ဟု
ရှု၏။
ရဟန်းတို့
ထိုရှုမှုသည်
သင်္ခါရ
ဖြစ်၏။
ထိုသင်္ခါရသည်
အဘယ်လျှင် အကြောင်း'နိဒါန်း'ရှိသနည်း၊
အဘယ် လျှင်
ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းရှိသနည်း၊
အဘယ်လျှင်
ဇာစ်မြစ်ရှိသနည်း၊
အဘယ်လျှင်အမွန်အစရှိသနည်း။
ရဟန်းတို့
အဝိဇ္ဇာနှင့်
ယှဉ်သော
တွေ့ထိမှု
'ဖဿ' ကြောင့်
ဖြစ်သော
ဝေဒနာဖြင့်တွေ့ထိအပ်သော,
အကြားအမြင်
မရှိသော
ပုထုဇဉ်အား
တဏှာသည်
ဖြစ်ပေါ်၏၊
ထိုသင်္ခါရသည်ထိုတဏှာကြောင့်
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤသို့လျှင်
ထိုသင်္ခါရသည်လည်း
မမြဲ၊ ပြုပြင်အပ်၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍
ဖြစ်ပေါ်၏။ ထို
တဏှာသည်လည်း၊
ထိုဝေဒနာသည်လည်း၊
ထိုဖဿသည်လည်း၊
ထိုအဝိဇ္ဇာသည်လည်း
မမြဲ၊ ပြုပြင်
အပ်၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍
ဖြစ်ပေါ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤသို့ သိသူ
ဤသို့ မြင်သူအား
ကာလ မခြားဘဲ
အာသဝေါတရားတို့
ကုန်မှု
ဖြစ်၏။
ရုပ်ကို
အတ္တဟူ၍လည်း
မရှု၊
ရုပ်ရှိသော
အတ္တဟုလည်း
မရှု၊ အတ္တ၌
ရုပ်ဟုလည်း
မရှု၊ သို့သော်
ရုပ်၌ အတ္တဟု
ရှု၏။
ရဟန်းတို့
ထိုရှုမှုသည်
သင်္ခါရမည်၏။
ထိုသင်္ခါရသည်
အဘယ်အကြောင်း
ရှိသနည်း၊
အဘယ်ဖြစ်ပေါ်မှုရှိသနည်း၊
အဘယ်လျှင်
ဖြစ်ခြင်းရှိသနည်း၊
အဘယ်လျှင်
အမွန်အစရှိသနည်း။
ရဟန်းတို့အဝိဇ္ဇာနှင့်
ယှဉ်သော
တွေ့ထိမှု
'ဖဿ' ကြောင့်
ဖြစ်သော ဝေဒနာဖြင့်
တွေ့ထိအပ်သော
အကြားအမြင်မရှိ
သော
ပုထုဇဉ်အား
တဏှာသည်
ဖြစ်ပေါ်၏၊
ထိုသင်္ခါရသည်
ထိုတဏှာကြောင့်
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤသို့လျှင်
ထိုသင်္ခါရသည်လည်း
မမြဲ၊
ပြုပြင်အပ်၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍
ဖြစ်ပေါ်၏။
ထိုတဏှာသည်လည်း၊
ထိုဝေဒနာသည်လည်း၊
ထိုဖဿသည်လည်း၊
ထိုအဝိဇ္ဇာသည်လည်း
မမြဲ၊
ပြုပြင်အပ်၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍
ဖြစ်ပေါ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤသို့
သိသူအား။ပ။
အာသဝေါတရားတို့
ကုန်မှု
ဖြစ်၏။
ရုပ်ကို
အတ္တဟူ၍လည်း
မရှု၊
ရုပ်ရှိသော
အတ္တဟုလည်း
မရှု၊ အတ္တ၌
ရုပ်ဟုလည်း
မရှု၊ ရုပ်၌
အတ္တဟုလည်း
မရှု၊
သို့သော်
ဝေဒနာကို အတ္တဟု
ရှု၏။
သို့သော်
ဝေဒနာရှိသော
အတ္တဟု ရှု၏။
သို့သော်
အတ္တ၌
ဝေဒနာဟု
ရှု၏။
သို့သော် ဝေဒနာ၌
အတ္တဟု ရှု၏။
သို့သော်
သညာကို။
သို့သော်သင်္ခါရတို့ကို
အတ္တဟု ရှု၏၊
သို့သော် သင်္ခါရတို့ရှိသော
အတ္တဟု ရှု၏၊
သို့သော် အတ္တ၌
သင်္ခါရတို့ဟုရှု၏၊
သို့သော်
သင်္ခါရတို့၌
အတ္တဟု ရှု၏။
သို့သော်
ဝိညာဏ်ကို အတ္တဟု
ရှု၏၊
သို့သော်
ဝိညာဏ်ရှိသော
အတ္တဟု ရှု၏၊
သို့သော်
အတ္တ၌ ဝိညာဟု
ရှု၏၊ သို့သော်
ဝိညာဏ်၌
အတ္တဟု ရှု၏။
ရဟန်းတို့ထိုရှုမှုသည်
သင်္ခါရ ဖြစ်၏။
ထိုသင်္ခါရသည်
အဘယ်လျှင်
အကြောင်းနိဒါန်းရှိသနည်း။ပ။
အဘယ်လျှင်အမွန်အစရှိသနည်း။
ရဟန်းတို့
မသိမှု
'အဝိဇ္ဇာ
'နှင့် ယှဉ်သော
တွေ့ထိမှု'ဖဿ'ကြောင့်
ဖြစ်သော
ဝေဒနာဖြင့်
တွေ့ထိအပ်သော,
အကြားအမြင်
မရှိသော ပုထုဇဉ်အား
တဏှာသည် ဖြစ်ပေါ်၏၊
ထိုသင်္ခါရသည်ထိုတဏှာကြောင့်
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤသို့လျှင်
သင်္ခါရသည်လည်း
မမြဲ၊
ပြုပြင်အပ်၏၊
အကြောင်းကို့စွဲ၍
ဖြစ်ပေါ်၏၊
ထိုတဏှာသည်လည်း၊
ထိုဝေဒနာသည်လည်း၊
ထိုဖဿသည်လည်း၊
ထိုအဝိဇ္ဇာသည်လည်း
မမြဲ၊
ပြုပြင်အပ်၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍ ဖြစ်ပေါ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤသို့ သိသူ
ဤသို့
မြင်သူအားလည်း
ကာလ မခြားဘဲ
အာသဝေါတရားတို့
ကုန်မှု
ဖြစ်၏။
ရုပ်ကို
အတ္တဟူ၍လည်း
မရှု။
ဝေဒနာကို
အတ္တဟူ၍လည်း
မရှု။ သညာကို
အတ္တဟူ၍လည်း
မရှု။ သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တဟူ၍လည်း
မရှု၊
သို့သော်
''ထိုငါသည်
အတ္တတည်း၊
ထိုငါသည်လောက
တည်း၊
ထိုအတ္တနှင့်
လောကဟူသော
ငါသည်
တမလွန်ဘဝ၌
ဖြစ်လတ္တံ့၊
မြဲ၏၊ ခိုင်ခံ့၏၊
တည်တံ့၏၊
မဖောက်ပြန်သော
သဘောရှိ၏ ''ဟု
ဤသို့
အယူရှိ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုမြဲ၏ဟူသောအယူ
(သဿတဒိဋ္ဌိ)သည်
သင်္ခါရဖြစ်၏။
ထိုသင်္ခါရသည်
အဘယ်လျှင်
အကြောင်းနိဒါန်းရှိသနည်း။ပ။
ရဟန်းတို့
ဤသို့ သိသူ
ဤသို့ မြင်သူအားလည်း
ကာလ မခြားဘဲ
အာသဝေါတရားတို့
ကုန်မှု
ဖြစ်၏။
ရုပ်ကို
အတ္တဟူ၍လည်း
မရှု၊
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တဟူ၍လည်းမရှု၊
သို့သော်
''ထိုငါသည်
အတ္တတည်း၊ ထိုငါသည်
လောကတည်း၊
ထိုအတ္တနှင့်
လောကဟူသောငါသည်
တမလွန်ဘဝ၌
ဖြစ်လတ္တံ့၊
မြဲ၏၊ ခိုင်ခံ့၏၊
တည်တံ့၏၊
မဖောက်ပြန်သော
သဘောရှိ၏
''ဟူ၍
ဤသို့လည်း
အယူမရှိ၊
သို့သော်
''ငါဟူ၍
မဖြစ်ခဲ့သော်
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်ရာ၊ ငါ
မဖြစ်တော့ဟု
ဆိုလျှင်ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
ရှိတော့မည်
မဟုတ် ''ဟု
ဤသို့
အယူရှိ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုပြတ်၏ဟူသောအယူ
(ဥစ္ဆေဒဒိဋ္ဌိ)သည်
သင်္ခါရ
ဖြစ်၏။
ထိုသင်္ခါရသည်
အဘယ်လျှင်
အကြောင်းနိဒါန်းရှိသနည်း၊
အဘယ်လျှင်
ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းရှိသနည်း၊
အဘယ်လျှင်
ဇာစ်မြစ်ရှိသနည်း၊
အဘယ်လျှင်အမွန်အစရှိသနည်း။
ရဟန်းတို့ အဝိဇ္ဇာနှင့်
ယှဉ်သော
ဖဿကြောင့်
ဖြစ်သော ဝေဒနာဖြင့်တွေ့ထိအပ်သော,
အကြားအမြင်
မရှိသော
ပုထုဇဉ်အား
တဏှာသည်
ဖြစ်ပေါ်၏၊
ထိုသင်္ခါရသည်ထိုတဏှာကြောင့်
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤသို့လျှင်
ထိုသင်္ခါရသည်လည်း
မမြဲ။ပ။
ရဟန်းတို့
ဤသို့သိသူ
ဤသို့ မြင်သူအားလည်း
ကာလ မခြားဘဲ
အာသဝေါတရားတို့
ကုန်မှု
ဖြစ်၏။
ရုပ်ကို
အတ္တဟူ၍လည်း
မရှု၊
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တဟူ၍လည်းမရှု။ပ။
ဝိညာဏ်၌
အတ္တဟူ၍လည်း
မရှု၊ ''ထိုငါသည်
အတ္တတည်း၊
ထိုငါသည်
လောကမည်၏၊
ထိုအတ္တနှင့်
လောကဟူသော
ငါသည်
တမလွန်ဘဝ၌
ဖြစ်လတ္တံ့၊
မြဲ၏၊
ခိုင်ခံ့၏၊
တည်တံ့၏၊
မဖောက်ပြန်သော
သဘော ရှိ၏
''ဟူ၍
ဤသို့လည်း
အယူ မရှိ၊ ''ငါဟူ၍
မဖြစ်ခဲ့သော်
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်ရာ၊ ငါ
မဖြစ်တော့ဟု
ဆိုလျှင်
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
ရှိတော့မည်
မဟုတ် ''ဟု
ဤသို့လည်း
အယူ မရှိ၊
သို့သော်
တွေးတောမှု
ရှိ၏၊
ယုံမှားမှု
ရှိ၏၊
သူတော်ကောင်းတရား၌
ဆုံးဖြတ်ခြင်းသို့
မရောက်။
ရဟန်းတို့
ထိုတွေးတောယုံမှားခြင်း
သူတော်
ကောင်းတရား၌
ဆုံးဖြတ်ခြင်းသို့
မရောက်ခြင်းသည်သင်္ခါရမည်၏။
ထိုသင်္ခါရသည်
အဘယ်အကြောင်းရှိသ
နည်း၊
အဘယ်ဖြစ်ပေါ်မှု
ရှိသနည်း၊
အဘယ်လျှင်ဖြစ်ခြင်းရှိသနည်း၊
အဘယ်လျှင်
အမွန်အစရှိသနည်း။
ရဟန်းတို့
အဝိဇ္ဇာနှင့်
ယှဉ်သော
ဖဿကြောင့်ဖြစ်သော
ဝေဒနာဖြင့်
တွေ့ထိအပ်သော,
အကြားအမြင်
မရှိသော
ပုထုဇဉ်အား
တဏှာသည်
ဖြစ်ပေါ်၏၊
ထိုသင်္ခါရသည်
ထိုတဏှာကြောင့်
ဖြစ်၏။ ရဟန်းတို့
ထိုသင်္ခါရသည်လည်း
မမြဲ၊
ပြုပြင်အပ်၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍ ဖြစ်ပေါ်၏။
ထိုတဏှာသည်လည်း
မမြဲ၊
ပြုပြင်အပ်၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍
ဖြစ်ပေါ်၏။
ထိုဝေဒနာသည်လည်း
မမြဲ၊
ပြုပြင်အပ်၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍
ဖြစ်ပေါ်၏။
ထိုဖဿသည်လည်း
မမြဲ၊
ပြုပြင်အပ်၏၊
အကြောင်းကို
စွဲ၍ ဖြစ်ပေါ်၏။
ထိုအဝိဇ္ဇာသည်လည်း
မမြဲ၊ ပြုပြင်အပ်၏၊
အကြောင်းကိုစွဲ၍
ဖြစ်ပေါ်၏။ ရဟန်းတို့
ဤသို့ သိသူ
ဤသို့
မြင်သူအားလည်း
ကာလ
မခြားဘဲအာသဝေါတရားတို့
ကုန်မှု ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁။
ဒိဋ္ဌိစေတသိက်ဟူသော
သင်္ခါရတည်း။
Ă
၁၀-ပုဏ္ဏမသုတ်
၈၂။
အခါတစ်ပါး၌
မြတ်စွာဘုရားသည်
သာဝတ္ထိပြည်
ပုဗ္ဗာရုံကျောင်းတိုက်ဝယ်
မိဂါရမာတာဝိသာခါ၏
ပြာသာဒ်ကျောင်း၌
များစွာသော
ရဟန်းသံဃာနှင့်အတူ
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏၊
ထိုအခါ
မြတ်စွာဘုရားသည်
ထိုတစ်ဆယ့်ငါးရက်
ဥပုသ်လပြည့်နေ့
ညဉ့်အခါ၌
ရဟန်းသံဃာ
ခြံရံလျက်
လွင်တီးခေါင်၌
နေတော်မူ၏။
ထိုအခါ
ရဟန်းတစ်ပါးသည်
နေရာမှ ထကာ
ပခုံးတစ်ဖက်၌
အပေါ်ရုံကို
တင်၍
မြတ်စွာဘုရား
ရှိရာသို့လက်အုပ်ချီလျက်
မြတ်စွာဘုရားအား-
''အသျှင်ဘုရား
ပြဿနာမေးရန်
တပည့်တော်အား
အကယ် ၍ မြတ်စွာဘုရား
ခွင့်ပြုပါလျှင်
တပည့်တော်သည်
အနည်းငယ်
မေးလိုပါ၏''ဟု
ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
သို့ဖြစ်လျှင်
သင်သည်
မိမိနေရာ၌ ထိုင်လျက်
အလိုရှိရာကို
မေးလော့ဟု
မိန့်တော်မူ၏၊
''အသျှင်ဘုရား
ကောင်းပါပြီ''ဟု
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရားအား
ဝန်ခံ၍
မိမိနေရာ၌
ထိုင်လျက်မြတ်စွာဘုရား
အား ဤစကားကို
လျှောက်၏-
''မြတ်စွာဘုရား
ရူပုပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
ဝေဒနုပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
သညုပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
သင်္ခါရုပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
ဝိညာဏုပါဒါနက္ခန္ဓာဟူကုန်သော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ဟူသည်
ဤသည်တို့ပင်လော''ဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ရူပုပါဒါနက္ခန္ဓာ။ပ။
ဝိညာဏုပါဒါနက္ခန္ဓာဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ဟူသည်
ဤသည်တို့ပင်တည်းဟု
မိန့်တော်မူ၏။
''အသျှင်ဘုရား
ကောင်းလှပါပြီ''ဟု
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရား
စကားကို အလွန်
နှစ်သက်ဝမ်းမြောက်၍
ထို့ထက်အလွန်
ပြဿနာကိုမေးလျှောက်ပြန်၏။
အသျှင်ဘုရား
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့သည်
အဘယ်လျှင်
အမြစ်အရင်း
ရှိပါကုန်သနည်းဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့သည်
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ' လျှင်
အမြစ်အရင်းရှိကုန်၏။ပ။
အသျှင်ဘုရား
ထိုစွဲလမ်းမှု'ဥပါဒါန်'သည်ပင်
ထိုဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့လော၊
သို့မဟုတ်
စွဲလမ်းမှု'ဥပါဒါန်'သည်
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့မှ
တခြားလော။
ရဟန်း
ထိုစွဲလမ်းမှု'ဥပါဒါန်'သည်ပင်
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့လည်း
မဟုတ်၊
စွဲလမ်းမှု
'ဥပါဒါန်'သည်
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့မှ
တခြားလည်း
မဟုတ်၊
စင်စစ်သော်ကား
ထိုဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
လိုချင်စွဲမက်မှု'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စွဲလမ်းမှု'ဥပါဒါန်'မည်၏ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
အသျှင်ဘုရား
ကောင်းလှပါပြီဟု
ထိုရဟန်းသည်။ပ။
ထို့ထက်အလွန်
ပြဿနာကို
မေးလျှောက်ပြန်၏။
အသျှင်ဘုရား
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'၏
ထူးခြားခြင်းသည်
ဖြစ်နိုင်ပါသလောဟု
လျှောက်၏။
''ရဟန်း
ဖြစ်နိုင်၏
''ဟု မြတ်စွာဘုရားသည်
မိန့်တော်မူ၏။
ရဟန်း ဤလောက၌
အချို့သူအား
''အနာဂတ်ကာလ၌
ဤသို့
ရုပ်ရှိသူ
ဖြစ်လို၏၊
အနာဂတ်ကာလ၌
ဤသို့
ဝေဒနာရှိသူ
ဖြစ်လို၏၊
အနာဂတ်ကာလ၌
ဤသို့
သညာရှိသူ ဖြစ်လို၏၊
အနာဂတ်ကာလ၌
ဤသို့
သင်္ခါရရှိသူ
ဖြစ်လို၏၊
အနာဂတ်ကာလ၌
ဤသို့
ဝိညာဏ်ရှိသူ
ဖြစ်လို၏ ''ဟု
ဤသို့ ဖြစ်၏။
ရဟန်း
ဤသို့လျှင်
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'၏
ထူးခြားခြင်းသည်
ဖြစ်နိုင်၏ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
''အသျှင်ဘုရားကောင်းလှပါပြီ
''ဟု ထိုရဟန်းသည်။ပ။
ထို့ထက်အလွန်
ပြဿနာကို
မေးလျှောက်ပြန်၏။
အသျှင်ဘုရား
ခန္ဓာတို့၏
ခန္ဓာဟူသော
အမည်သည်
အဘယ်မျှလောက်ရှိသနည်း။
ရဟန်း အတိတ်အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သော
ရုပ်အားလုံးကို
ရူပက္ခန္ဓာဟု
ဆိုအပ်၏။
ဝေဒနာအားလုံးကို။
သညာအားလုံးကို။
သင်္ခါရအားလုံးတို့ကို။
အတိတ် အနာဂတ် ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သောအတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ် အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေးအနီးလည်းဖြစ်သော
ဝိညာဏ်အားလုံးကို
ဝိညာဏက္ခန္ဓာဟု
ဆိုအပ်၏။ ရဟန်း
ခန္ဓာတို့၏
ခန္ဓာဟူသောအမည်သည်
ဤမျှလောက်ရှိ၏ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
''အသျှင်ဘုရား
ကောင်းလှပါပြီ''ဟု
ထိုရဟန်းသည်။ပ။
မေးလျှောက်ပြန်၏။
အသျှင်ဘုရား
ရူပက္ခန္ဓာကို
ပညတ်ခြင်း၏ အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကားအဘယ်ပါနည်း၊
ဝေဒနာက္ခန္ဓာကို
ပညတ်ခြင်း၏ အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကားအဘယ်ပါနည်း၊
သညာက္ခန္ဓာကို
ပညတ်ခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကားအဘယ်ပါနည်း၊
သင်္ခါရက္ခန္ဓာကို
ပညတ်ခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကားအဘယ်ပါနည်း၊
ဝိညာဏက္ခန္ဓာကို
ပညတ်ခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကားအဘယ်ပါနည်းဟု
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ရူပက္ခန္ဓာကို
ပညတ်ရန်
မဟာဘုတ်လေးခုတို့သည်
အကြောင်းတည်း၊
မဟာဘုတ်လေးခုတို့သည်
အထောက်အပံ့တည်း၊
ဝေဒနာက္ခန္ဓာကို
ပညတ်ရန် ဖဿသည်
အကြောင်းတည်း၊
ဖဿသည်အထောက်အပံ့တည်း၊
သညာက္ခန္ဓာကို
ပညတ်ရန်
ဖဿသည်
အကြောင်းတည်း၊
ဖဿသည်
အထောက်အပံ့တည်း၊
သင်္ခါရက္ခန္ဓာကို
ပညတ်ရန်
ဖဿသည်
အကြောင်းတည်း၊
ဖဿသည်
အထောက်အပံ့တည်း၊
ဝိညာဏက္ခန္ဓာကို
ပညတ်ရန်
နာမ်ရုပ်သည်
အကြောင်းတည်း၊
နာမ်ရုပ်သည်
အထောက်အပံ့တည်းဟု
မိန့်တော်မူ၏။
''အသျှင်ဘုရား
ကောင်းလှပါပြီ
''ဟု ထိုရဟန်းသည်။ပ။
မေးလျှောက်ပြန်၏။
အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သို့လျှင်
သက္ကာယဒိဋ္ဌိ
ဖြစ်ပါသနည်းဟု
လျှောက်၏။
ရဟန်း ဤလောက၌
အကြားအမြင်
မရှိသော,
အရိယာတို့ကို
မဖူးမြင်ဖူးသော,
အရိယာတရား၌
မလိမ္မာသော, အရိယာတရား၌
မယဉ်ကျေးသော၊
သူတော်ကောင်းတို့ကို
မဖူးမြင်ဖူးသော,
သူတော်ကောင်းတရား၌
မလိမ္မာသော,သူတော်
ကောင်းတရား၌
မယဉ်ကျေးသော
ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်ကို
အတ္တဟု ရှု၏။
ရုပ်ရှိသော
အတ္တဟု၊
အတ္တ၌ ရုပ်ဟု၊
ရုပ်၌ အတ္တဟု
ရှု၏။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တဟု ရှု၏။
ဝိညာဏ်
ရှိသော
အတ္တဟု၊
အတ္တ၌
ဝိညာဏ်ဟု၊ ဝိညာဏ်၌
အတ္တဟု ရှု၏။
ရဟန်း
ဤသို့လျှင်
(သက္ကာယဒိဋ္ဌိ)သည်
ဖြစ်၏ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
''အသျှင်ဘုရား
ကောင်းလှပါပြီ''ဟု
ထိုရဟန်းသည်။ပ။
မေးလျှောက်ပြန်၏။
အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သို့လျှင်
သက္ကာယဒိဋ္ဌိ
မဖြစ်ပါသနည်းဟု
လျှောက်၏။
ရဟန်း ဤလောက၌
အကြားအမြင်ရှိသော,
အရိယာတို့ကို
ဖူးမြင်ဖူးသော,
အရိယာတရား၌
လိမ္မာသော,
အရိယာတရား၌ ယဉ်ကျေးသော၊
သူတော်ကောင်းတို့ကို
ဖူးမြင်ဖူးသော,
သူတော်ကောင်းတရား၌
လိမ္မာသော,
သူတော်ကောင်းတရား၌
ယဉ်ကျေးသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်ကို အတ္တဟု
မရှု။
ရုပ်ရှိသော
အတ္တဟု၊
အတ္တ၌ ရုပ်ဟု၊
ရုပ်၌ အတ္တဟု
မရှု။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။ သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တဟု မရှု၊
ဝိညာဏ်ရှိသောအတ္တဟု၊
အတ္တ၌
ဝိညာဏ်ဟု၊
ဝိညာဏ်၌
အတ္တဟု မရှု။
ရဟန်း
ဤသို့လျှင်
(သက္ကာယဒိဋ္ဌိ)သည်မဖြစ်ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
''အသျှင်
ဘုရား
ကောင်းလှပါပြီ
''ဟု
ထိုရဟန်းသည်။ပ။
မေးလျှောက်ပြန်၏။
အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သည်
ရုပ်၏
သာယာဖွယ်ပါနည်း၊
အဘယ်သည်
အပြစ်ပါနည်း၊
အဘယ်သည်ထွက်မြောက်မှုပါနည်း၊
အဘယ်သည်
ဝေဒနာ၏။
အဘယ်သည် သညာ၏။
အဘယ်သည်
သင်္ခါရတို့၏။
အဘယ်သည် ဝိညာဏ်၏
သာယာဖွယ်ပါနည်း၊
အဘယ်သည်
အပြစ်ပါနည်း၊
အဘယ်သည်ထွက်
မြောက်မှုပါနည်းဟု
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ရုပ်ကို စွဲ၍
ဖြစ်သောကိုယ်၏
ချမ်းသာခြင်း၊
စိတ်၏
ချမ်းသာ
ခြင်းသည်
ရုပ်၏ သာယာဖွယ်တည်း။
ရုပ်၏
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောသည်
ရုပ်၏
အပြစ်တည်း။
ရုပ်၌
လိုချင်
စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
ဖျောက်ခြင်း၊
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
ပယ်ခြင်းသည်
(ရုပ်မှ)
ထွက်မြောက်မှု
တည်း။ ဝေဒနာကို
စွဲ၍ ။ သညာကို
စွဲ၍ ။
သင်္ခါရတို့ကို
စွဲ၍ ။
ဝိညာဏ်ကို
စွဲ၍
ဖြစ်သောကိုယ်၏
ချမ်း
သာခြင်း၊
စိတ်၏
ချမ်းသာခြင်းသည်
ဝိညာဏ်၏
သာယာဖွယ်တည်း။
ဝိညာဏ်၏့မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်း
သဘောသည်
ဝိညာဏ်၏
အပြစ်တည်း။
ဝိညာဏ်၌ လိုချင်စွဲမက်မှု'ဆန္ဒရာဂ'ကို
ဖျောက် ခြင်း၊
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
ပယ်ခြင်းသည်
(ဝိညာဏ်မှ)
ထွက်မြောက်မှုတည်းဟု
မိန့်တော်မူ၏။
''အသျှင်ဘုရား
ကောင်းလှပါပြီ
''ဟု ထိုရဟန်းသည်မြတ်စွာဘုရား၏
စကားကို
အလွန်နှစ်သက်ဝမ်း
မြောက်၍
ထို့ထက်အလွန်
ပြဿနာကိုမေးလျှောက်ပြန်၏။
မြတ်စွာဘုရား
အဘယ်သို့
သိသူ
အဘယ်သို့ မြင်သူအား
ဤဝိညာဏ်ရှိသောကိုယ်၌လည်းကောင်း၊
အပဖြစ်သော
နိမိတ်အားလုံးတို့၌လည်းကောင်း
ငါဟု
စွဲယူသော
'ဒိဋ္ဌိ'၊
ငါ့ဥစ္စာဟု
တပ်မက်မှု
'တဏှာ'၊
ထောင်လွှားမှု
'မာနာနုသယ'
တို့သည်
မဖြစ်ပါကုန်သနည်းဟု
လျှောက်၏။
ရဟန်း အတိတ်
အနာဂတ်ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သော
ရုပ်အားလုံးကို
'' ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ် ''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သောပညာဖြင့်
ရှု၏။
ဝေဒနာအားလုံးကို။
သညာအားလုံးကို။
သင်္ခါရအားလုံးတို့ကို။
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်
အမြတ်လည်းဖြစ်သောအဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သော
ဝိညာဏ်အားလုံးကို
'' ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်ငါ
မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ်
''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သောပညာဖြင့်
ရှု၏။ ရဟန်း
ဤသို့ သိသူ
ဤသို့
မြင်သူအား
ဤဝိညာဏ်ရှိသောကိုယ်၌လည်းကောင်း၊
အပဖြစ်သော
နိမိတ်အာရုံအားလုံးတို့၌လည်းကောင်း
ငါဟု
စွဲယူသော 'ဒိဋ္ဌိ'၊
ငါ့ဥစ္စာဟုတပ်မက်မှု
'တဏှာ'၊
ထောင်လွှားမှု
'မာနာနုသယ'
တို့သည်
မဖြစ်ကုန်ဟု
ဟောတော်မူ၏။
ထိုအခါ
ရဟန်းတစ်ပါးအား
''အချင်းတို့
ဤသို့ ရုပ်သည်
အတ္တ
မဟုတ်သတတ်၊
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
အတ္တ မဟုတ်သတတ်၊
အတ္တမဟုတ်ဘဲ
ပြုအပ်သော
အမှုတို့သည်
အဘယ်အတ္တသို့
ရောက်နိုင်ကုန်လိမ့်မည်နည်း''ဟု
ဤသို့သော
စိတ်အကြံ ဖြစ်ပေါ်၏။
ထိုအခါမြတ်စွာဘုရားသည်
ထိုရဟန်း၏
စိတ်အကြံကို
မိမိစိတ်ဖြင့်
သိတော်မူ၍ ရဟန်းတို့ကို
မိန့်တော်မူ၏-
''ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
မလိမ္မာသော
တွေဝေခြင်းသို့
ရောက်သော
အချည်းနှီးသော
ယောက်ျားအချို့သည်
''အချင်းတို့
ဤသို့
ရုပ်သည် အတ္တ
မဟုတ်သတတ်၊
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
အတ္တ
မဟုတ်သတတ်၊
အတ္တမဟုတ်ဘဲ
ပြုအပ်သော
အမှုတို့သည်အဘယ်အတ္တသို့
ရောက်နိုင်ကုန်လိမ့်မည်နည်း''ဟု
တဏှာကြီးစိုးနေသော
စိတ်ဖြင့်
ဘုရားသာသနာကိုကျော်လွန်သင့်သည်ဟု
မှတ်ထင်ရာသော
အကြောင်းသည်
ရှိ၏၊
ရဟန်းတို့ ငါသည်
ထိုထိုအရာထိုထိုတရားတို့၌
တစ်ဖန် မေးခြင်းဖြင့်
သင်တို့ကို
ဆုံးမခဲ့ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကြသနည်း။
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။ မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို ''
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊ ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ ကိုယ်'အတ္တ'တည်း''ဟု
ရှုခြင်းငှါ
သင့်လျော်ပါမည်လော။
မသင့်လျော်ပါ
အသျှင်ဘုရား။
ထိုသို့ဖြစ်သောကြောင့်။ပ။
ဤသို့
ရှုသော။ပ။ ဤ
(မဂ်ကိစ္စ)
အလို့ငှါ တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ ''ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
သုံးခုမြောက်
ခဇ္ဇနီယဝဂ်
ပြီး၏။
------
(၉)
၄-ထေရဝဂ်
၁-အာနန္ဒသုတ်
၈၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
အသျှင်အာနန္ဒာသည်
''ငါ့သျှင်
ရဟန်းတို့''ဟု
ရဟန်းတို့ကို
ခေါ်၏။
''ငါ့သျှင်
''ဟု
ထိုရဟန်းတို့သည်
အသျှင်အာနန္ဒာအား
ပြန်ကြားလျှောက်ကြကုန်၏။
အသျှင်အာနန္ဒာသည်
ဤစကားကို
မိန့်ဆို၏-
ငါ့သျှင်တို့
မန္တာဏီပုဏ္ဏေးမ၏
သား ပုဏ္ဏမည်သော
အသျှင်သည်
သီတင်းငယ်ဖြစ်ကြသော
ငါတို့
အားကျေးဇူးများလှ၏၊
ထိုအသျှင်သည်
ငါတို့ကို
ဤအဆုံးအမဖြင့်
ဆုံးမ၏။
''ငါ့သျှင်အာနန္ဒာ
အစွဲပြု၍
သာလျှင် 'ငါ
ဖြစ်၏ 'ဟူသော
ပပဉ္စတရားသုံးပါး
ဖြစ်၏၊ အစွဲ မပြုမူ၍
မဖြစ်။
အဘယ်ကို
အစွဲပြု၍
သာလျှင် 'ငါ
ဖြစ်၏'ဟူသော
ပပဉ္စတရား
ဖြစ်သနည်း၊
အစွဲ မပြုမူ၍
ကား
မဖြစ်သနည်း။
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍ 'ငါ
ဖြစ်၏' ဟူသော
ပပဉ္စတရား
ဖြစ်၏၊ အစွဲ
မပြုမူ၍
မဖြစ်။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဉ်ကို
အစွဲပြု၍
သာလျှင် 'ငါ
ဖြစ်၏ ' ဟူသော
ပပဉ္စတရား
ဖြစ်၏၊ အစွဲ
မပြုမူ၍ ကား
မဖြစ်။
ငါ့သျှင်အာနန္ဒာ
ဥပမာသော်ကား
တန်ဆာဆင်ခြင်းသဘောရှိသော
ငယ်ရွယ်ပျိုနုသော
မိန်းမသော်လည်းကောင်း၊
ယောက်ျားသော်လည်းကောင်း
စင်ကြယ်တောက်ပသော
မှန်၌
ဖြစ်စေ၊
ကြည်လင်သောရေခွက်၌
ဖြစ်စေ မိမိမျက်နှာရိပ်ကို
ကြည့်ရှုဆင်ခြင်သော်
(မှန်ကို
ရေခွက်ကို)
အစွဲပြု၍ သာ
မြင်ရာ၏၊
(မှန်ကို
ရေခွက်ကို)
အစွဲမပြု မူ၍
ကား မမြင်ရာ။
ငါ့သျှင်အာနန္ဒာ
ဤအတူပင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍ သာ
'ငါဖြစ်၏ '
ဟူသော
ပပဉ္စတရား
ဖြစ်၏၊ အစွဲ မပြုမူ၍
ကား မဖြစ်။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။ သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍ သာ
'ငါ ဖြစ်၏ '
ဟူသော ပပဉ္စတရား
ဖြစ်၏၊ အစွဲ
မပြုမူ၍ ကား
မဖြစ်။
ငါ့သျှင်အာနန္ဒာ
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့ မှတ်ထင်သနည်း။
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။ မမြဲပါင့ါသျှင်
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။ မမြဲပါင့ါသျှင်။
ထိုသိုု့
ဖြစ်သောကြောင့်။ပ။
ဤသို့
ရှုသော။ပ။ ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်မရှိပြီဟု
သိ၏''ဟု
ဆုံးမ၏။
ငါ့သျှင်တို့
မန္တာဏီပုဏ္ဏေးမ၏
သားဖြစ်သော
ပုဏ္ဏမည်သော
အသျှင်သည်သီတင်းငယ်ဖြစ်ကြသော
ငါတို့အား
ကျေးဇူးများလှ၏၊
ထိုအသျှင်သည်
ငါတို့ကို ဤအဆုံးအမဖြင့်
ဆုံးမ၏။
မန္တာဏီပုဏ္ဏေးမ၏
သား
အသျှင်ပုဏ္ဏ၏
ဤတရားဒေသနာကို
ကြားနာရ၍
ငါသည်
တရားကို
သိရ၏ဟု (မိန့်ဆို၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-တိဿသုတ်
၈၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
မြတ်စွာဘုရား၏
ဘထွေးတော်
သားဖြစ်သော
အသျှင်တိဿသည်များစွာသော
ရဟန်းတို့ကို
ဤသို့
ပြောကြား၏-''ငါ့သျှင်တို့
ငါ၏ ကိုယ်သည်
စင်စစ်
လေးလံသကဲ့သို့ဖြစ်၏၊
ငါ့အား
အရပ်မျက်နှာတို့သည်လည်း
မထင်ကုန်၊
ငါ့အား တရားတို့သည်လည်း
မထင်ကုန်၊
ထိုင်းမှိုင်းမှု
'ထိနမိဒ္ဓ'သည်လည်း
ငါ၏ စိတ်ကို
သိမ်းကျုံးလျက်
တည်၏၊
မပျော်မွေ့ဘဲလျက်
အကျင့်မြတ်ကိုကျင့်ရ၏၊
ငါ့အား
တရားတို့၌
ယုံမှားမှုသည်လည်း
ဖြစ်၏''ဟု
ပြောဆို၏။
ထိုအခါ
များစွာသော
ရဟန်းတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
ရှိခိုးပြီးလျှင်
တစ်ခုသောနေရာ၌
ထိုင်ကုန်လျက်
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်ကုန်၏-''အသျှင်ဘုရားမြတ်စွာဘုရား၏
ဘထွေးတော်
သားဖြစ်သော အသျှင်တိဿသည်
များစွာသော
ရဟန်းတို့ကို
'ငါ့သျှင်တို့ငါ၏
ကိုယ်သည်
စင်စစ်
လေးလံသကဲ့သို့
ဖြစ်၏၊
ငါ့အား အရပ်မျက်နှာတို့သည်လည်း
မထင်ကုန်၊
ငါ့အား တရားတို့သည်လည်း
မထင်ကုန်၊
ထိုင်းမှိုင်းမှု
'ထိနမိဒ္ဓ'သည်လည်း
ငါ၏
စိတ်ကိုသိမ်းကျုံးလျက်
တည်၏၊
မပျော်မွေ့
ဘဲလျက်
အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်ရ၏၊
ငါ့အား
တရားတို့၌
ယုံမှားမှုသည်လည်း
ဖြစ်၏ 'ဟု ပြောကြားပါ၏''ဟု
လျှောက်ကုန်၏။
ထိုအခါ
မြတ်စွာဘုရားသည်
ရဟန်းတစ်ပါးကို
''ရဟန်း
သွားလော့၊
သင်သည်
ငါ့စကားဖြင့်ရဟန်းတိဿကို
ခေါ်ခဲ့လော့''ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
''ကောင်းပါပြီ
အသျှင်ဘုရား''ဟု
ထိုရဟန်းသည်မြတ်စွာ
ဘုရားအား
ဝန်ခံ၍
အသျှင်တိဿထံသို့
ချဉ်းကပ်လျက်
''ငါ့သျှင်တိဿ
သင့်ကို
မြတ်စွာဘုရားခေါ်တော်မူသည်''ဟု
ပြော၏။
''ငါ့သျှင်
ကောင်းပါပြီ''ဟု
အသျှင်တိဿသည်
ထိုရဟန်းအား
ဝန်ခံ၍
မြတ်စွာဘုရား
ထံသို့
ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေ၏၊
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေသော
အသျှင်တိဿ
အား
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏
''တိဿ သင်သည်များစွာသော
ရဟန်းတို့ကို
'ငါ့သျှင်တို့
ငါ၏ ကိုယ်သည်
စင်စစ်
လေးလံသကဲ့သို့
ဖြစ်၏။ပ။
ငါ့အားတရားတို့၌
ယုံမှားမှုသည်လည်း
ရှိ၏ 'ဟု
ဤသို့
ပြောသည်မှာ
မှန်သလော''ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
မှန်ပါ၏
အသျှင်ဘုရားဟု
လျှောက်၏။
တိဿ
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း။
ရုပ်၌
စွဲမက်မှု မကင်းသူ၊
လိုချင်မှု
မကင်းသူ၊
ခင်တွယ်မှု မကင်းသူ၊
မွတ်သိပ်မှု
မကင်းသူ၊
ပူလောင်မှု
မကင်းသူ၊
တဏှာ
မကင်းသူအား
ထိုရုပ်၏ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှု
ကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာပင်ပန်းမှုတို့သည်
ဖြစ်ကုန်သည်
မဟုတ်ပါလောဟု
မိန့်တော်မူ၏။
မှန်ပါ၏
အသျှင်ဘုရားဟု
လျှောက်၏။
တိဿ
ကောင်းပေစွ
ကောင်းပေစွ၊
ရုပ်၌ စွဲမက်မှု
မကင်းသူအား
ဖြစ်ရမြဲအတိုင်း
ဤသို့သာ ဖြစ်၏။
ဝေဒနာ၌
။ သညာ၌ ။
သင်္ခါရတို့၌
စွဲမက်မှု မကင်းသူအား။ပ။
ထိုသင်္ခါရတို့၏
ဖောက်ပြန်ခြင်းတစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှု
ကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်ဖြစ်ကုန်သည်
မဟုတ်လောဟု
မိန့်တော်မူ၏။
ဖြစ်ပါ၏
အသျှင်ဘုရားဟု
လျှောက်၏။
တိဿ
ကောင်းပေစွ
ကောင်းပေစွ၊
သင်္ခါရတို့၌
စွဲမက်မှု
မကင်းသူအား
ဖြစ်ရမြဲအတိုင်း
ဤသို့သာဖြစ်၏။
ဝိညာဏ်၌
စွဲမက်မှု မကင်းသူ၊
လိုချင်မှု
မကင်းသူ၊
ခင်တွယ်မှု မကင်းသူ၊
မွတ်သိပ်မှု
မကင်းသူ၊
ပူလောင်မှု
မကင်းသူ၊
တဏှာ
မကင်းသူအား
ထိုဝိညာဏ်၏ ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှု
ကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
ဖြစ်ကုန်သည်
မဟုတ်လောဟု
မိန့်တော်မူ၏။
ဖြစ်ပါ၏
အသျှင်ဘုရားဟု
လျှောက်၏။
တိဿ
ကောင်းပေစွ
ကောင်းပေစွ၊
ဝိညာဏ်၌ စွဲမက်မှု
မကင်းသူအား
ဖြစ်ရမြဲအတိုင်း
ဤသို့သာဖြစ်၏။
တိဿ
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
ရုပ်၌
စွဲမက်မှု
ကင်းသူ၊
လိုချင်မှု
ကင်းသူ၊
ခင်တွယ်မှု
ကင်းသူ၊
မွတ်သိပ်မှု
ကင်းသူ၊
ပူလောင်မှု
ကင်းသူ၊ တဏှာ
ကင်းသူအား ထိုရုပ်၏
ဖောက်ပြန်ခြင်း
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှု
ကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့သည်
ဖြစ်ကုန်သလောဟု
မိန့်တော်မူ၏။
မဖြစ်ပါ
အသျှင်ဘုရားဟု
လျှောက်၏။
တိဿ
ကောင်းပေစွကောင်းပေစွ၊
ရုပ်၌
စွဲမက်မှု
ကင်းသူအား
ဖြစ်ရမြဲအတိုင်း
ဤသို့သာ
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာ၌ ။ သညာ၌
။ သင်္ခါရတို့၌
စွဲမက်မှု
ကင်းသူအား။
ဝိညာဏ်၌
စွဲမက်မှု
ကင်းသူ၊
လိုချင်မှု
ကင်းသူ၊ ခင်တွယ်မှုကင်းသူ၊
မွတ်သိပ်မှု
ကင်းသူ၊ ပူလောင်မှု
ကင်းသူ၊ တဏှာ
ကင်းသူအား
ထိုဝိညာဏ်၏
ဖောက်ပြန်ခြင်းတစ်မျိုး
တစ်ဖုံ
ဖြစ်ခြင်းကြောင့်
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှု
ကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာပင်ပန်းမှုတို့သည်
ဖြစ်
ကုန်သလောဟု
မိန့်တော်မူ၏။
မဖြစ်ပါ အသျှင်ဘုရား။
တိဿ
ကောင်းပေစွ
ကောင်းပေစွ၊
ဝိညာဏ်၌ စွဲမက်မှု
ကင်းသူအား
ဖြစ်ရမြဲအတိုင်း
ဤသို့သာဖြစ်၏။
တိဿ ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း။
ရုပ်သည် မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
ထိုသို့
ဖြစ်သောကြောင့်။ပ။
ဤသို့ ရှုသော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏။
တိဿ
ဥပမာသော်ကား
ယောက်ျားနှစ်ယောက်တို့
ရှိရာ
တစ်ယောက်ကား
လမ်း၌
မကျွမ်းကျင်၊
့တစ်ယောက်ကား
လမ်း၌
ကျွမ်းကျင်၏၊
လမ်း၌ မကျွမ်းကျင်သော
ယောက်ျားသည်
ထိုလမ်း၌
ကျွမ်းကျင်
သော
ယောက်ျားအား
လမ်းကို
မေးရာ၏။
ထိုလမ်း၌
ကျွမ်းကျင်သူသည်
ဤသို့
ပြောရာ၏-''အိုယောက်ျား
လာခဲ့လော့၊
ဤကား
လမ်းတည်း၊
ထိုလမ်းဖြင့်
အနည်းငယ်
သွားလော့၊
တစ်ခဏမျှသွားမိလျှင်
လမ်းနှစ်ခွကို
တွေ့ရလိမ့်မည်၊
လမ်းနှစ်ခွတွင်
လက်ဝဲလမ်းကို
လွှတ်၍
လက်ယာလမ်းကို
ယူလော့၊
ထိုလက်ယာလမ်းဖြင့်
တစ်ခဏမျှ
သွားလော့၊
တစ်ခဏမျှ
သွားမိလျှင်
ထူထပ်သော
တောအုပ်ကိုတွေ့ရလိမ့်မည်၊
ထိုတောအုပ်ဖြင့်
တစ်ခဏမျှ
သွားလော့၊
တစ်ခဏမျှ
သွားမိလျှင်
နိမ့်ဝှမ်းသော
ညွန်ပြင်ကြီးကို
တွေ့ရလိမ့်မည်၊
ထိုညွန်ပြင်ကြီးဖြင့်
တစ်ခဏမျှ
သွားလော့၊
တစ်ခဏမျှ
သွားမိလျှင်
အိုင်နှင့်ကမ်းပါးစောက်ကို
တွေ့ရလိမ့်မည်၊
ထိုအိုင်နှင့်
ကမ်းပါးစောက်ဖြင့်
တစ်ခဏမျှ သွားလော့၊
တစ်ခဏမျှသွားမိလျှင်
မွေ့လျော်ဖွယ်ရှိသော
မြေညီကို
တွေ့ရလိမ့်မည်''ဟု
(ပြောရာ၏)။
တိဿ
အနက်အဓိပ္ပါယ်သိစေရန်
ဤဥပမာကို ငါ
ပြု၏၊ ဤအရာ၌
ဤသည်လျှင်
အနက်အဓိပ္ပါယ်တည်း။
တိဿ ''လမ်း၌
မကျွမ်းကျင်သော
ယောက်ျား''ဟူသည်
ပုထုဇဉ်၏
အမည်တည်း၊
''လမ်း၌
ကျွမ်းကျင်သော
ယောက်ျား
ဟူသည်
ပူဇော်အထူးကို
ခံတော်မူထိုက်သော
(အလုံးစုံသော
တရားတို့ကို)
ကိုယ်တိုင်မှန်စွာ
သိတော်မူသော
ဘုရား၏ အမည်တည်း၊
''လမ်းနှစ်ခွ''
ဟူသော
အမည်သည်
ယုံမှားမှု'ဝိစိကိစ္ဆာ'၏
အမည်တည်း၊
''လက်ဝဲလမ်း''ဟူသော
အမည်သည်
မှားသော
မြင်ခြင်း။ပ။
မှားသောတည်
ကြည်ခြင်းဟူသော
အင်္ဂါရှစ်မျိုးရှိသော
လမ်းမှား၏ အမည်တည်း၊
''လက်ယာလမ်း''
ဟူသောအမည်သည်
မှန်ကန်သော
မြင်ခြင်း။ပ။
မှန်ကန်သော
တည်ကြည်ခြင်းဟူသော
အင်္ဂါရှစ်မျိုးရှိသောအရိယာမဂ်၏
အမည် တည်း၊
''ထူထပ်သော
တောအုပ်''
ဟူသော အမည်သည်
ဖုံးလွှမ်းမှု
'အဝိဇ္ဇာ'၏အမည်တည်း၊
''နိမ့်ဝှမ်း
သော
ညွန်ပြင်ကြီး''ဟူသော
အမည်သည်
ကာမဂုဏ်တို့၏
အမည်တည်း၊
''အိုင်နှင့်
ကမ်းပါးစောက်''
ဟူသော
အမည်သည်
အမျက်ထွက်ခြင်း၊
ပြင်းစွာ ပင်ပန်းခြင်း၏အမည်တည်း၊
''မွေ့လျော်ဖွယ်ရှိသော
မြေညီ'' ဟူသော
အမည်သည်
နိဗ္ဗာန်၏
အမည်တည်း။
တိဿ
မွေ့လျော်ပါလော
့၊ တိဿ
မွေ့လျော်ပါလော
့၊ ငါသည်
အဆုံးအမဖြင့်
ဆုံးမ၏၊
ငါသည်အနုဂ္ဂဟနှစ်ပါးဖြင့်
ချီးမြှောက်၏၊
ငါသည်
ကံမြစ်ခြင်းဖြင့်
ကံမြစ်၏ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
အသျှင်တိဿသည်မြတ်စွာဘုရား၏
စကားတော်ကို
နှစ်သက်ဝမ်းမြောက်လေပြီ။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-ယမကသုတ်
၈၅။
အခါတစ်ပါး၌
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
သာဝတ္ထိပြည်
အနာထပိဏ်သူဌေး၏
အရံဖြစ်သောဇေတဝန်ကျောင်း၌
(သီတင်းသုံး) နေတော်မူ၏၊
ထိုအခါ
ယမကမည်သော
ရဟန်းအား ဤသို့သဘောရှိသော
ယုတ်မာသော
အယူသည်
ဖြစ်ပေါ်၏-''အာသဝေါကုန်ပြီးသော
ရဟန်းသည်
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီးခြင်းကြောင့်
ပြတ်၏၊
ပျောက်၏၊ သေသည်မှ
နောက်၌
မဖြစ်၊
ထိုသို့သော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
မြတ်စွာဘုရား
ဟောတော်မူသော
တရားကို ငါ
သိ၏ ''ဟု ယုတ်မာသော
အယူ
ဖြစ်ပေါ်၏။
များစွာသော
ရဟန်းတို့သည်
''ယမကမည်သော
ရဟန်းအား
အာသဝေါကုန်ပြီးသော
ရဟန်းသည်ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီးခြင်းကြောင့်
ပြတ်၏၊
ပျောက်၏၊
သေသည်မှ
နောက်၌
မဖြစ်၊
ထိုသို့သော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
မြတ်စွာဘုရား
ဟောတော်မူသော
တရားကို ငါ
သိ၏ဟု
ဤသို့သဘောရှိသော
ယုတ်မာသော
အယူသည်
ဖြစ်ပေါ်၏
''ဟု
ကြားကြကုန်၏။
ထိုအခါ
ရဟန်းတို့သည်
အသျှင်ယမကထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
အသျှင်ယမကနှင့်
အတူ
ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ
နှုတ်ဆက်ပြောဆိုကုန်၏၊
ဝမ်းမြောက်ဖွယ်နှစ်လိုဖွယ်
စကားကို
ပြောဆိုပြီး၍
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်ကုန်လျက်
ဤစကားကို
ပြောဆိုကြကုန်၏-
''ငါ့သျှင်ယမက
သင့်အား
အာသဝေါကုန်ပြီးသော
ရဟန်းသည် ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီးခြင်းကြောင့်
ပြတ်၏၊ ပျောက်၏၊
သေသည်မှ
နောက်၌
မဖြစ်ဟု
ထိုသို့သော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
မြတ်စွာဘုရား
ဟောတော်မူသော
တရားကို ငါ
သိ၏''ဟု
ဤသို့သဘောရှိသော
ယုတ်မာသော
အယူ
ဖြစ်ပေါ်သည်ဆိုသည်မှာ
မှန်သလောဟု
မေးမြန်းကြကုန်၏။
ငါ့သျှင်တို့
မှန်၏၊
အာသဝေါကုန်ပြီးသော
ရဟန်းသည်ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီးခြင်းကြောင့်
ပြတ်၏၊
ပျောက်၏၊
သေသည်မှ
နောက်၌ မဖြစ်ဟု
ဤသို့သောအခြင်းအရာအားဖြင့်
မြတ်စွာဘုရား
ဟောတော်မူသော
တရားကို ငါ
သိပါ၏ဟု (ပြောဆို၏)။
ငါ့သျှင်ယမက
ဤသို့
မပြောပါလင့်၊
မြတ်စွာဘုရားကို
မစွပ်စွဲပါလင့်၊
မြတ်စွာဘုရားကို
စွပ်စွဲခြင်းသည်မကောင်းပါ၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
''အာသဝေါကုန်ပြီးသော
ရဟန်းသည်
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီးခြင်း
ကြောင့်ပြတ်၏၊
ပျောက်၏၊
သေသည်မှ နောက်၌
မဖြစ်''ဟု
ဤသို့
မဟောတန်ရာဟု
ပြောဆိုကြကုန်၏။
အသျှင်ယမကသည်
ဤသို့ပင်
ထိုရဟန်းများက
ပြောဆိုကြသော်လည်း
''အာသဝေါကုန်ပြီးသော
ရဟန်းသည်
ခန္ဓာကိုယ် ပျက်စီးခြင်းကြောင့်
ပြတ်၏၊
ပျောက်၏၊ သေသည်မှ
နောက်၌
မဖြစ်ဟု
ထိုသို့သောအခြင်းအရာအားဖြင့်
မြတ်စွာဘုရား
ဟောတော်မူသော
တရားကို ငါ
သိ၏''ဟု
ထိုအတိုင်းသာထိုယုတ်မာ
သော အယူကို
အခိုင်အမာအားဖြင့်
အမှားသုံးသပ်သောအားဖြင့်
နှလုံးသွင်း၍
ပြောဆို၏။
ယင်းအကြောင်း
ကြောင့်
ထိုရဟန်းတို့သည်
အသျှင်ယမကကို
ထိုသို့
ယုတ်မာသော
အယူမှကင်းလွတ်စေရန်
မစွမ်းနိုင်
ကုန်။ ထိုအခါ
ထိုရဟန်းတို့သည်
နေရာမှ ထ၍
အသျှင်သာရိပုတြာထံသို့ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်
အသျှင်သာရိ
ပုတြာအား
ဤစကားကို
လျှောက်ကုန်၏-''ငါ့သျှင်သာရိပုတြာယမကမည်သော
ရဟန်းအား
အာသဝေါ
ကုန်ပြီးသော
ရဟန်းသည်
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီးခြင်းကြောင့်ပြတ်၏၊
ပျောက်၏၊
သေသည်မှ
နောက်၌
မဖြစ်ဟု ထိုသို့သော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
မြတ်စွာဘုရားဟောတော်မူသော
တရားကို ငါ
သိ၏ဟု ဤသို့
သဘောရှိသော
ယုတ်မာသော
အယူသည်
ဖြစ်ပေါ်၏။
တောင်းပန်ပါ၏၊
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
သနားသည်ကို
အကြောင်းပြု၍
ယမကရဟန်းထံသို့ချဉ်းကပ်ပါလော့''ဟု
လျှောက်ကုန်၏။
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
ဆိတ်ဆိတ်
နေခြင်းဖြင့်လက်ခံတော်မူ၏။
ထို့နောက်
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
ညချမ်းအခါ
တစ်ပါး တည်း
ကိန်းအောင်းရာမှထ၍
အသျှင်ယမကထံသို့
ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်
အသျှင်ယမကနှင့်
အတူ ဝမ်းမြောက်
ဝမ်းသာနှုတ်ဆက်ပြောဆို၏၊
ဝမ်းမြောက်ဖွယ်
နှစ်လိုဖွယ်သော
စကားကို
ပြောဆိုပြီး၍
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်ကာ
အသျှင်ယမကအား
ဤစကားကို
ပြောဆိုမေးမြန်း၏-
''ငါ့သျှင်ယမက
သင့်အား
အာသဝေါကုန်ပြီးသော
ရဟန်းသည်
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီးခြင်းကြောင့်
ပြတ်၏၊
ပျောက်၏၊
သေသည်မှ
နောက်၌
မဖြစ်ဟု
ထိုသို့သော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
မြတ်စွာဘုရားအား
ဟောတော်မူသော
တရားကို ငါ သိ၏''ဟု
ဤသို့
သဘောရှိသော
ယုတ်မာသော
အယူဖြစ်ပေါ်သည်ဆိုသည်မှာ
မှန်သလောဟု
မေးတော်မူ၏။
ငါ့သျှင်
မှန်ပါ၏၊
အာသဝေါကုန်ပြီးသောရဟန်းသည်
ကိုယ်ခန္ဓာ
ပျက်စီး
ခြင်းကြောင့်
ပြတ်၏၊
ပျောက်၏၊
သေသည်မှ
နောက်၌
မဖြစ်ဟု
ဤသို့သော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
မြတ်စွာ
ဘုရား
ဟောတော်မူသော
တရားကို ငါ
သိပါ၏ဟု
ဆို၏။
ငါ့သျှင်ယမက
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါငါ့သျှင်။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါငါ့သျှင်။
ငါ့သျှင်ယမက
ထို့ကြောင့်
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်
အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သော
ရုပ်အားလုံးကို
'' ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ၏
ကိုယ်
'အတ္တ'မဟုတ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့် ရှုရမည်။
ဝေဒနာအားလုံးကို။
သညာအားလုံးကို။
သင်္ခါရအားလုံးတို့ကို။
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သောအကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ် အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သော
ဝိညာဏ်အားလုံးကို
'' ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်ငါ၏
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။ ဤသို့
ရှုသောအကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝေဒနာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
သညာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
သင်္ခါရတို့ ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝိညာဏ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ငြီးငွေ့သော်
စွဲမက်မှုကင်း၏၊
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်
ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်၏၊
ကိလေသာမှ
''လွတ်မြောက်သော်လွတ်မြောက်ပြီ
''ဟု အသိဉာဏ်
ဖြစ်၏၊ ''ပဋိသန္ဓေနေမှု
ကုန်ပြီ၊
အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးပြီးပြီ၊
ပြုဖွယ်ကိစ္စကို
ပြုပြီးပြီ၊
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီ''ဟု
သိ၏။
ငါ့သျှင်ယမက
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
ရုပ်ကို
''သတ္တဝါ''ဟု
ရှုသလော။
မရှုပါငါ့သျှင်။
ဝေဒနာကို
''သတ္တဝါ''ဟု
ရှုသလော။ မရှုပါ
ငါ့သျှင်။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို''သတ္တဝါ''ဟု
ရှုသလော။
မရှုပါ ငါ့သျှင်။
ငါ့သျှင်ယမက
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
ရုပ်၌
''သတ္တဝါ''ဟု
ရှုသလော။
မရှုပါ ငါ့သျှင်။
ရုပ်မှ
တခြား၌
'သတ္တဝါ'ဟု
ရှုသလော။ မရှုပါ
ငါ့သျှင်။
ဝေဒနာ၌ ။
ဝေဒနာမှ
တခြား၌ ။ သညာ၌
။ သညာမှ
တခြား၌ ။
သင်္ခါရတို့၌
။ သင်္ခါရတို့မှ
တခြား၌ ။
ဝိညာဏ်၌
''သတ္တဝါ''ဟု
ရှုသလော။ မရှုပါ
ငါ့သျှင်။
ဝိညာဏ်မှ
တခြား၌
''သတ္တဝါ''ဟု
ရှုသလော။
မရှုပါ
ငါ့သျှင်။
ငါ့သျှင်ယမက ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
ရုပ်ကို။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
''သတ္တဝါ''ဟု
ရှုသလော။
မရှုပါ ငါ့သျှင်။
ငါ့သျှင်ယမက
ထိုအရာကိုအဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
ဤသတ္တဝါသည်
ရုပ်မရှိ၊
ဝေဒနာမရှိ၊
သညာမရှိ၊ သင်္ခါရမရှိ၊
ဝိညာဏ်မရှိဟုရှုသလော။
မရှုပါ
ငါ့သျှင်။
ငါ့သျှင်ယမက
သင်သည်
ဤမျက်မှောက်ဘဝ၌
ပင် အမှန်အားဖြင့်
အဟုတ်အားဖြင့်
သတ္တဝါဟု မရအပ်ပါဘဲလျက်
''အာသဝေါကုန်ပြီးသော
ရဟန်းသည်
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီးခြင်းကြောင့်
ပြတ်၏၊
ပျောက်၏၊ သေသည်မှ
နောက်၌
မဖြစ်ဟု
ထိုသို့သော
အခြင်းအရာအားဖြင့်
မြတ်စွာဘုရား
ဟောတော်မူသောတရား
ကို ငါ သိ၏''ဟု
ပြောခြင်းသည်
သင့်လျော်ပါမည်လော။
ငါ့သျှင်သာရိပုတြာ
တရားမနာရမီ
ရှေးအခါက မသိသည်ဖြစ်၍
ငါ့အား
ထိုယုတ်မာသော
အယူသည်ဖြစ်ခဲ့ပါ၏၊
အသျှင်သာရိပုတြာ၏
ဤတရားဒေသနာကို
ကြားနာရသောကြောင့်
ထိုယုတ်မာသောအယူသည်
ပျောက်ပါပြီ၊
အကျွန်ုပ်သည်
တရားကိုလည်း
ထိုးထွင်း၍
သိပါပြီဟု
(လျှောက်၏)။
ငါ့သျှင်ယမက
''အာသဝေါကုန်ပြီးသော
ရဟန္တာရဟန်းသည်
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေသည်မှ နောက်၌
အဘယ်သို့
ဖြစ်သနည်း''ဟု
သင့်ကို
အကယ်၍ မေးကြလျှင်
ဤသို့
အမေးခံရသော
သင်သည်အဘယ်သို့
ဖြေမည်နည်းဟု
မိန့်တော်မူ၏။
ငါ့သျှင် ငါ့ကို
''ငါ့သျှင်ယမက
အာသဝေါကုန်ပြီးသောရဟန္တာ
ရဟန်းသည်
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေသည်မှ
နောက်၌
အဘယ်သို့
ဖြစ်သနည်း''ဟု
အကယ်၍ မေးကြ
လျှင် ဤသို့
အမေးခံရသော
ငါသည် ဤသို့
ဖြေပါအံ့-
ငါ့သျှင်တို့
ရုပ်သည်
မမြဲ၊ မမြဲသောရုပ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ဆင်းရဲသော
ရုပ်သည်
ချုပ်၏၊
ပျောက်၏။ ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မမြဲ၊
မမြဲသော
ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊ ဆင်းရဲသော
ဝိညာဏ်သည်ချုပ်၏၊
ပျောက်၏။
ငါ့သျှင်
ဤသို့
အမေးခံရသော
ငါသည် ဤသို့
ဖြေပါအံ့ဟု
(လျှောက်၏)။
ငါ့သျှင်ယမက
ကောင်းပေစွ
ကောင်းပေစွ၊
ငါ့သျှင်ယမက
ထိုသို့ဖြစ်သောကြောင့်
ဤအနက်သဘောကိုပင်
အတိုင်းထက်လွန်သော
ဉာဏ်အလို့ငှါ
သင့်အား ဥပမာ
ပြုဦးမည်။
ငါ့သျှင်ယမကဥပမာသော်ကား
သူကြွယ်သည်လည်းကောင်း၊
သူကြွယ်သားသည်လည်းကောင်း
ကြွယ်ဝ၏၊
ဥစ္စာများ၏၊
စည်းစိမ်များ၏၊
(အတွင်း အပ)
အစောင့်အရှောက်နှင့်လည်း
ပြည့်စုံ၏။
ထိုသူအား အကျိုးမဲ့ကိုလိုလားသော
စီးပွါးမဲ့ကို
လိုလားသော
ဘေးမကင်းမှုကို
လိုလားသော
သတ်လိုသောယောက်ျားတစ်ယောက်
ဖြစ်ပေါ်ရာ၏။
ထိုသူ အား ''
ဤသူကြွယ်သည်လည်းကောင်း၊
့သူကြွယ်သားသည်လည်းကောင်း
ကြွယ်ဝ၏၊
ဥစ္စာများ၏၊
စည်းစိမ်
များ၏၊
(အတွင်းအပ)
အစောင့်အရှောက်နှင့်လည်း
ပြည့်စုံ၏။
ဤသူကို
နိုင်ထက်စီးနင်းသတ်ရန်
မလွယ် ကူလှ၊ ငါသည်အတွင်းသို့
ဝင်၍ သတ်ရမူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
အကြံဖြစ်၏။
ထိုသူသည်
ထိုသူကြွယ်သို့လည်းကောင်း၊
သူကြွယ်သားသို့လည်းကောင်း
ချဉ်းကပ်၍
''အသျှင်
အသျှင့်ကို
ခစားလုပ်ကျွေးပါရစေ''ဟု
ပြောဆိုရာ၏။
ထိုသူကို
ထိုသူကြွယ်သည်လည်းကောင်း၊
သူကြွယ်သားသည်လည်းကောင်း
ခစားလုပ်ကျွေး
စေရာ၏၊
ထိုသူသည်
ရှေးဦးစွာ
ထလျက်
နောက်မှ အိပ်လျက်
အဘယ်ကို
ပြုရမည်နည်းဟု
နာခံလျက်စိတ်တိုင်းကျ
ပြုမူလျက်
ချစ်ဖွယ်ရာကို
ပြောလျက်
ခစားလုပ်ကျွေးရာ၏၊
ထိုသူ့ကို
ထိုသူကြွယ်သည်လည်းကောင်း၊
သူကြွယ်သားသည်လည်းကောင်း
အဆွေခင်ပွန်းအဖြစ်အားဖြင့်လည်း
ယုံကြည်ရာ၏၊
စိတ်ကောင်း
ရှိသူအဖြစ်အားဖြင့်လည်း
ယုံကြည်ရာ၏၊
ထိုသူ၌လည်း
အကျွမ်းဝင်ခြင်းသို့
ရောက်ရာ၏။
ငါ့သျှင်
ထို
ယောက်ျားသည်
''
ဤသူကြွယ်သည်လည်းကောင်း၊
သူကြွယ်သားသည်လည်းကောင်း
ငါနှင့်အကျွမ်းဝင်ပြီ''ဟု
ဤသို့
အထင်ဖြစ်သော
အခါ
ထိုသူကြွယ်
သို့မဟုတ်
သူကြွယ်သား
ဆိတ်ကွယ်ရာရောက်နေသည်ကို
သိလျှင်
ထက်လှစွာသော
ဓားဖြင့်
သတ်ရာ၏။
ငါ့သျှင်ယမက
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း။
ထိုယောက်ျားသည်
ဤသူကြွယ်သို့လည်းကောင်း၊
သူကြွယ်သားသို့လည်းကောင်း
ချဉ်းကပ်၍
''အသျှင်
အသျှင့်ကို
ခစားပါရစေ''ဟု
ဤသို့
ပြောသောအခါ၌လည်း
ထိုသူသည်
သူသတ်သမားပင်
ဖြစ်၏၊
သူသတ်သမား
ဖြစ်လျက်လည်း
''ငါ့ကို
သတ်မည့်သူ''ဟု
မသိသည်
မဟုတ်ပါလော၊
ရှေးဦးစွာ
ထလျက်
နောက်မှ
အိပ်လျက်
အဘယ်ကို ပြုရမည်နည်းဟု
နာခံလျက်
စိတ်တိုင်းကျ
ပြုမူလျက်
ချစ်ဖွယ်ရာကို
ပြောလျက်
ခစားသော အခါ၌လည်း
ထိုသူသည်
သူသတ်သမားပင်
ဖြစ်၏၊ သူသတ်သမား
ဖြစ်လျက်လည်း
''ငါ့ကို
သတ်မည့်သူ''ဟု
မသိသည်မဟုတ်ပါလော၊
ဆိတ်ကွယ်ရာသို့
ရောက်နေသည်ကို
သိလျှင်
ထက်လှသော
ဓားဖြင့်
သတ်သော
အခါ၌လည်း
ထိုသူသည်
သူသတ်သမားပင်
ဖြစ်၏၊
သူသတ်သမား
ဖြစ်လျက်လည်း
''ငါ့ကို
သတ်မည့်သူ''ဟုမသိသည်
မဟုတ်ပါလောဟု
မိန့်တော်မူ၏။
ငါ့သျှင်ဟုတ်ပါ၏၊
ငါ့သျှင်
ဤအတူပင်အကြားအမြင်မရှိသော,
အရိယာတို့ကို
မဖူးမြင်ဖူးသော,
အရိယာတရား၌
မလိမ္မာသော,
အရိယာတရား၌
မယဉ်ကျေးသော၊
သူတော်ကောင်းတို့ကို
မဖူးမြင်ဖူးသော,
သူတော်ကောင်းတရား၌
မလိမ္မာသော,သူတော်ကောင်းတရား၌
မယဉ်ကျေးသော
ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်ကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။
ရုပ်ရှိသောအတ္တဟုလည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ရုပ်ဟုလည်းကောင်း၊
ရုပ်၌
အတ္တဟုလည်းကောင်း
ရှု၏။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။
ဝိညာဏ်ရှိသော
အတ္တဟုလည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ဝိညာဏ်ဟုလည်းကောင်း၊
ဝိညာဏ်၌
အတ္တဟုလည်းကောင်း
ရှု၏။
ထိုသူသည်
မမြဲသော
ရုပ်ကို
''မမြဲသော
ရုပ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ၊ မမြဲသော
ဝေဒနာကို''မမြဲသော
ဝေဒနာ''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ၊ မမြဲသော
သညာကို ''မမြဲသော
သညာ''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ၊ မမြဲသော
သင်္ခါရတို့ကို
''မမြဲသော
သင်္ခါရတို့''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ၊
မမြဲသောဝိညာဏ်ကို
''မမြဲသော
ဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။
ဆင်းရဲသော
ရုပ်ကို
''ဆင်းရဲသော
ရုပ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ၊
ဆင်းရဲသော
ဝေဒနာကို''ဆင်းရဲသော
ဝေဒနာ''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ၊ ဆင်းရဲသော
သညာကို။
ဆင်းရဲသော
သင်္ခါရတို့ကို။
ဆင်းရဲသော
ဝိညာဏ်ကို
''ဆင်းရဲသော
ဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။
ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သော
ရုပ်ကို ''ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သော
ရုပ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ၊ ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သော
ဝေဒနာကို။ ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သော
သညာကို။
ကိုယ်
'အတ္တ'မဟုတ်သော
သင်္ခါရတို့ကို။
ကိုယ်'အတ္တ'
မဟုတ်သော
ဝိညာဏ်ကို
''ကိုယ်'အတ္တ'
မဟုတ်သောဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်တိုင်း
မှန်စွာ မသိ။
ပြုပြင်အပ်သော
ရုပ်ကို
''ပြုပြင်အပ်သော
ရုပ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ၊
ပြုပြင်အပ်သောဝေဒနာကို။
ပြုပြင်အပ်သော
သညာကို။
ပြုပြင်အပ်သော
သင်္ခါရတို့ကို။
ပြုပြင်အပ်သော
ဝိညာဏ်ကို''ပြုပြင်အပ်သော
ဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။
သူသတ်သမားဖြစ်သော
ရုပ်ကို
''သူသတ်သမားဖြစ်သော
ရုပ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ၊
သူသတ်သမားဖြစ်သော
ဝေဒနာကို။
သူသတ်သမားဖြစ်သော
သညာကို။
သူသတ်သမားဖြစ်သော
သင်္ခါရတို့ကို။
သူသတ်သမားဖြစ်သော
ဝိညာဏ်ကို
''သူသတ်သမားဖြစ်သော
ဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။
ထိုသူသည်
ရုပ်ကို ငါ၏
ကိုယ်
'အတ္တ'ဟု
ကပ်ရောက်၏၊
စွဲယူ၏၊
ဆောက်တည်၏၊
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို ငါ၏
ကိုယ်
'အတ္တ'ဟု
ကပ်ရောက်၏၊
စွဲယူ၏၊
ဆောက်တည်၏၊
ကပ်ရောက်စွဲယူအပ်ကုန်သော
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးပါးတို့သည်
ထိုသူအား
ကြာမြင့်စွာ
စီးပွါးမဲ့ခြင်းငှါ
ဆင်းရဲခြင်းငှါ
ဖြစ်ကုန်၏။
ငါ့သျှင်
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတို့ကို
ဖူးမြင်ဖူးသော
အရိယာတရား၌
လိမ္မာသော
အရိယာတရား၌
ယဉ်ကျေးသော။ပ။
သူတော်ကောင်းတရား၌
ယဉ်ကျေးသော အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်ကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။ ရုပ်ရှိသော
အတ္တဟုလည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ရုပ်ဟုလည်းကောင်း၊
ရုပ်၌
အတ္တဟုလည်းကောင်းမရှု။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။ ဝိညာဏ်ရှိသောအတ္တဟုလည်း
ကောင်း၊
အတ္တ၌ ဝိညာဏ်ဟုလည်းကောင်း၊
ဝိညာဏ်၌
အတ္တဟုလည်းကောင်း
မရှု။
ထိုအရိယာတပည့်သည်
မမြဲသော
ရုပ်ကို
''မမြဲသော
ရုပ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏၊ မမြဲသောဝေဒနာကို။
မမြဲသော
သညာကို။
မမြဲသော သင်္ခါရတို့ကို။
မမြဲသော
ဝိညာဏ်ကို
''မမြဲသောဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏။
ဆင်းရဲသော
ရုပ်ကို
''ဆင်းရဲသော
ရုပ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏၊
ဆင်းရဲသော
ဝေဒနာကို။ ဆင်းရဲသော
သညာကို။
ဆင်းရဲသော
သင်္ခါရတို့ကို။
ဆင်းရဲသော
ဝိညာဏ်ကို
''ဆင်းရဲသော
ဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏။
ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သော
ရုပ်ကို
''ကိုယ် 'အတ္တ' မဟုတ်သော
ရုပ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏၊ ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သော
ဝေဒနာကို။
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်သော
သညာကို။
ကိုယ်
'အတ္တ'မဟုတ်သော
သင်္ခါရတို့ကို။
ကိုယ်'အတ္တ'
မဟုတ်သော
ဝိညာဏ်ကို
''ကိုယ်'အတ္တ'
မဟုတ်သောဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်တိုင်း
မှန်စွာ သိ၏။
ပြုပြင်အပ်သော
ရုပ်ကို
''ပြုပြင်အပ်သော
ရုပ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏၊ ပြုပြင်အပ်သောဝေဒနာကို။
ပြုပြင်အပ်သော
သညာကို။
ပြုပြင်အပ်သော
သင်္ခါရတို့ကို။
ပြုပြင်အပ်သော
ဝိညာဏ်ကို''ပြုပြင်အပ်သော
ဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏။
သူသတ်သမားဖြစ်သော
ရုပ်ကို
''သူသတ်သမားဖြစ်သော
ရုပ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏၊
သူသတ်သမားဖြစ်သော
ဝေဒနာကို။
သူသတ်သမားဖြစ်သော
သညာကို။
သူသတ်သမားဖြစ်သော
သင်္ခါရတို့ကို''သူသတ်သမားဖြစ်သော
သင်္ခါရတို့
''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏၊
သူသတ်သမားဖြစ်သော
ဝိညာဏ်ကို''သူသတ်သမားဖြစ်သော
ဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏။
ထိုသူသည်
ရုပ်ကို ငါ၏
ကိုယ်
'အတ္တ'ဟု
မကပ်ရောက်၊
မစွဲယူ၊
မဆောက်တည်၊
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
ငါ၏ ကိုယ်
'အတ္တ'ဟု
မကပ်ရောက်၊
မစွဲယူ၊
မဆောက်တည်၊
မကပ်ရောက်
မစွဲယူအပ်ကုန်သော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးပါးတို့သည်
ထိုသူအား
ကြာမြင့်စွာ
စီးပွါးဖြစ်ခြင်းငှါချမ်းသာခြင်းငှါ
ဖြစ်ကုန်၏ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
ငါ့သျှင်သာရိပုတြာ
အကြင်အသျှင်တို့အား
အသျှင်ကဲ့သို့သဘောရှိကုန်သော
စောင့်ရှောက်တတ်ကုန်သော
အကျိုးလိုလားကုန်သော
ဆုံးမတတ်ကုန်သော
ကံမြစ်တတ်ကုန်သော
သီတင်းသုံးဖော်တို့
ရှိကုန်၏၊
ထိုအသျှင်တို့ကဲ့သို့ပင်
အကျွန်ုပ်အား
ဤအတိုင်းပင်
ဖြစ်ပါ့၏၊
အကျွန်ုပ်သည်
အသျှင်သာရိပုတြာ၏
ဤတရားဒေသနာကို
ကြားနာရသောကြောင့်
အကျွန်ုပ်၏
စိတ်သည်
တစ်စုံတစ်ခုကို
မစွဲလမ်းမူ၍
အာသဝေါတို့မှ
လွတ်ပါပြီဟု
(လျှောက်၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-အနုရာဓသုတ်
၈၆။
အခါတစ်ပါး၌
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဝေသာလီပြည်
မဟာဝုန်တော
ပြာသာဒ်ဆောင်ပေါက်သောကျောင်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏၊
ထိုအခါ
အသျှင်အနုရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားနှင့်
မနီးမဝေးဖြစ်သော
တောကျောင်း၌
နေ၏၊ ထိုအခါ
သာသနာ့ပြင်ပ
အယူရှိကြသည့်
များစွာသော
ပရိဗိုဇ်တို့သည်အသျှင်အနုရာဓထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
အသျှင်အနုရာဓနှင့်
အတူ ဝမ်းမြောက်ဖွယ်
အမှတ်ရဖွယ်
စကားကိုပြောဆိုပြီးနောက်
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေကြကာ
အသျှင်အနုရာဓအား
ဤစကားကို
ဆိုကုန်၏-ငါ့သျှင်အနုရာဓ
ယောက်ျားမြတ်ဖြစ်သော
လွန်ကဲသော
ယောက်ျားမြတ်ဖြစ်သော
အမြတ်ဆုံးသို့
ရောက်သော
သင်တို့၏ ဆရာ
မြတ်စွာဘုရားသည်
ပညတ်သည်ရှိသော်
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ နောက်၌
ဖြစ်၏ '
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌ မဖြစ်
' ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌ ဖြစ်လည်း
ဖြစ်၏၊
မဖြစ်လည်း
မဖြစ်'ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်၊
မဖြစ်သည်လည်းမဟုတ်'
ဟူ၍လည်းကောင်း
ဤလေးဌာနတို့၌
ပညတ်
တော်မူ၏ဟု
ဆိုကုန်၏။
ဤသို့
ဆိုသော်
အသျှင်အနုရာဓသည်
သာသနာ့ပြင်ပ
အယူရှိကြသည့်
ပရိဗိုဇ်တို့အား
ဤစကားကိုမိန့်ဆို၏-
''ငါ့သျှင်တို့
ယောက်ျားမြတ်ဖြစ်သော
လွန်ကဲသော
ယောက်ျားမြတ်ဖြစ်သော
အမြတ်ဆုံးသို့ရောက်သော
ငါတို့ဆရာ
မြတ်စွာဘုရားသည်
ပညတ်သည်ရှိသော်
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌ ဖြစ်၏
'
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ နောက်၌
မဖြစ် '
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်လည်း
ဖြစ်၏၊
မဖြစ်လည်း
မဖြစ်'
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'သတ္တဝါသည်
သေသည် မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်၊
မဖြစ်သည်လည်းမဟုတ်'
ဟူ၍လည်းကောင်း
ဤလေးဌာနတို့ကို
ကြဉ်၍
ပညတ်တော်မူ၏''ဟု
ဆို၏။ ဤသို့
ဆိုသော်သာသနာ့ပြင်ပ
အယူရှိကြသည့်
ပရိဗိုဇ်တို့သည်
'' ဤရဟန်းကား
ရဟန်းပြု၍
မကြာသေးသောသီတင်းငယ်
ဖြစ်လိမ့်မည်၊
မထေရ်ဖြစ်လျှင်လည်း
မိုက်သူ
မလိမ္မာသူ
ဖြစ်လိမ့်မည်''ဟု
ပြောဆိုကုန်၏၊
ထို့နောက်
သာသနာ့ပြင်ပ
အယူရှိကြသည့်
ပရိဗိုဇ်တို့သည်
အသျှင်အနုရာဓကို
သီတင်းငယ်ဟူသောဝါဒဖြင့်လည်းကောင်း၊
မိုက်သူဟူသော
ဝါဒဖြင့်လည်းကောင်း
မောင်းမဲကြပြီးလျှင်
နေရာမှ
ထကာဖဲသွားကြကုန်၏။
ထိုအခါ
သာသနာ့ပြင်ပ
အယူရှိကြသည့်
ပရိဗိုဇ်တို့
ဖဲသွား၍
မကြာမီ
အသျှင်အနုရာဓအား
ဤသို့အကြံ
ဖြစ်၏-
''သာသနာ့ပြင်ပ
အယူရှိကြသည့်
ထိုပရိဗိုဇ်တို့သည်
ဤထက်အလွန်
ငါ့ကို မေးကြပါလျှင်ငါသည်
သာသနာ့ပြင်ပ
အယူရှိကြသည့်
ထိုပရိဗိုဇ်တို့အား
အဘယ်သို့
ဖြေက
မြတ်စွာဘုရားစကားတော်
အတိုင်း
ဆိုသူလည်း
ဖြစ်မည်နည်း၊
မြတ်စွာဘုရားကို
မဟုတ်မမှန်သဖြင့်
မစွပ်စွဲဘဲလည်းရှိရာအံ့နည်း၊
တရားတော်အား
လျော်သော
တရားကိုလည်း
ဖြေသည်
ဖြစ်ရာအံ့နည်း၊
မြတ်စွာဘုရား၏ဝါဒအနုဝါဒသည်
အကြောင်းနှင့်
တကွဖြစ်၍
အကဲ့ရဲ့ခံရခြင်းသို့
အနည်းငယ်မျှ
မရောက်ဘဲလည်းရှိအံ့နည်း''ဟု
အကြံ ဖြစ်၏။
ထို့နောက်
အသျှင်အနုရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
။ပ။ တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေလျက်
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏-''အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်သည်
မြတ်စွာဘုရားနှင့်မနီးမဝေးဖြစ်သော
တောကျောင်း၌
နေပါ၏၊ အသျှင်ဘုရား
ထိုအခါ
သာသနာ့ပြင်ပ
အယူရှိကြသည့်များစွာသော
ပရိဗိုဇ်တို့သည်
တပည့်တော်ထံသို့
ချဉ်းကပ်ကြ၍
တပည့်တော်အား
ဤသို့
ဆိုကုန်၏။ပ။
ငါ့သျှင်အနုရာဓ
ယောက်ျားမြတ်ဖြစ်သော
လွန်ကဲသော
ယောက်ျားမြတ်ဖြစ်သော
အမြတ်ဆုံးသို့
ရောက်သော
သင်တို့၏ ဆရာ မြတ်စွာဘုရားသည်
ပညတ်သည်ရှိသော်
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌ ဖြစ်၏
' ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌ မဖြစ်
'
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ နောက်၌
ဖြစ်လည်း
ဖြစ်၏၊
မဖြစ်လည်း
မဖြစ်' ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'သတ္တဝါသည်
သေသည် မှ
နောက်၌ ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်၊
မဖြစ်သည်လည်းမဟုတ်'
ဟူ၍လည်းကောင်း
ဤလေးဌာနတို့၌
ပညတ်၏ဟု
ဆိုပါကုန်၏။
အသျှင်ဘုရား
ဤသို့
ဆိုသော်တပည့်တော်သည်
သာသနာ့ပြင်ပ
အယူရှိကြသည့်
ထိုပရိဗိုဇ်တို့အား
ဤသို့
ဆိုပါ၏-ငါ့သျှင်တို့ယောက်ျားမြတ်ဖြစ်သော
လွန်ကဲသော
ယောက်ျားမြတ်
ဖြစ်သော အမြတ်ဆုံးသို့
ရောက်သော
ငါတို့ဆရာမြတ်စွာဘုရားသည်
ပညတ်သည်ရှိသော်
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌ ဖြစ်၏
' ဟူ၍လည်းကောင်း။ပ။
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်၊
မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်'
ဟူ၍လည်းကောင်း
ဤလေးဌာနတို့ကို
ကြဉ်၍
ပညတ်၏ဟု ဆိုပါ၏။
အသျှင်ဘုရား
ဤသို့
ဆိုသော်
သာသနာ့ပြင်ပ
အယူရှိကြသည့်
ထိုပရိဗိုဇ်တို့သည်
တပည့်တော်အား''
ဤရဟန်းကား
ရဟန်းပြု၍
မကြာသေးသော
သီတင်းငယ်
ဖြစ်လိမ့်မည်၊
မထေရ်ဖြစ်လျှင်လည်း
မိုက်သူမလိမ္မာသူ
ဖြစ်လိမ့်မည်'ဟု
ဤစကားကို
ပြောဆိုပါကုန်၏။
အသျှင်ဘုရား
ထို့နောက်
သာသနာ့ပြင်ပအယူရှိကြသည့်
ထိုပရိဗိုဇ်တို့သည်
တပည့်တော်ကို
သီတင်းငယ်ဟူသော
ဝါဒဖြင့်လည်းကောင်း၊
မိုက်သူဟူသော
ဝါဒဖြင့်လည်းကောင်း
မောင်းမဲကြပြီးလျှင်
နေရာမှ ထကာ
ဖဲသွားကြပါကုန်၏။
အသျှင်ဘုရား
သာသနာ့ပြင်ပ
အယူရှိကြသည့်
ထိုပရိဗိုဇ်တို့
ဖဲသွား၍
မကြာမီ
တပည့်တော်အား
ဤသို့အကြံဖြစ်ပါ၏-
''သာသနာ့ပြင်ပ
အယူရှိကြသည့်
ထိုပရိဗိုဇ်တို့သည်
ငါ့ကို ဤထက်အလွန်
မေးကြပါလျှင်
ငါ အဘယ်သို့
ဖြေက မြတ်စွာဘုရား၏
စကားတော်အတိုင်း
ဆိုသူလည်း
ဖြစ်မည်နည်း၊
မြတ်စွာဘုရားကို
မဟုတ်မမှန်သဖြင့်
မစွပ်စွဲဘဲလည်း
ရှိရာအံ့နည်း၊
တရားတော်အား
လျော်သောတရားကိုလည်း
ဖြေဆိုသည်
မည်ရာအံ့နည်း၊
မြတ်စွာဘုရား၏
ဝါဒအနုဝါဒသည်
အကြောင်းနှင့်တကွဖြစ်၍
အကဲ့ရဲ့ခံရ
ခြင်းသို့
အနည်းငယ်မျှ
မရောက်ဘဲလည်း
ရှိအံ့နည်းဟု
အကြံဖြစ်ပါ၏
''ဟုလျှောက်၏။
အနုရာဓ
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲလော၊
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသောဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို ''
ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည် ငါ
ဖြစ်၏၊ ဤရုပ်သည်
ငါ၏ ကိုယ်
'အတ္တ'တည်း''ဟု
ရှုခြင်းငှါ
သင့်လျော်ပါမည်လော။
မသင့်လျော်ပါအသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ အသျှင်
ဘုရား။ပ။
ထိုသို့
ဖြစ်သော။ပ။
ဤသို့ မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါတစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိပြီဟု သိ၏။
အနုရာဓ
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
ရုပ်ကို
''သတ္တဝါ''ဟု
ရှုသလော။
မရှုပါ အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
''သတ္တဝါ''ဟု
ရှုသလော။
မရှုပါ အသျှင်ဘုရား။
အနုရာဓ
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
ရုပ်၌
''သတ္တဝါ''ဟု
ရှုသလော။
မရှုပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရုပ်မှ
တခြား၌
''သတ္တဝါ''ဟု
ရှုသလော။ မရှုပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာ၌ ။ပ။
ဝေဒနာမှတခြား၌
။ပ။ သညာ၌ ။
သညာမှ တခြား၌
။
သင်္ခါရတို့၌
။ သင်္ခါရတို့မှ
တခြား၌ ။
ဝိညာဏ်၌ ။
ဝိညာဏ်မှ
တခြား၌
''သတ္တဝါ''ဟု
ရှုသလော။
မရှုပါ
အသျှင်ဘုရား။
အနုရာဓ
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
ရုပ်သည်။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
''သတ္တဝါ''ဟု
ရှုသလော။
မရှုပါ
အသျှင်ဘုရား။
အနုရာဓ
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
ဤသတ္တဝါသည်
ရုပ် မရှိ၊
ဝေဒနာ မရှိ၊
သညာမရှိ၊
သင်္ခါရတို့
မရှိ၊ ဝိညာဏ်
မရှိဟု ရှုသလော။
မရှုပါ
အသျှင်ဘုရား။
အနုရာဓ
ဤမျက်မှောက်ဘဝ၌
ပင်
အမှန်အားဖြင့်
အဟုတ်အားဖြင့်
သတ္တဝါဟု
မရအပ်ဘဲလျက်''ငါ့သျှင်တို့
ယောက်ျားမြတ်ဖြစ်သော၊
လွန်ကဲသော
ယောက်ျားမြတ်ဖြစ်သော၊
အမြတ်ဆုံးသို့ရောက်သော
ငါတို့ဆရာ
မြတ်စွာဘုရားသည်
ပညတ်သည်ရှိသော်
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ နောက်၌
ဖြစ်၏ '
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
မဖြစ်ဟူ၍လည်းကောင်း၊
ဖြစ်လည်းဖြစ်
မဖြစ်လည်းမဖြစ်ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌ ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်,မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်' ဟူ၍လည်းကောင်း
ဤ
လေးဌာနတို့ကို
ကြဉ်၍
မြတ်စွာဘုရား
ပညတ်၏
''ဟုသင်ဖြေခြင်းသည်
သင့်လျော်ပါမည်လော၊
မသင့် လျော်ပါ
အသျှင်ဘုရား။
အနုရာဓ
ကောင်းပေစွ
ကောင်းပေစွ၊
အနုရာဓ ငါသည်
ရှေးကဖြစ်စေ၊
ယခုဖြစ်စေ
ဒုက္ခကိုလည်းကောင်း၊
ဒုက္ခ၏
ချုပ်ရာ
(နိဗ္ဗာန်)
ကိုလည်းကောင်း
ပညတ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-ဝက္ကလိသုတ်
၈၇။
အခါတစ်ပါး၌
မြတ်စွာဘုရားသည်
ရာဇဂြိုဟ်ပြည်
ရှဉ့်နက်တို့ကို
အစာကျွေးရာ
ဖြစ်သောဝေဠုဝန်ကျောင်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏၊
ထိုအခါ
အသျှင်ဝက္ကလိသည်
အနာရောဂါ
နှိပ်စက်ရကားဆင်းရဲခြင်းသို့
ရောက်လျက်
ပြင်းထန်စွာ
မကျန်းမမာ ဖြစ်၍
အိုးထိန်းသည်အိမ်၌
နေ၏၊
ထိုအခါအသျှင်
ဝက္ကလိသည်
အလုပ်အကျွေးတို့ကို
မိန့်တော်မူ၏-
''အသျှင်တို့
လာကြကုန်လော့၊
သင်တို့သည်မြတ်စွာ
ဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်ကြ၍
'အရှင်ဘုရား
ဝက္ကလိရဟန်းသည်
အနာရောဂါ
နှိပ်စက်ရကားဆင်းရဲခြင်းသို့
ရောက်လျက်
ပြင်းထန်စွာ
မကျန်းမမာ
ဖြစ်နေပါ၏၊
ထိုအသျှင်သည်
မြတ်စွာဘုရား၏ခြေတော်တို့ကို
ဦးခိုက်ပါ၏
'ဟု ငါ၏
စကားဖြင့်
မြတ်စွာဘုရား၏
ခြေတော်တို့ကို
ဦးခိုက်ကြကုန်လော့၊
အသျှင်ဘုရား
တောင်းပန်ပါ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဝက္ကလိရဟန်းထံသို့
သနားသည်ကို
အကြောင်းပြု၍
ကြွတော်မူစေ
လိုပါသတဲ့'ဟု
ဤသို့လည်း
လျှောက်ကြကုန်လော့''ဟု
မိန့်ဆို၏။
ငါ့သျှင်
ကောင်းပါပြီဟုထိုရဟန်းတို့သည်
အသျှင်ဝက္ကလိအား
ဝန်ခံကုန်ပြီးလျှင်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်လျက်ရှိခိုးပြီးလျှင်
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေကြကာ
ဤသို့
လျှောက်ကြကုန်၏
-
''အသျှင်ဘုရားဝက္ကလိရဟန်းသည်
အနာရောဂါ
နှိပ်
စက်ရကား
ဆင်းရဲခြင်းသို့
ရောက်လျက်
ပြင်းထန်စွာ
မကျန်းမမာဖြစ်နေပါ၏၊
ထိုအသျှင်သည်
မြတ်စွာ
ဘုရား၏
ခြေတော်တို့ကို
ဦးခိုက်လိုက်ပါ၏၊
အသျှင်ဘုရားတောင်းပန်ပါ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဝက္ကလိ
ရဟန်းထံသို့
အစဉ်သနားသည်ကို
အကြောင်းပြု၍
ကြွတော်မူစေလိုပါသတဲ့ဟု
ဤသို့လည်း
လျှောက်လိုက်
ပါ၏ ''ဟု
လျှောက်ကြကုန်၏။
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဆိတ်ဆိတ်
နေခြင်းဖြင့်
လက်ခံတော်မူ၏။
ထို့နောက်
မြတ်စွာဘုရားသည်
သင်္ကန်းကို ပြင်ဝတ်တော်မူပြီးလျှင်
သပိတ်သင်္ကန်းကို
ယူဆောင်
လျက်အသျှင်ဝက္ကလိထံသို့
ချဉ်းကပ်တော်မူ၏။
အသျှင်ဝက္ကလိသည်
မြတ်စွာဘုရား
ကြွလာသည်ကို
အဝေးမှပင်မြင်၍
ညောင်စောင်းမှ
အောက်သို့
ဆင်းမည့်အယောင်
ပြုလေ၏။
ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည်အသျှင်ဝက္ကလိကို
''ဝက္ကလိ
မသင့်၊
သင်သည်
ညောင်စောင်းပေါ်မှ
မဆင်းလင့်၊
ခင်းထားပြီးသော
ဤနေရာတို့သည်
ရှိကုန်၏၊
ထိုနေရာတို့၌
ငါ ထိုင်အံ့''ဟု
မိန့်တော်မူ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
ခင်းထားပြီးသော
နေရာ၌
ထိုင်ပြီးသော်
အသျှင်ဝက္ကလိအား
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏
- ''ဝက္ကလိ
ခန့်ကျန်းပါ၏့လော၊
မျှတပါ၏လော၊
ဆင်းရဲဝေဒနာတို့
ဆုတ်ယုတ်ကုန်၏လော၊
မတိုးပွါးဘဲ
ရှိပါကုန်၏လော၊
ဆင်းရဲဝေဒနာတို့
ဆုတ်ယုတ်မှုသည်
ထင်ပါ၏လော၊ တိုးပွါးမှုသည်
မထင်ဘဲ
ရှိပါ၏လော''ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်
မခန့်ကျန်းပါ၊
မမျှတပါ၊
တပည့်တော်အား
ပြင်းထန်သော
ဆင်းရဲဝေဒနာတို့သည်
တိုးပွါးပါကုန်၏၊
မဆုတ်ယုတ်ပါကုန်၊
ဆင်းရဲဝေဒနာတို့၏
တိုးပွါးမှုသည်
ထင်ပါ၏၊
ဆုတ်ယုတ်မှုသည်
မထင်ပါဟု
လျှောက်၏။
ဝက္ကလိ
သင့်အား
တစ်စုံတစ်ခုသော
ပူပန်မှု နှလုံးမသာမှုသည်
မရှိပါသလော။
အသျှင်ဘုရား
စင်စစ်အားဖြင့်
တပည့်တော်အား
ပူပန်မှု နှလုံးမသာမှုသည်
မနည်းလှပါ။
ဝက္ကလိ သင့်ကို
သီလအားဖြင့်
မိမိကိုယ်တိုင်
မစွပ်စွဲနိုင်ဘဲ
ရှိပါ၏လော။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်ကို
သီလအားဖြင့်
မိမိကိုယ်တိုင်မစွပ်စွဲဘဲ
ရှိပါ၏။
ဝက္ကလိ
သီလအားဖြင့်
မိမိကိုယ်တိုင်
မစွပ်စွဲဘဲ
ရှိခဲ့မူ
သင်၏ ပူပန်မှု
နှလုံးမသာမှုကားအဘယ်
နည်း။ အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်သည်
ကြာမြင့်စွာကပင်
မြတ်စွာဘုရားကို
ဖူးမြော်ရန်ချဉ်းကပ်လိုခဲ့ပါ၏၊
သို့ရာတွင်
တပည့်တော်၏
ကိုယ်၌
မြတ်စွာဘုရားကို
ဖူးမြော်ရန်ချဉ်းကပ်နိုင်လောက်သော
ခွန်အားမျှပင်
မရှိခဲ့ပါ။
ဝက္ကလိ
မသင့်လျော်၊
ဤအပုပ်ကောင်ကို
သင် ဖူးမြင်ခြင်းဖြင့်
အဘယ်အကျိုးရှိမည်နည်း၊
ဝက္ကလိတရားကို
မြင်သော
သူသည်
ငါဘုရားကို
မြင်သည်
မည်၏၊ ငါဘုရားကို
မြင်သော
သူသည်
တရားကိုမြင်သည်
မည်၏။ ဝက္ကလိ
မှန်၏၊
တရားကို
မြင်လျှင်
ငါ့ကို
မြင်၏၊
ငါ့ကို
မြင်လျှင်
တရားကို
မြင်၏။
ဝက္ကလိ
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲလော၊
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါ အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသောဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို ''
ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာတည်း၊
ဤရုပ်သည် ငါ
ဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည် ငါ၏
ကိုယ် 'အတ္တ'
တည်း''ဟု
ရှုခြင်းငှါ
သင့်လျော်ပါမည်လော။
မသင့်လျော်ပါအသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်
ဘုရား။ပ။ ''
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ ကိုယ်
'အတ္တ' တည်း''ဟု
ရှုခြင်းငှါသင့်လျော်ပါမည်လော။
မသင့်
လျော်ပါ
အသျှင်ဘုရား။
ထိုသို့
ဖြစ်သောကြောင့်။ပ။
ထိုသို့
မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသော
ပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ထို့နောက်
မြတ်စွာဘုရားသည်
အသျှင်ဝက္ကလိကို
ဤအဆုံးအမဖြင့်
ဆုံးမ၍
နေရာမှ
ထကာဂိဇ္ဈကုဋ်တောင်သို့
ဖဲသွားတော်မူ၏၊
ထို့နောက်
အသျှင်ဝက္ကလိသည်
မြတ်စွာဘုရား
ကြွသွား၍
မကြာမီအလုပ်အကျွေးတို့ကို
မိန့်တော်မူ၏-
''ငါ့သျှင်တို့
လာကြကုန်လော့၊
ငါ့ကို
ညောင်စောင်းပေါ်တင်ပြီးလျှင်ဣသိဂိလိတောင်နံပါး
ကာဠသိလာကျောင်းသို့
ချဉ်းကပ်ကုန်လော့၊
'ငါကဲ့သို့သော
သူသည်အဘယ့်ကြောင့်
ရွာတွင်းမှာ
သေမှုကို
ပြုသင့်သည်'ဟု
ထင်ရာအံ့နည်း''ဟု
(ဆို၏)။
''ငါ့သျှင်ကောင်းပါပြီ''ဟု
ရဟန်းတို့သည်
အသျှင်ဝက္ကလိအား
ဝန်ခံကုန်၍ အသျှင်ဝက္ကလိကိုညောင်စောင်းပေါ်တင်ပြီးလျှင်
ဣသိဂိလိတောင်
နံပါး
ကာဠသိလာကျောင်းသို့
ချဉ်းကပ်ကုန်၏။
ထိုအခါမြတ်စွာဘုရားသည်
ထိုညဉ့်နှင့်
ကျန်သေးသော
နေ့အချိန်ပတ်လုံး
ဂိဇ္ဈကုဋ်တောင်၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏။
ထိုအခါ
အလွန်နှစ်သက်ဖွယ်သော
ညဉ့်
(သန်းခေါင်ယံ)
၌ နှစ်သက်ဖွယ်
အဆင်းရှိကြသောနတ်နှစ်ဦးတို့သည်
ဂိဇ္ဈကုဋ်တစ်တောင်လုံးကို
ထွန်းလင်း
စေ၍
မြတ်စွာဘုရားထံသို့ချဉ်းကပ်ကြပြီးလျှင်။ပ။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ရပ်ကုန်လျက်
နတ်တစ်ဦးကမြတ်စွာဘုရားအား
''အသျှင်ဘုရား
ဝက္ကလိရဟန်းသည်
လွတ်မြောက်ခြင်းငှါအားထုတ်နေပါ၏''ဟု
လျှောက် လေ၏။
နောက်တစ်ဦးက
မြတ်စွာဘုရားအား
''အသျှင်ဘုရားထိုအသျှင်သည်
ဧကန်
ကောင်းစွာ လွတ်
မြောက်ခြင်းဖြင့်
လွတ်မြောက်ပါလိမ့်မည်''ဟု
လျှောက်၏။
ထိုနတ်တို့သည်
ဤစကားကို
လျှောက်ကြပြီး
လျှင်
မြတ်စွာဘုရားကို
ရှိခိုးကြ၍
အရိုအသေပြုကာ့ထိုနေရာ၌
ပင်
ကွယ်ပျောက်ကုန်၏။
ထို့နောက်
မြတ်စွာဘုရားသည်
ထိုညဉ့်လွန်သော
အခါ
ရဟန်းတို့ကို
မိန့်တော်မူ၏-
''ရဟန်းတို့လာကြကုန်လော့၊
သင်တို့သည်
ဝက္ကလိရဟန်းထံသို့
ချဉ်းကပ်ကြပြီးလျှင်
ဝက္ကလိရဟန်းကို
ဤသို့
ဆိုကြကုန်လော့၊
ငါ့သျှင်ဝက္ကလိ
သင်သည်
မြတ်စွာဘုရား၏
စကားနှင့်
နတ်နှစ်ဦးတို့၏
စကားကို
နားထောင်လော့၊
ငါ့သျှင်
ဤညဥ့် (သန်းခေါင်ယံ)
၌
နှစ်သက်ဖွယ်အဆင်းရှိကြသော
နတ်နှစ်ဦးတို့သည်
ဂိဇ္ဈကုဋ်တစ်တောင်လုံးကို
ထွန်းလင်းစေ၍
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်ကြပြီးလျှင်
မြတ်စွာဘုရားကို
ရှိခိုး၍
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ရပ်ကုန်လျက်
နတ်တစ်ဦးက
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤသို့လျှောက်၏
-
'အသျှင်ဘုရား
ဝက္ကလိရဟန်းသည်
လွတ်မြောက်ခြင်းငှါ
အားထုတ်နေပါ၏
'ဟု လျှောက်၏။
နောက်
အခြား နတ်တစ်ဦးက
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤသို့
လျှောက်၏-
'အသျှင်ဘုရား
ထိုရဟန်းသည်ဧကန်
ကောင်းစွာ
လွတ်မြောက်
ခြင်းဖြင့်
လွတ်မြောက်ပါလိမ့်မည်
'ဟု လျှောက်၏။
မြတ်စွာဘုရားသည်လည်း
သင့်ကို
ဤသို့ ဆို၏- ''ဝက္ကလိ
မကြောက်လင့်၊
ဝက္ကလိ
မကြောက်လင့်၊
သင့်အား
မယုတ်မာသော
သေမှု
ဖြစ်လတ္တံ့၊
မယုတ်မာ သော
သေခြင်းကို
ပြုမှု
ဖြစ်လတ္တံ့''ဟုမိန့်တော်မူလိုက်ပါသည်ဟု
ဆိုကြကုန်လော့ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
''အသျှင်ဘုရား
ကောင်းပါပြီ''ဟုထိုရဟန်းတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားအား
ဝန်ခံကုန်ပြီးလျှင်
အသျှင်ဝက္ကလိ
ထံသို့ ချဉ်းကပ်၍
အသျှင်ဝက္ကလိကို
''ငါ့သျှင်ဝက္ကလိ
မြတ်စွာဘုရား၏
စကားနှင့်
နတ်နှစ်ဦးတို့၏
စကား
ကိုနားထောင်လော့''ဟု
ဤစကားကို
ဆိုကုန်၏။
ထိုအခါ
အသျှင်ဝက္ကလိသည်
အလုပ်အကျွေးတို့ကို
''ငါသျှင်တို့
လာကြကုန်လော့၊
ငါ့ကို ညောင်စောင်းပေါ်မှ
ချကြကုန်လော့၊
'ငါကဲ့သို့သော
သူသည်
မြင့်သော
နေရာ၌ ထိုင်၍
ထိုမြတ်စွာဘုရား၏အဆုံး
အမကို
နာထိုက်သည်ဟု
အဘယ့်ကြောင့်
မှတ်ထင်ရာအံ့နည်း'ဟု''
မိန့်ဆို၏။
''ငါ့သျှင်ကောင်းပါပြီ''ဟု
ထိုရဟန်းတို့သည်
အသျှင်ဝက္ကလိအား
ဝန်ခံပြီးလျှင်
အသျှင်ဝက္ကလိကိုညောင်စောင်းပေါ်မှ
ချကြကုန်၏။
ငါ့သျှင်
ဤညဥ့်
(သန်းခေါင်ယံ)
၌ နတ်နှစ်ဦးတို့သည်။ပ။
တစ်ခုသောနေရာ၌
ရပ်ကုန်လျက်
နတ်တစ်ဦးက
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤသို့
လျှောက်၏-''အသျှင်ဘုရားဝက္ကလိရဟန်းသည်
လွတ်မြောက်ခြင်းငှါ
အားထုတ်
နေပါ၏''ဟု
လျှောက်၏။
နောက်
အခြားနတ်တစ်ဦးက
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤသို့
လျှောက်၏-
''မြတ်စွာ
ဘုရား
ထိုအသျှင်သည်
ဧကန်ကောင်းစွာ
လွတ်မြောက်ခြင်းဖြင့်
လွတ်မြောက်ပါလိမ့်မည်''ဟု
လျှောက်၏။
မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းသင့်ကို
''ဝက္ကလိ
မကြောက်လင့်၊
ဝက္ကလိ
မကြောက်လင့်၊
သင့်အား
မယုတ်မာ သော
သေမှု
ဖြစ်လတ္တံ့၊
မယုတ်မာသော
သေခြင်းကို
ပြုမှု
ဖြစ်လတ္တံ့''ဟု
မိန့်တော်မူလိုက်၏ဟု
ပြောဆို
ကုန်၏။
ငါ့သျှင်တို့သို့ဖြစ်လျှင်
''အသျှင်ဘုရား
ဝက္ကလိရဟန်းသည်
အနာရောဂါ
နှိပ်စက်ရကား
ဆင်းရဲသို့
ရောက်လျက်ပြင်းထန်စွာ
မကျန်းမမာ
ဖြစ်နေပါ၏၊
ထိုအသျှင်သည်
မြတ်စွာဘုရား၏
ခြေတော်တို့ကို
ဦးခိုက်ပါ၏''ဟုငါ၏
စကားဖြင့်
မြတ်စွာဘုရား
ခြေတော်တို့ကို
ဦးခိုက်ကြကုန်လော့၊
ဤသို့လည်း
လျှောက်ကုန်လော့
-ိံ''အသျှင်ဘုရား
ရုပ်သည်
မမြဲ၊ ထိုသဘောကို
တပည့်တော်
မယုံမှားပါ၊
မမြဲသော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ဤအရာ၌ ယုံမှား
မရှိပါ၊
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်၌ ငါ့အား
လိုချင် မှုတပ်မက်မှု
တွယ်တာမှု
မရှိ၊ ဤအရာ၌
ယုံမှား
မရှိတော့ပါ။
အသျှင်ဘုရား
ဝေဒနာသည် မမြဲ၊
ထိုသဘောကို
တပည့်တော်
မယုံမှားပါ၊
မမြဲသော
ဝေဒနာသည်
ဆင်းရဲ၏၊
ဤအရာ၌
ယုံမှား
မရှိပါ၊
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝေဒနာ၌ ငါ့အား
လိုချင်မှု
တပ်မက်မှု
တွယ်တာမှုမရှိ၊
ဤအရာ၌
ယုံမှား
မရှိတော့ပါ။
အသျှင်ဘုရား သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်
မမြဲ၊
ထိုသဘောကိုတပည့်
တော်
မယုံမှားပါ၊
မမြဲသော
တရားသည် ဆင်းရဲ၏၊
ဤအရာ၌
ယုံမှား
မရှိပါ၊
မမြဲသောဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
တရား၌ ငါ့အား
လိုချင်မှု
တပ်မက်မှု
တွယ်တာမှု
မရှိ၊ ့ ဤအရာ၌
ယုံမှား မရှိတော့ပါ။
အသျှင်ဘုရား
ဝိညာဏ်သည်
မမြဲ၊ ထိုသဘောကို
တပည့်တော်မယုံမှားပါ၊
မမြဲသော
ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ဤအရာ၌
ယုံမှား
မရှိပါ၊
မမြဲသော
ဆင်းရဲသောဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်၌
ငါ့အား
လိုချင်မှု
တပ်မက်မှု
တွယ်တာမှု
မရှိ၊ ဤအရာ၌
ယုံမှား
မရှိတော့ပါဟုလည်း
လျှောက် ကုန်လော့''ဟု
ဆို၏။
''ငါ့သျှင်
ကောင်းပါပြီ''ဟုထိုရဟန်းတို့သည်
အသျှင်ဝက္ကလိအား
ဝန်ခံကုန်ပြီးလျှင်
ပြန်သွားကြကုန်၏။
ထို့နောက်
ထိုရဟန်းတို့ပြန်သွား၍
မကြာမီ
အသျှင်ဝက္ကလိသည်
ဓားဖြင့် လည်ကို
ဖြတ်လေ၏။
ထို့နောက်
ထိုရဟန်းတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်ကြပြီးလျှင်
တစ်ခုသော နေရာ၌
ထိုင်ကုန်၍
ဤစကားကို
လျှောက်ကုန်၏
-''အသျှင်ဘုရား
ဝက္ကလိသည်
အနာရောဂါ
နှိပ်စက်ရကား
ဆင်းရဲခြင်းသို့
ရောက်လျက်
ပြင်းထန်စွာ
မကျန်းမမာ
ဖြစ်နေပါ၏၊
ထိုအသျှင်သည်
မြတ်စွာဘုရား၏
ခြေတော်တို့ကို
ဦးခိုက်ပါ၏၊
ဤသို့လည်း
လျှောက်လိုက်ပါ၏-
'အသျှင်ဘုရား
ရုပ်သည် မမြဲ၊
ထိုသဘောကိုတပည့်တော်
မယုံမှားပါ၊ မမြဲသော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ဤအရာ၌
ယုံမှား မရှိပါ၊
မမြဲသောဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်၌ ငါ့အား
လိုချင်မှု
တပ်မက်မှု
တွယ်တာမှု
မရှိ၊ ဤအရာ၌
ယုံမှား မရှိ
တော့ပါ။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မမြဲ၊ ထိုသဘောကို
တပည့်တော်
မယုံမှားပါ၊
မမြဲသော တရားသည်
ဆင်းရဲ၏၊
ဤအရာ၌
ယုံမှား
မရှိပါ၊ မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်
်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
တရား၌ ငါ့အား
လိုချင်မှု
တပ်မက်မှု
တွယ်တာမှုမရှိ၊
ဤအရာ၌ ယုံမှားမရှိ
တော့ပါ'ဟု
လျှောက်လိုက်ပါသည်
''ဟု
လျှောက်ကုန်၏။
ထိုအခါ
မြတ်စွာဘုရားသည်
ရဟန်းတို့ကို
မိန့်တော်မူ၏-''ရဟန်းတို့
လာ,
သွားကြကုန်အံ့၊
ဣသိဂိလိတောင်နံပါး
ကာဠသိလာကျောင်းသို့
ချဉ်းကပ်ကြကုန်အံ့၊
ယင်းကျောင်း၌
ဝက္ကလိမည်သောအမျိုးသားသည်
ဓားဖြင့်
လည်ကို
ဖြတ်လေပြီ''ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
''ကောင်းပါပြီ
အသျှင်ဘုရား''ဟုထိုရဟန်းတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားအား
ဝန်ခံကုန်၏၊
ထို့နောက်
မြတ်စွာဘုရားသည်
များစွာကုန်သောရဟန်းတို့နှင့်
အတူ ဣသိဂိလိတောင်နံပါး
ကာဠသိလာကျောင်းသို့
ချဉ်းကပ်တော်မူလေ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
ညောင်
စောင်းပေါ်၌
အသျှင်ဝက္ကလိ
လည်ပင်း လည်၍
လဲနေသည်ကို
အဝေးမှပင်မြင်တော်မူ၏။
ထိုအခါ၌
အခိုးအကြောင်း
အမိုက်မှောင်အကြောင်းသည်
အရှေ့အရပ်သို့လည်း
သွား၏၊ အနောက်အရပ်သို့လည်း
သွား၏၊
မြောက်အရပ်သို့လည်း
သွား၏၊
တောင်အရပ်သို့လည်း
သွား၏၊ အထက်အရပ်သို့လည်း
သွား၏၊
အောက်အရပ်သို့လည်း
သွား၏၊
အထောင့်အရပ်သို့လည်း
သွား၏။
ထိုအခါ
မြတ်စွာဘုရားသည်
ရဟန်းတို့ကို
မိန့်တော်မူ၏
-''ရဟန်းတို့ သင်တို့သည်
ဤသို့
အခိုးအကြောင်းအမိုက်မှောင်
အကြောင်း
အရှေ့အရပ်သို့။ပ။
အထောင့်အရပ်သို့
သွားနေသည်ကို
မြင်ကြကုန်၏လော''ဟု
(မိန့်တော်
မူ၏)။ မြင်ပါ၏
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာသည်
ယုတ်မာသော
မာရ်နတ်
ဖြစ်၏။
''ဝက္ကလိ
အမျိုးသား၏
ဝိညာဏ်သည်
အဘယ်မှာ တည်သနည်း''ဟု
ဝက္ကလိအမျိုးသား၏
ဝိညာဏ်ကိုလိုက်ရှာနေ၏၊
ရဟန်းတို့
ဝက္ကလိအမျိုးသားကား
ဝိညာဏ်တည်မှု
မရှိတော့ဘဲ
ပရိနိဗ္ဗာန်ပြုလေပြီဟု
(မိန့်တော်
မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-အဿဇိသုတ်
၈၈။
အခါတစ်ပါး၌
မြတ်စွာဘုရားသည်
ရာဇဂြိုဟ်ပြည်
ရှဉ့်နက်တို့ကို
အစာကျွေးရာ
ဖြစ်သောဝေဠုဝန်ကျောင်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏။
ထိုအခါ
အသျှင်အဿဇိသည်
ကဿပသူဌေး
ဆောက်လုပ်သော
ကျောင်း၌
အနာရောဂါ
နှိပ်စက်ရကား
ဆင်းရဲခြင်းသို့
ရောက်သည်
ဖြစ်၍
ပြင်းထန်စွာ
မကျန်း့မမာ
ဖြစ်နေ၏၊
ထိုအခါ
အသျှင်အဿဇိသည်
အလုပ်အကျွေးတို့ကို
မိန့်ဆို၏-
''ငါ့သျှင်တို့
လာကြကုန်လော့၊
သင်တို့သည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
'အသျှင်ဘုရား
အဿဇိရဟန်းသည်
အနာရောဂါနှိပ်စက်ရကား
ဆင်းရဲခြင်းသို့
ရောက်သည်
ဖြစ်၍
ပြင်းထန်စွာ
မကျန်းမမာ
ဖြစ်နေပါ၏၊
ထိုအသျှင်သည်မြတ်စွာဘုရား၏
ခြေတော်တို့ကို
ဦးခိုက်ပါ၏'ဟု
ငါ၏
စကားဖြင့်
မြတ်စွာဘုရား၏
ခြေတော်တို့ကိုဦးခိုက်
ကြကုန်လော့၊
'အသျှင်ဘုရား
တောင်းပန်ပါ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
အစဉ်သနားသည်ကိုအကြောင်းပြု၍
အဿဇိရဟန်းထံသို့
ချဉ်းကပ်တော်မူစေလိုပါသတဲ့'ဟု
ဤသို့လည်းလျှောက်ကြကုန်လေ့ာဟု
ဆို၏။ ''ငါ့
သျှင်
ကောင်းပါပြီ''ဟု
ထိုရဟန်းတို့သည်
အဿဇိအားဝန်ခံကုန်ပြီးလျှင်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
ရှိခိုးကြပြီးလျှင်
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်ကုန်လျက်
ဤသို့ လျှောက်ကုန်၏-
''အသျှင်ဘုရား
အဿဇိ
ရဟန်းသည်
အနာရောဂါ
နှိပ်စက်ရကား။ပ။
အသျှင်ဘုရား
တောင်းပန်ပါ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
အစဉ်
သနားသည်ကို
အကြောင်းပြု၍
အဿဇိရဟန်းထံသို့
ချဉ်းကပ်တော်မူစေလိုပါသတဲ့ဟု
လျှောက်လိုက်ပါသည်''ဟု
လျှောက်ကုန်၏။
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဆိတ်ဆိတ်
နေခြင်းဖြင့်
လက်ခံတော်မူ၏။
ထို့နောက်
မြတ်စွာဘုရားသည်
ညချမ်းအခါ တစ်ပါးတည်း
ကိန်းအောင်းရာမှ
ထတော်မူ၍
အသျှင်အဿဇိထံသို့
ချဉ်းကပ်တော်မူ၏။
အသျှင်အဿဇိသည်
မြတ်စွာဘုရား
ကြွတော်မူလာသည်ကိုအဝေးမှပင်
မြင်၍
ညောင်စောင်းပေါ်မှ
အောက်သို့
ဆင်းမည့်အယောင်
ပြုလေ၏။
ထိုအခါမြတ်စွာဘုရားသည်
အသျှင်
အဿဇိကို အဿဇိ
မသင့်၊
ညောင်စောင်းမှ
အောက်သို့
မဆင်းလင့်၊
ဤခင်းထားသော
နေရာတို့သည်
ရှိကုန်၏၊
ထိုနေရာတို့၌
ငါ
ထိုင်အံ့ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
မြတ်စွာဘုရားသည်
ခင်းထားသော
နေရာ၌ ထိုင် တော်မူပြီးသော်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏။
အဿဇိသင်
ခန့်ကျန်း၏လော၊
မျှတ၏လော။ပ။
ဆင်းရဲ
ဝေဒနာတို့၏
ဆုတ်ယုတ်မှုသည်
ထင်ပါသလော၊
တိုးပွါးမှုသည်
မထင်ဘဲ
ရှိပါ၏လောဟု
မိန့်တော်မူ၏။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်
မခန့်ကျန်းပါ။ပ။
ဆင်းရဲဝေဒနာတို့၏
တိုးပွါးမှုသည်
ထင်ပါ၏၊
ဆုတ်ယုတ်မှုသည်
မထင်ပါဟု
လျှောက်၏။
အဿဇိ သင့်အား
တစ်စုံတစ်ခု
ပူပန်မှု
နှလုံးမသာမှု
မရှိပါသလော။
အသျှင်ဘုရား
စင်စစ်အားဖြင့်
တပည့်တော်အား
ပူပန်မှု
နှလုံးမသာမှုသည်
မနည်းလှပါ။
အဿဇိသင့်ကို
သီလအားဖြင့်
မိမိကိုယ်တိုင်
မစွပ်စွဲနိုင်ဘဲ
ရှိပါ၏လော။ အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်ကို
သီလအားဖြင့်
မိမိကိုယ်တိုင်
မစွပ်စွဲဘဲ
ရှိပါ၏။ အဿဇိ
သီလအားဖြင့်
မိမိကိုယ်တိုင်
မစွပ်စွဲဘဲ ရှိခဲ့မူ
သင်၏ပူပန်မှု
နှလုံးမသာမှုကား
အဘယ်နည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်သည်
မနာမီ
ရှေးအခါက
ထွက်သက်ဝင်သက်တို့ကို
ငြိမ်းစေ၍
ငြိမ်းစေ၍
နေထိုင်ပါ၏၊
ထိုတပည့်တော်သည်
ယခုအခါတည်ကြည်မှု'သမာဓိ'ကို
မရပါ၊
အသျှင်ဘုရား
ထိုတည်ကြည်မှု
'သမာဓိ' ကို
မရသဖြင့်ထိုတပည့်တော်အား
''ငါသည် (သာသနာမှ)
မဆုတ်ယုတ်သလော''ဟု
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်ပါ၏ဟုလျှောက်၏။
အဿဇိ
တည်ကြည်မှု'သမာဓိ
' ကို အနှစ်
သာရ, တည်ကြည်မှု
'သမာဓိ'
ကိုရဟန်းအဖြစ်ဟု
ထင်ကြကုန်သော
သမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ထိုတည်
ကြည်မှု 'သမာဓိ'
ကို
မရကြသဖြင့်''ငါတို့သည်
(သာသနာမှ) မဆုတ်ယုတ်ကုန်သလော''ဟု
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်တတ်၏။
အဿဇိ
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
အဿဇိ ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။ပ။
ဝိညာဏ်သည်။ပ။
ထိုသို့
ဖြစ်သောကြောင့်။ပ။
ဤသို့
မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏။ ထိုသူသည်
သုခဝေဒနာကို
ခံစားလျှင်
ထိုဝေဒနာသည်''မမြဲ''ဟု
သိ၏၊
''တောင့်တဖွယ်
မဟုတ်''ဟု
သိ၏၊ ''နှစ်သက်ဖွယ်
မဟုတ်''ဟု
သိ၏၊
ဒုက္ခဝေဒနာကိုခံစားလျှင်
ထိုဝေဒနာသည်
''မမြဲ''ဟု သိ၏၊
''တောင့်တဖွယ်
မဟုတ်''ဟု သိ၏၊
''နှစ်သက်ဖွယ်မဟုတ်''ဟု
သိ၏၊
ဆင်းရဲလည်း
မဟုတ်၊
ချမ်းသာလည်း
မဟုတ်သော
ဥပေက္ခာဝေဒနာကို
ခံစားလျှင့်ထိုဝေဒနာသည်
''မမြဲ''ဟု သိ၏။ပ။
''နှစ်သက်ဖွယ်
မဟုတ်''ဟု
သိ၏။
ထိုသူသည် သုခဝေဒနာကိုခံစားလျှင်
တွယ် တာခြင်း
ကင်းလျက်
ခံစား၏၊
ဒုက္ခဝေဒနာကို
ခံစားလျှင်
တွယ်တာခြင်း
ကင်းလျက်ခံစား၏၊
ဆင်းရဲလည်း
မဟုတ်၊
ချမ်းသာလည်း
မဟုတ်သော
ဥပေက္ခာဝေဒနာကို
ခံစားလျှင်တွယ်တာခြင်း
ကင်းလျက်
ခံစား၏။
ထိုသူသည်
ခန္ဓာကိုယ်အဆုံးရှိသော
ဝေဒနာကို
ခံစားလျှင်''ခန္ဓာကိုယ်အဆုံးရှိသော
ဝေဒနာကို
ခံစား၏''ဟု
သိ၏။ အသက်အဆုံးရှိသော
ဝေဒနာကို
ခံစားလျှင်''အသက်အဆုံးရှိသော
ဝေဒနာကို
ခံစား၏''ဟု
သိ၏။ ''ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်၍
အသက်ကုန်သည်မှအထက်၌
ဤဘဝ၌ ပင်
ဝေဒနာအားလုံးတို့သည်
နှစ်သက်ဖွယ်
မရှိကုန်သည်
ဖြစ်၍
အေးငြိမ်းကုန်လတ္တံ့''ဟု
သိ၏။
အဿဇိ
ဥပမာသော်ကား
ဆီနှင့်
မီးစာကို
စွဲ၍ ဆီမီးသည်
တောက်လောင်ရာ၏၊
ထိုဆီနှင့်
မီးစာကုန်ခြင်းကြောင့်
လောင်စာ
မရှိသည်
ဖြစ်၍
ငြိမ်းသကဲ့သို့
အဿဇိ ဤအတူပင်
ရဟန်းသည်
ခန္ဓာကိုယ်အဆုံးရှိသော
ဝေဒနာကို
ခံစားလျှင်
''ခန္ဓာကိုယ်အဆုံးရှိသော
ဝေဒနာကို
ခံစား၏ ''ဟု
သိ၏၊ အသက်အဆုံးရှိသော
ဝေဒနာကို
ခံစားလျှင်
''အသက်အဆုံးရှိသော
ဝေဒနာကို
ခံစား၏ ''ဟု
သိ၏၊
''ခန္ဓာကိုယ်ပျက်၍
အသက် ကုန်သည်မှ
အထက်၌ ဤဘဝ၌
ပင်
ဝေဒနာအားလုံးတို့သည်
နှစ်သက်ဖွယ်
မရှိကုန်သည်ဖြစ်၍
အေးငြိမ်းကုန်လတ္တံ့''ဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-ခေမကသုတ်
၈၉။
အခါတစ်ပါး၌
မထေရ်ဖြစ်သော
ရဟန်းများစွာတို့သည်
ကောသမ္ဗီပြည်
ဃောသိတာရုံကျောင်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူကုန်၏၊
ထိုအခါ
အသျှင်ခေမကသည်
ဗဒရိကာရုံကျောင်း၌
အနာရောဂါ
နှိပ်စက်ရကား
ဆင်းရဲသို့
ရောက်သည်
ဖြစ်၍
ပြင်းထန်စွာ
မကျန်းမမာ
ဖြစ်နေ၏၊
ထိုအခါ
မထေရ်ရဟန်းတို့သည်
ညချမ်းအခါ
တစ်ပါးတည်း
ကိန်းအောင်းရာမှ
ထပြီးလျှင်
အသျှင်ဒါသကကို
မိန့်ဆိုကြကုန်၏
-''ငါ့သျှင်ဒါသက
သင် သွားချေ၊
ခေမကရဟန်းထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
'ငါ့သျှင်
သင့်ကို မထေရ်များက
'ခံ့ကျန်း၏လော၊
မျှတ၏လော၊
ဆင်းရဲဝေဒနာတို့
ဆုတ်ယုတ်ကြပါ၏လော၊
မတိုးပွါးဘဲ
ရှိကြပါ၏လော၊
ဆင်းရဲဝေဒနာတို့၏
ဆုတ်ယုတ်မှုသည်
ထင်ပါ၏လော၊
တိုးပွါးမှုသည်
မထင်ဘဲ
ရှိပါ၏လော'ဟု
ဤသို့မေးကြပါသည်
'ဟု
ပြောဆိုချေလော့''ဟု
မိန့်ဆိုကြကုန်၏။
''ငါ့သျှင်တို့
ကောင်းပါပြီ''ဟု
အသျှင်ဒါသကသည်မထေရ်ရဟန်းတို့အား
ဝန်ခံ၍
အသျှင်ခေမကထံသို့
ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်
''ငါ့သျှင်ခေမက
သင့်ကို
မထေရ်တို့က
'ခန့်ကျန်း၏လော၊
မျှတ၏လော၊
ဆင်းရဲဝေဒနာတို့
ဆုတ်ယုတ်ကြပါ၏လော၊
မတိုးပွါးဘဲ
ရှိကြပါ၏လော၊
ဆင်းရဲဝေဒနာတို့၏
ဆုတ်ယုတ်မှုသည်
ထင်ပါ၏လော၊
တိုးပွါးမှုသည်
မထင်ဘဲရှိပါ၏လော'ဟု
မေးကြပါသည်
''ဟု ပြောလေ၏။
ငါ့သျှင် ငါ
မခံ့ကျန်းပါ၊
မမျှတပါ။ပ။ ဆင်းရဲဝေဒနာတို့၏
တိုးပွါးမှုသည်
ထင်ပါသည်၊
ဆုတ်ယုတ်မှုသည်
မထင်ပါဟု
လျှောက်၏။
ထိုအခါ
အသျှင်ဒါသကသည်
မထေရ်ရဟန်းများထံသို့
ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်
''ငါ့သျှင်တို့
ခေမကရဟန်းသည်
'ငါ့သျှင် ငါသည်
မခန့်ကျန်းပါ။ပ။
တိုးပွါးမှု
ထင်ပါ၏၊ ဆုတ်ယုတ်မှု
မထင်ပါ 'ဟု
ဤသို့
ပြောဆိုပါသည်''ဟု
လျှောက်၏။
ငါ့သျှင်ဒါသက
လာပါဦးလော့၊ ခေမကရဟန်းထံသို့
ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်
ဤသို့ပြောပါလော့။
ငါ့သျှင်ခေမက
သင့်ကို
မထေရ်တို့က
ဤသို့ပြောကြပါ၏-''ငါ့သျှင်
ရုပ်ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
ဝေဒနာ ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ
သညာဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
သင်္ခါရဥပါဒါနက္ခန္ဓာ
ဝိညာဏ်ဥပါဒါနက္ခန္ဓာဟူသောဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုး
တို့ကို
မြတ်စွာဘုရား
ဟောတော်မူအပ်ကုန်၏၊
အသျှင်ခေမကသည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
တစ်စုံ
တစ်ခုကို
ငါဟူ၍လည်းကောင်း၊
ငါ၏ ဥစ္စာဟူ၍လည်းကောင်းရှုသလောဟု
ပြောပါလော့''ဟု
မိန့်ဆိုကြ
ကုန်၏။
''ငါ့သျှင်တို့
ကောင်းပါပြီ''ဟု
အသျှင်ဒါသကသည့်မထေရ်ရဟန်းတို့အား
ဝန်ခံပြီးလျှင်
အသျှင်
ခေမကထံသို့ ချဉ်းကပ်၍
။ပ။
ငါ့သျှင်ခေမက
သင့်ကိုမထေရ်တို့က
''ရုပ်ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ။ပ။
ဝိညာဏ်ဥပါဒါ
နက္ခန္ဓာဟူသော
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကိုမြတ်စွာဘုရား
ဟောတော်မူအပ်ကုန်၏၊
အသျှင်ခေမကသည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
တစ်စုံတစ်ခုကိုငါဟူ၍လည်းကောင်း၊
ငါ၏
ဥစ္စာဟူ၍လည်းကောင်း
ရှုသလော''ဟု
ဤသို့
မေးကြပါသည်ဟု
ဆို၏။
ငါ့သျှင်
''ရုပ်ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ။ပ။
ဝိညာဏ်ဥပါဒါနက္ခန္ဓာဟူသော
ဥပါဒါ နက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မြတ်စွာဘုရားဟောတော်မူအပ်ကုန်၏၊
ငါသည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
တစ်စုံ
တစ်ခုကို
ငါဟူ၍လည်းကောင်း၊
ငါ၏ဥစ္စာဟူ၍လည်းကောင်း
မရှုပါ''ဟု ဆို၏။
ထိုအခါ
အသျှင်ဒါသကသည်
မထေရ်ရဟန်းများထံသို့
ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်
ဤစကားကို
ပြောလေ၏-''ငါ့သျှင်တို့
ခေမကရဟန်းသည်
'
ဤရုပ်ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ။ပ။
ဝိညာဏ်ဥပါဒါနက္ခန္ဓာဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မြတ်စွာဘုရား
ဟောတော်မူအပ်ကုန်၏၊
ငါသည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
တစ်စုံတစ်ခုကိုငါဟူ၍လည်းကောင်း၊
ငါ၏ ဥစ္စာဟူ၍လည်းကောင်း
မရှုပါ 'ဟု ဤသို့
ပြောဆိုပါသည်''ဟု
ပြော၏။
ငါ့သျှင်
ဒါသက
လာပါဦးလော့၊
ခေမကရဟန်းထံသို့
ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်
''ငါ့သျှင်ခေမက
သင့်ကိုမထေရ်တို့က
'ရုပ်
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ။ပ။
ဝိညာဏ်ဥပါဒါနက္ခန္ဓာဟူသော
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကိုမြတ်စွာဘုရား
ဟောတော်မူ
အပ်ကုန်၏၊
အသျှင်ခေမကသည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
တစ်စုံတစ်ခုကိုငါဟူ၍လည်းကောင်း၊
ငါ၏
ဥစ္စာဟူ၍လည်းကောင်း
မရှုခဲ့မူ
အသျှင်ခေမကသည်
အာသဝေါကုန်ပြီးသောရဟန္တာလော'ဟု
ဤသို့ မေး
ကြပါသည်''ဟု
ဤသို့ ပြောပါလော့ဟု
ဆိုကြကုန်၏။
''ငါ့သျှင်တို့
ကောင်းပါပြီ''ဟု
အသျှင်ဒါသကသည်
မထေရ်ရဟန်းတို့အား
ဝန်ခံ၍
အသျှင်ခေမကထံသို့။ပ။
ငါ့သျှင်ခေမက
သင့်ကို
မထေရ်တို့က
''ရုပ်ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ။ပ။
ဝိညာဏ်ဥပါဒါနက္ခန္ဓာဟူသော
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မြတ်စွာဘုရား
ဟောတော်မူအပ်ကုန်၏၊
အသျှင်ခေမကသည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
တစ်စုံတစ်ခုကို
ငါဟူ၍လည်းကောင်း၊
ငါ၏
ဥစ္စာဟူ၍လည်းကောင်း
မရှုခဲ့မူ
အသျှင်ခေမကသည်
အာသဝေါကုန်ပြီးသော
ရဟန္တာလော''ဟု
မေးကြပါသည်ဟု
ပြောဆို၏။
ငါ့သျှင်ရုပ်ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ။ပ။
ဝိညာဏ်ဥပါဒါနက္ခန္ဓာဟူသော
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မြတ်စွာဘုရားဟောတော်မူအပ်ကုန်၏၊
ငါသည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
တစ်စုံတစ်ခုကို
ငါဟူ၍လည်းကောင်း၊
ငါ၏ဥစ္စာဟူ၍လည်းကောင်း
မရှုပါ၊
အာသဝေါကုန်ပြီးသော
ရဟန္တာလည်း
မဟုတ်ပါ၊
ငါ့သျှင် ထိုသို့မဟုတ်သော်လည်း
ငါ့အား
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ
ငါးမျိုးတို့၌
''ငါ ဖြစ်၏''ဟု
(ခေါ်ဝေါ်မှုကို)
ရအပ်ပါ၏၊ ''
ဤအရာသည် ငါ
ဖြစ်၏ ''ဟူ၍
ကား မရှုပါဟု
ဆို၏။
ထိုအခါ
အသျှင်ဒါသကသည်
မထေရ်ရဟန်းတို့အား။ပ။
ဤစကားကို
ပြောလေ၏-
''ငါ့သျှင်တို့ခေမကရဟန်းသည်
ဤသို့
ပြောပါသည်-
'ရုပ်ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ။ပ။
ဝိညာဏ်ဥပါဒါနက္ခန္ဓာဟူသော
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မြတ်စွာဘုရား
ဟောတော်မူအပ်ကုန်၏၊
ငါသည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
တစ်စုံတစ်ခုကို
ငါဟူ၍လည်းကောင်း၊
ငါ၏
ဥစ္စာဟူ၍လည်းကောင်း
မရှုပါ၊
အာသဝေါကုန်ပြီးသောရဟန္တာလည်း
မဟုတ်ပါ၊
ထိုသို့မဟုတ်သော်လည်း
ငါ့အား
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
''ငါ ဖြစ်၏''ဟူ၍
(ခေါ်ဝေါ်မှုကို)
ရအပ်၏၊ ''
ဤအရာသည် ငါ ဖြစ်၏''ဟူ၍
ကား မရှုပါ
'ဟု
ပြောလိုက်ပါသည်''ဟု
ဆို၏။
ငါ့သျှင်ဒါသက
သင်
လာပါဦးလော့၊
ခေမကရဟန်းထံသို့
ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်
''ငါ့သျှင်ခေမက
သင့်ကိုမထေရ်တို့က
'ငါ ဖြစ်၏'
ဟူသော
စကားကို ဆို၏၊
အဘယ်ကို 'ငါ
ဖြစ်၏'ဟု
ဆိုပါသနည်း၊
ရုပ်ကို 'ငါဖြစ်၏
'ဟု
ဆိုပါသလော၊
ရုပ်မှ
တစ်ပါး 'ငါ ဖြစ်၏'ဟု
ဆိုပါသလော။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။ သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို 'ငါ
ဖြစ်၏ 'ဟု
ဆိုပါသလော၊ ဝိညာဏ်မှ
တစ်ပါး 'ငါ
ဖြစ်၏'ဟု
ဆိုပါသလော။
'ငါ ဖြစ်၏ '
ဟူသော
စကားကို
ဆို၏၊
အဘယ်ကို 'ငါ
ဖြစ်၏'ဟု
ဆိုသနည်းဟု
ဤသို့
မေးကြပါသည်ဟုပြောချေလော့''ဟု
ဆိုကြကုန်၏။
''ငါ့သျှင်တို့
ကောင်းပါပြီ''ဟု
အသျှင်ဒါသကသည်
မထေရ်တို့အား
ဝန်ခံ၍
အသျှင်ခေမကထံသို့ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်
ငါ့သျှင်ခေမက
သင့်ကို
မထေရ်တို့က
ဤသို့
မေးကြပါသည်-'ငါ
ဖြစ်၏'
ဟူသောစကား
ကို ဆို၏၊
အဘယ်ကို 'ငါ
ဖြစ်၏'ဟု
ဆိုပါသနည်း၊
ရုပ်ကို 'ငါ
ဖြစ်၏'ဟု ဆိုပါသလော၊
ရုပ်မှတစ်ပါး
'ငါ ဖြစ်၏'ဟု
ဆိုပါသလော။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
'ငါဖြစ်၏'ဟု
ဆိုပါ သလော၊
ဝိညာဏ်မှ
တစ်ပါး 'ငါ
ဖြစ်၏'ဟု
ဆိုပါသလော။
'ငါ ဖြစ်၏'
ဟူသောစကားကို
ဆို၏၊
အဘယ်ကို 'ငါ
ဖြစ်၏'ဟု
ဆိုသနည်းဟု
ဤသို့
ပြောလေ၏။
ငါ့သျှင်ဒါသက
ဤအခေါက်ခေါက်
ပြေးနေရ
ခြင်းဖြင့်
အဘယ်အကျိုးရှိမည်နည်း၊
မသင့်တော်လှပါ။
ငါ့သျှင်တောင်ဝှေးကို
ယူချေ၊
ငါကိုယ်တိုင်
မထေရ်
ရဟန်းထံသို့
ချဉ်းကပ်အံ့ဟု
(ဆို၏)။
ထို့နောက်
အသျှင်ခေမကသည်
တောင်ဝှေးကို
ထောက်၍
မထေရ်ရဟန်းတို့ထံသို့
ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်ထိုမထေရ်ရဟန်းတို့နှင့်
အတူ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ
နှုတ်ဆက်ပြောဆို၏၊
ဝမ်းမြောက်ဖွယ်
အမှတ်ရဖွယ်စကားကို
ပြောဆိုပြီးနောက်
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်၏၊
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေသော
အသျှင်ခေမကအား
မထေရ်ရဟန်းတို့သည်
ဤစကားကို
ပြောကြကုန်၏-
''ငါ့သျှင်ခေမက
'ငါ ဖြစ်၏'
ဟူသောစကားကို
ဆို၏၊
အဘယ်ကို 'ငါ
ဖြစ်၏'ဟု
ဆိုပါသနည်း၊
ရုပ်ကို 'ငါ
ဖြစ်၏'ဟု
ဆိုသလော၊
ရုပ်မှတစ်ပါး
'ငါ ဖြစ်၏'ဟု
ဆိုသလော။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို 'ငါ
ဖြစ်၏'ဟုဆိုသလော၊
ဝိညာဏ်မှ
တစ်ပါး 'ငါ
ဖြစ်၏'ဟု
ဆိုသလော။ ငါ့သျှင်ခေမက
'ငါ ဖြစ်၏'
ဟူသောစကားကို
ဆို၏၊ အဘယ်ကို
'ငါ ဖြစ်၏'ဟု
ဆိုပါသနည်းဟု
ပြောဆိုကြကုန်၏။
ငါ့သျှင်တို့
ငါသည်ရုပ်ကို
'ငါ ဖြစ်၏'ဟု
မဆို၊ ရုပ်မှ
တစ်ပါး 'ငါ
ဖြစ်၏'ဟု မဆို။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ် ကို
'ငါ ဖြစ်၏'ဟု
မဆို၊
ဝိညာဏ်မှ
တစ်ပါး 'ငါ
ဖြစ်၏'ဟု
မဆို။
ငါ့သျှင်တို့သို့သော်
ငါ့အား ဥပါဒါ
နက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
'ငါ ဖြစ်၏'ဟု (ခေါ်ဝေါ်မှုကို)
ရအပ်၏၊
ဤအရာသည်
'ငါဖြစ်၏' ဟူ၍
ကား မရှုပါ။
ငါ့သျှင်တို့
ဥပမာသော်ကား
ကြာညိုနံ့
သို့မဟုတ်
ပဒုမ္မာကြာနံ့
သို့မဟုတ်
ပုဏ္ဍရိက်ကြာနံ့
ရှိရာ၏၊
တစ်ဦးတစ်ယောက်သည်
''ပွင့်ချပ်၏
အနံ့'' ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
''အဆင်း၏ အနံ့''
ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း၊
''ဝတ်ဆံ၏ အနံ့''ဟူ၍
သော်လည်းကောင်း
ဤသို့
ဆိုလျှင်
ထိုသူသည်
ကောင်းစွာဆိုသည်
မည်ရာသလော။
ငါ့သျှင်
မမည်နိုင်ပါ။
ငါ့သျှင်တို့
အဘယ်သို့ ဖြေသော်
ကောင်းစွာ
ဖြေသည်မည်ရာ
သနည်း။
ငါ့သျှင်တို့
''အပွင့်၏
အနံ့'' ဟူ၍
ဖြေသော်
ကောင်းစွာ
ဖြေသည် မည်ရာ၏။
ငါ့သျှင်တို့
ဤအတူပင်
ရုပ်ကို 'ငါ
ဖြစ်၏ 'ဟု မဆို၊
ရုပ်မှ
တစ်ပါး 'ငါ
ဖြစ်၏ 'ဟု
မဆို။ ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို 'ငါ
ဖြစ်၏'ဟု
မဆို၊
ဝိညာဏ်မှ
တစ်ပါး 'ငါ ဖြစ်၏'ဟု
မဆို။
ငါ့သျှင်တို့
သို့သော်လည်း
ငါ့အား
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
'ငါ ဖြစ်၏'ဟု
(ခေါ်ဝေါ်မှုကို)
ရအပ်ပါ၏၊
ဤအရာသည် 'ငါ
ဖြစ်၏ 'ဟူ၍
ကား မရှုပါ။
ငါ့သျှင်တို့
အရိယာတပည့်အား
အောက်ပိုင်းသံယောဇဉ်ငါးမျိုးတို့ကို
ပယ်ထားပြီး
ဖြစ်ကြစေကာမူထိုအရိယာတပည့်အား
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
အသိမ်မွေ့ဆုံး
ဖြစ်သော 'ငါ
ဖြစ်၏ ' ဟူသော
အထင်၊ 'ငါ
ဖြစ်၏ ' ဟူသော အလို၊
'ငါ ဖြစ်၏'
ဟူသော
အနုသယတို့ကို
မပယ်ရသေး၊
ထိုသူသည်
နောင်အခါဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
'' ဤကား ရုပ်၊
ဤကား
ရုပ်ဖြစ်ပေါ်ခြင်း၊
ဤကား
ရုပ်ချုပ်ခြင်း၊
ဤကားဝေဒနာ။ ဤကား
သညာ။ ဤကား
သင်္ခါရ။
ဤကား ဝိညာဏ်၊
ဤကား
ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်ခြင်း၊
ဤကား
ဝိညာဏ်ချုပ်ခြင်း''ဟု
အဖြစ်အပျက်ကို
ရှုလျက် နေ၏၊
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
အဖြစ်အပျက်ကို
ရှုလျက် နေသော
သူအား
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
မပယ်ရသေးသော
အသိမ်မွေ့ဆုံးဖြစ်သော
'ငါ ဖြစ်၏
'ဟူသော အထင်၊
'ငါ ဖြစ်၏ '
ဟူသော အလို၊
'ငါ ဖြစ်၏
'ဟူသောအနုသယသည်လည်း
ကွာခြင်းသို့
ရောက်၏။
ငါ့သျှင်တို့
ဥပမာသော်ကား
ညစ်၍
ကြေးကပ်နေသော
အဝတ်ကို
ပိုင်ရှင်တို့သည်
ခဝါသည်အားပေးအပ်ကုန်၏၊
ခဝါသည်သည်
ထိုအဝတ်ကို
ဆပ်ပြာနှင့်
ဖြစ်စေ၊
ပြာနှင့်
ဖြစ်စေ၊
နွားချေးနှင့်
ဖြစ်စေပွတ်တိုက်၍
ရေကြည်နှင့်
လျှော်ဖွပ်၏။
ထိုအဝတ်သည်
စင်ကြယ်ဖြူဖွေးစေကာမူ
အသိမ်မွေ့ဆုံးဖြစ်သောဆပ်ပြာနံ့
ပြာနံ့
နွားချေးနံ့တို့ကား
မကုန်သေး၊
ခဝါသည်သည်
ထိုအဝတ်ကို
ပိုင်ရှင်တို့အား
ပြန်ပေးအပ်၏၊
ပိုင်ရှင်တို့သည်
ထိုအဝတ်ကို
အနံ့ထုံထားသော
ပခြုပ်၌
ထည့်ကြကုန်၏၊
ထိုအဝတ်၌
မကုန်သေးသော
အသိမ်မွေ့ဆုံးဖြစ်သော
ဆပ်ပြာနံ့
ပြာနံ့
နွားချေးနံ့တို့သည်လည်း
ကုန်ခြင်းသို့
ရောက်ကုန်၏။
ငါ့သျှင်တို့
ဤဥပမာအတူ
အရိယာတပည့်အား
အောက်ပိုင်းသံယောဇဉ်ငါးမျိုးတို့ကို
ပယ်ထားပြီး
ဖြစ်ကြစေကာမူ
ထိုသူအား
ဥပါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
အသိမ်မွေ့ဆုံးဖြစ်သော
'ငါ ဖြစ်၏'
ဟူသော အထင်၊
'ငါဖြစ်၏'ဟူသော
အလို၊ 'ငါ
ဖြစ်၏' ဟူသော
အနုသယကို
မပယ်အပ်သေး၊
ထိုသူသည်
နောင်အခါ
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
'' ဤကား ရုပ်၊
ဤကား ရုပ်ဖြစ်ပေါ်ခြင်း၊
ဤကား
ရုပ်ချုပ်ခြင်း၊
ဤကား ဝေဒနာ။
ဤကား သညာ။
ဤကား
သင်္ခါရ။
ဤကား ဝိညာဏ်၊
ဤကား
ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်ခြင်း၊
ဤကားဝိညာဏ်
ချုပ်ခြင်း''ဟု
အဖြစ်အပျက်ကို
ရှုလျက် နေ၏၊
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
အဖြစ်အပျက်ကိုရှုလျက်
နေသူအား
ထိုဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၌
မပယ်ရသေးသော
အသိမ်မွေ့ဆုံးဖြစ်သော
'ငါဖြစ်၏'
ဟူသော အထင်၊
'ငါ ဖြစ်၏'
ဟူသော အလို၊
'ငါ ဖြစ်၏'
ဟူသော
အနုသယသည်လည်းကွာခြင်းသို့
ရောက်၏ဟု
ပြောဆို၏။
ဤသို့
ဆိုသော်
မထေရ်ရဟန်းတို့သည်
အသျှင်ခေမကအား
ဤသို့
ဆိုကုန်၏-
''ငါတို့သည်အသျှင်ခေမကကို
ညှဉ်းဆဲလို၍
မေးကြသည်
မဟုတ်ပါ၊
စင်စစ်မှာ
အသျှင်ခေမကသည်
ထိုမြတ်စွာဘုရား၏
အဆုံးအမတော်ကို
အကျယ်ပြောရန်
ဟောရန်
ပညတ်ရန်
ထားရန်
ဖွင့်ရန်
ခွဲခြမ်းရန်
ပေါ်လွင်အောင်ပြုရန်
စွမ်းနိုင်ပါ၏၊
အသျှင်ခေမကသည်
ထိုမြတ်စွာဘုရား
အဆုံးအမတော်ကို
အကျယ်ပြောအပ်ပါပြီ၊
ဟော
အပ်ပါပြီ၊
ပညတ်အပ်ပါပြီ၊
ထားအပ်ပါပြီ၊
ဖွင့်အပ်ပါပြီ၊
ပေါ်လွင်အောင်
ပြုအပ်ပါပြီ''ဟုမိန့်ဆိုကြကုန်၏၊
အသျှင်ခေမကသည်
ဤစကားကို
ဆိုလေ၏၊
မထေရ်ရဟန်းတို့သည်ဝမ်းမြောက်ကုန်လျက်
အသျှင်ခေမက၏
စကားကို
အလွန်နှစ်သက်စွာ
လက်ခံကုန်၏။
ထိုတရားကိုဟောနေစဉ်ပင်
ခြောက်ကျိပ်သော
မထေရ်
ရဟန်းတို့နှင့်
အသျှင်ခေမက၏
စိတ်တို့သည်
မစွဲလမ်းတော့ဘဲအာသဝေါတို့မှ
လွတ်မြောက်ကြကုန်၏၊
သတ္တမသုတ်။
------
၈-ဆန္နသုတ်
၉၀။
အခါတစ်ပါး၌
မထေရ်ဖြစ်သော
ရဟန်းများစွာတို့သည်
ဗာရာဏသီပြည်
ဣသိပတန
အမည်ရှိသော
မိဂဒါဝုန်တော၌
(သီတင်းသုံး)
နေကုန်၏၊
ထိုအခါ
အသျှင်ဆန္နသည်
ညချမ်းအခါ
တစ်ပါးတည်းကိန်းအောင်းရာမှ
ထ၍ သံကောက်ကို
ယူပြီးလျှင်
တစ်ကျောင်းမှ
တစ်ကျောင်းသို့
ချဉ်းကပ်ကာ
''အသျှင်မထေရ်တို့သည်
တပည့်တော်ကို
ဆုံးမကြပါလော့၊
အသျှင်မထေရ်တို့သည်
တပည့်တော်ကို
ကံမြစ်ကြပါလော့၊
တပည့်တော်
သိမြင်နိုင်မည့်
အခြင်းအရာအားဖြင့်
အသျှင်မထေရ်တို့သည်
တပည့်တော်အားတရား
စကားကို
ပြကြပါကုန်လော့''ဟု
လျှောက်၏။
ဤသို့
လျှောက်သော်
မထေရ်ရဟန်းတို့သည်
အသျှင်ဆန္နအား
ဤသိုု့
ဆိုကြကုန်၏-
''ငါ့သျှင်ဆန္နရုပ်သည်
မမြဲ၊
ဝေဒနာသည်
မမြဲ၊ သညာသည်
မမြဲ၊ သခ
င်္ါရတို့သည်
မမြဲကုန်၊
ဝိညာဏ်သည် မမြဲ။
ရုပ်သည်
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်။
ဝေဒနာသည်။ သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
ကိုယ်
'အတ္တ'မဟုတ်။
သင်္ခါရတရားအားလုံးတို့သည်
မမြဲကုန်၊
သဘောတရားအားလုံးတို့သည်
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်ကုန်''ဟု
ဆိုကြကုန်၏။
ထိုအခါ
အသျှင်ဆန္နအား
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်၏-
''ငါ့အားလည်း
ရုပ်သည်
မမြဲ၊ ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မမြဲ။
ရုပ်သည်
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်၊ ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်။
သင်္ခါရတရားအားလုံးတို့သည်
မမြဲကုန်၊
သဘောတရားအားလုံးတို့သည်
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်ကုန်ဟု
ဤသို့
အသိဉာဏ်
ဖြစ်၏၊
ထိုသို့ဖြစ်လျက်
ငါ၏ စိတ်သည်
သင်္ခါရတရားအားလုံး
ငြိမ်းရာ
ဥပဓိအားလုံး
ကင်းလွတ်ရာ
တဏှာကုန်ရာစွဲမက်မှု
ကင်းရာ
ချုပ်ရာ
နိဗ္ဗာန်၌
မသက်ဝင်၊
မကြည်လင်၊
မတည်၊
လွတ်လွတ်မဆုံးဖြတ်နိုင်၊
တောင့်တခြင်း
စွဲလမ်းခြင်းသည်
ဖြစ်၏၊ ဤသို့
ဖြစ်လျှင်
ငါ၏ ကိုယ်
'အတ္တ'ကား
အဘယ်နည်းဟု
စိတ်သည်ပြန်၍
လည်၏၊
တရားကို
သိမြင်သော
သူအား ဤသို့
မဖြစ်နိုင်၊
ငါ တရားကို
သိမြင်နိုင်မည့်
အခြင်းအရာအားဖြင့်
ငါ့ကို
အဘယ်သူသည် တရားဟောနိုင်ပါမည်နည်း''ဟု
အကြံ ဖြစ်၏။
ထို့နောက်
အသျှင်ဆန္နအား
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်ပြန်၏- ''
ဤအသျှင်အာနန္ဒာသည်
ကောသမ္ဗီပြည်ဃောသိတာရုံကျောင်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏၊
မြတ်စွာဘုရား
အချီးမွမ်းလည်း
ခံရ၏၊
ပညာရှိသီတင်းသုံးဖော်တို့
ချီးမြှင့်မြှောက်စားခြင်းကိုလည်း
ခံရ၏၊ ငါ
သိမြင်နိုင်မည့်
အခြင်းအရာအားဖြင့်
ငါ့ကိုတရားဟောရန်လည်း
စွမ်းနိုင်၏၊
အသျှင်အာနန္ဒာနှင့်
ထိုမျှလောက်
အကျွမ်းဝင်မှုလည်း
ငါ့အား ရှိ၏၊
ငါသည်
အသျှင်အာနန္ဒာထံသို့
ချဉ်းကပ်ရမူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
အကြံ
ဖြစ်ပြန်၏။
ထို့နောက် အသျှင်ဆန္နသည်
ကျောင်း
အိပ်ရာ
နေရာကို သိမ်းဆည်းပြီးလျှင်
သပိတ်သင်္ကန်းကို
ယူဆောင်လျက်
ကောသမ္ဗီပြည်ဃောသိတာရုံကျောင်း
အသျှင်အာနန္ဒာထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
အသျှင်အာနန္ဒာနှင့်
အတူ
ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာနှုတ်ဆက်ပြောဆိုပြီးလျှင်။ပ။
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်ကာ
ဤစကားကို
လျှောက်၏-
ငါ့သျှင်အာနန္ဒာ
ငါသည်
ဗာရာဏသီပြည်
ဣသိပတနအမည်ရှိသော
မိဂဒါဝုန်တော၌
နေ၏၊
ထိုအခါငါသည်
ညချမ်းအခါ
တစ်ပါတည်း
ကိန်းအောင်းရာမှ
ထ၍
သံကောက်ကို
ယူပြီးလျှင်
တစ်ကျောင်းမှ
တစ်ကျောင်းသို့
ချဉ်းကပ်ကာ
မထေရ်ရဟန်းတို့အား
''အသျှင်မထေရ်တို့သည်
တပည့်တော်ကို
ဆုံးမကြပါလော့၊
အသျှင်မထေရ်တို့သည်
တပည့်တော်ကို
ကံမြစ်ကြပါလော့၊
တပည့်တော်
သိမြင်နိုင်မည့်
အခြင်းအရာအားဖြင့်
အသျှင်မထေရ်တို့သည်
တပည့်တော်အား
တရားစကားကို
ပြကြပါကုန်လော့''ဟု
ဆို၏၊ ဤသို့
ဆိုသော်
မထေရ်ရဟန်းတို့သည်
ငါ့အား ဤသို့
ပြောကြပါကုန်၏
-
''ငါ့သျှင်ဆန္န
ရုပ်သည်
မမြဲ၊
ဝေဒနာသည်။ သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မမြဲ၊
ရုပ်သည်
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်။ပ။
ဝိညာဏ်သည်
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်။ သင်္ခါရတရားအားလုံးတို့သည်
မမြဲကုန်၊
သဘောတရားအားလုံးတို့သည်
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်ကုန်ဟု ဆိုကြကုန်၏။
ငါ့သျှင်
ထိုငါ့အား
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်၏- ''ငါ့အားလည်း
ရုပ်သည်
မမြဲ။ပ။
ဝိညာဏ်သည်
မမြဲ၊
ရုပ်သည်
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်၊
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
ကိုယ် 'အတ္တ'မဟုတ်၊
သင်္ခါရတရားအားလုံးတို့သည်
မမြဲကုန်၊
သဘောတရားအားလုံးတို့သည်
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်ကုန်ဟု
ဤသို့
အသိဉာဏ်
ဖြစ်ပါ၏၊ ထိုသို့
ဖြစ်လျက် ငါ၏
စိတ်သည်
သင်္ခါရတရားအားလုံး
ငြိမ်းရာဥပဓိအားလုံး
ကင်းရာ တဏှာ
ကုန်ရာ
စွဲမက်မှု
ကင်းရာ
ချုပ်ရာ
နိဗ္ဗာန်၌
မသက်ဝင်၊
မကြည်လင်၊
မတည်၊
လွတ်လွတ်
မဆုံးဖြတ်နိုင်၊
တောင့်တခြင်း
စွဲလမ်းခြင်း
ဖြစ်၏၊
ဤသို့ဖြစ်လျှင်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ' ကား
အဘယ်နည်းဟု
စိတ်သည်
ပြန်၍ လည်၏၊
တရားကို
သိမြင်သော
သူအား ဤသို့မဖြစ်နိုင်၊
ငါ
သိမြင်နိုင်မည့်
အခြင်းအရာအားဖြင့်
ငါ့ကို
အဘယ်သူသည်
တရားဟောနိုင်ပါမည်နည်း''ဟု
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်၏။
ငါ့သျှင်
ထိုငါ့အား
ဤသို့
အကြံဖြစ်ပြန်ပါ၏-''
ဤအသျှင်အာနန္ဒာသည်
ကောသမ္ဗီပြည်
ဃောသိတာရုံကျောင်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေ၏၊ မြတ်စွာဘုရား
အချီးမွမ်းလည်း
ခံရ၏၊
ပညာရှိသီတင်းသုံဖော်တို့
ချီးမြှင့်မြှောက်စားခြင်းကိုလည်း
ခံရ၏၊ ငါ
သိမြင်နိုင်မည့်
အခြင်းအရာအားဖြင့်
ငါ့ကို
တရားဟောရန်လည်း့စွမ်း
နိုင်၏၊
ထိုအသျှင်နှင့်
ထိုမျှလောက်
အကျွမ်းဝင်မှုလည်း
ငါ့အား ရှိ၏၊
ထိုအသျှင်အာနန္ဒာထံသို့ချဉ်းကပ်
ရမူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
(အကြံ ဖြစ်၏။)
အသျှင်အာနန္ဒာသည်
တပည့်တော်အားဆုံးမတော်မူပါ၊
အသျှင်
အာနန္ဒာသည်
တပည့်တော်ကို
ကံမြစ်တော်မူပါ၊
တပည့်တော်
သိမြင်နိုင်မည့်အခြင်းအရာအားဖြင့်
အသျှင်
အာနန္ဒာသည်
တပည့်တော်အား
တရားစကားကို
ပြပါလော့ဟု
လျှောက်၏။
အသျှင်ဆန္နသည်
ထိုအကြောင်းကို
ထင်စွာ ပြုနိုင်ဘိ၏၊
ငြောင့်ကို
ဖြတ်နိုင်ဘိ၏၊
ဤမျှလောက်နှင့်ပင်အသျှင်ဆန္နကို
တပည့်တော်တို့
ဝမ်းမြောက်လှပါကုန်၏၊
ငါ့သျှင်ဆန္န
သင်
နားထောင်လော့၊
သင်သည်တရားကို
သိရန်
ထိုက်ပါ၏ဟု
မိန့်ဆို၏၊
ထိုအခါ အသျှင်ဆန္နအား
''တရားသိရန်
ထိုက်သူဖြစ်သတဲ့''
ဟူ သော
စကားမျှဖြင့်ပင်
များစွာသော
နှစ်သက်ဝမ်းမြောက်ခြင်း
ဖြစ်၏။
ငါ့သျှင်ဆန္န
ကစ္စာနအနွယ်ဖြစ်သော
ရဟန်းကို
ဩဝါဒပေးတော်မူစဉ်
မြတ်စွာဘုရား၏
မျက်မှောက်တော်မှ
ဤစကားကို ငါ
ကြားနာခဲ့ရ၏၊
မြတ်စွာဘုရား၏
မျက်မှောက်တော်မှ
ခံယူခဲ့ရ၏။
ကစ္စာန
ဤလောကသည်
များသောအားဖြင့်
ရှိသည်၏အဖြစ်
မရှိသည်၏အဖြစ်ဟူသော
နှစ်ဖက်ကို
မှီနေ၏၊
ကစ္စာနလောကဖြစ်ပေါ်ပုံကိုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ဝိပဿနာပညာဖြင့်
မြင်သော
သူအား လောက၌
မရှိ
ခြင်းသည်
မဖြစ်နိုင်။
ကစ္စာန
လောကချုပ်ပုံကိုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ဝိပဿနာပညာဖြင့်မြင်
သော သူအား
လောက၌ ရှိခြင်းဟူသည်
မဖြစ်နိုင်။
ကစ္စာန
ဤလောကကို များသောအားဖြင့်ကပ်ရောက်
ခြင်း
စွဲလမ်းခြင်း
အမှားနှလုံးသွင်းခြင်းတို့က
နှောင်ဖွဲ့ထား၏၊
ထိုကပ်ရောက်ခြင်းစွဲလမ်းခြင်းသည်
စိတ်၏
ဆောက်တည်ခြင်း
အမှားနှလုံးသွင်းခြင်း
အနုသယသို့
မကပ်ရောက်
မစွဲလမ်း၊
ငါ၏ ကိုယ်
'အတ္တ'ဟု စွဲ၍
မတည်၊ ဖြစ်သည်ရှိသော်
ဆင်းရဲမှုသည်သာ
ဖြစ်၏၊ ချုပ်သည်ရှိသော်ဆင်းရဲမှုသည်သာ
ချုပ်၏၊
မယုံမှား၊
တွေးတောခြင်း
မရှိ၊
တစ်ပါးသော
ယုံကြည်မှု
မရှိသောကြောင့်
ဤအရာ၌
ထိုသူအား
အသိဉာဏ်သည်သာ
လျှင် ဖြစ်၏၊ ကစ္စာန
ဤမျှဖြင့်
မှန်ကန်သော
အယူ ဖြစ်၏။
ကစ္စာန
အားလုံး
ရှိ၏ဟူသော
ဤအယူသည်
အစွန်းတစ်ဖက်တည်း၊
အားလုံး
မရှိဟူသော
ဤအယူသည်အစွန်းတစ်ဖက်တည်း၊
ဤအစွန်းနှစ်ဖက်
တို့သို့
မကပ်ရောက်မူ၍
အလယ်အလတ်အားဖြင့်မြတ်စွာဘုရားသည်
တရားကို ဟောတော်မူ၏
-အဝိဇ္ဇာ
အကြောင်းခံကြောင့်
သင်္ခါရတို့
ဖြစ်ကုန်၏၊
သင်္ခါရအကြောင်းခံကြောင့်
ဝိညာဏ်
ဖြစ်၏။ပ။
ဤသို့လျှင် ဤ
အလုံးစုံသော
ဆင်းရဲအစု၏
ဖြစ်ပေါ်မှုဖြစ်၏။
အဝိဇ္ဇာ၏
အကြွင်းမဲ့
ကင်းပြတ်ချုပ်ငြိမ်းခြင်းကြောင့်
သင်္ခါရ တို့
ချုပ်၏။ပ။
ဤသို့လျှင်
ဤအလုံးစုံသော
ဆင်းရဲအစု၏
ချုပ်ခြင်း
ဖြစ်၏ဟု
(ကြားနာခဲ့ရ၏၊
ခံယူခဲ့ရ၏ဟု
မိန့်တော်မူ၏)။
ငါ့သျှင်အာနန္ဒာ
အကြင်အသျှင်တို့အား
အသျှင်ကဲ့သို့
သဘောရှိကုန်သော
စောင့်ရှောက်တတ်ကုန်သောအကျိုးလိုလားကုန်သော
ဆုံးမတတ်ကုန်သော
ကံမြစ်တတ်ကုန်သော
သီတင်းသုံးဖော်တို့
ရှိကုန်၏၊
ထိုအသျှင်ကဲ့သို့
အကျွန်ုပ်တို့အား
ဤအတိုင်းပင်
ဖြစ်ပါ၏၊
အကျွန်ုပ်သည်
အသျှင်အာနန္ဒာ၏
ဤတရားတော်ကို
ကြားနာရ၍
တရားကို
ထိုးထွင်းသိရပါပြီဟု
(လျှောက်၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-ရာဟုလသုတ်
၉၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ အသျှင်ရာဟုလာသည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်။ပ။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော်
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို လျှောက်၏-''အဘယ်သို့
သိသူအဘယ်သို့
မြင်သူအား ဤဝိညာဏ်ရှိသော
ကိုယ်၌လည်းကောင်း၊
အပဖြစ်သော
နိမိတ်အားလုံးတို့၌လည်းကောင်း
ငါဟု စွဲယူမှု
'ဒိဋ္ဌိ'၊
ငါ့ဥစ္စာဟု
တပ်မက်မှု
'တဏှာ'၊
ထောင်လွှားမှု
'မာနာနုသယ'
တို့
မဖြစ်ပါကုန်သနည်း''ဟု
(လျှောက်၏)။
ရာဟုလာ
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း့အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်
အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သော
ရုပ်အားလုံးကို
'' ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ၏
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှု၏၊
ဝေဒနာအားလုံးကို။
သညာအားလုံးကို။
သင်္ခါရအားလုံးတို့ကို။
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သော။ပ။
ဝိညာဏ်အားလုံးကို
'' ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ ကိုယ်
'အတ္တ'မဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှု၏၊ ရာဟုလာ
ဤသို့ သိသူ
ဤသို့မြင်သူအား
ဤဝိညာဏ်ရှိသော
ကိုယ်၌လည်းကောင်း၊
အပဖြစ်သော
နိမိတ် (အာရုံ)
အားလုံးတို့၌လည်းကောင်း
ငါဟု စွဲယူမှု
'ဒိဋ္ဌိ'၊ ငါ့ဥစ္စာဟု
တပ်မက်မှု
'တဏှာ'၊
ထောင်လွှားမှု
'မာနာနုသယ'
တို့မဖြစ်ကုန်ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-ဒုတိယ
ရာဟုလသုတ်
၉၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
အသျှင်ရာဟုလာသည်
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်၍
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏-
''အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သို့ သိသူ
အဘယ်သို့
မြင်သူအား
ဤဝိညာဏ်ရှိသောကိုယ်၌လည်းကောင်း၊
အပဖြစ်သော
နိမိတ်
(အာရုံ)
အားလုံးတို့၌
လည်းကောင်း
ငါဟု
စွဲယူမှု
'ဒိဋ္ဌိ'၊
ငါ့ဥစ္စာဟု
တပ်မက်မှု
'တဏှာ'၊
ထောင်လွှားမှု
'မာန'မှ ကင်းသော
ထောင်လွှားခြင်းအဖို့ကို
ကောင်းစွာလွန်သော
ကိလေသာပူပန်မှုမှ
ငြိမ်းသော
ကိလေသာမှ
ကောင်းစွာ လွတ်မြောက်သောစိတ်ဖြစ်သနည်း''ဟု
(လျှောက်၏)။
ရာဟုလာ
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သော။ပ။
အဝေးအနီးလည်း
ဖြစ်သော
ရုပ်အားလုံးကို
'' ဤရုပ်သည် ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည်ငါ၏
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
မြင်၍
မစွဲလမ်းဘဲကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်၏။
ဝေဒနာအားလုံးကို။
သညာအားလုံးကို။
သင်္ခါရအားလုံးတို့ကို။
အတိတ်အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သော
ဝိညာဏ်အားလုံးကို
'' ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏
ကိုယ်'အတ္တ'
မဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်း
မှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
မြင်၍
မစွဲလမ်းဘဲ
ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်၏။
ရာဟုလာ ဤသို့
သိသူ ဤသို့
မြင်သူအား
ဤဝိညာဏ်ရှိသော
ကိုယ်၌လည်းကောင်း၊
အပဖြစ်သော နိမိတ်
(အာရုံ) အားလုံးတို့၌လည်းကောင်း
ငါဟု
စွဲယူမှု'ဒိဋ္ဌိ'၊
ငါ့ဥစ္စာဟု
တပ်မက်မှု'တဏှာ'၊
ထောင်လွှားမှု'မာန'မှကင်းသော
ထောင်
လွှားခြင်းအဖို့ကို
ကောင်းစွာ
လွန်သော
ကိလေသာပူပန်မှုမှ
ငြိမ်းသော
ကိလေသာမှကောင်းစွာ
လွတ် မြောက်သော
စိတ်
ဖြစ်နိုင်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
လေးခုမြောက်
ထေရဝဂ်
ပြီး၏။
------
(၁၀)
၅-ပုပ္ဖဝဂ်
၁-နဒီသုတ်
၉၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
တောင်မှ
အစဖြစ်၍
အောက်သို့
စီးဆင်းသောအဝေးသို့
ရောက်သော
ရေစီးသန်သော
မြစ်သည် ရှိရာ၏၊
ဖောင်းခါးမြက်၊
သမန်းမြက်၊
ဖြူဆံမြက်၊
ပြိတ်မြက်နှင့်
သစ်ပင်တို့သည်
ထိုမြစ်၏
ကမ်းပါးနှစ်ဘက်တို့၌
ပေါက်ရောက်ကြစေကာမူ
ထိုမြစ်ရေအလျဉ်သို့
(ရေစုန်အလိုက်
အဖျားညွတ်လျက်)
တွဲရရွဲ ကျကာ
တည်နေကုန်ရာ၏၊
ထိုမြစ်ရေလျဉ်ဖြင့်
မျောလာသောယောက်ျားသည်
ဖောင်းခါးမြက်တို့ကို
ဖမ်းကိုင်စေကာမူ
ထိုမြက်တို့သည်
အမြစ်မြေစိုင်နှင့်
တကွ
ပြုတ်ကျကုန်ရာ၏၊
ထိုယောက်ျားသည်
ထိုအကြောင်းကြောင့်
အကျိုးမဲ့
ပျက်စီးခြင်းသို့
ရောက်ရာ၏၊
သမန်းမြက်တို့ကို
ဖမ်းကိုင်စေကာမူ၊
ဖြူဆံမြက်တို့ကို
ဖမ်းကိုင်စေကာမူ၊
ပြိတ်မြက်တို့ကို
ဖမ်းကိုင်စေကာမူ၊
သစ်ပင်တို့ကို
ဖမ်းကိုင်စေကာမူ၊
ထိုသစ်ပင်တို့သည်
အမြစ်မြေစိုင်နှင့်
တကွ ပြုတ်ကျကုန်ရာ၏၊
ထိုယောက်ျားသည်
ထိုအကြောင်းကြောင့်
အကျိုးမဲ့
ပျက်စီးခြင်းသို့
ရောက်ရာ၏။
ရဟန်းတို့
ဤအတူ
အကြားအမြင်
မရှိသော,
အရိယာတို့ကို
မဖူးမြင်ဖူးသော,
အရိယာတရား၌
မလိမ္မာသော,
အရိယာတရား၌
မယဉ်ကျေးသော၊
သူတော်ကောင်းတို့ကို
မဖူးမြင်ဖူးသော,သူတော်ကောင်း
တရား၌
မလိမ္မာသော,
သူတော်ကောင်းတရား၌
မယဉ်ကျေးသော
ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်ကိုအတ္တဟူ၍
ရှု၏။ ရုပ်ရှိသော
အတ္တဟုလည်းကောင်း၊
အတ္တ၌ ရုပ်ဟုလည်းကောင်း၊
ရုပ်၌
အတ္တဟုလည်းကောင်း
ရှု၏။ ထို သူ၏
ထိုရုပ်သည်
ပျက်စီး၏၊
ထိုသူသည်
ထိုအကြောင်းကြောင့်အကျိုးမဲ့
ပျက်စီးခြင်းသို့
ရောက်၏။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။ သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို အတ္တဟူ၍
ရှု၏။
ဝိညာဏ်ရှိသော
အတ္တဟုလည်း
ကောင်း၊
အတ္တ၌
ဝိညာဏ်ဟုလည်းကောင်း၊
ဝိညာဏ်၌
အတ္တဟုလည်းကောင်း
ရှု၏။ ထိုသူ၏
ထိုဝိညာဏ်သည်
ပျက်စီး၏၊
ထိုသူသည်
ထိုအကြောင်းကြောင့်အကျိုးမဲ့
ပျက်စီးခြင်းသို့
ရောက်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကြသနည်း၊
ရုပ်သည်မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။ သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်
ဘုရား။ ထိုသို့ဖြစ်သောကြောင့်။ပ။
ဤသို့မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိ
တော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-ပုပ္ဖသုတ်
၉၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ငါသည် လောကနှင့်
မငြင်းခုံ၊
လောကကသာ
ငါနှင့်
ငြင်းခုံ၏။
ရဟန်းတို့
တရားအတိုင်း
ပြောတတ်သူသည်
လောက၌
တစ်စုံတစ်ယောက်နှင့်မျှ
မငြင်းခုံ၊ ရဟန်းတို့လောက၌
ပညာရှိတို့က
မရှိဟု သမုတ်အပ်သည်ကို
ငါဘုရားကလည်း
''မရှိ''ဟုပင်
ဆို၏၊ ရဟန်းတို့လောက၌
ပညာရှိတို့က
ရှိ၏ဟု
သမုတ်အပ်သည်ကို
ငါဘုရားကလည်း
''ရှိ၏''ဟုပင်
ဆို၏။
ရဟန်းတို့
လောက၌
ပညာရှိတို့က
မရှိဟု သမုတ်အပ်၍
ငါဘုရားကလည်း
''မရှိ''ဟုပင်
ဆိုသောအရာကား
အဘယ်နည်း၊
ရဟန်းတို့
မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသောရုပ်ကို
လောက၌ မရှိဟု
ပညာရှိတို့
သမုတ်အပ်၏၊
ထိုရုပ်မျိုးကို
ငါဘုရားကလည်း
''မရှိ''ဟုပင်
ဆို၏။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသောဝိညာဏ်ကို
လောက၌ မရှိဟု
ပညာရှိတို့
သမုတ်အပ်၏၊
ထိုဝိညာဏ်မျိုးကို
ငါဘုရားကလည်း''မရှိ''ဟုပင်
ဆို၏။
ရဟန်းတို့ လောက၌
ပညာရှိတို့က
မရှိဟု
သမုတ်အပ်၍
ငါကလည်း
''မရှိ''ဟုပင်ဆိုသော
အရာ ကား
ဤသည်ပင်တည်း။
ရဟန်းတို့
လောက၌
ပညာရှိတို့က
ရှိ၏ဟု သမုတ်အပ်၍
ငါဘုရားကလည်း
''ရှိ၏''ဟု
ဆိုသောအရာကား
အဘယ်နည်း၊
ရဟန်းတို့
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်မျိုးကိုလောက၌
ရှိ၏ဟု ပညာရှိတို့
သမုတ်အပ်၏၊
ထိုရုပ်မျိုးကို
ငါဘုရားကလည်း
''ရှိ၏''ဟုပင်
ဆို၏။
မမြဲသော
ဝေဒနာ။ပ။
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို
လောက၌
ရှိ၏ဟုပညာရှိတို့
သမုတ်အပ်၏၊
ထိုဝိညာဏ်မျိုးကို
ငါဘုရားကလည်း
''ရှိ၏''ဟုပင်
ဆို၏၊
ရဟန်းတို့
လောက၌ ပညာရှိတို့က
ရှိ၏ဟု
သမုတ်အပ်၍
ငါဘုရားကလည်း
''ရှိ၏''ဟု
ဆိုသော အရာကား
ဤသည်ပင်တည်း။
ရဟန်းတို့
လောက၌
ပျက်စီးတတ်သော
တရားဟူ၍ ရှိ၏၊
ထိုတရားကို
ငါဘုရားသည်
ကိုယ်တိုင့်သိ၏၊
ထိုးထွင်း၍
သိ၏၊
ကိုယ်တိုင်
သိပြီးလျှင်
ထိုးထွင်း၍
သိပြီးလျှင်
ထိုတရားကို ပြော၏၊
ဟော၏၊ ပညတ်၏၊
တည်ထား၏၊
ဖွင့်ပြ၏၊
ဝေဖန်၏၊
ပေါ်လွင်အောင်
ပြု၏။
ရဟန်းတို့ မြတ်စွာဘုရားသည်ကိုယ်တိုင်
သိ, ထိုးထွင်း၍
သိပြီးလျှင်
ပြောအပ်
ဟောအပ်
ပညတ်အပ် တည်ထားအပ်
ဖွင့်ပြအပ်
ဝေဖန်အပ်
ပေါ်လွင်အောင်
ပြုအပ်သော
လောက၌
ပျက်စီးတတ်သော
တရားဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည်
လောက၌ ပျက်စီးတတ်သော
တရားတည်း၊
ထိုတရားကို
ငါဘုရားသည်
ကိုယ်တိုင်သိ၏၊
ထိုးထွင်း၍
သိ၏၊
ကိုယ်တိုင်
သိ,
ထိုးထွင်း၍ သိပြီးလျှင်
ပြော၏၊ ဟော၏၊
ပညတ်၏၊
တည်ထား၏၊
ဖွင့်ပြ၏၊
ဝေဖန်၏၊
ပေါ်လွင်အောင်
ပြု၏။ ရဟန်းတို့
အကြင်သူသည်
ဤသို့ငါဘုရားက
ပြောသော်လည်း
ဟောသော်လည်း
ပညတ်သော်လည်း
တည်ထားသော်လည်းဖွင့်ပြသော်လည်း
ဝေဖန်သော်လည်း
ပေါ်လွင်အောင်
ပြုသော်လည်း
မသိမမြင်၊
ရဟန်းတို့
ကန်းသည်,ဉာဏ်မျက်စိ
မပါသည်ဖြစ်၍
မသိမမြင် သော
ထိုပုထုဇဉ်
သူမိုက်ကို
ငါဘုရား
အဘယ်သိုု့
ပြုနိုင်မည်နည်း။
ရဟန်းတို့
ဝေဒနာသည်
လောက၌
ပျက်စီးတတ်သော
တရားတည်း။ပ။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်သည်
လောက၌
ပျက်စီးတတ်သော
တရားတည်း၊
ထိုတရားကို
ငါဘုရားသည်ကိုယ်တိုင်
သိ၏၊ ထိုထွင်း၍
သိ၏၊
ကိုယ်တိုင်
သိ,
ထိုးထွင်း၍
သိပြီးလျှင်
ပြော၏၊ ဟော၏၊
ပညတ်၏၊
တည်ထား၏၊ ဖွင့်ပြ၏၊
ဝေဖန်၏၊
ပေါ်လွင်အောင်
ပြု၏။ ရဟန်းတို့
အကြင်သူသည်
ဤသို့ငါဘုရားက
ပြောသော်လည်း
ဟောသော်လည်း
ပညတ်သော်လည်း
တည်ထားသော်လည်းဖွင့်ပြသော်လည်း
ဝေဖန်
သော်လည်း
ပေါ်လွင်အောင်
ပြုသော်လည်း
မသိမမြင်၊
ရဟန်းတို့
ကန်းသည်,ဉာဏ်မျက်စိ
မပါသည် ဖြစ်၍
မသိမမြင်သော
ထိုပုထုဇဉ်
သူမိုက်ကို
ငါဘုရား
အဘယ်သိုု့ပြုနိုင်မည်နည်း။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
ကြာညိုဖြစ်စေ၊
ကြာပဒုမ္မာဖြစ်စေ၊
ကြာပုဏ္ဍရိက်ဖြစ်စေ
ရေ၌ ပေါက်၏၊
ရေ၌ ကြီးပွါး၏၊
ရေမှ တက်၍
တည်၏၊
ရေနှင့်
မလိမ်းကျံ။ ရဟန်းတို့
ဤအတူ
မြတ်စွာဘုရားသည်လောက၌
ဖြစ်၏၊ လောက၌
ကြီးပွါး၏၊
လောကကို
လွှမ်းမိုး၍
နေ၏၊
လောကနှင့်
မလိမ်းကျံဟု
(ဟော တော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-ဖေဏပိဏ္ဍူပမသုတ်
၉၅။
အခါတစ်ပါး၌
မြတ်စွာဘုရားသည်
အယုဇ္ဈမြို့
ဂင်္ဂါမြစ်ကမ်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏၊
ထိုအခါ
မြတ်စွာဘုရားသည်
ရဟန်းတို့ကို
မိန့်တော်မူ၏-
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
ဤဂင်္ဂါမြစ်သည်ကြီးစွာသော
ရေမြှုပ်စိုင်ကို
ဆောင်လာရာ၏၊
ထိုရေမြှုပ်စိုင်ကြီးကို
မျက်စိအမြင်ရှိသော
ယောက်ျားသည်ကြည့်ရာ၏၊
တစိမ့်စိမ့်
ရှုရာ၏၊
အသင့်အားဖြင့်
ဆင်ခြင်ရာ၏၊
ထိုယောက်ျားသည်
ကြည့်နေစဉ်တစိမ့်စိမ့်
ရှုနေစဉ်
အသင့်အားဖြင့်
ဆင်ခြင်နေစဉ်
ရေမြှုပ်စိုင်ကြီးသည်
အသုံးမဝင်ဟူ၍
သာ ထင်ရာ၏၊
အချည်းနှီး
ဟူ၍ သာ
ထင်ရာ၏၊
အနှစ်မဲ့ဟူ၍
သာ ထင်ရာ၏။
ရဟန်းတို့
ရေမြှုပ်စိုင်၌
အနှစ်ဟူ၍
အဘယ်မှာ ရှိနိုင်
မည်နည်း။
ရဟန်းတို့
ဤအတူပင်
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော။ပ။
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သောရုပ်အားလုံးကို
ရဟန်းသည်
ကြည့်၏၊
တစိမ့်စိမ့်
ရှု၏၊
အသင့်အားဖြင့်
ဆင်ခြင်၏၊
ထိုရဟန်းသည်ထိုကြည့်နေစဉ်
တစိမ့်စိမ့်
ရှုနေစဉ်
အသင့်အားဖြင့်
ဆင်ခြင်နေစဉ်
ထိုရုပ်သည်
အသုံးမဝင်ဟူ၍
သာ ထင်ရာ၏၊
အချည်းနှီးဟူ၍
သာ ထင်ရာ၏၊
အနှစ်မဲ့ဟူ၍
သာ ထင်ရာ၏။
ရဟန်းတို့
ရုပ်၌ အနှစ်ဟူ၍
အဘယ်မှာ
ရှိနိုင်မည်နည်း။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
တန်ဆောင်မုန်းလ
အခါ၌
မိုးကြီးသည်းထန်စွာ
ရွာသွန်းလတ်သော်
ရေ၌
့ရေပွက်သည်
ဖြစ်လည်း
ဖြစ်၏၊
ချုပ်လည်း
ချုပ်၏၊
ထိုရေပွက်ကို
မျက်စိအမြင်ရှိသော
ယောက်ျားသည်
ကြည့်ရာ၏၊ တစိမ့်စိမ့်
ရှုရာ၏၊
အသင့်အားဖြင့်
ဆင်ခြင်ရာ၏၊
ထိုယောက်ျားသည်
ကြည့်နေစဉ်တစိမ့်စိမ့်
ရှုနေစဉ်
အသင့်အားဖြင့်
ဆင်ခြင်နေစဉ်
ထိုရေပွက်သည်
အသုံးမဝင်ဟူ၍
သာ ထင်ရာ၏၊
အချည်း
နှီးဟူ၍ သာ
ထင်ရာ၏၊
အနှစ်မဲ့ဟူ၍ သာ
ထင်ရာ၏။
ရဟန်းတို့
ရေပွက်၌
အနှစ်ဟူ၍
အဘယ်မှာ
ရှိနိုင်
မည်နည်း။
ရဟန်းတို့
ဤအတူ အတိတ်
အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော။ပ။
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သောဝေဒနာအားလုံးကို
ရဟန်းသည်
ကြည့်၏၊
တစိမ့်စိမ့်
ရှု၏၊
အသင့်အားဖြင့်
ဆင်ခြင်၏၊
ထိုရဟန်းသည်ကြည့်နေစဉ်
တစိမ့်စိမ့်
ရှုနေစဉ် အသင့်အားဖြင့်
ဆင်ခြင်နေစဉ်
ထိုဝေဒနာသည်
အသုံးမဝင်ဟူ၍
သာထင်ရာ၏၊ အချည်းနှီးဟူ၍
သာ ထင်ရာ၏၊
အနှစ်မဲ့ဟူ၍
သာ ထင်ရာ၏။
ရဟန်းတို့
ဝေဒနာ၌
အနှစ်ဟူ၍
အဘယ်မှာ ရှိနိုင်မည်နည်း။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
နွေဥတုတို့၏
နောက်ဆုံးလဝယ်
မွန်းတည့်အချိန်၌
တံလျှပ်သည်တဖြတ်ဖြတ်
တုန်လှုပ်၏၊
ထိုတံလျှပ်ကို
မျက်စိအမြင်ရှိသော
ယောက်ျားသည်
ကြည့်ရာ၏၊
တစိမ့်စိမ့်
ရှုရာ၏၊
အသင့်အားဖြင့်
ဆင်ခြင်ရာ၏၊ ထိုယောက်ျားသည်
တစိမ့်စိမ့်
ရှုနေစဉ် အသင့်အားဖြင့်
ဆင်ခြင်နေစဉ်ထိုတံလျှပ်သည်
အသုံးမဝင်ဟူ၍
သာ ထင်ရာ၏၊
အချည်းနှီးဟူ၍
သာ ထင်ရာ၏၊
အနှစ်မဲ့ဟူ၍
သာထင်ရာ၏။ပ။
ရဟန်းတို့
တံလျှပ်၌
အနှစ်ဟူ၍ အဘယ်မှာ
ရှိနိုင်မည်နည်း။
ရဟန်းတို့
ဤအတူသညာအားလုံး။ပ။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
အနှစ်ကို
အလိုရှိ၍
အနှစ်ကို
ရှာလေ့ရှိသော
အနှစ်ရှာမှီးရန်
လှည့်လည်နေသော
ယောက်ျားသည်
ထက်လှသော ဓားမကို
ယူ၍ တောသို့
ဝင်ရာ၏၊
ထိုယောက်ျားသည်ထိုတော၌
ဖြောင့်မတ်သော
လတ်ဆတ်သော
အတွင်း၌
သီးခိုင်တံ
မရောက်သေးသော
ငှက်ပျောတုံးကြီးကိုမြင်ရာ၏၊
ထိုငှက်ပျောတုံးကို
အရင်း၌
ဖြတ်ရာ၏၊ အရင်း၌
ဖြတ်ပြီးလျှင်
အဖျား၌
ဖြတ်ရာ၏၊ အဖျား၌
ဖြတ်ပြီးလျှင်
အထပ်ထပ်သော
အပပ်ကို ခွါရာ၏၊
ထိုယောက်ျားသည်
ငှက်ပျောတုံး၏
အထပ်ထပ်သောအပပ်ကို
ခွါသော်
အကာကိုမျှ
မရရာ၊
အနှစ်ကို
အဘယ်မှာ
ရမည်နည်း၊
ထိုငှက်ပျောတုံးကို
မျက်စိအမြင်ရှိသော
ယောက်ျားသည်
ကြည့်ရာ၏၊
တစိမ့်စိမ့်
ရှုရာ၏၊
အသင့်အားဖြင့်
ဆင်ခြင်ရာ၏၊
ထိုယောက်ျားသည်
ကြည့်နေစဉ်
တစိမ့်စိမ့်
ရှုနေစဉ်
အသင့်အားဖြင့်
ဆင်ခြင်နေစဉ်
ထိုငှက်ပျောတုံးသည်
အသုံးမဝင်ဟူ၍
သာ ထင်ရာ၏၊
အချည်းနှီးဟူ၍
သာ ထင်ရာ၏၊
အနှစ်မဲ့ဟူ၍
သာ ထင်ရာ၏။
ရဟန်းတို့ငှက်ပျောတုံး၌
အနှစ်ဟူ၍
အဘယ်မှာ
ရှိနိုင်မည်နည်း။
ရဟန်းတို့
ဤအတူပင်
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော။ပ။
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သောသင်္ခါရအားလုံးတို့ကို
ရဟန်းသည်
ကြည့်၏၊ တစိမ့်စိမ့်
ရှု၏၊
အသင့်အားဖြင့်
ဆင်ခြင်၏၊
ထိုရဟန်းသည်ကြည့်နေစဉ်
တစိမ့်စိမ့်
ရှုနေစဉ်
အသင့်အားဖြင့်
ဆင်ခြင်နေစဉ်
ထိုသင်္ခါရတို့သည်
အသုံးမဝင်ဟူ၍
သာထင်ရာ၏၊
အချည်းနှီးဟူ၍
သာ ထင်ရာ၏၊
အနှစ်မဲ့ဟူ၍
သာ ထင်ရာ၏။
ရဟန်းတို့
သင်္ခါရတို့၌
အနှစ်ဟူ၍
အဘယ်မှာ
ရှိနိုင်မည်နည်း။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
မျက်လှည့်သမားဖြစ်စေ၊
မျက်လှည့်သမား၏
တပည့်ဖြစ်စေ
လမ်းဆုံလမ်းမ၌
မျက်လှည့်ပြရာ၏၊
ထိုမျက်လှည့်ကို
မျက်စိအမြင်ရှိသော
ယောက်ျားသည်
ကြည့်ရာ၏၊
တစိမ့်စိမ့်ရှုရာ၏၊
အသင့်အားဖြင့်
ဆင်ခြင်ရာ၏၊
ထိုယောက်ျားသည်
ကြည့်နေစဉ်
တစိမ့်စိမ့်
ရှုနေစဉ်အသင့်အားဖြင့်
ဆင်ခြင်နေစဉ်
ထိုမျက်လှည့်သည်
အသုံးမဝင်ဟူ၍
သာ ထင်ရာ၏၊
အချည်းနှီးဟူ၍
သာထင်ရာ၏၊
အနှစ်မဲ့ ဟူ၍
သာ ထင်ရာ၏။
ရဟန်းတို့
မျက်လှည့်၌
အနှစ်ဟူ၍
အဘယ်မှာ ရှိနိုင်မည်နည်း။
ရဟန်းတို့
ဤအတူပင်
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော။ပ။
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သောဝိညာဏ်အားလုံးကို
ရဟန်းသည်
ကြည့်၏၊
တစိမ့်စိမ့်
ရှု၏၊
အသင့်အားဖြင့်
ဆင်ခြင်၏။ ထိုရဟန်းသည့်ကြည့်နေစဉ်
တစိမ့်စိမ့်
ရှုနေစဉ် အသင့်အားဖြင့်
ဆင်ခြင်နေစဉ်
အသုံးမဝင်ဟူ၍
သာ ထင်ရာ၏၊
အချည်းနှီး
ဟူ၍ သာ
ထင်ရာ၏၊ အနှစ်မဲ့ဟူ၍
သာ ထင်ရာ၏။
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်၌ အနှစ်ဟူ၍
အဘယ်မှာ
ရှိနိုင်မည်
နည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသို့
မြင်သော
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်၌လည်း ငြီးငွေ့၏၊
ဝေဒနာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
သညာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
သင်္ခါရတို့၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝိညာဏ်၌လည်းငြီးငွေ့၏၊
ငြီးငွေ့သော်
စွဲမက်မှု
ကင်း၏၊
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်
ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်၏၊
ကိလေသာမှ လွတ်မြောက်သော်
''လွတ်မြောက်ပြီ''ဟု
အသိဉာဏ်သည်
ဖြစ်၏။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါတစ်ပါးသော
ပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏။
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
ဟောတော်မူပြီးနောက်
ထိုမှတစ်ပါးသော
ဤဂါထာကို
ဟောတော်မူပြန်၏-
ရုပ်ကို
ရေမြှုပ်စိုင်နှင့်
တူ၏ဟူ၍လည်းကောင်း၊
ဝေဒနာကို
ရေပွက်နှင့်
တူ၏ဟူ၍လည်းကောင်း၊
သညာကို
တံလျှပ်နှင့်
တူ၏ဟူ၍လည်းကောင်း၊
သင်္ခါရတို့ကို
ငှက်
ပျောတုံးနှင့်
တူ၏ဟူ၍လည်းကောင်း၊
ဝိညာဏ်ကို
မျက်လှည့်နှင့်
တူ၏ဟူ၍လည်း
ကောင်း
နေမင်းအဆွေ
ဖြစ်တော်မူသော
မြတ်စွာဘုရားသည်ဟောတော်မူအပ်၏။
အကြင်ပညာရှိသည်
ထိုခန္ဓာငါးပါးကို
အကြင်အကြင်
အခြင်းအရာအားဖြင့်ဟုတ်
တိုင်းမှန်စွာ
တစိမ့်စိမ့်ရှု၏၊
အသင့်အားဖြင့်
ဆင်ခြင်၏၊
ထိုထိုအခြင်းအရာအားဖြင့်ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
ကြည့်ရှုဆင်ခြင်သော်ထိုပညာရှိအား
ထိုခန္ဓာငါးပါးသည်
အသုံး
မဝင်ဟူ၍ သာ
ထင်၏၊
အချည်းအနှီးဟူ၍
သာ ထင်၏။
ဤခန္ဓာကိုယ်ကို
အကြောင်းပြု၍
မြတ်စွာဘုရား
ဟောတော်မူ၏၊
တရားသုံးပါး
တို့၏ကင်းပျောက်ခြင်းကြောင့်
စွန့်ပစ်အပ်သော
ရုပ်ကို
ရှုကြကုန်လော့။
ဇီဝိတိန္ဒြေဟူသော
အသက်,
ကမ္မဇတေဇောဟူသော
အခိုးအငွေ့,
ဝိညာဏ် ( ဤ
တရားသုံးပါးတို့သည်)
ဤကိုယ်ကို
စွန့်သွားကြသောအခါ
ဤခန္ဓာကိုယ်သည်
စွန့်
ပစ်အပ်သည်
ဖြစ်၍
စိတ်စေတနာ
စေ့ဆော်မှုမရှိဘဲ
ပိုးလောက်စသည်တို့၏
အစာ ဖြစ်၍
အိပ်နေရ၏။
ဤခန္ဓာကိုယ်သည်
ဤသို့
သဘောရှိ၏၊
ဤဝိညာဏက္ခန္ဓာသည်
လူမိုက်တို့ကိုယောင်မှားပြောဆိုစေသော
မျက်လှည့်သည်
ဖြစ်၏၊
ဤခန္ဓာကိုယ်ကို
သူသတ်သမားဟု
ဆိုရ၏၊
ဤခန္ဓာတို့၌
အနှစ်ဟူ၍
မရှိ။
ထက်သန်သော
လုံ့လရှိသော
ရဟန်းသည်
နေ့၌ ဖြစ်စေ၊
ညဉ့်၌ ဖြစ်စေ
ဆင်ခြင်
ဉာဏ်ရှိသည်အောက်မေ့မှု
သတိရှိသည်
ဖြစ်၍
ခန္ဓာတို့ကို
ဤသို့
ရှုဆင်ခြင်ရာ၏။
သေခြင်း
မရှိသော
နိဗ္ဗာန်ကို
တောင့်တသော ရဟန်းသည်
အနှောင်အဖွဲ့
သံယောဇဉ်အားလုံးကိုပယ်စွန့်ရာ၏၊
မိမိ၏
ကိုးကွယ်ရာ
အားထားရာကို
ပြုရာ၏၊ '
ဦးထိပ်၌
မီးလောင်နေသော
သူကဲ့သို့
'ကျင့်ရာ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-ဂေါမယပိဏ္ဍသုတ်
၉၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုရဟန်းသည်
တစ်ခုသော နေရာ၌
ထိုင်၍
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကိုလျှောက်၏-
''အသျှင်ဘုရား
မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော ' နေလစသည်တို့ကဲ့သို့
' ထိုအတိုင်း
တည်မြဲသော တစ်စုံတစ်ခုသော
ရုပ်သည်
ရှိပါ၏လော။
မြဲသော
ခိုင်ခံ့သောတည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော '
နေလစသည်တို့ကဲ့သို့
' ထိုအတိုင်း
တည်မြဲသော
တစ်စုံတစ်ခုသော
ဝေဒနာသည်
ရှိပါ၏လော။
မြဲသော ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော့မရှိသော
'
နေလစသည်တို့ကဲ့သို့
' ထိုအတိုင်း တည်မြဲသော
တစ်စုံတစ်ခုသော
သညာသည်
ရှိပါ၏လော။
မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော
'နေလစသည်တို့ကဲ့သို့'
ထိုအတိုင်းတည်မြဲ
သော
တစ်စုံတစ်ခုသော
သင်္ခါရတို့သည်
ရှိပါကုန်၏လော။
မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သောဖောက်ပြန်
ခြင်းသဘော
မရှိသော
'နေလစသည်တို့ကဲ့သို့'
ထိုအတိုင်း
တည်မြဲသော
တစ်စုံတစ်ခုသောဝိညာဏ်သည်
ရှိပါ၏လော''။
ရဟန်း
မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော
နေလစသည်တို့ကဲ့သို့ထိုအတိုင်း
တည်မြဲသော
တစ်စုံတစ်ခုသော
ရုပ်သည်
မရှိ။
တစ်စုံတစ်ခုသော
ဝေဒနာသည်။ တစ်စုံတစ်ခုသော
သညာသည်။
တစ်စုံတစ်ခုသော
သင်္ခါရတို့သည်
မရှိကုန်။
မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သောဖောက်
ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော
နေလစသည်တို့ကဲ့သို့
ထိုအတိုင်း
တည်မြဲသော
တစ်စုံတစ်ခုသောဝိညာဏ်သည်
မရှိဟု
မိန့်တော်မူ၏။
ထိုအခါ
မြတ်စွာဘုရားသည်
သေးငယ်သော
နွားချေးစိုင်ခဲကို
လက်ဖြင့်
ကိုင်ယူ၍
ထိုရဟန်းအား
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏-
ရဟန်း မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသောနေလစသည်တို့ကဲ့သို့
ထိုအတိုင်း
တည်မြဲသော ဤ
(နွားချေးစိုင်ခဲ)
မျှလောက်သော
အတ္တဘောကို
ရခြင်းဟူ၍
မရှိနိုင်။
ရဟန်း မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော
နေလစသည်တို့ကဲ့သို့
ထိုအတိုင်း
တည်မြဲသော ဤ
(နွားချေးစိုင်ခဲ)
မျှလောက်သော
အတ္တဘောကို
ရခြင်းဟူ၍
ရှိခဲ့ပါလျှင်
အကြွင်းမဲ့
ဆင်းရဲ
ကုန်ခြင်းငှါ
ဤအကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးမှုဟူ၍
မထင်ရှားရာ။
ရဟန်း
မြဲသောခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော
နေလစသည်တို့ကဲ့သို့
ထိုအတိုင်းတည်မြဲသော
ဤ
(နွားချေးစိုင်ခဲ)
မျှလောက်သော
အတ္တဘောကို ရခြင်းဟူ၍
မရှိနိုင်သောကြောင့်
အကြွင်းမဲ့ဆင်းရဲ
ကုန်
ခြင်းငှါ
ဤအကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးမှုဟူ၍
ထင်ရှား၏။
ရဟန်း
ရှေး၌
ဖြစ်ဖူးသည်ကား
ငါသည်
မင်းမျိုးဖြစ်၍
ဦးထိပ်၌
အဘိသိက်သွန်းအပ်သော
ဘုရင်ဖြစ်ဖူးပြီ၊
ရဟန်း
မင်းမျိုးဖြစ်၍
ဦးထိပ်၌
အဘိသိက်သွန်းအပ်သော
ဘုရင်ဖြစ်သော
ထိုငါ့အား
ကုသဝတီမည်သော
နေပြည်တော်အမှူးရှိသော
မြို့ပေါင်း
ရှစ်သောင်းလေးထောင်တို့သည်
ရှိကုန်၏၊
ရဟန်းမင်းမျိုးဖြစ်၍
ဦးထိပ်၌
အဘိသိက်သွန်းအပ်သော
ဘုရင်ဖြစ်သော
ငါ့အား
ဓမ္မပါသာဒအမှူးရှိသော
ပြာသာဒ်ပေါင်း
ရှစ်သောင်းလေးထောင်တို့သည်
ရှိကုန်၏၊ ရဟန်း
မင်းမျိုးဖြစ်၍
ဦးထိပ်၌
အဘိသိက်သွန်းအပ်သော
ဘုရင်
ဖြစ်သော
ငါ့အား
မဟာဗျူဟကူဋာဂါရအမှူးရှိသော
အထွတ်တပ်သောအိမ်တော်ပေါင်း
ရှစ်သောင်း
လေးထောင်တို့
ရှိကုန်၏၊
ရဟန်း
မင်းမျိုးဖြစ်၍
ဦးထိပ်၌
အဘိသိက်သွန်းအပ်သော
ဘုရင်ဖြစ်သော
ငါ့အား
ဆင်စွယ်ဖြင့်
ပြီးသော
စန္ဒကူးနှစ်ဖြင့်
ပြီးသော
ရွှေဖြင့်ပြီးသော
မွေးရှည်ကော်ဇောကြီး
အခင်း, ဖြူသော
သားမွေးအခင်း,
ပန်းပြောက်ခြယ်
သားမွေးအခင်း,ဝံပိုင့်ရေအခင်းမြတ်,
နီသော
မျက်နှာကြက်နှင့်
တကွ
အုံးနီနှစ်ဖက်ရှိသော
ပလ္လင်ပေါင်းရှစ်သောင်းလေးထောင်တို့
ရှိကုန်၏၊ ရဟန်း
မင်းမျိုးဖြစ်၍
ဦးထိပ်၌
အဘိသိက်သွန်းအပ်သောဘုရင်ဖြစ်သော
ငါ့အား
ရွှေတန်းဆာရှိသော
ရွှေတံခွန်
ရှိသော ရွှေကွန်ရက်
ဖုံးလွှမ်းအပ်သောဥပေါသထဆင်မင်းအမှူးရှိသော
ဆင်ပေါင်း
ရှစ်သောင်း
လေးထောင်တို့
ရှိကုန်၏၊
ရဟန်း
မင်းမျိုးဖြစ်၍
ဦးထိပ်၌
အဘိသိက်သွန်းအပ်သော
ဘုရင်ဖြစ်သော
ငါ့အား
ရွှေတန်းဆာရှိသော
ရွှေတံခွန်
ရှိသောရွှေကွန်ရက်
ဖုံးလွှမ်းအပ်သော
ဝလာဟကမြင်းမင်းအမှူးရှိသော
မြင်းပေါင်း
ရှစ်သောင်းလေး
ထောင်တို့ရှိကုန်၏၊
ရဟန်း
မင်းမျိုးဖြစ်၍
ဦးထိပ်၌
အဘိသိက်
သွန်းအပ်သော
ဘုရင်ဖြစ်သော
ငါ့အားရွှေတန်းဆာရှိသော
ရွှေတံခွန်ရှိသော
ရွှေကွန်ရက်
ဖုံးလွှမ်းအပ်သော
ဝေဇယဇန္တာရထားအမှူးရှိသောရထားပေါင်း
ရှစ်သောင်းလေးထောင်တို့
ရှိကုန်၏၊
ရဟန်း
မင်းမျိုးဖြစ်၍
ဦးထိပ်၌
အဘိသိက်သွန်းအပ်သော
ဘုရင်ဖြစ်သော
ငါ့အား
ကျောက်မျက်ရတနာအမှူးရှိသော
ကျောက်မျက်ပေါင်း့ရှစ်သောင်းလေးထောင်တို့
ရှိကုန်၏၊
ရဟန်း။ပ။
ငါ့အား
သုဘဒ္ဒါဒေဝီအမှူး
ရှိသော
မိဖုရားပေါင်းရှစ်သောင်းလေးထောင်တို့
ရှိကုန်၏၊
ရဟန်း။ပ။
ငါ့အား
သားကြီးရတနာအမှူး
ရှိသောနောက်လိုက်မင်းပေါင်း
ရှစ်သောင်းလေးထောင်တို့
ရှိကုန်၏၊
ရဟန်း။ပ။
ငါ့အား
ဘွဲ့ဖြူပုဆိုးခင်း၍
ငွေဖြင့်
ပြီးသော
နို့ညှစ်ခွက်ရှိသော
နွားမပေါင်း
ရှစ်သောင်းလေးထောင်တို့
ရှိကုန်၏၊
ရဟန်း။ပ။
ငါ့အားနူးညံ့သော
ခေါမချည်ပုဆိုး,
နူးညံ့သော
ပိုးချည်
ပုဆိုး,
နူးညံ့သော
ကမ္ဗလာ
ချည်ပုဆိုး,
နူးညံ့သောဝါချည်ပုဆိုးဟူသော
ပုဆိုးကုဋေပေါင်း
ရှစ်သောင်း
လေးထောင်တို့
ရှိကုန်၏၊
ရဟန်း။ပ။
ငါ့အားညဉ့်နံနက်တိုင်း
ပို့ဆောင်အပ်သော
ထမင်းအိုးပေါင်း
ရှစ်သောင်းလေးထောင်တို့
ရှိကုန်၏။
ရဟန်း
ထိုအခါ
ထိုမြို့ပေါင်း
ရှစ်သောင်းလေးထောင်အနက်
ကုသဝတီနေပြည်တော်ဟူသော
မြို့တစ်မြို့၌
သာ ငါနေ၏၊
ရဟန်း
ထိုအခါက ပြာသာဒ်ပေါင်း
ရှစ်သောင်းလေးထောင်အနက်ဓမ္မပါသာဒဟူသော
ပြာသာဒ်တစ်ဆောင်၌
သာ ငါနေ၏၊
ရဟန်း
ထိုအခါက
အထွတ်တပ်အိမ်တော်ပေါင်းရှစ်သောင်းလေးထောင်
အနက်
မဟာဗျူဟမည်သော
အထွတ်တပ်အိမ်တော်၌
သာ ငါနေ၏၊
ရဟန်းထိုအခါက
ပလ္လင်ပေါင်း
ရှစ် သောင်းလေးထောင်အနက်
ဆင်စွယ်ပလ္လင်ဖြစ်စေ၊
ဆန္ဒကူးနှစ်ပလ္လင်ဖြစ်စေ၊
ရွှေပလ္လင်ဖြစ်စေ၊
ငွေပလ္လင်ဖြစ်စေ
ပလ္လင်တစ်ခုကိုသာ
ငါအသုံးပြု၏၊
ရဟန်း
ထိုအခါက
ဆင်ပေါင်းရှစ်သောင်းလေးထောင်အနက်
ဥပေါသထ
ဆင်မင်းဟူသော
ဆင်တစ်စီးကိုသာ
ငါစီး၏၊
ရဟန်း ထိုအခါကမြင်းပေါင်း
ရှစ်သောင်းလေးထောင်အနက်
ဝလာဟကမြင်းမင်းဟူသော
မြင်တစ်စီးကိုသာ
ငါစီး၏၊
ရဟန်းထိုအခါ
ရထားပေါင်း
ရှစ်သောင်းလေး
ထောင်အနက်
ဝေဇယန္တာရထားဟူသော
ရထားတစ်စီးကိုသာငါစီး၏၊
ရဟန်း ထိုအခါ
မိဖုရားပေါင်း
ရှစ်
သောင်းလေးထောင်အနက်
မင်းမျိုးစစ်ဖြစ်စေ၊
ဝေလာမအမျိုးဖြစ်စေ၁မိဖုရားတစ်ဦးတည်းသာ
ငါ့ကို
ပြုစုလုပ်ကျွေးရ၏၊
ရဟန်း
ထိုအခါပုဆိုးကုဋေပေါင်း
ရှစ်သောင်းလေးထောင်အနက်
နူးညံ့သော
ခေါမချည်
ပုဆိုးဖြစ်စေ၊
နူးညံ့သောပိုးချည်ပုဆိုးဖြစ်စေ၊
နူးညံ့သော
ကမ္ဗလာချည်ပုဆိုးဖြစ်စေ၊
နူးညံ့သော
ဝါချည်
ပုဆိုးဖြစ်စေပုဆိုးတစ်ခုကိုသာ
ငါဝတ်၏၊ ရဟန်း
ထိုထမင်းအိုးပေါင်း
ရှစ်သောင်း
လေးထောင်အနက်
တစ်အိုးကိုသာအလွန်ဆုံး
တစ်စလယ်ချက်
ထမင်းနှင့်
ထိုအားလျော်သော
ဟင်းကိုသာ
ငါစား၏။
ရဟန်း
ဤသို့
ထိုသင်္ခါရအားလုံးတို့ကား
လွန်ပြီးကုန်ပြီ၊
ချုပ်ပြီးကုန်ပြီ၊
ဖောက်ပြန်ပြောင်းလဲပြီးကုန်ပြီ၊
ရဟန်း သင်္ခါရတရားတို့ကား
ဤသို့
မမြဲကြကုန်၊
ရဟန်း
သင်္ခါရတရားတို့ကား
ဤသို့
မခိုင်ခံ့ကြကုန်၊
ရဟန်း
သင်္ခါရတရားတို့ကား
ဤသို့
သာယာဖွယ်
မရှိကြကုန်၊ ရဟန်း
သင်္ခါရတရားတို့၌
ငြီးငွေ့ရန်
အလွန်သင့်လှ၏၊
စွဲမက်ခြင်း
ကင်းရန်
အလွန်သင့်လှ၏၊
လွတ်မြောက်ရန်
အလွန်သင့်လှ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၁။
မင်းမျိုးနှင့်
ပုဏ္ဏားမျိုးစပ်၍
မွေးဖွားသော
မိန်းမကို
ဝေလာမအမျိုးဟု
ဆိုသည်။
Ă
၅-နခသိခါသုတ်
၉၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုရဟန်းသည်
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်၍
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကိုလျှောက်၏-
''အသျှင်ဘုရား
မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသောနေလတို့
ကဲ့သို့
ထိုအတိုင်း
တည်မြဲသော တစ်စုံတစ်ခုသော
ရုပ်သည်
ရှိပါသလော။
မြဲသော
ခိုင်ခံ့သောတည်တံ့
သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော
နေလတို့ကဲ့သို့
ထိုအတိုင်း
တည်မြဲသောတစ်စုံတစ်ခုသော
ဝေဒနာသည်။ပ။ တစ်စုံတစ်ခုသော
သညာသည်။
တစ်စုံတစ်ခုသော
သင်္ခါရတို့သည်။
အသျှင်ဘုရား
မြဲ သော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော
နေလတို့ကဲ့သို့ထိုအတိုင်း
တည်မြဲသော
တစ်စုံတစ်ခုသော
ဝိညာဏ်သည်
ရှိပါသလော''ဟု
လျှောက်၏။
ရဟန်း
မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော
နေလတို့ကဲ့သို့
ထိုအတိုင်း
တည်မြဲသော
တစ်စုံတစ်ခုသော
ရုပ်သည်
မရှိ။
တစ်စုံတစ်ခုသော
ဝေဒနာသည်။ တစ်စုံတစ်ခုသော
သညာသည်။
တစ်စုံတစ်ခုသော
သင်္ခါရတို့သည်။ပ။
မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော နေလတို့ကဲ့သို့
ထိုအတိုင်း
တည်မြဲသော
တစ်စုံတစ်ခုသော
ဝိညာဏ်သည်
မရှိဟုမိန့်တော်မူ၏။
ထိုနောက်
မြတ်စွာဘုရားသည်
လက်သည်းဖျား၌
မြေမှုန့်အနည်းငယ်ကို
တင်ထား၍
ထိုရဟန်း အား
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏-
ရဟန်း မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသောနေလတို့ကဲ့သို့
ထိုအတိုင်း
တည်မြဲသော
ရုပ်ဟူ၍
ဤမြေမှုန့်မျှလောက်ပင်
မရှိ။ ရဟန်း
မြဲသောခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော
ရုပ်ဟူ၍
ဤမြေမှုန့်မျှလောက်ပင်
ရှိခဲ့ငြားအံ့၊
အကြွင်းမဲ့
ဆင်းရဲ
ကုန်ခြင်းငှါ
ဤအကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးမှုဟူ၍
မထင်ရှားရာ။
ရဟန်း
မြဲသောခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော
ရုပ်ဟူ၍
ဤမြေမှုန့်မျှလောက်ပင်မရှိသောကြောင့်
အကြွင်းမဲ့
ဆင်းရဲ
ကုန်ခြင်းငှါ
အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးမှုဟူ၍
ထင်ရှား၏။
ရဟန်း
မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော
နေလတို့ကဲ့သို့
ထိုအတိုင်း
တည်မြဲသော
ဝေဒနာဟူ၍
ဤမြေမှုန့်မျှလောက်ပင်
မရှိ။ ရဟန်း
မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော ဝေဒနာဟူ၍
ဤမျှလောက်ပင်
ရှိခဲ့ငြားအံ့၊
အကြွင်းမဲ့
ဆင်းရဲကုန်ခြင်းငှါ
ဤအကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးမှုဟူ၍
မထင်ရှားရာ။
ရဟန်း မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သောဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော
ဝေဒနာဟူ၍
ဤမျှလောက်ပင်
မရှိသောကြောင့်
အကြွင်းမဲ့
ဆင်းရဲ
ကုန်ခြင်းငှါ
အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးမှုဟူ၍
ထင်ရှား၏။
ရဟန်း သညာဟူ၍
ဤမျှလောက်ပင်
မရှိ။ပ။
ရဟန်း မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော နေလတို့ကဲ့သို့
ထိုအတိုင်းတည်မြဲ
သော သင်္ခါရတို့ဟူ၍
ဤမျှလောက်ပင်
မရှိ။ ရဟန်း
မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သောဖောက်ပြန်ခြင်း
သဘော မရှိသော
သင်္ခါရတို့ဟူ၍
ဤမျှလောက်ပင်
ရှိကုန်ငြားအံ့၊
အကြွင်းမဲ့
ဆင်းရဲကုန်ခြင်းငှါ
ဤ အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးမှုဟူ၍
မထင်ရှားရာ။
ရဟန်း မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သောဖောက်ပြန်ခြင်း
သဘော မရှိသော
သင်္ခါရတို့ဟူ၍
ဤမျှလောက်ပင်
မရှိသောကြောင့်
အကြွင်းမဲ့
ဆင်းရဲကုန်ခြင်းငှါ
အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးမှုဟူ၍
ထင်ရှား၏။
ရဟန်း
မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော
နေလတို့ကဲ့သို့
ထိုအတိုင်း
တည်မြဲသော
ဝိညာဏ်ဟူ၍
ဤမျှလောက်ပင်
မရှိ။ ရဟန်း
မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သောဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော
ဝိညာဏ်ဟူ၍
ဤမျှလောက်ပင်
ရှိခဲ့ငြားအံ့၊
အကြွင်းမဲ့
ဆင်းရဲ
ကုန်ခြင်းငှါ
အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးမှုဟူ၍
မထင်ရှားရာ။
ရဟန်း မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော
ဝိညာဏ်ဟူ၍
ဤမျှလောက်ပင်
မရှိသောကြောင့်
အကြွင်းမဲ့
ဆင်းရဲ ကုန်ခြင်းငှါအကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးမှုဟူ၍
ထင်ရှား၏။
ရဟန်း
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည် မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။ပ။
ထိုသို့
ဖြစ်သောကြောင့်
ဤသို့
မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-သုဒိ္ဓကသုတ်
၉၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုရဟန်းသည်
တစ်ခုသောနေရာ၌
ထိုင်နေ၍
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကိုလျှောက်၏-''အသျှင်ဘုရား
မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော
နေလတို့ကဲ့သို့
ထိုအတိုင်းတည်မြဲသော
တစ်စုံတစ်ခုသော
ရုပ်ဟူ၍
ရှိပါ၏လော။
တစ်စုံတစ်ခုသော
ဝေဒနာဟူ၍ ရှိပါ၏လော။ပ။
တစ်စုံတစ်ခုသော
သညာဟူ၍ ရှိပါ၏လော။
တစ်စုံတစ်ခုသော
သင်္ခါရတို့ဟူ၍
ရှိပါ၏လော။
မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော
နေလတို့ကဲ့သို့
ထိုအတိုင်းတည်မြဲသော
တစ်စုံတစ်ခုသော
ဝိညာဏ်ဟူ၍
ရှိပါ၏လော
''ဟု (လျှောက်၏)။
ရဟန်း
မြဲသောခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသော
နေလတို့ကဲ့သို့
ထိုအတိုင်း
တည်မြဲသောတစ်စုံတစ်ခု
သော ရုပ်ဟူ၍
မရှိ။
တစ်စုံတစ်ခုသော
ဝေဒနာဟူ၍
မရှိ။ပ။
တစ်စုံတစ်ခုသော
သညာဟူ၍ မရှိ။
တစ်စုံ
တစ်ခုသော
သင်္ခါရတို့ဟူ၍
မရှိ။ မြဲသော
ခိုင်ခံ့သော
တည်တံ့သော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောမရှိသော
နေ လတို့ကဲ့သို့
ထိုအတိုင်း
မြဲသော
တစ်စုံတစ်ခုသော
ဝိညာဏ်ဟူ၍
မရှိဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-ဂဒ္ဒုလဗဒ္ဓသုတ်
၉၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဤသံသရာသည်ကား
အစမရှိ၊
အဝိဇ္ဇာဟူသော
အပိတ်အပင်တဏှာဟူသော
သံယောဇဉ်ရှိသည်
ဖြစ်၍ ပြေးလွှားကျင်လည်နေကြရသော
သတ္တဝါတို့၏
ရှေးအစွန်းကားမထင်။
ရဟန်းတို့
မဟာသမုဒ္ဒရာ
ခြောက်ခန်းရသော
အလွန်ခြောက်ခန်းရသော
မဖြစ်ပေါ်နိုင်တော့သောအခါမျိုးကား
ရှိသေး၏၊ အဝိဇ္ဇာဟူသော
အပိတ်အပင်
တဏှာဟူသော
သံယောဇဉ်ရှိသည်
ဖြစ်၍
ပြေးလွှား
ကျင်လည်နေကြရသော
သတ္တဝါတို့၏
ဆင်းရဲ၏ အဆုံးပြုမှုကို
ငါဘုရားသည်မဟောနိုင်သည်သာတည်း။
ရဟန်းတို့
မြင်းမိုရ်တောင်မင်းသည်
မီးလောင်ပျက်စီး၍
မဖြစ်ပေါ်နိုင်တော့သော
အခါမျိုးကား
ရှိသေး၏၊
အဝိဇ္ဇာဟူသော
အပိတ်အပင်
တဏှာဟူသောသံယောဇဉ်ရှိသည်
ဖြစ်၍ ပြေးလွှားကျင်လည်နေကြရသော
သတ္တဝါတို့၏
ဆင်းရဲ၏
အဆုံးပြုမှုကိုငါဘုရားသည်
မဟောနိုင်သည်သာတည်း။
ရဟန်းတို့
ဤမြေကြီးသည်
မီးလောင်ပျက်စီး၍
မဖြစ်ပေါ်နိုင်တော့သော
အခါမျိုးကား
ရှိသေး၏၊
အဝိဇ္ဇာဟူသော
အပိတ်အပင်
တဏှာဟူသောသံယောဇဉ်ရှိသည်
ဖြစ်၍
ပြေးလွှားကျင်လည်နေကြရသော
သတ္တဝါတို့၏
ဆင်းရဲ၏
အဆုံး
ပြုမှုကိုငါဘုရားသည်
မဟောနိုင်သည်သာတည်း။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
တောက်ဖြင့်
နှောင်ဖွဲ့၍
မြဲသော ငုတ်၌
ဖြစ်စေ၊
တိုင်၌
ဖြစ်စေ
ကပ်ချည်ထားသော
ခွေးသည်
ထိုငုတ်ကိုဖြစ်စေ၊
တိုင်ကိုဖြစ်စေ
ရစ်ပတ်၍
ပြေးရာ၏၊
လှည့်လည်ရာ၏။
ရဟန်းတို့
ဤအတူပင်
အကြားအမြင်
မရှိသော အရိယာတို့ကို
မဖူးမြင်ရဖူးသေးသော။ပ။
သူတော်ကောင်းတရား၌
မယဉ်ကျေးသော
ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်ကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။ပ။ ဝေဒနာကိုအတ္တဟူ၍
ရှု၏။ သညာကို
အတ္တ ဟူ၍
ရှု၏။ သင်္ခါရတို့ကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။
ဝိညာဏ်ကို အတ္တဟူ၍
ရှု၏၊
ဝိညာဏ်ရှိသော
အတ္တဟုလည်း ကောင်း၊
အတ္တ၌
ဝိညာဏ်ဟုလည်းကောင်း၊
ဝိညာဏ်၌
အတ္တဟုလည်းကောင်း
ရှု၏။
ထိုပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်ကိုသာ
ရစ်ပတ်၍ ပြေးရ၏၊
လှည့်လည်ရ၏ဝေဒနာကိုသာ။ပ။
သညာကိုသာ။
သင်္ခါရတို့ကိုသာ။
ဝိညာဏ်ကိုသာ
ရစ်ပတ်၍
ပြေးရ၏၊
လှည့်လည်ရ၏။
ထိုပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်ကိုသာ
ရစ်ပတ်၍
ပြေးလျက်
လှည့်
လည်လျက်၊ ဝေဒနာကို။ပ။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
ရစ်ပတ်၍
ပြေးလျက်
လှည့်လည်လျက်
ရုပ်မှ
မလွတ်နိုင်၊
ဝေဒနာမှမလွတ်နိုင်၊
သညာမှ
မလွတ်နိုင်၊
သင်္ခါရတို့မှ
မလွတ်နိုင်၊
ဝိညာဏ်မှ
မလွတ် နိုင်၊
ပဋိသန္ဓေနေမှု
အိုမှုသေမှု
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့မှ
မလွတ်နိုင်၊
ဆင်းရဲအပေါင်းမှ
မလွတ်နိုင်ဟု
ငါ ဆို၏။
ရဟန်းတို့
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတို့ကို
ဖူးမြင်ဖူးသော။ပ။
သူတော်ကောင်းတရား၌
ယဉ်ကျေးသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်ကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။ပ။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တ္တဟူ၍ မရှု။
ဝိညာဏ်ရှိသော
အတ္တဟုလည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ဝိညာဏ်ဟုလည်းကောင်း၊
ဝိညာဏ်၌
အတ္တဟုလည်းကောင်း
မရှု။
ထိုအရိယာတပည့်သည်
ရုပ်ကို
လှည့်ပတ်၍
မပြေးရ၊ မလှည့်လည်ရ။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
လှည့်ပတ်၍
မပြေးရ၊
မလှည့်လည်ရ။
ထိုအရိယာဖြစ်သော
တပည့်သည်
ရုပ်ကို လှည့်ပတ်
မပြေးမူ၍
မလှည့်လည်မူ၍
။ ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို လှည့်ပတ်
မပြေးမူ၍
ရုပ်မှ
လွတ်၏၊
ဝေဒနာမှ
လွတ်၏၊ သညာမှ
လွတ်၏၊ သင်္ခါရတို့မှ
လွတ်၏၊
ဝိညာဏ်မှ
လွတ်၏၊
ပဋိသန္ဓေနေမှု
အိုမှု သေမှု
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှုစိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့မှ
လွတ်၏၊
ဆင်းရဲအပေါင်းမှ
လွတ်၏ဟူ၍ ငါ
ဆို၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-ဒုတိယ
ဂဒ္ဒုလဗဒ္ဓသုတ်
၁၀၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဤသံသရာသည်ကား
အစမရှိ၊
အဝိဇ္ဇာဟူသော
အပိတ်အပင်,တဏှာဟူသော
သံယောဇဉ်ရှိသည်
ဖြစ်၍
ပြေးလွှားကျင်လည်နေကြရသော
သတ္တဝါတို့၏
ရှေ့အစွန်းကားမထင်။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
တောက်ဖြင့်
နှောင်ဖွဲ့၍
မြဲသော ငုတ်၌
ဖြစ်စေ၊ တိုင်၌
ဖြစ်စေ
ကပ်ချည်ထားသော
ခွေးသည်
သွားသော်လည်း
ထိုငုတ်ကိုဖြစ်စေ၊
ထိုတိုင်ကိုဖြစ်စေ
ကပ်၍ သွားရ၏။
ရပ်သော်လည်း
ထိုငုတ်ကို
ဖြစ်စေ၊
ထိုတိုင်ကိုဖြစ်စေ
ကပ်၍ ရပ်ရ၏။
ထိုင်သော်လည်း
ထိုငုတ်ကိုဖြစ်စေ၊
ထိုတိုင်ကိုဖြစ်စေ
ကပ်၍
ထိုင်ရ၏။
ဝပ်သော်လည်း
ထိုငုတ်ကိုဖြစ်စေ၊
ထိုတိုင်ကိုဖြစ်စေ
ကပ်၍ ဝပ်ရ၏။
ရဟန်းတို့
ဤအတူပင်
အကြားအမြင်
မရှိသော ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်ကို ''
ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည် ငါ
ဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည် ငါ၏
ကိုယ် 'အတ္တ'
တည်း''ဟု
ရှု၏၊
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို ''
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်ငါ၏
ကိုယ် 'အတ္တ'
တည်း''ဟု
ရှု၏။ ထိုပုထုဇဉ်သည်
သွားသော်လည်း
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကိုကပ်၍
သွားရ၏၊
ရပ်သော်လည်း
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
ကပ်၍ ရပ်ရ၏၊
ထိုင်သော်လည်း
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာ
ငါးမျိုးတို့ကို
ကပ်၍
ထိုင်ရ၏၊
အိပ်သော်လည်း
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
ကပ်၍ အိပ်ရ၏၊
ရဟန်းတို့
ထိုသို့ဖြစ်သောကြောင့်
'' ဤစိတ်ကို
စွဲမက်မှု 'ရာဂ'၊
အမျက်ထွက်မှု
'ဒေါသ'၊
တွေဝေမှု
'မောဟ' တို့က
ညစ် ညူးအောင်
ပြုထားသည်မှာ
အချိန်ကြာလှပြီ
''ဟု
မိမိစိတ်ကို
မပြတ်ဆင်ခြင်ရမည်။
ရဟန်းတို့
ထိုစိတ်
ညစ်ညူးခြင်းကြောင့်
သတ္တဝါတို့
ညစ်ညူးကုန်၏၊
ထိုစိတ်ဖြူစင်ခြင်းကြောင့်
သတ္တဝါတို့
ဖြူစင်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
လက်စွမ်းပြ
ပန်းချီကားကို
သင်တို့
မြင်ဖူးကြ၏လော။
အသျှင်ဘုရား
မြင်ဖူးပါ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလက်စွမ်းပြ
ပန်းချီကားမည်သည်ကိုလည်း
စိတ်ဖြင့်သာ
ကြံစည်ထား၏၊
ရဟန်းတို့
ထိုလက်စွမ်းပြ
ပန်းချီကားထက်လည်း
စိတ်သည်သာ
သာ၍
ဆန်းကြယ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုသို့ဖြစ်သောကြောင့်
'' ဤစိတ်ကို
စွဲမက်မှု အမျက်ထွက်မှု
တွေဝေမှုတို့က
ညစ်ညူးအောင် ပြုထားသည်မှာ
အချိန်ကြာလှပြီ
''ဟု မိမိစိတ်ကို
မပြတ်
ဆင်ခြင်ရမည်။
ရဟန်းတို့
စိတ်ညစ်ညူးခြင်းကြောင့်
သတ္တဝါတို့ညစ်ညူး
ကုန်၏၊
စိတ်ဖြူစင်ခြင်းကြောင့်
သတ္တဝါတို့
ဖြူစင်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
တိရ
စ္ဆာန်သတ္တဝါတို့သည်
ဆန်းကြယ်သကဲ့သို့
ဆန်းကြယ်သော
အခြားသော
အပေါင်း
အစုတစ်ခုကိုမျှ
ငါ မမြင်၊
ရဟန်းတို့ ထိုတိရ
စ္ဆာန်သတ္တဝါတို့ကိုလည်း
စိတ်ဖြင့်သာ
ဆန်းကြယ်အောင်ပြုထား၏၊
ရဟန်းတို့ ထိုတိရ
စ္ဆာန်သတ္တဝါတို့ထက်လည်း
စိတ်သည်သာလျှင်
သာ၍
ဆန်းကြယ်၏။
ထိုသို့ဖြစ်သောကြောင့်
'' ဤစိတ်ကို
စွဲမက်မှု
အမျက်ထွက်မှု
တွေဝေမှုတို့က
ညစ်ညူးအောင်
ပြုထားသည်မှာအချိန်ကြာလှပြီ''ဟု
မိမိစိတ်ကို
မပြတ်
ဆင်ခြင်ရမည်။
ရဟန်းတို့
စိတ်ညစ်ညူးခြင်းကြောင့်
သတ္တဝါတို့ညစ်ညူးကုန်၏၊
စိတ်ဖြူစင်ခြင်းကြောင့်
သတ္တဝါတို့
ဖြူစင်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
ပန်းဆိုးသမားဖြစ်စေ၊
ပန်းချီသမားဖြစ်စေ
ဆိုးရည်ဖြင့်သော်လည်း
ကောင်း၊
ချိပ်ရေဖြင့်သော်လည်းကောင်း၊
နနွင်းရေဖြင့်သော်လည်းကောင်း၊
အညိုရောင်အဆင်းဖြင့်သော်လည်းကောင်း၊
ထန်းကျင့်ရောင်ဖြင့်သော်လည်းကောင်း
ပြုပြင်ထားသော
ပျဉ်ချပ်၌
ဖြစ်စေ၊
နံရံ၌
ဖြစ်စေ၊
ပုဆိုးကားချပ်၌
ဖြစ်စေ
မိန်းမရုပ်ကိုသော်လည်းကောင်း၊
ယောက်ျားရုပ်ကိုသော်လည်းကောင်းကိုယ်အင်္ဂါ
အပြည့်အစုံ
ရေးချယ်ရာ၏။
ရဟန်းတို့
ဤအတူပင်
အကြားအမြင်
မရှိသော
ပုထုဇဉ်သည်
ဖြစ်စေသည်ရှိသော်ရုပ်ကိုသာ
ဖြစ်စေ၏။
ဝေဒနာကိုသာ။ပ။
သညာကိုသာ။
သင်္ခါရတို့ကိုသာ။
ဝိညာဏ်ကိုသာ
ဖြစ်စေ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။ မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
ထိုသို့ဖြစ်သောကြောင့်။ပ။
ဤသို့
မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-ဝါသိဇဋသုတ်
၁၀၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
သိသူ မြင်သူအားသာ
အာသဝေါကုန်၏ဟု
ငါ ဆို၏၊
မသိသူမမြင်သူအား
ငါ မဆို။
ရဟန်းတို့
အဘယ်ကို သိသူ အဘယ်ကို
မြင်သူအား
အာသဝေါကုန်မှု
ဖြစ်နိုင်သနည်း၊
'' ဤကား ရုပ်၊
ဤကား
ရုပ်ဖြစ်ပေါ်ခြင်း၊
ဤကား
ရုပ်ချုပ်ခြင်း။
ဤကား
ဝေဒနာ။ပ။ ဤကားသညာ။
ဤကား
သင်္ခါရတို့။
ဤကား ဝိညာဏ်၊ ဤကား
ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်ခြင်း၊
ဤကား ဝိညာဏ်ချုပ်ခြင်း''ဟု
ဤသို့ သိသူ
ဤသို့
မြင်သူအား အာသဝေါကုန်မှု
ဖြစ်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ပွားများအားထုတ်မှုကို
အားမထုတ်ဘဲ
နေသော
ရဟန်းအား
''ငါ၏ စိတ်သည် မစွဲလမ်းမူ၍
အာသဝေါတို့မှ
လွတ်မြောက်မူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အလို
ဖြစ်ပေါ်စေကာမူ
ထိုသူ၏စိတ်သည်
မစွဲလမ်းမူ၍
အာသဝေါတို့မှ
မလွတ်မြောက်နိုင်၊
ထိုအရာသည်
အဘယ့်ကြောင့်နည်းဟူမူ-မပွားများသောကြောင့်ဟု
ဆိုရမည်။
အဘယ်ကို
မပွားများသောကြောင့်နည်း၊
သတိပဋ္ဌာန်လေးမျိုးတို့ကိုမပွားများသောကြောင့်၊
သမ္မပ္ပဓာန်လေးမျိုးတို့ကို
မပွားများသောကြောင့်၊
ဣဒ္ဓိပါဒ်လေးမျိုးတို့ကို
မပွားများသောကြောင့်၊
ဣန္ဒြေငါးမျိုးတို့ကို
မပွားများသောကြောင့်၊
ဗိုလ်ငါးမျိုးတို့ကို
မပွားများသောကြောင့်၊
ဗောဇ္ဈင်ခုနစ်မျိုးတို့ကို
မပွားများသောကြောင့်၊
အင်္ဂါရှစ်မျိုးရှိသော
အရိယမဂ်ကို
မပွားများသောကြောင့်တည်း။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
ကြက်မ၌
ဥတို့သည် ရှစ်လုံးသော်လည်းကောင်း၊
ဆယ်လုံးသော်လည်းကောင်း၊
ဆယ့်နှစ်လုံးသော်လည်းကောင်း
ရှိကုန်ရာ၏။
ထိုဥတို့ကို
ကြက်မသည်
ကောင်းစွာ
မဝပ်အပ်ကုန်၊
ထက်ဝန်းကျင်မှ
ကောင်းစွာ
အငွေ့ မပေးအပ်ကုန်၊
ထက်ဝန်းကျင်မှ
ကောင်းစွာ
(ကြက်နံ့ကို)
မထုံစေအပ်ကုန်၊
ထိုကြက်မအား
''ငါ၏ ကြက်ကလေးတို့သည်
ခြေသည်းဖျားဖြင့်
ဖြစ်စေ၊ နှုတ်သီးဖျားဖြင့်
ဖြစ်စေ
ဥခွံကို
ဖောက်ခွဲ၍
ချမ်းချမ်းသာသာ
ပေါက်ဖွားလာကြမူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အလို
ဖြစ်ပေါ်
စေကာမူ
ထိုကြက်ကလေးတို့သည်
ခြေသည်းဖျားဖြင့်
ဖြစ်စေ၊
နှုတ်သီးဖျားဖြင့်ဖြစ်စေ
ဥခွံကို
ဖောက်ခွဲ၍
ချမ်းချမ်းသာသာ
ပေါက်ဖွားလာရန်
မထိုက်ကုန်သည်သာတည်း။
ထိုသို့ဖြစ်ခြင်းသည်
အဘယ့်ကြောင့်နည်း
ဟူမူ-
ရဟန်းတို့
ရှစ်လုံး
ဆယ်လုံး
ဆယ့်နှစ်လုံးသော
ဥတို့ရှိသော်လည်း
ကြက်မသည်
ထိုဥတို့ကို
ကောင်းစွာ
မဝပ်၊ ထက်ဝန်းကျင်မှ
ကောင်းစွာ
အငွေ့ မပေး၊
့ထက်ဝန်းကျင်မှ
ကောင်းစွာ
(ကြက်နံ့ကို)
မထုံစေသောကြောင့်တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤအတူပင်
ပွားများ
အားထုတ်မှုကို
အားမထုတ်ဘဲ
နေသော
ရဟန်းအား
''ငါ၏ စိတ်သည် မစွဲလမ်းမူ၍
အာသဝေါတို့မှ
လွတ်မြောက်မူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤအလို
ဖြစ်ပေါ်စေကာမူ
ထိုသူ၏စိတ်သည်
မစွဲလမ်းမူ၍
အာသဝေါတို့မှ
မလွတ်မြောက်၊
ထိုသို့ဖြစ်ခြင်းသည်
အဘယ့်ကြောင့်နည်းဟူမူ-မပွားများသောကြောင့်ဟု
ဆိုရမည်။
အဘယ်ကို
မပွားများသောကြောင့်နည်း၊
သတိပဋ္ဌာန်လေးမျိုးတို့ကိုမပွားများသောကြောင့်။ပ။
အင်္ဂါရှစ်မျိုးရှိသော
အရိယမဂ်ကို
မပွားများသောကြောင့်တည်း။
ရဟန်းတို့
ပွားများအားထုတ်မှုကို
အားထုတ်၍
နေသော
ရဟန်းအား
''ငါ၏ စိတ်သည်
မစွဲလမ်း မူ၍
အာသဝေါတို့မှ
လွတ်မြောက်မူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အလို
မဖြစ်ပေါ်စေကာမူ
ထိုသူ၏ စိတ်သည်မစွဲလမ်းမူ၍
အာသဝေါတို့မှ
လွတ်မြောက်၏။
ထိုသို့ဖြစ်ခြင်းသည်
အဘယ့်ကြောင့်နည်းဟူမူ-
ပွားများပြီးဖြစ်သောကြောင့်ဟု
ဆိုရမည်။
အဘယ်ကို ပွားများပြီးဖြစ်သနည်း၊
သတိပဋ္ဌာန်လေးမျိုးတို့ကို
ပွားများပြီးဖြစ်သောကြောင့်၊
သမ္မပ္ပဓာန်လေးမျိုးတို့ကို
ပွားများပြီးဖြစ်သောကြောင့်၊
ဣဒ္ဓိပါဒ်လေးမျိုးတို့ကို
ပွားများပြီး
ဖြစ်သောကြောင့်၊
ဣန္ဒြေငါးမျိုးတို့ကို
ပွားများပြီး
ဖြစ်သောကြောင့်၊
ဗိုလ်ငါးမျိုးတို့ကို
ပွားများပြီးဖြစ်သောကြောင့်၊
ဗောဇ္ဈင်ခုနစ်မျိုးတို့ကို
ပွားများပြီး
ဖြစ်သောကြောင့်၊
အင်္ဂါရှစ်မျိုးရှိသော
အရိယမဂ်ကိုပွားများပြီး
ဖြစ်သောကြောင့်တည်း။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
ကြက်မ၌ ဥတို့သည်
ရှစ်လုံးသော်လည်းကောင်း၊
ဆယ်လုံးသော်လည်းကောင်း၊
ဆယ့်နှစ်လုံးသော်လည်းကောင်း
ရှိကုန်ရာ၏။
ထိုဥတို့ကို
ကြက်မသည်
ကောင်းစွာ
ဝပ်အပ်ကုန်၏၊
ထက်ဝန်းကျင်မှ
ကောင်းစွာ
အငွေ့
ပေးအပ်ကုန်၏၊
ထက်ဝန်းကျင်မှ
ကောင်းစွာ
(ကြက်နံ့ကို)
ထုံစေ
အပ်ကုန်၏၊
ထိုကြက်မအား
''ငါ၏ ကြက်ကလေးတို့သည်
ခြေသည်းဖျားဖြင့်
ဖြစ်စေ၊ နှုတ်သီးဖျားဖြင့်
ဖြစ်စေ
ဥခွံကို
ဖောက်ခွဲ၍
ချမ်းချမ်းသာသာ
ပေါက်ဖွားလာကြမူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အလို
မဖြစ်
ပေါ်စေကာမူ
ထိုကြက်ကလေးတို့သည်
ခြေသည်းဖျားဖြင့်
ဖြစ်စေ၊
နှုတ်သီးဖျားဖြင့်ဖြစ်စေ
ဥခွံကို ဖောက်
ခွဲ၍
ချမ်းချမ်းသာသာ
ပေါက်ဖွားလာရန်
ထိုက်ကုန်သည်သာတည်း။
ထိုသို့ဖြစ်ခြင်းသည်
အဘယ့်ကြောင့်
နည်းဟူမူ-ရဟန်းတို့
ရှစ်လုံး
ဆယ်လုံး
ဆယ့်နှစ်လုံးသော
ဥတို့ကိုကောင်းစွာ
ဝပ်အပ်၊
ထက်ဝန်းကျင်မှ
ကောင်းစွာ
အငွေ့
ပေးအပ်၊
ထက်ဝန်းကျင်မှ
ကောင်းစွာ
(ကြက်နံ့ကို)
ထုံစေအပ်သောကြောင့်တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤအတူပင်
ပွားများအားထုတ်မှုကို
အားထုတ်၍ နေသော
ရဟန်းအား
''ငါ၏
စိတ်သည်မစွဲလမ်းမူ၍
အာသဝေါတို့မှ
လွတ်မြောက်မူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အလို
မဖြစ်ပေါ်စေကာမူ
ထိုသူ၏စိတ်သည်
မစွဲလမ်းမူ၍
အာသဝေါတို့မှ
လွတ်မြောက်၏၊
ထိုသို့ဖြစ်ခြင်းသည်
အဘယ့်ကြောင့်နည်းဟူမူ-ပွားများပြီး
ဖြစ်သောကြောင့်ဟု
ဆိုရမည်။
အဘယ်ကို
ပွားများပြီး
ဖြစ်သောကြောင့်နည်းဟူမူ-သတိပဋ္ဌာန်လေးမျိုးတို့ကို
ပွားများပြီး
ဖြစ်သောကြောင့်။ပ။
အင်္ဂါရှစ်မျိုးရှိသော
အရိယမဂ်ကို
ပွားများပြီး
ဖြစ်သောကြောင့်တည်း။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
လက်သမားဆရာ၏ဖြစ်စေ၊
လက်သမားဆရာ့တပည့်၏ဖြစ်စေ
ပဲခွပ်ရိုးဆုပ်ကိုင်ရာကို
ကြည့်လျှင်
လက်ချောင်းရာတို့နှင့်
လက်မရာတို့သည်
ထင်ကုန်၏။
ထိုသူအား
''ငါ၏ပဲခွပ်ရိုးကို
ဆုပ်ကိုင်ရာ၌
ယနေ့
ဤမျှလောက်
ကုန်ပြီ၊
နက်ဖြန် ဤမျှလောက်
ကုန်လတ္တံ့၊
နောက်နေ့တို့၌
ဤမျှလောက်
ကုန်လတ္တံ့
''ဟု ဤသို့
အသိဉာဏ်
မဖြစ်။ ရဟန်းတို့
ဤအတူပွားများအားထုတ်မှုကို
အားထုတ်၍
နေသော
ရဟန်းအား
''ငါ့အား
အာသဝေါတို့
ယနေ့
ဤမျှလောက်ကုန်ပြီ၊
နက်ဖြန် ဤမျှ
လောက်
ကုန်လတ္တံ့၊
နောက်နေ့တို့၌
ဤမျှလောက်
ကုန်လတ္တံ့
''ဟု ဤအသိဉာဏ်မျိုးကား
မဖြစ်။
စင်စစ်
ထိုသူအား
''ကုန်သောအခါ
ကုန်ပြီ''ဟုသာ
အသိဉာဏ်
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
ကြိမ်အဖွဲ့ဖြင့်
ဖွဲ့ထားသော
သမုဒ္ဒရာကူးလှေကို
မိုးလတို့ပတ်လုံး
ရေ၌ ့ကုန်စေပြီးနောက်
ဆောင်းအခါ
ကုန်းပေါ်သို့
တင်ထား၏၊
ကြိမ်အဖွဲ့တို့ကို
လေပူနေပူတို့နှိပ်စက်အပ်ကုန်၏၊
ကြိမ်အဖွဲ့တို့သည်
မိုးအခါ
မိုးရွာအပ်သည်
ရှိသော်
မိုးရေ
စိုစွတ်ကုန်၍
လွယ်လွယ်ကူကူပင်
ချုပ်ငြိမ်းကုန်၏၊
ဆွေးမြေ့ကုန်၏။
ရဟန်းတို့ ဤအတူ
ပွားများအားထုတ်မှုကိုအားထုတ်၍
နေသော
ရဟန်းအား
အနှောင်အဖွဲ့
သံယောဇဉ်တို့သည်
လွယ်လွယ်
ကူကူပင်ချုပ်ငြိမ်းကုန်၏၊
ဆွေးမြေ့ကုန်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-အနိစ္စသညာသုတ်
၁၀၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
မမြဲဟူသော အမှတ်
'အနိစ္စသညာ'ကို
ပွားများအပ်
လေ့လာအပ်သော်
ကာမဂုဏ်တို့၌
စွဲမက်မှု'ရာဂ'
အားလုံးကို
ကုန်စေနိုင်၏၊
ရုပ်၌
စွဲမက်မှု
'ရူပရာဂ'
အားလုံးကို
ကုန်စေနိုင်၏၊
ဘဝ၌ စွဲမက်မှု
'ဘဝရာဂ'
အားလုံးကို
ကုန်စေနိုင်၏၊
အဝိဇ္ဇာအားလုံးကို
ကုန်စေနိုင်၏၊
ငါဟူသော မာနအားလုံးကို
နုတ်ပယ်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
တန်ဆောင်မုန်းလ
အခါ
လယ်သမားကြီးသည်
ကြီးစွာသော
ထွန်ဖြင့်ထွန်လတ်သော်
ဖွဲ့ယှက်တည်နေသော
အမြစ်အားလုံးတို့ကို
ခွဲလျက်
ထွန်၏။
ရဟန်းတို့
ဤအတူ
မမြဲဟူသော
အမှတ်
'အနိစ္စသညာ'ကို
ပွားများအပ်
လေ့လာအပ်သော်
ကာမဂုဏ်တို့၌
စွဲမက်မှုအားလုံးကို
ကုန်စေနိုင်၏၊
ရုပ်၌
တပ်မက်မှုအားလုံးကို
ကုန်စေနိုင်၏၊
ဘဝ၌
စွဲမက်မှုအားလုံးကို
ကုန်စေနိုင်၏၊
အဝိဇ္ဇာအားလုံးကို
ကုန်စေနိုင်၏၊
ငါဟူသော
မာနအားလုံးကို
နုတ်ပယ်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
ဖြူဆံမြက်ရိတ်သမားသည်
ဖြူဆံမြက်ကို
ရိတ်၍
အဖျားမှကိုင်လျက်ခါချ၏၊
ခါယမ်း၏၊
ခါပစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤအတူ
မမြဲဟူသော
အမှတ် 'အနိစ္စသညာ'ကို
ပွားများအပ်လေ့လာအပ်သော်
ကာမဂုဏ်တို့၌
စွဲမက်မှုအားလုံးကို
ကုန်စေနိုင်၏။ပ။
ငါဟူသော
မာနအားလုံးကို
နုတ်ပယ်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
သရက်သီးခိုင်သည်
အညှာ
ပြတ်ကျသော်
အညှာ၌
တွဲနေသောသရက်သီးအားလုံးတို့သည်
အညှာနောက်သို့
ပါကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ဤအတူပင် မမြဲဟူသော
အမှတ်'အနိစ္စသညာ'ကို
ပွားများအပ်
လေ့လာအပ်သော်။ပ။
ငါဟူသော
မာနအားလုံးကို
နုတ်ပယ်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
အထွတ်တပ်သော
အိမ်၏
အခြင်ရနယ်အားလုံးတို့သည်
အထွတ်သို့သက်ဝင်ကုန်၏၊
အထွတ်၌
ညွတ်ကုန်၏၊
အထွတ်၌ ဆုံကြကုန်၏၊
အထွတ်ကို
ထိုအလုံးစုံတို့၏
ထိပ်ဖျားဟု
ဆိုရ၏။
ရဟန်းတို့
ဤအတူပင်
မမြဲဟူသော
အမှတ် 'အနိစ္စသညာ'ကို
ပွားများအပ်
လေ့လာအပ်သော်။ပ။
ငါ ဟူသော
မာနအားလုံးကို
နုတ်ပယ်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
အမြစ်နံ့သာအားလုံးတို့တွင်
အကျော်နံ့သာကို
အမြတ်ဆုံးဟု
ဆိုရ၏။
ရဟန်းတို့
ဤအတူပင် မမြဲဟူသော
အမှတ်
'အနိစ္စသညာ'ကို။ပ။
ငါဟူသော
မာနအားလုံးကို
နုတ်ပယ်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
အနှစ်နံ့သာအားလုံးတို့တွင်
ဆန္ဒကူးနီကို
အမြတ်ဆုံးဟု
ဆိုရ၏။
ရဟန်းတို့
ဤအတူပင်
မမြဲဟူသော
အမှတ် 'အနိစ္စသညာ'ကို။ပ။
ငါဟူသော
မာနအားလုံးကို
နုတ်ပယ်
နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
အပွင့်နံ့သာအားလုံးတို့တွင်
မြတ်လေးပန်းကို
အမြတ်ဆုံးဟု
ဆိုရ၏။
ရဟန်းတို့
ဤအတူပင်
မမြဲဟူသော
အမှတ် 'အနိစ္စသညာ'ကို။ပ။
ငါဟူသော
မာနအားလုံးကို
နုတ်ပယ်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
အရံမင်းငယ်အားလုံးတို့သည်
စကြဝတေးမင်း၏
နောက်လိုက်များဖြစ်ကြကုန်၏၊
စကြဝတေးမင်းကို
ထိုမင်းငယ်တို့ထက်
အမြတ်ဆုံးဟု
ဆိုရ၏။
ရဟန်းတို့
ဤအတူပင့်မမြဲဟူသော
အမှတ် 'အနိစ္စသညာ'ကို။ပ။
ငါဟူသော
မာနအားလုံးကို
နုတ်ပယ်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
ကြယ်တာရာအပေါင်းတို့၏
အရောင်အားလုံးသည်
လရောင်၏
တစ်ဆယ့်ခြောက်စိတ်
တစ်စိတ်မျှ
တန်ဖိုး
မရှိ၊ လရောင်ကို
ထိုအရောင်တို့ထက်
အမြတ်ဆုံးဟု
ဆိုရ၏။
ရဟန်းတို့
ဤအတူပင်
မမြဲဟူသော
အမှတ် 'အနိစ္စသညာ'ကို။ပ။
ငါဟူသော
မာနအားလုံးကို
နုတ်ပယ်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
တန်ဆောင်မုန်းလ
အခါ၌
ကောင်းကင်သည်
တိမ်သား
ကင်းသဖြင့်မြင့်လတ်သော်
နေသည်
ကောင်းကင်သို့
တက်လျက် ကောင်းကင်၌
ရှိသော အမှောင်အားလုံးကိုပယ်ခွင်း၍
တောက်ပလည်း
တောက်ပ၏၊
ပူလည်း ပူ၏၊
တင့်တယ်လည်း
တင့်တယ်၏။ ရဟန်းတို့
ဤအတူပင် မမြဲ
ဟူသော အမှတ်
'အနိစ္စသညာ'ကို
ပွားများလေ့လာအပ်သော်
ကာမတို့၌ စွဲမက်မှု
'ကာမရာဂ'
အားလုံးကို
ကုန်စေနိုင်၏၊
ရုပ်၌
စွဲမက်မှု
'ရူပရာဂ'
အားလုံးကို
ကုန်စေနိုင်၏၊
ဘဝ၌ စွဲမက်မှု
'ဘဝရာဂ'
အားလုံးကို
ကုန်စေနိုင်၏၊
အဝိဇ္ဇာအားလုံးကို
ကုန်စေနိုင်၏၊
ငါဟူသောမာနအားလုံးကို
နုတ်ပယ်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
မမြဲဟူသော
အမှတ်
'အနိစ္စသညာ'ကို
အဘယ်သို့
ပွားများလေ့လာအပ်သော်
ကာမတို့၌
စွဲမက်မှုအားလုံးကို
ကုန်စေနိုင်သနည်း။ပ။
ငါဟူသော
မာနအားလုံးကို
နုတ်ပယ်နိုင်သနည်း။
ဤကားရုပ်၊
ဤကား
ရုပ်ဖြစ်ပေါ်ခြင်း၊
ဤကား
ရုပ်ချုပ်ခြင်း။
ဤကား ဝေဒနာ။
ဤကား သညာ။
ဤကားသင်္ခါရတို့။
ဤကား ဝိညာဏ်၊
ဤကား
ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်ခြင်း၊
ဤကား ဝိညာဏ်ချုပ်ခြင်းဟု
မမြဲဟူသောအမှတ်
'အနိစ္စသညာ'ကို
ပွားများလေ့လာအပ်သော်
ကာမတို့၌ စွဲမက်မှုအားလုံးကို
ကုန်စေနိုင်၏၊
ရုပ်၌
စွဲမက်မှုအားလုံးကို
ကုန်စေနိုင်၏၊
ဘဝ၌
စွဲမက်မှုအားလုံးကို
ကုန်စေနိုင်၏၊
အဝိဇ္ဇာအားလုံးကို
ကုန်စေနိုင်၏၊
ငါဟူသော
မာနအားလုံးကို
နုတ်ပယ်နိုင်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
ငါးခုမြောက်
ပုပ္ဖဝဂ်
ပြီး၏။
------
(၁၁)
၁-အန္တဝဂ်
၁-အန္တသုတ်
၁၀၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဖို့အစုတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-သက္ကာယ
အဖို့အစု၊
သက္ကာယဖြစ်ပေါ်ကြောင်း
အဖို့အစု၊
သက္ကာယချုပ်ရာ
အဖို့အစု၊ သက္ကာယချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်
အဖို့အစုတို့တည်း။
ရဟန်းတို့
သက္ကာယ အဖို့အစုဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့တည်းဟု
ဆိုအပ်သည်
ဖြစ်၏။
အဘယ်ငါးမျိုးတို့နည်း၊
ရုပ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
ဝေဒနာဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
သညာဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
သင်္ခါရတို့ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
ဝိညာဏ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို
သက္ကာယ အဖို့အစုဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
သက္ကာယဖြစ်ပေါ်ကြောင်း
အဖို့အစုဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
ရဟန်းတို့
ကာမ၌ တပ်မက်
မှု၊ ဘဝ၌ တပ်မက်မှု၊
ဘဝပြတ်ခြင်း၌
တပ်မက်မှုဟူသော
တစ်ဖန်ဘဝသစ်ကို
ဖြစ်စေနိုင်သော
နှစ်သက်တပ်မက်မှုနှင့်
တကွဖြစ်သော
ထိုထိုအာရုံ ထိုထိုဘဝတို့၌
နှစ်သက်တတ်သော
တဏှာတည်း။ ရဟန်းတို့
ဤတဏှာကို
သက္ကာယဖြစ်ပေါ်ကြောင်း
အဖို့အစုဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
သက္ကာယချုပ်ရာ
အဖို့အစုဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
ရဟန်းတို့
ထိုတဏှာ၏သာ
အကြွင့်မဲ့ကင်းပြတ်
ချုပ်ငြိမ်းမှု
စွန့်မှု မကပ်ငြိမှု
လွတ်မြောက်မှု
မတွယ်တာမှုတည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကိုသက္ကာယချုပ်ရာ
အဖို့အစုဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
သက္ကာယချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်
အဖို့အစုဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
ရဟန်းတို့မှန်ကန်သော
မြင်မှု။ပ။
မှန်ကန်သော
တည်ကြည်မှုဟူသော
အင်္ဂါရှစ်မျိုးရှိသော
ဤအရိယမဂ်တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို
သက္ကာယချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်
အဖို့အစုဟု
ဆိုအပ်၏။ ရဟန်းတို့
ဤသည်လျှင်
အဖို့အစု လေးမျိုးတို့တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-ဒုက္ခသုတ်
၁၀၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
သင်တို့အား
ဆင်းရဲကိုလည်းကောင်း၊
ဆင်းရဲဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကိုလည်းကောင်း၊
ဆင်းရဲချုပ်ရာ
(နိဗ္ဗာန်)ကိုလည်းကောင်း၊
ဆင်းရဲချုပ်ရာ
(နိဗ္ဗာန်)
သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကိုလည်းကောင်း
ဟောပေအံ့၊
ထိုတရားကို
နာကြကုန်လော့။
ရဟန်းတို့
ဆင်းရဲဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ဟု
ဆိုအပ်သည်
ဖြစ်၏။
အဘယ်ငါးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-ရုပ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ။ပ။
ဝိညာဏ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့တည်း၊
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို
ဆင်းရဲဟု ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ဆင်းရဲဖြစ်ပေါ်ကြောင်းဟူသည်
အဘယ်နည်း။ပ။
ဘဝပြတ်ခြင်း၌
စွဲမက်မှုဟူသော
တစ်ဖန်
ဘဝသစ်ကို ဖြစ်စေနိုင်သော
တဏှာတည်း၊
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကိုဆင်းရဲဖြစ်ပေါ်ကြောင်းဟု
ဆိုအပ်၏။ ရဟန်းတို့
ဆင်းရဲချုပ်ရာဟူသည်
အဘယ်နည်း၊ ရဟန်းတို့
ထိုတဏှာ၏သာလျင်
အကြွင့်မဲ့
ကင်းပြတ်ချုပ်ငြိမ်းမှု
စွန့်မှု
မကပ်ငြိမှု
လွတ်မြောက်မှု
မတွယ်တာမှုတည်း၊
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို
ဆင်းရဲချုပ်ရာဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ဆင်းရဲချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
ရဟန်းတို့
မှန်ကန်သောမြင်မှု။ပ။
မှန်ကန်သောတည်ကြည်မှုဟူသော
အင်္ဂါရှစ်မျိုးရှိသော
ဤအရိယမဂ်တည်း၊
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို
ဆင်းရဲချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-သက္ကာယသုတ်
၁၀၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
သင်တို့အား
သက္ကာယကိုလည်းကောင်း၊
သက္ကာယဖြစ်ပေါ့်ကြောင်းကိုလည်းကောင်း၊
သက္ကာယချုပ်ရာကိုလည်းကောင်း၊
သက္ကာယချုပ်ရာသို့ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကိုလည်းကောင်း
ဟောပေအံ့၊
ထိုတရားကို
နာကြကုန်လော့။
ရဟန်းတို့
သက္ကာယဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ဟု
ဆိုအပ်သည်
ဖြစ်၏။
အဘယ်ငါးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ရုပ်ဟူသော ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
ဝေဒနာဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
သညာဟူသောဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
သင်္ခါရတို့ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
ဝိညာဏ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို
သက္ကာယဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
သက္ကာယဖြစ်ပေါ်ကြောင်းဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
ရဟန်းတို့တစ်ဖန်
ဘဝသစ်ကို ဖြစ်စေတတ်သော
တဏှာတည်း။ပ။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို
သက္ကာယဖြစ်ပေါ်ကြောင်းဟု
ဆိုအပ်၏။ ရဟန်းတို့
သက္ကာယချုပ်ရာဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
ရဟန်းတို့ထိုတဏှာ၏သာလျှင်။ပ။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို
သက္ကာယချုပ်ရာဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့သက္ကာယချုပ်ရာသို့
ရောက် ကြောင်းအကျင့်ဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
ရဟန်းတို့
မှန်ကန်သော
မြင်မှု။ပ။
မှန်ကန်သော
တည်ကြည်မှုဟူ
သော
အင်္ဂါရှစ်မျိုးရှိသော
ဤအရိယမဂ်တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကိုသက္ကာယချုပ်ရာသို့
ရောက်
ကြောင်းအကျင့်ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-ပရိညေယျသုတ်
၁၀၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ပိုင်းခြား၍
သိအပ်သော
တရားတို့ကိုလည်းကောင်း၊
ပိုင်းခြား၍
သိခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ပိုင်းခြား၍
သိသော
ပုဂ္ဂိုလ်ကိုလည်းကောင်း
ဟောပေအံ့၊
ထိုတရားကို
နာကြကုန်လော့။
ရဟန်းတို့
ပိုင်းခြား၍
သိအပ်သော
တရားတို့ဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည် ပိုင်း
ခြား၍
သိအပ်သော
တရားတည်း။
ဝေဒနာသည်။ပ။ သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
ပိုင်း ခြား၍
သိအပ်သော
တရားတည်း။
ရဟန်းတို့ ဤသည်တို့ကို
ပိုင်းခြား၍
သိအပ်သော တရားတို့ဟု
ဆိုအပ်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ပိုင်းခြား၍
သိခြင်းဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
ရာဂကုန်ခြင်း၊
ဒေါသကုန်ခြင်း၊
မောဟကုန်ခြင်းတို့တည်း။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို
ပိုင်းခြား၍
သိခြင်းဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ပိုင်းခြား၍
သိသော
ပုဂ္ဂိုလ်ဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
ရဟန္တာဟု ဆိုအပ်၏၊
ဤရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ်သည်
ဤသို့
အမည်ရှိ၏၊
ဤသို့
အနွယ်ရှိ၏။
ရဟန်းတို့
ဤသည်ကို
ပိုင်းခြား၍
သိသော
ပုဂ္ဂိုလ်ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-သမဏသုတ်
၁၀၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့သည်
ငါးမျိုးတို့တည်း၊
အဘယ်ငါးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ရုပ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ။ပ။
ဝိညာဏ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့တည်း။
ရဟန်းတို့
အချို့သောသမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၏
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်ရာကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိကုန်။ပ။
သိကုန်၏။ကိုယ်တိုင်
ထူးသောဉာဏ်ဖြင့်
မျက်မှောက်ပြုကာ
ရောက်၍
နေကုန်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-ဒုတိယ
သမဏသုတ်
၁၀၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့သည်
ငါးမျိုးတို့တည်း၊
အဘယ်ငါးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-ရုပ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
ဝေဒနာဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
သညာဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
သင်္ခါရတို့ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
ဝိညာဏ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့တည်း။
ရဟန်းတို့
အချို့သော
သမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၏
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ကွယ်ပျောက်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်ရာကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာမသိကုန်။ပ။
သိကုန်၏။ကိုယ်တိုင်
ထူးသော ဉာဏ်ဖြင့်
မျက်မှောက်ပြုကာ
ရောက်၍
နေကုန်၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-သောတာပန္နသုတ်
၁၀၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့သည်
ငါးမျိုးတို့တည်း၊
အဘယ်ငါးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ရုပ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ။ပ။
ဝိညာဏ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့တည်း။
ရဟန်းတို့ ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၏
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ကွယ်ပျောက်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်း
ကောင်း၊ အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်ရာကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိသောကြောင့်
ဤ
အရိယာတပည့်ကို
ဖရိုဖရဲ
ကျခြင်းသဘော
မရှိသော
ကိန်းသေမြဲသော
အထက်မဂ်လျှင်
လဲလျောင်းရာ
ရှိသော
သောတာပန်ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-အရဟန္တသုတ်
၁၁၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့သည်
ငါးမျိုးတို့တည်း၊
အဘယ်ငါးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ရုပ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ။ပ။
ဝိညာဏ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့တည်း။
ရဟန်းတို့ ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၏
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ကွယ်ပျောက်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်ရာကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိပြီးလျှင်
မစွဲလမ်းမူ၍
ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်သောကြောင့်
ဤရဟန်းကို
အာသဝေါ
ကုန်ပြီးသူ၊
အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးပြီးသူ၊
ပြုဖွယ်ကိစ္စကို
ပြုပြီးသူ၊
ခန္ဓာဝန်ကို
ချပြီးသူ၊
မိမိအကျိုး
အရဟတ္တဖိုလ်သို့
ရောက်ပြီးသူ၊
ဘဝသံယောဇဉ်
ကုန်ပြီးသူ၊
ကောင်းစွာ သိ၍
လွတ်မြောက်သူ
ရဟန္တာဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-ဆန္ဒပ္ပဟာနသုတ်
၁၁၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်၌ လိုချင်မှု
စွဲမက်မှု
နှစ်သက်မှု
တပ်မက်မှုကို
ပယ်ကုန်
လော့။ ဤသို့
ပယ်သည်ရှိသော်
ထိုရုပ်သည်
ပယ်အပ်ပြီး
အမြစ်ရင်းကို
အကြွင်းမဲ့
ဖြတ်အပ်ပြီး
နုတ်ပြီး
သောထန်းပင်ရာကဲ့သို့
ပြုအပ်ပြီး
နောင်တစ်ဖန်
မဖြစ်အောင်
ပြုအပ်ပြီး
နောင်အခါ
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘောမရှိပြီး
ဖြစ်လတ္တံ့။
ဝေဒနာ၌ ။ပ။
သညာ၌ ။ သင်္ခါရတို့၌
။ ဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှု
စွဲမက်မှု
နှစ်သက်မှု
တပ်မက်မှုကို
ပယ်ကုန်လော့၊
ဤသို့
ပယ်သည်ရှိသော်
ထိုဝိညာဏ်သည်
ပယ်အပ်ပြီး
အမြစ်ရင်းကို
အကြွင်းမဲ့ဖြတ်အပ်ပြီး
နုတ်ပြီးသော
ထန်းပင်ရာကဲ့သို့
ပြုအပ်ပြီး
နောင်တစ်ဖန်
မဖြစ်အောင်
ပြုအပ်ပြီး
နောင်အခါဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော
မရှိပြီး
ဖြစ်လတ္တံ့ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-ဒုတိယ
ဆန္ဒပ္ပဟာနသုတ်
၁၁၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်၌ လိုချင်မှု
စွဲမက်မှု
နှစ်သက်မှု
တပ်မက်မှု
ကပ်ရောက်
စွဲ့လမ်းမှု
စိတ်၏
ဆောက်တည်မှု
အမှားနှလုံးသွင်းမှု
အနုသယတို့ကို
ပယ်ကြကုန်လော့။
ဤသို့ ပယ်သည်ရှိသော်
ထိုရုပ်သည်
ပယ်အပ်ပြီး
အမြစ်ရင်းကို
အကြွင်းမဲ့
ဖြတ်အပ်ပြီး။ပ။
ဝေဒနာ၌ ။ သညာ၌
။
သင်္ခါရတို့၌
လိုချင်မှု။ပ။
ဤသို့
ပယ်သည်ရှိသော်
ထိုသင်္ခါရတို့သည်
ပယ်အပ်ပြီး
အမြစ်ရင်းကို
အကြွင်းမဲ့ဖြတ်အပ်ပြီး
နုတ်ပြီးသော
ထန်းပင်ရာကဲ့သို့
ပြုအပ်ပြီး
နောင်တစ်ဖန်
မဖြစ်အောင်
ပြုအပ်ပြီး
နောင်အခါဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော
မရှိပြီး
ဖြစ်ကုန်လတ္တံ့။
ဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှု
စွဲမက်မှု
နှစ်သက်မှု
တပ်မက်မှု
ကပ်ရောက်စွဲလမ်းမှု
စိတ်၏
ဆောက်တည်မှု
အမှားနှလုံးသွင်းမှု
အနုသယတို့ကို
ပယ်ကြကုန်လော့။
ဤသို့ပယ်သည်ရှိသော်
ထိုဝိညာဏ်သည်
ပယ်အပ်ပြီး
အမြစ်ရင်းကို
အကြွင်းမဲ့
ဖြတ်အပ်ပြီး
နုတ်ပြီးသောထန်းပင်ရာကဲ့သို့
ပြုအပ်ပြီး
နောင်တစ်ဖန်
မဖြစ်အောင်
ပြုအပ်ပြီး
နောင်တစ်ဖန်
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘောမရှိပြီး
ဖြစ်လတ္တံ့ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
ရှေးဦးစွာသော
အန္တဝဂ်
ပြီး၏။
------
(၁၂)
၂-ဓမ္မကထိကဝဂ်
၁-အဝိဇ္ဇာသုတ်
၁၁၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
ရဟန်းတစ်ပါးသည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်။ပ။
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေပြီးသော်
မြတ်စွာဘုရားအား
''အသျှင်ဘုရား
'အဝိဇ္ဇာ အဝိဇ္ဇာ'ဟုဆိုအပ်ပါ၏၊
အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သည်
အဝိဇ္ဇာပါနည်း၊
အဘယ်မျှဖြင့်
အဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
ဤ စကားကို လျှောက်၏။
ရဟန်း ဤလောက၌
အကြားအမြင်
မရှိသောပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်ကို မသိ၊
ရုပ်
ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကို
မသိ၊
ရုပ်ချုပ်ရာကို
မသိ၊ ရုပ်ချုပ်ရာသို့ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
မသိ။ ဝေဒနာကို
မသိ။ သညာကို
မသိ။
သင်္ခါရတို့ကို
မသိ။ပ။
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
မသိ။ ရဟန်း ဤသို့
မသိခြင်းကို
အဝိဇ္ဇာဟု
ဆိုအပ်၏၊ ဤမျှဖြင့်
အဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-ဝိဇ္ဇာသုတ်
၁၁၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုရဟန်းသည်
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေပြီးသော်
မြတ်စွာဘုရားအား''အသျှင်ဘုရား
'ဝိဇ္ဇာ ဝိဇ္ဇာ'ဟု
ဆိုအပ်ပါ၏၊
အဘယ်သည်
ဝိဇ္ဇာပါနည်း၊
အသျှင်ဘုရား
အဘယ်မျှဖြင့်ဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း ဤလောက၌
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်ကို သိ၏၊
ရုပ်ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကို
သိ၏၊
ရုပ်ချုပ်ရာကို
သိ၏၊
ရုပ်ချုပ်ရာသို့ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
သိ၏။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို
သိ၏။ပ။
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာသို့ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
သိ၏။ ရဟန်း
ဤသည်ကို ဝိဇ္ဇာဟု
ဆိုအပ်၏၊
ဤမျှဖြင့်
ဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-ဓမ္မကထိကသုတ်
၁၁၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုရဟန်းသည်
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေပြီးသော်
မြတ်စွာဘုရားအား''အသျှင်ဘုရား
'ဓမ္မကထိက
ဓမ္မကထိက'ဟု
ဆိုအပ်၏၊
အသျှင်ဘုရား
အဘယ်မျှဖြင့်
ဓမ္မကထိက ဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ရုပ်ကို
ငြီးငွေ့ရန်
စွဲမက်မှု
ကင်းရန်
ချုပ်စေရန်
တရားကို ဟောခဲ့မူ
''ဓမ္မကထိကရဟန်း''ဟု့ဆိုထိုက်၏။
ရဟန်း
ရုပ်ကို
ငြီးငွေ့ရန်
စွဲမက်မှု
ကင်းရန်
ချုပ်စေရန်
ကျင့်ခဲ့မူ
''တရားအား
လျော် သောအကျင့်ကို
ကျင့်သော
ရဟန်း''ဟု
ဆိုထိုက်၏။ ရဟန်း
ရုပ်ကို
ငြီးငွေ့၍
စွဲမက်မှု
ကင်းလျက်
ချုပ်စေပြီးလျှင်
မစွဲလမ်းမူ၍
ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်ခဲ့မူ
''မျက်မှောက်၌
နိဗ္ဗာန်သို့
ရောက်သော ရဟန်း''ဟု
ဆိုထိုက်၏။
ရဟန်း
ဝေဒနာကို။ပ။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို
သိ၏။ပ။
ဝိညာဏ်ကို ငြီးငွေ့ရန်စွဲမက်မှု
ကင်းရန်
ချုပ်စေရန် တရားကို
ဟောခဲ့မူ
''ဓမ္မကထိကရဟန်း''ဟု
ဆိုထိုက်၏။
ရဟန်းဝိညာဏ်ကို
ငြီးငွေ့ ရန်
စွဲမက်မှု
ကင်းရန် ချုပ်စေရန်
ကျင့်ခဲ့မူ
''တရားအား
လျော်သော အကျင့်ကိုကျင့်သော
ရဟန်း''ဟု
ဆိုထိုက်၏။
ရဟန်း
ဝိညာဏ်ကို
ငြီးငွေ့၍
စွဲမက်မှု
ကင်းလျက်
ချုပ်စေပြီးလျှင်မစွဲလမ်းမူ၍
ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်ခဲ့မူ
''မျက်မှောက်၌
နိဗ္ဗာန်သို့
ရောက်သော
ရဟန်း''ဟု
ဆိုထိုက်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-ဒုတိယ
ဓမ္မကထိကသုတ်
၁၁၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုရဟန်းသည်
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်ပြီးသော်
မြတ်စွာဘုရားအား''အသျှင်ဘုရား
'ဓမ္မကထိက
ဓမ္မကထိက'ဟု
ဆိုအပ်၏၊
အဘယ်မျှဖြင့်
ဓမ္မကထိက
ဖြစ်ပါသနည်း၊
အဘယ်
မျှဖြင့်
တရားအား
လျော်သော
အကျင့်ကို
ကျင့်သူ
ဖြစ်ပါသနည်း၊
အဘယ်မျှဖြင့်
မျက်မှောက်၌
နိဗ္ဗာန်သို့
ရောက်သူ
ဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ရုပ်ကို
ငြီးငွေ့ရန်
စွဲမက်မှု
ကင်းရန်
ချုပ်စေရန်
တရားကို
ဟောခဲ့မူ
'ဓမ္မကထိကရဟန်း'ဟုဆိုထိုက်၏။
ရဟန်း
ရုပ်ကို ငြီးငွေ့ရန်
စွဲမက်မှု
ကင်းရန်
ချုပ်စေရန်
ကျင့်ခဲ့မူ
''တရားအား
လျော်သောအကျင့်ကို
ကျင့်သော
ရဟန်း''ဟု
ဆိုထိုက်၏။
ရဟန်း
ရုပ်ကို
ငြီးငွေ့၍
စွဲမက်မှု
ကင်းလျက်
ချုပ်စေပြီးလျှင်
မစွဲလမ်းမူ၍
ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်ခဲ့မူ
''မျက်မှောက်၌
နိဗ္ဗာန်သို့
ရောက်သော
ရဟန်း''ဟု
ဆိုထိုက်၏။
ရဟန်း
ဝေဒနာကို။ပ။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
ငြီးငွေ့ရန်
စွဲမက်မှု
ကင်းရန်ချုပ်စေရန်
တရားကို
ဟောခဲ့မူ
''ဓမ္မကထိကရဟန်း''ဟု
ဆိုထိုက်၏။ ရဟန်း
ဝိညာဏ်ကို
ငြီးငွေ့ရန်စွဲမက်
မှုကင်းရန်
ချုပ်စေရန်
ကျင့်ခဲ့မူ
''တရားအား လျော်သော
အကျင့်ကို
ကျင့်သော
ရဟန်း''ဟု
ဆိုထိုက်၏။
ရဟန်း
ဝိညာဏ်ကို
ငြီးငွေ့၍
စွဲမက်မှု
ကင်းလျက်
ချုပ်စေပြီးလျှင်
မစွဲလမ်းမူ၍
ကိလေသာမှလွတ်မြောက်ခဲ့မူ
''မျက်မှောက်၌
နိဗ္ဗာန်သို့
ရောက်သော
ရဟန်း ''ဟု
ဆိုထိုက်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-ဗန္ဓနသုတ်
၁၁၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌ အကြားအမြင်
မရှိသော
အရိယာတို့ကို
မဖူးမြင်ဖူးသော။ပ။
သူတော်ကောင်းတရား၌
မယဉ်ကျေးသော
ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်ကို အတ္တဟူ၍
ရှု၏။
ရုပ်ရှိသောအတ္တဟူ၍လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌
ရုပ်ဟူ၍လည်းကောင်း၊
ရုပ်၌ အတ္တဟူ၍လည်းကောင်း
ရှု၏။
ရဟန်းတို့
ဤအကြားအမြင်
မရှိသော
ပုထုဇဉ်ကို
ရုပ်အနှောင်အဖွဲ့ဖြင့်
နှောင်ဖွဲ့ခံရသူ၊
အတွင်းအပြင်နှင့်
တကွအနှောင်အဖွဲ့ဖြင့်
နှောင်ဖွဲ့ခံရသူ၊
ဤမှာဘက်ကမ်းကိုလည်း
မမြင်သူ၊
ထိုမှာဘက်ကမ်းကိုလည်း
မမြင်သူ၊
အနှောင်အဖွဲ့ခံရလျက်
အိုရသူ၊
အနှောင်အဖွဲ့ခံရလျက်
သေရသူ၊
အနှောင်အဖွဲ့ခံရလျက်
ဤလောကမှ
တစ်ပါးသော
လောကသို့
သွားရသူဟု
ဆိုအပ်၏။ ဝေဒနာကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။ပ။
ဝေဒနာ၌
အတ္တဟူ၍လည်းကောင်း
ရှု၏။
ရဟန်းတို့
ဤအကြားအမြင်
မရှိသော
ပုထုဇဉ်ကို
ဝေဒနာအနှောင်အဖွဲ့ဖြင့်
နှောင်ဖွဲ့ခံရသူ၊
အတွင်းအပြင်နှင့်
တကွ
အနှောင်အဖွဲ့ဖြင့်
နှောင်ဖွဲ့ခံရသူ၊
ဤမှာဘက်ကမ်းကိုလည်း
မမြင်သူ၊
ထိုမှာဘက်ကမ်းကိုလည်း
မမြင်သူ၊
အနှောင်အဖွဲ့ခံရလျက်
အိုရသူ၊
အနှောင်အဖွဲ့ခံရလျက်
သေရသူ၊
အနှောင်အဖွဲ့ခံရလျက်
ဤလောကမှ
တစ်ပါးသော
လောကသို့
သွားရသူဟု
ဆိုအပ်၏။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တဟူ၍
ရှု၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ဤအကြားအမြင်
မရှိသော
ပုထုဇဉ်ကိုဝေဒနာအနှောင်အဖွဲ့ဖြင့်
နှောင်ဖွဲ့ခံရသူ၊
အတွင်းအပြင်နှင့်
တကွ
အနှောင်အဖွဲ့ဖြင့်
နှောင်ဖွဲ့ခံရသူ၊
ဤမှာဘက်ကမ်းကိုလည်း
မမြင် သူ၊
ထိုမှာဘက်ကမ်းကိုလည်း
မမြင်သူ၊
အနှောင်အဖွဲ့ခံရလျက်
အိုရသူ၊
အနှောင်အဖွဲ့ခံရလျက်
သေရသူ၊
အနှောင်အဖွဲ့ခံရလျက်
ဤလောကမှ
တစ်ပါးသော
လောကသို့သွားရသူဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတို့ကို
ဖူးမြင်ဖူးသော။ပ။
သူတော်ကောင်းတရား၌
ယဉ်ကျေးသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်ကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။
ရုပ်ရှိသော
အတ္တဟူ၍လည်းကောင်း၊
အတ္တ၌ ရုပ်
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
ရုပ်၌
အတ္တဟူ၍လည်းကောင်း
မရှု။ ရဟန်းတို့
အကြားအမြင်ရှိသော
ဤအရိယာ
တပည့်ကို ရုပ်အနှောင်အဖွဲ့ဖြင့်
အနှောင်အဖွဲ့
မခံရသူ၊
အတွင်းအပြင်နှင့်
တကွသောအနှောင်အဖွဲ့ဖြင့်
အနှောင်အဖွဲ့
မခံရသူ၊
ဤမှာဘက်ကမ်းကိုလည်း
မြင်သူ၊
ထိုမှာဘက်ကမ်းကိုလည်းမြင်သူဟု
ဆိုအပ်၏။
ထိုသူသည်
ဆင်းရဲမှ
လွတ်
မြောက်ပြီဟု
ငါ ဆို၏။ ဝေဒနာကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။ပ။
သညာကို
အတ္တဟူ၍ မရှု။
သင်္ခါရတို့ကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။
ဝိညာဏ်ကို
အတ္တဟူ၍
မရှု။ပ။
အကြားအမြင်ရှိသော
ဤအရိယာ
တပည့်ကို
ဝိညာဏ်အနှောင်အဖွဲ့ဖြင့်
အနှောင်အဖွဲ့
မခံရသူ၊ အတွင်းအပြင်နှင့်
တကွသော
အနှောင်အဖွဲ့ဖြင့်
အနှောင်အဖွဲ့
မခံရသူ၊
ဤမှာဘက်ကမ်းကိုလည်း
မြင်သူ၊
ထိုမှာဘက်ကမ်းကိုလည်း
မြင်သူဟု
ဆိုအပ်၏။
ထိုသူသည်
ဆင်းရဲမှ
လွတ်မြောက်ပြီဟု
ငါ ဆို၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-ပရိပုစ္ဆိတသုတ်
၁၁၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကြသနည်း၊
ရုပ်ကို '' ဤရုပ်သည်ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည် ငါ
ဖြစ်၏၊ ဤရုပ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ' တည်း''ဟု
ရှုကြကုန်သလော။
မရှုကြပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့ ကောင်းပေစွ၊
ရဟန်းတို့
ရုပ်ကို ''
ဤရုပ်သည် ငါ၏
ဥစ္စာမဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာမှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို ''
ဤဝိညာဏ်သည်ငါ၏
ဥစ္စာဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ' တည်း''ဟု
ရှုကြကုန်သလော။
မရှုကြပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
ကောင်းပေစွ၊
ရဟန်းတို့
ဝိညာဏ်ကို''
ဤဝိညာဏ်သည် ငါ၏
ဥစ္စာ မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ကိုယ်'အတ္တ'မဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။ပ။
ဤသို့
မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-ဒုတိယ
ပရိပုစ္ဆိတသုတ်
၁၁၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကြသနည်း၊
ရုပ်ကို '' ဤရုပ်သည်ငါ၏
ဥစ္စာ မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊ ဤရုပ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်''ဟု
ရှုကြကုန်သလော။
ရှုကြပါ၏
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
ကောင်းပေစွ၊
ရဟန်းတို့
ရုပ်ကို ''
ဤရုပ်သည်
ငါ၏ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည်
ငါ၏ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို ''
ဤဝိညာဏ့်သည်
ငါ၏ ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည် ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ'မဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။ပ။ ဤသို့
မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-သံယောဇနိယသုတ်
၁၂၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
နှောင်ဖွဲ့အပ်သော
(သံယောဇနိယ)
တရားတို့ကိုလည်းကောင်း၊
အနှောင်အဖွဲ့
(သံယောဇန)
သံယောဇဉ်ကိုလည်းကောင်း
ဟောပေအံ့၊
ထိုတရားကို
နာကြကုန်လော့။
ရဟန်းတို့
နှောင်ဖွဲ့အပ်သော
(သံယောဇနိယ) တရားဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
အနှောင်အဖွဲ့
(သံယောဇန)
သံယောဇဉ်ဟူသည်
အဘယ်နည်း။ ရဟန်းတို့
ရုပ်သည်
နှောင်ဖွဲ့အပ်သော
(သံယောဇနိယ)
တရားမည်၏၊
ထိုရုပ်၌
လိုချင်မှု
စွဲမက်မှုသည်
အနှောင်အဖွဲ့
(သံယောဇန)
သံယောဇဉ်
မည်၏။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
နှောင်ဖွဲ့အပ်သော
(သံယောဇနိယ)
တရား မည်၏၊
ထိုဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှု
စွဲမက်မှုသည်
အနှောင်အဖွဲ့
(သံယောဇန)
သံယောဇဉ်
မည်၏။
ရဟန်းတို့
ဤသည်တို့ကို
နှောင်ဖွဲ့အပ်သော
(သံယောဇနိယ)
တရားတို့ဟူ၍လည်းကောင်း၊
အနှောင်အဖွဲ့
(သံယောဇန)
သံယောဇဉ်ဟူ၍လည်းကောင်း
ဆိုအပ်ကုန်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-ဥပဒါနိယသုတ်
၁၂၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
စွဲလမ်းအပ်သော
တရားတို့ကိုလည်းကောင်း၊
စွဲလမ်းမှုဥပါဒါန်ကိုလည်းကောင်း
ဟောပေအံ့၊
ထိုတရားကို
နာကြကုန်လော့။
ရဟန်းတို့
စွဲလမ်းအပ်သော
တရားတို့ဟူသည်
အဘယ်တို့နည်း၊
စွဲလမ်းမှု
ဥပါဒါန်ဟူသည်
အဘယ်နည်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည်
စွဲလမ်းအပ်သော
တရားမည်၏၊
ရုပ်၌
လိုချင်မှု
စွဲမက်မှုသည်
စွဲလမ်းမှုဥပါဒါန်မည်၏။
ဝေဒနာသည်။ပ။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
စွဲလမ်းအပ်သော
တရားမည်၏၊
ထိုဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှု
စွဲမက်မှုသည်
စွဲလမ်းမှု
ဥပါဒါန်မည်၏။
ရဟန်းတို့ ဤသည်တို့ကို
စွဲလမ်းအပ်သော
တရားတို့ဟူ၍လည်းကောင်း၊
စွဲလမ်းမှု
ဥပါဒါန်ဟူ၍လည်းကောင်း
ဆိုအပ်ကုန်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-သီလဝန္တသုတ်
၁၂၂။
အခါတစ်ပါး၌
အသျှင်သာရိပုတြာနှင့်
အသျှင်မဟာကောဋ္ဌိကတို့သည်
ဗာရာဏသီပြည်
ဣသိပတန
မိဂဒါဝုန်တော၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူကုန်၏၊
ထိုအခါ
အသျှင်မဟာကောဋ္ဌိကသည်
ညချမ်းအခါတစ်ပါးတည်း
ကိန်းအောင်းနေရာမှ
ထပြီးလျှင်
အသျှင်သာရိပုတြာထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
။ပ။
ငါ့သျှင်သာရိပုတြာ
သီလရှိသော
ရဟန်းသည် အဘယ်တရားတို့ကို
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းအပ်ပါသနည်းဟု
ပြောဆို၏။
ငါ့သျှင်ကောဋ္ဌိက
သီလရှိသော
ရဟန်းသည် ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မမြဲဟူ၍ ဆင်းရဲဟူ၍
ရောဂါဟူ၍
အနာဟူ၍
ငြောင့်ဟူ၍
ပင်ပန်းမှုဟူ၍
နာကျင်မှုဟူ၍
သူစိမ်းပြင်ပဟူ၍
အပျက်တရားဟူ၍
ဆိတ်သုဉ်း သော
တရားဟူ၍
အတ္တအနှစ်သာရ
မရှိဟူ၍
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းအပ်ကုန်၏။
အဘယ်ငါးမျိုးတို့
နည်းဟူမူ-
ရုပ်ဟူသော ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
ဝေဒနာဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
သညာဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
သင်္ခါရတို့ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
ဝိညာဏ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့တည်း။
ငါ့သျှင်ကောဋ္ဌိက
သီလရှိသော
ရဟန်းသည်
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မမြဲဟူ၍
ဆင်းရဲဟူ၍
ရောဂါဟူ၍
အနာဟူ၍
ငြောင့်ဟူ၍
ပင်ပန်းမှု
ဟူ၍
နာကျင်မှုဟူ၍
သူစိမ်းပြင်ပဟူ၍
အပျက်တရားဟူ၍
ဆိတ်သုဉ်းသော
တရားဟူ၍
အတ္တအနှစ်သာရ
မရှိဟူ၍ အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းအပ်ကုန်၏။
ငါ့သျှင်သီလရှိသော
ရဟန်းသည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုး
တို့ကို
မမြဲဟူ၍ ။ပ။ အတ္တအနှစ်သာရ
မရှိဟူ၍
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းသည်
ရှိသော်
သောတာပတ္တိဖိုလ်ကို
မျက်မှောက်ပြုနိုင်ရာသောအကြောင်းသည်
ရှိ၏။
ငါ့သျှင်သာရိပုတြာ
သောတာပန်ရဟန်းသည်
အဘယ်တရားတို့ကို
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းအပ်ကုန်သနည်း။
ငါ့သျှင်ကောဋ္ဌိက
သောတာပန်ရဟန်းသည်လည်း
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မမြဲဟူ၍ ။ပ။
အတ္တအနှစ်သာရ
မရှိဟူ၍
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းအပ်ကုန်၏။
ငါ့သျှင်
သောတာပန်အဖြစ်သို့
ရောက်သောရဟန်းသည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မမြဲဟူ၍ ။ပ။
အတ္တအနှစ်သာရ
မရှိဟူ၍
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းသည်
ရှိသော်
သကဒါဂါမိဖိုလ်ကို
မျက်မှောက်ပြုနိုင်ရာသော
အကြောင်းသည်
ရှိ၏။
ငါ့သျှင်သာရိပုတြာ
သကဒါဂါမ်ရဟန်းသည်
အဘယ်တရားတို့ကို
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းအပ်ပါကုန်သနည်း။
ငါ့သျှင်ကောဋ္ဌိက
သကဒါဂါမ်ရဟန်းသည်လည်း
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မမြဲဟူ၍ ။ပ။
အတ္တအနှစ်သာရ
မရှိဟူ၍
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းအပ်ကုန်၏။
ငါ့သျှင်
သကဒါဂါမ်ရဟန်းသည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မမြဲဟူ၍ ။ပ။ အတ္တအနှစ်သာရ
မရှိဟူ၍
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းသည်
ရှိသော်အနာဂါမိဖိုလ်ကို
မျက်မှောက်ပြုနိုင်ရာသော
အကြောင်းသည်
ရှိ၏။
ငါ့သျှင်သာရိပုတြာ
အနာဂါမ်ရဟန်းသည်
အဘယ်တရားတို့ကို
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းအပ်ပါကုန်သနည်း။
ငါ့သျှင်ကောဋ္ဌိက
အနာဂါမ်ရဟန်းသည်လည်း
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မမြဲဟူ၍ ။ပ။
အတ္တအနှစ်သာရ
မရှိဟူ၍
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းအပ်ကုန်၏။
ငါ့သျှင်
အနာဂါမ်ရဟန်းသည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မမြဲဟူ၍ ။ပ။
အတ္တအနှစ်သာရ
မရှိဟူ၍
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းသည်
ရှိသော်
အရဟတ္တဖိုလ်ကို
မျက်မှောက်ပြုနိုင်ရာသော
အကြောင်းသည်
ရှိ၏။
ငါ့သျှင်သာရိပုတြာ
ရဟန္တာသည်
အဘယ်တရားတို့ကို
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းအပ်ပါကုန်
သနည်း။
ငါ့သျှင်ကောဋ္ဌိက
ရဟန္တာသည်လည်း
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မမြဲဟူ၍
ဆင်းရဲဟူ၍
ရောဂါ ဟူ၍
အနာဟူ၍
ငြောင့်ဟူ၍
ပင်ပန်းမှုဟူ၍
နာကျင်မှုဟူ၍
သူစိမ်းပြင်ပဟူ၍
အပျက်တရားဟူ၍
ဆိတ်သုဉ်းသော
တရားဟူ၍
အတ္တအနှစ်သာရ
မရှိဟူ၍
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းအပ်ကုန်၏။
ငါ့သျှင်
ရဟန္တာအား
တစ်စုံတစ်ခုသော
ရဟန်းကိစ္စကို
နောက်ထပ်ပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီ၊
ပြုအပ်ပြီး
သောတရားကိုလည်း
ထပ်၍
ပွားများဖွယ်
မရှိတော့ပြီ၊
စင်စစ်သော်ကား
ဤတရားတို့ကို
ပွားများအပ်ကြိမ်ဖန်များစွာ
ပြုအပ်ကုန်သည်ရှိသော်
မျက်မှောက်ဘဝ၌
ချမ်းသာစွာ
နေရခြင်းအကျိုးငှါလည်းကောင်း၊
သတိ,
သမ္ပဇဉ်အလို့ငှါလည်းကောင်း
ဖြစ်ကုန်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
------
၁၁-သုတဝန္တသုတ်
၁၂၃။
အခါတစ်ပါး၌
အသျှင်သာရိပုတြာနှင့်
အသျှင်မဟာကောဋ္ဌိကတို့သည်
ဗာရာဏသီပြည်
ဣသိပတန
မိဂဒါဝုန်တော၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူကုန်၏၊
ထိုအခါ
အသျှင်မဟာကောဋ္ဌိကသည်
ညချမ်းအခါ့တစ်ပါးတည်း
ကိန်းအောင်းနေရာမှ
ထ၍
အသျှင်သာရိပုတြာထံသို့
ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်။ပ။
ငါ့သျှင်သာရိပုတြာ
အကြားအမြင်ရှိသော
ရဟန်းသည်
အဘယ်တရားတို့ကို
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းအပ်ပါကုန်သနည်းဟု
ဤစကားကို ပြောဆို၏။
ငါ့သျှင်ကောဋ္ဌိက
အကြားအမြင်ရှိသော
ရဟန်းသည်
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မမြဲဟူ၍ ။ပ။
အတ္တအနှစ်သာရ
မရှိဟူ၍
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းအပ်ကုန်၏။
အဘယ်ငါးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ရုပ်ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ။ပ။
ဝိညာဏ်ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့တည်း။
ငါ့သျှင်ကောဋ္ဌိက
အကြားအမြင်ရှိသော
ရဟန်းသည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မမြဲဟူ၍ ။ပ။
အတ္တအနှစ်သာရမရှိဟူ၍
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းအပ်ကုန်၏။
ငါ့သျှင်အကြား
အမြင်ရှိသော
ရဟန်းသည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မမြဲဟူ၍ ။ပ။
အတ္တအနှစ်သာရ
မရှိဟူ၍
အသင့်
အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းသည်ရှိသော်
သောတာပတ္တိဖိုလ်ကို
မျက်မှောက်ပြုနိုင်ရာသော
အကြောင်းသည်ရှိ၏။
ငါ့သျှင်သာရိပုတြာ
သောတာပန်ရဟန်းသည်
အဘယ်တရားတို့ကို
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းအပ်ပါကုန်သနည်း။
ငါ့သျှင်ကောဋ္ဌိက
သောတာပန်ရဟန်းသည်လည်း
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မမြဲဟူ၍ ။ပ။
အတ္တအနှစ်သာရ
မရှိဟူ၍
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းအပ်ကုန်၏၊
ငါ့သျှင်
သောတာပန်ရဟန်းသည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မမြဲဟူ၍ ။ပ။
အတ္တအနှစ်သာရ
မရှိဟူ၍
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းသည်ရှိသော်သကဒါ
ဂါမိဖိုလ်ကို
မျက်မှောက်ပြုနိုင်ရာသော
အကြောင်းသည်
ရှိ၏။ပ။
အနာဂါမိဖိုလ်ကို။ပ။
အရဟတ္တဖိုလ်ကို
မျက်မှောက်ပြုနိုင်ရာသော
အကြောင်းသည်
ရှိ၏။
ငါ့သျှင်သာရိပုတြာ
ရဟန္တာသည်
အဘယ်တရားတို့ကို
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းအပ်ပါကုန်သနည်းဟု
(လျှောက်၏)။
ငါ့သျှင်ကောဋ္ဌိက
ရဟန္တာသည်လည်း
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့ကို
မမြဲဟူ၍
ဆင်းရဲဟူ၍
ရောဂါ ဟူ၍
အနာဟူ၍
ငြောင့်ဟူ၍
ပင်ပန်းမှုဟူ၍
နာကျင်မှုဟူ၍
သူစိမ်းပြင်ပဟူ၍
အပျက်တရားဟူ၍
ဆိတ်သုဉ်းသော
တရားဟူ၍
အတ္တအနှစ်သာရ
မရှိဟူ၍
အသင့်အားဖြင့်
နှလုံးသွင်းအပ်ကုန်၏။
ငါ့သျှင်
ရဟန္တာအား
တစ်စုံတစ်ခုသော
ရဟန်းကိစ္စ
နောက်ထပ်ပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီ၊
ပြုအပ်ပြီးသောတရားကိုလည်း
ထပ်၍
ပွားများဖွယ်
မရှိတော့ပြီ၊
စင်စစ်သော်ကား
ဤတရားတို့ကို
ပွားများအပ်ကြိမ်ဖန်များစွာ
ပြုအပ်ကုန်သည်
ရှိသော်
မျက်မှောက်ဘဝ၌
ချမ်းသာစွာ
နေရခြင်းအကျိုးငှါလည်းကောင်း၊
သတိ,
သမ္ပဇဉ်အလို့ငှါလည်းကောင်း
ဖြစ်ကုန်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဧကာဒသမသုတ်။
------
၁၂-ကပ္ပသုတ်
၁၂၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
အသျှင်ကပ္ပသည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်၍
ဤစကားကို
လျှောက်၏-''အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သို့ သိသူ
အဘယ်သို့မြင်သူအား
ဤဝိညာဏ်ရှိသောကိုယ်၌လည်းကောင်း၊
အပြင်ပဖြစ်သော
နိမိတ်အားလုံးတို့၌လည်းကောင်းငါဟု
စွဲယူမှု
'ဒိဋ္ဌိ'၊
ငါ့ဥစ္စာဟု
တပ်မက်မှု'တဏှာ'၊
ထောင်လွှားမှု'မာနာနုသယ'တို့
မဖြစ်ပါကုန်သနည်း''ဟု
(လျှောက်၏)။
ကပ္ပ
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်
အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သော
ရုပ်အားလုံးကို
'' ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ၏
ကိုယ်'အတ္တ'
မဟုတ် ''ဟု
ဤသို့ဟုတ်
တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှု၏။
ဝေဒနာအားလုံးကို။ပ။
သညာအားလုံးကို။ပ။
သင်္ခါရအားလုံး
တို့ကို။
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သောအကြမ်း
အနုလည်း
ဖြစ်သော
အယုတ် အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သောဝိညာဏ်အားလုံးကို
'' ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊ ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်ငါ၏
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ် ''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော ပညာဖြင့်
ရှု၏။ ကပ္ပ
ဤသို့သိသူ
ဤသို့ မြင်သူအား
ဤ
ဝိညာဏ်ရှိသောကိုယ်၌လည်းကောင်း၊
အပြင်ပဖြစ်သောနိမိတ်အားလုံးတို့၌လည်းကောင်း
ငါဟု
စွဲယူမှု
'ဒိဋ္ဌိ'၊
ငါ့ဥစ္စာဟု တပ်မက်မှု
'တဏှာ'၊
ထောင်လွှားမှု
'မာနာနုသယ'တို့သည်
မဖြစ်ကုန်ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒွါဒသမသုတ်။
------
၁၃-ဒုတိယကပ္ပသုတ်
၁၂၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်သော
အသျှင်ကပ္ပသည်
မြတ်စွာဘုရားအား''အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သို့
သိသူ
အဘယ်သို့
မြင်သူအား
ဤဝိညာဏ်ရှိသောကိုယ်၌လည်းကောင်း၊
အပြင်ပဖြစ်သော
နိမိတ်အားလုံးတို့၌လည်းကောင်း
ငါဟု စွဲယူမှု
'ဒိဋ္ဌိ'၊
ငါ့ဥစ္စာဟု
တပ်မက်မှု
'တဏှာ'ထောင်လွှားမှု
'မာနာနုသယ'
ကင်း၍
မာန်အဖို့အစုကို
လွန်မြောက်သော
ငြိမ်သက်သော
(ကိလေသာ)
တို့မှလွတ်မြောက်သော
စိတ်
ဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
( ဤစကားကို
လျှောက်၏)။
ကပ္ပ
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော။ပ။
ရုပ်အားလုံးတို့ကို
'' ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ၏
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်''ဟု
ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာမှန်ကန်သော
ပညာဖြင့် မြင်သည်
ရှိသော်
မစွဲလမ်းမူ၍
(ကိလေသာမှ)
လွတ်မြောက်၏။
ဝေဒနာအားလုံးကို။
သညာအားလုံးကို။
သင်္ခါရအားလုံးတို့ကို
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်
အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သော
ဝိညာဏ်အားလုံးကို
'' ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ်
''ဟု ဤသို့ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
မြင်သည်ရှိသော်
မစွဲလမ်းမူ၍
(ကိလေသာမှ)
လွတ်မြောက်၏။
ကပ္ပ ဤသို့
သိသူ ဤသို့
မြင်သူအား
ဤဝိညာဏ်ရှိသော
ကိုယ်၌လည်းကောင်း၊
အပြင်ပဖြစ်သော
နိမိတ်အားလုံးတို့၌လည်းကောင်း
ငါဟုစွဲယူမှု
'ဒိဋ္ဌိ'၊
ငါ့ဥစ္စာဟု
တပ်မက်မှု
'တဏှာ'၊ ထောင်လွှားမှု
'မာနာနုသယ'
ကင်း၍
မာန်အဖို့အစုကိုလွန်မြောက်သော
ငြိမ်သက် သော
(ကိလေသာမှ)
လွတ်မြောက်သော
စိတ်သည်
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တေရသမသုတ်။
နှစ်ခုမြောက်
ဓမ္မကထိကဝဂ်
ပြီး၏။
------
(၁၃)
၃-အဝိဇ္ဇာဝဂ်
၁-သမုဒယဓမ္မသုတ်
၁၂၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
ရဟန်းတစ်ပါးသည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
တစ်ခုသောနေရာ၌
ထိုင်နေပြီးသော်
မြတ်စွာဘုရားအား
''အသျှင်ဘုရား
'အဝိဇ္ဇာ အဝိဇ္ဇာ'ဟု
ဆိုအပ်ပါ၏၊
အဘယ်သည်
အဝိဇ္ဇာပါနည်း၊
အဘယ်မျှဖြင့်
အဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ ဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
( ဤစကားကို
လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အကြားအမြင်
မရှိသော
ပုထုဇဉ်သည်
ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို
''ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ၊
ပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို
''ပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ၊
ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို''ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘော
ရှိသော
ရုပ်ဟု''ဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။
ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝေဒနာကို့''ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝေဒနာ''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ၊ ပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝေဒနာကို''ပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝေဒနာ''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ၊ ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသောဝေဒနာကို
''ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝေဒနာ''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။
ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသောသညာကို။ပ။
ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိကုန်သော
သင်္ခင်္ါရတို့ကို
''ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
သင်္ခါရတို့''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ၊
ပျက်ခြင်းသဘောရှိကုန်သော
သင်္ခါရတို့ကို
''ပျက်ခြင်းသဘောရှိသောသင်္ခါရတို့
''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ၊ ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘော
ရှိကုန်သော
သင်္ခါရတို့ကို''ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
သင်္ခါရတို့''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။ ဖြစ်
်ခြင်းသဘောရှိသောဝိညာဏ်ကို
''ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်
''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ၊
ပျက်ခြင်း
သဘောရှိသောဝိညာဏ်ကို
''ပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ် ''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ၊
ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို
''ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်
''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာမသိ။
ရဟန်း ဤသည်ကို
အဝိဇ္ဇာဟု
ဆိုအပ်၏၊
ဤမျှဖြင့်
အဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်၏။
ဤသို့
မိန့်တော်မူသည်ရှိသော်
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရားအား
''အသျှင်ဘုရား
'ဝိဇ္ဇာ
ဝိဇ္ဇာ'ဟုဆိုအပ်ပါ၏၊
အဘယ်သည်
ဝိဇ္ဇာပါနည်း၊
အဘယ်မျှဖြင့်
ဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ ဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
(လျှောက်၏)။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို''ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်
''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏၊
ပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို ''ပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်
''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏၊
ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို
''ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်
''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏။ ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝေဒနာကို
''ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝေဒနာ
''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏၊
ပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝေဒနာကို
''ပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝေဒနာ''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏၊
ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝေဒနာကို''ဖြစ်ခြင်း
ပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝေဒနာ''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏။
ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသောသညာကို။ပ။
ဖြစ်
ခြင်းသဘောရှိကုန်သော
သင်္ခါရတို့ကို
''ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
သင်္ခါရတို့''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏၊ ပျက်
ခြင်းသဘောရှိကုန်သော
သင်္ခါရတို့ကို
''ပျက်ခြင်းသဘောရှိသောသင်္ခါရတို့''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏၊ ဖြစ်
ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိကုန်သော
သင်္ခါရတို့ကို''ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
သင်္ခါရတို့''ဟုဟုတ်တိုင်း
မှန်စွာ သိ၏။
ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသောဝိညာဏ်ကို
''ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်တိုင်း
မှန်စွာ သိ၏၊
ပျက်ခြင်းသဘောရှိသောဝိညာဏ်ကို
''ပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်တိုင်း
မှန်စွာ သိ၏၊
ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို
''ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏၊ ရဟန်း
ဤသည်ကို
ဝိဇ္ဇာဟု
ဆိုအပ်၏၊
ဤမျှဖြင့်လည်း
ဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-ဒုတိယ
သမုဒယဓမ္မသုတ်
၁၂၇။
အခါတစ်ပါး၌
အသျှင်သာရိပုတြာနှင့်
အသျှင်မဟာကောဋ္ဌိကတို့သည်
ဗာရာဏသီပြည်
ဣသိပတန
မိဂဒါဝုန်တော၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူကုန်၏။
ထိုအခါ
အသျှင်မဟာကောဋ္ဌိကသည်ညချမ်းအခါ
တစ်ပါးတည်း
ကိန်းအောင်းရာမှ
ထ၍ ။ပ။
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေပြီးလျှင်အသျှင်သာရိပုတြာအား-
''ငါ့သျှင်
သာရိပုတြာ 'အဝိဇ္ဇာ
အဝိဇ္ဇာ'ဟု
ဆိုအပ်၏၊
အဘယ်သည်
အဝိဇ္ဇာမည်ပါသနည်း၊
အဘယ်မျှ
လောက်ဖြင့်လည်း
အဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
( ဤစကားကို့လျှောက်၏)။
ငါ့သျှင်
ဤလောက၌
အကြားအမြင်
မရှိသော
ပုထုဇဉ်သည်
ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို
''ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ၊
ပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို။ပ။
''ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။
ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝေဒနာကို။ပ။
ပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝေဒနာကို။ပ။
ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝေဒနာကို
''ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝေဒနာ''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။
ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
သညာကို။ပ။
ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိကုန်သော
သင်္ခါရတို့ကို။ပ။
ပျက်ခြင်းသဘောရှိကုန်သော
သင်္ခါရတို့ကို။ပ။
ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိကုန်သောသင်္ခါရတို့ကို
''ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
သင်္ခါရတို့''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။
ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို။ပ။
ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို
''ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသောဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။
ငါ့သျှင်
ဤသည်ကို အဝိဇ္ဇာဟု
ဆိုအပ်၏၊
ဤမျှဖြင့်လည်းအဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-တတိယ
သမုဒယဓမ္မသုတ်
၁၂၈။
အခါတစ်ပါး၌
အသျှင်သာရိပုတြာနှင့်
အသျှင်မဟာကောဋ္ဌိကတို့သည်
ဗာရာဏသီပြည်
ဣသိပတန
မိဂဒါဝုန်တော၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူကုန်၏။ပ။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေသောအသျှင်မဟာ
ကောဋ္ဌိကသည်
အသျှင်သာရိပုတြရာအား
''ငါ့သျှင်သာရိပုတြာ
'ဝိဇ္ဇာ ဝိဇ္ဇာ
'ဟု ဆိုအပ်၏၊
အဘယ်သည်
ဝိဇ္ဇာ
မည်ပါသနည်း၊
အဘယ်မျှလောက်ဖြင့်လည်း
ဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
(လျှောက်၏)။
ငါ့သျှင်
ဤလောက၌
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို''ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏၊
ပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို။ပ။
ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို
''ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏။ ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝေဒနာကို။ပ။
ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝေဒနာကို။ပ။
ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသော
သညာကို။ပ။
ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိကုန်သော
သင်္ခါရတို့ကို။
ပျက်ခြင်းသဘောရှိကုန်သော
သင်္ခါရတို့ကို။
ဖြစ်
ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိကုန်သော
သင်္ခါရတို့ကို''ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
သင်္ခါရတို့''ဟုဟုတ်တိုင်း
မှန်စွာ သိ၏။
ဖြစ်ခြင်းသဘောရှိသောဝိညာဏ်ကို။
ပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို။
ဖြစ်ခြင်း
ပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို''ဖြစ်ခြင်းပျက်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏။
ငါ့သျှင် ဤသည်ကို
ဝိဇ္ဇာဟုဆိုအပ်၏၊
ဤမျှဖြင့်လည်း
ဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော် မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-အဿာဒသုတ်
၁၂၉။
ဗာရာဏသီပြည်
ဣသိပတန
မိဂဒါဝုန်တော၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူကုန်၏။ပ။
တစ်ခုသောနေရာ၌
ထိုင်နေသော
အသျှင်မဟာကောဋ္ဌိကသည်
အသျှင်သာရိပုတြာအား-
''ငါ့သျှင်သာရိပုတြာ
'အဝိဇ္ဇာအဝိဇ္ဇာ'ဟု
ဆိုအပ်၏၊
အဘယ်သည်
အဝိဇ္ဇာမည်ပါသနည်း၊
အဘယ်မျှလောက်ဖြင့်လည်း
အဝိဇ္ဇာသို့ရောက်သူ
ဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
(လျှောက်၏)။
ငါ့သျှင်
ဤလောက၌
အကြားအမြင်
မရှိသော ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်၏
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။ ဝေဒနာ၏။ သညာ၏။
သင်္ခါရတို့၏။
ဝိညာဏ်၏
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။
ငါ့သျှင်
ဤသည်ကို
အဝိဇ္ဇာဟု ဆိုအပ်၏၊
ဤမျှဖြင့်လည်း
အဝိဇ္ဇာသို့ရောက်သူ
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-ဒုတိယ
အဿာဒသုတ်
၁၃၀။
ဗာရာဏသီပြည်
ဣသိပတန
မိဂဒါဝုန်တော၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူကုန်၏။ပ။
''ငါ့သျှင်သာရိပုတြာ
'ဝိဇ္ဇာ
ဝိဇ္ဇာ'ဟု
ဆိုအပ်၏၊
အဘယ်သည်
ဝိဇ္ဇာ
မည်ပါသနည်း၊
အဘယ်မျှလောက်ဖြင့်လည်းဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
(လျှောက်၏)။
ငါ့သျှင်
ဤလောက၌
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်၏
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏၊ ဝေဒနာ၏။
သညာ၏။
သင်္ခါရတို့၏။
ဝိညာဏ်၏
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏။ ငါ့သျှင်
ဤသည်ကို
ဝိဇ္ဇာဟု
ဆိုအပ်၏၊
ဤမျှဖြင့်လည်းဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-သမုဒယသုတ်
၁၃၁။
ဗာရာဏသီပြည်
ဣသိပတန
မိဂဒါဝုန်တော၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူကုန်၏။ပ။
''ငါ့သျှင်သာရိပုတြာ
'အဝိဇ္ဇာ
အဝိဇ္ဇာ 'ဟု
ဆိုအပ်၏၊
အဘယ်သည်
အဝိဇ္ဇာ
မည်ပါသနည်း၊
အဘယ်မျှလောက်ဖြင့်လည်း
အဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
( ဤစကားကို
လျှောက်၏)။
ငါ့သျှင်
ဤလောက၌ အကြားအမြင်
မရှိသော
ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်၏ ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ၊ ဝေဒနာ၏။
သညာ၏။
သင်္ခါရတို့၏။
ဝိညာဏ်၏
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။
ငါ့သျှင် ဤသည်ကို
အဝိဇ္ဇာဟု
ဆိုအပ်၏၊
ဤမျှဖြင့်လည်းအဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-ဒုတိယ
သမုဒယသုတ်
၁၃၂။
ဗာရာဏသီပြည်
ဣသိပတန မိဂဒါဝုန်တော၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူကုန်၏။ပ။
တစ်ခုသောနေရာ၌
ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်မဟာကောဋ္ဌိကသည်
အသျှင်သာရိပုတြာအား
''ငါ့သျှင်သာရိပုတြာ
'ဝိဇ္ဇာဝိဇ္ဇာ'ဟု
ဆိုအပ်၏၊
အဘယ်သည်
ဝိဇ္ဇာ
မည်ပါသနည်း၊
အဘယ်မျှလောက်ဖြင့်လည်း
ဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
(လျှောက်၏)။
ငါ့သျှင်
ဤလောက၌
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်၏
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏။ ဝေဒနာ၏။
သညာ၏။
သင်္ခါရတို့၏။
ဝိညာဏ်၏
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏။
ငါ့သျှင်
ဤသည်ကို
ဝိဇ္ဇာဟု
ဆိုအပ်၏၊
ဤမျှဖြင့်လည်း
ဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-ကောဋ္ဌိကသုတ်
၁၃၃။
ဗာရာဏသီပြည်
ဣသိပတန
မိဂဒါဝုန်တော၌
(သီတင်းသုံး) နေတော်မူကုန်၏၊
ထိုအခါအသျှင်သာရိပုတြာသည်
ညချမ်းအခါ။ပ။
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်သာရိပုတြာသည်အသျှင်မဟာကောဋ္ဌိကအား-''ငါ့သျှင်ကောဋ္ဌိက
'အဝိဇ္ဇာ အဝိဇ္ဇာ'ဟု
ဆိုအပ်၏၊
အဘယ်သည်
အဝိဇ္ဇာမည်
ပါသနည်း၊
အဘယ်မျှလောက်ဖြင့်လည်း
အဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
(လျှောက်၏)။
ငါ့သျှင်
ဤလောက၌
အကြားအမြင်
မရှိသော ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်၏
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။ ဝေဒနာ၏။ သညာ၏။
သင်္ခါရတို့၏။
ဝိညာဏ်၏
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။ ငါ့သျှင်
ဤသည်ကို
အဝိဇ္ဇာဟု
ဆိုအပ်၏၊
ဤမျှဖြင့်လည်း
အဝိဇ္ဇာသို့ရောက်သူ
ဖြစ်၏။
ဤသို့
ဆိုသည်ရှိသော်
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
အသျှင်မဟာကောဋ္ဌိကအား-''ငါ့သျှင်ကောဋ္ဌိက
ဝိဇ္ဇာဝိဇ္ဇာဟု
ဆိုအပ်၏။
ငါ့သျှင်
ဝိဇ္ဇာဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
အဘယ်မျှဖြင့်လည်း
ဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
(မိန့်ဆို၏)။
ငါ့သျှင်
ဤလောက၌
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်၏
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏။ ဝေဒနာ၏။
သညာ၏။
သင်္ခါရတို့၏။
ဝိညာဏ်၏
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏။ ငါ့သျှင်
ဤသည်ကို
ဝိဇ္ဇာဟု
ဆိုအပ်၏၊
ဤမျှဖြင့်လည်းဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-ဒုတိယ
ကောဋ္ဌိကသုတ်
၁၃၄။
ဗာရာဏသီပြည်
ဣသိပတန
မိဂဒါဝုန်တော၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူကုန်၏။ပ။
''ငါ့သျှင်ကောဋ္ဌိက
'အဝိဇ္ဇာ
အဝိဇ္ဇာ 'ဟု
ဆိုအပ်၏၊
အဘယ်သည်
အဝိဇ္ဇာ
မည်ပါသနည်း၊
အဘယ်မျှလောက်ဖြင့်လည်း
အဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
(လျှောက်၏)။
ငါ့သျှင်
ဤလောက၌
အကြားအမြင်
မရှိသော ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်၏
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။ ဝေဒနာ၏။
သညာ၏။ သင်္ခါရတို့၏။
ဝိညာဏ်၏
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိ။
ငါ့သျှင်
ဤသည်ကို
အဝိဇ္ဇာဟု
ဆိုအပ်၏၊
ဤမျှဖြင့်လည်း
အဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်၏။
ဤသို့
ဆိုသည်ရှိသော်
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
အသျှင်မဟာကောဋ္ဌိကအား
''ငါ့သျှင်ကောဋ္ဌိက
'ဝိဇ္ဇာဝိဇ္ဇာ
'ဟု ဆိုအပ်၏၊
အဘယ်သည် ဝိဇ္ဇာ
မည်ပါသနည်း၊
အဘယ်မျှလောက်ဖြင့်လည်း
ဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
( ဤစကားကို
လျှောက်၏)။
ငါ့သျှင်
ဤလောက၌
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်၏
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကို့လည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏။ ဝေဒနာ၏။
သညာ၏။
သင်္ခါရတို့၏။
ဝိညာဏ်၏ ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိ၏။
ငါ့သျှင် ဤသည်ကို
ဝိဇ္ဇာဟု
ဆိုအပ်၏၊ ဤမျှဖြင့်လည်း
ဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-တတိယ
ကောဋ္ဌိကသုတ်
၁၃၅။
ထို
(ဗာရာဏသီပြည်)
ပင်လျှင်
နိဒါန်းတည်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
အသျှင်ကောဋ္ဌိကအား-
''ငါ့သျှင်ကောဋ္ဌိက
'အဝိဇ္ဇာ
အဝိဇ္ဇာ'ဟု
ဆိုအပ်၏၊ အဘယ်သည်
အဝိဇ္ဇာ
မည်ပါသနည်း၊
အဘယ်မျှလောက်ဖြင့်လည်း
အဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
( ဤစကားကို
လျှောက်၏)။
ငါ့သျှင်
ဤလောက၌
အကြားအမြင်
မရှိသော ပုထုဇဉ်သည်
ရုပ်ကို မသိ၊
ရုပ်ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကို
မသိ၊
ရုပ်ချုပ်ရာကို
မသိ၊
ရုပ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
မသိ။ ဝေဒနာကို
မသိ။ သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
မသိ၊
ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကို
မသိ၊
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာကို
မသိ၊
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
မသိ။ ငါ့သျှင်
ဤသည်ကို
အဝိဇ္ဇာဟု
ဆိုအပ်၏၊
ဤမျှဖြင့်လည်းအဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်၏။
ဤသို့
ဆိုသည်ရှိသော်
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
အသျှင်မဟာကောဋ္ဌိကအား-
''ငါ့သျှင် ကောဋ္ဌိက'
ဝိဇ္ဇာ
ဝိဇ္ဇာ 'ဟု
ဆိုအပ်၏၊
အဘယ်သည်
ဝိဇ္ဇာ
မည်ပါသနည်း၊
အဘယ်မျှလောက်ဖြင့်လည်း
ဝိဇ္ဇာသို့ရောက်သူ
ဖြစ်ပါသနည်း''ဟု
ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ငါ့သျှင်
ဤလောက၌ အကြားအမြင်ရှိသောအရိယာတပည့်သည်
ရုပ်ကို သိ၏၊ ရုပ်ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကို
သိ၏၊
ရုပ်ချုပ်ရာကို
သိ၏၊
ရုပ်ချုပ်ရာ
(နိဗ္ဗာန်)
သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကို
သိ၏။
ဝေဒနာကို
သိ၏။ သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
သိ၏၊
ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်ကြောင်းကို
သိ၏၊
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာကို
သိ၏၊ ဝိညာဏ်ချုပ်ရာသို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်ကိုသိ၏။
ငါ့သျှင်
ဤသို့
သိခြင်းကို
ဝိဇ္ဇာဟု
ဆိုအပ်၏၊
ဤမျှဖြင့်လည်း
ဝိဇ္ဇာသို့
ရောက်သူ
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
သုံးခုမြောက်
အဝိဇ္ဇာဝဂ်
ပြီး၏။
------
(၁၄)
၄-ကုက္ကုဠဝဂ်
၁-ကုက္ကုဠသုတ်
၁၃၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရုပ်သည်
ပြာပူနှင့်
တူ၏၊
ဝေဒနာသည်
ပြာပူနှင့်
တူ၏၊ သညာသည်
ပြာပူနှင့်တူ၏၊
သင်္ခါရတို့သည်
ပြာပူနှင့်
တူကုန်၏၊
ဝိညာဏ်သည် ပြာပူှနှင့်
တူ၏၊
ရဟန်းတို့
ဤသို့ မြင်သောအကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝေဒနာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
သညာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
သင်္ခါရတို့၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝိညာဏ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏။
ငြီးငွေ့သော်
စွဲမက်မှုကင်း၏၊
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်
(ကိလေသာ) မှ
လွတ်မြာက်၏၊
(ကိလေသာမှ)
လွတ်မြောက်သော်''လွတ်မြောက်ပြီ''ဟု
အသိဉာဏ်သည်
ဖြစ်၏။
''ပဋိသန္ဓေနေမှု
ကုန်ပြီ၊
အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးပြီးပြီ၊
ပြုဖွယ် (မဂ်)
ကိစ္စကို
ပြုပြီးပြီ၊
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီ''ဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-အနိစ္စသုတ်
၁၃၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
သင်တို့သည်
မမြဲသော
တရား၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို ပယ်ရမည်။
ရဟန်းတို့
အဘယ်သည်
မမြဲသနည်း၊
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည်
မမြဲ၊
သင်တို့သည်
ထိုရုပ်၌ လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'
ကိုပယ်ရမည်။
ဝေဒနာသည် မမြဲ။ပ။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မမြဲ၊ သင်တို့သည်
ထိုဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို
ပယ်ရမည်။
ရဟန်းတို့
သင်တို့သည်
မမြဲသော
တရား၌
လိုချင်မှု'ဆန္ဒ'ကိုပယ်ရမည်ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-ဒုတိယ
အနိစ္စသုတ်
၁၃၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
သင်တို့သည်
မမြဲသော
တရား၌
စွဲမက်မှု
'ရာဂ'ကို
ပယ်ရမည်။
ရဟန်းတို့
အဘယ်သည်
မမြဲသနည်း၊
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည်
မမြဲ၊
သင်တို့သည်
ထိုရုပ်၌
စွဲမက်မှု 'ရာဂ'ကိုပယ်ရမည်။
ဝေဒနာသည်
မမြဲ။
သညာသည်။ သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မမြဲ၊
သင်တို့သည်
ထိုဝိညာဏ်၌
စွဲမက်မှု
'ရာဂ'ကို
ပယ်ရမည်။ ရဟန်းတို့
သင်တို့သည်
မမြဲသော
တရား၌
စွဲမက်မှု'ရာဂ'ကိုပယ်ရမည်ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-တတိယ
အနိစ္စသုတ်
၁၃၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
သင်တို့သည်
မမြဲသော
တရား၌
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကိုပယ်ရမည်။
ရဟန်းတို့
အဘယ်သည်
မမြဲသနည်း၊
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည်
မမြဲ၊
သင်တို့သည် ထိုရုပ်၌
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
ပယ်ရမည်။
ဝေဒနာသည်
မမြဲ။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်မမြဲ၊
သင်တို့သည်
ထိုဝိညာဏ်၌
လိုချင်စွဲမက်မှု''ဆန္ဒရာဂ''ကို
ပယ်ရမည်။
ရဟန်းတို့
သင်တို့သည်
မမြဲသော တရား၌
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
ပယ်ရမည်ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-ဒုက္ခသုတ်
၁၄၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဆင်းရဲသော
ဒုက္ခတရား၌
သင်တို့သည်
လိုချင်မှု'ဆန္ဒ'ကို
ပယ်ရမည်။ပ။
ရဟန်းတို့
သင်တို့သည်
ဆင်းရဲသော
ဒုက္ခတရား၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို ပယ်ရမည်ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-ဒုတိယ
ဒုက္ခသုတ်
၁၄၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဆင်းရဲသော
ဒုက္ခတရား၌
သင်တို့သည်
စွဲမက်မှု
'ရာဂ'ကို ပယ်ရမည်။ပ။
ရဟန်းတို့
သင်တို့သည်
ဆင်းရဲသော ဒုက္ခတရား၌
စွဲမက်မှု
'ရာဂ'ကို
ပယ်ရမည်ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-တတိယ
ဒုက္ခသုတ်
၁၄၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဆင်းရဲသော
ဒုက္ခတရား၌
သင်တို့သည်
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
ပယ်ရမည်။ပ။
ရဟန်းတို့
သင်တို့သည်
ဆင်းရဲသော
ဒုက္ခတရား၌
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'
ကိုပယ်ရမည်ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-အနတ္တသုတ်
၁၄၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
သင်တို့သည်
ကိုယ်'အတ္တ'
မဟုတ်သော
တရား၌ လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကိုပယ်ရမည်။
ရဟန်းတို့
အဘယ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သနည်း၊
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ'မဟုတ်၊
သင်တို့သည်
ထိုရုပ်၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို
ပယ်ရမည်။
ဝေဒနာသည်ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ်၊
သင်တို့သည် ထိုဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှု'ဆန္ဒ'ကို
ပယ်ရမည်။
ရဟန်းတို့ သင်တို့သည်ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သော
တရား၌ လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကိုပယ်ရမည်ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-ဒုတိယ
အနတ္တသုတ်
၁၄၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
သင်တို့သည်
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်သော
တရား၌
စွဲမက်မှု 'ရာဂ'ကိုပယ်ရမည်။
ရဟန်းတို့
အဘယ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သနည်း၊
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ'မဟုတ်၊
သင်တို့သည်
ထိုရုပ်၌
စွဲမက်မှု'ရာဂ'ကို
ပယ်ရမည်။
ဝေဒနာသည်ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ်။
သညာသည်။ သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ်၊
သင်တို့သည်
ထိုဝိညာဏ်၌
စွဲမက်မှု'ရာဂ'ကို
ပယ်ရမည်။ ရဟန်းတို့
သင်တို့သည်ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သော တရား၌
စွဲမက်မှု'ရာဂ'ကိုပယ်ရမည်ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-တတိယ
အနတ္တသုတ်
၁၄၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
သင်တို့သည်
ကိုယ်'အတ္တ'
မဟုတ်သော
တရား၌
လိုချင်စွဲမက်မှု'ဆန္ဒရာဂ'ကို
ပယ်ရမည်။
ရဟန်းတို့ အဘယ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သနည်း၊
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ်၊
သင်တို့သည်
ထိုရုပ်၌
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒ ရာဂ'ကို
ပယ်ရမည်။
ဝေဒနာသည်ကိုယ်'အတ္တ'
မဟုတ်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်ကိုယ်'အတ္တ'
မဟုတ်၊
သင်တို့သည်
ထိုဝိညာဏ်၌
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ' ကို
ပယ်ရမည်။ ရဟန်းတို့
သင်တို့သည်ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သောတရား၌
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
ပယ်ရမည်ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
------
၁၁-နိဗ္ဗိဒါ
ဗဟုလသုတ်
၁၄၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ယုံကြည်၍
ရဟန်းပြုသော
အမျိုးကောင်းသားအား
ဤတရားအစဉ်သည်
ဖြစ်၏၊ ရုပ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းများသည်
ဖြစ်၍ နေရာ၏။
ဝေဒနာ၌ ။ သညာ၌
။
သင်္ခါရတို့၌
။ ဝိညာဏ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းများသည်
ဖြစ်၍ နေရာ၏။
ရုပ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းများသည်
ဖြစ်၍ နေလျှင်။
ဝေဒနာ၌ ။ သညာ၌
။
သင်္ခါရတို့၌
။ ဝိညာဏ်၌
ငြီးငွေ့ခြင်းများသည်
ဖြစ်၍ နေလျှင်
ရုပ်ကို
ပိုင်းခြားသိ၏။
ဝေဒနာကို။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
ပိုင်းခြားသိ၏။
ထိုသူသည် ရုပ်ကို
ပိုင်းခြားသိလျှင်။
ဝေဒနာကို ပိုင်းခြားသိလျှင်။
သညာကို
ပိုင်းခြားသိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ကို
ပိုင်းခြားသိလျှင်။
ဝိညာဏ်ကို့ပိုင်းခြားသိလျှင်
ထိုသူသည် ရုပ်မှ
လွတ်၏၊
ဝေဒနာမှ
လွတ်၏၊ သညာမှ
လွတ်၏၊ သင်္ခါရတို့မှလွတ်၏၊
ဝိညာဏ်မှ
လွတ်၏၊
''ပဋိသန္ဓေနေမှု
အိုမှု သေမှု
စိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှုကိုယ်ဆင်းရဲမှုစိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှု
တို့မှ
လွတ်၏၊
ဆင်းရဲအပေါင်းမှ
လွတ်၏''ဟု ငါ
ဆို၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဧကာဒသမသုတ်။
------
၁၂-အနိစ္စာနုပဿီသုတ်
၁၄၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ယုံကြည်၍
ရဟန်းပြုသာ
အမျိုးကောင်းသားအား
ဤတရားအစဉ်သည်
ဖြစ်၏၊ ရုပ်၌
မမြဲဟု
အစဉ်ရှု၍
နေရာ၏။
ဝေဒနာ၌ ။ သညာ၌
။
သင်္ခါရတို့၌
။ ဝိညာဏ်၌ မမြဲဟု
အစဉ်ရှု၍
နေရာ၏။ပ။
ဆင်းရဲအပေါင်းမှ
လွတ်၏ဟု ငါ
ဆို၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒွါဒသမသုတ်။
------
၁၃-ဒုက္ခာနုပဿီသုတ်
၁၄၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ယုံကြည်၍
ရဟန်းပြုသော
အမျိုးကောင်းသားအား
ဤတရားအစဉ်သည်
ဖြစ်၏၊ ရုပ်၌
ဆင်းရဲ၏ဟု
အစဉ်ရှု၍
နေရာ၏။
ဝေဒနာ၌ ။ သညာ၌
။ သင်္ခါရတို့၌
။ ဝိညာဏ်၌
ဆင်းရဲ၏ဟု
အစဉ်ရှု၍ နေရာ၏။ပ။
ဆင်းရဲအပေါင်းမှ
လွတ်၏ဟု ငါ
ဆို၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တေရသမသုတ်။
------
၁၄-အနတ္တာနုပဿီသုတ်
၁၄၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ယုံကြည်၍ ရဟန်းပြုသာ
အမျိုးကောင်းသားအား
ဤတရားအစဉ်သည်
ဖြစ်၏၊ ရုပ်၌
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်ဟု
အစဉ်ရှု၍
နေရာ၏။
ဝေဒနာ၌ ။ သညာ၌
။
သင်္ခါရတို့၌
။ ဝိညာဏ်၌
ကိုယ်'အတ္တ'
မဟုတ်ဟု
အစဉ်ရှု၍
နေရာ၏။ ရုပ်၌
ကိုယ်'အတ္တ'
မဟုတ်ဟုအစဉ်ရှု၍
နေလျှင်။
ဝေဒနာ၌ ။ သညာ၌
။
သင်္ခါရတို့၌
။ ဝိညာဏ်၌
ကိုယ်'အတ္တ' မဟုတ်ဟု
အစဉ်ရှု၍
နေလျှင်
ရုပ်ကို
ပိုင်းခြား
သိ၏၊
ဝေဒနာကို။ပ။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
ပိုင်းခြားသိ၏၊
ထိုသူသည်
ရုပ်ကို
ပိုင်းခြား
သိလျှင်။
ဝေဒနာကို ပိုင်းခြားသိလျှင်။
သညာကို
ပိုင်းခြားသိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ကို
ပိုင်းခြားသိလျှင်။
ဝိညာဏ်ကို
ပိုင်းခြားသိလျှင်
ရုပ်မှ
လွတ်၏၊
ဝေဒနာမှ
လွတ်၏၊ သညာမှ
လွတ်၏၊
သင်္ခါရတို့မှ
လွတ်၏၊ ဝိညာဏ်မှ
လွတ်၏။
''ပဋိသန္ဓေနေမှု
အိုမှု
သေမှုစိုးရိမ်မှု
ငိုကြွေးမှု
ကိုယ်ဆင်းရဲမှု
စိတ်ဆင်းရဲမှု
ပြင်းစွာ
ပင်ပန်းမှုတို့မှ
လွတ်၏။
ဆင်းရဲအပေါင်းမှလွတ်၏
''ဟု ငါ ဆို၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စုဒ္ဒသမသုတ်။
လေးခုမြောက်
ကုက္ကုဠဝဂ်
ပြီး၏။
------
(၁၅)
၅-ဒိဋ္ဌိဝဂ်
၁-အဇ္ဈတ္တသုတ်
၁၅၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
မိမိသန္တာန်၌
ချမ်းသာဆင်းရဲ
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာအရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို စွဲ၍
မိမိသန္တာန်၌
ချမ်းသာဆင်းရဲ
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။ပ။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့
ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
စွဲ၍
မိမိသန္တာန်၌
ချမ်းသာ့ဆင်းရဲ
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကြသနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲလော၊
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသောဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို အစွဲ
မပြုလျှင်
မိမိသန္တာန်၌
ချမ်းသာဆင်းရဲသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသေးသလော။
မဖြစ်နိုင်ပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။ပ။
သညာသည်။ သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ဝိညာဏ်သည်
ချမ်းသာလော၊
ဆင်းရဲလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲမပြုလျှင်
မိမိသန္တာန်၌
ချမ်းသာဆင်းရဲသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသေးသလော။
မဖြစ်နိုင်ပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဤသို့မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-ဧတံ
မမသုတ်
၁၅၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
'' ဤကား
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊ ဤကား
ငါ ဖြစ်၏၊
ဤကား ငါ၏
ကိုယ်
'အတ္တ'တည်း''ဟု
ရှုသနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတော်တို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာအရင်းခံရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
။ပ။ ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
'' ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊ ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ ကိုယ်
'အတ္တ'တည်း''ဟု
ရှု၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။ပ။
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို ''
ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည် ငါဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ'တည်း''ဟု
ရှုရာသလော။
မရှုရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည် မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။ပ။
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို အစွဲ
မပြုလျှင် '' ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည် ငါ
ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ'တည်း''ဟု ရှုရာသလော။
မရှုရာပါအသျှင်ဘုရား။
ဤသို့ မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-သော
အတ္တာသုတ်
၁၅၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''ထိုအတ္တသည်
ထိုလောကသည်
ထိုငါသည်
တမလွန်ဘဝ၌
မြဲသည်
ခိုင်ခံ့သည်တည်တံ့သည်
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသည်
ဖြစ်ရအံ့''ဟု
ဤသို့သော အယူ
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည် မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍ ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''ထိုအတ္တသည်
ထိုလောကသည်
ထိုငါသည်
တမလွန်ဘဝ၌
မြဲသည် ခိုင်ခံ့သည်
တည်တံ့သည်
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသည်
ဖြစ်ရအံ့''ဟု
ဤသို့သောအယူ
ဖြစ်ပေါ်၏။
ဝေဒနာ။ သညာ။
သင်္ခါရ။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍ ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''ထိုအတ္တသည်
ထိုလောကသည်
ထိုငါသည်
တမလွန်ဘဝ၌
မြဲသည် ခိုင်ခံ့သည်တည်တံ့သည်
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသည်
ဖြစ်ရအံ့''ဟု
ဤသို့သော အယူ
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊ မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော ရုပ်သည်
ဆင်းရဲလော၊
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါ အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသောဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို အစွဲ
မပြုလျှင်
''ထိုအတ္တသည်
ထိုလောကသည်
ထိုငါသည်
တမလွန်ဘဝ၌
မြဲသည်
ခိုင်ခံ့သည်
တည်တံ့သည်
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသည် ဖြစ်ရအံ့''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည် မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ဝိညာဏ်သည်ချမ်းသာလော၊
ဆင်းရဲလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲ
မပြုလျှင်
''ထိုအတ္တသည် ထိုလောကသည်
ထိုငါသည်
တမလွန်ဘဝ၌
မြဲသည်ခိုင်ခံ့သည်
တည်တံ့သည်
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသည်
ဖြစ်ရအံ့''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည် ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဤသို့
မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှာ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-နော
စ မေ သိယာသုတ်
၁၅၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''ငါ
မဖြစ်ခဲ့မူ
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်ရာ၊
ငါသည်
မဖြစ်တော့ဆိုလျှင်
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်လတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သော အယူ
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတော်တို့သည်မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့ ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို အမှားနှလုံးသွင်း၍
''ငါ
မဖြစ်ခဲ့လျှင်
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်ရာ၊
ငါသည်
မဖြစ်တော့ဆိုလျှင်
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်လတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သော အယူ
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကိုအစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''ငါ
မဖြစ်ခဲ့မူ
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်ရာ၊
ငါသည်
မဖြစ်တော့ဆိုလျှင်ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်တော့လတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သော အယူ
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲလော၊
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသောဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''ငါ
မဖြစ်ခဲ့မူ
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်ရာ၊
ငါသည် မဖြစ်တော့ဆိုလျှင်
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်တော့လတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သော အယူ
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော ဝိညာဏ်သည်
ချမ်းသာလော၊
ဆင်းရဲလော။
ဆင်းရဲပါအသျှင်
ဘုရား။
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''ငါမဖြစ်ခဲ့လျှင်
ငါ့ဥစ္စာဟု
မဖြစ်ရာ၊
ငါသည်
မဖြစ်တော့ဆိုလျှင်
ငါ့ဥစ္စာဟု
မဖြစ်တော့လတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သောအယူ
ဖြစ်
နိုင်ရာသေးသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဤသို့
မြင်သော။ပ။ ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါတစ်ပါးသော
ပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိသုတ်
၁၅၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
မှားသော
အယူသည် ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတော်တို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍ ရုပ်ကို့အမှားနှလုံးသွင်း၍
မှားသော အယူသည်
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့
ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
မှားသော
အယူသည် ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ရုပ်ကို။ပ။
အစွဲ မပြုလျှင်
မှားသော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ပါအသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ဝိညာဏ်သည်
ချမ်းသာလော၊
ဆင်းရဲလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲ
မပြုလျှင်
မှားသော
အယူသည်ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဤသို့
မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-သက္ကာယဒိဋ္ဌိသုတ်
၁၅၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရား
ကိုအမှားနှလုံးသွင်း၍
ထင်ရှားရှိသော
ခန္ဓာကိုယ်၌
မှားသောအယူ'သက္ကာယဒိဋ္ဌိ'သည်
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတော်တို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
ထင်ရှားရှိသော
ခန္ဓာကိုယ်၌
မှားသော
အယူသည်ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍ ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
ထင်ရှားရှိသော
ခန္ဓာကိုယ်၌
မှားသော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကြသနည်း။
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ရုပ်သည်။ပ။
ရုပ်ကို အစွဲ
မပြုလျှင်
ထင်ရှားရှိသော
ခန္ဓာကိုယ်၌
မှားသောအယူသည်
ဖြစ်ပေါ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်ပေါ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော။ပ။
ထိုဝိညာဏ်ကိုအစွဲမပြုလျှင်
ထင်ရှားရှိသော
ခန္ဓာကိုယ်၌
မှားသော
အယူသည်
ဖြစ်ပေါ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်ပေါ်နိုင်ရာပါအသျှင်ဘုရား။
ဤသို့
မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-အတ္တာနုဒိဋ္ဌိသုတ်
၁၅၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရား
ကိုအမှားနှလုံးသွင်း၍
အတ္တဟု
စွဲလမ်းသော
အယူ 'အတ္တာနုဒိဋ္ဌိ'သည်
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတော်တို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို အမှားနှလုံးသွင်း၍
အတ္တဟု
စွဲလမ်းသော
အယူသည် ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။
သညာ
ရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို အမှားနှလုံးသွင်း၍
အတ္တဟု
စွဲလမ်းသော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကြသနည်း။
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ရုပ်သည်။ပ။
ထိုရုပ်ကို
အစွဲ
မပြုလျှင်
အတ္တဟု
စွဲလမ်းသော အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော။ပ။
ထိုဝိညာဏ်ကို
အစွဲ မပြုလျှင်
အတ္တဟု့စွဲလမ်းသော
အယူသည်
ဖြစ်ပေါ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်ပေါ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဤသို့
မြင်သော။ပ။ ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-အဘိနိဝေသသုတ်
၁၅၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရား
ကိုအမှားနှလုံးသွင်း၍
နှောင်ဖွဲ့ကြောင်း
အမှားနှလုံးသွင်းကြောင်း
အနှောင်အဖွဲ့တို့
ဖြစ်ပေါ်ကုန်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို အမှားနှလုံးသွင်း၍
နှောင်ဖွဲ့ကြောင်း
အမှားနှလုံးသွင်းကြောင်းအနှောင်
အဖွဲ့တို့
ဖြစ်ပေါ်ကုန်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
နှောင်ဖွဲ့ကြောင်း
အမှားနှလုံးသွင်းကြောင်းအနှောင်အဖွဲ့တို့
ဖြစ်ပေါ်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကြသနည်း။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော။ပ။
ထိုဝိညာဏ်ကို
အစွဲ မပြုလျှင်
နှောင်ဖွဲ့ကြောင်း
အမှားနှလုံးသွင်း
ကြောင်းအနှောင်အဖွဲ့တို့
ဖြစ်ပေါ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်ပေါ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဤသို့
မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-ဒုတိယ
အဘိနိဝေသသုတ်
၁၅၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရား
ကိုအမှားနှလုံးသွင်း၍
နှောင်ဖွဲ့ကြောင်း
အမှားနှလုံးသွင်းကြောင်း
ပိတ်ပင်တားမြစ်ကြောင်း
တရားတို့ဖြစ်ပေါ်ကုန်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
နှောင်ဖွဲ့ကြောင်း
အမှားနှလုံးသွင်းကြောင်း
ပိတ်ပင်တားမြစ်ကြောင်း
တရားတို့
ဖြစ်ပေါ်ကုန်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
နှောင်ဖွဲ့ကြောင်းအမှားနှလုံးသွင်းကြောင်း
ပိတ်ပင်တားမြစ်ကြောင်း
တရားတို့
ဖြစ်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကြသနည်း။
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော။ပ။
ထိုဝိညာဏ်ကို
အစွဲမပြုလျှင်
နှောင်ဖွဲ့ကြောင်း
အမှားနှလုံးသွင်းကြောင်းပိတ်ပင်
တားမြစ်ကြောင်းတရားတို့
ဖြစ်ပေါ်နိုင်ကုန်သလော။
မဖြစ်ပေါ်နိုင်ကုန်ပါ
အသျှင်ဘုရား။ပ။
ဤသို့မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-အာနန္ဒသုတ်
၁၅၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
အသျှင်အာနန္ဒာသည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏ -
''အသျှင်ဘုရား
တောင်းပန်ပါ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်တပည့်တော်
အား
အကျဉ်းအားဖြင့်
တရားဟောတော်မူပါလော့၊
တပည့်တော်သည်
မြတ်စွာဘုရား၏ယင်းတရားတော်ကို
နာရ၍
တစ်ယောက်တည်း
ကိန်းအောင်းပြီးလျှင်
မမေ့မလျော့
ပြင်းစွာလုံ့လပြုလျက်
နိဗ္ဗာန်သို့
စေလွှတ်အပ်သော
စိတ်ရှိသည်
ဖြစ်၍
နေလိုပါ၏ ''ဟု
(လျှောက်၏)။
အာနန္ဒာ
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်သနည်း။
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲလော၊
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသောဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို ''
ဤရုပ်သည် ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည် ငါ
ဖြစ်၏၊ ဤရုပ်သည်
ငါ၏ကိုယ်'အတ္တ'တည်း
''ဟု
ရှုခြင်းငှါ
သင့်လျော်ပါမည်လော။
မသင့်လျော်ပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲလော၊
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသောဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို ''
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ ဖြစ်၏၊ ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ' တည်း ''ဟု
ရှုခြင်းငှါ
သင့်လျော်ပါမည်လော။
မသင့်
လျော်ပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဤသို့
မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
ငါးခုမြောက်
ဒိဋ္ဌိဝဂ်
ပြီး၏။
ဥပရိပဏ္ဏာသက
ပြီး၏။
ခန္ဓသံယုတ်
ပြီး၏။
------
၂-ရာဓသံယုတ်
၁-ပဌမဝဂ်
၁-မာရသုတ်
၁၆၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်
ရှိခိုး၍
တစ်ခုသော နေရာ၌
ထိုင်နေပြီးသော်
မြတ်စွာဘုရားအား
အသျှင်ဘုရား
''သေခြင်း
သေခြင်း''ဟု
ဆိုအပ်၏၊ အဘယ်မျှဖြင့်
သေခြင်း
ဖြစ်ပါသနည်းဟု
လျှောက်၏။
ရာဓ
ရုပ်ရှိလျှင်
သေခြင်းသည်လည်းကောင်း၊
သေစေသူသည်လည်းကောင်း၊
သေသူသည်လည်းကောင်း
ရှိရာ၏။ ရာဓ
ထိုသို့ဖြစ်သောကြောင့်
သင်သည်
ရုပ်ကို သေခြင်းတရားဟု
ရှုလော့၊
သေစေသူဟု
ရှုလော့၊ သေသူဟု
ရှုလော့၊
ရောဂါဟု
ရှုလော့၊
အနာဟု ရှုလော့၊
ငြောင့်ဟု
ရှုလော့၊
ဆင်းရဲဟု
ရှုလော့၊
ဆင်းရဲကြောင်း
ဖြစ်၏ဟု
ရှုလော့၊
ထိုရုပ်ကို
ဤသို့
ရှုသူတို့သည်
ကောင်းစွာရှုသူတို့
မည် ကုန်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။ပ။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်သေခြင်းတရားသည်လည်း
ကောင်း၊
သေစေသူသည်လည်းကောင်း၊
သေသူသည်လည်းကောင်း
ရှိရာ၏။
ရာဓ
ထိုသို့ဖြစ်သောကြောင့်
သင်သည် ဝိညာဏ်ကို
သေခြင်းတရားဟု
ရှုလော့၊
သေစေသူဟု ရှုလော့၊
သေသူဟု
ရှုလော့၊
ရောဂါဟု
ရှုလော့၊
အနာဟု ရှုလော့၊
ငြောင့်ဟု
ရှုလော့၊
ဆင်းရဲဟု ရှုလော့၊
ဆင်းရဲကြောင်း
ဖြစ်၏ဟု
ရှုလော့၊ ထိုဝိညာဏ်ကို
ဤသို့
ရှုသူတို့သည်
ကောင်းစွာ
ရှုသူတို့
မည်ကုန်၏။
အသျှင်ဘုရား
ကောင်းစွာ
ရှုခြင်းသည်
အဘယ်အကျိုး
ရှိပါသနည်း။
ရာဓ
ကောင်းစွာ
ရှုခြင်းသည်ငြီးငွေ့ခြင်း
အကျိုးရှိ၏။
အသျှင်ဘုရား
ငြီးငွေ့ခြင်းသည်
အဘယ်အကျိုး
ရှိပါသနည်း။
ရာဓ
ငြီးငွေ့ခြင်းသည်
စွဲမက်မှု ကင်းခြင်း
အကျိုးရှိ၏၊
အသျှင်ဘုရား
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းသည်
အဘယ်အကျိုး
ရှိပါသနည်း။
ရာဓ
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းသည်
လွတ်မြောက်ခြင်း
အကျိုးရှိ၏။
အသျှင်ဘုရားလွတ်မြောက်ခြင်းသည်
အဘယ်အကျိုးရှိပါသနည်း။
လွတ်မြောက်ခြင်းသည်
နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်းအကျိုးရှိ၏။
အသျှင်ဘုရား
နိဗ္ဗာန်သို့
ရောက်ခြင်းသည်
အဘယ်အကျိုးရှိပါသနည်း။
ရာဓ
ပြဿနာလွန်သွားပြီ၊
ပြဿနာ၏ အဆုံးကို
ယူရန်
မစွမ်းနိုင်၊
မြတ်သော
အကျင့်ကို
ကျင့်သုံးခြင်းသည်နိဗ္ဗာန်သို့
သက်ဝင်၏၊
နိဗ္ဗာန်လျှင်
လဲ လျောင်းရာရှိ၏၊
နိဗ္ဗာန်လျှင်
အဆုံးရှိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-သတ္တသုတ်
၁၆၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားအားအသျှင်ဘုရား
''ကပ်ငြိမှု
ကပ်ငြိမှု''ဟု
ဆိုအပ်၏၊
အသျှင်ဘုရား
အဘယ်မျှလောက်ဖြင့်
''ကပ်ငြိမှု''ဟု
ဆိုအပ်ပါသနည်းဟု
လျှောက်၏။
ရာဓ ရုပ်၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'၊
စွဲမက်မှု
'ရာဂ'၊
နှစ်သက်မှု
'နန္ဒီ'၊ တပ်မက်မှု'တဏှာ'ကို
ထိုရုပ်၌
ကပ်ငြိတတ်
အလွန်ကပ်ငြိသောကြောင့်
''ကပ်ငြိမှု''ဟု
ဆိုအပ်၏။
ဝေဒနာ၌ ။ သညာ၌
။
သင်္ခါရတို့၌
။ ဝိညာဏ်၌ လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'၊
စွဲမက်မှု'ရာဂ'၊
နှစ်သက်မှု
'နန္ဒီ'၊
တပ်မက်မှု'တဏှာ'ကိုထို
ဝိညာဏ်၌
ကပ်ငြိတတ်
အလွန်ကပ်ငြိသောကြောင့်
''ကပ်ငြိမှု''ဟု
ဆိုအပ်၏။
ရာဓ
ဥပမာသော်ကား
သူငယ်တို့သည်လည်းကောင်း၊
သူငယ်မတို့သည်လည်းကောင်း
မြေမှုန့်အိမ်ငယ်တို့ဖြင့်
ကစားကုန်၏၊
ထိုမြေမှုန့်အိမ်ငယ်တို့၌
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်း
လိုချင်မှု
ကင်းခြင်းခင်တွယ်မှု
ကင်းခြင်း
မွတ်သိပ်မှု ကင်းခြင်း
ပူလောင်မှု
ကင်းခြင်း
တပ်မက်မှု
ကင်းခြင်းမဖြစ်ကြသေးသမျှ
ထိုမြေ မှုန့်အိမ်ငယ်တို့ကို
တွယ်တာကုန်၏၊
ကစားကုန်၏၊
လိုလားကုန်၏၊
မြတ်နိုးကုန်၏။
ရာဓ သူငယ်တို့သည်လည်းကောင်း၊
သူငယ်မတို့သည်လည်းကောင်းထိုမြေမှုန့်အိမ်ငယ်တို့၌
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်း
လိုချင်မှု
ကင်း ခြင်း
ခင်တွယ်မှု
ကင်းခြင်း
မွတ်သိပ်မှုကင်းခြင်း
ပူလောင်မှု
ကင်းခြင်း
တပ်မက်မှု
ကင်းခြင်း
ဖြစ်လာကြ သော
အခါ ထိုမြေမှုန့်အိမ်ငယ်တို့ကိုလက်တို့ဖြင့်လည်းကောင်း၊
ခြေတို့ဖြင့်လည်းကောင်း
ကြဲဖြန့်ကုန်၏။
လွှင့်ပစ်ကုန်၏၊
ဖျက်ဆီးကုန်၏၊
ကစားမှု
ပြီးဆုံးသည်ကို
ပြုကုန်၏။
ရာဓ
ဤအတူ
သင်တို့လည်း
ရုပ်ကို
ကြဲဖြန့်ကုန်လော့၊
လွှင့်ပစ်ကုန်လော့၊
ဖျက်ဆီးကုန်လော့၊
ကစားမှု
ပြီးဆုံးသည်ကို
ပြုကုန်လော့၊
တဏှာကုန်အောင်
ကျင့်ကုန်လော့။
ဝေဒနာကို
ကြဲဖြန့်ကုန်လော့၊
လွှင့်ပစ်ကုန်လော့၊
ဖျက်ဆီးကုန်လော့၊
ကစားမှု
ပြီးဆုံးသည်ကို
ပြုကုန်လော့၊
တဏှာကုန်အောင်
ကျင့်ကုန်လော့။
သညာကို။
သင်္ခါရတို့ကို။
ဝိညာဏ်ကို
ကြဲဖြန့်ကုန်လော့၊
လွှင့်ပစ်ကုန်လော့၊
ဖျက်ဆီးကုန်လော့၊
ကစားမှု
ပြီးဆုံးသည်ကို
ပြုကုန်လော့၊
တဏှာကုန်အောင်
ကျင့်ကုန်လော့။
ရာဓ မှန်၏၊
တဏှာကုန်ခြင်းသည်
နိဗ္ဗာန်
မည်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-ဘဝနေတ္တိသုတ်
၁၆၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားအားအသျှင်ဘုရား
''ဘဝနှောင်ကြိုး၏
ချုပ်ငြိမ်းရာ
ဘဝနှောင်ကြိုး၏
ချုပ်ငြိမ်းရာ''ဟု
ဆိုအပ်ပါ၏၊ အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သည်
ဘဝနှောင်ကြိုးပါနည်း၊
အဘယ်သည်
ဘဝနှောင်ကြိုး၏
ချုပ်ငြိမ်းရာပါနည်းဟု
ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရာဓ
ရုပ်၌
လိုချင်မှု
စွဲမက်မှု
နှစ်သက်မှု
တပ်မက်မှု
ကပ်ရောက်စွဲလမ်းမှု
စိတ်၏ ဆောက်တည်ကြောင်း
အမှားနှလုံးသွင်းကြောင်း
အနုသယတို့ကို
ဘဝနှောင်ကြိုးဟု
ဆိုအပ်၏၊
ထိုလိုချင်မှုစသည်တို့၏
ချုပ်ငြိမ်းရာကို
ဘဝနှောင်ကြိုး၏
ချုပ်ငြိမ်းရာဟု
ဆိုအပ်၏။
ဝေဒနာ၌ ။ သညာ၌
။
သင်္ခါရတို့၌
။ ဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှု
စွဲမက်မှု
နှစ်သက်မှု
တပ်မက်မှု
ကပ်ရောက်စွဲလမ်းမှု
စိတ်၏ဆောက်တည်ကြောင်း
အမှားနှလုံး
သွင်းကြောင်း
အနုသယတို့ကို
ဘဝနှောင်ကြိုးဟု
ဆိုအပ်၏၊
ထိုလိုချင်မှု
စသည်တို့၏
ချုပ်ငြိမ်းရာကို
ဘဝ
နှောင်ကြိုး၏
ချုပ်ရာဟု ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-ပရိညေယျသုတ်
၁၆၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်
ရှိခိုး၍
တစ်ခုသောနေရာ၌
ထိုင်နေ၏၊
တစ်ခုသော နေရာ၌
ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓအား
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏-
ရာဓ
ပိုင်းခြားသိသင့်သော
တရားတို့ကိုလည်းကောင်း၊
ပိုင်းခြားသိခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ပိုင်းခြားသိပြီးသော
ပုဂ္ဂိုလ်ကိုလည်းကောင်း
ဟောပြအံ့၊
ထိုတရားကို
နာလော့၊ ကောင်းစွာ
နှလုံးသွင်းလော့ဟုမိန့်တော်မူ၏။
''အသျှင်ဘုရား
ကောင်းပါပြီ''ဟု
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားအား
ဝန်ခံ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏-
ရာဓ
ပိုင်းခြားသိသင့်သော
တရားတို့ဟူသည်
အဘယ်နည်း။
ရာဓ ရုပ်သည်
ပိုင်းခြားသိသင့်သောတရားတည်း၊
ဝေဒနာသည်
ပိုင်းခြားသိသင့်သော
တရားတည်း၊
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
ပိုင်းခြားသိသင့်သော
တရားတည်း၊
ဤတရားတို့ကို
ပိုင်းခြားသိသင့်သော
တရားတို့ဟု
ဆိုအပ်ကုန်၏။
ရာဓ
ပိုင်းခြားသိခြင်းဟူသည်
အဘယ်နည်း။
စွဲမက်မှု
ကုန်ခြင်း,
အမျက်ထွက်မှု
ကုန်ခြင်း,တွေဝေမှု
ကုန်ခြင်းကို
ပိုင်းခြားသိခြင်းဟု
ဆိုအပ်၏။ ရာဓ
ပိုင်းခြားသိပြီးသော
ပုဂ္ဂိုလ်ဟူသည်အဘယ်နည်း။
''ရဟန္တာ''ဟု
ဆိုအပ်၏၊
ထိုအသျှင်ကား
ဤသို့
အမည်ရှိ၏၊
ဤသို့ အနွယ်ရှိ၏၊
ရာဓ
ဤအသျှင်ကို
ပိုင်းခြားသိပြီးသော
ပုဂ္ဂိုလ်ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-သမဏသုတ်
၁၆၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓအား
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏-
ရာဓ
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့သည်
ဤငါးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်ငါးမျိုးတို့နည်း၊
ရုပ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
ဝေဒနာဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
သညာဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
သင်္ခါရတို့ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ၊
ဝိညာဏ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့တည်း။
ရာဓ
အချို့သော
သမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၏
သာယာဖွယ်ကိုလည်း
ကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိကြကုန်။ ရာဓထိုသမဏဗြာဟ္မဏတို့ကို
သမဏတို့၌လည်း
သမဏဟု
မသမုတ်အပ်ကုန်၊
ဗြာဟ္မဏတို့၌လည်း
ဗြာဟ္မဏဟု
မသမုတ်အပ်ကုန်၊
ထိုအသျှင်တို့သည်
သမဏအဖြစ်အကျိုးငှါလည်းကောင်း၊
ဗြာဟ္မဏအဖြစ်အကျိုးငှါလည်းကောင်း
ယခုဘဝ၌
ပင်ကိုယ်တိုင်
ထူးသော
ဉာဏ်ဖြင့် မျက်မှောက်ပြုကာ
မနေကြရကုန်။
ရာဓ
အချို့သော
သမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၏
သာယာဖွယ်ကိုလည်း
ကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိကြကုန်၏၊
ထိုအသျှင်တို့ကို
သမဏတို့၌လည်း
သမဏဟု
သမုတ်အပ်ကုန်၏၊
ဗြာဟ္မဏတို့၌လည်း
ဗြာဟ္မဏဟု
သမုတ်အပ်ကုန်၏၊
ထိုအသျှင်တို့သည်
သမဏအဖြစ်အကျိုးငှါလည်းကောင်း၊
ဗြာဟ္မဏအဖြစ်အကျိုးငှါလည်းကောင်း
ယခုဘဝ၌
ပင်ကိုယ်တိုင်
ထူးသော
ဉာဏ်ဖြင့်
မျက်မှောက်ပြုကာနေကြရကုန်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-ဒုတိယ
သမဏသုတ်
၁၆၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓအား
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏
- ရာဓ
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့သည်
ဤငါးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်ငါးမျိုးတို့နည်း၊
့ရုပ်ဟူသော ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ။ပ။
ဝိညာဏ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့တည်း။
ရာဓ
အချို့သော
သမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၏
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကိုလည်း
ကောင်း၊
ချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မသိကြကုန်။ပ။ကိုယ်တိုင်
ထူးသော
ဉာဏ်ဖြင့်
မျက်မှောက်ပြုကာရောက်၍
နေကြရကုန်၏ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-သောတာပန္နသုတ်
၁၆၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓအား
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏
- ရာဓ
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့သည်
ဤငါးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်ငါးမျိုးတို့နည်း၊
ရုပ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ။ပ။
ဝိညာဏ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့တည်း။
ရာဓ
အရိယာတပည့်သည်
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၏
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိခြင်းကြောင့်
အပါယ်သို့
ကျခြင်းသဘော
မရှိသော
ကိန်းသေ မြဲသော
အထက်မဂ်သုံးပါး
လျှင်
လားရာရှိသော သောတာပန်ဖြစ်၏ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-အရဟန္တသုတ်
၁၆၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓအား
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏
- ရာဓ ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့သည်
ဤငါးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်ငါးမျိုးတို့နည်း၊
ရုပ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာ။ပ။
ဝိညာဏ်ဟူသော
ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတို့တည်း။
ရာဓ
ဤဥပါဒါနက္ခန္ဓာငါးမျိုးတို့၏
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
ချုပ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း၊
သာယာဖွယ်ကိုလည်းကောင်း၊
အပြစ်ကိုလည်းကောင်း၊
ထွက်မြောက်မှုကိုလည်းကောင်းဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
သိလျက်မစွဲလမ်းမူ၍
ကိလေသာမှ
လွတ်သောကြောင့်
ဤရဟန်းကို
အာသဝေါ
ကုန်ပြီးသူ၊
ကျင့်သုံးပြီးသူ၊
ပြုဖွယ်
ကိစ္စကို ပြုပြီးသူ၊
ဝန်ကို
ချပြီးသူ၊
အရဟတ္တဖိုလ်ဟူသောကိုယ်ကျိုးသို့
ရောက်ပြီးသူ၊
ဘဝနှောင်ကြိုး
သံယောဇဉ်
ကုန်ပြီးသူ၊
ကောင်းစွာ
သိ၍ ကိလေသာမှ
လွတ်မြောက်သူ
ရဟန္တာဟုဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်
တော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-ဆန္ဒရာဂသုတ်
၁၆၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓအား
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏
- ရာဓ ရုပ်၌ လိုချင်မှု
စွဲမက်မှု
နှစ်သက်မှု
တပ်မက်မှုကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ဤသို့
ပယ်သော်
ထိုရုပ်သည်
ပယ်အပ်ပြီး၊
အမြစ်ရင်းကို
အကြွင်းမဲ့
ဖြတ်အပ်ပြီး၊
နုတ်ပြီးသော
ထန်းပင်ရာကဲ့သို့
ပြုအပ်ပြီး၊
တစ်ဖန်
မဖြစ်အောင် ပြုအပ်ပြီး၊
နောင်အခါ
ထပ်၍
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော
မရှိသည်ဖြစ်လတ္တံ့။
ဝေဒနာ၌
လိုချင်မှု
စွဲမက်မှု
နှစ်သက်မှု
တပ်မက်မှုကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ဤသို့ ပယ်သော်ထိုဝေဒနာသည်
ပယ်အပ်ပြီး၊
အမြစ်ရင်းကို
အကြွင်းမဲ့
ဖြတ်အပ်ပြီး၊
နုတ်ပြီးသော
ထန်းပင်ရာကဲ့သို့
ပြုအပ်ပြီး၊
တစ်ဖန် မဖြစ်အောင်
ပြုအပ်ပြီး၊
နောင်အခါ
ထပ်၍ ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော
မရှိသည်
ဖြစ်လတ္တံ့။
သညာ၌ ။
သင်္ခါရတို့၌
လိုချင်မှု
စွဲမက်မှု
နှစ်သက်မှု
တပ်မက်မှုကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ဤသို့
ပယ်သော့်ထိုသင်္ခါရတို့ကို
ပယ်အပ်ပြီး၊
အမြစ်ရင်းကို
အကြွင်းမဲ့ ဖြတ်အပ်ပြီး၊
နုတ်ပြီးသော
ထန်းပင်ရာကဲ့သို့
ပြုအပ်ပြီး၊
တစ်ဖန်
မဖြစ်အောင်
ပြုအပ်ပြီး၊
နောင်အခါ
ထပ်၍ ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော
မရှိကုန်သည်
ဖြစ်လတ္တံ့။ ဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှု
စွဲမက်မှု
နှစ်သက်မှု
တပ်မက်မှုကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ဤသို့ ပယ်သော်ထိုဝိညာဏ်ကို
ပယ်အပ်ပြီး။ပ။
သဘော မရှိကုန်သည်
ဖြစ်လတ္တံ့ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-ဒုတိယ
ဆန္ဒရာဂသုတ်
၁၆၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓအား
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏
- ရာဓ ရုပ်၌
လိုချင်မှု
စွဲမက်မှု
နှစ်သက်မှု တပ်မက်မှု
ကပ်ရောက်စွဲလမ်းမှုစိတ်၏
ဆောက်တည်ကြောင်း
အမှားနှလုံးသွင်းကြောင်း
အနုသယတို့ကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ဤသို့ပယ်သော်
ထိုရုပ်သည်
ပယ်အပ်ပြီး၊
အမြစ်ရင်းကို
အကြွင်းမဲ့
ဖြတ်အပ်ပြီး၊
နုတ်ပြီးသော
ထန်းပင်ရာကဲ့သို့ပြုအပ်ပြီး၊
တစ်ဖန်
မဖြစ်အောင်
ပြုအပ်ပြီး၊
နောင်အခါ
ထပ်၍
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော
မရှိသည်
ဖြစ်လတ္တံ့။
ဝေဒနာ၌
လိုချင်မှု
စွဲမက်မှု
နှစ်သက်မှု
တပ်မက်မှု
ကပ်ရောက်စွဲလန်းမှု
စိတ်၏
ဆောက်တည်ကြောင်းအမှားနှလုံးသွင်းကြောင်း
အနုသယတို့ကို
ပယ်ကြကုန်လော့။
ဤသို့
ပယ်သော်
ထိုဝေဒနာသည်
ပယ်အပ်ပြီး၊
အမြစ်ရင်းကို
အကြွင်းမဲ့
ဖြတ်အပ်ပြီး၊
နုတ်ပြီးသော
ထန်းပင်ရာကဲ့သို့
ပြုအပ်ပြီး၊
တစ်ဖန်
မဖြစ်အောင်
ပြုအပ်ပြီး၊
နောင်အခါ
ထပ်၍
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော
မရှိသည် ဖြစ်လတ္တံ့။
သညာ၌ ။ သင်္ခါရတို့၌
လိုချင်မှု
စွဲမက်မှု
နှစ်သက်မှု တပ်မက်မှု
ကပ်ရောက်စွဲလမ်းမှု
စိတ်၏ ဆောက်တည်ကြောင်း
အမှားနှလုံးသွင်းကြောင်း
အနုသယတို့ကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ဤသို့ ပယ်သော်
ထိုသင်္ခါရတို့ကို
ပယ်အပ်ပြီး၊
အမြစ်ရင်းကို
အကြွင်းမဲ့
ဖြတ်အပ်ပြီး၊
နုတ်ပြီးသော
ထန်းပင်ရာကဲ့သို့
ပြုအပ်ပြီး၊
တစ်ဖန်
မဖြစ်အောင်
ပြုအပ်ပြီး၊
နောင်အခါ
ထပ်၍
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော
မရှိကုန်သည်
ဖြစ်ကုန်လတ္တံ့။
ဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှု
စွဲမက်မှုနှစ်သက်မှု
တပ်မက်မှု
ကပ်ရောက်စွဲလမ်းမှု
စိတ်၏
ဆောက်တည်ကြောင်း
အမှားနှလုံးသွင်းကြောင်းအနုသယတို့ကို
ပယ်ကြကုန်လော့၊
ဤသို့
ပယ်သော် ထိုဝိညာဏ်ကို
ပယ်အပ်ပြီး၊
အမြစ်ရင်းကိုအကြွင်းမဲ့
ဖြတ်အပ်ပြီး၊
နုတ်ပြီးသော
ထန်းပင်ရာကဲ့သို့
ပြုအပ်ပြီး၊
တစ်ဖန်
မဖြစ်အောင်
ပြုအပ်ပြီး၊
နောင်အခါ
ထပ်၍
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော
မရှိသည်
ဖြစ်လတ္တံ့ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
ပဌမဝဂ်
ပြီး၏။
------
၂-ဒုတိယဝဂ်
၁-မာရသုတ်
၁၇၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏-အသျှင်ဘုရား
''သေခြင်း
သေခြင်း''ဟု
ဆိုအပ်ပါ၏၊
အသျှင်ဘုရားအဘယ်သည်
သေခြင်းပါနည်းဟု
(လျှောက်၏)။
ရာဓ ရုပ်သည်
သေခြင်းတရားတည်း၊
ဝေဒနာသည်သေခြင်းတရား
တည်း၊ သညာသည်
သေခြင်းတရားတည်း၊
သင်္ခါရတို့သည်
သေခြင်းတရားတို့တည်း၊
ဝိညာဏ်သည်
သေခြင်းတရားတည်း။
ဤသို့ မြင်သော
အကြားအမြင်ရှိသော
အရိယာတပည့်သည်ရုပ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝေဒနာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
သညာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
သင်္ခါရတို့၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝိညာဏ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ငြီးငွေ့သော်
စွဲမက်မှု
ကင်း၏၊
စွဲမက်မှု
ကင်းခြင်းကြောင့်
(ကိလေသာမှ) လွတ်မြောက်၏၊
(ကိလေသာ မှ)
လွတ်မြောက်သော်
''လွတ်မြောက်ပြီ''ဟု
အသိဉာဏ်
ဖြစ်၏၊
''ပဋိသန္ဓေနေမှု
ကုန်ပြီ၊
အကျင့်မြတ်ကို
ကျင့်သုံးပြီးပြီ၊
ပြုဖွယ် (မဂ်)
ကိစ္စကို
ပြုပြီးပြီ၊ ဤ
(မဂ်)
ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီ''ဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-မာရဓမ္မသုတ်
၁၇၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားအားအသျှင်ဘုရား
''သေခြင်းသဘော
သေခြင်းသဘော''ဟု
ဆိုအပ်ပါ၏၊
အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သည်သေခြင်း
သဘောပါနည်းဟု
ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရာဓ ရုပ်သည်
သေခြင်းသဘောတည်း၊
ဝေဒနာသည်
သေခြင်းသဘောတည်း၊
သညာသည်
သေခြင်းသဘောတည်း၊
သင်္ခါရတို့သည်သေခြင်းသဘောတို့တည်း၊
ဝိညာဏ်သည်
သေခြင်းသဘောတည်း။
ဤသို့
မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိ တော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-အနိစ္စသုတ်
၁၇၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားအားအသျှင်ဘုရား
''မမြဲ မမြဲ''ဟု
ဆိုအပ်ပါ၏၊
အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သည်
မမြဲပါသနည်းဟု
ဤစကားကိုလျှောက်၏။
ရာဓ ရုပ်သည်
မမြဲ၊
ဝေဒနာသည်
မမြဲ၊ သညာသည်
မမြဲ၊
သင်္ခါရတို့သည်
မမြဲကုန်၊ ဝိညာဏ်သည်
မမြဲ။ ဤသို့
မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-အနိစ္စဓမ္မသုတ်
၁၇၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားအားအသျှင်ဘုရား
''မမြဲခြင်းသဘော
မမြဲခြင်းသဘော''ဟု
ဆိုအပ်ပါ၏၊ အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သည်
မမြဲခြင်းသဘောပါနည်းဟု
လျှောက်၏။
ရာဓ ရုပ်သည်
မမြဲခြင်းသဘောတည်း၊
ဝေဒနာသည်
မမြဲခြင်းသဘောတည်း၊
သညာသည်
မမြဲခြင်းသဘောတည်း၊
သင်္ခါရတို့သည်
မမြဲခြင်းသဘောတို့တည်း၊
ဝိညာဏ်သည်မမြဲခြင်းသဘောတည်း။
ဤသို့
မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-ဒုက္ခသုတ်
၁၇၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားအားအသျှင်ဘုရား
''ဆင်းရဲ
ဆင်းရဲ''ဟု
ဆိုအပ်ပါ၏၊
အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သည်
ဆင်းရဲပါနည်းဟု
ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရာဓ ရုပ်သည်
ဆင်းရဲတည်း၊
ဝေဒနာသည်
ဆင်းရဲတည်း၊
သညာသည် ဆင်းရဲတည်း၊
သင်္ခါရတို့သည်
ဆင်းရဲတို့တည်း၊
ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲတည်း။
ဤသို့
မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-ဒုက္ခဓမ္မသုတ်
၁၇၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော နေရာ၌
ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားအား့အသျှင်ဘုရား
''ဆင်းရဲခြင်းသဘော
ဆင်းရဲခြင်းသဘော''ဟု
ဆိုအပ်ပါ၏၊
အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သည်ဆင်းရဲခြင်းသဘောပါနည်းဟု
လျှောက်၏။
ရာဓ ရုပ်သည်
ဆင်းရဲခြင်းသဘောတည်း၊
ဝေဒနာသည်ဆင်းရဲ
ခြင်းသဘောတည်း၊
သညာသည်
ဆင်းရဲခြင်းသဘောတည်း၊
သင်္ခါရတို့သည်ဆင်းရဲခြင်းသဘောတို့တည်း၊
ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲခြင်းသဘောတည်း။
ဤသို့ မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-အနတ္တသုတ်
၁၇၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားအားအသျှင်ဘုရား
''ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်၊ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်''ဟု
ဆိုအပ်ပါ၏၊
အသျှင်ဘုရားအဘယ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်ပါသနည်းဟု
လျှောက်၏။
ရာဓ
ရုပ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ်၊
ဝေဒနာသည်ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ်၊
သညာသည်ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ်၊
သင်္ခါရတို့သည်ကိုယ်
'အတ္တ'မဟုတ်ကုန်၊
ဝိညာဏ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ်။
ဤသို့
မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါတစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-အနတ္တဓမ္မသုတ်
၁၇၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားအားအသျှင်ဘုရား
''ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်သော
သဘောကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သော
သဘော''ဟုဆိုအပ်ပါ၏၊
အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ' မဟုတ်သော
သဘောပါနည်းဟု
လျှောက်၏။
ရာဓ
ရုပ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သော
သဘောတည်း၊
ဝေဒနာသည်ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သောသဘောတည်း၊
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်ကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သောသဘောတည်း၊
ဤသို့
မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-ခယဓမ္မသုတ်
၁၇၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားအားအသျှင်ဘုရား
''ကုန်ခြင်းသဘော
ကုန်ခြင်းသဘော''ဟု
ဆိုအပ်ပါ၏၊
အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သည်ကုန်ခြင်း
သဘောပါနည်းဟု
လျှောက်၏။
ရာဓ ရုပ်သည်
ကုန်ခြင်းသဘောတည်း၊
ဝေဒနာသည်ကုန်ခြင်းသဘော
တည်း၊ သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
ကုန်ခြင်းသဘောတည်း၊
ဤသို့မြင်သော။ပ။
ဤ မဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-ဝယဓမ္မသုတ်
၁၇၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားအားအသျှင်ဘုရား
''ပျက်ခြင်းသဘော
ပျက်ခြင်းသဘော''ဟု
ဆိုအပ်ပါ၏၊
အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သည်ပျက်ခြင်း
သဘောပါနည်းဟု
လျှောက်၏။
ရာဓ ရုပ်သည်
ပျက်ခြင်းသဘောတည်း၊
ဝေဒနာသည့်ပျက်ခြင်းသဘော
တည်း၊
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
ပျက်ခြင်းသဘောတည်း၊
ဤသို့မြင်သော။ပ။
ဤ
မဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
------
၁၁-သမုဒယဓမ္မသုတ်
၁၈၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားအားအသျှင်ဘုရား
''ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘော''ဟု
ဆိုအပ်ပါ၏၊
အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သည်ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘောပါနည်းဟု
လျှောက်၏။
ရာဓ ရုပ်သည်
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘောတည်း၊
ဝေဒနာသည်ဖြစ်
ပေါ်ခြင်းသဘောတည်း၊
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘောတည်း၊
ဤသို့
မြင်သော။ပ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဧကာဒသမသုတ်။
------
၁၂-နိရောဓဓမ္မသုတ်
၁၈၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားအားအသျှင်ဘုရား
''ချုပ်ခြင်းသဘော
ချုပ်ခြင်းသဘော''ဟု
ဆိုအပ်ပါ၏၊
အသျှင်ဘုရား
အဘယ်သည်ချုပ်ခြင်း
သဘောပါနည်းဟု
လျှောက်၏။
ရာဓ ရုပ်သည်
ချုပ်ခြင်းသဘောတည်း၊
ဝေဒနာသည်ချုပ်ခြင်းသဘော
တည်း၊
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
ချုပ်ခြင်းသဘောတည်း၊
ဤသို့မြင်သော။ပ။
ဤ
မဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
ဒွါဒသမသုတ်။
ဒုတိယဝဂ်
ပြီး၏။
------
၃-အာယာစနဝဂ်
၁-မာရာဒိသုတ္တ
ဧကာဒသကသုတ်
၁၈၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားအား''အသျှင်ဘုရား
တောင်းပန်ပါ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
တပည့်တော်အား
အကျဉ်းအားဖြင့်
တရားဟောတော်မူပါလော့၊
တပည့်တော်သည်
မြတ်စွာဘုရား၏
ယင်းတရားကို
ကြားနာပြီးလျှင်
တစ်ယောက်တည်းကိန်းအောင်းလျက်
မမေ့မလျော့
လုံ့လပြုကာ
နိဗ္ဗာန်သို့
စေလွှတ်အပ်သော
စိတ်ရှိသည်
ဖြစ်၍ နေလိုပါ၏
''ဟု ( ဤစကားကို
လျှောက်၏)။
ရာဓ
သေခြင်း၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို သင်
ပယ်ရမည်၊
စွဲမက်မှု
'ရာဂ'ကို ပယ်ရမည်၊
လိုချင်စွဲမက်မှု'ဆန္ဒရာဂ'ကို
ပယ်ရမည်။ ရာဓ
အဘယ်သည်
သေခြင်းနည်း။
ရုပ်သည် သေခြင်းတည်း၊
ထိုသေခြင်း၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို သင်
ပယ်ရမည်၊
စွဲမက်မှု
'ရာဂ'ကို
ပယ်ရမည်၊
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
ပယ်ရမည်။
ဝေဒနာသည်
သေခြင်းတည်း၊
ထိုသေခြင်း၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို သင်
ပယ်ရမည်။ပ။
သညာသည်
သေခြင်းတည်း၊
ထိုသေခြင်း၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို သင်
ပယ်ရမည်။ပ။
သင်္ခါရတို့သည်
သေခြင်းတည်း၊
ထိုသေခြင်း၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို သင်
ပယ်ရမည်။ပ။ ဝိညာဏ်သည်
သေခြင်းတည်း၊
ထိုသေခြင်း၌
လိုချင်မှု'ဆန္ဒ'ကို
သင်
ပယ်ရမည်။ပ။
ရာဓ သေခြင်း၌
လိုချင်မှု 'ဆန္ဒ'ကို
စွဲမက်မှု
'ရာဂ'ကိုလိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
သင် ပယ်ရမည်။
၁၈၃။
ရာဓ
သေခြင်းသဘောရှိသော
တရား၌ လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို
စွဲမက်မှု'ရာဂ'ကို
လိုချင်စွဲမက်မှု'ဆန္ဒရာဂ'ကို
သင် ပယ်ရမည်။
၁၈၄။
ရာဓ မမြဲသော
တရား၌ ။ပ။
၁၈၅။
ရာဓ မမြဲသော
သဘောတရား၌
။ပ။
၁၈၆။
ရာဓ ဆင်းရဲသော
တရား၌ ။ပ။
၁၈၇။
ရာဓ
ဆင်းရဲသော
သဘောတရား၌
။ပ။
၁၈၈။
ရာဓကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သော
တရား၌ ။ပ။
၁၈၉။
ရာဓကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သော
သဘောတရား၌ ။ပ။
၁၉၀။
ရာဓ
ကုန်ခြင်းသဘော၌
။ပ။
၁၉၁။
ရာဓ
ပျက်ခြင်းသဘောတရား၌
။ပ။
၁၉၂။
ရာဓ
ဖြစ်ပေါ်ခြင်း
သဘောတရား၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို
စွဲမက်မှု'ရာဂ'ကို
လိုချင်စွဲမက်မှု'ဆန္ဒရာဂ'ကို
သင် ပယ်ရမည်။ပ။
------
၁၂-နိရောဓဓမ္မသုတ်
၁၉၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
အသျှင်ရာဓသည်
မြတ်စွာဘုရားအား
''အသျှင်ဘုရား
တောင်းပန်ပါ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
တပည့်တော်အား
အကျဉ်းအားဖြင့်
တရားဟောတော်မူပါလော့၊
တပည့်တော်သည်မြတ်စွာဘုရား၏
ယင်းတရားကို
ကြားနာပြီးလျှင်
တစ်ယောက်တည်း
ကိန်းအောင်းလျက်
မမေ့မလျော့လုံ့လပြုကာ
နိဗ္ဗာန်သို့
စေလွှတ်အပ်သော
စိတ်ရှိသည်
ဖြစ်၍ နေလိုပါ၏''ဟု
( ဤစကားကို
လျှောက်၏)။
ရာဓ
ချုပ်ခြင်းသဘောတရား၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို
စွဲမက်မှု
'ရာဂ'ကို
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
သင်ပယ်ရမည်။
ရာဓ အဘယ်သည်
ချုပ်ခြင်းသဘောနည်း။
ရာဓ ရုပ်သည်
ချုပ်ခြင်းသဘောတည်း၊
ထို ရုပ်၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို သင်
ပယ်ရမည်။ပ။
ဝေဒနာသည်
ချုပ်ခြင်းသဘောတည်း၊
ထိုဝေဒနာ၌
လိုချင်မှု'ဆန္ဒ'ကို
သင် ပယ်ရမည်၊
သညာသည်
ချုပ်ခြင်းသဘောတည်း၊
ထိုသညာ၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို
သင်ပယ်ရ မည်။
သင်္ခါရတို့သည်
ချုပ်ခြင်းသဘောတည်း၊
ထိုသင်္ခါရတို့၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို
သင်ပယ်ရမည်။ပ။
ဝိညာဏ်သည်
ချုပ်ခြင်းသဘောတည်း၊
ထိုဝိညာဏ်၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို သင်
ပယ်ရမည်။ပ။
ရာဓ ချုပ်ခြင်း
သဘော၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို
စွဲမက်မှု
'ရာဂ'ကို
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
သင်ပယ်ရမည်ဟု
(မိန့်တော်
မူ၏)။
သုံးခုမြောက်
အာယာစနဝဂ်
ပြီး၏။
------
၄-ဥပနိသိန္နဝဂ်
၁-၁၁-မာရာဒိသုတ္တ
ဧကာဒသကသုတ်
၁၉၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓအား
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏-ရာဓ
သေခြင်း၌ လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို
စွဲမက်မှု
'ရာဂ'ကို လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
သင် ပယ်ရမည်။
ရာဓ အဘယ်သည်
သေခြင်းနည်း။
ရာဓ ရုပ်သည်
သေခြင်းတည်း၊
ထိုသေခြင်း၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို သင်
ပယ်ရမည်။ပ။
ဝိညာဏ်သည်
သေခြင်းတည်း၊
ထိုသေခြင်း၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကိုသင်
ပယ်ရမည်။ပ။
ရာဓ သေခြင်း၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို
စွဲမက်မှု 'ရာဂ'ကို
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကိုသင်
ပယ် ရမည်ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
၁၉၅။
ရာဓ
သေခြင်းသဘောတရား၌
လိုချင်မှု'ဆန္ဒ'ကို
သင် ပယ်ရမည်၊
စွဲမက်မှု'ရာဂ'ကို
သင်ပယ်ရမည်၊
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
သင်
ပယ်ရမည်။ပ။
၁၉၆။
ရာဓ မမြဲသော
တရား၌ ။ပ။
၁၉၇။
ရာဓ
မမြဲခြင်းသဘောတရား၌
။ပ။
၁၉၈။
ရာဓ
ဆင်းရဲသော
တရား၌ ။ပ။
၁၉၉။
ရာဓ
ဆင်းရဲခြင်းသဘောတရား၌
။ပ။
၂၀၀။
ရာဓကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သော
တရား၌ ။ပ။
၂၀၁။
ရာဓကိုယ်
'အတ္တ'
မဟုတ်သော
သဘောတရား၌ ။ပ။
၂၀၂။
ရာဓ
ကုန်ခြင်းသဘော၌
။ပ။
၂၀၃။
ရာဓ
ပျက်ခြင်းသဘောတရား၌
။ပ။
၂၀၄။
ရာဓ
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသဘောတရား၌
လိုချင်မှု'ဆန္ဒ'ကို
စွဲမက်မှု'ရာဂ'ကို
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
သင်
ပယ်ရမည်ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
------
၁၂-နိရောဓ
ဓမ္မသုတ်
၂၀၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
အသျှင်ရာဓအား
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏-ရာဓ
ချုပ်ခြင်းသဘောတရား၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို
စွဲမက်မှု
'ရာဂ'ကို
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
သင် ပယ်ရမည်။
ရာဓ အဘယ်သည်
ချုပ်ခြင်းသဘောနည်း။
ရာဓ ရုပ်သည်
ချုပ်ခြင်းသဘောတည်း။
ထိုရုပ်၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို
စွဲမက်မှု
'ရာဂ'ကို
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
သင် ပယ်ရမည်။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
ချုပ်ခြင်းသဘောတည်း၊
ထိုချုပ်ခြင်းသဘော၌
လိုချင်မှု
'ဆန္ဒ'ကို
စွဲမက်မှု 'ရာဂ'ကို
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
သင် ပယ်ရမည်။
ရာဓ
ချုပ်ခြင်းသဘောတရား၌
လိုချင်မှု'ဆန္ဒ'ကို
စွဲမက်မှု
'ရာဂ'ကို
လိုချင်စွဲမက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'ကို
သင်
ပယ်ရမည်ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
လေးခုမြောက်
ဥပနိသိန္နဝဂ်
ပြီး၏။
ရာဓသံယုတ်
ပြီး၏။
------
၃-ဒိဋ္ဌိသံယုတ်
၁-သောတာပတ္တိဝဂ်
၁-ဝါတသုတ်
၂၀၆။
အခါတစ်ပါး၌
မြတ်စွာဘုရားသည်
သာဝတ္ထိပြည်
ဇေတဝန်ကျောင်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏-
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''လေတို့သည်
မတိုက်ကုန်၊
မြစ်တို့သည်
မစီးကုန်၊ကိုယ်ဝန်ဆောင်တို့သည်
မဖွားကုန်၊
လနေတို့သည်
မထွက်ကုန်၊
မဝင်ကုန်၊
ခိုင်မြဲသော
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏''ဟု
ဤသို့သော အယူ
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏၊
မြတ်စွာဘုရားသာ
ရှေ့ဆောင်
ဖြစ်ပါကုန်၏၊
မြတ်စွာဘုရားသာ
အားထားရာ
ရှိပါကုန်၏၊
''အသျှင်ဘုရားတောင်းပန်ပါ၏၊
ထိုစကား၏
အနက်ကို မြတ်စွာဘုရားဉာဏ်၌
ထင်ပါစေလော့၊
မြတ်စွာဘုရားထံမှကြားနာရ၍
ရဟန်းတို့သည်
ဆောင်ထားရပါကုန်လတ္တံ့ဟု
(လျှောက်ကုန်၏)။
ရဟန်းတို့
သို့ဖြစ်လျှင်
နားထောင်ကုန်လော့၊
ကောင်းစွာ
နှလုံးသွင်းကုန်လော့၊
ဟောပြအံ့ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
''ကောင်းပါပြီအသျှင်
ဘုရား''ဟု
ထိုရဟန်းတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားအား
ပြန်ကြားလျှောက်ကုန်၏၊
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤ စကားကို
မိန့်တော်မူ၏-
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''လေတို့သည်
မတိုက်ကုန်၊
မြစ်တို့သည်
မစီးကုန်၊ကိုယ်ဝန်ဆောင်တို့သည်
မဖွားကုန်၊
လနေတို့သည်
မထွက်ကုန်၊
မဝင်ကုန်၊
ခိုင်မြဲသောတံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။ပ။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရ
တို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''လေတို့သည်မတိုက်
ကုန်၊
မြစ်တို့သည်
မစီးကုန်၊ကိုယ်ဝန်ဆောင်တို့သည်
မဖွားကုန်၊
လနေတို့သည်
မထွက်ကုန်၊
့မဝင်ကုန်၊
ခိုင်မြဲသော
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏ ''ဟု
ဤသို့သော အယူသည်
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကုန်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ရုပ်သည်
ချမ်းသာလော၊
ဆင်းရဲလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသောဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''လေတို့သည်
မတိုက်ကုန်၊ မြစ်တို့သည်
မစီးကုန်၊ကိုယ်ဝန်ဆောင်တို့သည်
မဖွားကုန်၊
လနေတို့သည်
မထွက်ကုန်၊
မဝင်ကုန်၊
ခိုင်မြဲသော
တံခါး
တိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏''ဟု
ဤသို့သော အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါအသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
သညာသည်။ သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ဝိညာဏ်သည်
ချမ်းသာလော၊
ဆင်းရဲလော။
ဆင်းရဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲ
မပြုခဲ့မူ''လေတို့သည်
မတိုက်ကုန်၊
မြစ်တို့သည်
မစီးကုန်၊ကိုယ်ဝန်ဆောင်တို့သည်
မဖွားကုန်၊
လနေတို့သည်မထွက်
ကုန်၊
မဝင်ကုန်၊
ခိုင်မြဲသော
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏ ''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
မြင်အပ်သောအရာ၊
ကြားအပ်သော
အရာ၊ တွေ့အပ်သော
အရာ၊
သိအပ်သော
အရာ၊
ရောက်အပ်သော
အရာ၊ ရှာအပ်သော
အရာ၊
စိတ်ဖြင့်
တွေးဆအပ်သော
အရာသည်လည်း
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
အရာသည်
ဆင်းရဲလော၊
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲ သော ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
အရာကို အစွဲ
မပြုခဲ့မူ''လေတို့သည်
မတိုက်ကုန်၊
မြစ်တို့သည်
မစီးကုန်၊ကိုယ်ဝန်ဆောင်တို့သည်
မဖွားကုန်၊
လနေတို့သည်မထွက်ကုန်၊
မဝင်ကုန်၊
ခိုင်မြဲ သော
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်
ဘုရား။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ၌
အရိယာတပည့်သည်
ဤဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော
အရာတို့၌
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏၊
(ထိုအခါ)
ထိုအရိယာတပည့်သည်
ဆင်းရဲခြင်း၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏၊
ဆင်းရဲဖြစ်ပေါ်ကြောင်း၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏၊
ဆင်းရဲချုပ်ရာ၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကိုပယ်
ဖျောက်နိုင်၏၊
ဆင်းရဲချုပ်ရာ
နိဗ္ဗာန်သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကိုပယ်ဖျောက်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဤအရိယာတပည့်ကို
အပါယ်သို့
ကျခြင်းသဘော
မရှိသော ကိန်းသေမြဲသော
အထက်မဂ်
သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်
ဖြစ်၏ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-ဧတံ
မမသုတ်
၂၀၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
'' ဤတရားသည်
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊
ဤတရားသည် ငါ
ဖြစ်၏၊
ဤတရားသည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ' တည်း''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
'' ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊ ဤရုပ်သည်
ငါ ဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ'တည်း''ဟု
ဤသို့သော အယူသည်
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
'' ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊ ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ကိုယ် 'အတ္တ'တည်း''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကြသနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ့အသျှင်ဘုရား။ပ။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။ သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။ပ။
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲ
မပြုခဲ့မူ ''
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊ ဤဝိညာဏ်သည်ငါ
ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ကိုယ် 'အတ္တ'တည်း''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
မြင်အပ်သော
အရာ၊
ကြားအပ်သော
အရာ၊ တွေ့အပ်သော
အရာ၊
သိအပ်သော
အရာ၊
ရောက်အပ်သော
အရာ၊ ရှာအပ်သော
အရာ၊
စိတ်ဖြင့်
တွေးဆအပ်သော
အရာသည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
အရာသည် ဆင်းရဲလော၊
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
အရာကို အစွဲ
မပြုခဲ့မူ ''
ဤတရားသည် ငါ့ဥစ္စာဖြစ်၏၊
ဤတရားသည် ငါ
ဖြစ်၏၊
ဤတရားသည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ'တည်း''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်ဖြစ်နိုင်
ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ၌
အရိယာတပည့်သည်
ဤဆိုအပ်ပြီးသော
အရာတို့၌
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏၊
(ထိုအခါ)
ထိုအရိယာတပည့်သည်
ဆင်းရဲခြင်း၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏။ပ။
ဆင်းရဲချုပ်ရာ
နိဗ္ဗာန်သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့ ဤအရိယာတပည့်ကို
အပါယ်ကျခြင်းသဘော
မရှိသော
ကိန်းသေ
မြဲသော
အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်
ဖြစ်၏ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-သောအတ္တာသုတ်
၂၀၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''ထိုအတ္တသည်
ထိုလောကသည်
ထိုငါသည် တမလွန်ဘဝ၌
မြဲသည်
ခိုင်ခံ့သည်တည်တံ့သည်
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသည်
ဖြစ်လတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''ထိုအတ္တသည် ထိုလောကသည်ထိုငါသည်
တမလွန်ဘဝ၌
မြဲသည် ခိုင်ခံ့သည်
တည်တံ့သည်
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသည်ဖြစ်လတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည် ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''ထိုအတ္တသည်
ထိုလောကသည်ထိုငါသည်
တမလွန် ဘဝ၌
မြဲသည်
ခိုင်ခံ့သည်
တည်တံ့သည်
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသည်ဖြစ်လတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည် ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကြသနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။ပ။
ဝိညာဏ်ကို
အကယ်၍ အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''ထိုအတ္တသည်။ပ။
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသည်
ဖြစ်လတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။ သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။ပ။
ဤဝိညာဏ်ကို
အစွဲ
မပြုခဲ့မူ ''ထိုအတ္တသည်။ပ။
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသည်
ဖြစ်လတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
မြင်အပ်သော
အရာ၊
ကြားအပ်သော
အရာ၊ တွေ့အပ်သော
အရာ၊
သိအပ်သော
အရာ၊
ရောက်အပ်သော
အရာ၊ ရှာအပ်သော
အရာ စိတ်ဖြင့်
တွေးဆအပ်သော
အရာသည်လည်း
မြဲသလော၊ မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။ပ။
ထိုမမြဲသော
တရားကို အစွဲ
မပြုခဲ့မူ ''
ထိုအတ္တသည်
ထိုလောကသည်ထိုငါသည်
တမလွန်ဘဝ၌
မြဲသည် ခိုင်ခံ့သည်
တည်တံ့သည်
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
မရှိသည့်ဖြစ်လတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည် ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ၌
အရိယာတပည့်သည်
ဤဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော
အရာတို့၌
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏၊
(ထိုအခါ)
ထိုအရိယာတပည့်သည်
ဆင်းရဲခြင်း၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏။ပ။
ဆင်းရဲချုပ်ရာ
နိဗ္ဗာန်သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဤအရိယာတပည့်ကို
အပါယ်ကျခြင်းသဘော
မရှိသော ကိန်းသေ
မြဲသော
အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်
ဖြစ်၏ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-နော
စ မေ သိယာသုတ်
၂၀၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''ငါဟူ၍
မဖြစ်ခဲ့လျှင်
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်ရာ၊
ငါသည်
မဖြစ်တော့လတ္တံ့ဟု
ဆိုလျှင်ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်တော့လတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍ ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''ငါဟူ၍
မဖြစ်ခဲ့လျှင်
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်ရာ၊
ငါသည် မဖြစ်တော့ဟုဆိုလျှင်
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်တော့လတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို
အမှား
နှလုံးသွင်း၍
''ငါဟူ၍
မဖြစ်ခဲ့လျှင်
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်ရာ၊
ငါသည်မဖြစ်တော့လတ္တံ့ဟု
ဆိုလျှင် ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်တော့လတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကြသနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။ပ။
ထိုရုပ်ကို
အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''ငါဟူ၍
မဖြစ်ခဲ့လျှင်
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်ရာ၊ ငါသည်မဖြစ်တော့
လတ္တံ့ဟု
ဆိုလျှင်
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်တော့လတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်
ရာပါ အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသ လော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မြင်အပ်သော
အရာ၊
ကြားအပ်သော
အရာ၊ တွေ့အပ်သော
အရာ၊
သိအပ်သော
အရာ၊
ရောက်အပ်သော
အရာ၊ ရှာအပ်သော
အရာ၊
စိတ်ဖြင့်
တွေးဆအပ်သော
အရာသည်လည်း
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။ပ။
ထိုအရာကို
အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''ငါဟူ၍
မဖြစ်ခဲ့လျှင်
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်ရာ၊
ငါသည်
မဖြစ်တော့လတ္တံ့ဟု
ဆိုလျှင်
ငါ့ဥစ္စာဟူ၍
မဖြစ်တော့လတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်ဖြစ်နိုင်ရာ
သလော။ မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ၌
အရိယာတပည့်သည်
ဤဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော
အရာတို့၌
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏၊
(ထိုအခါ)
ထိုအရိယာတပည့်သည်
ဆင်းရဲခြင်း၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏။ပ။
ဆင်းရဲချုပ်ရာ
နိဗ္ဗာန်သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဤအရိယာတပည့်ကို
အပါယ်ကျခြင်းသဘော
မရှိသော ကိန်းသေ
မြဲသော
အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်
ဖြစ်၏ဟု ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-နတ္ထိဒိန္နသုတ်
၂၁၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
ဤသို့သော
အယူသည် ဖြစ်သနည်း။
''ပေးလှူခြင်းသည်
မရှိ၊
ယဇ်ပူဇော်ခြင်းသည်
မရှိ၊ဟုန်းပူဇော်ခြင်းသည်
မရှိ၊
ကောင်းမှု
မကောင်းမှုတို့၏
အကျိုးဝိပါက်သည်
မရှိ၊
ဤလောကသည်
မရှိ၊
တစ်ပါးသော
လောကသည်
မရှိ၊ အမိသည်
မရှိ၊ အဖသည်
မရှိ၊ သေ၍ တစ်ဖန်ဖြစ်သော
သတ္တဝါတို့သည်
မရှိကုန်။
ဤလောကကိုလည်းကောင်း၊
တစ်ပါးသော လောကကိုလည်းကောင်း
ကိုယ်တိုင်
ထူးသော ဉာဏ်ဖြင့်သိ၍
မျက်မှောက်ပြုလျက်
ဟောကြားနိုင်ကုန်သော
ဖြောင့်မှန်သော
အရိယာမဂ်သို့
ရောက်ကုန်သောကောင်းသော
အကျင့်ရှိကုန်သော
သမဏဗြာဟ္မဏတို့သည်
လောက၌ မရှိကုန်။
ဤသတ္တဝါသည်
မဟာဘုတ်လေးပါး
အစုအဝေး ဖြစ်၏၊
သေသောအခါ
မြေဓာတ်သည်
မြေဓာတ်အစုသို့
ဆိုက်၏၊
ရောက်၏။
ရေဓာတ်သည်
ရေဓာတ်အစုသို့
ဆိုက်၏၊
ရောက်၏။
မီးဓာတ်သည်
မီးဓာတ်အစုသို့
ဆိုက်၏၊
ရောက်၏။ လေဓာတ်သည်
လေဓာတ်အစုသို့
ဆိုက်၏၊
ရောက်၏။
နာမ်ဣန္ဒြေတို့သည်
ကောင်းကင်သို့
ပြောင်းရွှေ့ကုန်၏၊
ညောင်စောင်းလျှင်
ငါးခုမြောက်ရှိသောယောက်ျားတို့သည်
သူသေကောင်ကို
ယူ၍
သွားကုန်၏၊
သင်္ချိုင်းတိုင်အောင်
သူသေကောင်တို့သည်
ထင်ကုန်၏၊ အရိုးတို့သည်
ခိုအဆင်းကဲ့သို့
ဖြစ်ကုန်၏၊ အလှူတို့သည်
ပြာအဆုံး
ရှိကုန်၏။
အလှူပေးခြင်းကို
လူမိုက်တို့က
ပညတ်ထား၏။
အချို့သူတို့သည်
(ပေးလှူခြင်းစသည်)
ရှိ၏ဟူသောဝါဒကို
ပြောဟောကုန်၏၊
ထိုသူတို့၏
စကားသည်
အချည်းနှီး
ဖြစ်ကုန်၏၊
မှားယွင်းကုန်၏၊
ယောင်ယမ်းပြောဆိုသော
စကားဖြစ်၏။
လူမိုက်ဖြစ်စေ၊
ပညာရှိဖြစ်စေ
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီးလျှင်
ပြတ်စဲ
ကုန်၏၊
ပျက်စီးကုန်၏၊
သေသည်မှ
နောက်၌
မဖြစ်ကုန်''ဟု
ဤသို့သော အယူ
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍ ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''ပေးလှူခြင်းသည်
မရှိ၊
ယစ်ပူဇော်ခြင်းသည်
မရှိ။ပ။
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီးသော်
အသက်ပြတ်ကုန်၏၊
ပျောက်ပျက်ကုန်၏၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
မဖြစ်ကုန်''ဟု
ဤသို့သောအယူသည်
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။ပ။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်
ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''ပေးလှူခြင်းသည်
မရှိ၊
ယစ်ပူဇော်ခြင်းသည်
မရှိ။ပ။
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီးသော်
အသက်ပြတ်ကုန်၏၊
ပျောက်ပျက်ကုန်၏၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
မဖြစ်ကုန်''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည် ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကုန်သနည်း။
ရုပ်သည် မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
ထိုရုပ်ကို
အစွဲ
မပြုခဲ့လျှင်
''ပေးလှူခြင်းသည်
မရှိ၊
ယစ်ပူဇော်ခြင်းသည်
မရှိ။ပ။ ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီးသော်
အသက်ပြတ်ကုန်၏၊
ပျောက်ပျက်ကုန်၏၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မဖြစ်ကုန်''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။ပ။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။ပ။
ထိုဝိညာဏ်ကို
အစွဲမပြုခဲ့မူ
''ပေးလှူခြင်းသည်
မရှိ၊
ယစ်ပူဇော်ခြင်းသည်
မရှိ။ပ။
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီးသော် အသက်ပြတ်ကုန်၏၊
ပျောက်ပျက်ကုန်၏၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
မဖြစ်ကုန်''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
မြင်အပ်သော
အရာ၊
ကြားအပ်သော
အရာ၊ တွေ့အပ်သော
အရာ၊
သိအပ်သော
အရာ၊
ရောက်အပ်သော
အရာ၊ ရှာအပ်သော
အရာ၊
စိတ်ဖြင့်
တွေးဆအပ်သော
အရာသည်လည်း
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။ပ။
ထိုတရားကို
အစွဲ
မပြုခဲ့လျှင်
''ပေးလှူခြင်းသည်
မရှိ၊
ယစ်ပူဇော်ခြင်းသည်
မရှိ။ပ။
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီးသော်
အသက်ပြတ်ကုန်၏၊
ပျောက်ပျက်ကုန်၏၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
မဖြစ်ကုန်''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည် ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါအသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ၌
အရိယာတပည့်သည်
ဤဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော
အရာတို့၌
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ့်ဖျောက်နိုင်၏။
(ထိုအခါ)
ထိုအရိယာတပည့်သည်
ဆင်းရဲခြင်း၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏။ပ။
ဆင်းရဲချုပ်ရာ
နိဗ္ဗာန်သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဤအရိယာတပည့်ကို
အပါယ်သို့
ကျခြင်းသဘော
မရှိသော
ကိန်းသေမြဲသော
အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်
ဖြစ်၏ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-ကရောတောသုတ်
၂၁၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရား
ကိုအမှားနှလုံးသွင်း၍
ဤသို့သော
အယူသည် ဖြစ်သနည်း။
''ပြုသူ
ပြုစေသူ၊
ဖြတ်သူ
ဖြတ်စေသူ၊
နှိပ်စက်သူ
နှိပ်စက်စေသူ၊
ပူဆွေးအောင်
ပြုသူ
ပြုစေသူ၊ ပင်ပန်းအောင်
ပြုသူ
ပြုစေသူ၊
တုန်လှုပ်သူတုန်လှုပ်စေသူ၊
အသက်ကို
သတ်သူ
(သတ်စေသူ)၊ ခိုးယူသူ
(ခိုးယူစေသူ)၊
အိမ်ကို
ဖောက်ထွင်းသူ
(ဖောက်ထွင်းစေသူ)၊
(ရွာကို)
တိုက်ခိုက်လုယူသူ
(တိုက်ခိုက်လုယူစေသူ)၊
တစ်အိမ်တည်းကို
တိုက်ခိုက်လုယူသူ
(တိုက်ခိုက်လုယူစေသူ)၊
ခရီးလမ်း၌ စောင့်၍
လုယက်သူ
(လုယက်စေသူ)၊
သူ့မယားကို
သွားလာသူ
(သွားလာစေသူ)၊
မမှန်သော
စကားကို ပြောသူ
(ပြောစေသူ)
တို့သည်
မကောင်းမှုကို
ပြုအပ်သော်လည်း
ပြုအပ်သည်
မမည်။
ဤမြေပေါ်ရှိ
သတ္တဝါတို့ကို
သင်တုန်းဓားစက်ဖြင့်
တစ်စုတည်းသော
အသားစု အသားပုံ
ဖြစ်အောင်အကယ်၍
ပြုစေကာမူ
ထိုအကြောင်းကြောင့်
မကောင်းမှု
မရှိ၊
မကောင်းမှုဖြစ်ခြင်း
မရှိ။
ဂင်္ဂင်္ါမြစ်၏တောင်
ဘက်ကမ်း၌
နေသော
သူသည်လည်း
အသက်ကို
သတ်လျက်
သတ်စေလျက်၊
ဖြတ်လျက်ဖြတ်စေလျက်၊
နှိပ်စက်လျက်
နှိပ်စက်စေလျက်
သွားစေကာမူ
ထို
(သတ်ခြင်းစသော)
အကြောင်းကြောင့်မကောင်းမှု
မရှိ၊
မကောင်းမှု
ဖြစ်ခြင်း
မရှိ။
ဂင်္ဂါမြစ်၏
မြောက်ဘက်ကမ်း၌
နေသောသူသည်လည်းလှူလျက်
လှူစေလျက်၊
ပူဇော်လျက်
ပူဇော်စေလျက်
သွားစေကာမူ
ထိုလှူခြင်း
(စသောအကြောင်း)
ကြောင့်
ကောင်းမှု
မရှိ၊ ကောင်းမှုဖြစ်ခြင်း
မရှိ။
အလှူပေးခြင်း
ဣန္ဒြေကို
ဆုံးမခြင်းသီလစောင့်စည်းခြင်း
အမှန်ဆိုခြင်းတို့ကြောင့်
ကောင်းမှု
မရှိ၊
ကောင်းမှုဖြစ်ခြင်း
မရှိ''ဟု
ဤသို့သောအယူ
ဖြစ်သနည်း။
မြတ်စွာဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''ပြုသူ
ပြုစေသူ။ပ။
ကောင်းမှုသည်မရှိ၊
ကောင်းမှု
ဖြစ်ပေါ်ခြင်း
မရှိ''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည် ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကုန်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
ထိုရုပ်ကို
အစွဲ မပြုခဲ့မူ
''ပြုသူ ပြုစေသူ။ပ။
ကောင်းမှုသည်
မရှိ၊
ကောင်းမှု ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသည်
မရှိ''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည် ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။ပ။
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲ
မပြုခဲ့မူ ''ပြုသူ
ပြုစေသူ။ပ။
ကောင်းမှုသည်
မရှိ၊
ကောင်းမှု
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသည်မရှိ''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
မြင်အပ်သော
အရာ၊
ကြားအပ်သော
အရာ၊ တွေ့အပ်သော
အရာ၊
သိအပ်သော
အရာ၊
ရောက်အပ်သော
အရာ၊ ရှာအပ်သော
အရာ၊
စိတ်ဖြင့်
တွေးအပ်သော
အရာသည်လည်း
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။ပ။
ထိုတရားတို့ကို
အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''ပြုသူ
ပြုစေသူ။ပ။
ကောင်းမှုသည်
မရှိ၊
ကောင်းမှု
ဖြစ်ပေါ်ခြင်းသည်
မရှိ ''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ၌
အရိယာတပည့်သည်
ဤဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော
အရာတို့၌
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏၊
(ထိုအခါ) ထိုအရိယာတပည့်သည်
ဆင်းရဲခြင်း၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏။ပ။
ဆင်းရဲချုပ်ရာ
နိဗ္ဗာန်သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဤအရိယာတပည့်ကို
အပါယ်သို့
ကျခြင်းသဘော
မရှိသော
ကိန်းသေမြဲသော
အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်
ဖြစ်၏ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-ဟေတုသုတ်
၂၁၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
ဤသို့သော
အယူသည် ဖြစ်သနည်း။
''သတ္တဝါတို့
ညစ်ညူးရန် အကြောင်းသည်
မရှိ၊
အထောက်အပံ့သည်
မရှိ၊ အကြောင်း
မရှိအထောက်အပံ့
မရှိဘဲ
သတ္တဝါတို့သည်
ညစ်ညူးကုန်၏၊
သတ္တဝါတို့
စင်ကြယ်ရန်
အကြောင်းသည်
မရှိ၊
အထောက်အပံ့သည်
မရှိ၊ အကြောင်း
မရှိ
အထောက်အပံ့
မရှိဘဲ
သတ္တဝါတို့သည်
စင်ကြယ်ကုန်၏၊
«မိမိပြုလုပ်မှုသည်မရှိ၊
သူတစ်ပါးကို
ပြုလုပ်ပေးမှုသည်
မရှိ၊
ယောက်ျားတို့
ပြုလုပ်မှုသည်
မရှိ»၁ ခွန်အားသည်
မရှိ၊
လုံ့လသည်
မရှိ၊
ယောက်ျားတို့
ခွန်အားသည်
မရှိ၊
ယောက်ျားတို့
အားထုတ်မှုသည်
မရှိ၊
အလုံးစုံသော
သတ္တဝါ၊ အလုံးစုံသော
သက်ရှိသတ္တဝါ၊
အလုံးစုံသော
ထင်ရှားဖြစ်သော
သတ္တဝါ၊
အလုံးစုံသော
သက်ရှိအရာတို့သည်
အစွမ်း
မရှိကုန်၊
ခွန်အား
မရှိကုန်၊
လုံ့လ
မရှိကုန်၊
ဖြစ်မြဲအတိုင်း
ဆုံဆည်းသည့်အတိုင်း
သဘာဝအတိုင်း
အမျိုးမျိုး
ဖြစ်ကုန်၍
ဇာတ်အထူူး
ခြောက်မျိုးတို့၌
သာလျှင် ချမ်းသာဆင်းရဲကို
ခံစားကုန်၏
''ဟူသော အယူဖြစ်သနည်း။
မြတ်စွာဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာလျှင်
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''အကြောင်း
မရှိ၊ အထောက်အပံ့မရှိ။ပ။
ချမ်းသာဆင်းရဲကို
ခံစားရကုန်၏
''ဟု ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။ပ။
သညာရှိလျှင်။ပ။
သင်္ခါရတို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''အကြောင်း
မရှိ၊
အထောက်အပံ့
မရှိ။ပ။
ချမ်းသာဆင်းရဲကို
ခံစားရကုန်၏
''ဟု ဤသို့သော
အယူသည်ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကုန်သနည်း။
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။ပ။
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''အကြောင်း မရှိ၊
အထောက်အပံ့လည်း
မရှိ။ပ။
ချမ်းသာဆင်းရဲကို
ခံစားရကုန်၏''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည် ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။ပ။
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''အကြောင်း
မရှိ၊
အထောက်အပံ့
မရှိ။ပ။
ချမ်းသာဆင်းရဲကို
ခံစားရကုန်၏''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါအသျှင်ဘုရား။
မြင်အပ်သော
အရာ၊
ကြားအပ်သော
အရာ၊ တွေ့အပ်သော
အရာ၊
ရောက်အပ်သောအ
ရာ၊
ရှာအပ်သော
အရာ၊ စိတ်ဖြင့်
တွေးဆအပ်သော
အရာသည်လည်း
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။ပ။
ဤတရားကို
အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''အကြောင်း မရှိ၊
အထောက်အပံ့
မရှိ။ပ။
ချမ်းသာဆင်းရဲကိုခံစားရကုန်၏''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ၌
အရိယာတပည့်သည်
ဤဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော
အရာတို့၌
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏၊
(ထိုအခါ)
ထိုအရိယာတပည့်သည်
ဆင်းရဲခြင်း၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏။ပ။
ဆင်းရဲချုပ်ရာ
နိဗ္ဗာန်သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဤအရိယာတပည့်ကို
အပါယ်သို့
ကျခြင်းသဘော
မရှိသော ကိန်းသေမြဲသော
အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်
ဖြစ်၏ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၁။
ဤသံယုတ်ပါဠိတော်၌
ကွင်းအတွင်း «
» စကားရပ်
မပါ၊
သီလက္ခန္ဓဝဂ္ဂပါဠိ
သာမညဖလသုတ်၌
အပြည့်အစုံ
ပါရှိသည်။
Ă
၈-မဟာဒိဋ္ဌိသုတ်
၂၁၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရား
ကိုအမှားနှလုံးသွင်း၍
ဤသို့သော အယူသည်
ဖြစ်သနည်း။
''
ဤခုနစ်ပါးသော
အစုတို့သည်
ပြုလုပ်ထားအပ်သည်
မဟုတ်ကုန်၊
ပြုလုပ်ထားစေအပ်သည်
မဟုတ်ကုန်၊
ဖန်ဆင်းထားအပ်သည်
မဟုတ်ကုန်၊
ဖန်ဆင်းထားစေအပ်သည်
မဟုတ်ကုန်၊
မြုံကုန်၏၊ တောင်ထွတ်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏၊
ခိုင်မြဲသော
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏၊
ထိုအစုတို့သည်
မတုန်လှုပ်ကုန်၊
မဖောက်ပြန်ကုန်၊
အချင်းချင်း မညှဉ်းဆဲနိုင်ကုန်။
အချင်းချင်း
ချမ်းသာရန်လည်းကောင်း၊
ဆင်းရဲရန်လည်းကောင်း၊
ချမ်းသာဆင်းရဲရန်လည်းကောင်း
မတတ်နိုင်ကုန်။
ခုနစ်ပါးတို့ဟူသည်
အဘယ်နည်း၊
မြေအစု၊
ရေအစု၊
မီးအစု၊
လေအစု၊
ချမ်းသာ၊ ဆင်းရဲ၊
ခုနစ်ခုမြောက်
အသက်တို့တည်း။
ဤခုနစ်ပါးသော
အစုတို့သည်
ပြုလုပ်ထားအပ်သည်
မဟုတ်ကုန်၊
ပြုလုပ်ထားစေအပ်သည်
မဟုတ်ကုန်၊
ဖန်ဆင်းထားအပ်သည်
မဟုတ်ကုန်၊
ဖန်ဆင်းထားစေအပ်သည်
မဟုတ်ကုန်၊
မြုံကုန်၏၊
တောင်ထွတ်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏၊ ခိုင်မြဲသော
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏၊
ထိုအစုတို့သည်
မတုန်လှုပ်ကုန်၊
မဖောက်ပြန်ကုန်၊
အချင်းချင်း
မညှဉ်းဆဲနိုင်ကုန်။
အချင်းချင်း
ချမ်းသာရန်လည်းကောင်း၊
ဆင်းရဲရန်လည်းကောင်း၊
ချမ်းသာဆင်းရဲရန်လည်းကောင်း
မတတ်နိုင်ကုန်။
«ထိုအစုတို့၌
သတ်သူ
သတ်စေသူ၊
ကြားသူ
ကြားစေသူ၊
သိသူ
သိစေသူများ
မရှိကုန်။ »၁
အကြင်သူသည်
ထက်စွာသော
လက်နက်ဖြင့်
ဦးခေါင်းကို
ဖြတ်စေကာမူထိုသူသည်လည်း
တစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမျှ
သတ်သည် မမည်၊
လက်နက်သည်
ခုနစ်ပါးသော
အစုတို့၏အကြား
ဟင်းလင်းသို့
ကျရောက်၏ဟု
အယူရှိ၏။
ဤတစ်သန်း
လေးသိန်း
ခြောက်ထောင်
ခြောက်ရာသော
အဓိကသတ္တဝါမျိုးများ၊
ငါးရာသော
ကံများ၊
ငါးပါးသော ကံများ၊
သုံးပါးသော
ကံများ၊
(ပြည့်သော)
ကံများ၊
ထက်ဝက်သော
ကံများ၊
ခြောက်ဆယ့်နှစ်ပါးသော
အကျင့်များ၊
ခြောက်ဆယ့်နှစ်ပါးသော
အန္တရကပ်များ၊
ခြောက်မျိုးသော
ဇာတ်အထူးများ၊
ရှစ်ပါးသော
ယောက်ျားတို့၏
အရွယ်များ၊
လေးထောင့်ကိုးရာသော
အသက်မွေးမှုများ၊
လေး
ထောင့်ကိုးရာသော
ပရိဗိုဇ်များ၊
လေးထောင့်ကိုးရာသော
နဂါးတို့ နေရာများ၊
နှစ်ထောင်သောဣန္ဒြေများ၊
သုံးထောင်သော
ငရဲများ၊
သုံးဆယ့်ခြောက်မျိုးသော
မြူဓာတ်
(တည်ရာ) များ၊
ခုနစ်မျိုးသောသညာရှိ
ပဋိသန္ဓေများ၊
ခုနစ်မျိုးသော
သညာမဲ့ ပဋိသန္ဓေများ၊
ခုနစ်မျိုးသော
အဆစ်ပဋိသန္ဓေများ၊
ခုနစ်မျိုးသော
နတ်များ၊
ခုနစ်မျိုးသော
လူများ၊
ခုနစ်မျိုးသော
မြေဘုတ်ဘီလူးများ၊
ခုနစ်ခုသောအိုင်ကြီးများ၊
ခုနစ်ခု သော
အဖုကြီးများ၊
ခုနစ်ရာသော
အဖုငယ်များ၊
ခုနစ်ခုသော
ချောက်ကြီးများ၊
ခုနစ်ရာသော
ချောက်ငယ်
များ၊ ခုနစ်ခုသော
အိပ်မက်ကြီးများ၊
ခုနစ်ရာသော
အိပ်မက်ငယ်များ၊
ရှစ်သန်းလေးသိန်းသော
မဟာကပ် များ
ရှိကုန်၏။
ယင်း
(မဟာကပ်တို့)
ပတ်လုံး
လူမိုက်ဖြစ်စေ၊
ပညာရှိဖြစ်စေ
(တစ်ဘဝမှ
တစ်ဘဝသို့)
ပြေးသွားကျင်လည်၍
ဆင်းရဲ
ကုန်ဆုံးခြင်းကို
ပြုကြလတ္တံ့။
ထိုအတွင်း
(ဆင်းရဲ
ကုန်ဆုံးခြင်း)
မရှိ။ ''ငါသည်
ဤ
သီလဖြင့်သော်လည်းကောင်း၊
ဤကျင့်ဝတ်ဖြင့်သော်လည်းကောင်း၊
ဤခြိုးခြံမှုဖြင့်သော်လည်းကောင်း၊
ဤ
အကျင့်မြတ်ဖြင့်သော်လည်းကောင်း
မရင့်သေးသော
ကံကိုမူလည်း
ရင့်စေမည်၊
ရင့်ပြီးသောကံကိုမူလည်း
တွေ့၍ တွေ့၍
ပျက်စီးစေမည်ဟု
ဤသို့
ပြုပြင်နိုင်ခြင်း
မရှိ။ ချမ်းသာဆင်းရဲသည်စရွတ်တောင်းဖြင့်
ခြင်
ထားသကဲ့သို့
ဖြစ်၏၊
သံသရာသည်
အပိုင်းအခြား
ပြုထားပြီး
ဖြစ်၏၊
အတိုးအဆုတ်
မရှိ၊ အလွန်
အယုတ် မရှိ၊
ချည်လုံးကို
ပစ်လိုက်သော်
(ချည်ရှိသရွေ့)
သာ
ပြေလျက်ပြေးသွားသကဲ့သို့
ဤအတူ
လူမိုက်ဖြစ်စေ၊
ပညာရှိဖြစ်စေ
(တစ်ဘဝမှ
တစ်ဘဝသို့)
ပြေးသွားကျင်လည်၍
ဆင်းရဲ
ကုန်ဆုံးခြင်းကို
ပြုလတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သော အယူ
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
'' ဤခုနစ်ပါးသော
အစုတို့သည်
ပြုလုပ်ထားအပ်သည်
မဟုတ်ကုန်၊
ပြုလုပ်ထားစေအပ်သည်
မဟုတ်ကုန်။ပ။
ကုန်ဆုံးလတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သောအယူသည်
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။ပ။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့
ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို အမှားနှလုံးသွင်း၍
''
ဤခုနစ်ပါးသော
အစုတို့သည်
ပြုလုပ်ထားအပ်သည်
မဟုတ်ကုန်၊
ပြုလုပ်ထားစေအပ်သည်
မဟုတ်ကုန်။ပ။
ကုန်ဆုံးခြင်းကို
ပြုလတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကြသနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။ပ။
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို အစွဲ
မပြုခဲ့မူ''
ဤခုနစ်ပါး
သော
အစုတို့သည်
ပြုလုပ်ထားအပ်သည်
မဟုတ်ကုန်၊
ပြုလုပ်ထားစေအပ်သည်မဟုတ်ကုန်။ပ။
ကုန်ဆုံး
ခြင်းကို
ပြုလတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါအသျှင်ဘုရား။
မြင်အပ်သော
အရာ၊
ကြားအပ်သော
အရာ၊ တွေ့အပ်သော
အရာ၊
သိအပ်သော
အရာ၊
ရောက်အပ်သော
အရာ၊ ရှာအပ်သော
အရာ
စိတ်ဖြင့်
တွေးဆအပ်သော
အရာသည်လည်း
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။ပ။
ထိုတရားကို
အစွဲ
မပြုခဲ့မူ ''
ဤခုနစ်ပါးသော
အစုတို့သည်
ပြုလုပ်ထားအပ်သည်
မဟုတ်ကုန်၊
ပြုလုပ်ထားစေအပ်သည်
မဟုတ်ကုန်။ပ။
ဆင်းရဲ
ကုန်ဆုံးခြင်းကိုပြုလတ္တံ့''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ၌
အရိယာတပည့်သည်
ဤဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော
အရာတို့၌
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏၊
(ထိုအခါ)
ထိုအရိယာတပည့်သည်
ဆင်းရဲခြင်း၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏။ပ။
ဆင်းရဲချုပ်ရာ
နိဗ္ဗာန်သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဤအရိယာတပည့်ကို
အပါယ်သို့ ကျခြင်းသဘော
မရှိသော
ကိန်းသေမြဲသော
အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန် ဖြစ်၏ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၁။
« »
ကွင်းအတွင်း
စကားရပ်များ၊
ဤသံယုတ်ပါဠိတော်၌
မပါ၊
သီလက္ခန္ဓဝဂ္ဂပါဠိ
သာမညဖလသုတ်၌
အပြည့်အစုံ
ပါရှိသည်။
Ă
၉-သဿတဒိဋ္ဌိသုတ်
၂၁၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''လောကသည်
မြဲ၏''ဟု ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍ ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''လောကသည်
မြဲ၏''ဟု
ဤသို့သောအယူသည်
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။ပ။
သင်္ခါရတို့
ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''လောကသည်
မြဲ၏''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကြသနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။ပ။
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို အစွဲ
မပြုခဲ့လျှင်
''လောကသည်
မြဲ၏ ''ဟု ဤသို့
သော အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။ သင်္ခါရ
တို့သည်။ ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။ပ။
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲမပြုခဲ့လျှင်
''လောကသည်
မြဲ၏''ဟု
ဤသို့သဘော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါအသျှင်ဘုရား။
မြင်အပ်သော
အရာ၊
ကြားအပ်သော
အရာ၊ တွေ့အပ်သော
အရာ၊
သိအပ်သော
အရာ၊
ရောက်အပ်သော
အရာ၊ ရှာအပ်သော
အရာ၊ စိတ်ဖြင့်
တွေးဆအပ်သော
အရာသည်လည်း
မြဲသလော၊ မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော အရာသည်
ဆင်းရဲလော၊
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဤတရားကို
အစွဲ
မပြုခဲ့လျှင်
''လောကသည်
မြဲ၏''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ၌
အရိယာတပည့်သည်
ဤဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော
အရာတို့၌
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏၊
(ထိုအခါ)
ထိုအရိယာတပည့်သည်
ဆင်းရဲခြင်း၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏။ပ။
ဆင်းရဲချုပ်ရာ
နိဗ္ဗာန်သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဤအရိယာတပည့်ကို
အပါယ်သို့
ကျခြင်းသဘော
မရှိသော ကိန်းသေမြဲသော
အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်
ဖြစ်၏ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-အသဿတဒိဋ္ဌိသုတ်
၂၁၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''လောကသည်
မမြဲ''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
။ပ။ ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊ မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။ပ။
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲ
မပြုခဲ့လျှင်
''လောကသည်
မမြဲ''ဟု
ဤသို့သောအယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
မြင်အပ်သော
အရာ၊
ကြားအပ်သော
အရာ၊ တွေ့အပ်သော
အရာ၊
သိအပ်သော
အရာ၊
ရောက်အပ်သော
အရာ၊ ရှာအပ်သော
အရာ၊
စိတ်ဖြင့်
တွေးဆအပ်သော
အရာသည်လည်း
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။ပ။
ဤတရားကို
အစွဲ
မပြုခဲ့လျှင်
''လောကသည်
မမြဲ''ဟု
ဤသို့သောအယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ၌
အရိယာတပည့်သည်
ဤဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော
အရာတို့၌
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏၊
(ထိုအခါ)
ထိုအရိယာတပည့်သည်
ဆင်းရဲခြင်း၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏။ပ။
ဆင်းရဲချုပ်ရာ
နိဗ္ဗာန်သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဤအရိယာတပည့်ကို
အပါယ်သို့ ကျခြင်းသဘော
မရှိသော
ကိန်းသေမြဲသော
အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသာ သောတာပန်
ဖြစ်၏ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
------
၁၁-အန္တဝါသုတ်
၂၁၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''လောကသည်
အဆုံးရှိ၏''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရားတပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ကိန်းသေ
မြဲသောအထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်
ဖြစ်၏ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
ဧကာဒသမသုတ်။
------
၁၂-အနန္တဝါသုတ်
၂၁၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''လောကသည်
အဆုံး မရှိ
''ဟု ဤသို့သော အယူသည်
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ကိန်းသေမြဲသောအထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန် ဖြစ်၏ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒွါဒသမသုတ်။
------
၁၃-တံ
ဇီဝံ တံ
သရီရံသုတ်
၂၁၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''ထိုအသက်သည်
ထိုကိုယ်တည်း''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်သနည်း။ အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ကိန်းသေမြဲသော
အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်
ဖြစ်၏ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တေရသမသုတ်။
------
၁၄-အညံ
ဇီဝံ အညံ
သရီရံသုတ်
၂၁၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''အသက်တခြားကိုယ်တခြား''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ကိန်းသေမြဲသောအထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်
ဖြစ်၏ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စုဒ္ဒသမသုတ်။
------
၁၅-ဟောတိ
တထာဂတောသုတ်
၂၂၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''သတ္တဝါသည်
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ ဖြစ်၏
''ဟူသော အယူသည်
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ကိန်းသေမြဲသော
အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်
ဖြစ်၏ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပန္နရသမသုတ်။
------
၁၆-န
ဟောတိ
တထာဂတောသုတ်
၂၂၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို့အမှားနှလုံးသွင်း၍
''သတ္တဝါသည်
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မဖြစ်
''ဟု ဤသို့သော
အယူသည် ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ကိန်းသေမြဲသော
အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်
ဖြစ်၏ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
သောဠသမသုတ်။
------
၁၇-ဟောတိ
စ န စ ဟောတိ
တထာဂတောသုတ်
၂၂၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''သတ္တဝါသည်
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်လည်း
ဖြစ်၊
မဖြစ်လည်း
မဖြစ်''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည် မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ကိန်းသေမြဲသော
အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်
ဖြစ်၏ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
သတ္တရသမသုတ်။
------
၁၈-နေဝ
ဟောတိ န န
ဟောတိ
တထာဂတောသုတ်
၂၂၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''သတ္တဝါသည်
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်၊
မဖြစ်သည်လည်းမဟုတ်''ဟူသော
အယူသည်
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
သတ္တဝါသည်
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်၊
မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်''ဟူသော
အယူသည်
ဖြစ်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကုန်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။ပ။
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲမပြုခဲ့မူ
''သတ္တဝါသည်
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်၊ မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်''ဟု ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
မြင်အပ်သော
အရာ၊
ကြားအပ်သော
အရာ၊ တွေ့အပ်သော
အရာ၊
သိအပ်သော
အရာ၊
ရောက်အပ်သော
အရာ၊ ရှာအပ်သော
အရာ၊
စိတ်ဖြင့်
တွေးဆအပ်သော
အရာသည်လည်း
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
အရာသည်
ဆင်းရဲလော၊
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
တရားကို အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''သတ္တဝါသည်သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်၊
မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ် ''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ၌
အရိယာတပည့်သည်
ဤဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော
အရာတို့၌
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏၊
(ထိုအခါ) ထိုအရိယာတပည့်သည်
ဆင်းရဲခြင်း၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏၊
ဆင်းရဲဖြစ်ပေါ်ကြောင်း၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကို
ပယ်ဖျောက်နိုင်၏၊
ဆင်းရဲချုပ်ရာ၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကိုပယ်
ဖျောက်နိုင်၏၊
ဆင်းရဲချုပ်ရာ
နိဗ္ဗာန်သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌လည်း
ယုံမှားခြင်းကိုပယ်ဖျောက်နိုင်၏။
ရဟန်းတို့
ဤအရိယာတပည့်ကို
အပါယ်လေးပါးသို့
ကျခြင်းသဘော
မရှိသောကိန်းသေမြဲသော
အထက်
မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်
ဖြစ်၏ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌာရသမသုတ်။
သောတာပတ္တိဝဂ်
ပြီး၏။
အဋ္ဌာရသ
ဝေယျာကရဏ
ပြီး၏။
------
၂-ဒုတိယဂမနဝဂ်
၁-ဝါတသုတ်
၂၂၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားတို့ကို
အစွဲပြု၍ အဘယ်တရားတို့ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''လေတို့သည်
မတိုက်ကုန်၊
မြစ်တို့သည်
မစီးကုန်၊ကိုယ်ဝန်ဆောင်တို့သည်
မဖွားကုန်၊
လနေတို့သည်
မထွက်ကုန်၊
မဝင်ကုန်၊
ခိုင်မြဲသော
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏''ဟု
ဤသို့သော အယူသည်
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''လေတို့သည် မတိုက်ကုန်။ပ။
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို အမှားနှလုံးသွင်း၍
''လေတို့သည်
မတိုက်ကုန်။ပ။
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကုန်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။ပ။
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''လေတို့သည်
မတိုက်ကုန်။ပ။
ခိုင်မြဲ သော
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါအသျှင်
ဘုရား။
ရဟန်းတို့
ဤသို့
ဆင်းရဲရှိလျှင်
ဆင်းရဲကို
အစွဲပြု၍
ဆင်းရဲကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''လေတို့သည်
မတိုက်ကုန်။ပ။
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။ပ။
ဖောက်
ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''လေတို့သည်မတိုက်ကုန်။ပ။
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်
ကုန်၏''ဟူသော
အယူသည် ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါအသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
ဤသို့
ဆင်းရဲရှိလျှင်
ဆင်းရဲကို
အစွဲပြု၍
ဆင်းရဲကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''လေတို့သည်မတိုက်ကုန်၊
မြစ်တို့သည်
မစီးကုန်၊ကိုယ်ဝန်ဆောင်တို့သည်
မဖွားကုန်၊
လနေတို့သည်
မထွက်ကုန်၊
မဝင်ကုန်၊
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏''ဟူသော
အယူသည်
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂၂၅-၂၄၀။
«ရှေ့ဝဂ်၌ကဲ့သို့
ဖြေပုံ
တစ်ဆယ့်ရှစ်မျိုးတို့ကို
ချဲ့ရမည်»။
သတ္တရသမသုတ်။
------
၁၈-နေဝ
ဟောတိ န န
ဟောတိသုတ်
၂၄၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''သတ္တဝါသည်
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်၊
မဖြစ်သည်လည်းမဟုတ်''ဟူသော
အယူသည်
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''သတ္တဝါသည်
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း မဟုတ်၊
မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်''ဟူသော
အယူသည် ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။
သညာ့ရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''သတ္တဝါသည်
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်၊
မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ် '' ဟူသော
အယူသည်ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကုန်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။ပ။
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''သတ္တဝါသည်
သေပြီးသည်မှနောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း မဟုတ်၊
မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ် ''ဟု
ဤသို့သော အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
ဤသို့
ဆင်းရဲရှိလျှင်
ဆင်းရဲကို
အစွဲပြု၍
ဆင်းရဲကိုအမှားနှလုံးသွင်း၍
''သတ္တဝါသည်
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်၊
မဖြစ်သည်လည်းမဟုတ်
''ဟု ဤသို့သော
အယူသည် ဖြစ်၏။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်
ဘုရား။ပ။
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသောဝိညာဏ်ကို
အစွဲ မပြုခဲ့
မူ
''သတ္တဝါသည်
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်၊
မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်''ဟု ဤသို့
သော အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
ဤသို့ ဆင်းရဲရှိလျှင်
ဆင်းရဲကို
အစွဲပြု၍
ဆင်းရဲကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''သတ္တဝါသည်သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်၊
မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ် ''ဟု ဤသို့သောအယူသည်
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌာရသမသုတ်။
------
၁၉-ရူပီအတ္တာသုတ်
၂၄၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''အတ္တသည်
ရုပ်ရှိ၏၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏
''ဟု ဤသို့သော
အယူသည်ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''အတ္တသည်
ရုပ်ရှိ၏၊ သေပြီးသည်မှနောက်၌
မြဲ၏ ''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''အတ္တသည်
ရုပ်ရှိ၏၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏
''ဟု ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကုန်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။ပ။
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''အတ္တသည်
ရုပ်ရှိ၏၊ သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
မြဲ၏''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါအသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
ဤသို့
ဆင်းရဲရှိလျှင်
ဆင်းရဲကို
အစွဲပြု၍
ဆင်းရဲကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''အတ္တသည်
ရုပ်ရှိ၏၊
သေပြီးသည်မှ နောက်၌
မြဲ၏ ''ဟု ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာသည်။ပ။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင် ဘုရား။
ရဟန်းတို့
ဤသို့
ဆင်းရဲရှိလျှင်
ဆင်းရဲကို
အစွဲပြု၍
ဆင်းရဲကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''အတ္တသည်
ရုပ်ရှိ၏၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏
''ဟု
ဤသို့သောအယူသည်
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဧကူနဝီသတိမသုတ်။
------
၂၀-အရူပီအတ္တာသုတ်
၂၄၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရားကို့အမှားနှလုံးသွင်း၍
''အတ္တသည်
ရုပ် မရှိ၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏
''ဟု ဤသို့သော
အယူသည်ဖြစ်သနည်း။
(ပေယျာလ)။
ဝီသတိမသုတ်။
------
၂၁-ရူပီစ
အရူပီစ
အတ္တာသုတ်
၂၄၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
အတ္တသည်
ရုပ်ရှိသည်လည်းဟုတ်၏၊
ရုပ်
မရှိသည်လည်းဟုတ်၏၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏။
ဧကဝီသတိမသုတ်။
------
၂၂-နေဝ
ရူပီ
နာရူပီအတ္တာသုတ်
၂၄၅။
အတ္တသည်
ရုပ်ရှိသည်လည်း
မဟုတ်၊ ရုပ် မရှိသည်လည်း
မဟုတ်၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏။
ဗာဝီသတိမသုတ်။
------
၂၃-ဧကန္တသုခီသုတ်
၂၄၆။
အတ္တသည်
စင်စစ်
ချမ်းသာ
ရှိ၏၊ သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏။
တေဝီသတိမသုတ်။
------
၂၄-ဧကန္တဒုက္ခီသုတ်
၂၄၇။
အတ္တသည်
စင်စစ်
ဆင်းရဲရှိ၏၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏။
စတုဝီသတိမသုတ်။
------
၂၅-သုခဒုက္ခီသုတ်
၂၄၈။
အတ္တသည်
ချမ်းသာဆင်းရဲ
ရှိ၏၊ သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏။
ပဉ္စဝီသတိမသုတ်။
------
၂၆-အဒုက္ခမသုခီသုတ်
၂၄၉။
အတ္တသည်
ချမ်းသာဆင်းရဲ
မရှိ၊ သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
မြဲ၏ဟု။ပ။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကိုအစွဲပြု၍
ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''အတ္တသည် ချမ်းသာဆင်းရဲ
မရှိ၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏''ဟူသော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကိုအစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''အတ္တသည်
ချမ်းသာဆင်းရဲ
မရှိ၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏ ''
ဟူသော အယူသည်
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကုန်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။ပ။
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''အတ္တသည်
ချမ်းသာဆင်းရဲ
မရှိ၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
မြဲ၏''ဟူသော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
ဤသို့
ဆင်းရဲရှိလျှင်
ဆင်းရဲကို အစွဲပြု၍
ဆင်းရဲကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''အတ္တသည်
ချမ်းသာဆင်းရဲ
မရှိ၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏
''ဟူသော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာသည်။ သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊ မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။ပ။
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘော
ရှိသော
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''အတ္တသည် ချမ်းသာဆင်းရဲ
မရှိ၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏
''ဟူ သော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
ဤသို့ ဆင်းရဲရှိလျှင်
ဆင်းရဲကို
စွဲလမ်း၍
ဆင်းရဲကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''အတ္တသည်ချမ်းသာဆင်းရဲ
မရှိ၊ သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏
''ဟူသော
အယူသည်
ဖြစ်၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
ဆဗ္ဗီသတိမသုတ်။
ဒုတိယပေယျာလ
ပြီး၏။
------
၃-တတိယဂမနဝဂ်
၁-န ဝါတသုတ်
၂၅၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရား
ကိုအမှားနှလုံးသွင်း၍
''လေတို့သည်
မတိုက်ကုန်၊
မြစ်တို့သည်
မစီးကုန်၊
ကိုယ်ဝန်ဆောင်တို့သည်မဖွားကုန်၊
လနေတို့သည်
မထွက်ကုန်၊
မဝင်ကုန်၊ ခိုင်မြဲသော
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏ ''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာအရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''လေတို့သည်
မတိုက်ကုန်။ပ။
''ဟု ဤသို့သော
အယူသည် ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''လေတို့သည်
မတိုက်ကုန်။ပ။
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့တည်ကုန်၏
''ဟု ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကုန်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။ပ။
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို
အစွဲမပြုခဲ့မူ
''လေတို့သည် မတိုက်ကုန်။ပ။
တံခါး
တိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏ ''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါအသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့ ဤသို့
မမြဲသော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ထိုဆင်းရဲရှိလျှင်
ထိုဆင်းရဲကို
အစွဲပြု၍
''လေတို့သည်
မတိုက်ကုန်၊
မြစ်တို့သည်
မစီးကုန်၊ကိုယ်ဝန်ဆောင်တို့သည်
မဖွားကုန်၊
လနေတို့သည်မထွက်ကုန်၊
မဝင်ကုန်၊
ခိုင်မြဲသော
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏ ''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။ပ။
ဖောက်
ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''လေတို့သည်မတိုက်ကုန်။ပ။
ခိုင်မြဲသော
တံခါးတိုင်
ကဲ့သို့ တည်ကုန်၏''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည်ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
ဤသို့
မမြဲသော
ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ထိုဆင်းရဲရှိလျှင်
ထိုဆင်းရဲကို
အစွဲပြု၍
''လေတို့သည်
မတိုက်ကုန်။ပ။
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏''ဟု
ဤသို့သော
အယူသည် ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်
မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂၅၁-၂၇၄။
«ဒုတိယဝဂ်၌ကဲ့သို့
နှစ်ဆယ့်လေးသုတ်တို့ကို
ဖြည့်အပ်ကုန်၏»။
ပဉ္စဝီသတိမသုတ်။
------
၂၆-အဒုက္ခမသုခီသုတ်
၂၇၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရား
ကိုအမှားနှလုံးသွင်း၍
''အတ္တသည်
ချမ်းသာဆင်းရဲ
မရှိ၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏
''ဟူသော
အယူ့သည် ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''အတ္တသည် ချမ်းသာဆင်းရဲ
မရှိ၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏''ဟူသော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''အတ္တသည်
ချမ်းသာဆင်းရဲ
မရှိ၊ သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏
''ဟူသော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကုန်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။ပ။
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''အတ္တသည်
ချမ်းသာဆင်းရဲ
မရှိ၊ သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏
''ဟူသော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
ဤသို့
မမြဲသော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ထိုဆင်းရဲရှိလျှင်
ထိုဆင်းရဲကို
အစွဲပြု၍
''အတ္တသည်ချမ်းသာဆင်းရဲ
မရှိ၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏
''ဟူသော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။ သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။ပ။
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲ
မပြုခဲ့မူ
''အတ္တသည်
ချမ်းသာဆင်းရဲ
မရှိ၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏
''ဟူသော
အယူသည်
ဖြစ်နိုင်ရာသလော။
မဖြစ်နိုင်ရာပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
ဤသို့မမြဲသော
ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲ၏၊
ထိုဆင်းရဲရှိလျှင်
ထိုဆင်းရဲကို
အစွဲပြု၍
''အတ္တသည်
ချမ်းသာဆင်းရဲမရှိ၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏
''ဟူသော အယူသည်
ဖြစ်နိုင်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဆဗ္ဗီသတိမသုတ်။
တတိယပေယျာလ
ပြီး၏။
------
၄-စတုတ္ထဂမနဝဂ်
၁-န ဝါတသုတ်
၂၇၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရား
ကိုအမှားနှလုံးသွင်း၍
''လေတို့သည်
မတိုက်ကုန်၊
မြစ်တို့သည်
မစီးကုန်၊ကိုယ်ဝန်ဆောင်တို့သည်မဖွားကုန်၊
လနေတို့သည်
မထွက်ကုန်၊
မဝင်ကုန်၊
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏
''ဟူသော
အယူသည်ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''လေတို့သည် မတိုက်ကုန်။ပ။
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏
''ဟူသော အယူသည်
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍
ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''လေတို့သည်
မတိုက်ကုန်။ပ။
တံခါးတိုင်ကဲ့သို့
တည်ကုန်၏
''ဟူသော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကုန်
သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ရုပ်သည်
ချမ်းသာလော၊
ဆင်းရဲလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲ
သောဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို ''
ဤရုပ်သည် ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည် ငါ
ဖြစ်၏၊ ဤရုပ်သည်
ငါ၏ ကိုယ်
'အတ္တ'တည်း''ဟု
ရှုခြင်းငှါ
သင့်လျော်ပါမည်လော။
မသင့်လျော်ပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။ သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲလော၊
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုးရား။
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို ''
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ'တည်း''ဟု
ရှုခြင်းငှါသင့်လျော်ပါမည်လော။
မသင့်လျော်ပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
ထို့ကြောင့်
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သောအကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်
အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သောရုပ်အားလုံးကို
'' ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ၏
ကိုယ် 'အတ္တ'မဟုတ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
ဝေဒနာအားလုံးကို။
သညာအားလုံးကို။
သင်္ခါရ
အားလုံးတို့ကို။
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သောအကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်
အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သောဝိညာဏ်အားလုံးကို
'' ဤ ဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊ ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
ရဟန်းတို့
ဤသို့ မြင်သော။ပ။
ဤမဂ် ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီဟု
သိ၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂၇၇-၃၀၀။
«ဒုတိယဝဂ်၌ကဲ့သို့
နှစ်ဆယ့်လေးသုတ်တို့ကို
ဖြည့်အပ်ကုန်၏»။
ပဉ္စဝီသတိမသုတ်။
------
၂၆-အဒုက္ခမသုခီသုတ်
၃၀၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဘယ်တရားရှိလျှင်
အဘယ်တရားကို
အစွဲပြု၍
အဘယ်တရား
ကိုအမှားနှလုံးသွင်း၍
''အတ္တသည် ချမ်းသာဆင်းရဲ
မရှိ၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏
''ဟူသော
အယူသည်
ဖြစ်သနည်း။
အသျှင်ဘုရား
တပည့်တော်တို့အား
တရားတို့သည်
မြတ်စွာဘုရားသာ
အရင်းခံ
ရှိပါကုန်၏။ပ။
ရဟန်းတို့
ရုပ်ရှိလျှင်
ရုပ်ကို
အစွဲပြု၍
ရုပ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''အတ္တသည်
ချမ်းသာဆင်းရဲ
မရှိ၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
မြဲ၏''ဟူသော
အယူသည်
ဖြစ်၏။
ဝေဒနာရှိလျှင်။
သညာရှိလျှင်။
သင်္ခါရတို့ရှိလျှင်။
ဝိညာဏ်ရှိလျှင်
ဝိညာဏ်ကို
အစွဲပြု၍ ဝိညာဏ်ကို
အမှားနှလုံးသွင်း၍
''အတ္တသည် ချမ်းသာဆင်းရဲ
မရှိ၊
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ မြဲ၏''ဟူသော
အယူသည် ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုအရာကို
အဘယ်သို့
မှတ်ထင်ကုန်သနည်း၊
ရုပ်သည်
မြဲသလော၊
မမြဲသလော။
မမြဲပါအသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော
ရုပ်သည်
ဆင်းရဲလော၊
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသောဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ရုပ်ကို
မစွဲလမ်းခဲ့မူ
'' ဤရုပ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည် ငါ
ဖြစ်၏၊
ဤရုပ်သည်
ငါ၏ကိုယ်
'အတ္တ'တည်း''ဟု
ရှုခြင်းငှါ
သင့်လျော်ပါမည်လော။
မသင့်လျော်ပါ
အသျှင်ဘုရား။
ဝေဒနာသည်။
သညာသည်။ သင်္ခါရတို့သည်။
ဝိညာဏ်သည်
မြဲသလော၊ မမြဲသလော။
မမြဲပါ
အသျှင်ဘုရား။
မမြဲသော ဝိညာဏ်သည်
ဆင်းရဲလော၊
ချမ်းသာလော။
ဆင်းရဲပါအသျှင်ဘုးရား။
မမြဲသော
ဆင်းရဲသော
ဖောက်ပြန်ခြင်းသဘောရှိသော
ဝိညာဏ်ကို ''
ဤဝိညာဏ်သည်ငါ့ဥစ္စာ
ဖြစ်၏၊ ဤ ဝိညာဏ်သည်
ငါ ဖြစ်၏၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ၏ကိုယ် 'အတ္တ'တည်း''ဟု
ရှုခြင်းငှါသင့်လျော်ပါမည်လော။
မသင့်လျော်ပါ
အသျှင်ဘုရား။
ရဟန်းတို့
ထို့သို့ဖြစ်သောကြောင့်
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း
အပြင်လည်းဖြစ်သော
အကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်
အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး အနီးလည်းဖြစ်သော
ရုပ်အားလုံးကို
'' ဤရုပ်သည် ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ
မဟုတ်၊
ဤရုပ်သည် ငါ၏
ကိုယ်'အတ္တ'
မဟုတ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
ဝေဒနာအားလုံးကို။
သညာအားလုံးကို။
သင်္ခါရအားလုံးတို့ကို။
အတိတ် အနာဂတ်
ပစ္စုပ္ပန်လည်းဖြစ်သော
အတွင်း အပြင်လည်းဖြစ့်သော
အကြမ်း
အနုလည်းဖြစ်သော
အယုတ်
အမြတ်လည်းဖြစ်သော
အဝေး
အနီးလည်းဖြစ်သောဝိညာဏ်အားလုံးကို
'' ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ့ဥစ္စာ
မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်
ငါ မဟုတ်၊
ဤဝိညာဏ်သည်ငါ၏
ကိုယ် 'အတ္တ'
မဟုတ်''ဟုဟုတ်တိုင်းမှန်စွာ
မှန်ကန်သော
ပညာဖြင့်
ရှုရမည်။
ရဟန်းတို့
ဤသို့
မြင်သော
အရိယာတပည့်သည်
ရုပ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝေဒနာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
သညာ၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
သင်္ခါရတို့၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ဝိညာဏ်၌လည်း
ငြီးငွေ့၏၊
ငြီးငွေ့သော်
စွဲမက်မှုကင်း၏၊
စွဲမက်မှု ကင်းခြင်းကြောင့်
(ကိလေသာမှ)
လွတ်မြောက်၏၊
(ကိလေသာမှ)
လွတ်မြောက်သော်''လွတ်မြောက်ပြီ''ဟူသော
အသိညာဏ်သည်
ဖြစ်၏၊
''ပဋိသန္ဓေနေမှု
ကုန်ပြီ၊
အကျင့်မြတ်ကိုကျင့်သုံးပြီးပြီ၊
ပြုဖွယ် (မဂ်) ကိစ္စကို
ပြုပြီးပြီ။
ဤမဂ်ကိစ္စအလို့ငှါ
တစ်ပါးသောပြုဖွယ်
မရှိတော့ပြီ
''ဟုသိ၏ဟု (မိန့်
တော်မူ၏)။
«ရှေးဦးစွာသော
ဂမနဝဂ်၌
တစ်ဆယ့်ရှစ်သုတ်တည်း၊
ဒုတိယဂမနဝဂ်၌
နှစ်ဆယ့်ခြောက်သုတ်၊
တတိယဂမနဝဂ်၌
နှစ်ဆယ့်ခြောက်သုတ်၊
စတုတ္ထဂမနဝဂ်၌
နှစ်ဆယ့်ခြောက်သုတ်တို့ကို
ချဲ့အပ်ကုန်၏»။
ဒိဋ္ဌိသံယုတ်
ပြီး၏။
------
၄-ဩက္ကန္တသံယုတ်
၁-စက္ခုသုတ်
၃၀၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
မျက်စိသည်
မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။
နားသည် မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။
နှာခေါင်းသည်
မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။
လျှာသည်
မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။ကိုယ်သည်
မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။
စိတ်သည်
မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤတရားတို့ကို
ဤသို့
ယုံကြည်သက်ဝင်သူကို
သဒ္ဓါသို့
အစဉ်လျှောက်၍
မဖောက်ပြန်သည်၏
အဖြစ်ဖြင့်
မြဲခြင်းသို့
သက်ဝင်သူ၊
သူတော်ကောင်းတို့
ဖြစ်ရာဘုံသို့
သက်ဝင်သူ၊
ပုထုဇဉ်တို့ဖြစ်ရာဘုံကို
လွန်မြောက်သူ၊
ငရဲ
တိရစ္ဆာန်မျိုး
ပြိတ္တာဘုံတို့၌
ဖြစ်ရမည့်
ကံကို
ပြုခြင်းငှါ
မထိုက်သူ၊
သောတာပတ္တိဖိုလ်ကို
မျက်မှောက်
မပြုရဘဲ
သေခြင်းငှါလည်း
မထိုက်သူဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤတရားတို့ကို
ဤသို့ ပညာ၏
အတိုင်းအရှည်အားဖြင့်
ကပ်ရောက်ရှုနိုင်သူကို
ပညာသို့အစဉ်လျှောက်၍
မဖောက်ပြန်သည်၏
အဖြစ်ဖြင့်
မြဲခြင်းသို့
သက်ဝင်သူ၊
သူတော်ကောင်းတို့ဖြစ်ရာဘုံသို့
သက်ဝင်သူ၊
ပုထုဇဉ်တို့
ဖြစ်ရာဘုံကို
လွန်မြောက်သူ၊
ငရဲ
တိရစ္ဆာန်မျိုး
ပြိတ္တာဘုံတို့၌
ဖြစ်ရမည့်ကံကို
ပြုခြင်းငှါ
မထိုက်သူ၊
သောတာပတ္တိဖိုလ်ကို
မျက်မှောက်
မပြုရဘဲ
သေခြင်းငှါလည်းမထိုက်သူဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤတရားတို့ကို
ဤသို့ သိသူ
ဤသို့
မြင်သူကို
အပါယ်သို့ကျခြင်းသဘော
မရှိသော
ကိန်းသေမြဲသော
အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်ဟုဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-ရူပသုတ်
၃၀၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဆင်းတို့သည်
မမြဲကုန်၊
ဖောက်ပြန်တတ်ကုန်၏၊
တစ်မျိုး
တစ်ဖုံဖြစ်တတ်ကုန်၏။
အသံတို့သည်
မမြဲကုန်၊
ဖောက်ပြန်တတ်ကုန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်ကုန်၏။
အနံ့တို့သည်
မမြဲကုန်၊
ဖောက်ပြန်တတ်ကုန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်ကုန်၏။
အရသာတို့သည်
မမြဲကုန်၊
ဖောက်ပြန်တတ်ကုန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်ကုန်၏။
အတွေ့တို့သည်
မမြဲကုန်၊
ဖောက်ပြန့်တတ်ကုန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်ကုန်၏။
သဘောတရားတို့သည်
မမြဲကုန်၊
ဖောက်ပြန်တတ်ကုန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ဤသို့
ယုံကြည်သက်ဝင်သူကို
သဒ္ဓါသို့
အစဉ်လျှောက်၍
မဖောက်ပြန်သည်၏
အဖြစ်ဖြင့်မြဲခြင်းသို့
သက်ဝင်သူ၊ သူတော်ကောင်းတို့
ဖြစ်ရာဘုံသို့
သက်ဝင်သူ၊
ပုထုဇဉ်တို့
ဖြစ်ရာဘုံကို
လွန်မြောက်သူ၊
ငရဲ
တိရစ္ဆာန်မျိုး
ပြိတ္တာဘုံတို့၌
ဖြစ်ရမည့်ကံကို
ပြုခြင်းငှါ
မထိုက်သူ၊
သောတာပတ္တိဖိုလ်ကိုမျက်မှောက်
မပြုရဘဲ သေခြင်းငှါလည်း
မထိုက်သူဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤတရားတို့ကို
ဤသို့ ပညာ၏ အတိုင်းအရှည်အားဖြင့်
ကပ်ရောက်ရှုနိုင်သူကို
ပညာသို့အစဉ်လျှောက်၍
မဖောက်ပြန်သည်၏
အဖြစ်ဖြင့်
မြဲခြင်းသို့
သက်ဝင်သူ၊ သူတော်ကောင်းတို့ဖြစ်ရာဘုံသို့
သက်ဝင်သူ၊ ပုထုဇဉ်တို့
ဖြစ်ရာဘုံကို
လွန်မြောက်သူ၊
ငရဲ
တိရစ္ဆာန်မျိုး
ပြိတ္တာဘုံတို့၌
ဖြစ်ရမည့်ကံကို
ပြုခြင်းငှါ
မထိုက်သူ၊
သောတာပတ္တိဖိုလ်ကို
မျက်မှောက် မပြုရဘဲ
သေခြင်းငှါလည်းမထိုက်သူဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤတရားတို့ကို
ဤသို့ သိသူ
ဤသို့
မြင်သူကို
အပါယ်သို့ကျခြင်းသဘော
မရှိသော
ကိန်းသေမြဲသော
အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်ဟုဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-ဝိညာဏသုတ်
၃၀၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
စက္ခုဝိညာဏ်သည်
မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံဖြစ်တတ်၏။
သောတဝိညာဏ်သည်။
ဃာနဝိညာဏ်သည်။
ဇိဝှါဝိညာဏ်သည်။
ကာယဝိညာဏ်သည်။
မနောဝိညာဏ်သည်
မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။
ရဟန်းတို့။ပ။
အထက်မဂ်
သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-သမ္ဖဿသုတ်
၃၀၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
မျက်စိအတွေ့သည်
မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံဖြစ်တတ်၏။
နားအတွေ့သည်။
နှာခေါင်းအတွေ့သည်။
လျှာအတွေ့သည်။ကိုယ်အတွေ့သည်။
စိတ်အတွေ့သည်
မမြဲ၊ ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤတရားတို့ကို
ဤသို့
ယုံကြည်
သက်ဝင်သူကို
သဒ္ဓါသို့
အစဉ်လျှောက်၍
။ပ။ အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသောသောတာပန်ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-သမ္ဖဿဇာသုတ်
၃၀၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
မျက်စိအတွေ့ကြောင့်
ဖြစ်သော
ဝေဒနာသည်
မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။
နားအတွေ့ကြောင့်
ဖြစ်သော
ဝေဒနာသည်။ပ။
နှာခေါင်းအတွေ့ကြောင့်
ဖြစ်သော
ဝေဒနာသည်။ပ။
လျှာအတွေ့ကြောင့်
ဖြစ်သော
ဝေဒနာသည်။ပ။ကိုယ်အတွေ့ကြောင့်ဖြစ်သော
ဝေဒနာသည်။ပ။
စိတ်အတွေ့ကြောင့်
ဖြစ်သော
ဝေဒနာသည် မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုး
တစ်ဖုံ ဖြစ်တတ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤတရားတို့ကို
ဤသို့ ယုံကြည်သက်ဝင်သူကို
သဒ္ဓါသို့အစဉ်လျှောက်၍
။ပ။
အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-ရူပသညာသုတ်သုတ်
၃၀၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဆင်း၌
ဖြစ်သော
မှတ်သားမှု
'သညာ'သည်
မမြဲ၊ ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။ အသံ၌
ဖြစ်သော
မှတ်သားမှု
'သညာ'သည်။
အနံ့၌ ဖြစ်သောမှတ်သားမှု
'သညာ'သည်။
အရသာ၌
ဖြစ်သော မှတ်သားမှု'သညာ'သည်။
အတွေ့၌
ဖြစ်သော
မှတ်သားမှု'သညာ'သည်။
သဘောတရား၌
ဖြစ်သော
မှတ်သားမှု 'သညာ'သည်
မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤတရားတို့ကို
ဤသို့ ယုံကြည်သက်ဝင်သူကို
သဒ္ဓါသို့
အစဉ်လျှောက်၍
။ပ။
အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-ရူပသေဉ္စတနာသုတ်
၃၀၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဆင်း၌
စေ့ဆော်မှု
'စေတနာ'သည်
မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။
အသံ၌ စေ့ဆော်မှု
'စေတနာ'သည်။
အနံ့၌
စေ့ဆော်မှု
'စေတနာ'သည်။
အရသာ၌
စေ့ဆော်မှု
'စေတနာ'သည်။
အတွေ့၌ စေ့ဆော်မှု
'စေတနာ'သည်။
သဘောတရား၌
စေ့ဆော်မှု
'စေတနာ'သည်
မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤတရားတို့ကို
ဤသို့ ယုံကြည်သက်ဝင်သူကို
သဒ္ဓါသို့
အစဉ်လျှောက်၍
။ပ။
အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်လားရာရှိသော
သောတာပန်ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-ရူပတဏှာသုတ်
၃၀၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဆင်း၌ တပ်မက်မှု
'တဏှာ'သည်
မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။
အသံ၌ တပ်မက်မှု'တဏှာ'သည်။
အနံ့၌
တပ်မက်မှု'တဏှာ'သည်။
အရသာ၌
တပ်မက်မှု
'တဏှာ'သည်။
အတွေ့၌ တပ်မက်မှု
'တဏှာ'သည်။
သဘောတရား၌
တပ်မက်မှု
'တဏှာ'သည်မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤတရားတို့ကို
ဤသို့ ယုံကြည်သက်ဝင်သူကို
သဒ္ဓါသို့
အစဉ်လျှောက်၍
။ပ။ အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်ဟု ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-ပထဝီဓာတုသုတ်
၃၁၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
မြေဓာတ်သည်
မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။
ရေဓာတ်သည်။
မီးဓာတ်သည်။
လေဓာတ်သည်။
ကောင်းကင်ဓာတ်သည်။
ဝိညာဏ်ဓာတ်သည်
မမြဲ၊ ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤတရားတို့ကို
ဤသို့
ယုံကြည်သက်ဝင်
သူကို
သဒ္ဓါသို့
အစဉ်လျှောက်၍
။ပ။ အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသောသောတာပန်ဟု
ဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-ခန္ဓသုတ်
၃၁၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်သည် မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။
ဝေဒနာသည်
မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။
သညာသည်။
သင်္ခါရတို့သည်
မမြဲကုန်၊
ဖောက်ပြန်တတ်ကုန်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်ကုန်၏။
ဝိညာဏ်သည်
မမြဲ၊
ဖောက်ပြန်တတ်၏၊
တစ်မျိုးတစ်ဖုံ
ဖြစ်တတ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤတရားတို့ကို
ဤသို့
ယုံကြည်သက်ဝင်သူကို
သဒ္ဓါသို့
အစဉ်လျှောက်၍
မဖောက်ပြန်သည်၏
အဖြစ်ဖြင့်
မြဲခြင်းသို့
သက်ဝင်သူ၊
သူတော်ကောင်းတို့
ဖြစ်ရာဘုံသို့
သက်ဝင်သူ၊
ပုထုဇဉ်တို့
ဖြစ်ရာဘုံကို
လွန်မြောက်သူ၊
ငရဲ
တိရစ္ဆာန်မျိုး
ပြိတ္တာဘုံတို့၌
ဖြစ်ရမည့်ကံကို
ပြုခြင်းငှါမထိုက်သူ၊
သောတာပတ္တိဖိုလ်ကို
မျက်မှောက်
မပြုရဘဲ
သေခြင်းငှါလည်း
မထိုက်သူဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့
ဤတရားတို့ကို
ဤသို့ ပညာ၏
အတိုင်းအရှည်အားဖြင့်
ကပ်ရောက်ရှုနိုင်သူကို
ပညာသို့အစဉ်လျှောက်၍
မဖောက်ပြန်သည်၏
အဖြစ်ဖြင့်
မြဲခြင်းသို့
သက်ဝင်သူ၊
သူတော်ကောင်းတို့ဖြစ်ရာဘုံသို့
သက်ဝင်သူ၊
ပုထုဇဉ်တို့
ဖြစ်ရာဘုံကို
လွန်မြောက်သူ၊
ငရဲ တိရစ္ဆာန်မျိုး
ပြိတ္တာဘုံတို့၌
ဖြစ်ရမည့်ကံကို
ပြု ခြင်းငှါ
မထိုက်သူ၊
သောတာပတ္တိဖိုလ်ကို
မျက်မှောက်
မပြုရဘဲ
သေခြင်းငှါလည်းမထိုက်သူဟု
ဆိုအပ်၏။
ရဟန်းတို့ ဤတရားတို့ကို
ဤသို့ သိသူ
ဤသို့
မြင်သူကို
အပါယ်သို့ကျခြင်းသဘော
မရှိသော
ကိန်း သေ
မြဲသော
အထက်မဂ်သုံးပါးလျှင်
လားရာရှိသော
သောတာပန်ဟုဆိုအပ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
ဩက္ကန္တသံယုတ်
ပြီး၏။
------
၅-ဥပ္ပါဒသံယုတ်
၁-စက္ခုသုတ်
၃၁၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
မျက်စိ၏ စ၍
ဖြစ်မှု၊
တည်တံ့မှု၊
အသစ်ဖြစ်ပေါ်မှု၊
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ဆင်းရဲ၏ စ၍
ဖြစ်မှု၊
ရောဂါတို့၏
တည်တံ့မှု၊
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှုမည်၏။
နား၏ စ၍
ဖြစ်မှု၊
တည်တံ့မှု။ပ။
နှာခေါင်း၏
စ၍ ဖြစ်မှု၊
တည်တံ့မှု။ပ။
လျှာ၏ စ၍ ဖြစ်မှု၊
တည်တံ့မှု။ပ။ကိုယ်၏
စ၍ ဖြစ်မှု၊
တည်တံ့မှု။ပ။
စိတ်၏ စ၍ ဖြစ်မှု၊
တည်တံ့မှု၊
အသစ်ဖြစ်ပေါ်မှု၊
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ဆင်းရဲ၏ စ၍
ဖြစ်မှု၊
ရောဂါတို့၏
တည်တံ့မှု၊
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
မျက်စိ၏
ချုပ်မှု
ငြိမ်းမှု ကွယ်ပျောက်မှုသည်
ဆင်းရဲ၏
ချုပ်မှု၊
ရောဂါတို့၏ငြိမ်းမှု၊
အိုခြင်းသေခြင်း၏
ကွယ်ပျောက်မှု
မည်၏။ နား၏
ချုပ်မှု။ပ။
နှာခေါင်း၏
ချုပ်မှု။ပ။
လျှာ၏
ချုပ်မှု။ပ။ကိုယ်၏
ချုပ်မှု။ပ။
စိတ်၏
ချုပ်မှု၊
ငြိမ်းမှု၊
ကွယ်ပျောက်မှုသည်
ဆင်းရဲ၏
ချုပ်မှု၊ ရောဂါတို့၏ငြိမ်းမှု၊
အိုခြင်းသေခြင်း၏
ကွယ်ပျောက်မှု
မည်၏ဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-ရူပသုတ်
၃၁၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဆင်းတို့၏
စ၍ ဖြစ်မှု၊
တည်တံ့မှု၊
အသစ်ဖြစ်ပေါ်မှု၊
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ဆင်းရဲ၏ စ၍
ဖြစ်မှု၊
ရောဂါတို့၏
တည်တံ့မှု၊
အိုခြင်း သေခြင်း၏
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှုမည်၏။
အသံတို့၏။
အနံ့တို့၏။
အရသာတို့၏။
အတွေ့တို့၏။
သဘောတရားတို့၏
စ၍ ဖြစ်မှု၊ တည်တံ့မှု၊
အသစ်ဖြစ်ပေါ်မှု၊
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ဆင်းရဲ၏ စ၍
ဖြစ်မှု၊
ရောဂါတို့၏
တည်တံ့မှု၊
အိုခြင်းသေခြင်း၏
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
အဆင်းတို့၏
ချုပ်မှု
ငြိမ်းမှု
ကွယ်ပျောက်မှုသည်
ဆင်းရဲ၏
ချုပ်မှု၊ ရောဂါတို့၏ငြိမ်း
မှု၊
အိုခြင်း
သေခြင်း၏ ကွယ်ပျောက်မှု
မည်၏။
အသံတို့၏။
အနံ့တို့၏။
အရသာတို့၏။
အတွေ့တို့၏။
သဘောတရားတို့၏
ချုပ်မှု
ငြိမ်းမှု
ကွယ်ပျောက်မှုသည်
ဆင်းရဲ၏ ချုပ်မှု၊
ရောဂါတို့၏ငြိမ်းမှု၊
အိုခြင်းသေခြင်း၏
ကွယ်ပျောက်မှု
မည်၏ဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-ဝိညာဏသုတ်
၃၁၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
စက္ခုဝိညာဏ်၏
စ၍ ဖြစ်မှု
တည်တံ့မှုသည်။ပ။
အိုခြင်း သေ
ခြင်း၏ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှု
မည်၏။ပ။
မနောဝိညာဏ်၏
စ၍ ဖြစ်မှု
တည်တံ့မှုသည်။ပ။
အိုခြင်း
သေခြင်း၏ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
စက္ခုဝိညာဏ်၏
ချုပ်မှုသည်။ပ။
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ကွယ်ပျောက်မှု
မည်၏။ပ။
မနောဝိညာဏ်၏
ချုပ်မှုသည်။ပ။
အိုခြင်း
သေခြင်း၏ ကွယ်ပျောက်မှု
မည်၏ဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-သမ္ဖဿသုတ်
၃၁၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
မျက်စိအတွေ့၏
စ၍ ဖြစ်မှု
တည်တံ့မှုသည်။ပ။
အိုခြင်း သေ
ခြင်း၏ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှု
မည်၏။ပ။ စိတ်အတွေ့၏
စ၍ ဖြစ်မှု
တည်တံ့မှုသည်။ပ။
အိုခြင်း
သေခြင်း၏ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
မျက်စိအတွေ့၏
ချုပ်မှုသည်။ပ။
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ကွယ်ပျောက်မှု
မည်၏။ပ။
စိတ်အတွေ့၏
ချုပ်မှုသည်။ပ။
အိုခြင်း သေခြင်း၏
ကွယ်ပျောက်မှု
မည်၏ဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-သမ္ဖဿဇာသုတ်
၃၁၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
မျက်စိအတွေ့ကြောင့်
ဖြစ်သော
ဝေဒနာ၏ စ၍
ဖြစ်မှု
တည်တံ့မှုသည်။ပ။
အိုခြင်း သေခြင်း၏
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှု
မည်၏။ပ။
စိတ်အတွေ့ကြောင့်
ဖြစ်သော
ဝေဒနာ၏စ၍
ဖြစ်မှု တည်တံ့မှုသည်။ပ။
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
မျက်စိအတွေ့ကြောင့်
ဖြစ်သော ဝေဒနာ၏
ချုပ်မှု
ငြိမ်းမှုသည်။ပ။
အိုခြင်း
သေခြင်း၏ကွယ်ပျောက်မှု
မည်၏။ပ။
စိတ်အတွေ့ကြောင့်
ဖြစ်သော
ဝေဒနာ၏
ချုပ်မှု
ငြိမ်းမှု ကွယ်ပျောက်မှုသည်
ဆင်းရဲ၏
ချုပ်မှု၊
ရောဂါတို့၏ငြိမ်းမှု၊
အိုခြင်း
သေခြင်း၏ ကွယ်ပျောက်မှု
မည်၏ဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-သညာသုတ်
၃၁၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဆင်း၌ မှတ်သားမှု
'သညာ'၏ စ၍
ဖြစ်မှု
တည်တံ့မှုသည်။ပ။
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှု
မည်၏။ပ။
သဘောတရား၌
မှတ်သားမှု
'သညာ'၏ စ၍
ဖြစ်မှု၊
တည်တံ့မှု၊
အသစ်ဖြစ်ပေါ်မှု၊
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ဆင်းရဲ၏ စ၍
ဖြစ်မှု၊
ရောဂါတို့၏
တည်တံ့မှု၊ အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
အဆင်း၌
မှတ်သားမှု
'သညာ'၏ ချုပ်မှုသည်။ပ။
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ကွယ်ပျောက်မှုမည်၏။ပ။
သဘောတရားတို့၌
မှတ်သားမှု
'သညာ'၏
ချုပ်မှု
ငြိမ်းမှု
ကွယ်ပျောက်မှုသည်
ဆင်းရဲ၏ချုပ်မှု၊
ရောဂါတို့၏ငြိမ်းမှု၊
အိုခြင်း
သေခြင်း၏ ကွယ်ပျောက်မှု
မည်၏ဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-သေဉ္စတနာသုတ်
၃၁၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဆင်း၌ စေ့ဆော်မှု
'စေတနာ'၏ စ၍
ဖြစ်မှု
တည်တံ့မှုသည်။ပ။
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှု
မည်၏။ပ။
သဘောတရားတို့၌
စေ့ဆော်မှု
'စေတနာ'၏ စ၍
ဖြစ်မှု၊
တည်တံ့မှု၊
အသစ်ဖြစ်ပေါ်မှု၊
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ဆင်းရဲ၏ စ၍
ဖြစ်မှု၊
ရောဂါတို့၏
တည်တံ့မှု၊
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
အဆင်း၌
စေ့ဆော်မှု
'စေတနာ'၏ ချုပ်မှု။ပ။
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ကွယ်ပျောက်မှု
မည်၏။ပ။
သဘောတရားတို့၌
စေ့ဆော်မှု
'စေတနာ'၏
ချုပ်မှု ငြိမ်းမှု
ကွယ်ပျောက်မှုသည်
ဆင်းရဲ၏
ချုပ်မှု၊
ရောဂါတို့၏ငြိမ်းမှု၊
အိုခြင်း သေခြင်း၏
ကွယ်ပျောက်မှု
မည်၏ဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-တဏှာသုတ်
၃၁၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဆင်း၌ တပ်မက်မှု'တဏှာ'၏
စ၍ ဖြစ်မှု
တည်တံ့မှုသည်။ပ။
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှု
မည်၏။ပ။
သဘောတရား၌
တပ်မက်မှု 'တဏှာ'၏
စ၍ ဖြစ်မှု၊
တည်တံ့မှု၊
အသစ်ဖြစ်ပေါ်မှု၊
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ဆင်းရဲ၏ စ၍ ဖြစ်မှု၊
ရောဂါတို့၏
တည်တံ့မှု၊
အိုခြင်း သေခြင်း၏
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
အဆင်း၌
တပ်မက်မှု
'တဏှာ'၏
ချုပ်မှုသည်။ပ။
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ကွယ်ပျောက်မှုမည်၏။ပ။
သဘောတရားတို့၌
တပ်မက်မှု'တဏှာ'၏
ချုပ်မှု
ငြိမ်းမှု
ကွယ်ပျောက်မှုသည်ဆင်းရဲ၏
ချုပ်မှု၊
ရောဂါတို့၏ငြိမ်းမှု၊
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ကွယ်ပျောက်မှု
မည်၏ဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-ဓာတုသုတ်
၃၂၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
မြေဓာတ်၏ စ၍ ဖြစ်မှု၊
တည်တံ့မှု၊
အသစ်ဖြစ်ပေါ်မှု၊
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှုသည်။ပ။
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှု
မည်၏။
ရေဓာတ်။ မီးဓာတ်။
လေဓာတ်။
ကောင်းကင်ဓာတ်။
ဝိညာဏ်ဓာတ်၏
စ၍ ဖြစ်မှု၊
တည်တံ့မှု၊
အသစ်ဖြစ်ပေါ်မှု၊
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှုသည်ဆင်းရဲ၏
စ၍ ဖြစ်မှု၊
ရောဂါတို့၏
တည်တံ့မှု၊
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
ဤမြေဓာတ်၏
ချုပ်မှုသည်။ပ။
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ကွယ်ပျောက်မှု
မည်၏။ ရေဓာတ်။
မီးဓာတ်။
လေဓာတ်။
ကောင်းကင်ဓာတ်။
ဝိညာဏ်ဓာတ်၏
ချုပ်မှု
ငြိမ်းမှု
ကွယ်ပျောက်မှုသည်
ဆင်းရဲ၏ချုပ်မှု၊
ရောဂါတို့၏ငြိမ်းမှု၊
အိုခြင်း သေခြင်း၏
ကွယ်ပျောက်မှု
မည်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-ခန္ဓသုတ်
၃၂၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်၏ စ၍ ဖြစ်မှု၊
တည်တံ့မှု၊
အသစ်ဖြစ်ပေါ်မှု၊
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှုသည်
ဆင်းရဲ၏ စ၍
ဖြစ်မှု၊
ရောဂါတို့၏
တည်တံ့မှု၊
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှုမည်၏။
ဝေဒနာ၏။
သညာ၏။
သင်္ခါရတို့၏။
ဝိညာဏ်၏ စ၍ ဖြစ်မှု၊
တည်တံ့မှု၊
အသစ်ဖြစ်ပေါ်မှု၊
ထင်ရှားဖြစ်
ပေါ်မှုသည်
ဆင်းရဲ၏ စ၍
ဖြစ်မှု၊ ရောဂါတို့၏
တည်တံ့မှု၊
အိုခြင်း
သေခြင်း၏ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်မှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
ရုပ်၏
ချုပ်မှု
ငြိမ်းမှု
ကွယ်ပျောက်မှုသည်
ဆင်းရဲ၏
ချုပ်မှု၊
ရောဂါတို့၏ငြိမ်းမှု၊
အိုခြင်း့သေခြင်း၏
ကွယ်ပျောက်မှု
မည်၏။
ဝေဒနာ၏။
သညာ၏။
သင်္ခါရတို့၏။
ဝိညာဏ်၏
ချုပ်မှု
ငြိမ်းမှုကွယ်ပျောက်မှုသည်
ဆင်းရဲ၏
ချုပ်မှု၊
ရောဂါတို့၏ငြိမ်းမှု၊
အိုခြင်း
သေခြင်း၏
ကွယ်ပျောက်မှု
မည်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
ဥပ္ပါဒသံယုတ်
ပြီး၏။
------
၆-ကိလေသသံယုတ်
၁-စက္ခုသုတ်
၃၂၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
မျက်စိ၌ လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏ ညစ်ညူးမှုမည်၏။
နား၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏
ညစ်ညူးမှု
မည်၏။
နှာခေါင်း၌ လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏ ညစ်ညူးမှု
မည်၏။ လျှာ၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည်စိတ်၏
ညစ်ညူးမှု
မည်၏။ကိုယ်၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏ ညစ်ညူးမှု
မည်၏။ စိတ်၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏
ညစ်ညူးမှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ
ရဟန်းသည်
ဤခြောက်ဌာနတို့၌
စိတ်ညစ်ညူးမှုကို
ပယ်အပ်ပြီး
ဖြစ်၏၊
ထိုအခါ
ထိုရဟန်း၏
စိတ်သည်
ထွက်မြောက်ခြင်းသို့
ညွတ်၏၊
ထွက်မြောက်ခြင်း၌
အထုံရပြီးသော
စိတ်သည်
ထူးသော ဉာဏ်ဖြင့်
သိ၍
မျက်မှောက်ပြုအပ်သော
တရားတို့၌
ပြုရန်
သင့်လျော်သည်
ဖြစ်၍ ထင်၏ဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-ရူပသုတ်
၃၂၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဆင်းတို့၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏ ညစ်
ညူးမှုမည်၏။
အသံတို့၌ ။
အနံ့တို့၌ ။
အရသာတို့၌ ။
အတွေ့တို့၌ ။
သဘောတရားတို့၌
လိုချင်တပ်မက်မှု'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏
ညစ်ညူးမှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ
ရဟန်းသည်
ဤခြောက်ဌာနတို့၌
စိတ်ညစ်ညူးမှုကို
ပယ်အပ်ပြီး
ဖြစ်၏၊
ထိုအခါ
ထိုရဟန်း၏
စိတ်သည်
ထွက်မြောက်ခြင်းသို့
ညွတ်၏၊
ထွက်မြောက်ခြင်း၌
အထုံရပြီးသော
စိတ်သည်
ထူးသော
ဉာဏ်ဖြင့်
သိ၍ မျက်မှောက်ပြုအပ်သော
တရားတို့၌
ပြုရန် သင့်လျော်သည်
ဖြစ်၍ ထင်၏ဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-ဝိညာဏသုတ်
၃၂၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
စက္ခုဝိညာဏ်၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည် စိတ်၏
ညစ်ညူးမှု
မည်၏။
သောတဝိညာဏ်၌
။ ဃာနဝိညာဏ်၌
။
ဇိဝှါဝိညာဏ်၌
။ ကာယဝိညာဏ်၌
။ မနောဝိညာဏ်၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏
ညစ်ညူးမှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ
ရဟန်းသည်
ဤခြောက်ဌာနတို့၌
စိတ်ညစ်ညူးမှုကို
ပယ်အပ်ပြီး
ဖြစ်၏၊
ထိုအခါ
ထိုရဟန်း၏
စိတ်သည်
ထွက်မြောက်ခြင်းသို့
ညွတ်၏၊
ထွက်မြောက်ခြင်း၌
အထုံရပြီးသော
စိတ်သည်
ထူးသော
ဉာဏ်ဖြင့်
သိ၍ မျက်မှောက်ပြုအပ်သော
တရားတို့၌
ပြုရန် သင့်လျော်သည်
ဖြစ်၍ ထင်၏ဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-သမ္ဖဿသုတ်
၃၂၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
မျက်စိအတွေ့၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏
ညစ်ညူးမှု
မည်၏။
နားအတွေ့၌ ။
နှာခေါင်းအတွေ့၌
။ လျှာအတွေ့၌
။ကိုယ်အတွေ့၌
။ စိတ်အတွေ့၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏
ညစ်ညူးမှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ
ရဟန်းသည်။ပ။
ထူးသော ဉာဏ်ဖြင့်
သိ၍
မျက်မှောက်ပြုအပ်သော
တရားတို့၌
ပြုရန်
သင့်လျော်သည်
ဖြစ်၍ ထင်၏ဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-သမ္ဖဿဇာသုတ်
၃၂၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
မျက်စိအတွေ့ကြောင့်
ဖြစ်သော
ဝေဒနာ၌
လိုချင်တပ်မက်မှု'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏
ညစ်ညူးမှု
မည်၏။ နားအတွ့ကြောင့်
ဖြစ်သော
ဝေဒနာ၌ ။
နှာခေါင်းအတွေ့ကြောင့်
ဖြစ်သော
ဝေဒနာ၌ ။
လျှာအတွေ့ကြောင့်
ဖြစ်သော
ဝေဒနာ၌
။ကိုယ်အတွေ့ကြောင့်
ဖြစ်သောဝေဒနာ၌
။
စိတ်အတွေ့ကြောင့်
ဖြစ်သော
ဝေဒနာ၌ လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏ ညစ်ညူးမှုမည်၏။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ
ရဟန်းသည်။ပ။
ထူးသော ဉာဏ်ဖြင့်
သိ၍
မျက်မှောက်ပြုအပ်သော
တရားတို့၌
ပြုရန်
သင့်လျော်သည်
ဖြစ်၍ ထင်၏ဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-သညာသုတ်
၃၂၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဆင်းမှတ်သားမှု
'သညာ' ၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည်စိတ်၏
ညစ်ညူးမှု
မည်၏။
အသံမှတ်သားမှု
'သညာ' ၌ ။
အနံ့မှတ်သားမှု
'သညာ' ၌ ။
အရသာမှတ်သားမှု'သညာ'
၌ ။
အတွေ့မှတ်သားမှု
'သညာ' ၌ ။ သဘောတရားမှတ်သားမှု
'သညာ' ၌
လိုချင်တပ်မက်မှု'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏ ညစ်ညူးမှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ
ရဟန်းသည်။ပ။
ထူးသော ဉာဏ်ဖြင့်
သိ၍
မျက်မှောက်ပြုအပ်သော
တရားတို့၌
ပြုရန်
သင့်လျော်သည်
ဖြစ်၍ ထင်၏ဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-သေဉ္စတနာသုတ်
၃၂၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဆင်းကို စေ့ဆော်မှု
'စေတနာ' ၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည်စိတ်၏
ညစ်ညူးမှု
မည်၏။ အသံကို
စေ့ဆော်မှု
'စေတနာ' ၌ ။
အနံ့ကို
စေ့ဆော်မှု
'စေတနာ' ၌ ။
အရသာကို
စေ့ဆော်မှု
'စေတနာ' ၌ ။
အတွေ့ကို
စေ့ဆော်မှု
'စေတနာ' ၌ ။
သဘောတရားကို
စေ့ဆော်မှု'စေတနာ'
၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏
ညစ်ညူးမှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ
ရဟန်းသည်။ပ။
ထူးသော ဉာဏ်ဖြင့်
သိ၍
မျက်မှောက်ပြုအပ်သော
တရားတို့၌
ပြုရန်
သင့်လျော်သည်
ဖြစ်၍ ထင်၏ဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-တဏှာသုတ်
၃၂၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
အဆင်းကို
တပ်မက်မှု၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏ညစ်ညူးမှု
မည်၏။ အသံကို
တပ်မက်မှု၌ ။
အနံ့ကို
တပ်မက်မှု၌ ။
အရသာကို တပ်မက်မှု၌
။
အတွေ့ကိုတပ်မက်မှု၌
။ သဘောတရားကို
တပ်မက်မှု၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏
ညစ်ညူးမှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ
ရဟန်းသည်။ပ။
ထူးသော ဉာဏ်ဖြင့်
သိ၍
မျက်မှောက်ပြုအပ်သော
တရားတို့၌
ပြုရန်
သင့်လျော်သည်ဖြစ်၍
ထင်၏ဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-ဓာတုသုတ်
၃၃၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
မြေဓာတ်၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏ ညစ်ညူးမှုမည်၏။
ရေဓာတ်၌ ။
မီးဓာတ်၌ ။
လေဓာတ်၌ ။
ကောင်းကင်ဓာတ်၌
။
ဝိညာဏ်ဓာတ်၌
လိုချင်တပ်မက်မှု'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏
ညစ်ညူးမှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ
ရဟန်းသည်
ဤခြောက်ဌာနတို့၌
စိတ်ညစ်ညူးမှုကို
ပယ်အပ်ပြီး
ဖြစ်၏၊
ထိုအခါ
ထိုရဟန်း၏
စိတ်သည်
ထွက်မြောက်ခြင်းသို့
ညွတ်၏၊
ထွက်မြောက်ခြင်း၌
အထုံရပြီးသော
စိတ်သည်
ထူးသော
ဉာဏ်ဖြင့်
သိ၍ မျက်မှောက်ပြုအပ်သော
တရားတို့၌
ပြုရန်
သင့်လျော်သည်
ဖြစ်၍ ထင်၏ဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-ခန္ဓသုတ်
၃၃၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ရုပ်၌ လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏ ညစ်ညူးမှုမည်၏။ပ။
ဝိညာဏ်၌
လိုချင်တပ်မက်မှု
'ဆန္ဒရာဂ'သည်
စိတ်၏
ညစ်ညူးမှု
မည်၏။
ရဟန်းတို့
အကြင်အခါ
ရဟန်းသည်
ဤငါးဌာနတို့၌
စိတ်ညစ်ညူးမှုကို
ပယ်အပ်ပြီး
ဖြစ်၏၊
ထိုအခါထိုရဟန်း၏
စိတ်သည်
ထွက်မြောက်ခြင်းသို့
ညွတ်၏၊
ထွက်မြောက်ခြင်း၌
အထုံရပြီးသော
စိတ်သည်ထူးသော
ဉာဏ်ဖြင့်
သိ၍ မျက်မှောက်ပြုအပ်သော
တရားတို့၌
ပြုရန် သင့်လျော်သည်
ဖြစ်၍ ထင်၏ဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
ကိလေသသံယုတ်
ပြီး၏။
------
၇-သာရိပုတ္တသံယုတ်
၁-ဝိဝေကဇသုတ်
၃၃၂။
အခါတစ်ပါး၌
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
သာဝတ္ထိပြည်
အနာထပိဏ်သူဌေး၏
အရံဖြစ်သောဇေတဝန်ကျောင်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏၊
ထိုအခါ
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
နံနက်အချိန်သင်းပိုင်ကို
ပြင်ဝတ်၍
သပိတ်သင်္ကန်းကို
ယူဆောင်ပြီးလျှင်
သာဝတ္ထိပြည်သို့
ဆွမ်းခံအလို့ငှါလှည့်လည်တော်မူပြီးလျှင်
ဆွမ်းစားပြီးနောက်
ဆွမ်းခံရွာမှ
ဖဲခဲ့၍
နေ့သန့်စင်ရန်
အန္ဓဝန်တောသို့ချဉ်းကပ်၍
တစ်ခုသော
သစ်ပင် ရင်း၌
ထိုင်နေတော်မူ၏။
ထို့နောက်
ညချမ်းအခါ
တစ်ပါးတည်း
ကိန်းအောင်းရာမှ
ထပြီးလျှင်
အနာထပိဏ်သူဌေး၏
အရံဖြစ်သော
ဇေတဝန်ကျောင်းသို့
ချဉ်းကပ်တော်မူလေ၏။
အသျှင်အာနန္ဒာသည်
အသျှင်သာရိပုတြာ
ကြွလာသည်ကို
အဝေးမှပင် မြင်၍
အသျှင်သာရိပုတြာအား
''ငါ့သျှင်သာရိပုတြာ
သင်၏
ဣန္ဒြေတို့သည်
အလွန်ကြည်လင်ကုန်၏၊
မျက်နှာအဆင်းသည်
အလွန်စင်ကြယ်၏၊
အလွန်ဖြူစင်တောက်ပ၏၊
အသျှင်သည့်ယနေ့
အဘယ်နေခြင်းဖြင့်
နေခဲ့ပါသနည်း''ဟု
လျှောက်၏။
ငါ့သျှင်
ငါသည်
ကာမတို့မှ
ကင်းဆိတ်၍
သာလျှင်
အကုသိုလ်တရားတို့မှ
ကင်းဆိတ်၍
သာလျှင်ကြံစည်ခြင်း
'ဝိတက် ' နှင့်
တကွဖြစ်သော
သုံးသပ်ဆင်ခြင်ခြင်း
'ဝိစာရ'နှင့်
တကွဖြစ်သော
'နီဝရဏ'
ကင်းဆိတ်ခြင်းကြောင့်
ဖြစ်သော နှစ်သိမ့်ခြင်း
'ပီတိ'
ချမ်းသာခြင်း
'သုခ' ရှိသော
ပဌမဈာန်သို့
ရောက်၍ နေ၏။
ငါ့သျှင်
ထိုငါ့အား
''ပဌမဈာန်ကို
ငါ
ဝင်စား၏''ဟူ၍လည်းကောင်း၊
''ပဌမဈာန်ကို
ငါဝင်စားခဲ့ပြီ''ဟူ၍လည်းကောင်း၊
''ပဌမဈာန်မှ
ငါ ထခဲ့ပြီ''
ဟူ၍လည်းကောင်း
ဤသို့
စိတ်အကြံမဖြစ်ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
ထိုသို့
စိတ်အကြံ
မဖြစ်သောကြောင့်သာလျှင်
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
ငါဟုစွဲယူမှု
'ဒိဋ္ဌိ'၊
ငါ့ဥစ္စာဟု တပ်
မက်မှု
'တဏှာ'၊
ထောင်လွှားမှု
'မာနာနုသယ' တို့ကို
အချိန်ကြာမြင့်စွာကပင်ကောင်းစွာ
ပယ်နုတ်အပ်ခဲ့လေ
ပြီ၊
ထို့ကြောင့်
အသျှင်သာရိပုတြာအား
''ပဌမဈာန်ကို
ငါဝင်စားနေ၏''ဟူ၍လည်းကောင်း၊
''ပဌမဈာန်ကို
ငါ ဝင်စားခဲ့ပြီ''ဟူ၍လည်းကောင်း၊
''ပဌမဈာန်မှ
ငါထခဲ့ပြီ''ဟူ၍လည်းကောင်း
ဤသို့
စိတ်အကြံ
မဖြစ်
နိုင်တော့ချေဟု
(မိန့်ဆို၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-အဝိတက္ကသုတ်
၃၃၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
အသျှင်အာနန္ဒာသည်
အသျှင်သာရိပုတြာကို
မြင်၍ ။ပ။
အသျှင်သာရိပုတြာ
အား ဤစကားကို
လျှောက်၏-
''ငါ့သျှင်သာရိပုတြာ
သင်၏ ဣန္ဒြေတို့သည်
အလွန်ကြည်လင်ကုန်၏၊
မျက်နှာအဆင်းသည်
အလွန်စင်ကြယ်၏၊
အလွန်ဖြူစင်တောက်ပ၏၊
အသျှင်သည်
ယနေ့
အဘယ်နေခြင်းဖြင့်
နေခဲ့ပါသနည်း''ဟု
လျှောက်၏။
ငါ့သျှင်
ငါသည်
ဝိတက်ဝိစာရ
ငြိမ်းခြင်းကြောင့်
မိမိသန္တာန်၌
စိတ်ကို
ကြည်လင်စေတတ်သောစိတ်တည်
ကြည်မှု
'သမာဓိ'ကို
ဖြစ်ပွါးစေတတ်သော၊
ကြံစည်ခြင်း'ဝိတက်
' မရှိသော၊ သုံးသပ်ဆင်ခြင်ခြင်း
'ဝိစာရ'
မရှိသော၊
တည်ကြည်ခြင်း
'သမာဓိ'
ကြောင့်
ဖြစ်သော
နှစ်သိမ့်ခြင်း
'ပီတိ'ချမ်းသာခြင်း
'သုခ' ရှိသော
ဒုတိယဈာန်သို့
ရောက်၍ နေ၏။
ငါ့သျှင်
ထိုငါ့အား ''ဒုတိယဈာန်ကို
ငါဝင်စားနေ၏
'' ဟူ၍လည်း
ကောင်း၊ ''ဒုတိယဈာန်ကို
ငါ
ဝင်စားခဲ့ပြီ''
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
''ဒုတိယဈာန်မှ
ငါ ထခဲ့၏ ''
ဟူ၍လည်း
ကောင်း ဤသို့
စိတ်အကြံ
မဖြစ်ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
ထိုသို့စိတ်အကြံ
မဖြစ်သောကြောင့်သာလျှင်
အသျှင်
သာရိပုတြာသည်
ငါဟု
စွဲယူမှု
'ဒိဋ္ဌိ'၊ ငါ့ဥစ္စာဟုတပ်မက်မှု
'တဏှာ'၊
ထောင်လွှားမှု
'မာနာနုသယ'
တို့ကို
အချိန်ကြာမြင့်စွာကပင်
ကောင်းစွာပယ်နုတ်အပ်ခဲ့လေပြီ၊
ထို့ကြောင့်
အသျှင်သာရိပုတြာအား
''ဒုတိယ
ဈာန်ကို
ငါဝင်စားနေ၏''ဟူ၍လည်းကောင်း၊
''ဒုတိယဈာန်ကို
ငါ ဝင်စားခဲ့ပြီ''ဟူ၍လည်းကောင်း၊
''ဒုတိယ
ဈာန်မှ ငါထခဲ့ပြီ''
ဟူ၍လည်းကောင်း
ဤသို့
စိတ်အကြံ မဖြစ်နိုင်တော့ချေဟု
(မိန့်ဆို၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-ပီတိသုတ်
၃၃၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
အသျှင်အာနန္ဒာသည်
အသျှင်သာရိပုတြာကို
မြင်၍ ။ပ။
ငါ့သျှင်သာရိပုတြာသင်၏
ဣန္ဒြေတို့သည်
အလွန်ကြည်လင်ကုန်၏၊
မျက်နှာအဆင်းသည်
အလွန်စင်ကြယ်၏၊
အလွန်ဖြူစင်တောက်ပ၏၊
အသျှင်သည်
ယနေ့ အဘယ်နေခြင်းဖြင့်
နေခဲ့ပါသနည်းဟု
လျှောက်၏။
ငါ့သျှင်
ငါသည်
နှစ်သိမ့်ခြင်း
'ပီတိ'ကိုလည်း
မတပ်မက်ခြင်းကြောင့်
သတိ,သမ္ပဇဉ်နှင့်
ပြည့်စုံသည်ဖြစ်၍
လျစ်လျူရှုလျက်
နေ၏၊
ချမ်းသာခြင်း
'သုခ'ကိုလည်းကိုယ်ဖြင့်
ခံစားရ၏၊
အကြင်
(တတိယဈာန်)
ကြောင့်
ထိုသူကို ''လျစ်လျူရှုသူ၊
သတိရှိသူ၊
ချမ်းသာစွာ
နေလေ့ရှိသူ''ဟု
အရိယာပုဂ္ဂိုလ်တို့သည်
ပြော့ကြားကုန်၏၊
ထိုတတိယဈာန်သို့
ရောက်၍ နေ၏။ ငါ့သျှင်
ထိုငါ့အား
''တတိယဈာန်ကို
ငါဝင်စားနေ၏''
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
''တတိယဈာန်ကို
ငါ ဝင်စားခဲ့ပြီ''ဟူ၍လည်းကောင်း၊
''တတိယဈာန်မှငါ
ထခဲ့၏''ဟူ၍လည်းကောင်း
ဤသို့
စိတ်အကြံ
မဖြစ်ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
ဤသို့
စိတ်အကြံမဖြစ်သောကြောင့်သာလျှင်
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
ငါဟု
စွဲယူမှု
'ဒိဋ္ဌိ'၊
ငါ့ဥစ္စာဟု
တပ်မက်မှု
'တဏှာ'၊
ထောင်လွှားမှု
'မာနာနုသယ'တို့ကို
အချိန်ကြာမြင့်စွာကပင်
ကောင်းစွာ
ပယ်နုတ်အပ်ခဲ့လေပြီ၊
ထို့ကြောင့်အသျှင်သာရိပုတြာအား
''တတိယ ဈာန်ကို
ငါ ဝင်စားနေ၏
'' ဟူ၍လည်းကောင်း၊
''တတိယဈာန်ကို
ငါဝင်စားခဲ့ပြီ''
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
''တတိယဈာန်မှ
ငါ ထခဲ့ပြီ ''
ဟူ၍လည်းကောင်း
ဤသို့
စိတ်အကြံမဖြစ်နိုင်တော့ချေဟု
(မိန့်ဆို၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-ဥပေက္ခာသုတ်
၃၃၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
အသျှင်အာနန္ဒာသည်
အသျှင်သာရိပုတြာကို
မြင်၍ ။ပ။
ငါ့သျှင်သာရိပုတြာ
သင်၏ဣန္ဒြေတို့သည်
အလွန်ကြည်လင်ကုန်၏၊
မျက်နှာအဆင်းသည်
အလွန်စင်ကြယ်၏၊
အလွန်ဖြူစင်တောက်ပ၏၊
အသျှင်သည်
ယနေ့ အဘယ်နေခြင်းဖြင့်
နေခဲ့ပါသနည်းဟု
လျှောက်၏။
ငါ့သျှင်
ငါသည်
ချမ်းသာဆင်းရဲကို
ပယ်ခြင်းကြောင့်လည်းကောင်း၊
ဝမ်းမြောက်ခြင်း
နှလုံးမသာခြင်းတို့၏
ရှေးဦးကပင်
ချုပ်နှင့်ခြင်းကြောင့်လည်းကောင်း၊
ဆင်းရဲချမ်းသာ
မရှိသော
'ဥပေက္ခာ'
ကြောင့်ဖြစ်သည့်
သတိ၏
စင်ကြယ်ခြင်းရှိသော
စတုတ္ထဈာန်သို့
ရောက်၍ နေ၏။
ငါ့သျှင်
ထိုငါ့အား ''စတုတ္ထဈာန်ကိုငါ
ဝင်စား၏ ''
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
''စတုတ္ထဈာန်ကို
ငါ
ဝင်စားခဲ့ပြီ''
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
''စတုတ္ထဈာန်မှငါ
ထခဲ့၏
''ဟူ၍လည်းကောင်း
ဤသို့ စိတ်အကြံ
မဖြစ်ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
ဤသို့ စိတ်အကြံ
မဖြစ်သောကြောင့်သာလျှင်
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
ငါဟု
စွဲယူမှု
'ဒိဋ္ဌိ'၊
ငါ့ဥစ္စာဟု
တပ်မက်မှု
'တဏှာ'၊
ထောင်လွှားမှု
'မာနာနုသယ'
တို့ကို
အချိန်ကြာမြင့်စွာကပင်
ကောင်းစွာ
ပယ်နုတ်အပ်ခဲ့လေပြီ၊
ထို့ကြောင့်အသျှင်သာရိ
ပုတြာအား
''စတုတ္ထဈာန်ကို
ငါ ဝင်စားနေ၏
''ဟူ၍လည်းကောင်း၊
''စတုတ္ထဈာန်ကိုငါ
ဝင်စားခဲ့ပြီ''ဟူ၍လည်းကောင်း၊
''စတုတ္ထဈာန်မှ
ငါ ထခဲ့ပြီ ''
ဟူ၍လည်းကောင်း
ဤသို့
စိတ်အကြံမဖြစ်နိုင်တော့ချေဟု
(မိန့်ဆို၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-အာကာသာနဉ္စာယတနသုတ်
၃၃၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
အသျှင်အာနန္ဒာသည်
အသျှင်သာရိပုတြာကို
မြင်၍ ။ပ။
ငါ့သျှင် ငါသည်
ရူပသညာအားလုံးကို
လွန်မြောက်ခြင်းကြောင့်
ပဋိဃသညာတို့၏
ချုပ်ခြင်းကြောင့်
နာနတ္တသညာတို့ကို
နှလုံးမသွင်းခြင်းကြောင့်
''ကောင်းကင်သည်
အဆုံး မရှိ
''ဟု စီးဖြန်း၍
ရသော
အာကာသာနဉ္စာယတနဈာန်ကိုပြည့်စုံစေ၍
နေ၏။ပ။
ထခဲ့၏ဟူ၍လည်းကောင်း
ဤသို့
စိတ်အကြံ
မဖြစ်နိုင်တော့ချေဟု
(မိန့်ဆို၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-ဝိညာဏဉ္စာယတနသုတ်
၃၃၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
အသျှင်အာနန္ဒာသည်။ပ။
ငါ့သျှင်
ငါသည်
အာကာသာနဉ္စာယတနဈာန်ကိုအကြွင်းမဲ့
လွန်မြောက်၍
ဝိညာဏဉ္စာယတနဈာန်ကို
ပြည့်စုံစေ၍
နေ၏။ပ။
ထခဲ့၏ဟူ၍လည်းကောင်း
ဤသို့
စိတ်အကြံ
မဖြစ်နိုင်တော့ချေဟု
(မိန့်ဆို၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-အာကိဉ္စညာယတနသုတ်
၃၃၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
အသျှင်သာရိပုတြာသည်။ပ။
ငါ့သျှင်
ငါသည်
ဝိညာဏဉ္စာယတနဈာန်ကို
အကြွင်းမဲ့
လွန်မြောက်၍
''တစ်စုံတစ်ခုမျှ
မရှိ''ဟု စီးဖြန်းသော
အာကိဉ္စညာယတနဈာန်ကိုပြည့်စုံစေ၍
နေ၏။ပ။
ထခဲ့၏ဟူ၍လည်းကောင်း
ဤသို့ စိတ်အကြံ
မဖြစ်နိုင်တော့ချေဟု
(မိန့်ဆို၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-နေဝသညာ
နာသညာယတနသုတ်
၃၃၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
အသျှင်သာရိပုတြာသည်။ပ။
ငါ့သျှင်
ငါသည်
အာကိဉ္စညာယတနဈာန်ကို
လွန်မြောက်လျက်
နေဝသညာနာသညာယတနဈာန်နှင့်
ပြည့်စုံစေ၍
နေ၏။ပ။
ထခဲ့၏ဟူ၍လည်းကောင်း
ဤသို့
စိတ်အကြံ မဖြစ်နိုင်တော့ချေဟု
(မိန့်ဆို၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-နိရောဓသမာပတ္တိသုတ်
၃၄၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
အသျှင်သာရိပုတြာသည်။ပ။
ငါ့သျှင်
ငါသည်
နေဝသညာနာသညာယတနဈာန်ကို
အကြွင်းမဲ့
လွန်မြောက်လျက်
သညာဝေဒနာတို့၏
ချုပ်ရာ
နိရောဓသမာပတ်ကိုပြည့်စုံစေ၍
နေ၏။
ငါ့သျှင်
ထိုငါ့အား
''ငါသည်
သညာဝေဒနာတို့၏
ချုပ်ရာ
(နိရောဓသမာပတ်)ကိုဝင်စား၏
''
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
''သညာဝေဒနာတို့၏
ချုပ်ရာ
(နိရောဓသမာပတ်)ကိုဝင်စားခဲ့ပြီ''
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
''သညာဝေဒနာတို့၏
ချုပ်ရာ
(နိရောဓသမာပတ်)
မှထခဲ့၏ ''
ဟူ၍လည်းကောင်း
ဤသို့ စိတ်အကြံ
မဖြစ်ဟု
မိန့်တော်မူ၏။
ဤသို့
စိတ်အကြံ
မဖြစ်သောကြောင့်သာလျှင်
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
ငါဟု
စွဲယူမှု 'ဒိဋ္ဌိ'၊
ငါ့ဥစ္စာဟုတပ်မက်မှု
'တဏှာ'၊ ထောင်လွှားမှု
'မာနာနုသယ'
တို့ကို
အချိန်ကြာမြင့်စွာကပင်
ကောင်းစွာပယ်နုတ်အပ်ခဲ့
လေပြီ၊
ထို့ကြောင့်
အသျှင်သာရိပုတြာအား
''ငါသည်
သညာဝေဒနာတို့၏
ချုပ်ရာ
(နိရောဓသမာပတ်)ကို
ဝင်စားနေ၏ ''
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
''သညာဝေဒနာတို့၏
ချုပ်ရာ
(နိရောဓသမာပတ်)ကို
ဝင်စားခဲ့ပြီ''
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
''သညာဝေဒနာတို့၏
ချုပ်ရာ
(နိရောဓသမာပတ်)
မှ ထခဲ့ပြီ''
ဟူ၍လည်းကောင်း
ဤသို့
စိတ်အကြံ
မဖြစ်နိုင်တော့ချေဟု
(မိန့်ဆို၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-သုစိမုခီသုတ်
၃၄၁။
အခါတစ်ပါး၌
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
ရာဇဂြိုဟ်ပြည်
ရှဉ့်နက်တို့ကို
အစာကျွေးရာဖြစ်သောဝေဠုဝန်ကျောင်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏၊
ထိုအခါ
အသျှင်သာရိပုတြာသည်
နံနက်အချိန်
သင်းပိုင်ကိုပြင်ဝတ်၍
သပိတ်သင်္ကန်းကို
ယူဆောင်ပြီးလျှင်
ရာဇဂြိုဟ်ပြည်သို့
ဆွမ်းအလို့ငှါ
ဝင်လေ၏၊ ရာဇဂြိုဟ်ပြည်၌
ဆွမ်းခံလှည့်လည်ပြီးသော်
နံရံတစ်ခုကို
မှီကာ
ထိုဆွမ်းကို
ဘုဉ်းပေးတော်မူ၏၊
ထိုအခါ
သုစိမုခီပရိဗိုဇ်မသည်
အသျှင်သာရိပုတြာထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
အသျှင်သာရိပုတြာအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏-
အသျှင်ရဟန်း
အောက်သို့
ငုံ့၍
စားပါသလော၊ နှမ
ငါသည်
အောက်သို့
ငုံ့၍
မစားပါ။
အသျှင်ရဟန်း
သို့ဖြစ်လျှင်
အထက်သို့
မော့၍ စားပါသလော၊
နှမ ငါသည်
အထက်သို့
မော့၍
မစားပါ။ အသျှင်ရဟန်း
သို့ဖြစ်လျှင်
အရပ်လေးမျက်နှာသို့
လှည့်၍
စားပါသလော၊
နှမ ငါသည်
အရပ်လေးမျက်နှာသို့
လှည့်၍
မစားပါ။
အသျှင်ရဟန်း
သို့ဖြစ်လျှင်
အထောင့်အရပ်လေးမျက်နှာသို့
လှည့်၍ စားပါ့သလော၊
နှမ ငါသည်
အထောင့်အရပ်လေးမျက်နှာသို့
လှည့်၍
မစားပါဟု
မိန့်တော်မူ၏။
အသျှင်ရဟန်း
''အောက်သို့
ငုံ့၍
စားပါသလော''ဟု
ဤသို့
မေးလတ်သော်
''နှမ ငါသည်
အောက်သို့ငုံ့၍
မစားပါ''ဟု
ဆို၏၊ အသျှင်ရဟန်း
သို့ဖြစ်လျှင်
''အထက်သို့
မော့၍
စားပါသလော''ဟု
ဤသို့မေးသော်
''နှမ ငါသည်
အထက်သို့
မော့၍ မစားပါ
''ဟု ဆို၏၊
အသျှင်ရဟန်း
သို့ဖြစ်လျှင်''အရပ်လေးမျက်နှာသို့
လှည့်၍
စားပါသလော''ဟု
ဤသို့
မေးသော် ''နှမ
ငါသည် အရပ်လေးမျက်နှာသို့
လှည့်၍
မစားပါ''ဟု
ဆို၏၊ အသျှင်ရဟန်း
သို့ဖြစ်လျှင်
''အထောင့်အရပ်လေးမျက်နှာသို့
လှည့်၍
စားပါသလော''ဟု
ဤသို့ မေးသော်
''နှမ ငါသည်
အထောင့်အရပ်လေးမျက်နှာသို့
လှည့်၍
မစားပါ
''ဟုဆို၏။
အသျှင်ရဟန်း
သို့ဖြစ်လျှင်
အဘယ်သို့
စားပါသနည်းဟု
လျှောက်၏။
နှမ
မြေကြန်အတတ်ဟူသော
(မဂ်ဖိုလ်မှ)
ဖီလာအတတ်ဖြင့်
မှားသော
အသက်မွေးခြင်းဖြင့်
အသက်မွေးကြသော
သမဏဗြာဟ္မဏအားလုံးတို့ကို
အောက်သို့
ငုံ့၍
စားသူတို့ဟု
ဆိုအပ်ကုန်၏။
နက္ခတ်အတတ်
ဟူသော
(မဂ်ဖိုလ်မှ)
ဖီလာအတတ်ဖြင့်
မှားသော
အသက်မွေးခြင်းဖြင့်အသက်မွေးကြသော
သမဏ
ဗြာဟ္မဏအားလုံးတို့ကို
အထက်သို့
မော့၍
စားသူတို့ဟု
ဆိုအပ်ကုန်၏။
တမန်မှု
အစေအပါးအမှုဖြင့်
သွားခြင်းကို
အားထုတ်ခြင်းဖြင့်
မှားသော
အသက်မွေးခြင်းဖြင့်အသက်မွေးကြသော
သမဏဗြာဟ္မဏ
အားလုံးတို့ကို
အရပ်လေးမျက်နှာသို့
လှည့်၍
စားသူတို့ဟုဆိုအပ်ကုန်၏။
အင်္ဂဝိဇ္ဇာအတတ်ဟူသော
(မဂ် ဖိုလ်မှ)
ဖီလာအတတ်ဖြင့်
မှားသော
အသက်မွေးခြင်းဖြင့်အသက်မွေးကြသော
သမဏဗြာဟ္မဏအားလုံး
တို့ကို
အထောင့်အရပ်လေးမျက်နှာသို့
လှည့်၍
စားသူတို့ဟု
ဆိုအပ်ကုန်၏။
နှမ
ငါကား
မြေကြန်အတတ်ဟူသော
(မဂ်ဖိုလ်မှ)
ဖီလာအတတ်ဖြင့်
မှားသော
အသက်မွေးခြင်းဖြင့်အသက်
မမွေး၊
နက္ခတ်အတတ်ဟူသော
(မဂ်ဖိုလ်မှ)
ဖီလာအတတ်ဖြင့်
မှားသော
အသက်မွေးခြင်းဖြင့်အသက်
မမွေး၊
တမန်မှု
အစေအပါးအမှုဖြင့်
သွားခြင်းကို
အားထုတ်ခြင်းဖြင့်
မှားသော
အသက်မွေးခြင်းဖြင့်
အသက် မမွေး၊
အင်္ဂဝိဇ္ဇာအတတ်ဟူသော
(မဂ်ဖိုလ်မှ)
ဖီလာအတတ်ဖြင့်
မှားသော အသက်မွေးခြင်းဖြင့်
အသက် မမွေး၊
တရားသဖြင့်
ဆွမ်းကို
ရှာ၏၊
တရားသဖြင့်
ဆွမ်းရှာ၍ စား၏ဟု
မိန့်ဆို၏။
ထိုအခါ
သုစိမုခီပရိဗိုဇ်မသည်
ရာဇဂြိုဟ်ပြည်ဝယ်
လမ်းမတစ်ခုမှ
လမ်းမတစ်ခုသို့
လမ်းဆုံတစ်ခုမှလမ်းဆုံတစ်ခုသို့
ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်
''သာကီဝင်မင်းသား
ဘုရားသားတော်
ရဟန်းတို့သည်
တရားနှင့်လျော်စွာ
အစာကို
စားကုန်၏၊
သာကီဝင်မင်းသား
ဘုရားသားတော်
ရဟန်းတို့သည်
အပြစ်
မရှိသောအားဖြင့်
အစာကို
စားကုန်၏၊
သာကီဝင်မင်းသား
ဘုရားသားတော်
ရဟန်းတို့အား
ဆွမ်းလှူကြကုန်လော့
''ဟု ဤသို့
ပြောကြားလေ၏။
ဒသမသုတ်။
သာရိပုတ္တသံယုတ်
ပြီး၏။
------
၈-နာဂသံယုတ်
၁-သုဒ္ဓိကသုတ်
၃၄၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
နဂါးမျိုးတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်း
- ဥ၌ ဖြစ်သော
'အဏ္ဍဇ ' နဂါး၊
သားအိမ်၌
ဖြစ်သော 'ဇလာဗုဇ
' နဂါး၊
အညစ်အကြေးတို့၌
ဖြစ်သော 'သံသေဒဇ
'
နဂါး၊ကိုယ်ထင်ရှားဖြစ်သော
' ဩပပါတိက ' နဂါးတို့တည်း။
ရဟန်းတို့
နဂါးမျိုးတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-ပဏီတတရသုတ်
၃၄၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
နဂါးမျိုးတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်း
- အဏ္ဍဇနဂါး၊ ဇလာဗုဇနဂါး၊
သံသေဒဇနဂါး၊
ဩပပါတိကနဂါးတို့တည်း။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်
အဏ္ဍဇနဂါးတို့ထက်
ဇလာဗုဇနဂါး၊
သံသေဒဇနဂါး၊
ဩပပါတိကနဂါးတို့သည်
သာ၍
မြတ်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်
အဏ္ဍဇနဂါး၊
ဇလာဗုဇနဂါးတို့ထက်
သံသေဒဇနဂါး၊
ဩပပါတိကနဂါးတို့သည်
သာ၍
မြတ်ကုန်၏။ ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်
အဏ္ဍဇနဂါး၊
ဇလာဗုဇနဂါး၊
သံသေဒဇနဂါးတို့ထက်
ဩပပါတိကနဂါးတို့သည်
သာ၍
မြတ်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့ နဂါးမျိုးတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-ဥပေါသထသုတ်
၃၄၄။
အခါတစ်ပါး၌
မြတ်စွာဘုရားသည်
သာဝတ္ထိပြည်
အနာထပိဏ်သူဌေး၏
အရံဖြစ်သောဇေတဝန်ကျောင်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏၊
ထိုအခါ ရဟန်းတစ်ပါးသည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချုဉ်းကပ်ပြီးလျှင်
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုုင်နေ၍ မြတ်စွာဘုရားအား-
''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌ အချို့သော
အဏ္ဍဇနဂါးတို့
ဥပုသ်ကျင့်သုံးကြကာကိုယ်ကို
စွန့်ထားခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း
''ဟု ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
အဏ္ဍဇနဂါးတို့အား
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်ပေါ်၏- ''
ငါတို့သည်
ရှေးကကိုယ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို
ပြုခဲ့ကြ၏၊ နှုတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို
ပြုခဲ့ကြ၏၊ စိတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသောကံကို
ပြုခဲ့ကြ၏၊ ထိုငါတို့သည်ကိုယ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို
ပြုခဲ့ကြကုန်သည်
နှုတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသောကံကို
ပြုခဲ့ကြကုန်သည်
စိတ်ဖြင့် နှစ်မျိုးသော
ကံကို
ပြုခဲ့ကြကုန်သည်
ဖြစ်၍
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အဏ္ဍဇနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ခဲ့ကြရကုန်၏၊
ငါတို့သည်ယနေ့ကိုယ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကို
အကယ်၍ ကျင့်ကြရလျှင်
နှုတ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကိုအကယ်၍
ကျင့်ကြရလျှင်
စိတ်ဖြင့် ကောင်းသော
အကျင့်ကို
အကယ်၍
ကျင့်ကြရလျှင်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ကောင်းသော
သူတို့၏
လားရာ နတ်ရွာလောကသို့
ရောက်ကြရပေကုန်အံ့၊
ယခုအခါ ငါတို့သည်ကိုယ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကို ကျင့်ကုန်အံ့၊
နှုတ်ဖြင့်
ကောင်းသောအကျင့်ကို
ကျင့်ကုန်အံ့၊
စိတ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်ကုန်အံ့
''ဟု အကြံ
ဖြစ်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
အဏ္ဍဇနဂါးတို့
ဥပုသ်ကျင့်သုံးကြကာကိုယ်ကို
စွန့်ထားခြင်း၏အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-ဒုတိယ
ဥပေါသထသုတ်
၃၄၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ထိုအခါ
ရဟန်းတစ်ပါးသည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့။ပ။
တစ်ခုသော နေရာ၌
ထိုင်နေပြီး၍
မြတ်စွာဘုရားအား
''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌
အချို့သော
ဇလာဗုဇနဂါးတို့
ဥပုသ်ကျင့်သုံးကြကာကိုယ်ကို
စွန့်ထားခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း
''ဟု ဤစကားကို
လျှောက်၏။
«အားလုံးကို
ချဲ့ရမည်»။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
ဇလာဗုဇနဂါးတို့
ဥပုသ်ကျင့်သုံးကြကာကိုယ်ကို
စွန့်ထားခြင်း၏အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-တတိယ
ဥပေါသထသုတ်
၃၄၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရားအား''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌
အချို့သော
သံသေဒဇနဂါးတို့
ဥပုသ်ကျင့်သုံးကြကာကိုယ်ကို
စွန့်ထားခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း
''ဟု ဤစကားကို
လျှောက်၏။
«အားလုံးကို
ချဲ့ရမည်»။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သံသေဒဇနဂါးတို့
ဥပုသ်ကျင့်သုံးကြကာကိုယ်ကို
စွန့်ထားခြင်း၏အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-စတုတ္ထ
ဥပေါသထသုတ်
၃၄၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရားအား''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌
အချို့သော
ဩပပါတိကနဂါးတို့
ဥပုသ်ကျင့်သုံးကြကာကိုယ်ကို
စွန့်ထားခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း
''ဟု ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
ဩပပါတိကနဂါးတို့အား
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်၏-
''ငါတို့သည်
ရှေးကကိုယ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို
ပြုခဲ့ကြကုန်၏၊
နှုတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြုခဲ့ကြကုန်၏၊
စိတ်ဖြင့်နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြုခဲ့ကြကုန်၏၊
ထိုငါတို့သည်ကိုယ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြုခဲ့ကြကုန်သည်နှုတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို
ပြုခဲ့ကြကုန်သည်
စိတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို
ပြုခဲ့ကြကုန်သည်
ဖြစ်၍ ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ ဩပပါတိကနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ခဲ့ကြ၏။
ငါတို့သည်
ယခုအခါကိုယ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကို
အကယ်၍ ကျင့်ကြရလျှင်
နှုတ်ဖြင့်ကောင်းသော
အကျင့်ကို အကယ်၍
ကျင့်ကြရလျှင်
စိတ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကို
အကယ်၍
ကျင့်ကြရလျှင်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ကောင်းသော
သူတို့၏
လားရာနတ်ရွာလောကသို့
ရောက်ကြရပေကုန်အံ့။
ယခု အခါ
ငါတို့သည်ကိုယ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကိုကျင့်ကုန်အံ့၊
နှုတ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်ကုန်အံ့၊
စိတ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကိုကျင့်ကုန်အံ့''ဟု
အကြံ ဖြစ်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
ဩပပါတိကနဂါးတို့
ဥပုသ်ကျင့်သုံးကြကာကိုယ်ကို
စွန့်ထား ခြင်း၏အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-သုတသုတ်
၃၄၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရားအား''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ အဏ္ဍဇနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကားအဘယ်
ပါနည်း ''ဟု
ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူသည်ကိုယ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
နှုတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
စိတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
ထိုသူသည်
''အဏ္ဍဇနဂါးတို့ကား
အသက်ရှည်ကြ၏၊
အဆင်းလှကြ၏၊
ချမ်းသာများကြ၏
''ဟု ကြားအပ်ဖူး၏။
ထိုသူအား
''ငါသည်
ခန္ဓာကိုယ့်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အဏ္ဍဇနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရမူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့
အကြံဖြစ်၏၊
ထိုသူသည်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အဏ္ဍဇနဂါးတို့၏အသင်းဝင်
အဖြစ်သို့
ရောက်ရ၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အဏ္ဍဇနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-ဒုတိယ
သုတသုတ်
၃၄၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော နေရာ၌
ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရားအား''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌
အချို့သော သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဇလာဗုဇနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကားအဘယ်ပါနည်း
''ဟု ဤစကားကို
လျှောက်၏။ပ။
ရဟန်း
ဤလောက၌ အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဇလာဗုဇနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-တတိယ
သုတသုတ်
၃၅၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရားအား''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌ အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
သံသေဒဇနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကားအဘယ်ပါနည်း
''ဟု ဤစကားကို
လျှောက်၏။ပ။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
သံသေဒဇနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-စတုတ္ထ
သုတသုတ်
၃၅၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရားအား''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဩပပါတိကနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကားအဘယ်ပါနည်း
''ဟု ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူသည်ကိုယ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
နှုတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
စိတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
ထိုသူသည်
''ဩပပါတိကနဂါးတို့သည်
အသက်ရှည်ကြ၏၊
အဆင်းလှကြ၏၊
ချမ်းသာများကြ၏
''ဟု
ကြားအပ်ဖူး၏၊
ထိုသူအား ''ငါသည်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဩပပါတိကနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရမူကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူသည်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
့ဩပပါတိကနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရ၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဩပပါတိကနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
------
၁၁-၂၀-အဏ္ဍဇဒါနူပကာရသုတ်
ဆယ်သုတ်
၃၅၂-၃၆၁။
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရားအား
''အသျှင် ဘုရား
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အဏ္ဍဇနဂါးတို့၏အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း
''ဟု ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူသည်ကိုယ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
နှုတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
စိတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
ထိုသူသည်
''အဏ္ဍဇနဂါးတို့သည်
အသက်ရှည်ကြ၏၊
အဆင်းလှကြ၏၊
ချမ်းသာများကြ၏
''ဟု
ကြားအပ်ဖူး၏၊
ထိုသူအား
''ငါသည်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အဏ္ဍဇနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရမူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူသည်
ထမင်းကို
ပေးလှူ၏၊
ထိုသူသည်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှနောက်၌
အဏ္ဍဇနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရ၏။
ရဟန်း
ဤသည်ပင်
အကြောင်းတည်း။ပ။
ထိုသူသည်
အဖျော်ကို
ပေးလှူ၏။ပ။
အဝတ်ကို ပေးလှူ၏။ပ။
ယာဉ်ကို
ပေးလှူ၏။ပ။
ပန်းကို ပေးလှူ၏။ပ။
နံ့သာကို
ပေးလှူ၏။ပ။
နံ့သာပျောင်းကို
ပေးလှူ၏။ပ။
အိပ်ရာကို
ပေးလှူ၏။ပ။ နေရာကျောင်းကိုပေးလှူ၏။ပ။
ဆီမီးကို
ပေးလှူ၏။ပ။
ထိုသူသည်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အဏ္ဍဇနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရ၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အဏ္ဍဇနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ဝီသတိမသုတ်။
------
၂၁-၅၀-ဇလာဗုဇာဒိဒါနူပကာရသုတ်
သုံးဆယ်
၃၆၂-၃၉၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရား
အား''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌
အချို့သောသူ၏
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ ဇလာဗုဇနဂါးတို့၏။ပ။
သံသေဒဇနဂါးတို့၏။ပ။
ဩပပါတိကနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း''ဟု
ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူသည်ကိုယ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
နှုတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
စိတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
ထိုသူသည်
''ဩပပါတိကနဂါးတို့သည်
အသက်ရှည်ကုန်၏၊
အဆင်းလှကုန်၏၊
ချမ်းသာများကုန်၏
''ဟု
ကြားအပ်ဖူး၏။
ထိုသူအား
''ငါသည်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဩပပါတိကနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရမူကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အကြံ ဖြစ်၏။
ထိုသူသည် ထမင်းကို
ပေးလှူ၏။ပ။
အဖျော်ကို
ပေးလှူ၏။ပ။
ဆီမီးကို ပေး
လှူ၏။ပ။
ထိုသူသည်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဩပပါတိကနဂါးတို့၏အသင်းဝင်
အဖြစ်သို့
ရောက်ရ၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဩပပါတိကနဂါးတို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
«ဤပေယျာလဖြင့်
ဆယ်သုတ်
ဆယ်သုတ်တို့ကို
ပြုအပ်ကုန်၏၊
ဤသို့လျှင်
ယောနိလေးပါးတို့၌
အဖြေလေးဆယ်တို့
ဖြစ်ကုန်၏၊
ရှေးဆယ်သုတ်တို့နှင့်တကွ
သုတ်ပေါင်း
ငါးဆယ်
ဖြစ်၏။»
နာဂသံယုတ်
ပြီး၏။
------
၉-သုပဏ္ဏသံယုတ်
၁-သုဒ္ဓိကသုတ်
၃၉၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဂဠုန်မျိုးတို့သည်
ဤလေးမျိုးတည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ဥ၌ ဖြစ်သော
'အဏ္ဍဇ'
ဂဠုန်၊ သားအိမ်၌
ဖြစ်သော
'ဇလာဗုဇ'
ဂဠုန်၊
အညစ်အကြေးတို့၌
ဖြစ်သော
'သံသေဒဇ'
ဂဠုန်၊ကိုယ်ထင်ရှားဖြစ်သော
'ဩပပါတိက'
ဂဠုန်တို့တည်း။
ရဟန်းတို့
ဂဠုန်တို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-ဟရန္တိသုတ်
၃၉၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဂဠုန်မျိုးတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-အဏ္ဍဇဂဠုန်။ပ။
ရဟန်းတို့
ဂဠုန်တို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်
အဏ္ဍဇဂဠုန်တို့သည်
အဏ္ဍဇနဂါးတို့ကိုသာ
သုတ်ချီနိုင်ကုန်၏၊
ဇလာဗုဇနဂါး
သံသေဒဇနဂါး
ဩပပါတိကနဂါးတို့ကို
မသုတ်ချီနိုင်ကုန်။
ရဟန်းတို့
ဇလာဗုဇဂဠုန်တို့သည်
အဏ္ဍဇနဂါး
ဇလာဗုဇနဂါးတို့ကိုသာ
သုတ်ချီနိုင်ကုန်၏၊
သံသေဒဇနဂါး
ဩပပါတိကနဂါးတို့ကို
မသုတ်ချီနိုင်ကုန်။
ရဟန်းတို့
သံသေဒဇဂဠုန်တို့သည်
အဏ္ဍဇနဂါး
ဇလာဗုဇနဂါး
သံသေဒဇနဂါးတို့ကိုသာ
သုတ်ချီနိုင်ကုန်၏၊
ဩပပါတိကနဂါးတို့ကို
မသုတ်ချီနိုင်ကုန်။
ရဟန်းတို့
ဩပပါတိကဂဠုန်တို့သည်
အဏ္ဍဇနဂါး
ဇလာဗုဇနဂါး
သံသေဒဇနဂါးဩပပါတိကနဂါးတို့ကို
သုတ်ချီနိုင်ကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ဂဠုန်တို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-ဒွယကာရီသုတ်
၃၉၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတစ်ပါးသည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်ပြီးနောက်
ရှိခိုး၍
တစ်ခုသောနေရာ၌
ထိုင်နေပြီးလျှင်
မြတ်စွာဘုရားအား
''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌ အချို့သောသူ၏ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အဏ္ဍဇဂဠုန်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏အကြောင်း
ကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း''ဟု
ဤစကားကို လျှောက်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူသည်ကိုယ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
နှုတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
စိတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
ထိုသူသည်
''အဏ္ဍဇဂဠုန်တို့သည်
အသက်ရှည်ကြ၏၊
အဆင်းလှကြ၏၊
ချမ်းသာများကြ၏''ဟု
ကြားအပ်ဖူး၏၊
ထိုသူအား
''ငါသည်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အဏ္ဍဇဂဠုန်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရမူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူသည်
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အဏ္ဍဇဂဠုန်တို့၏အသင်းဝင်
အဖြစ်သို့
ရောက်ရ၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အဏ္ဍဇဂဠုန်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-၆-ဒုတိယာဒိ
ဒွယကာရီသုတ်
သုံးသုတ်
၃၉၅-၃၉၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရား
အား''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ ဇလာဗုဇဂဠုန်။ပ။
သံသေဒဇဂဠုန်။ပ။
ဩပပါတိကဂဠုန်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း''ဟု
ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူသည်ကိုယ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
နှုတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
စိတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
ထိုသူသည်
''ဩပပါတိကဂဠုန်တို့သည်
အသက်ရှည်ကြ၏၊
အဆင်းလှကြ၏၊
ချမ်းသာများကြ၏
''ဟု ကြားအပ်ဖူး၏၊
ထိုသူအား
''ငါသည်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်
စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဩပပါတိကဂဠုန်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရမူကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူသည်
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဩပပါတိကဂဠုန်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရ၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဩပပါတိကဂဠုန်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-၁၆-အဏ္ဍဇဒါနူပကာရသုတ်
ဆယ်သုတ်
၃၉၈-၄၀၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရား
အား''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌
အချို့သောသူ၏
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အဏ္ဍဇဂဠုန်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကားအဘယ်ပါနည်း
''ဟု ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူသည်ကိုယ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
နှုတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
စိတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
ထိုသူသည်
''အဏ္ဍဇဂဠုန်တို့သည်
အသက်ရှည်ကြ၏၊
အဆင်းလှကြ၏၊
ချမ်းသာများကြ၏
''ဟု
ကြားအပ်ဖူး၏၊
ထိုသူအား
''ငါသည် ခန္ဓာကိုယ်ပျက်
စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ အဏ္ဍဇဂဠုန်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရမူကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်၏။
ထိုသူသည် ထမင်းကို
ပေးလှူ၏။ပ။
အဖျော်ကို
ပေးလှူ၏။
အဝတ်ကို
ပေးလှူ၏။
ယာဉ်ကို
ပေးလှူ၏။
ပန်းကို
ပေးလှူ၏။
နံ့သာကို
ပေးလှူ၏။
နံ့သာပျောင်းကိုပေးလှူ၏။
အိပ်ရာကို
ပေးလှူ၏။
နေရာကျောင်းကို
ပေးလှူ၏။ ဆီမီးကို
ပေးလှူ၏။
ထိုသူသည်ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အဏ္ဍဇဂဠုန်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရ၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အဏ္ဍဇဂဠုန်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
သောဠသမသုတ်။
------
၁၇-၄၆-ဇလာဗုဇဒါနူပကာရသုတ်
၄၀၈-၄၃၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရား
အား''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌
အချို့သောသူ၏
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဇလာဗုဇဂဠုန်တို့၏။ပ။
သံသေဒဇဂဠုန်တို့၏။ပ။
ဩပပါတိကဂဠုန်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း
''ဟု ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူသည်ကိုယ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
နှုတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
စိတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
ထိုသူသည်
''ဩပပါတိကဂဠုန်တို့သည်
အသက်ရှည်ကြ၏၊
အဆင်းလှကြ၏၊
ချမ်းသာများကြ၏''ဟု
ကြားအပ်ဖူး၏၊
ထိုသူအား
''ငါသည် ခန္ဓာကိုယ်ပျက်
စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ ဩပပါတိကဂဠုန်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရမူကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်၏။
ထိုသူသည်
ထမင်းကို
ပေးလှူ၏။ပ။
အဖျော်ကို
ပေးလှူ၏။ပ။
ဆီမီးကို ပေးလှူ၏။ပ။
ထိုသူသည်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဩပပါတိကဂဠုန်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရ၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဩပပါတိကဂဠုန်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ဆစတ္တာလီသမသုတ်။
«
ဤသို့
အပေါင်းအားဖြင့်
လေးဆယ့်ခြောက်သုတ်တို့
ဖြစ်ကုန်၏။ »
သုပဏ္ဏသံယုတ်
ပြီး၏။
------
၁၀-ဂန္ဓဗ္ဗကာယသံယုတ်
၁-သုဒ္ဓိကသုတ်
၄၃၈။
အခါတစ်ပါး၌
မြတ်စွာဘုရားသည်
သာဝတ္ထိပြည်
အနာထပိဏ်သူဌေး၏
အရံဖြစ်သော
ဇေတဝန်ကျောင်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏။ပ။
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏-
''ရဟန်းတို့သင်တို့အား
ဂန္ဓဗ္ဗနတ်မျိုးတို့ကို
ဟောအံ့၊
ထိုတရားကို
နာကြကုန်လော့။
ရဟန်းတို့
ဂန္ဓဗ္ဗနတ်မျိုးတို့ဟူသည်
အဘယ်တို့နည်းဟူမူ-
ရဟန်းတို့
အမြစ်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့
ရှိကုန်၏၊
အနှစ်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့
ရှိကုန်၏၊
အကာနံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့
ရှိကုန်၏၊
အခေါက်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့
ရှိကုန်၏၊
အပွေးနံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့
ရှိကုန်၏၊
အရွက်နံ့သာ၌
အစိုးရသောနတ်တို့
ရှိကုန်၏၊
အပွင့်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့
ရှိကုန်၏၊
အသီးနံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့ရှိကုန်၏၊
အရည်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့
ရှိကုန်၏၊
အနံ့နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့
ရှိကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ဤနတ်တို့ကို
ဂန္ဓဗ္ဗနတ်မျိုးတို့''ဟူ၍
ဆိုအပ်ကုန်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-သုစရိတသုတ်
၄၃၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရားအား''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ ဂန္ဓဗ္ဗနတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကားအဘယ်
ပါနည်း''ဟု
ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူသည်ကိုယ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
နှုတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
စိတ်ဖြင့်
နှစ်မျိုးသော
ကံကို ပြု၏၊
ထိုသူသည်
''ဂန္ဓဗ္ဗနတ်တို့သည်
အသက်ရှည်ကြ၏၊
အဆင်းလှကြ၏၊
ချမ်းသာများကြ၏''ဟု
ကြားအပ်ဖူး၏၊
ထိုသူအား ''ငါသည်
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဂန္ဓဗ္ဗနတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရမူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့အကြံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူသည်
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဂန္ဓဗ္ဗနတ်တို့၏အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရ၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဂန္ဓဗ္ဗနတ်
တို့၏အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-မူလဂန္ဓဒါတာသုတ်
၄၄၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရားအား''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ် ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အမြစ်နံ့သာ၌ အစိုးရသော
နတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း''ဟု
ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူသည်ကိုယ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏၊
နှုတ်ဖြင့်ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏၊
စိတ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏၊ ၊
ထိုသူသည်
''အမြစ်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့သည်
အသက်ရှည်ကြ၏၊
အဆင်းလှကြ၏၊
ချမ်းသာများကြ၏
''ဟု
ကြားအပ်ဖူး၏၊
ထိုသူအား
''ငါသည်
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အမြစ်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရမူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူသည်
အမြစ်နံ့သာကိုပေးလှူ၏၊
ထိုသူသည်
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အမြစ်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရ၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ အမြစ်
နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-၁၂-သာရဂန္ဓာဒိဒါတာသုတ်ကိုးသုတ်
၄၄၁-၄၄၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရား
အား''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အနှစ်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။ပ။
အကာနံ့သာ၌ အစိုးရသော
နတ်တို့၏။ပ။
အခေါက်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။ပ။
အပွေးနံ့သာ၌
အစိုးရသော နတ်တို့၏။ပ။
အရွက်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။ပ။
အပွင့်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။ပ။
အသီးနံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။ပ။
အရည်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။ပ။
အနံ့နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏ အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း''ဟု
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူသည်ကိုယ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏၊
နှုတ်ဖြင့်ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏၊
စိတ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏၊ ၊
ထိုသူသည်
''အနှစ်နံ့သာ၌
့အစိုးရသော
နတ်တို့သည်
အသက်ရှည်ကြ၏၊
အဆင်းလှကြ၏၊
ချမ်းသာများကြ၏
''ဟု ကြားအပ်ဖူး၏၊
ထိုသူအား
''ငါသည်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အနှစ်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။ပ။
အကာနံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။ပ။
အခေါက်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။ပ။
အပွေးနံ့သာ ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။ပ။
အရွက်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။ပ။
အပွင့်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။ပ။
အသီးနံ့သာ၌ အစိုးရသော
နတ်တို့၏။ပ။
အရည်နံ့သာ၌
အစိုးရသောနတ်တို့၏။ပ။
အနံ့နံ့သာ၌
အစိုးရသော နတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရမူ ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူသည် အနှစ်နံ့သာတို့ကို
ပေးလှူ၏။
ထိုသူသည်
အကာနံ့သာတို့ကိုပေးလှူ၏။
ထိုသူသည်
အခေါက်နံ့သာတို့ကို
ပေးလှူ၏။
ထိုသူသည်
အပွေးနံ့သာတို့ကို
ပေးလှူ၏။
ထိုသူသည်
အရွက်နံ့သာ
တို့ကို
ပေးလှူ၏။ ထိုသူသည်
အပွင့်နံ့သာတို့ကို
ပေးလှူ၏။ ထိုသူသည်အသီးနံ့သာတို့ကို
ပေးလှူ၏။
ထိုသူသည်
အရည်နံ့သာတို့ကို
ပေးလှူ၏။
ထိုသူသည် အနံ့နံ့သာတို့ကိုပေးလှူ၏။
ထိုသူသည်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ အနံ့နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက် ရ၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အနံ့နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒွါဒသမသုတ်။
------
၁၃-၂၂-မူလဂန္ဓာဒါနူပကာရသုတ်
ဆယ်သုတ်
၄၅၀-၄၅၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရား
အား''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ အမြစ်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း''ဟု
ဤစကားကို လျှောက်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူသည်ကိုယ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏၊
နှုတ်ဖြင့်ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏၊
စိတ်ဖြင့် ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏၊ ၊
ထိုသူသည် ''အမြစ်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့သည်
အသက်ရှည်ကြ၏၊
အဆင်းလှကြ၏၊
ချမ်းသာ
များကြ၏ ''ဟု
ကြားအပ်ဖူး၏။
ထိုသူအား
''ငါသည်
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အမြစ်နံ့သာ၌
အစိုးရသော နတ်တို့၏အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရမူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူသည်
ထမင်းကိုပေးလှူ၏။ပ။
အဖျော်ကို
ပေးလှူ၏။
အဝတ်ကို
ပေးလှူ၏။
ယာဉ်ကို ပေးလှူ၏။
ပန်းကို
ပေးလှူ၏။
နံ့သာကို
ပေးလှူ၏။
နံ့သာပျောင်းကို
ပေးလှူ၏။
အိပ်ရာကို
ပေးလှူ၏။
နေရာကျောင်းကို
ပေးလှူ၏။
ဆီမီးကို
ပေးလှူ၏။
ထိုသူသည်
ခန္ဓာကိုယ် ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အမြစ်နံ့သာ၌ အစိုးရသော
နတ် တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရ၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ အမြစ်
နံ့သာ၌ အစိုးရသော
နတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ဗာဝီသတိမသုတ်။
------
၂၃-၁၁၂-သာရဂန္ဓာဒိဒါနူပကာရ
သုတ်ကိုးဆယ်
၄၆၀-၅၄၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရား
အား့''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ အနှစ်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။ပ။
အကာနံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။
အခေါက်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။
အပွေးနံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။
အရွက်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။
အပွင့်
နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။
အသီးနံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။
အရည်နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏။
အနံ့နံ့သာ၌
အစိုးရသော နတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း''ဟု
ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူသည်ကိုယ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏၊
နှုတ်ဖြင့်ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏၊
စိတ်ဖြင့် ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏။
ထိုသူသည်
''အနံ့နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့သည်
အသက်ရှည်ကြ၏၊
အဆင်းလှကြ၏၊
ချမ်းသာများကြ၏''ဟု
ကြားအပ်ဖူး။ ထိုသူအား
''ငါသည်
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အနံ့နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရမူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူသည်
ထမင်းကိုပေးလှူ၏။ပ။
အဖျော်ကို
ပေးလှူ၏။
အဝတ်ကို
ပေးလှူ၏။
ယာဉ်ကို
ပေးလှူ၏။
ပန်းကို
ပေးလှူ၏။
နံ့သာကို
ပေးလှူ၏။
နံ့သာပျောင်းကို
ပေးလှူ၏။
အိပ်ရာကို
ပေးလှူ၏။
နေရာကျောင်းကို
ပေးလှူ၏။
ဆီမီးကို
ပေးလှူ၏။
ထိုသူသည်
ခန္ဓာကိုယ် ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အနံ့နံ့သာ၌ အစိုးရသောနတ်
တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရ၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အနံ့နံ့သာ၌
အစိုးရသော
နတ်တို့၏ အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒွါဒသသတိမသုတ်။
«
ဤသို့
အပေါင်းအားဖြင့်
တစ်ရာ့တစ်ဆယ့်နှစ်သုတ်တို့
ဖြစ်ကုန်၏။ »
ဂန္ဓဗ္ဗကာယသံယုတ်
ပြီး၏။
------
ဝလာဟကသံယုတ်
၁-သုဒ္ဓိကသုတ်
၅၅၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
သင်တို့အား
ဝလာဟကနတ်မျိုးတို့ကို
ဟောပြအံ့၊
ထိုတရားကိုနာကြကုန်လော့။
ရဟန်းတို့
ဝလာဟကနတ်မျိုးတို့ဟူသည်
အဘယ်တို့နည်း၊
ရဟန်းတို့
အအေးကို
ပြုတတ်သော
ဝလာဟကနတ်၊
အပူကို ပြုတတ်သော
ဝလာဟကနတ်၊
ဆီးနှင်းကျစေတတ်သောဝလာဟက
နတ်၊ လေတိုက်ခတ်စေတတ်သော
ဝလာဟကနတ်၊
မိုးရွာစေတတ်သောဝလာဟကနတ်တို့သည်
ရှိကြကုန်၏။
ရဟန်းတို့
ဤနတ်တို့ကို
ဝလာဟကနတ်မျိုးတို့ဟုဆိုအပ်ကုန်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-သုစရိတသုတ်
၅၅၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရားအား''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ် ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ ဝလာဟက
နတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း''ဟု
ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူသည်ကိုယ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏၊ နှုတ်ဖြင့်ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏၊ စိတ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏။
ထိုသူသည့်''ဝလာဟကနတ်
တို့သည်
အသက်ရှည်ကြ၏၊
အဆင်းလှကြ၏၊
ချမ်းသာများကြ၏''ဟု
ကြားအပ်ဖူး၏။
ထိုသူအား
''ငါသည်
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ ဝလာဟကနတ်တို့၏အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရမူ ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်၏၊
ထိုသူသည် ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌ ဝလာဟက
နတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရ၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
ဝလာဟကနတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(ဟောတော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-၁၂-သီတဝလာဟကဒါနူပကာရ
ဆယ်သုတ်
၅၅၂-၅၆၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရား
အား''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အအေးကိုပြုတတ်သော
ဝလာဟကနတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း
''ဟု ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူသည်ကိုယ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏၊
နှုတ်ဖြင့်ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏၊
စိတ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏။
ထိုသူသည်
''အအေးကိုပြု
တတ်သော ဝလာဟကနတ်တို့သည်
အသက်ရှည်ကြ၏၊
အဆင်းလှကြ၏၊
ချမ်းသာများကြ၏''ဟုကြားအပ်
ဖူး၏၊
ထိုသူအား
''ငါသည်
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ နောက်၌
အအေးကိုပြုတတ်သော
ဝလာဟကနတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရမူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့
အကြံဖြစ်၏၊ ထိုသူသည်
ထမင်းကို
ပေးလှူ၏။ပ။
ဆီမီးကို ပေးလှူ၏။
ထိုသူသည်
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍ သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အအေးကို
ပြုတတ်သော
ဝလာဟကနတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရ၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အအေးကိုပြုတတ်သော
ဝလာဟကနတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒွါဒသမသုတ်။
------
၁၃-၅၂-ဥဏှဝလာဟကဒါနူပကာရသုတ်
၅၆၂-၆၀၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရား
အား ဤစကားကို
လျှောက်၏-
''အသျှင်ဘုရား
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
အပူကို
ပြုတတ်သော ဝလာဟကနတ်တို့၏။ပ။
ဆီးနှင်းကျစေတတ်သော
ဝလာဟကနတ်တို့၏။ပ။
လေတိုက်ခတ်စေတတ်သော
ဝလာဟကနတ်တို့၏။ပ။
မိုးရွာစေတတ်သောဝလာဟက
နတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊ အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း
''ဟု ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူသည်ကိုယ်ဖြင့်
ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏၊
နှုတ်ဖြင့်ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏၊
စိတ်ဖြင့် ကောင်းသော
အကျင့်ကို
ကျင့်၏။
ထိုသူသည်
''မိုးရွာစေတတ်သော
ဝလာဟကနတ်တို့သည်
အသက်ရှည်ကြ၏၊
အဆင်းလှကြ၏၊
ချမ်းသာများကြ၏''ဟုကြားအပ်ဖူး၏။
ထိုသူအား
''ငါသည်
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
မိုးရွာစေတတ်သောဝလာဟကနတ်
တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရမူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်၏။
ထိုသူသည်
ထမင်းကို
ပေးလှူ၏။ပ။
ဆီမီးကို
ပေးလှူ၏။
ထိုသူသည်
ခန္ဓာကိုယ်ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှနောက်၌
မိုးရွာစေ
တတ်သော ဝလာဟကနတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရ၏။
ရဟန်း
ဤလောက၌
အချို့သော
သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်
ပျက်စီး၍
သေပြီးသည်မှ
နောက်၌
မိုးရွာစေတတ်သော
ဝလာဟကနတ်တို့၏
အသင်းဝင်အဖြစ်သို့
ရောက်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒွေပညာသမသုတ်။
------
၅၃-သီတဝလာဟကသုတ်
၆၀၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရားအား''အသျှင်ဘုရား
တစ်ရံတစ်ခါ
အေးခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း''ဟု
ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
အအေးကို
ပြုတတ်သော
ဝလာဟကနတ်တို့ဟူ၍
ရှိကုန်၏၊
အကြင်အခါ၌
ထိုနတ်တို့အား''ငါတို့သည်ကိုယ်ပိုင်မွေ့လျော်မှုဖြင့်
နေကြရမူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်ပေါ်လာ၏။
ထိုအခါထိုနတ်တို့၏
စိတ်တောင့်တမှုကို
အကြောင်းပြု၍
အအေးဖြစ်၏။
ရဟန်း
တစ်ရံတစ်ခါ
အေးခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တေပညာသမသုတ်။
------
၅၄-ဥဏှဝလာဟကသုတ်
၆၀၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရားအား''အသျှင်ဘုရား
တစ်ရံတစ်ခါ
ပူခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း
''ဟု ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
အပူကို
ပြုတတ်သော
ဝလာဟကနတ်တို့ဟူ၍
ရှိကုန်၏၊
အကြင်အခါ၌
ထိုနတ်တို့အား''ငါတို့သည်ကိုယ်ပိုင်မွေ့လျော်မှုဖြင့်
နေကြရမူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အကြံ
ဖြစ်ပေါ်လာ၏။
ထိုအခါထိုနတ်တို့၏
စိတ်တောင့်တမှုကို
အကြောင်းပြု၍
အပူဖြစ်၏။
ရဟန်း
တစ်ရံတစ်ခါ
ပူခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စတုပညာသမသုတ်။
------
၅၅-အဗ္ဘဝလာဟကသုတ်
၆၀၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရားအား''အသျှင်ဘုရား
တစ်ရံတစ်ခါ
ဆီးနှင်းကျခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကားအဘယ်ပါနည်း
''ဟု ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
ဆီးနှင်းကျခြင်းကို
ပြုတတ်သော
ဝလာဟကနတ်တို့ဟူ၍
ရှိကုန်၏၊
အကြင်အခါ၌
ထိုနတ်တို့အား
''ငါတို့သည်ကိုယ်ပိုင်မွေ့လျော်မှုဖြင့်
နေကြရမူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့ အကြံဖြစ်ပေါ်လာ၏။
ထိုအခါ ထိုနတ်တို့၏
စိတ်တောင့်တမှုကို
အကြောင်းပြု၍
ဆီးနှင်းကျမှု
ဖြစ်၏။
ရဟန်း
တစ်ရံတစ်ခါ
ဆီးနှင်းကျခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စပညာသမသုတ်။
------
၅၆-ဝါတဝလာဟကသုတ်
၆၀၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရားအား''အသျှင်ဘုရား
တစ်ရံတစ်ခါ
လေတိုက်ခတ်ခြင်း၏
အကြောင်းကား အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကားအဘယ်ပါနည်း
''ဟု ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
လေတိုက်ခတ်ခြင်းကို
ပြုတတ်သော
ဝလာဟကနတ်တို့ဟူ၍
ရှိကုန်၏၊
အကြင်အခါ၌
ထိုနတ်တို့အား
''ငါတို့သည်ကိုယ်ပိုင်မွေ့လျော်မှုဖြင့်
နေကြရမူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို့
အကြံဖြစ်ပေါ်လာ၏။
ထိုအခါ
ထိုနတ်တို့၏
စိတ်တောင့်တမှုကို
အကြောင်းပြု၍
လေတိုက်ခတ်၏။
ရဟန်း
တစ်ရံတစ်ခါ
လေတိုက်ခတ်ခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်
တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဆပ္ပညာသမသုတ်။
------
၅၇-ဝဿဝလာဟကသုတ်
၆၀၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ထိုရဟန်းသည်
မြတ်စွာဘုရားအား''အသျှင်ဘုရား
တစ်ရံတစ်ခါ
မိုးရွာခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း
''ဟု ဤစကားကို
လျှောက်၏။
ရဟန်း
မိုးရွာခြင်းကို
ပြုတတ်သော
ဝလာဟကနတ်တို့ဟူ၍
ရှိကုန်၏၊
အကြင်အခါ၌ ထိုနတ်တို့အား
''ငါတို့သည်ကိုယ်ပိုင်မွေ့လျော်မှုဖြင့်
နေကြရမူ
ကောင်းလေစွ''ဟု
ဤသို အကြံ
ဖြစ်ပေါ်လာ၏။
ထိုအခါ
ထိုနတ်တို့၏ စိတ်တောင့်တမှုကို
အကြောင်းပြု၍
မိုးရွာ၏။
ရဟန်း
တစ်ရံတစ်ခါ
မိုးရွာခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
သတ္တပညာသမသုတ်။
သတ္တပညာသသုတ္တန်
ပြီး၏။
ဝလာဟကသံယုတ်
ပြီး၏။
------
၁၂-ဝစ္ဆဂေါတ္တသံယုတ်
၁-ရူပအညာဏသုတ်
၆၀၇။
အခါတစ်ပါး၌
မြတ်စွာဘုရားသည်
သာဝတ္ထိပြည်
အနာထပိဏ်သူဌေး၏
အရံဖြစ်သောဇေတဝန်ကျောင်း၌
(သီတင်းသုံး)
နေတော်မူ၏။
ထိုအခါ ဝစ္ဆဂေါတ္တပရိဗိုဇ်သည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်၍
မြတ်စွာဘုရားနှင့်
အတူ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ
နှုတ်ဆက်စကား
ပြောဆိုပြီးလျှင်
တစ်ခုသောနေရာ၌
ထိုင်နေလျက်
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏-''အသျှင်ဂေါတမ
'လောကသည်မြဲ၏
'ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည်
မမြဲ' ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည်အဆုံးရှိ၏
' ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည်
အဆုံးမရှိ'ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'ထိုအသက်သည်ထိုကိုယ်တည်း'ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'အသက်သည် တခြားကိုယ်သည်
တခြား'ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌ ဖြစ်၏
'
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌ မဖြစ်'
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်လည်း ဖြစ်
မဖြစ်လည်းမဖြစ်
'ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်
မဖြစ်သည်လည်း့မဟုတ်'ဟူ၍လည်းကောင်း
လောက၌
ဤအမျိုးမျိုးကုန်သော
အယူတို့
ဖြစ်ပေါ်ရခြင်း၏
အကြောင်းကားအဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း
''ဟု
(လျှောက်၏)။
ဝစ္ဆ
ရုပ်၌
မသိခြင်းကြောင့်,
ရုပ်ဖြစ်ကြောင်း၌
မသိခြင်းကြောင့်,
ရုပ်ချုပ်ရာ၌
မသိခြင်းကြောင့်,ရုပ်ချုပ်ရာ
(နိဗ္ဗာန်)
သို့ ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌
မသိခြင်းကြောင့်
'လောကသည်မြဲ၏
'
ဟူ၍လည်းကောင်း။ပ။
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ် '
ဟူ၍လည်း
ကောင်း လောက၌
ဤသို့အားဖြင့်
ဤအမျိုးမျိုးကုန်သောအယူတို့
ဖြစ်ပေါ်ကုန်၏။
ဝစ္ဆ
'လောကသည် မြဲ၏
'
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည်
မမြဲ'
ဟူ၍လည်းကောင်း။ပ။
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်
မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ် '
ဟူ၍လည်းကောင်း
လောက၌
ဤအမျိုးမျိုးကုန်သော
အယူတို့
ဖြစ်ပေါ်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်
အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-ဝေဒနာအညာဏသုတ်
၆၀၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ဝစ္ဆဂေါတ္တပရိဗိုဇ်သည်
မြတ်စွာဘုရား
အား ဤစကားကို
လျှောက်၏-
''အသျှင်ဘုရား
'လောကသည် မြဲ၏
'
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည်မမြဲ'
ဟူ၍လည်းကောင်း။ပ။
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်
မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်'ဟူ၍လည်းကောင်း
လောက၌
ဤအမျိုးမျိုးကုန်သော
အယူတို့
ဖြစ်ပေါ်ရခြင်း၏အကြောင်း
ကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း
''ဟု
(လျှောက်၏)။
ဝစ္ဆ
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ' ၌
မသိခြင်းကြောင့်,
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ' ဖြစ်ကြောင်း၌
မသိခြင်းကြောင့်,
ခံစားမှု'ဝေဒနာ'
ချုပ်ရာ၌
မသိခြင်းကြောင့်,
ခံစားမှု 'ဝေဒနာ'ချုပ်ရာ
(နိဗ္ဗာန်)
သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌
မသိခြင်းကြောင့်
'လောကသည် မြဲ၏
' ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည် မမြဲ
'ဟူ၍လည်းကောင်း။ပ။
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း မဟုတ်
မဖြစ်သည်လည်းမဟုတ်
'ဟူ၍လည်းကောင်း
လောက၌ ဤသို့အားဖြင့်
ဤအမျိုးမျိုးကုန်သော
အယူတို့ ဖြစ်ပေါ်ကုန်၏။
ဝစ္ဆ
'လောကသည် မြဲ၏
'
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည်
မမြဲ'
ဟူ၍လည်းကောင်း။ပ။
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်
မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ် '
ဟူ၍လည်းကောင်းလောက၌
ဤအမျိုးမျိုးကုန်သော
အယူတို့
ဖြစ်ပေါ်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်
အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-သညာအညာဏသုတ်
၆၀၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ဝစ္ဆဂေါတ္တပရိဗိုဇ်သည်
မြတ်စွာဘုရား
အား ဤစကားကို
လျှောက်၏-
''အသျှင်ဂေါတမ
'လောကသည် မြဲ၏
'
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည်မမြဲ'
ဟူ၍လည်းကောင်း။ပ။
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်
မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်
'ဟူ၍လည်းကောင်း
လောက၌
ဤအမျိုးမျိုးကုန်သော
အယူတို့
ဖြစ်ပေါ်ရခြင်း၏အကြောင်း
ကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း
''ဟု
(လျှောက်၏)။
ဝစ္ဆ
မှတ်သားမှု'သညာ'
၌
မသိခြင်းကြောင့်,
မှတ်သားမှု'သညာ'
ဖြစ်ကြောင်း၌
မသိခြင်းကြောင့်,မှတ်သားမှု
'သညာ'
ချုပ်ရာ၌
မသိခြင်းကြောင့်,
မှတ်သားမှု
'သညာ' ချုပ်ရာ
(နိဗ္ဗာန်) သို့
ရောက်ကြောင်း့အကျင့်၌
မသိခြင်းကြောင့်
'လောကသည် မြဲ၏
'ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည်မမြဲ'ဟူ၍လည်းကောင်း။ပ။
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌ ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်
မဖြစ်သည်လည်းမဟုတ်'
ဟူ၍လည်း
ကောင်း လောက၌
ဤသို့
အားဖြင့်
ဤအမျိုးမျိုးကုန်သော
အယူတို့
ဖြစ်ပေါ်ကုန်၏။
ဝစ္ဆ
'လောကသည် မြဲ၏
'
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည်
မမြဲ'
ဟူ၍လည်းကောင်း။ပ။
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်
မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်'
ဟူ၍လည်းကောင်းလောက၌
ဤအမျိုးမျိုးကုန်သော
အယူတို့ ဖြစ်ပေါ်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်
အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-သင်္ခ
ါရအညာဏသုတ်
၆၁၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ဝစ္ဆဂေါတ္တပရိဗိုဇ်သည်
မြတ်စွာဘုရား
အား ဤစကားကို
လျှောက်၏-
''အသျှင်ဂေါတမ
'လောကသည် မြဲ၏
' ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည်မမြဲ'
ဟူ၍လည်းကောင်း။ပ။
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်
မဖြစ်သည်လည်းမဟုတ်'ဟူ၍လည်းကောင်း
လောက၌
ဤအမျိုးမျိုးကုန်သော
အယူတို့ ဖြစ်ပေါ်ရခြင်း၏
အကြောင်းကားအဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း
''ဟု
(လျှောက်၏)။
ဝစ္ဆ
ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'တို့၌
မသိခြင်းကြောင့်,
ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'တို့
ဖြစ်ကြောင်း၌
မသိခြင်းကြောင့်,ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'တို့
ချုပ်ရာ၌
မသိခြင်းကြောင့်,
ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'တို့
ချုပ်ရာ
(နိဗ္ဗာန်)
သို့ရောက်ကြောင်း
အကျင့်၌
မသိခြင်းကြောင့်
'လောကသည် မြဲ၏
'ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည်မမြဲ'
ဟူ၍လည်းကောင်း။ပ။
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်'
ဟူ၍လည်း
ကောင်း လောက၌
ဤသို့အားဖြင့်
ဤအမျိုးမျိုးကုန်သော
အယူတို့ဖြစ်ပေါ်ကုန်၏။
ဝစ္ဆ
'လောကသည် မြဲ၏
'
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည်
မမြဲ' ဟူ၍လည်းကောင်း။ပ။
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌ ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်
မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ် ' ဟူ၍လည်းကောင်းလောက၌
ဤအမျိုးမျိုးကုန်သော
အယူတို့
ဖြစ်ပေါ်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်
အပံ့ကား
ဤသည်ပင်တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-ဝိညာဏအညာဏသုတ်
၆၁၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ဝစ္ဆဂေါတ္တပရိဗိုဇ်သည်
မြတ်စွာဘုရား
အား ဤစကားကို
လျှောက်၏-''အသျှင်ဂေါတမ
'လောကသည် မြဲ၏
'
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည်မမြဲ'
ဟူ၍လည်းကောင်း။ပ။
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်
မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်'
ဟူ၍လည်းကောင်း
လောက၌
ဤအမျိုးမျိုးကုန်သော
အယူတို့
ဖြစ်ပေါ်ရခြင်း၏အကြောင်း
ကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း
''ဟု
(လျှောက်၏)။
ဝစ္ဆ
ဝိညာဏ်၌
မသိခြင်းကြောင့်,
ဝိညာဏ်ဖြစ်ကြောင်း၌
မသိခြင်းကြောင့်,
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာ၌
မသိခြင်းကြောင့်,
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာ
(နိဗ္ဗာန်)
သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌
မသိခြင်းကြောင့်
'လောကသည်မြဲ၏
'ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည်
မမြဲ'
ဟူ၍လည်းကောင်း။ပ။
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်
မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်'
ဟူ၍လည်းကောင်း
လောက၌
ဤသို့အားဖြင့်
ဤအမျိုးမျိုးကုန်သော
အယူတို့
ဖြစ်ပေါ်ကုန်၏။
ဝစ္ဆ
'လောကသည် မြဲ၏
'
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည်
မမြဲ'
ဟူ၍လည်းကောင်း။ပ။
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်
မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ် '
ဟူ၍လည်းကောင်းလောက၌
ဤအမျိုးမျိုးကုန်သော
အယူတို့
ဖြစ်ပေါ်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်
အပံ့ကား ဤသည်ပင်တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-၁၀-ရူပအဒဿန
စသောငါးသုတ်
၆၁၂-၆၁၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေပြီးသော
ဝစ္ဆဂေါတ္တပရိဗိုဇ်သည်
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏-
''အသျှင်ဂေါတမ
'လောကသည် မြဲ၏
'
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည်
မမြဲ'
ဟူ၍လည်းကောင်း။ပ။
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်'
ဟူ၍လည်းကောင်း
လောက၌ ဤအမျိုးမျိုးကုန်သော
အယူတို့ဖြစ်ပေါ်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း
''ဟု
(လျှောက်၏)။
ဝစ္ဆ
ရုပ်၌
မမြင်ခြင်းကြောင့်။ပ။
ရုပ်ချုပ်ရာ
(နိဗ္ဗာန်)
သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌
မမြင်ခြင်းကြောင့်။ပ။
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ' ၌
မမြင်ခြင်းကြောင့်။
မှတ်သားမှု
'သညာ' ၌ ။
ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'
တို့၌ ။ပ။ ဝိညာဏ်၌
မမြင်ခြင်းကြောင့်။ပ။
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာ
(နိဗ္ဗာန်)
သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌
မမြင်ခြင်းကြောင့်။ပ။
ဒသမသုတ်။
------
၁၁-၁၅-ရူပအနဘိသမယစသောငါးသုတ်
၆၁၇-၆၂၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဝစ္ဆ ရုပ်၌
ထိုးထွင်း၍
မသိခြင်းကြောင့်။ပ။
ရုပ်ချုပ်ရာ (နိဗ္ဗာန်)
သို့ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌
ထိုးထွင်း၍
မသိခြင်းကြောင့်။ပ။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဝစ္ဆ
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ' ၌ ထိုးထွင်း၍
မသိခြင်းကြောင့်။ပ။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဝစ္ဆ
မှတ်သားမှု 'သညာ'
၌ ထိုးထွင်း၍
မသိခြင်းကြောင့်။ပ။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဝစ္ဆ
ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'
တို့၌
ထိုးထွင်း၍
မသိခြင်းကြောင့်။ပ။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဝစ္ဆ ဝိညာဏ်၌
ထိုးထွင်း၍
မသိခြင်းကြောင့်။ပ။
ပန္နရသမသုတ်။
------
၁၆-၂၀-ရူပအနနုဗောဓစသောငါးသုတ်
၆၂၂-၆၂၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
တစ်ခုသော
နေရာ၌
ထိုင်နေပြီးသော
ဝစ္ဆဂေါတ္တပရိဗိုဇ်သည်
မြတ်စွာဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏-''အသျှင်ဂေါတမ။ပ။
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း
''ဟု (လျှောက်၏)။
ဝစ္ဆ ရုပ်၌
လျော်စွာ
မသိခြင်းကြောင့်။ပ။
ရုပ်ချုပ်ရာ
(နိဗ္ဗာန်)
သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌
လျော်စွာ
မသိခြင်းကြောင့်။ပ။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဝစ္ဆ
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ' ၌ ။ပ။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဝစ္ဆ
မှတ်သားမှု
'သညာ' ၌ ။ပ။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဝစ္ဆ
ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'
တို့၌ ။ပ။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဝစ္ဆ ဝိညာဏ်၌
လျော်စွာ မသိခြင်းကြောင့်။ပ။
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာ
(နိဗ္ဗာန်)
သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌
လျော်စွာ
မသိခြင်းကြောင့်။ပ။
ဝီသတိမသုတ်။
------
၂၁-၂၅-ရူပအပ္ပဋိဝေဓစသောငါးသုတ်
၆၂၇-၆၃၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
အသျှင်ဂေါတမ။
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါနည်း၊
အထောက်အပံ့ကားအဘယ်ပါနည်း။ပ။
ဝစ္ဆ ရုပ်၌
ထိုးထွင်း၍
မသိခြင်းကြောင့်။ပ။
ဝစ္ဆ ဝိညာဏ်၌
ထိုထွင်း၍ မသိခြင်းကြောင့်။ပ။
ပဉ္စဝီသတိမသုတ်။
------
၂၆-၃၀-ရူပအသလ္လက္ခဏစသောငါးသုတ်
၆၃၂-၆၃၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဝစ္ဆ ရုပ်၌
မမှတ်ခြင်းကြောင့်။ပ။
ဝစ္ဆ ဝိညာဏ်၌
မမှတ်ခြင်းကြောင့်။ပ။
တိံသတိမသုတ်။
------
၃၁-၃၅-ရူပအနုပလက္ခဏစသောငါးသုတ်
၆၃၇-၆၄၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဝစ္ဆ ရုပ်၌
လျော်စွာ
မမှတ်ခြင်းကြောင့်။ပ။
ဝစ္ဆ ဝိညာဏ်၌
လျော်စွာမမှတ်ခြင်းကြောင့်။ပ။
ပဉ္စတိံသတိမသုတ်။
------
၃၆-၄၀-ရူပအပ္ပစ္စုပလက္ခဏစသောငါးသုတ်
၆၄၂-၆၄၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဝစ္ဆ ရုပ်၌
စွဲမြဲစွာ
မမှတ်ခြင်းကြောင့်။ပ။
ဝစ္ဆ ဝိညာဏ်၌
စွဲမြဲစွာမမှတ်ခြင်းကြောင့်။ပ။
စတ္တာလီသမသုတ်။
------
၄၁-၄၅-ရူပအသမပေက္ခဏစသောငါးသုတ်
၆၄၇-၆၅၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဝစ္ဆ ရုပ်၌
ကောင်းစွာ
မရှုခြင်းကြောင့်။ပ။
ဝစ္ဆ ဝိညာဏ်၌ ကောင်းစွာရှုခြင်းကြောင့်။ပ။
ပဉ္စစတ္တာလီသမသုတ်။
------
၄၆-၅၀-ရူပအပ္ပစ္စုပေက္ခဏစသောငါးသုတ်
၆၅၂-၆၅၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဝစ္ဆ ရုပ်၌
စွဲမြဲစွာ
မရှုခြင်းကြောင့်။ပ။
ဝစ္ဆ ဝိညာဏ်၌
စွဲမြဲစွာမရှုခြင်းကြောင့်။ပ။
ပညာသမသုတ်။
------
၅၁-၅၄-ရူပအပ္ပစ္စက္ခကမ္မစသောလေးသုတ်
၆၅၇-၆၆၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဝစ္ဆဂေါတ္တပရိဗိုဇ်သည်
မြတ်စွာဘုရားထံသို့
ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်
မြတ်စွာဘုရားနှင့်
အတူ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ
နှုတ်ဆက်ပြောဆိုပြီးလျှင်
တစ်ခုသော
နေရာ၌ ထိုင်နေလျက်မြတ်စွာ
ဘုရားအား
ဤစကားကို
လျှောက်၏-
''အသျှင်ဂေါတမ
'လောကသည်မြဲ၏
'ဟူ၍လည်းကောင်း။ပ။
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်'ဟူ၍လည်းကောင်း
လောက၌
ဤသို့အားဖြင့်
ဤအမျိုးမျိုးကုန်သော
အယူတို့ဖြစ်ပေါ်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
အဘယ်ပါ နည်း၊
အထောက်အပံ့ကား
အဘယ်ပါနည်း
''ဟု
(လျှောက်၏)။
ဝစ္ဆ
ရုပ်၌
မျက်မှောက်ပြုမှု
မရှိခြင်းကြောင့်,
ရုပ်ဖြစ်ကြောင်း၌
မျက်မှောက်ပြုမှု
မရှိခြင်းကြောင့်,ရုပ်ချုပ်ရာ၌
မျက်မှောက်ပြုမှု
မရှိခြင်းကြောင့့်,
ရုပ်ချုပ်ရာ
(နိဗ္ဗာန်)
သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌
မျက်မှောက်
ပြုမှု
မရှိခြင်းကြောင့်။ပ။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဝစ္ဆ
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ' ၌ မျက်မှောက်ပြုမှု
မရှိခြင်းကြောင့်။ပ။
ခံစားမှု
'ဝေဒနာ'ချုပ်ရာ
(နိဗ္ဗာန်)
သို့ ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌
မျက်မှောက်ပြုမှု
မရှိခြင်းကြောင့်။ပ။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဝစ္ဆ
မှတ်သားမှု
'သညာ' ၌ မျက်မှောက်ပြုမှု
မရှိခြင်းကြောင့်။ပ။
မှတ်သားမှု
'သညာ'ချုပ်ရာ
(နိဗ္ဗာန်) သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌
မျက်မှောက်ပြုမှု
မရှိခြင်းကြောင့်။ပ။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဝစ္ဆ
ပြုပြင်မှု
'သင်္ခါရ'
တို့၌
မျက်မှောက်ပြုမှု
မရှိခြင်းကြောင့်။ပ။
ပြုပြင်မှု'သင်္ခါရ'တို့ချုပ်ရာ
(နိဗ္ဗာန်)
သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌
မျက်မှောက်ပြုမှု
မရှိခြင်းကြောင့်။ပ။
စတုပညာသမသုတ်။
------
၅၅-ဝိညာဏအပ္ပစ္စက္ခကမ္မသုတ်
၆၆၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဝစ္ဆ ဝိညာဏ်၌
မျက်မှောက်ပြုမှု
မရှိခြင်းကြောင့်,
ဝိညာဏ်ဖြစ်ကြောင်း၌
မျက်မှောက်ပြုမှု
မရှိခြင်းကြောင့်,
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာ၌
မျက်မှောက်ပြုမှု
မရှိခြင်းကြောင့်,
ဝိညာဏ်ချုပ်ရာ
(နိဗ္ဗာန်)
သို့
ရောက်ကြောင်းအကျင့်၌
မျက်မှောက်ပြုမှု
မရှိခြင်းကြောင့်
'လောကသည် မြဲ၏
'
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည် မမြဲ
'ဟူ၍လည်းကောင်း။ပ။
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်းမဟုတ်
မဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်'
ဟူ၍လည်းကောင်း
လောက၌
ဤသို့အားဖြင့်
ဤအမျိုးမျိုးကုန်သောအယူတို့
ဖြစ်ပေါ်ကုန်၏။
ဝစ္ဆ
'လောကသည် မြဲ၏
'
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည် မမြဲ
'
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည်
အဆုံးရှိ၏ '
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'လောကသည်
အဆုံးမရှိ'
ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'ထိုအသက်သည်ပင်ထိုကိုယ်တည်း'ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'အသက်သည်
တခြားကိုယ်သည်
တခြား'ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်၏'ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
မဖြစ်'ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌ ဖြစ်လည်း
ဖြစ်
မဖြစ်လည်းမဖြစ်'ဟူ၍လည်းကောင်း၊
'သတ္တဝါသည်
သေသည်မှ
နောက်၌
ဖြစ်သည်လည်း
မဟုတ်
မဖြစ်သည်လည်းမဟုတ်'ဟူ၍လည်းကောင်း
လောက၌
ဤအမျိုးမျိုးကုန်သော
အယူတို့
ဖြစ်ပေါ်ရခြင်း၏
အကြောင်းကား
ဤသည်ပင်တည်း၊
အထောက်
အပံ့ကား ဤသည်ပင်တည်းဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စပညာသမသုတ်။
ဝစ္ဆဂေါတ္တသံယုတ်
ပြီး၏။
------
၁၃-ဈာနသံယုတ်
၁-သမာဓိမူလကသမာပတ္တိသုတ်
၆၆၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌ သာ
လိမ္မာ၏၊ ဈာန်ဝင်စားမှု၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော ဈာန်ရသူသည်ကား
ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
လိမ္မာ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်
ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၊
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
လိမ္မာသူသည်
အထက်
ဆုံး့ဖြစ်၏၊
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏၊ အကြီးဆုံး
ဖြစ်၏၊
အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
နွားမထက်
နို့ကို နို့ထက်
နို့ဓမ်းကို
နို့ဓမ်းထက်
ဆီဦးကို ဆီဦး
ထက်ထောပတ်ကို
ထောပတ်ထက်
ထောပတ်ကြည်ကို
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
ဆိုရသကဲ့သို့
ဤအတူ
ဤလေးမျိုးတို့တွင်
ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၊ ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
လိမ္မာသူသည်
အထက်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အကြီးဆုံး
ဖြစ်၏၊
အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဌမသုတ်။
------
၂-သမာဓိမူလကဌိတိသုတ်
၆၆၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌ သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ကိုတည်တံ့
ရန် (ထားမှု) ၌
မလိမ္မာ။ ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ကိုတည်တံ့ရန်
(ထားမှု) ၌ သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၌ မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သောဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်ကို
တည်တံ့ရန်
(ထားမှု)
၌လည်း
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ကို တည်တံ့ရန်
(ထားမှု)
၌လည်းလိမ္မာ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်
ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၊
ဈာန်ကို
တည်တံ့ရန်
(ထားမှု)
၌လည်း လိမ္မာသူသည်
အထက်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမြတ်ဆုံး ဖြစ်၏၊
အကြီးဆုံး
ဖြစ်၏၊
အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊ အမွန်ဆုံးဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
နွားမထက်
နို့ကို
နို့ထက် နို့ဓမ်းကို
နို့ဓမ်းထက်
ဆီဦးကို ဆီဦး
ထက်ထောပတ်ကို
ထောပတ်ထက်
ထောပတ်ကြည်ကို
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
ဆိုရသကဲ့သို့
ဤအတူ ဤလေးမျိုးတို့တွင်
ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၊
ဈာန်ကို တည်တံ့ရန်
(ထားမှု)
၌လည်း
လိမ္မာသူသည်
အထက်ဆုံးဖြစ်၏၊
အမြတ်ဆုံး ဖြစ်၏၊
အကြီးဆုံး
ဖြစ်၏၊
အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒုတိယသုတ်။
------
၃-သမာဓိမူလကဝုဋ္ဌာနသုတ်
၆၆၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌ သာ လိမ္မာ၏၊
ဈာန်မှ ထမှု၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့ ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်မှ ထမှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်မှ
ထမှု၌လည်း
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌လည်း လိမ္မာ၏၊
ဈာန်မှထမှု၌လည်း
လိမ္မာ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်
ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၊
ဈာန်မှ
ထမှု၌လည်း
လိမ္မာသူသည်
အထက်
ဆုံးဖြစ်၏၊
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အကြီးဆုံး
ဖြစ်၏၊
အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
နွားမထက်
နို့ကို။ပ။
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တတိယသုတ်။
------
၄-သမာဓိမူလကကလ္လိတသုတ်
၆၆၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုး့တို့နည်းဟူမူ-ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌ သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ကိုခံ့အောင်
ပြုမှု၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ကို
ခံ့အောင်ပြုမှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၌ မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌လည်းမလိမ္မာ၊
ဈာန်ကို
ခံ့အောင်
ပြုမှု၌လည်း
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ကို
ခံ့အောင်
ပြုမှု၌လည်း
လိမ္မာ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်
ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၊
ဈာန်ကို ခံ့အောင်
ပြုမှု၌လည်း
လိမ္မာသူသည်အထက်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အကြီးဆုံး
ဖြစ်၏၊ အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
နွားမထက်
နို့ကို။ပ။
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စတုတ္ထသုတ်။
------
၅-သမာဓိမူလကအာရမ္မဏသုတ်
၆၆၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌ သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၏ကသိုဏ်းအာရုံတို့၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၏
ကသိုဏ်းအာရုံတို့၌
သာ လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်၏
ကသိုဏ်းအာရုံတို့၌လည်း
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည် ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၏
ကသိုဏ်းအာရုံတို့၌လည်း
လိမ္မာ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်
ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၊
ဈာန်၏
ကသိုဏ်းအာရုံတို့၌လည်း
လိမ္မာသူသည်အထက်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏၊ အကြီးဆုံး
ဖြစ်၏၊
အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊ အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
နွားမထက်
နို့ကို။ပ။
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စမသုတ်။
------
၆-သမာဓိမူလကဂေါစရသုတ်
၆၆၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည် ဈာန်၌
သာ လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၏
ကျက်စားရာ
(အာရုံ) တို့၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၏
ကျက်စားရာ
(အာရုံ) တို့၌ သာ
လိမ္မာ၏၊ ဈာန်၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်၏ ကျက်စားရာ
(အာရုံ)
တို့၌လည်း
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သောဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌လည်း လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၏
ကျက်စားရာ
(အာရုံ)
တို့၌လည်း
လိမ္မာ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်
ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၊
ဈာန်၏
ကျက်စားရာ
(အာရုံ)
တို့၌လည်းလိမ္မာသူသည်
အထက်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏၊ အကြီးဆုံး
ဖြစ်၏၊
အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊ အမွန်ဆုံးဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
နွားမထက်
နို့ကို။ပ။
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဆဋ္ဌသုတ်။
------
၇-သမာဓိမူလကအဘိနီဟာရသုတ်
၆၆၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌ သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ကို
ရှေးရှု့ဆောင်မှု၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌ အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ကို
ရှေးရှုဆောင်မှု၌သာလိမ္မာ၏၊
ဈာန်၌ မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်ကို
ရှေးရှုဆောင်မှု၌လည်း
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌ အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ကို
ရှေးရှုဆောင်မှု၌လည်း
လိမ္မာ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်
ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၊
ဈာန်ကို
ရှေးရှုဆောင်မှု၌လည်း
လိမ္မာသူသည်အထက်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အကြီးဆုံး
ဖြစ်၏၊ အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
နွားမထက်
နို့ကို။ပ။
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
သတ္တမသုတ်။
------
၈-သမာဓိမူလကသက္ကစ္စကာရီသုတ်
၆၆၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ရဟန်းတို့ ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌ သာ လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၌
အရိုအသေ
ပြုလေ့မရှိ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌ သာ အရိုအသေ
ပြုလေ့ရှိ၏၊
ဈာန်၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်၌ အရိုအသေလည်း
ပြုလေ့မရှိ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌ အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၌
အရိုအသေလည်း
ပြုလေ့ရှိ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်
ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၊
ဈာန်၌
အရိုအသေလည်း
ပြုလေ့ရှိသော
သူသည်အထက်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အကြီးဆုံး
ဖြစ်၏၊
အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
နွားမထက်
နို့ကို။ပ။
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌမသုတ်။
------
၉-သမာဓိမူလကသာတစ္စကာရီသုတ်
၆၇၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌ သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၌ အမြဲမပြတ်
ပြုလေ့မရှိ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌ အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌ သာ
အမြဲမပြတ် ပြုလေ့ရှိ၏၊
ဈာန်၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်၌
အမြဲမပြတ်လည်း
ပြုလေ့မရှိ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌ အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၌
အမြဲမပြတ်လည်း
ပြုလေ့ရှိ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်
ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၊
ဈာန်၌
အမြဲမပြတ်လည်း
ပြုလေ့ရှိသော
သူသည်အထက်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အကြီးဆုံး
ဖြစ်၏၊
အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
နွားမထက်
နို့ကို။ပ။
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
နဝမသုတ်။
------
၁၀-သမာဓိမူလကသပ္ပါယကာရီသုတ်
၆၇၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌ သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်အားလျောက်ပတ်သည်ကို
ပြုလေ့မရှိ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်အားလျောက်ပတ်သည်ကိုသာ
ပြုလေ့ရှိ၏၊
ဈာန်၌
မလိမ္မာ။ ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူ့သည် ဈာန်၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်အား
လျောက်ပတ်သည်ကိုလည်း
ပြုလေ့မရှိ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်အား
လျောက်ပတ်သည်ကိုလည်း
ပြုလေ့ရှိ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်
ဈာန်၌လည်း
လိမ္မာ၊
ဈာန်အား
လျောက်ပတ်သည်ကိုလည်း
ပြုလေ့ရှိသော
သူသည်
အထက်ဆုံး
ဖြစ်၏၊ အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အကြီးဆုံး
ဖြစ်၏၊
အလွန်ဆုံး ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
နွားမထက်
နို့ကို။ပ။
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒသမသုတ်။
--------
«သမာဓိမူလက
ပြီး၏။»
------
၁၁-သမာပတ္တိမူလကဌိတိသုတ်
၆၇၂။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ကိုတည်တံ့ရန်
ထားမှု၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌ အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ကို
တည်တံ့ရန်ထားမှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ဝင်စားမှု၌
မလိမ္မာ။ ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်ကို
တည်တံ့ရန်
ထားမှု၌လည်း
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည် ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
လိမ္မာ၏။
ဈာန်ကို တည်တံ့ရန်
ထားမှု၌လည်း
လိမ္မာ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
လိမ္မာ၊
ဈာန်ကို
တည်တံ့ရန် ထားမှု၌လည်းလိမ္မာသူသည်
အထက်ဆုံး ဖြစ်၏၊
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အကြီးဆုံး
ဖြစ်၏၊ အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံးဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
နွားမထက်
နို့ကို။ပ။
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဧကာဒသမသုတ်။
------
၁၂-သမာပတ္တိမူလကဝုဋ္ဌာနသုတ်
၆၇၃။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်မှထမှု၌
မလိမ္မာ။ ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်မှ
ထမှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ဝင်စားမှု၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်မှ
ထမှု၌လည်း
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်မှ
ထမှု၌လည်း လိမ္မာ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်။ပ။
ဈာန်ရသူသည်။ပ။
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဒွါဒသမသုတ်။
------
၁၃-သမာပတ္တိမူလကကလ္လိတသုတ်
၆၇၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊ ဈာန်ကိုခံ့အောင်
ပြုမှု၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ကို ခံ့အောင်
ပြုမှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ဝင်စားမှု၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စား့မှု၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်ကို
ခံ့အောင်
ပြုမှု၌လည်း
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ကို
ခံ့အောင်
ပြုမှု၌လည်း
လိမ္မာ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်။ပ။
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တေရသမသုတ်။
------
၁၄-သမာပတ္တိမူလကအာရမ္မဏသုတ်
၆၇၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၏ (ကသိုဏ်း)
အာရုံတို့၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၏
(ကသိုဏ်း) အာရုံတို့၌
သာ လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ဝင်စားမှု၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်၏ (ကသိုဏ်း)
အာရုံတို့၌လည်း
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၏
(ကသိုဏ်း)
အာရုံတို့၌လည်း
လိမ္မာ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်။ပ။
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
စုဒ္ဒသမသုတ်။
------
၁၅-သမာပတ္တိမူလကဂေါစရသုတ်
၆၇၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၏ကျက်စားရာ
(အာရုံ) တို့၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၏
ကျက်စားရာ
(အာရုံ) တို့၌
သာ လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ဝင်စားမှု၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌ အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်၏
ကျက်စားရာ
(အာရုံ)
တို့၌လည်း မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၏
ကျက်စားရာ
(အာရုံ)
တို့၌လည်း
လိမ္မာ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်။ပ။
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပန္နရသမသုတ်။
------
၁၆-သမာပတ္တိမူလကအဘိနီဟာရသုတ်
၆၇၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ကိုရှေးရှုဆောင်မှု၌
မလိမ္မာ။ ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ကို
ရှေးရှုဆာင်မှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ဝင်စားမှု၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်ကို
ရှေးရှုဆောင်မှု၌လည်း
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
လိမ္မာ၏၊ ဈာန်ကို
ရှေးရှုဆောင်မှု၌လည်း
လိမ္မာ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်။ပ။
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
သောဠသမသုတ်။
------
၁၇-သမာပတ္တိမူလကသက္ကစ္စသုတ်
၆၇၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုး့တို့နည်းဟူမူ-ရဟန်းတို့
ဤလောက၌ အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ကိုအရိုအသေ
ပြုလေ့မရှိ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ကိုသာ
အရိုအသေပြုလေ့ရှိ၏၊
ဈာန်ဝင်စားမှု၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
မလိမ္မာ၊ ဈာန်ကို
အရိုအသေလည်း
ပြုလေ့မရှိ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ကို
အရိုအသေလည်း
ပြုလေ့ရှိ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်။ပ။
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
သတ္တရသမသုတ်။
------
၁၈-သမာပတ္တိမူလကသာတစ္စသုတ်
၆၇၉။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၌
အမြဲမပြတ်
ပြုလေ့မရှိ။
ရဟန်းတို့ ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌ သာ အမြဲမပြတ်
ပြုလေ့ရှိ၏၊
ဈာန်ဝင်စားမှု၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌ အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်ကို
အမြဲမပြတ်လည်း
ပြုလေ့မရှိ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ကို
အမြဲမပြတ်လည်း
ပြုလေ့ရှိ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်။ပ။
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌာရသမသုတ်။
------
၁၉-သမာပတ္တိမူလကသပ္ပါယကာရီသုတ်
၆၈၀။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်အားလျောက်ပတ်သည်ကို
ပြုလေ့မရှိ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်အားလျောက်
ပတ်သည်ကိုသာ
ပြုလေ့ရှိ၏၊
ဈာန်ဝင်စားမှု၌
မလိမ္မာ။ ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သောဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်အား လျောက်ပတ်သည်ကိုလည်း
ပြုလေ့မရှိ။
ရဟန်းတို့ ဤ
လောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်အားလျောက်ပတ်သည်ကိုလည်း
ပြုလေ့ရှိ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
လိမ္မာ၊
ဈာန်အား
လျောက်ပတ်သည်ကိုလည်းပြုလေ့ရှိသော
သူသည်
အထက်ဆုံး ဖြစ်၏၊
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အကြီးဆုံး
ဖြစ်၏၊ အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
နွားမထက်
နို့ကို
နို့ထက်
နို့ဓမ်းကို
နို့ဓမ်းထက်
ဆီဦးကို ဆီဦး
ထက်ထောပတ်ကို
ထောပတ်ထက်
ထောပတ်ကြည်ကို
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
ဆိုရသကဲ့သို့
ဤအတူ
ဤလေးမျိုးတို့တွင်
ဈာန်ဝင်စားမှု၌လည်း
လိမ္မာ၊
ဈာန်အား
လျောက်ပတ်သည်ကိုလည်း
ပြုလေ့ရှိသော
သူသည်
အထက်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အကြီးဆုံး ဖြစ်၏၊
အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။
ဧကူနဝီသတိမသုတ်။
«သမာပတ္တိမူလက
ပြီး၏။»
------
၂၀-၂၇-ဌိတိမူလကဝုဋ္ဌာနသုတ်စသော
ရှစ်သုတ်
၆၈၁-၆၈၈။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌ အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ကို
တည်တံ့ရန်
ထားမှု၌သာလိမ္မာ၏၊
ဈာန်မှ ထမှု၌
မလိမ္မာ။ ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်မှ
ထမှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ကို
တည်တံ့ရန် ထားမှု၌
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်ဈာန်ကို
တည်တံ့ရန်
ထားမှု၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်မှ ထမှု၌လည်း
မလိမ္မာ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌ အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်ကို
တည်တံ့ရန်
ထားမှု၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်မှ
ထမှု၌လည်း
လိမ္မာ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်။ပ။
အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဝီသတိမသုတ်။
--------
«ရှေးမူလကတို့ကဲ့သို့
နှစ်ဆယ့်ခုနစ်သုတ်မြောက်
ဌိတိမူလကသပ္ပါယကာရီသုတ်တိုင်အောင်
ရှစ်သုတ်တို့ကို
ဖြည့်စွက်အပ်ကုန်၏။
ဌိတိမူလက
ပြီး၏။»
------
၂၈-၃၄-ဝုဋ္ဌာနမူလကကလ္လိတသုတ်စသော
ခုနစ်သုတ်
၆၈၉-၆၉၅။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ရဟန်းတို့ ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်မှ
ထမှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ကို
ခံ့အောင်
ပြုမှု၌ မလိမ္မာ။
ဈာန်ကို
ခံ့အောင်
ပြုမှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်မှ ထမှု၌
မလိမ္မာ။
ဈာန်မှ
ထမှု၌လည်း မလိမ္မာ၊
ဈာန်ကို
ခံ့အောင်
ပြုမှု၌လည်း
မလိမ္မာ။
ဈာန်မှ
ထမှု၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ကို
ခံ့အောင်
ပြုမှု၌လည်း
လိမ္မာ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်။ပ။
အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
အဋ္ဌဝီသတိမသုတ်။
--------
«ရှေးမူလကတို့ကဲ့သို့
သုံးဆယ့်လေးသုတ်မြောက်
ဝုဋ္ဌာနမူလကသပ္ပါယကာရီသုတ်
တိုင်အောင်
ခုနစ်သုတ်တို့ကို
ဖြည့်စွက်အပ်ကုန်၏။
ဝုဋ္ဌာနမူလက
ပြီး၏။»
------
၃၅-၄၀-ကလ္လိတမူလကအာရမ္မဏသုတ်စသော
ခြောက်သုတ်
၆၉၆-၇၀၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဈာန်ကို
ခံ့အောင်
ပြုမှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၏
ကသိုဏ်း (အာရုံ)
တို့၌
မလိမ္မာ။
ဈာန်၏
ကသိုဏ်း
(အာရုံ) တို့၌
သာ လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ကို
ခံ့အောင်
ပြုမှု၌ မလိမ္မာ။
ဈာန်ကိုခံ့အောင်
ပြုမှု၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်၏
ကသိုဏ်း
(အာရုံ)
တို့၌လည်း
မလိမ္မာ။
ဈာန်ကို
ခံ့အောင်ပြုမှု၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၏
ကသိုဏ်း
(အာရုံ)
တို့၌လည်း
လိမ္မာ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်။ပ။
အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပဉ္စတိံသတိမသုတ်။
--------
«ရှေးမူလကတို့ကဲ့သို့
လေးဆယ်မြောက်
ကလ္လိတမူလကသပ္ပါယကာရီသုတ်တိုင်အောင်
ခြောက်သုတ်တို့ကို
ဖြည့်စွက်အပ်ကုန်၏။
ကလ္လိတမူလက
ပြီး၏။»
------
၄၁-၄၅-အာရမ္မဏမူလကဂေါစရသုတ်စသော
ငါးသုတ်
၇၀၂-၇၀၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဈာန်၏
ကသိုဏ်း (အာရုံ)
တို့၌ သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၏
ကျက်စားရာ (အာရုံ)
တို့၌
မလိမ္မာ။ ဈာန်၏
ကျက်စားရာ
(အာရုံ) တို့၌
သာ လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၏
ကသိုဏ်း
(အာရုံ) တို့၌
့မလိမ္မာ။
ဈာန်၏ ကသိုဏ်း
(အာရုံ)
တို့၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်၏ ကျက်စားရာ
(အာရုံ)
တို့၌လည်း
မလိမ္မာ။
ဈာန်၏ ကသိုဏ်း
(အာရုံ)
တို့၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၏ ကျက်စားရာ
(အာရုံ)
တို့၌လည်း
လိမ္မာ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်။ပ။
အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဧကစတ္တာလီသမသုတ်။
--------
«ရှေးမူလကတို့ကဲ့သို့
လေးဆယ့်ငါးသုတ်မြောက်
အာရမ္မဏမူလကသပ္ပါယကာရီသုတ်
တိုင်အောင်
ငါးသုတ်တို့ကို
ဖြည့်စွက်အပ်ကုန်၏။
ကလ္လိတမူလက
ပြီး၏။»
------
၄၆-၄၉-ဂေါစရမူလကအဘိနီဟာရသုတ်စသော
လေးသုတ်
၇၀၇။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဈာန်၏
ကျက်စားရာ (အာရုံ)
တို့၌ သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ကို
ရှေးရှုဆောင်မှု၌
မလိမ္မာ။
ဈာန်ကို
ရှေးရှုဆောင်မှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၏
ကျက်စားရာ
(အာရုံ) တို့၌
မလိမ္မာ။
ဈာန်၏ကျက်စားရာ
(အာရုံ)
တို့၌လည်း
မလိမ္မာ၊
ဈာန်ကို
ရှေးရှုဆောင်မှု၌လည်း
မလိမ္မာ။
ဈာန်၏
ကျက်စားရာ
(အာရုံ)
တို့၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်ကို
ရှေးရှုဆောင်မှု၌လည်း
လိမ္မာ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်။ပ။
အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
နွားမထက်
နို့ကို နို့ထက်
နို့ဓမ်းကို
နို့ဓမ်းထက်
ဆီဦးကို ဆီဦး
ထက်ထောပတ်ကို
ထောပတ်ထက်
ထောပတ်ကြည်ကို
အထက်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
ဆိုရသကဲ့သို့
ဤအတူ
ဤလေးမျိုးတို့တွင်
ဈာန်၏
ကျက်စားရာ
(အာရုံ)
တို့၌လည်း လိမ္မာ၊
ဈာန်ကို
ရှေးရှုဆောင်မှု၌လည်း
လိမ္မာသော
သူသည်။ပ။
အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊ အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ဆစတ္တာလီသမသုတ်။
---------
၇၀၈။
ဈာန်၏
ကျက်စားရာ
(အာရုံ) တို့၌
သာ လိမ္မာ၏၊ ဈာန်ကို
အရိုအသေ
ပြုလေ့မရှိ။ပ။
«ချဲ့အပ်၏»။
သတ္တစတ္တာလီသမသုတ်။
----------
၇၀၉။
ဈာန်၏
ကျက်စားရာ
(အာရုံ) တို့၌
သာ လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၌
အမြဲမပြတ်
ပြုလေ့မရှိ။ပ။
အဋ္ဌစတ္တာလီသမသုတ်။
---------
၇၁၀။
ဈာန်၏
ကျက်စားရာ
(အာရုံ)
တို့၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်အား
လျောက်ပတ်သည်ကို
ပြုလေ့မရှိ။ပ။
ဧကူနပညာသမသုတ်။
«ဂေါစရမူလက
ပြီး၏။»
------
၅၀-၅၂-အဘိနီဟာရမူလကသက္ကစ္စစသောသုံးသုတ်
၇၁၁။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဈာန်ကို
ရှေးရှုဆောင်မှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၌
အရိုအသေ
ပြုလေ့မရှိ။
ဈာန်၌ သာ
အရိုအသေ
ပြုလေ့ရှိ၏၊
ဈာန်ကို
ရှေးရှုဆောင်မှု၌
မလိမ္မာ။
ဈာန်ကို
ရှေးရှုဆောင်မှု၌လည်းမလိမ္မာ၊
ဈာန်၌
အရိုအသေလည်း
ပြုလေ့မရှိ။
ဈာန်ကို
ရှေးရှုဆောင်မှု၌လည်း
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၌
အရိုအသေလည်း
ပြုလေ့ရှိ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်။ပ။
အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
ပညာသမသုတ်။
--------
၇၁၂။
ဈာန်ကို
ရှေးရှုဆောင်မှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်၌
အမြဲမပြတ်
ပြုလေ့မရှိ။ပ။
ဧကပညာသမသုတ်။
---------
၇၁၃။
ဈာန်ကို
ရှေးရှုဆောင်မှု၌သာ
လိမ္မာ၏၊
ဈာန်အား
လျောက်ပတ်သည်ကို
ပြုလေ့မရှိ။ပ။
ဒွေပညာသမသုတ်။
«အဘိနီဟာရမူလက
ပြီး၏။»
------
၅၃-၅၄-သက္ကစ္စမူလကသာတစ္စကာရီစသော
နှစ်သုတ်
၇၁၄။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ဈာန်၌
အရိုအသေသာ ပြုလေ့ရှိ၏၊
ဈာန်၌
အမြဲမပြတ်
ပြုလေ့မရှိ။
ဈာန်၌
အမြဲမပြတ်သာ
ပြုလေ့ရှိ၏၊
ဈာန်၌ အရိုအသေ
ပြုလေ့မရှိ။
ဈာန်၌
အရိုအသေလည်း
ပြုလေ့မရှိ၊
ဈာန်၌
အမြဲမပြတ်လည်း
ပြုလေ့မရှိ။ ဈာန်၌
အရိုအသေလည်း
ပြုလေ့ရှိ၏၊
ဈာန်၌ အမြဲမပြတ်လည်းပြုလေ့ရှိ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်။ပ။
အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
တေပညာသမသုတ်။
၇၁၅။
ဈာန်၌
အရိုအသေသာ
ပြုလေ့ရှိ၏၊
ဈာန်၌ လျောက်ပတ်သည်ကို
ပြုလေ့မရှိ။ပ။
စတုပညာသမသုတ်။
------
၅၅-သာတစ္စမူလကသပ္ပါယကာရီသုတ်
၇၁၆။
သာဝတ္ထိနိဒါန်း။
ရဟန်းတို့
ဈာန်ရသူတို့သည်
ဤလေးမျိုးတို့တည်း။
အဘယ်လေးမျိုးတို့နည်းဟူမူ-
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌
အမြဲမပြတ်သာ
ပြုလေ့ရှိ၏၊
ဈာန်အား
လျောက်ပတ်သည်ကို
ပြုလေ့မရှိ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည် ဈာန်အား
လျောက်ပတ်သည်ကိုသာ
ပြုလေ့ရှိ၏၊ ဈာန်၌
အမြဲမပြတ်
ပြုလေ့မရှိ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌
အမြဲမပြတ်လည်း
ပြုလေ့မရှိ၊
ဈာန်အား
လျောက်ပတ်သည်ကိုလည်းပြုလေ့မရှိ။
ရဟန်းတို့
ဤလောက၌
အချို့သော
ဈာန်ရသူသည်
ဈာန်၌
အမြဲမပြတ်လည်း
ပြုလေ့ရှိ၏၊
ဈာန်အား လျောက်ပတ်သည်ကိုလည်း
ပြုလေ့ရှိ၏။
ရဟန်းတို့
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်
ဈာန်၌
အမြဲမပြတ်လည်းပြု၊
ဈာန်အား
လျောက်ပတ်သည်ကိုလည်းပြုလေ့ရှိသော
ဈာန်ရသူသည်
အထက်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အကြီးဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမြတ်ဆုံး ဖြစ်၏၊
အလွန်ဆုံးဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏။
ရဟန်းတို့
ဥပမာသော်ကား
နွားမထက်
နို့ရည် နို့ရည်ထက်
နို့ဓမ်း
နို့ဓမ်းထက်
ဆီဥ ဆီဥထက်ထောပတ်
ထောပတ်ထက်
ထောပတ်ကြည်ကို
ထိုအားလုံးတို့တွင်
အမြတ်ဆုံးဟု
ဆိုအပ်သကဲ့သို့ရဟန်းတို့
ဤအတူသာလျှင်
ထိုလေးမျိုးတို့တွင်
ဈာန်၌
အမြဲမပြတ်လည်းပြု၊
ဈာန်အားလျောက်ပတ်သည်ကိုလည်း
ပြုလေ့ရှိသော
ဈာန်ရသူသည်
အထက်ဆုံး
ဖြစ်၏၊ အကြီးဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမြတ်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အလွန်ဆုံး
ဖြစ်၏၊
အမွန်ဆုံး
ဖြစ်၏ဟု
(မိန့်တော်မူ၏)။
မြတ်စွာဘုရားသည်
ဤစကားကို
မိန့်တော်မူ၏၊
ထိုရဟန်းတို့သည်
မြတ်စွာဘုရား၏
စကားတော်ကိုလွန်စွာ
နှစ်သက်ဝမ်းမြောက်ကြလေကုန်ပြီ။
ပဉ္စပညာသမသုတ်။
«စုဏ္ဏိယသုတ်
ငါးဆယ့်ငါးသုတ်တို့ကဲ့သို့
ထို့အတူ
ချဲ့အပ်ကုန်၏။»
ဈာနသံယုတ်
ပြီး၏။
ခန္ဓဝဂ္ဂသံယုတ်
ပြီး၏။
------